gkalla
Member
Valencia - Ciudad de las Artes y las Ciencias (Μέρα)
Μας είχαν ενημερώσει από το πανεπιστήμιο πως την Πέμπτη αντί μαθημάτων όποιος επιθυμούσε θα μπορούσε να διαλέξει μια από τις ξεναγήσεις που είχαν οργανωθεί σε διάφορα σημεία της πόλης. Έτσι επιλέξαμε να ακολουθήσουμε την ομάδα που θα επισκεπτόταν την Ciudad de las Artes y las Ciencias.
Η περιοχή αυτή, που βρίσκεται μεταξύ του κέντρου της πόλης και του λιμανιού, εξ’ ολοκλήρου σχεδιασμένη από τον διάσημο αρχιτέκτονα και τέκνο της πόλης, Sandiago Calatrava, συνδυάζει πάρκα και κτίρια αφιερωμένα στις τέχνες και τις επιστήμες. Είναι ένα γιγαντιαίο έργο, ομολογουμένως εντυπωσιακό, ακόμα κι αν δεν σου αρέσει η καλλιτεχνική άποψη του Calatrava (όπως σε μένα).
Στο πάρκο που είναι μέρος του πάρκου Τούρια (Jardín del Túria) που περιβάλλει τα διάφορα κτίρια μπορείς να κινηθείς σε όμορφες σκιερές διαδρομές με ρυάκια, μονοπάτια και ποδηλατοδρόμους.
Κάπου εκεί υπάρχει σχεδιασμένος κι ένας τεράστιος, θεματικός παιδότοπος με το όνομα Parc Gulliver που την περίοδο αυτή ήταν κλειστός για το κοινό.
Το πρώτο και μάλλον εντυπωσιακότερο κτίριο που συναντήσαμε ήταν το Palau de Les Arts Reina Sofía (της “γνωστής” μας Σοφίτσας…). Είναι ουσιαστικά ένα χώρος αφιερωμένος στην μουσική με πολλές αίθουσες, μικρές ή μεγάλες, κάθε μια με άριστη ακουστική, ενώ φιλοξενεί μουσικές παραστάσεις, όπερες αλλά και κάθε είδους συναυλίες. Το βασικό του αρχιτεκτονικό “εύρημα” είναι το στέγαστρο του, το οποίο προσομοιάζει μ’ ένα γιγάντιο φύλλο που στηρίζεται μόνο στην μια άκρη και σκεπάζει όλο το υπόλοιπο οικοδόμημα.
Δίπλα του, φαινομενικά μέσα σε μια ρηχή λιμνούλα, βρίσκεται το Hemisfèric, ένα σύγχρονο πλανητάριο. Η όλη κατασκευή θυμίζει ανθρώπινο μάτι, με τα βλέφαρα του, τα οποία με κάποιους κατάλληλους μηχανισμούς μπορούν να ανοίξουν : “Σε βλέπω…”ή “Κοίτα το θαύμα, τη φύση τη ζωή”
Στην λιμνούλα, βάθους το πολύ 30 πόντων, υπήρχαν επίσης πολλές βαρκούλες και θαλάσσια ποδήλατα προς ενοικίαση!!?? Επίσης, την εποχή που βρεθήκαμε εμείς στην πόλη, εντός και πέριξ της λιμνούλας υπήρχαν αρκετά έργα τέχνης ενός Πολωνού γλύπτη με το όνομα Igor Mitoraj. Τα έργα του, πιθανώς εμπνευσμένα κατά ένα μέρος από την αρχαιοελληνική κουλτούρα, κάθε άλλο παρά αδιάφορα μας φάνηκαν.
Στην άλλη πλευρά βρίσκεται το μουσείων επιστημών (Science Museum). Σχεδιασμένο σαν την ραχοκοκαλιά μιας φάλαινας ή ενός προϊστορικού θηρίου στεγάζει μια εκτεταμένη έκθεση τεχνολογίας και επιστήμης με πολλά διαδραστικά θέματα. Πολλά σχολεία αλλά και γονείς με μικρά παιδιά και εφήβους έρχονταν να το επισκεφτούν όση ώρα βρισκόμασταν εκεί.
