mfish
Member
- Μηνύματα
- 1.378
- Likes
- 1.280
- Ταξίδι-Όνειρο
- ολη η γη
εχει πουλμαν απο fethiye (οπου στη συνεχεια θα σου πω και ενα ωραιο φαραγγι να πας κει γυρω...)
fenia42
Member
- Μηνύματα
- 3.880
- Likes
- 14.433
- Επόμενο Ταξίδι
- Азербайджан
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γροιλανδία,Σβάλμπαρντ
Μμμ,ιδεες μου βάζεις με τι να συνδιασω
την Κωνσταντινουπολη...
την Κωνσταντινουπολη...
varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 5.502
- Likes
- 8.023
Πολύ φοβάμαι ότι με την επισκληρίδιο μας βάζουν ένα τσιπάκι (στις παλαιότερες κασέτα) και λέμε τα ίδια τροπάρια... Και για να επιβεβαιώσω αυτό που γράφω, ένα έχω να σου πω: "Αμ δεν θα γίνεις μάνα κι εσύ? Τότε θα καταλάβεις"...ρε παιδια τις μαναδες μας copy paste τις κανουν;
ωραια αρχη,συνεχισε!!!
mfish και αυτό το ταξίδι περιπετειώδες βλέπω, ε? Για να δούμε τη συνέχεια!
mfish
Member
- Μηνύματα
- 1.378
- Likes
- 1.280
- Ταξίδι-Όνειρο
- ολη η γη
ναι η επόμενη ατακα της μανας μου συνήθως αυτη είναιΠολύ φοβάμαι ότι με την επισκληρίδιο μας βάζουν ένα τσιπάκι (στις παλαιότερες κασέτα) και λέμε τα ίδια τροπάρια... Και για να επιβεβαιώσω αυτό που γράφω, ένα έχω να σου πω: "Αμ δεν θα γίνεις μάνα κι εσύ? Τότε θα καταλάβεις"...
mfish και αυτό το ταξίδι περιπετειώδες βλέπω, ε? Για να δούμε τη συνέχεια!
και ακολουθεί το πότε επιτέλους θα γίνεις μανα τριαντάρησες και μετα ακολουθει χαμός αυτο το ταξίδι ηταν το πρώτο που οργάνωσα εγω, η ουσιαστική αρχή στα ταξίδια για μένα, οποτε εχει ξεχωριστη θέση στις αναμνησεις μου
_antonis_
Member
- Μηνύματα
- 3.357
- Likes
- 1.237
Άντε!!!εχει πουλμαν απο fethiye (οπου στη συνεχεια θα σου πω και ενα ωραιο φαραγγι να πας κει γυρω...)
Ευτυχώς που κάποιοι δε θα γίνουμε μάνες...Πολύ φοβάμαι ότι με την επισκληρίδιο μας βάζουν ένα τσιπάκι (στις παλαιότερες κασέτα) και λέμε τα ίδια τροπάρια... Και για να επιβεβαιώσω αυτό που γράφω, ένα έχω να σου πω: "Αμ δεν θα γίνεις μάνα κι εσύ? Τότε θα καταλάβεις"...
Aria_C
Member
- Μηνύματα
- 318
- Likes
- 112
- Επόμενο Ταξίδι
- Στ' αυγά μου :(
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υποσαχάρια Αφρική
Ψαράκι μου, υπέροχα! Ανέμενα καιρό την ιστορία αυτή κι επιτέλους την ξεκίνησες! Θενκς!
Υ.Γ. Ελπίζω να την τελειώσεις σε λιγότερο χρόνο από ότι χρειάστηκες για τη διπλωματική σου!
Υ.Γ. Ελπίζω να την τελειώσεις σε λιγότερο χρόνο από ότι χρειάστηκες για τη διπλωματική σου!
mfish
Member
- Μηνύματα
- 1.378
- Likes
- 1.280
- Ταξίδι-Όνειρο
- ολη η γη
Ψαράκι μου, υπέροχα! Ανέμενα καιρό την ιστορία αυτή κι επιτέλους την ξεκίνησες! Θενκς!
