georgeant
Member
- Μηνύματα
- 608
- Likes
- 2.610
- Ταξίδι-Όνειρο
- Road trip B. Αμερική
Περιεχόμενα
Ημέρα 7η
To επόμενο πρωί βγήκαμε στους δρόμους του Στρασβούργου να δούμε καλύτερα την πόλη με το πρωινό φως του ήλιου. Διασχίζοντας την Grand Rue, απο τις κεντρικότερες οδούς της πόλης, φτάσαμε στον Καθεδρικό Notre Damme de Strasbourg που γινόταν κυριολεκτικά πανικός απο κόσμο, μιας και ήταν 15 Αυγούστου και γιόρταζαν κι εκεί την αντίστοιχη γιορτή όπως κι εμείς. Φυσικά δεν έλειπαν τα σώματα ασφαλείας και φρουροί με καλάσνικοφ κάτι που τελικά συνηθίζεις και απλά αγνοείς απο ένα σημείο και μετά.
Περπατώντας στην Grand Rue.
Το Στρασβούργο είναι μια πραγματικά όμορφη πόλη. Φαντάστηκα τον εαυτό μου να μπορεί να ζήσει εκεί. Συνδυάζει όλα όσα μπορεί να σου παρέχει μια πόλη χωρίς όμως την τρελή κίνηση, ρύπανση και τρελούς ρυθμούς ζωής των μεγαλουπόλεων όπως π.χ. το Παρίσι, και το λέω εγώ αυτό που έχω έρωτα με το Παρίσι.
Ο καιρός εξαιρετικός. Τόσο που μπορώ να πω οτι παραήταν ζεστός για τα γούστα μου. Γενικά έχω μια απέχθεια στις πολύ υψηλές θερμοκρασίες, ειδικά όταν ταξιδεύω μου δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα. Παρ'όλα αυτά, προσπάθησα να μην γκρινιάζω (πολύ) για τον καιρό και να αφεθώ στη μαγεία της Αλσατικής πρωτεύουσας.
Αφού μας έλεγξαν τις σάκες στην είσοδο του καθεδρικού, ξεκινήσαμε την ανάβαση... Δε θυμάμαι ακριβώς πόσα σκαλιά ήταν, αλλά θυμάμαι οτι ήταν αρκετά και όπως είπα και πριν ο καιρός δεν το έκανε πιο εύκολο. Η θέα όμως ήταν breath taking που λένε και οι Άγγλοι και αυτό μας αποζημίωσε.
Απο τα πιο χαμηλά επίπεδα του καθεδρικού, καθώς ανεβαίναμε.
Και η θέα απο το τελευταίο επίπεδο.
Στο βάθος ένας άλλος εντυπωσιακός ναός, ο ναός του Αγίου Παύλου.
Λάτρεψα το γεγονός οτι η πόλη είχε ομοιόμορφη αρχιτεκτονική. Πολλά μπράβο στην πολεοδομία του Στρασβούργου!
Κατεβαίνοντας...
Επόμενος σταθμός, το Φράγμα Βομπαν, απο όπου βγήκε η παρακάτω φωτογραφία. Είναι το καλύτερο σημείο για να θαυμάσεις τους πύργους στην Pont Couverts. Πίσω απο το μεσαίο πύργο φαίνεται ο Καθεδρικός της Notre Dame, που ήμασταν πριν. Περπατήσαμε αρκετά.
Και πάλι βόλτες στους δρόμους της πόλης. Η αρχιτεκτονική είναι ίδια με αυτή των γερμανικών χωριών που είδαμε. Τα γνωστά σπιτάκια με τα δοκάρια στις προσόψεις.
Οι κάτοικοι είναι φίλοι με το ποδήλατο.
Και ποδηλατόδρομος φυσικά.
Οι φοίνικες πάντα δίνουν μια δόση εξωτικής ομορφιάς. Και με αυτόν τον καταγάλανο ουρανό η εικόνα ήταν χάρμα οφθαλμών!
Κόσμος! Όλοι ψάχνανε να φάνε άραγε όπως εμείς;
Μιλώντας για εστιατόρια και γενικότερα για φαγητό στη Γαλλία, μικρό tip για ταξιδιώτες: Αν ζητήσετε να σας φέρουν μπουκάλι με νερό (a bottle of water, ή une bouteille d'eau, όπως και να το πείτε) θα σας φέρουν σφραγισμένο μπουκάλι και θα σας το χρεώσουν. Ζητείστε καλύτερα une carafe d'eau και θα σας φέρουν ωραιότατη κανατούλα με νερό βρύσης χωρίς χρέωση (όπως κάνουν και στην Ελλάδα), εκτός φυσικά αν θέλετε να δώσετε 4-5 ευρώ για το σφραγισμένο μπουκάλι.
Συνεχίζοντας τη βόλτα, στην Petite France ξανά.
Επίσης, κάναμε το "Batorama", μια διαδρομή περίπου 1 ώρας με το κλειστό ποταμόπλοιο. Σε περνάει απο όλα τα αξιοθέατα και με ακουστικά σου λέει την ιστορία της πόλης. Αλήθεια, ήταν πολύ καλό.