Οι 2 εξωτερικές πλευρές του κτιρίου ήταν ηχητικά σχεδιασμένες έτσι ώστε να μπορείς να ακούσεις στην μια άκρη κάποιον που μιλούσε στην άλλη άκρη μιας αψίδας σαν να βρισκόταν ακριβώς δίπλα σου. Παίξαμε φυσικά αρκετή ώρα εκεί.
Ακριβώς πίσω από το μουσείων των επιστημών είδαμε το κτίριο με το όνομα Àgora - Caixaforum, ένα κτίριο που προορίζεται για εκθεσιακός χώρος αλλά ακόμη δεν βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία. Μπροστά του υπάρχει μια κλασική γέφυρα Calatrava που οι ντόπιοι την αποκαλούν Jamonera από το σχήμα της που θυμίζει το εργαλείο εκείνο στο οποίο στηρίζουν το Jamon για να το τεμαχίσουν.
Ξέραμε ότι πίσω από την Àgora - Caixaforum βρίσκεται το Oceanogràfic, το τεράστιο ενυδρείο της πόλης (το μεγαλύτερο της Ευρώπης κατά δήλωση των ντόπιων) αλλά όταν μάθαμε την τιμή του (31,90€), αποφασίσαμε με συνοπτικές διαδικασίες να μην το επισκεφτούμε. Ίσως το είχαν μπερδέψει με το ακριβότερο της Ευρώπης.
Αντίθετα αρχίσαμε να γυρίζουμε προς τα πίσω περνώντας από το L'Umbracle, ένα κατασκεύασμα παρόμοιο με αυτό που έχουμε στο ΟΑΚΑ αλλά αρκετά πιο όμορφο. Στη Βαλένθια η κατασκευή αυτή φιλοξενεί ένα μικρό πάρκο με πλήθος μεσογειακών φυτών, δέντρων αλλά και πουλιών. Ο τρόπος που έχει φτιαχτεί δημιουργεί μια όαση δροσιάς με διαφορά έως και τριών βαθμών Κελσίου από τον περίγυρο.
Εκεί κοντά βρίσκεται και το μουσείο Museu Faller de València, ένας αξιόλογος χώρος που προσφέρει πολλές και πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το έθιμο των ομοιωμάτων Faller, τα οποία οι ντόπιοι συνηθίζουν να παραδίδουν στην φωτιά μετά το πέρας των εκδηλώσεων κάθε έτους. Στο μουσείο παραμένει μόνο ένα από τα ομοιώματα της νικήτριας γειτονιάς κάθε έτους. Αρκετές από τις εφήμερες αυτές κατασκευές , αποτελούν πραγματικά έργα τέχνης. Καθώς όμως ο χρόνος που είχαμε δεν επαρκούσε δεν μπορέσαμε να το επισκεφθούμε. Εεε… να μείνει και κάτι για την επόμενη φορά.
Επιστρέψαμε βιαστικά στο πανεπιστήμιο για να παρακολουθήσουμε μια μίνι συναυλία που είχαν διοργανώσει για μας, για να κλείσουμε τελικά το πρωινό μας με την συνέχεια των υποχρεώσεων μας.
Το μεσημέρι ξεκουραστήκαμε λίγο στο ξενοδοχείο καθώς το βράδυ έπρεπε να είμαστε φρέσκοι. Είχαμε κανονίσει “συνάντηση κορυφής” του Travelstories.
Βρεθήκαμε τελικά οι τρεις μας (@gkalla, @stonerolling και @mikrh tsopana) σ’ενα μικρό, όμορφο μπαράκι του Cabanyal με το όνομα Bar Lapaca. Κουβεντιάσαμε, ήπιαμε, τσιμπήσαμε, γελάσαμε, ανταλλάξαμε απόψεις και πραγματικά περάσαμε μια όμορφη βραδιά. Κάποια στιγμή το μαγαζί έκλεινε και ευγενικά μας έδειξαν την πόρτα. Εμείς όμως είχαμε ακόμη όρεξη για παρέα και κουβεντολόι αλλά πέρα από μια μπύρα στο χέρι που ήπιαμε σε μια πλατεία δεν μπορέσαμε να βρούμε άλλο στέκι ανοιχτό. Η @mikrh tsopana είχε να κάνει ταξίδι την επόμενη μέρα, οπότε …κάθε κατεργάρης στον πάγκο του
Μια μέρα θα ξαναβρεθούμε, πάλι σε ταξίδι ελπίζω…
Μας είχαν ενημερώσει από το πανεπιστήμιο πως την Πέμπτη αντί μαθημάτων όποιος επιθυμούσε θα μπορούσε να διαλέξει μια από τις ξεναγήσεις που είχαν οργανωθεί σε διάφορα σημεία της πόλης. Έτσι επιλέξαμε να ακολουθήσουμε την ομάδα που θα επισκεπτόταν την Ciudad de las Artes y las Ciencias.
