Βοσνία-Ερζεγοβίνη Κροατία Μαυροβούνιο Ταξιδευoντας στα Δυτικά Βαλκάνια, με τον Goran Bregovic

[ThanasisU2]

Herceg Novi, ή το 'Νέο Κάστρο' στα Σερβίκα. Μπορεί να μην είναι ο σούπερ προορισμός (όλη την νίκη την παίρνει το Κότορ κι το Ντουμπρόβνικ), άλλα αξίζει κανείς να αφιερώσει μερικές ώρες ή κι 2 μέρες για να χαλαρώσει από την βαβούρα των τουριστών. Στην πόλη η πλειονότητα είναι Σέρβοι Βόσνιοι, που ήρθαν εδώ μετά το πόλεμο στην Βοσνία, κι ήταν από τις ελάχιστες πόλεις που ψήφισαν κατά της αποσύνδεσης με την Σερβία (κοντά στο 70%).

Είχα πιει το καφέ μου, κι έπρεπε κάποτε να σηκωθώ να πάω να δω την πόλη, κι να πάω για μπανάκι. Ο σταθμός είναι δίπλα στην πόλη, άρα σε 5 λεπτά φτάνει κανείς στο κέντρο της παλιάς πόλης (Stari Grad).

αλλά κι στο κεντρικό ρολόι

Από το ρολόι, θα πάρετε το ανηφορικό δρόμο, για να φτάσετε στο παλιό φρούριο

(κάτι σαν το δικό μας Παλαμήδη), για

να μπορέσετε να θαυμάσετε την υπέροχη θέα της πόλης (1 ευρώ) αλλά κι της Αδριατικής θάλασσας.

Γυρνώντας πίσω στην πόλη, θα βρούμε κι τις 2 εκκλησίες του Χέρτσεγκ Νόβι,

την καθολική εκκλησία

κι την ορθόδοξη Savina - Stara crkva

όπως κι στην Ρώμη, κι εδώ θα βρούμε παντού βρύσες με δωρεάν νερό, για να γεμίσουμε τα μπουκάλια μας.

Περνούμε την κατηφόρα για να πάμε στην παραλία

κι φτάνουμε στο παλιό λιμάνι

Μετά από ένα δροσερό μπανάκι, κι ένα ακόμα καλύτερο μπουρέκ, στο τοπικό φούρνο, έπρεπε να πάρω το δρόμο της ανηφόρας, για σουβενίρ (γκρρρ) κι το λεωφορείο για το Ντουμπρόβνικ.

τελευταίες φωτογραφίες της πόλης

κι μερικές με θέα την Αδριατική θάλασσα

δε χαιρετάμε ακόμα το Μαυροβούνιο, μιας κι ακόμα έχουμε μια ιστορία "μέχρι τα σύνορα"

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 9
• 10
• 11
• 12
• 13
• …

  Go to chapter

  Go
• 24

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 11 of 24

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[fenia42]

Ναι ε; Ξέχασες να μας πεις ότι πέρασες και από Σμύρνη.
Αναμένουμε για τη συνέχεια !

 

[ThanasisU2]

1 ημέρα: Παραλογισμός στην πτήση για Ζάγκρεμπ

OU 0301 ATH-ZAG (via DBV)
Airbus 319-112 9A-CTI Vukovar

Μετά από ανυπομονησία πολλών μηνών, η μεγάλη μέρα έφτασε. Η 31 Ιουλίου επιτέλους έφτασε, κι το ταξίδι μου θα γινόταν πραγματικότητα. Φορτωμένος με το υπέροχο νέο σακίδιο μου, με σκηνή, κατσαρολικά ήμουν έτοιμος για το τριπ. Ο πατέρας μου με πέταξε στο σταθμό των ΚΤΕΛ για να πάρω την γραμμή Χ93 για το αεροδρόμιο (μιας κι τα πανέξυπνα μυαλά του ΟΑΣΑ κατάργησαν την γραμμή Χ92).