Φωτογραφίες που τραβήχτηκαν μέσα απο το πλοίο:
Πρέπει να σας πω οτι το μεσαιωνικό παρελθόν της πόλης δεν είναι πολύ ειδυλλιακό. Ακούσαμε ιστορίες βασανιστηρίων και τρόπων εκτέλεσης που μου θύμισαν πρακτικές τύπου...Εδιμβούργου (όποιος έχει πάει και έχει ακούσει ιστορίες, θα καταλάβει). Καλύτερα να μην τις αναφέρω, είναι τόσο κόντρα με το ηλιόλουστο και λουλουδάτο μέρος που βλέπουμε στις φωτογραφίες...
Η βόλτα περιελάμβανε και διαδρομή προς τη νεόκτιστη περιοχή της πόλης με τα ακριβά σπίτια. Εξαιρετική περιοχή επίσης ακόμα κι αν η αρχιτεκτονική ήταν λίγο διαφορετική. Επίσης, περάσαμε έξω κι απο το Ευρωκοινοβούλιο. Δυστυχώς, η θέση του ήλιου εκείνη τη στιγμή ήταν τέτοια που το γυαλί του πλοίου γυάλιζε υπερβολικά και λόγω της αντανάκλασης δε φαίνονται πολλά πράγματα.
Και πάλι στους δρόμους...
Φυσική κορνίζα απο κισσό
Και μια απαραίτητη βόλτα το βράδυ... Ο εντυπωσιακά φωτισμένος Καθεδρικός της Notre Dame!
Ψάχνοντας μπαρ για ποτό. Βρήκαμε ένα πολύ ωραίο μαγαζί και καθίσαμε στην αυλή του. Αν εξαιρέσεις τον λίγο σνομπ και λίγο μεθυσμένο σερβιτόρο αλλά και το cheesecake με γιαούρτι (...) όλα ήταν υπέροχα.
Αυτό ήταν και το Στρασβούργο. Τη βάζω και αυτή στις πόλεις που θα ήθελα να ξαναδω κάποια στιγμή στη ζωή μου.
Ημέρα 8η
Δρόμος τους κρασιού λοιπόν. Μετά απο αναζήτηση στο internet και διαβάζοντας στοιχεία για το κάθε χωριό αποφασίσαμε να περάσουμε απο Obernai, Bergheim, Ribeauvillé και Eguisheim, πριν καταλήξουμε στην Colmar. Η επιλογή (πέρα απο το Eguisheim που ήταν απο την αρχή στα σχέδια του ταξιδού εφόσον κάποιοι το αποκαλούν το ομορφότερο χωριό της Γαλλίας) ήταν σχεδόν τυχαία και λίγο επίπονη, μιας και όλα τα μέρη είχαν κάτι να σου πουν. Όμως έχοντας μόνο μια μέρα για αυτό έπρεπε να διαλέξουμε. Το Obernai το περπατήσαμε (μάλιστα φάγαμε και ωραιότατα γλυκά απο τοπικό φούρνο). Το Bergheim και το Ribeauvillé το είδαμε μέσα απο το αυτοκίνητο, περνώντας απο μέσα τους.
Obernai λοιπόν.
Ο καθεδρικός του Obernai.
Στη διαδρομή για Bergheim. Στο λόφο ψηλά το Château du Haut-Kœnigsbourg.
Bergheim
Ribeauvillé. Πολύ πολύ όμορφο χωριό. Θα ήθελα να είχαμε περισσότερο χρόνο ωστέ να κάνουμε μια βόλτα κι εδώ πεζή.
Και φυσικά μεγάλες εκτάσεις με αμπελώνες. Τι Δρόμος του Κρασιού θα ήταν αλλιώς;
Στην είσοδο του Eguisheim, γραφικό εστιατόριο.
Αυτό λοιπόν που κάνει ξεχωριστό το Eguisheim είναι το γεγονός οτι οι δρόμοι είναι ομόκεντροι κύκλοι ας πούμε γύρω απο την κεντρική πλατεία, τουλάχιστον οι εξωτερικοί. Έτσι μπορείς εύκολα να κάνεις σε λίγη ώρα τον κύκλο όλου του χωριού, όπως και κάναμε. Σας παραθέτω και μια φωτογραφία για να καταλάβετε τι εννοώ.
Και εδώ, λίγο πριν ξεκινήσουμε τη διαδρομή μας σε έναν απο τους εξωτερικούς κυκλικούς δρόμους του χωριού. Διάσημο και πολυφωτογραφημένο σημείο του μέρους και πώς να μην είναι; Είναι σα να έχει ξεπεταχτεί απο παραμύθι.
Προχωρώντας... Jeans που πια χρησιμεύουν ως....εχμμμ γλάστρες; Ok....
Παντού, μα παντού όμως, σε όλα τα τουριστικά μαγαζάκια βλέπαμε μικρούς πελεκάνους, το βλέπαμε σε όλα τα μέρη που επισκεφτήκαμε στην Αλσατία και αναρωτιόμασταν γιατί. Ε, να που η απορία μας λύθηκε στο Eguisheim. Τι είναι αυτό στην καμινάδα του σπιτιού; Το παρατηρούσαμε αρκετή ώρα για να δούμε αν είναι αληθινό. Μας τράβηξε την προσοχή γιατί χτυπούσε με το ράμφος του τη σκεπή!