Υ.Γ. Ελπίζω να την τελειώσεις σε λιγότερο χρόνο από ότι χρειάστηκες για τη διπλωματική σου!
varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 5.502
- Likes
- 8.023
Εσείς λέτε άλλα: "Δεν ξέρω... Ρώτα τη μάνα σου!"Άντε!!!
Ευτυχώς που κάποιοι δε θα γίνουμε μάνες...
manelaki
Member
- Μηνύματα
- 1.282
- Likes
- 392
Mας βλεπω ολους Τουρκια!!!!!
_antonis_
Member
- Μηνύματα
- 3.357
- Likes
- 1.237
Ναι ή όταν δε θέλουμε να πάρουμε την ευθύνη ή να φανούμε κακοί: "δεν ξέρω, ότι πεί η μάνα σου"...Εσείς λέτε άλλα: "Δεν ξέρω... Ρώτα τη μάνα σου!"
Αλλάξαμε εντελώς θέμα. Συγνώμη ψαράκι!! Περιμένουμε τη συνέχεια!!! Και αυτές τις πισίνες της Καλυψούς...
mfish
Member
- Μηνύματα
- 1.378
- Likes
- 1.280
- Ταξίδι-Όνειρο
- ολη η γη
Καππαδοκια - ημερα 1: πως να αφησετε τα κοκκαλα σας εκει !
Το ταξίδι μας ξεκίνησε στις δεκα το βράδυ απο την Κωνσταντινούπολη...με τις πρώτες αχτινες του ηλίου άρχισε να διαταράζεται ο τέλειος ύπνος μου. Τέλειος γιατι ο δρόμος απο Κωνσταντινούπολη για καππαδοκια ειναι ο καλύτερος για να κοιμηθείς, 6 ωρες σε εθνική οδό και άλλες 3 σε ενα ερημικό τοπίο χωρίς βουνά και στροφές. Ανοιξα τα ματάκια μου και είμασταν σε ενα δρόμο εκει στις ερημιές, προχωραγαμε, προχωράγαμε, με είχε φάει η αγωνία. Καλά πάμε έλεγα στον Μ, δε βλέπω κανένα βράχο προκλητικού σχήματος, τπτ, μόνο ευθεία...Συνεχίσαμε άλλη μια ώρα σε αυτη την ευθεία και είχα αρχίσει να απελπίζομαι, να λεω δεν υπάρχει αυτο το μέρος τελικά, κανα κατσάβραχο φωτογραφίζουν σε κανα κτημα και θα περάσουμε 4 μέρες στις ερημιές. Και εκεί που ζάλιζα τον καημένο τον Μ, κάνει μια στροφή ο δρόμος και αποκαλύφθηκαν όλα....Μια κοιλάδα γεμάτη βραχώδεις σχηματισμού λουσμένη με το φως της ανατολής, ενα παραμυθένιο τοπίο...ειχα χάσει τα λόγια μου!
Το λεωφορείο σταματούσε στο χωριό Goreme, ενα μικρό χωριό οπου σπίτια μπλέκονται με τα βράχια, τοσο παραμυθένιο που νομίζεις θα κόψεις κομματάκι και θα είναι απο ζαχαρωτα...Το δωμάτιο μας ηταν 5 λεπτα μακριά και ηταν το καλύτερο δωμάτιο που έχω μείνει ποτε σε ταξίδι.
Ηταν ενα δωμάτιο σα μενιρ...Μέσα στο βράχο κρυβόταν ενα πολυ όμορφο δωματιο με μεταλλικό κρεβάτι και ντιβάνια εφτιαχναν ενα σαλονάκι πιο δίπλα. Και επειδή το ξενοδοχείο ηταν στην άκρη της πόλης απο το παράθυρο είχες θέα μόνο τοπίο...Και τι τοπίο, δεν έβλεπα την ώρα να το γυρίσω....