Άφιξη στο αεροδρόμιο, 15 λεπτά πριν το άνοιγμα του check in, κι στο γκισέ γινόταν το έλα να δεις. Γεμάτο με ελληνικά γκρουπ, που τώρα ανακάλυψαν την ομορφιά της Κροατίας, κι γενικά τις παραλίες της Δαλματίας. Μερικοί σε γκρουπ μιας εβδομάδας (Dubrovnik-Mostar-Montenegro) κι άλλη το ίδιο με το πρώτο με Ζάγκρεμπ, Σπλιτ κι Λίμνες Plitvice. Ξεμπερδεύουμε γρήγορα, παίρνουμε το boarding pass, κι περνάμε στο Τέρμιναλ Α. Έλεγχος διαβατηρίων στο πιτς φιτίλι, κι βόλτα στο Duty Free. Αγορά κάτι σουβενίρ/δώρα για τους φίλους μου στις χώρες των Βαλκανίων, κι μετά τον αναγκαστικό έλεγχο μετάλλων κι αναμονή για την άφιξη του αεροπλάνου.

Η πτήση θα έπρεπε να ήταν είδη εκεί, αλλά ακόμα τίποτα. 2005 ήταν να γίνει η αναχώρηση, αλλά ακόμα αεροπλάνο δε είδαμε. Στις 2010 το αεροπλάνο έπιασε φυσούνα, κι βλέπαμε πως κατεβαίνανε κι περιμέναμε να πάρουμε το ΟΚ για να μπούμε στο αεροπλάνο. Οι ομορφούλές αεροσυνοδοί μας καλώς όρισαν στην πτήση, κι μου δείξαν την θέση μου, Α6. Το seat pitch, ικανοποιήτικο έως πολλή καλό, για το 3ώρο ταξίδι. Μέσα σε λίγα λεπτά, το αεροπλάνο γέμισε (100% πληρότητα παρακαλώ), κι μετά ξεκίνησε η επίδειξη ασφαλείας στις οθόνες πάνω από τα καθίσματα, κι σε λίγο φτάσαμε στο διάδρομο για να γίνει το rotation στο 03R. Γρήγορα πήραμε την άνοδο, κι στρίψαμε προς τον Κορινθιακό κόλπο. Ακριβώς λίγα λεπτά, πάνω από την Αθήνα ο πιλότος μας ανέφερε το δρομολόγιο μας. Θα περνάγαμε πάνω από την Αθήνα (Μαρούσι) μετά Ρίο Αντίρριο, Ηγουμενίτσα, Παράλια Αλβανίας, κι κάπου πάνω στο Bar του Μαυροβουνίου θα ξεκινήσουμε την κάθοδο.

Το service δε το κατατάσσω στα καλύτερα που έχω ζήσει, άλλα με σύγκριση με την ΜΑ, ήταν καλύτερο. Νόστιμο σαντούιτσακι, η μπύρα άθλια κι το Κροάτικο Ice Tea ικανοποιήτικο.

Στο αεροπλάνο επικρατούσε ένα μικρό χάος, με τους Έλληνες να έχουν κάνει πάρτι μέσα. Όλοι όρθιοι, να την πέφτουν στις Κροάτισες επιβάτιδες (ε τι, δε μπορούν να ζήσουν χωρίς το ελληνικό καμάκι), άλλοι να περπατάνε πάνω κάτω για να βρουν το αδερφό του μπατζανάκη του 3 ξαδέρφου της κουμπάρας του πρώην άνδρα, να του πουν ένα γεια, κι που χάθηκες μωρή ψυχή, άσχετα ότι είναι στο ίδιο τουρ, κι θα βρεθούν στο ξενοδοχείο. Οι αεροσυνοδοί να έχουν τρελαθεί κι να μη ξέρουν τι να κάνουν.