Τα παράθυρα στο Eguisheim.
Νομίζω μπορεί να καταλάβει κανείς γιατί κάποιοι το ονομάζουν ένα απο τα ομορφότερα χωριά της Γαλλίας. Είναι τέρμα γραφικό, μικρό, στενά δρομάκια, όμορφα σπίτια, πολλά λουλούδια.
Και γύρω στο μεσημέρι φτάσαμε στην Κολμάρ. Είχαμε ακούσει τόσα για αυτή την πόλη, είχαμε δει κατά καιρούς πολλές φωτογραφίες της σε ταξιδιωτικά sites, ελληνικά και μη, με τίτλους όπως "η πιο όμορφη πόλη της Γαλλίας", "...του κόσμου" και άλλα τέτοια. Οι προσδοκίες μας λοιπόν ήταν στα ύψη.
Αφού παρκάραμε στον προαύλιο χώρο του σπιτιού που νοικιάζαμε, ξεκινήσαμε με τα πόδια για το κέντρο της πόλης.
Εδώ, ψάχνοντας για εστιατόριο.
Και εδώ, στο εστιατόριο. Και θα με ρωτήσετε τώρα, γιατί δείχνω αυτή τη φωτογραφία.
Δεν ξέρω απο που να ξεκινήσω και πώς να το περιγράψω. Βασική ερώτηση. Έχετε φάει γενικότερα γαλλικά τυριά; Έχετε ακουστά το Αλσατικό τυρί Munster?
Όσο περπατούσαμε στο Στρασβούργο αναρωτιόμασταν τι ήταν αυτή η απαίσια μυρωδιά που μυρίζαμε σε κάποια σημεία της πόλης, περνώντας κυρίως έξω απο εστιατόρια. Φανταζόμασταν ότι ήταν οι αποχετεύσεις, ή οτι μπορεί κάτι να είχε ψοφήσει κάπου εκεί κοντά. Σε καμία περίπτωση δεν πήγε το μυαλό μας οτι αυτό που μύριζε μπορεί να λεγόταν τύρι. Ε ναι λοιπον, είχα την ιδέα να πάρω μια πίτσα με 4 τυριά, μόνο που δεν ανέφερε τι τυριά περιλαμβάνει. Με το που ακουμπάει η πίτσα στο τραπέζι λοιπόν, συνειδητοποιούμε τι ήταν αυτό που μας βρώμαγε στους δρόμους του Στρασβούργου. Δεν ξέρω πως να σας περιγράψω την οσμή, θα τολμήσω να γίνω περιγραφικός και να σας πω οτι μύριζε σαν άπλυτα πόδια; Θα μπορούσα να το τραβήξω περισσότερο αλλά δε θα το κάνω. Οπότε λοιπόν να μας έχει πιάσει νευρικό γέλιο, να έχει γυρίσει όλο το μαγαζί και να μας κοιτάζει και οι σερβιτόρες και οι ιδιοκτήτριες να μας κοιτάνε και να γελάνε. Μάλλον το έχουν ξαναζήσει. Ερχόμενες να φέρουν την υπόλοιπη παραγγελία (και ένα ακόμα πιάτο για μένα γιατί φυσικά δεν έφαγα την πίτσα, έκανα το λάθος και έφαγα μια μπουκιά μόνο) μας είπαν "είναι τυρί απο την Αλσατία!". Μάλιστα. Να το έχουμε υπόψιν, να το ψάξουμε στα σουπερ μάρκετ στην Ελλάδα. Μετά ρώτησα το σερβιτόρο πώς ονομάζεται κι έτσι μάθαμε το όνομα αυτού: Munster!
Για να μη με θεωρήσετε υπερβολικό, κάνοντας μια γρήγορη αναζήτηση στο internet είδαμε οτι βρίσκεται στη θέση Νο 3 στο top 10 των βρωμερότερων τυριών του κόσμου (stinkiest cheeses in the world). Μπορεί να μη χορτάσαμε, αλλά θα μας μείνει το γέλιο!
Και μετά απο το -ας πούμε- φαγητό, κατεύθυνση στην Petite Venice (μικρή Βενετία) της Κολμάρ.
Τελικά η Κολμαρ αξίζει τη φήμη της; Και η απάντηση για μένα είναι ένα ηχηρό, ναι!
Θεωρώ πως είναι το ομορφότερο απο τα όλα τα μέρη που επισκεφτήκαμε σε αυτό το ταξίδι και χαίρομαι που το αφήσαμε για το τέλος. Αν και φουλ τουριστική, η Colmar είναι αλήθεια απο τα ωραιότερα μέρη που έχω επισκεφτεί στα ταξίδια μου.
Σουλάτσο στους δρόμους.