Πρωτη κινηση μας να νοικιάσουμε ποδήλατα....Απο χωριό εγώ επέμενα να πάρουμε mountain , ελεγα του Μ θα είμαστε στα χώματα, βράχια κ.τλ . Ο Μ ή δεν εχουν χώμα στη Λεμεσό η κατα πάσα πιθανότητα του γυάλισαν κατι ωραιότατα ποδηλατάκια ιδανικά για πόλη τα οποία ηταν και πολυ βαριά. Αρχίσαμε μια αντιπαράθεση και τελικα είπα να του κάνω το χατήρι...Απόφαση που τη πλήρωσα με τον ιδρώτα μου και παραλιγο μια λιποθυμία μετα!
Για 8 ωρες δεν αφήσαμε μονοπάτι για μονοπάτι ποδηλατώντας απο βράχια μέχρι άμμο, ανεβήκαμε σε κάθε λόφο , εκκλησία , φτάσαμε σε 2 γειτονικά χωριά
τα βράχια της καππαδοκίας λόγω του οτι το έδαφος ήταν μαλακό για σκάψιμο, αλλα οι επιφάνεις που έρχονταν σε επαφή με το περιβάλλον σταδιακά γίνονταν σκληρές, χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν ως κατοικίες. Συχνά τα λαξευμένα δωμάτια ή σκαλοπάτια είναι πολύ καλά διατηρημένα
Ολο το τοπίο είναι ένα αξιοθέατο αλλα κάποια που θυμάμαι ιδιαίτερα:
Το χωριό cavusin και το εγκατελειμένο μοναστήρι.Εκεί υπάρχει ένας βράχος σκαμένος σα πολυκατοικία με επίπεδα. Μάθαμε απο ένα κάτοικο οτι αρχικά ήταν μοναστήρι και μέχρι και το 1960 χρησιμοποιόταν το χαμηλότερο τμήμα για κατοικία. Το 1960 η κυβέρνηση απαγόρεψε στους κατοίκους να μένουν εκεί για λόγος ασφαλείας . Το χωριό σήμερα είναι στους πρόποδες του βράχου.
Mόλις κατεβήκαμε εξαντλημένοι απο το βράχο ένας κύριος μας κάλεσε να πιούμε τσάι στον κήπο- αναψυκτήριο- σπίτι του, που βρίσκεται ακριβώς κάτω απο το βράχο. 'Ηπιαμε ένα ποτηράκι τσάι μήλου, το πιο αγαπημένο τσάι στη Τουρκία, μας είπε την ιστορία του βράχου και μας καθοδήγησε με τις διαδρομές. Ο κύριος αυτός ζει μόνιμα εκεί με τα παιδιά του πραγματικά στη μέση του πουθενά. Και σίγουρα δεν είναι η ζωή εύκολη έκεί το χειμώνα, και απο άποψή καιρού και απο μη ύπαρξη τουριστών, δηλαδή έξτρα εισοδημάτων. Άλλωστε η καππαδοκία είναι μια ξερή γη, μόνο λίγα αμπέλια βλέπεις και μεγάλο μέρος του πληθυσμού ζει απο το τουρισμό.
και άλλες φωτο
Οι περιοχές έχουν ονόματα ανάλογα με τα βράχια και εκεινη την ημέρα περπατούσαμε κυρίως στην red valley.
και κάποια στιγμή κατα τις 4 το απόγευμα και ενω είμασταν 2-3 χιλιόμετρα μακρια λεω δε τη παλευω αλλο, πάμε πίσω... Ποδηλατούσα πάνω σε αμμωδες εδαφος , με ηλιο να σε χτυπάει απο παντου, με ενα ποδήλατο τα μισά κιλά μου και καθώς εκανα πετάλι έμενα στην ίδια θέση..