Η άφιξη στο Čilipi, το αεροδρόμιο του Dubrovnik έγινε με καθυστέρηση μισής ώρας. Έγινε μια ανακοίνωση από τις αεροσυνοδούς, αλλά δε κατάλαβα τίποτα (τόσο χαμήλα ήταν), που δε ενδιαφέρθηκα κι πολλή. Βλέποντας όλο το αεροπλάνο να έχει κατέβει, έμεινα με την απορία ότι μόνο εγώ θα ταξιδέψω στο Ζάγκρεμπ. Πήγα να ρωτήσω την αεροσυνοδό, τι γίνετε, μου είπε ότι πρέπει να κατέβουμε όλοι , να περάσουμε έλεγχο διαβατηρίων κι ξανά έλεγχο μετάλλων.

Στο αεροπλάνο δε μπορούσαμε να αφήσουμε τίποτα, μιας κι θα έμπαινε η αστυνομία μέσα να κάνει έλεγχο μιας κι η πτήση από International γινόταν Domestic. Με τα πόδια φτάσαμε στην είσοδο του αεροδρομίου, όπου οι υπάλληλοι του, φώναζαν, transit Zagreb, transit Zagreb! Κι σου εδείναν ένα χαρτάκι με την ένδειξη DBV Transit. Μετά όταν μαζεύτηκε το γκρουπ, μας πείρανε κι μας πήγαν εκδρομούλα στο αεροδρόμιο. Με το χαρτάκι αυτό περάσαμε πρώτοι στην ουρά για το έλεγχο των διαβατηρίων (παρέλαβα την πρώτη σφραγίδα μου από αεροδρόμιο

) κι μετά έπρεπε να βγούμε από την περιοχή τράνζιτ, κι να ξανακάνουμε έλεγχο στο κρατικό τέρμιναλ.

Σε δέκα λεπτά ξαναμπήκαμε στο ίδιο αεροπλάνο, ξανά dobra večer, dobra večer κι επιστροφή στην θέση 6Α, ξανά η ίδια επίδειξη κι απογειώσει από τον διάδρομο 12 με κατεύθυνση την Βοσνία. Το service ήταν μόνο νερό ή Ice Tea κι ένα μπισκοτάκι με πιπέρι. Μετά από απλό κι βαρετό 20λέπτο πάνω από Mostar, Sarajevo ξεκινήσαμε την κάθοδο για το αεροδρόμιο Pleso του Ζάγκρεμπ.

Άφιξη στο αεροδρόμιο με 30 λεπτά καθυστέρηση (μας κυνηγάει αυτή η καταραμένη καθυστέρηση), κι πήγαμε να παραλάβουμε την βαλίτσα στον ιμάντα. Εκεί άλλη μια ανακοίνωση πολλή χαμηλά, κι κάτι για Athens είπαν κάτι για ιμάντα, δε κατάλαβα. Ούτε το γκρουπ Ισπανών που ήρθαν από Αθήνα μαζί μου. Σε λίγο καταλάβαμε. Μιας κι ήρθαμε από Αθήνα, έπρεπε να πάμε στο ιμάντα του International, κι όχι του κρατικού. Όλοι σαν τρενάκι βγήκαμε από το μέρος παραλαβής βαλιτσών για να πάμε στο άλλο. Περιμένουμε, περιμένουμε, περιμένουμε κι μετά από κάνα 20 λέπτο φάνηκαν οι βαλίτσες. Οι τελωνειακοί περίμενανε πως κι πως να τελειώσουν να πάνε σπίτια τους.

Τώρα λίγα για το αεροδρόμιο Pleso. Το αεροδρόμιο βρίσκετε 30 χλμ από το κέντρο του Ζάγκρεμπ, κι για να φτάσεις στην πόλη η θα πάρεις ταξί το οποίο κάνει κοντά στα 200 κούνα ή το λεωφορείο της Croatian Airlines που κάνει 30 κούνα.
Το αεροδρόμιο είναι σε μέγεθος του Μακεδονία, λίγο μεγαλύτερο από το αεροδρόμιο της Κρακοβίας, κι υστερεί από θέμα facilities.
Μετά από 25-30 λεπτά φτάσαμε στο κέντρο του Ζάγκρεμπ, στο οποίο με περίμενε η φίλη μου Ναταλίε για να πάμε σπίτι της, κι να πέσω για ύπνο.