Γεφυρούλες στολισμένες με λουλούδια, βάρκες στο ποτάμι και η γνωστή γερμανο-αλσατική αρχιτεκτονική στα κτίρια. Τελικά να είναι το ποτάμι αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει απο τα άλλα μέρη; Πιθανότατα ναι.
Αυτό είναι ένα εστιατόριο, που δεν το λές και minimal, στην περιοχή quartier des tanneurs. Προσωπικά το βρήκα τέλειο!
Στην ίδια γειτονιά, απο άλλη γωνία.
Πόσα σημεία έχει αυτή η πόλη που δε βλέπεις στις φωτογραφίες στο internet; Πραγματικά αξίζει να την περπατήσει κανείς και σε άλλα σημεία της εκτός απο τη μικρή Βενετία.
Σπίτι για ρομαντικούς
Απο τα πιο πολύχρωμα και όμορφα σημεία της πόλης θεωρώ.
Δεύτερο tip για φαγητό στη Γαλλία που θυμήθηκα βλέποντας την παρακάτω φωτογραφία γιατί είχαμε καθίσει κάτω απο τις καμάρες και φάγαμε δυο κεσεδάκια Ben & Jerry's. Στα γαλλικά σουπερ μάρκετ θα βρείτε ότι θέλετε να φάτε σε πολύ οικονομικότερες και λογικές τιμές απ'ότι στα εστιατόρια. Σάντουιτσ, σνακς, αναψυκτικά, σε τιμές Ελλάδας. Το μπουκαλάκι του νερού 0,30 ευρώ, ενώ έχει ακόμα και κατεψυγμένες σαλάτες και μαγειρεμένα φαγητά. Ίσως δεν είναι ότι καλύτερο απο ποιότητα αλλά για κάποιον που θέλει να κάνει ένα πολύ οικονομικό ταξίδι, νομίζω είναι μια χαρά.
Εδώ ο Βασίλης έχει φάει σκάλωμα που λέμε με ένα δαχτυλίδι που ήταν πεταμένο στον πάτο του ποταμιού. Και ειλικρινά μόνο ο Βασίλης θα μπορούσε να το προσέξει και να εντυπωσιαστεί με κάτι τέτοιο. Βεβαίως μετά κάναμε σενάρια για το πώς θα μπορούσε να βρέθηκε εκεί...
Καθώς δύει ο ήλιος...
Ποιος χρειάζεται να πάει στις Βρυξέλλες όταν υπάρχει ομοίωμα του manneken pis στους δρόμους της Κολμάρ;
Το παρεάκι. Σε έναν τυχαίο (αλλά αλήθεια κουκλίστικο, σαν ψεύτικο) δρόμο της πόλης.
Καθώς ξεκουραζόμασταν σε αυτό το σημείο και βλέπαμε τις βάρκες να περνούν, κάποια στιγμή πέρασε κολυμπώντας και ένας τεράστιος λευκός αρουραίος.
Οι φωτογραφίες είναι καρέ απο το βίντεο της κάμερας αλλά δεν τον είχα τον κύριο σε κανονική φωτογραφία.
Εντάξει, είπαμε οτι το ποτάμι προσδίδει ομορφιά, δεν είπε κανείς οτι είναι και κατάλληλο για κολύμπι!
Και για το τέλος, μια βόλτα τη νύχτα. Δείτε τι όμορφα που είναι φωτισμένη.
Αυτό ήταν το τελευταίο βράδυ του ταξιδιού μας. Το επόμενο πρωί οδηγήσαμε 153 χλμ. και επιστρέψαμε στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης. Παραδώσαμε το αυτοκίνητο και πήραμε την πτήση για την Αθήνα...
Τι θα μου μείνει περισσότερο απο αυτό το ταξίδι; Σίγουρα η Κολμάρ σαν το ομορφότερο απο τα μέρη που είδαμε. Ωστόσο δεν μπορώ να μην τονίσω το πόσο καλή εντύπωση μου έκανε το Φράιμπουργκ (μια πόλη που ούτε καν ήξερα οτι υπάρχει πριν ψάξουμε την κοντινότερη πόλη για διαμονή για το Europa-park) αλλά και γενικότερα η Γερμανία σα χώρα. Απίστευτα δάση και φύση, τρομερά φιλικοί κι ευγενικοί άνθρωποι που πάσχιζαν να σε βοηθήσουν όπως μπορούσαν όταν ζητούσες κάποια πληροφορία, ή ακόμα κι αν δε ζητούσες. Για τη Γαλλία δεν έχω να πω πολλά, παραμένει εως και σήμερα η ομορφότερη χώρα που έχω επισκεφτεί για πολυάριθμους λόγους.
Θα ήθελα να εξερευνήσω περισσότερο κάποια στιγμή στη ζωή μου την Ελβετία, ειδικά τις λίμνες της. Ίσως κάποια στιγμή που θα έχω ένα καλό budget να σχεδιάσω ένα ταξίδι μόνο στην Ελβετία. Θα ήθελα πολύ να δω τη Γενεύη και τη Βέρνη αλλά και να έχω λίγο περισσότερο χρόνο για τη Ζυρίχη που αλήθεια, είναι μια πόλη με εξαιρετική ποιότητα ζωής και πολύ γραφική συνάμα.
