Τουρκία Τα 2 Μ στη Τουρκια με Μ.Μ.Μ

[mfish]

Ναι το ξέρω... Απο Ρόδο πρέπει να πάω, μετά φαντάζομαι θα χει κανένα πούλμαν να σε πηγαίνει εκεί, έχω υπολογίσει ότι θέλει κανένα 3ωρο...+1 ώρα καραβάκι Ρόδο-Τουρκία+25 λεπτά αεροπλανάκι Κάρπαθο-Ρόδο...

εχει πουλμαν απο fethiye (οπου στη συνεχεια θα σου πω και ενα ωραιο φαραγγι να πας κει γυρω...)

 

[fenia42]

Μμμ,ιδεες μου βάζεις με τι να συνδιασω
την Κωνσταντινουπολη...

 

[varioAthens]

ρε παιδια τις μαναδες μας copy paste τις κανουν;
ωραια αρχη,συνεχισε!!!

Πολύ φοβάμαι ότι με την επισκληρίδιο μας βάζουν ένα τσιπάκι (στις παλαιότερες κασέτα) και λέμε τα ίδια τροπάρια... Και για να επιβεβαιώσω αυτό που γράφω, ένα έχω να σου πω: "Αμ δεν θα γίνεις μάνα κι εσύ? Τότε θα καταλάβεις"...

mfish και αυτό το ταξίδι περιπετειώδες βλέπω, ε? Για να δούμε τη συνέχεια!

 

[mfish]

Πολύ φοβάμαι ότι με την επισκληρίδιο μας βάζουν ένα τσιπάκι (στις παλαιότερες κασέτα) και λέμε τα ίδια τροπάρια... Και για να επιβεβαιώσω αυτό που γράφω, ένα έχω να σου πω: "Αμ δεν θα γίνεις μάνα κι εσύ? Τότε θα καταλάβεις"...

mfish και αυτό το ταξίδι περιπετειώδες βλέπω, ε? Για να δούμε τη συνέχεια!

ναι η επόμενη ατακα της μανας μου συνήθως αυτη είναι και ακολουθεί το πότε επιτέλους θα γίνεις μανα τριαντάρησες και μετα ακολουθει χαμός

αυτο το ταξίδι ηταν το πρώτο που οργάνωσα εγω, η ουσιαστική αρχή στα ταξίδια για μένα, οποτε εχει ξεχωριστη θέση στις αναμνησεις μου

 

[_antonis_]

εχει πουλμαν απο fethiye (οπου στη συνεχεια θα σου πω και ενα ωραιο φαραγγι να πας κει γυρω...)

Άντε!!!

Πολύ φοβάμαι ότι με την επισκληρίδιο μας βάζουν ένα τσιπάκι (στις παλαιότερες κασέτα) και λέμε τα ίδια τροπάρια... Και για να επιβεβαιώσω αυτό που γράφω, ένα έχω να σου πω: "Αμ δεν θα γίνεις μάνα κι εσύ? Τότε θα καταλάβεις"...

Ευτυχώς που κάποιοι δε θα γίνουμε μάνες...

 

[Aria_C]

Ψαράκι μου, υπέροχα! Ανέμενα καιρό την ιστορία αυτή κι επιτέλους την ξεκίνησες! Θενκς!

Υ.Γ. Ελπίζω να την τελειώσεις σε λιγότερο χρόνο από ότι χρειάστηκες για τη διπλωματική σου!

 

[mfish]

Ψαράκι μου, υπέροχα! Ανέμενα καιρό την ιστορία αυτή κι επιτέλους την ξεκίνησες! Θενκς!

Υ.Γ. Ελπίζω να την τελειώσεις σε λιγότερο χρόνο από ότι χρειάστηκες για τη διπλωματική σου!

 

[varioAthens]

Άντε!!!

Ευτυχώς που κάποιοι δε θα γίνουμε μάνες...

Εσείς λέτε άλλα: "Δεν ξέρω... Ρώτα τη μάνα σου!"