Η περιοχή αυτή, που βρίσκεται μεταξύ του κέντρου της πόλης και του λιμανιού, εξ’ ολοκλήρου σχεδιασμένη από τον διάσημο αρχιτέκτονα και τέκνο της πόλης, Sandiago Calatrava, συνδυάζει πάρκα και κτίρια αφιερωμένα στις τέχνες και τις επιστήμες. Είναι ένα γιγαντιαίο έργο, ομολογουμένως εντυπωσιακό, ακόμα κι αν δεν σου αρέσει η καλλιτεχνική άποψη του Calatrava (όπως σε μένα).
Στο πάρκο που είναι μέρος του πάρκου Τούρια (Jardín del Túria) που περιβάλλει τα διάφορα κτίρια μπορείς να κινηθείς σε όμορφες σκιερές διαδρομές με ρυάκια, μονοπάτια και ποδηλατοδρόμους.
Κάπου εκεί υπάρχει σχεδιασμένος κι ένας τεράστιος, θεματικός παιδότοπος με το όνομα Parc Gulliver που την περίοδο αυτή ήταν κλειστός για το κοινό.
Το πρώτο και μάλλον εντυπωσιακότερο κτίριο που συναντήσαμε ήταν το Palau de Les Arts Reina Sofía (της “γνωστής” μας Σοφίτσας…). Είναι ουσιαστικά ένα χώρος αφιερωμένος στην μουσική με πολλές αίθουσες, μικρές ή μεγάλες, κάθε μια με άριστη ακουστική, ενώ φιλοξενεί μουσικές παραστάσεις, όπερες αλλά και κάθε είδους συναυλίες. Το βασικό του αρχιτεκτονικό “εύρημα” είναι το στέγαστρο του, το οποίο προσομοιάζει μ’ ένα γιγάντιο φύλλο που στηρίζεται μόνο στην μια άκρη και σκεπάζει όλο το υπόλοιπο οικοδόμημα.
Δίπλα του, φαινομενικά μέσα σε μια ρηχή λιμνούλα, βρίσκεται το Hemisfèric, ένα σύγχρονο πλανητάριο. Η όλη κατασκευή θυμίζει ανθρώπινο μάτι, με τα βλέφαρα του, τα οποία με κάποιους κατάλληλους μηχανισμούς μπορούν να ανοίξουν : “Σε βλέπω…”ή “Κοίτα το θαύμα, τη φύση τη ζωή”
Στην λιμνούλα, βάθους το πολύ 30 πόντων, υπήρχαν επίσης πολλές βαρκούλες και θαλάσσια ποδήλατα προς ενοικίαση!!?? Επίσης, την εποχή που βρεθήκαμε εμείς στην πόλη, εντός και πέριξ της λιμνούλας υπήρχαν αρκετά έργα τέχνης ενός Πολωνού γλύπτη με το όνομα Igor Mitoraj. Τα έργα του, πιθανώς εμπνευσμένα κατά ένα μέρος από την αρχαιοελληνική κουλτούρα, κάθε άλλο παρά αδιάφορα μας φάνηκαν.
Στην άλλη πλευρά βρίσκεται το μουσείων επιστημών (Science Museum). Σχεδιασμένο σαν την ραχοκοκαλιά μιας φάλαινας ή ενός προϊστορικού θηρίου στεγάζει μια εκτεταμένη έκθεση τεχνολογίας και επιστήμης με πολλά διαδραστικά θέματα. Πολλά σχολεία αλλά και γονείς με μικρά παιδιά και εφήβους έρχονταν να το επισκεφτούν όση ώρα βρισκόμασταν εκεί.