Καλά ταξίδια σε όλους σας.
To επόμενο πρωί βγήκαμε στους δρόμους του Στρασβούργου να δούμε καλύτερα την πόλη με το πρωινό φως του ήλιου. Διασχίζοντας την Grand Rue, απο τις κεντρικότερες οδούς της πόλης, φτάσαμε στον Καθεδρικό Notre Damme de Strasbourg που γινόταν κυριολεκτικά πανικός απο κόσμο, μιας και ήταν 15 Αυγούστου και γιόρταζαν κι εκεί την αντίστοιχη γιορτή όπως κι εμείς. Φυσικά δεν έλειπαν τα σώματα ασφαλείας και φρουροί με καλάσνικοφ κάτι που τελικά συνηθίζεις και απλά αγνοείς απο ένα σημείο και μετά.
Περπατώντας στην Grand Rue.
Το Στρασβούργο είναι μια πραγματικά όμορφη πόλη. Φαντάστηκα τον εαυτό μου να μπορεί να ζήσει εκεί. Συνδυάζει όλα όσα μπορεί να σου παρέχει μια πόλη χωρίς όμως την τρελή κίνηση, ρύπανση και τρελούς ρυθμούς ζωής των μεγαλουπόλεων όπως π.χ. το Παρίσι, και το λέω εγώ αυτό που έχω έρωτα με το Παρίσι.
Ο καιρός εξαιρετικός. Τόσο που μπορώ να πω οτι παραήταν ζεστός για τα γούστα μου. Γενικά έχω μια απέχθεια στις πολύ υψηλές θερμοκρασίες, ειδικά όταν ταξιδεύω μου δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα. Παρ'όλα αυτά, προσπάθησα να μην γκρινιάζω (πολύ) για τον καιρό και να αφεθώ στη μαγεία της Αλσατικής πρωτεύουσας.
Αφού μας έλεγξαν τις σάκες στην είσοδο του καθεδρικού, ξεκινήσαμε την ανάβαση... Δε θυμάμαι ακριβώς πόσα σκαλιά ήταν, αλλά θυμάμαι οτι ήταν αρκετά και όπως είπα και πριν ο καιρός δεν το έκανε πιο εύκολο. Η θέα όμως ήταν breath taking που λένε και οι Άγγλοι και αυτό μας αποζημίωσε.
Απο τα πιο χαμηλά επίπεδα του καθεδρικού, καθώς ανεβαίναμε.
Και η θέα απο το τελευταίο επίπεδο.
Στο βάθος ένας άλλος εντυπωσιακός ναός, ο ναός του Αγίου Παύλου.
Λάτρεψα το γεγονός οτι η πόλη είχε ομοιόμορφη αρχιτεκτονική. Πολλά μπράβο στην πολεοδομία του Στρασβούργου!
Κατεβαίνοντας...
Επόμενος σταθμός, το Φράγμα Βομπαν, απο όπου βγήκε η παρακάτω φωτογραφία. Είναι το καλύτερο σημείο για να θαυμάσεις τους πύργους στην Pont Couverts. Πίσω απο το μεσαίο πύργο φαίνεται ο Καθεδρικός της Notre Dame, που ήμασταν πριν. Περπατήσαμε αρκετά.
Και πάλι βόλτες στους δρόμους της πόλης. Η αρχιτεκτονική είναι ίδια με αυτή των γερμανικών χωριών που είδαμε. Τα γνωστά σπιτάκια με τα δοκάρια στις προσόψεις.
Οι κάτοικοι είναι φίλοι με το ποδήλατο.
Και ποδηλατόδρομος φυσικά.
Οι φοίνικες πάντα δίνουν μια δόση εξωτικής ομορφιάς. Και με αυτόν τον καταγάλανο ουρανό η εικόνα ήταν χάρμα οφθαλμών!
Κόσμος! Όλοι ψάχνανε να φάνε άραγε όπως εμείς;
Μιλώντας για εστιατόρια και γενικότερα για φαγητό στη Γαλλία, μικρό tip για ταξιδιώτες: Αν ζητήσετε να σας φέρουν μπουκάλι με νερό (a bottle of water, ή une bouteille d'eau, όπως και να το πείτε) θα σας φέρουν σφραγισμένο μπουκάλι και θα σας το χρεώσουν. Ζητείστε καλύτερα une carafe d'eau και θα σας φέρουν ωραιότατη κανατούλα με νερό βρύσης χωρίς χρέωση (όπως κάνουν και στην Ελλάδα), εκτός φυσικά αν θέλετε να δώσετε 4-5 ευρώ για το σφραγισμένο μπουκάλι.
Συνεχίζοντας τη βόλτα, στην Petite France ξανά.
Επίσης, κάναμε το "Batorama", μια διαδρομή περίπου 1 ώρας με το κλειστό ποταμόπλοιο. Σε περνάει απο όλα τα αξιοθέατα και με ακουστικά σου λέει την ιστορία της πόλης. Αλήθεια, ήταν πολύ καλό.