 

[ThanasisU2]

2 Μέρα, Ο Bob Marley δε γεννήθηκε στην Jamajca.

Μετά από ένα υπέροχο ύπνο, που διήρκεσε πάνω από 12 ώρες, ξύπνησα, παρέα με έναν υπέροχο ζεστό κι αρωματικό καφέ δίπλα μου, κι μια κρέπα με υπέροχη Nutella (miam), έπρεπε να κατέβω προς το κέντρο, για να αγοράσω εισιτήριο για το τρένο για Split. Βγαίνοντας από το σπίτι της, κατεβαίνοντας το κεντρικό δρόμο Krajla Tomislava (περνώντας κι από το ομώνυμο πάρκο), έφτασα στο σταθμό του τρένου. Με ενδιάθερε η αγορά εισιτηρίου για το νυχτερινό τρένο για το Σπλιτ, με κουκέτα, άλλα μόλις έμαθα την τιμή του, ακύρωσα επιτόπου το πλάνο αυτό.
Η τιμή ήταν 24 ευρώ + 19 ευρώ για κουκέτα ή 4 για καρέκλα (ταξίδι 8 ωρών), για αυτό προτίμησα, μετά από συνεννόηση με την Νάταλιε, να μείνω μια νύχτα παραπάνω, κι να πάρω το πρωινό IC για το Σπλιτ, το οποίο με κόστισε γύρω στα 20 ευρώ. Επιστροφή προς την κεντρική πλατεία (Ban Jelačić Square), στην οποία θα με περίμεναν η Νάταλιε, με το αγόρι της, τον Dodo, για να μου κάνουν μια μίνι ξενάγηση στην παλιά πόλη του Ζάγκρεμπ.

Το Ζάγκρεμπ χωρίζετε σε δύο μέρη, το Gornji grad (η πάνω πόλη) κι το Donji grad (Κάτω Πόλη). Στη Πάνω Πόλη, βρίσκετε κι όλο το ενδιαφέρον του Ζάγκρεμπ. Εκεί βρίσκετε ο Θρησκευτικός κι Καλλιτεχνικός χαρακτήρας της πόλης, όπως κι όλα τα μαγαζιά/εστιατόρια.
Η πάνω πόλη, χωριζόταν σε δύο μέρη, το Kaptol, το οποίο ήταν η θρησκευτική περιοχή του Ζάγκρεμπ, με τον Καθεδρικό Ναό του αλλά κι διάφορων μοναστηριών κι το Gradec, την ελεύθερη περιοχή που δημιούργησε το 12ο αιώνα ο Βασιλιάς Μπέλα της Ουγγαρίας, για τους έμπορες κι τους αρτίστες της εποχής. Το 1770 η δύο περιοχές/πόλεις συγχωνεύτηκαν δημιουργώντας το σημερινό ιστορικό κέντρο.

Ξεκινήσαμε με τον καθεδρικό ναό της Ανάληψης της Θεοτόκου κι του Αγίου Στεφάνου, με τη κλασική ανακαίνιση του καμπαναριού, εδώ κι τα τελευταία χρόνια. Επόμενος σταθμός μας ήταν το σημείο φωτογράφισης κάθε νέου ζευγαριού στο Ζάγκρεμπ, ο Γοτθικός Ναός του Αγίου Μάρκου, που δεσπόζει ακριβώς δίπλα στο τελεφερίκ του Ζάγκρεμπ. Ακριβώς δίπλα υπάρχει κι η βουλή της Κροατίας, λιτή κι ταπεινή όπως πρέπει να είναι. Για να κατεβούμε από την πάνω πόλη, προτιμήσαμε να πάρουμε το μονοπάτι Strossmayer šetalište, τον δρόμο στο οποίο, το καλοκαίρι γεμίζει από διάφορους ζωγράφους, τραγουδιστές, ανοιχτές παμπ, κάτω από τα υπέροχα πράσινα δέντρα, καταμήκους όλου του μονοπατιού.