Οι 2 εξωτερικές πλευρές του κτιρίου ήταν ηχητικά σχεδιασμένες έτσι ώστε να μπορείς να ακούσεις στην μια άκρη κάποιον που μιλούσε στην άλλη άκρη μιας αψίδας σαν να βρισκόταν ακριβώς δίπλα σου. Παίξαμε φυσικά αρκετή ώρα εκεί.
Ακριβώς πίσω από το μουσείων των επιστημών είδαμε το κτίριο με το όνομα Àgora - Caixaforum, ένα κτίριο που προορίζεται για εκθεσιακός χώρος αλλά ακόμη δεν βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία. Μπροστά του υπάρχει μια κλασική γέφυρα Calatrava που οι ντόπιοι την αποκαλούν Jamonera από το σχήμα της που θυμίζει το εργαλείο εκείνο στο οποίο στηρίζουν το Jamon για να το τεμαχίσουν.
Ξέραμε ότι πίσω από την Àgora - Caixaforum βρίσκεται το Oceanogràfic, το τεράστιο ενυδρείο της πόλης (το μεγαλύτερο της Ευρώπης κατά δήλωση των ντόπιων) αλλά όταν μάθαμε την τιμή του (31,90€), αποφασίσαμε με συνοπτικές διαδικασίες να μην το επισκεφτούμε. Ίσως το είχαν μπερδέψει με το ακριβότερο της Ευρώπης.
Αντίθετα αρχίσαμε να γυρίζουμε προς τα πίσω περνώντας από το L'Umbracle, ένα κατασκεύασμα παρόμοιο με αυτό που έχουμε στο ΟΑΚΑ αλλά αρκετά πιο όμορφο. Στη Βαλένθια η κατασκευή αυτή φιλοξενεί ένα μικρό πάρκο με πλήθος μεσογειακών φυτών, δέντρων αλλά και πουλιών. Ο τρόπος που έχει φτιαχτεί δημιουργεί μια όαση δροσιάς με διαφορά έως και τριών βαθμών Κελσίου από τον περίγυρο.
Εκεί κοντά βρίσκεται και το μουσείο Museu Faller de València, ένας αξιόλογος χώρος που προσφέρει πολλές και πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το έθιμο των ομοιωμάτων Faller, τα οποία οι ντόπιοι συνηθίζουν να παραδίδουν στην φωτιά μετά το πέρας των εκδηλώσεων κάθε έτους. Στο μουσείο παραμένει μόνο ένα από τα ομοιώματα της νικήτριας γειτονιάς κάθε έτους. Αρκετές από τις εφήμερες αυτές κατασκευές , αποτελούν πραγματικά έργα τέχνης. Καθώς όμως ο χρόνος που είχαμε δεν επαρκούσε δεν μπορέσαμε να το επισκεφθούμε. Εεε… να μείνει και κάτι για την επόμενη φορά.
Επιστρέψαμε βιαστικά στο πανεπιστήμιο για να παρακολουθήσουμε μια μίνι συναυλία που είχαν διοργανώσει για μας, για να κλείσουμε τελικά το πρωινό μας με την συνέχεια των υποχρεώσεων μας.
Το μεσημέρι ξεκουραστήκαμε λίγο στο ξενοδοχείο καθώς το βράδυ έπρεπε να είμαστε φρέσκοι. Είχαμε κανονίσει “συνάντηση κορυφής” του Travelstories.
Βρεθήκαμε τελικά οι τρεις μας (@gkalla, @stonerolling και @mikrh tsopana) σ’ενα μικρό, όμορφο μπαράκι του Cabanyal με το όνομα Bar Lapaca. Κουβεντιάσαμε, ήπιαμε, τσιμπήσαμε, γελάσαμε, ανταλλάξαμε απόψεις και πραγματικά περάσαμε μια όμορφη βραδιά. Κάποια στιγμή το μαγαζί έκλεινε και ευγενικά μας έδειξαν την πόρτα. Εμείς όμως είχαμε ακόμη όρεξη για παρέα και κουβεντολόι αλλά πέρα από μια μπύρα στο χέρι που ήπιαμε σε μια πλατεία δεν μπορέσαμε να βρούμε άλλο στέκι ανοιχτό. Η @mikrh tsopana είχε να κάνει ταξίδι την επόμενη μέρα, οπότε …κάθε κατεργάρης στον πάγκο του
Μια μέρα θα ξαναβρεθούμε, πάλι σε ταξίδι ελπίζω…