Φωτογραφίες που τραβήχτηκαν μέσα απο το πλοίο:
Πρέπει να σας πω οτι το μεσαιωνικό παρελθόν της πόλης δεν είναι πολύ ειδυλλιακό. Ακούσαμε ιστορίες βασανιστηρίων και τρόπων εκτέλεσης που μου θύμισαν πρακτικές τύπου...Εδιμβούργου (όποιος έχει πάει και έχει ακούσει ιστορίες, θα καταλάβει). Καλύτερα να μην τις αναφέρω, είναι τόσο κόντρα με το ηλιόλουστο και λουλουδάτο μέρος που βλέπουμε στις φωτογραφίες...
Η βόλτα περιελάμβανε και διαδρομή προς τη νεόκτιστη περιοχή της πόλης με τα ακριβά σπίτια. Εξαιρετική περιοχή επίσης ακόμα κι αν η αρχιτεκτονική ήταν λίγο διαφορετική. Επίσης, περάσαμε έξω κι απο το Ευρωκοινοβούλιο. Δυστυχώς, η θέση του ήλιου εκείνη τη στιγμή ήταν τέτοια που το γυαλί του πλοίου γυάλιζε υπερβολικά και λόγω της αντανάκλασης δε φαίνονται πολλά πράγματα.
Και πάλι στους δρόμους...
Φυσική κορνίζα απο κισσό
Και μια απαραίτητη βόλτα το βράδυ... Ο εντυπωσιακά φωτισμένος Καθεδρικός της Notre Dame!
Ψάχνοντας μπαρ για ποτό. Βρήκαμε ένα πολύ ωραίο μαγαζί και καθίσαμε στην αυλή του. Αν εξαιρέσεις τον λίγο σνομπ και λίγο μεθυσμένο σερβιτόρο αλλά και το cheesecake με γιαούρτι (...) όλα ήταν υπέροχα.
Αυτό ήταν και το Στρασβούργο. Τη βάζω και αυτή στις πόλεις που θα ήθελα να ξαναδω κάποια στιγμή στη ζωή μου.
Ημέρα 8η
Δρόμος τους κρασιού λοιπόν. Μετά απο αναζήτηση στο internet και διαβάζοντας στοιχεία για το κάθε χωριό αποφασίσαμε να περάσουμε απο Obernai, Bergheim, Ribeauvillé και Eguisheim, πριν καταλήξουμε στην Colmar. Η επιλογή (πέρα απο το Eguisheim που ήταν απο την αρχή στα σχέδια του ταξιδού εφόσον κάποιοι το αποκαλούν το ομορφότερο χωριό της Γαλλίας) ήταν σχεδόν τυχαία και λίγο επίπονη, μιας και όλα τα μέρη είχαν κάτι να σου πουν. Όμως έχοντας μόνο μια μέρα για αυτό έπρεπε να διαλέξουμε. Το Obernai το περπατήσαμε (μάλιστα φάγαμε και ωραιότατα γλυκά απο τοπικό φούρνο). Το Bergheim και το Ribeauvillé το είδαμε μέσα απο το αυτοκίνητο, περνώντας απο μέσα τους.
Obernai λοιπόν.
Ο καθεδρικός του Obernai.
Στη διαδρομή για Bergheim. Στο λόφο ψηλά το Château du Haut-Kœnigsbourg.
Bergheim
Ribeauvillé. Πολύ πολύ όμορφο χωριό. Θα ήθελα να είχαμε περισσότερο χρόνο ωστέ να κάνουμε μια βόλτα κι εδώ πεζή.
Και φυσικά μεγάλες εκτάσεις με αμπελώνες. Τι Δρόμος του Κρασιού θα ήταν αλλιώς;
Στην είσοδο του Eguisheim, γραφικό εστιατόριο.
Αυτό λοιπόν που κάνει ξεχωριστό το Eguisheim είναι το γεγονός οτι οι δρόμοι είναι ομόκεντροι κύκλοι ας πούμε γύρω απο την κεντρική πλατεία, τουλάχιστον οι εξωτερικοί. Έτσι μπορείς εύκολα να κάνεις σε λίγη ώρα τον κύκλο όλου του χωριού, όπως και κάναμε. Σας παραθέτω και μια φωτογραφία για να καταλάβετε τι εννοώ.
Και εδώ, λίγο πριν ξεκινήσουμε τη διαδρομή μας σε έναν απο τους εξωτερικούς κυκλικούς δρόμους του χωριού. Διάσημο και πολυφωτογραφημένο σημείο του μέρους και πώς να μην είναι; Είναι σα να έχει ξεπεταχτεί απο παραμύθι.
Προχωρώντας... Jeans που πια χρησιμεύουν ως....εχμμμ γλάστρες; Ok....
Παντού, μα παντού όμως, σε όλα τα τουριστικά μαγαζάκια βλέπαμε μικρούς πελεκάνους, το βλέπαμε σε όλα τα μέρη που επισκεφτήκαμε στην Αλσατία και αναρωτιόμασταν γιατί. Ε, να που η απορία μας λύθηκε στο Eguisheim. Τι είναι αυτό στην καμινάδα του σπιτιού; Το παρατηρούσαμε αρκετή ώρα για να δούμε αν είναι αληθινό. Μας τράβηξε την προσοχή γιατί χτυπούσε με το ράμφος του τη σκεπή!