Μιας κι κουραστήκαμε από το πολλή περπάτημα, πεταχτήκαμε στο κοντινό μαγαζί Konzum, αγοράσαμε κάμποσες μπύρες Karlovačko κι Ožujsko, κι λιώσαμε στο πάρκο Zrinjevac. Μετά από αρκετή μπύρα, η συζήτηση πείρε άλλη μορφή.
Αρχίσαμε να αναλύουμε, ότι όλα τα πράγματα πρώτα τα ανακάλυψαν οι Κροάτες, όπως κι όλες τις λέξεις σε Σ. Τα μόνα πράγματα που δε ανακάλυψαν οι Κροάτες με Σ είναι η Σερβία, Σλομποβαν Μιλοσεβιτς, SS κι Σατανάς. Αυτά τα ανακάλυψαν οι Έλληνες. Κατά τις 9 αποφασίσαμε, να αγοράσουμε το τοπικό προϊόν τους, την Ρακία.
Πείραμε μισό λίτρο, πήγαμε στο σπίτι της Νάταλιε, κι λίγο πριν να τελειώσουμε το ποτό έπεσε το ποιο θεϊκό,

-Ο Bob Marley δε γεννήθηκε στην Jamajca.
- Τότε που γεννήθηκε; ρωτάω απορημένος
- Ο Bob Marley γεννήθηκε στην Κροατία, στο νησί Hvar. Αντί για μαριχουάνα κάπνιζε Λαβέντα, κι αντί να παίζει ποδόσφαιρο Am/Jam έπαιζε στην Hajduk Split, αλλά το κυριότερο, δε λεγόταν Bob Marley, άλλα Boban Marlic.

Μετά από όλα αυτά, πέσαμε για ύπνο επιτόπου.

ΥΓ Ναι ξέρω, παρέλειψα πάρα πολλά πράγματα σχετικά για το Ζάγκρεμπ, άλλα θα σας τα περιγράψω προς το τέλος του Τριπ, μιας κι ξαναγυρνάω στο Ζάγκρεμπ μετά το τουρ μου

 

[canf]

υπεροχη η περιγραφη σου!!!

 

[ThanasisU2]

hvala canf,

τα trip ρεπορτς, είναι μια σανίδα, χαλάρωσης από το διάβασμα της εξεταστικής μου

 

[canf]

(και παλι καλα να λες που εχεις εξεταστικη )

 

[ThanasisU2]

άσε, αυτή η εξεταστική με έχει τινάξει, τόσο διάβασμα δε έχω ξανακάνει ακόμα

 

[fenia42]

Και οι ψείρες που είχε στο κεφάλι του ο Μπομπ Μάρλευ ευδοκιμούν μόνο στην Κροατία, φαντάζομαι.

 

[Ivana]

εμένα το αγαπημένο μου είναι- η γκραβάτα και ο Μαρκο Πόλο. Και για το Μαρκο Πόλο δεν είναι απλή λα¨κη φίμη...οι τουριστικοί οδηγοί του κροατικού τού.οργανισμού το αναφέρουν

 

[ThanasisU2]

καλά με την Kravata το ξέρω, μέχρι κι η άθλια croatian Airlines το διαφήμιζε

άλλα με το Μάρκο Πόλο, ούτε καν το ήξερα, για λέγε

 

[Ivana]

δεν θυμάμαι όλες τις λεπτομέριες από τους συγκεκριμένους οδηγούς αλλά όταν μου πέσει στα χέρια θα σε ενημερώσω...πάντως λογικά δεν ήταν Πολο, αλλά Πολ που διθεν έχει σλαβική-κροάτικη προέλευση...κάτι τέτοιο...