Εβριζα τα πάντα, στο τέλος δε μπορούσα να κρατήσω ουτε το βάρος του ποδηλάτου όρθιο, αφήνω το ποδήλατο κάτω και του λεω, ασε με εδω να πεθάνω, δε κανω βήμα. Ξαφνικα σε χρονο δευτερολέπτων σαν βιβλικό σκηνικό χανεται ο ηλιος, αρχίζει και βρέχει καταρρακτωδως και ταυτόχρονα να ρίχνει κεραυνούς...με τους κεραυνους εχω ενα θεμα, μαζευω τις τελευταίες μου δυνάμεις και τα καταφερα...
Μολις φτάσαμε τον εστειλα να μου πάρει ενα σπέσιαλ tavuk doner και χαλαρωσαμε στη μπανιερα-τζακουζι!
Το ταξίδι μας ξεκίνησε στις δεκα το βράδυ απο την Κωνσταντινούπολη...με τις πρώτες αχτινες του ηλίου άρχισε να διαταράζεται ο τέλειος ύπνος μου. Τέλειος γιατι ο δρόμος απο Κωνσταντινούπολη για καππαδοκια ειναι ο καλύτερος για να κοιμηθείς, 6 ωρες σε εθνική οδό και άλλες 3 σε ενα ερημικό τοπίο χωρίς βουνά και στροφές. Ανοιξα τα ματάκια μου και είμασταν σε ενα δρόμο εκει στις ερημιές, προχωραγαμε, προχωράγαμε, με είχε φάει η αγωνία. Καλά πάμε έλεγα στον Μ, δε βλέπω κανένα βράχο προκλητικού σχήματος, τπτ, μόνο ευθεία...Συνεχίσαμε άλλη μια ώρα σε αυτη την ευθεία και είχα αρχίσει να απελπίζομαι, να λεω δεν υπάρχει αυτο το μέρος τελικά, κανα κατσάβραχο φωτογραφίζουν σε κανα κτημα και θα περάσουμε 4 μέρες στις ερημιές. Και εκεί που ζάλιζα τον καημένο τον Μ, κάνει μια στροφή ο δρόμος και αποκαλύφθηκαν όλα....Μια κοιλάδα γεμάτη βραχώδεις σχηματισμού λουσμένη με το φως της ανατολής, ενα παραμυθένιο τοπίο...ειχα χάσει τα λόγια μου!
Το λεωφορείο σταματούσε στο χωριό Goreme, ενα μικρό χωριό οπου σπίτια μπλέκονται με τα βράχια, τοσο παραμυθένιο που νομίζεις θα κόψεις κομματάκι και θα είναι απο ζαχαρωτα...Το δωμάτιο μας ηταν 5 λεπτα μακριά και ηταν το καλύτερο δωμάτιο που έχω μείνει ποτε σε ταξίδι.
Πρωτη κινηση μας να νοικιάσουμε ποδήλατα....Απο χωριό εγώ επέμενα να πάρουμε mountain , ελεγα του Μ θα είμαστε στα χώματα, βράχια κ.τλ . Ο Μ ή δεν εχουν χώμα στη Λεμεσό η κατα πάσα πιθανότητα του γυάλισαν κατι ωραιότατα ποδηλατάκια ιδανικά για πόλη τα οποία ηταν και πολυ βαριά. Αρχίσαμε μια αντιπαράθεση και τελικα είπα να του κάνω το χατήρι...Απόφαση που τη πλήρωσα με τον ιδρώτα μου και παραλιγο μια λιποθυμία μετα!