 

[manelaki]

Mας βλεπω ολους Τουρκια!!!!!

 

[_antonis_]

Εσείς λέτε άλλα: "Δεν ξέρω... Ρώτα τη μάνα σου!"

Ναι ή όταν δε θέλουμε να πάρουμε την ευθύνη ή να φανούμε κακοί: "δεν ξέρω, ότι πεί η μάνα σου"...

Αλλάξαμε εντελώς θέμα. Συγνώμη ψαράκι!! Περιμένουμε τη συνέχεια!!! Και αυτές τις πισίνες της Καλυψούς...

 

[mfish]

Καππαδοκια - ημερα 1: πως να αφησετε τα κοκκαλα σας εκει !

Το ταξίδι μας ξεκίνησε στις δεκα το βράδυ απο την Κωνσταντινούπολη...με τις πρώτες αχτινες του ηλίου άρχισε να διαταράζεται ο τέλειος ύπνος μου. Τέλειος γιατι ο δρόμος απο Κωνσταντινούπολη για καππαδοκια ειναι ο καλύτερος για να κοιμηθείς, 6 ωρες σε εθνική οδό και άλλες 3 σε ενα ερημικό τοπίο χωρίς βουνά και στροφές. Ανοιξα τα ματάκια μου και είμασταν σε ενα δρόμο εκει στις ερημιές, προχωραγαμε, προχωράγαμε, με είχε φάει η αγωνία. Καλά πάμε έλεγα στον Μ, δε βλέπω κανένα βράχο προκλητικού σχήματος, τπτ, μόνο ευθεία...Συνεχίσαμε άλλη μια ώρα σε αυτη την ευθεία και είχα αρχίσει να απελπίζομαι, να λεω δεν υπάρχει αυτο το μέρος τελικά, κανα κατσάβραχο φωτογραφίζουν σε κανα κτημα και θα περάσουμε 4 μέρες στις ερημιές. Και εκεί που ζάλιζα τον καημένο τον Μ, κάνει μια στροφή ο δρόμος και αποκαλύφθηκαν όλα....Μια κοιλάδα γεμάτη βραχώδεις σχηματισμού λουσμένη με το φως της ανατολής, ενα παραμυθένιο τοπίο...ειχα χάσει τα λόγια μου!

Το λεωφορείο σταματούσε στο χωριό Goreme, ενα μικρό χωριό οπου σπίτια μπλέκονται με τα βράχια, τοσο παραμυθένιο που νομίζεις θα κόψεις κομματάκι και θα είναι απο ζαχαρωτα...Το δωμάτιο μας ηταν 5 λεπτα μακριά και ηταν το καλύτερο δωμάτιο που έχω μείνει ποτε σε ταξίδι.

Ηταν ενα δωμάτιο σα μενιρ...Μέσα στο βράχο κρυβόταν ενα πολυ όμορφο δωματιο με μεταλλικό κρεβάτι και ντιβάνια εφτιαχναν ενα σαλονάκι πιο δίπλα. Και επειδή το ξενοδοχείο ηταν στην άκρη της πόλης απο το παράθυρο είχες θέα μόνο τοπίο...Και τι τοπίο, δεν έβλεπα την ώρα να το γυρίσω....

Πρωτη κινηση μας να νοικιάσουμε ποδήλατα....Απο χωριό εγώ επέμενα να πάρουμε mountain , ελεγα του Μ θα είμαστε στα χώματα, βράχια κ.τλ . Ο Μ ή δεν εχουν χώμα στη Λεμεσό η κατα πάσα πιθανότητα του γυάλισαν κατι ωραιότατα ποδηλατάκια ιδανικά για πόλη τα οποία ηταν και πολυ βαριά. Αρχίσαμε μια αντιπαράθεση και τελικα είπα να του κάνω το χατήρι...Απόφαση που τη πλήρωσα με τον ιδρώτα μου και παραλιγο μια λιποθυμία μετα!