Τα παράθυρα στο Eguisheim.
Νομίζω μπορεί να καταλάβει κανείς γιατί κάποιοι το ονομάζουν ένα απο τα ομορφότερα χωριά της Γαλλίας. Είναι τέρμα γραφικό, μικρό, στενά δρομάκια, όμορφα σπίτια, πολλά λουλούδια.
Και γύρω στο μεσημέρι φτάσαμε στην Κολμάρ. Είχαμε ακούσει τόσα για αυτή την πόλη, είχαμε δει κατά καιρούς πολλές φωτογραφίες της σε ταξιδιωτικά sites, ελληνικά και μη, με τίτλους όπως "η πιο όμορφη πόλη της Γαλλίας", "...του κόσμου" και άλλα τέτοια. Οι προσδοκίες μας λοιπόν ήταν στα ύψη.
Αφού παρκάραμε στον προαύλιο χώρο του σπιτιού που νοικιάζαμε, ξεκινήσαμε με τα πόδια για το κέντρο της πόλης.
Εδώ, ψάχνοντας για εστιατόριο.
Και εδώ, στο εστιατόριο. Και θα με ρωτήσετε τώρα, γιατί δείχνω αυτή τη φωτογραφία.
Δεν ξέρω απο που να ξεκινήσω και πώς να το περιγράψω. Βασική ερώτηση. Έχετε φάει γενικότερα γαλλικά τυριά; Έχετε ακουστά το Αλσατικό τυρί Munster?
Όσο περπατούσαμε στο Στρασβούργο αναρωτιόμασταν τι ήταν αυτή η απαίσια μυρωδιά που μυρίζαμε σε κάποια σημεία της πόλης, περνώντας κυρίως έξω απο εστιατόρια. Φανταζόμασταν ότι ήταν οι αποχετεύσεις, ή οτι μπορεί κάτι να είχε ψοφήσει κάπου εκεί κοντά. Σε καμία περίπτωση δεν πήγε το μυαλό μας οτι αυτό που μύριζε μπορεί να λεγόταν τύρι. Ε ναι λοιπον, είχα την ιδέα να πάρω μια πίτσα με 4 τυριά, μόνο που δεν ανέφερε τι τυριά περιλαμβάνει. Με το που ακουμπάει η πίτσα στο τραπέζι λοιπόν, συνειδητοποιούμε τι ήταν αυτό που μας βρώμαγε στους δρόμους του Στρασβούργου. Δεν ξέρω πως να σας περιγράψω την οσμή, θα τολμήσω να γίνω περιγραφικός και να σας πω οτι μύριζε σαν άπλυτα πόδια; Θα μπορούσα να το τραβήξω περισσότερο αλλά δε θα το κάνω. Οπότε λοιπόν να μας έχει πιάσει νευρικό γέλιο, να έχει γυρίσει όλο το μαγαζί και να μας κοιτάζει και οι σερβιτόρες και οι ιδιοκτήτριες να μας κοιτάνε και να γελάνε. Μάλλον το έχουν ξαναζήσει. Ερχόμενες να φέρουν την υπόλοιπη παραγγελία (και ένα ακόμα πιάτο για μένα γιατί φυσικά δεν έφαγα την πίτσα, έκανα το λάθος και έφαγα μια μπουκιά μόνο) μας είπαν "είναι τυρί απο την Αλσατία!". Μάλιστα. Να το έχουμε υπόψιν, να το ψάξουμε στα σουπερ μάρκετ στην Ελλάδα. Μετά ρώτησα το σερβιτόρο πώς ονομάζεται κι έτσι μάθαμε το όνομα αυτού: Munster!
Για να μη με θεωρήσετε υπερβολικό, κάνοντας μια γρήγορη αναζήτηση στο internet είδαμε οτι βρίσκεται στη θέση Νο 3 στο top 10 των βρωμερότερων τυριών του κόσμου (stinkiest cheeses in the world). Μπορεί να μη χορτάσαμε, αλλά θα μας μείνει το γέλιο!
Και μετά απο το -ας πούμε- φαγητό, κατεύθυνση στην Petite Venice (μικρή Βενετία) της Κολμάρ.
Τελικά η Κολμαρ αξίζει τη φήμη της; Και η απάντηση για μένα είναι ένα ηχηρό, ναι!
Θεωρώ πως είναι το ομορφότερο απο τα όλα τα μέρη που επισκεφτήκαμε σε αυτό το ταξίδι και χαίρομαι που το αφήσαμε για το τέλος. Αν και φουλ τουριστική, η Colmar είναι αλήθεια απο τα ωραιότερα μέρη που έχω επισκεφτεί στα ταξίδια μου.
Σουλάτσο στους δρόμους.
Γεφυρούλες στολισμένες με λουλούδια, βάρκες στο ποτάμι και η γνωστή γερμανο-αλσατική αρχιτεκτονική στα κτίρια. Τελικά να είναι το ποτάμι αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει απο τα άλλα μέρη; Πιθανότατα ναι.