Για 8 ωρες δεν αφήσαμε μονοπάτι για μονοπάτι ποδηλατώντας απο βράχια μέχρι άμμο, ανεβήκαμε σε κάθε λόφο , εκκλησία , φτάσαμε σε 2 γειτονικά χωριά
τα βράχια της καππαδοκίας λόγω του οτι το έδαφος ήταν μαλακό για σκάψιμο, αλλα οι επιφάνεις που έρχονταν σε επαφή με το περιβάλλον σταδιακά γίνονταν σκληρές, χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν ως κατοικίες. Συχνά τα λαξευμένα δωμάτια ή σκαλοπάτια είναι πολύ καλά διατηρημένα
Ολο το τοπίο είναι ένα αξιοθέατο αλλα κάποια που θυμάμαι ιδιαίτερα:
Το χωριό cavusin και το εγκατελειμένο μοναστήρι.Εκεί υπάρχει ένας βράχος σκαμένος σα πολυκατοικία με επίπεδα. Μάθαμε απο ένα κάτοικο οτι αρχικά ήταν μοναστήρι και μέχρι και το 1960 χρησιμοποιόταν το χαμηλότερο τμήμα για κατοικία. Το 1960 η κυβέρνηση απαγόρεψε στους κατοίκους να μένουν εκεί για λόγος ασφαλείας . Το χωριό σήμερα είναι στους πρόποδες του βράχου.
Mόλις κατεβήκαμε εξαντλημένοι απο το βράχο ένας κύριος μας κάλεσε να πιούμε τσάι στον κήπο- αναψυκτήριο- σπίτι του, που βρίσκεται ακριβώς κάτω απο το βράχο. 'Ηπιαμε ένα ποτηράκι τσάι μήλου, το πιο αγαπημένο τσάι στη Τουρκία, μας είπε την ιστορία του βράχου και μας καθοδήγησε με τις διαδρομές. Ο κύριος αυτός ζει μόνιμα εκεί με τα παιδιά του πραγματικά στη μέση του πουθενά. Και σίγουρα δεν είναι η ζωή εύκολη έκεί το χειμώνα, και απο άποψή καιρού και απο μη ύπαρξη τουριστών, δηλαδή έξτρα εισοδημάτων. Άλλωστε η καππαδοκία είναι μια ξερή γη, μόνο λίγα αμπέλια βλέπεις και μεγάλο μέρος του πληθυσμού ζει απο το τουρισμό.
και άλλες φωτο
Οι περιοχές έχουν ονόματα ανάλογα με τα βράχια και εκεινη την ημέρα περπατούσαμε κυρίως στην red valley.
και κάποια στιγμή κατα τις 4 το απόγευμα και ενω είμασταν 2-3 χιλιόμετρα μακρια λεω δε τη παλευω αλλο, πάμε πίσω... Ποδηλατούσα πάνω σε αμμωδες εδαφος , με ηλιο να σε χτυπάει απο παντου, με ενα ποδήλατο τα μισά κιλά μου και καθώς εκανα πετάλι έμενα στην ίδια θέση..
Εβριζα τα πάντα, στο τέλος δε μπορούσα να κρατήσω ουτε το βάρος του ποδηλάτου όρθιο, αφήνω το ποδήλατο κάτω και του λεω, ασε με εδω να πεθάνω, δε κανω βήμα. Ξαφνικα σε χρονο δευτερολέπτων σαν βιβλικό σκηνικό χανεται ο ηλιος, αρχίζει και βρέχει καταρρακτωδως και ταυτόχρονα να ρίχνει κεραυνούς...με τους κεραυνους εχω ενα θεμα, μαζευω τις τελευταίες μου δυνάμεις και τα καταφερα...
Μολις φτάσαμε τον εστειλα να μου πάρει ενα σπέσιαλ tavuk doner και χαλαρωσαμε στη μπανιερα-τζακουζι!
manelaki
Member
- Μηνύματα
- 1.282
- Likes
- 392
Εισαι γρηγορη!!! Επεισοδιακα τελειωσε η μερα σας !!!
Επεισοδιακα τελειωσε η μερα σας !!!Εκπομπές Travelstories
Τελευταίες δημοσιεύσεις
-
-
-
-
-
-
-
-
First Time Solo Traveling: Καλύτεροι - Ασφαλέστεροι Προορισμοί- Τελ. μήνυμα: Taksidiwtis