Για 8 ωρες δεν αφήσαμε μονοπάτι για μονοπάτι ποδηλατώντας απο βράχια μέχρι άμμο, ανεβήκαμε σε κάθε λόφο , εκκλησία , φτάσαμε σε 2 γειτονικά χωριά

τα βράχια της καππαδοκίας λόγω του οτι το έδαφος ήταν μαλακό για σκάψιμο, αλλα οι επιφάνεις που έρχονταν σε επαφή με το περιβάλλον σταδιακά γίνονταν σκληρές, χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν ως κατοικίες. Συχνά τα λαξευμένα δωμάτια ή σκαλοπάτια είναι πολύ καλά διατηρημένα

Ολο το τοπίο είναι ένα αξιοθέατο αλλα κάποια που θυμάμαι ιδιαίτερα:
Το χωριό cavusin και το εγκατελειμένο μοναστήρι.Εκεί υπάρχει ένας βράχος σκαμένος σα πολυκατοικία με επίπεδα. Μάθαμε απο ένα κάτοικο οτι αρχικά ήταν μοναστήρι και μέχρι και το 1960 χρησιμοποιόταν το χαμηλότερο τμήμα για κατοικία. Το 1960 η κυβέρνηση απαγόρεψε στους κατοίκους να μένουν εκεί για λόγος ασφαλείας . Το χωριό σήμερα είναι στους πρόποδες του βράχου.

Mόλις κατεβήκαμε εξαντλημένοι απο το βράχο ένας κύριος μας κάλεσε να πιούμε τσάι στον κήπο- αναψυκτήριο- σπίτι του, που βρίσκεται ακριβώς κάτω απο το βράχο. 'Ηπιαμε ένα ποτηράκι τσάι μήλου, το πιο αγαπημένο τσάι στη Τουρκία, μας είπε την ιστορία του βράχου και μας καθοδήγησε με τις διαδρομές. Ο κύριος αυτός ζει μόνιμα εκεί με τα παιδιά του πραγματικά στη μέση του πουθενά. Και σίγουρα δεν είναι η ζωή εύκολη έκεί το χειμώνα, και απο άποψή καιρού και απο μη ύπαρξη τουριστών, δηλαδή έξτρα εισοδημάτων. Άλλωστε η καππαδοκία είναι μια ξερή γη, μόνο λίγα αμπέλια βλέπεις και μεγάλο μέρος του πληθυσμού ζει απο το τουρισμό.

και άλλες φωτο

Οι περιοχές έχουν ονόματα ανάλογα με τα βράχια και εκεινη την ημέρα περπατούσαμε κυρίως στην red valley.

και κάποια στιγμή κατα τις 4 το απόγευμα και ενω είμασταν 2-3 χιλιόμετρα μακρια λεω δε τη παλευω αλλο, πάμε πίσω... Ποδηλατούσα πάνω σε αμμωδες εδαφος , με ηλιο να σε χτυπάει απο παντου, με ενα ποδήλατο τα μισά κιλά μου και καθώς εκανα πετάλι έμενα στην ίδια θέση..
Εβριζα τα πάντα, στο τέλος δε μπορούσα να κρατήσω ουτε το βάρος του ποδηλάτου όρθιο, αφήνω το ποδήλατο κάτω και του λεω, ασε με εδω να πεθάνω, δε κανω βήμα. Ξαφνικα σε χρονο δευτερολέπτων σαν βιβλικό σκηνικό χανεται ο ηλιος, αρχίζει και βρέχει καταρρακτωδως και ταυτόχρονα να ρίχνει κεραυνούς...με τους κεραυνους εχω ενα θεμα, μαζευω τις τελευταίες μου δυνάμεις και τα καταφερα...


Μολις φτάσαμε τον εστειλα να μου πάρει ενα σπέσιαλ tavuk doner και χαλαρωσαμε στη μπανιερα-τζακουζι!

 

[manelaki]

Εισαι γρηγορη!!! Επεισοδιακα τελειωσε η μερα σας !!!