Αυτό είναι ένα εστιατόριο, που δεν το λές και minimal, στην περιοχή quartier des tanneurs. Προσωπικά το βρήκα τέλειο!
Στην ίδια γειτονιά, απο άλλη γωνία.
Πόσα σημεία έχει αυτή η πόλη που δε βλέπεις στις φωτογραφίες στο internet; Πραγματικά αξίζει να την περπατήσει κανείς και σε άλλα σημεία της εκτός απο τη μικρή Βενετία.
Σπίτι για ρομαντικούς
Απο τα πιο πολύχρωμα και όμορφα σημεία της πόλης θεωρώ.
Δεύτερο tip για φαγητό στη Γαλλία που θυμήθηκα βλέποντας την παρακάτω φωτογραφία γιατί είχαμε καθίσει κάτω απο τις καμάρες και φάγαμε δυο κεσεδάκια Ben & Jerry's. Στα γαλλικά σουπερ μάρκετ θα βρείτε ότι θέλετε να φάτε σε πολύ οικονομικότερες και λογικές τιμές απ'ότι στα εστιατόρια. Σάντουιτσ, σνακς, αναψυκτικά, σε τιμές Ελλάδας. Το μπουκαλάκι του νερού 0,30 ευρώ, ενώ έχει ακόμα και κατεψυγμένες σαλάτες και μαγειρεμένα φαγητά. Ίσως δεν είναι ότι καλύτερο απο ποιότητα αλλά για κάποιον που θέλει να κάνει ένα πολύ οικονομικό ταξίδι, νομίζω είναι μια χαρά.
Εδώ ο Βασίλης έχει φάει σκάλωμα που λέμε με ένα δαχτυλίδι που ήταν πεταμένο στον πάτο του ποταμιού. Και ειλικρινά μόνο ο Βασίλης θα μπορούσε να το προσέξει και να εντυπωσιαστεί με κάτι τέτοιο. Βεβαίως μετά κάναμε σενάρια για το πώς θα μπορούσε να βρέθηκε εκεί...
Καθώς δύει ο ήλιος...
Ποιος χρειάζεται να πάει στις Βρυξέλλες όταν υπάρχει ομοίωμα του manneken pis στους δρόμους της Κολμάρ;
Το παρεάκι. Σε έναν τυχαίο (αλλά αλήθεια κουκλίστικο, σαν ψεύτικο) δρόμο της πόλης.
Καθώς ξεκουραζόμασταν σε αυτό το σημείο και βλέπαμε τις βάρκες να περνούν, κάποια στιγμή πέρασε κολυμπώντας και ένας τεράστιος λευκός αρουραίος.
Οι φωτογραφίες είναι καρέ απο το βίντεο της κάμερας αλλά δεν τον είχα τον κύριο σε κανονική φωτογραφία.
Εντάξει, είπαμε οτι το ποτάμι προσδίδει ομορφιά, δεν είπε κανείς οτι είναι και κατάλληλο για κολύμπι!
Και για το τέλος, μια βόλτα τη νύχτα. Δείτε τι όμορφα που είναι φωτισμένη.
Αυτό ήταν το τελευταίο βράδυ του ταξιδιού μας. Το επόμενο πρωί οδηγήσαμε 153 χλμ. και επιστρέψαμε στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης. Παραδώσαμε το αυτοκίνητο και πήραμε την πτήση για την Αθήνα...
Τι θα μου μείνει περισσότερο απο αυτό το ταξίδι; Σίγουρα η Κολμάρ σαν το ομορφότερο απο τα μέρη που είδαμε. Ωστόσο δεν μπορώ να μην τονίσω το πόσο καλή εντύπωση μου έκανε το Φράιμπουργκ (μια πόλη που ούτε καν ήξερα οτι υπάρχει πριν ψάξουμε την κοντινότερη πόλη για διαμονή για το Europa-park) αλλά και γενικότερα η Γερμανία σα χώρα. Απίστευτα δάση και φύση, τρομερά φιλικοί κι ευγενικοί άνθρωποι που πάσχιζαν να σε βοηθήσουν όπως μπορούσαν όταν ζητούσες κάποια πληροφορία, ή ακόμα κι αν δε ζητούσες. Για τη Γαλλία δεν έχω να πω πολλά, παραμένει εως και σήμερα η ομορφότερη χώρα που έχω επισκεφτεί για πολυάριθμους λόγους.
Θα ήθελα να εξερευνήσω περισσότερο κάποια στιγμή στη ζωή μου την Ελβετία, ειδικά τις λίμνες της. Ίσως κάποια στιγμή που θα έχω ένα καλό budget να σχεδιάσω ένα ταξίδι μόνο στην Ελβετία. Θα ήθελα πολύ να δω τη Γενεύη και τη Βέρνη αλλά και να έχω λίγο περισσότερο χρόνο για τη Ζυρίχη που αλήθεια, είναι μια πόλη με εξαιρετική ποιότητα ζωής και πολύ γραφική συνάμα.
Καλά ταξίδια σε όλους σας.
Last edited:
