georgeant
Member
- Μηνύματα
- 608
- Likes
- 2.610
- Ταξίδι-Όνειρο
- Road trip B. Αμερική
Περιεχόμενα
Εδώ και περίπου 2 χρόνια σχεδιάζαμε το εν λόγω ταξίδι αλλά λίγο το ότι την πρώτη φορά το ψάξαμε αργά και τα εισιτήρια ήταν ακριβά, λίγο ότι τη δεύτερη δεν μπορούσαν όλοι, το είχαμε αφήσει στην άκρη. Μεσολάβησε μια Ιταλία και ένα Παρίσι αλλά όταν γύρω στα Χριστούγεννα κλείστηκαν τα αεροπορικά που είναι και η σφραγίδα ουσιαστικά ενός ταξιδιού οτι θα γίνει (καλώς εχόντων των πραγμάτων φυσικά) πια ήταν επίσημο. Θα κάναμε το πρώτο μας road trip με βασικό προορισμό το Μαύρο Δάσος στην περιοχή της
Βάδη-Βυρτεμβέργης στη Γερμανία. Αφού το σημείο είναι κοντά στα Γαλλο-Γερμανικά σύνορα δεν πάμε και μια βόλτα στην Αλσατία; Αφού θα πάμε στο Στρασβούργο δεν κάνουμε και οδικώς το δρόμο του κρασιού να καταλήξουμε Κολμάρ; Αυτά ήταν τα αρχικά σχέδιά μας αλλά στην πορεία προέκυψαν κι άλλα, όπως πχ οτι το οικονομικότερο εισιτήριο που βρήκαμε ήταν Αθήνα-Ζυρίχη κι έτσι μπήκε και η Ελβετία στο παιχνίδι. Πιο μετά ανακαλύψαμε οτι υπάρχει αντιστοίχως με το "δρόμο του κρασιού" στην Αλσατία ο "δρόμος των παραμυθιών (fairytale route) στη Γερμανία. Περνάς απο διάφορες πόλεις/χωριά όπου λέγεται πως γεννήθηκαν τα παραμύθια των αδερφών Γκριμ. Το πρόγραμμά μας λίγο αναλυτικότερα ήταν αυτό:
1η ημέρα: (αεροδρόμιο Ελβετία, ενοικίαση αυτοκ.) Ζυρίζη, Βασιλεία, Γερμανία (Φράιμπουργκ).
2η ημέρα: Μαύρο Δάσος (Triberg, Γερμανία).
3η και 4η ημέρα: Europa-park (Rust, Γερμανία)
5η ημέρα: Fairy tale route (βλέπουμε όσα μέρη μπορούμε ανάλογα με το χρόνο, διανυκτέρευση στο Κάσσελ)
6η ημέρα: Αναχώριση απο Κάσσελ για Στρασβούργο (Γαλλία)
7η ημέρα: Στρασβούργο
8η ημέρα: Δρόμος του κρασιού, Κολμάρ.
9η ημέρα: Επιστροφή στη Ζυρίζη, πτήση για Αθήνα.
Ημέρα 1η
Αφού φτάσαμε στη Ζυρίχη αντιμετωπίσαμε ένα πρόβλημα με τη Europcar απο την οποία είχαμε κάνει book το αυτοκίνητο. Για κάποιο λόγο δε δεχόντουσαν την πιστωτική κάρτα μου, με την οποία όμως είχαμε ήδη κλείσει το αυτοκίνητο online πριν αρκετούς μήνες. Ο λόγος, ότι ήταν visa electron... Τώρα γιατί την είχαν δεχτεί στο internet και στην παραλαβή του αυτοκινήτου όχι, πραγματικά δεν το έχω καταλάβει ακόμα. Το αστείο είναι οτι στο internet δεν δεχόντουσαν την debit card του Βασίλη, την οποία τελικά χρησιμοποιήσαμε στο αεροδρόμιο για να παραλάβουμε το αυτοκίνητο. Αυτό σήμαινε πως δε θα χρειαζόταν καθόλου να χρησιμοποιήσω εγώ την πιστωτική μου, να βγάλω στο υπουργείο ευρωπαϊκό δίπλωμα (30 ευρώ), να δηλωθώ ως δεύτερος οδηγός (που σημαίνει παραπάνω χρήματα τη μέρα με την ενοικίαση) ενώ στην ουσία δεν οδηγώ (έχω δίπλωμα αλλά έχω να οδηγήσω χρόνια...) και όλα να είχαν τελειώσει με την κάρτα του Βασίλη. Τελικά τη δέχτηκαν, αλλά με τη δεύτερη φορά, μιας και η πρώτη υπάλληλος δεν μπήκε στον κόπο καν να την περάσει στο μηχάνημα να δει αν τη δέχεται, ευτυχώς επέμεινα και ένας άλλος υπάλληλος το έκανε. Μπερδευτήκατε; Εμείς να δείτε. Φυσικά δε δεχόντουσαν μετρητά και αν δεν είχαμε βγάλει άκρη με όλο αυτό το θέμα με τις κάρτες πραγματικά δεν ξέρω τι θα κάναμε χωρίς αυτοκίνητο, εφόσον αυτό το ταξίδι έτσι όπως το είχαμε σχεδιάσει ήταν αδύνατον να γίνει κάπως αλλιώς. Δεν ξέρω αν κάποιος έχει συναντήσει παρόμοιο πρόβλημα με την εν λόγω εταιρεία, αλλά η εντύπωση που μας άφησε ήταν πολύ άσχημη και απο πλευράς εξυπηρέτησης αλλά και οργάνωσης/ενημέρωσης. Για να μην αναφερθώ στο πανέξυπνο χιούμορ της υπαλλήλου που αφού πέρασε τη χρεωστική στο μηχάνημα και περιμέναμε να δούμε αν τελικά θα τη δεχτεί, η ίδια είχε δει το αποτέλεσμα, μας κοιτούσε με ένα ύφος λίγο χαμογελαστό, χωρίς να μιλάει...κι εμείς ενώ τρώγαμε τα νύχια μας απο την αγωνία μας δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε αν μας κοιτάει συμπονετικά η με ενθουσιασμό, μέχρι που της λέω "SOOO?!?!?!?" και τότε και μόνο τότε απάντησε ".....YES!!!!". Τι troll ήταν αυτό;;; Αυτό είναι δηλαδή το ελβετικό χιούμορ; Μάλιστα.... Επιπλέον, εφόσον έγινε όλο αυτό και ουσιαστικά η δική μου κάρτα δε χρησιμοποιήθηκε πουθενά, ρωτήσαμε αν μπορούμε να βγάλουμε τον δεύτερο οδηγό απο τη χρέωση (ουσιαστικά είχα δηλωθεί εγώ ως οδηγός γιατί μόνο τη δική μου κάρτα έπαιρνε το σύστημα κρατήσεων online όταν κάναμε την κράτηση) και η απάντηση ήταν πως τώρα δεν ήταν δυνατό να γίνει κάτι τέτοιο. Αυτά.
Το επόμενο σκηνικό το σκέφτηκα πολύ αν θα το περιγράψω ή όχι... Τι ντροπή, τι ασχετοσύνη... Αφού βρήκαμε το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ, συνειδητοποιήσαμε οτι ήταν αυτόματο (στο internet είχαμε κλείσει με ταχύτητες). Λοιπόν, περάσαμε τουλάχιστον 30 λεπτά μέσα στο αυτοκίνητο μέχρι να δούμε πώς παίρνει μπρος, κανείς μας δεν είχε εμπειρία στο παρελθόν απο αυτόματο αυτοκίνητο. Απο ένα σημείο και μετά μας είχε πιάσει απλώς νευρικό γέλιο, αφού ψάχναμε στα ντουλάπια κάποιο manual λες και είχαμε αγοράσει τηλεόραση και τελικά αφού βρήκαμε έναν άνθρωπο στο πάρκινγκ μας είπε οτι πρέπει να πατάς το φρένο για να βάλεις μπρος.... ΟΚ! Μετά απο αυτό ήρθε ο ενθουσιασμός παρόμοιος με αυτόν ανθρώπων που έρχονται απο το χωριό πρώτη φορά στην πόλη. Τι θαύμα της τεχνολογίας είναι αυτό; Πόσο αθόρυβο, πόσο μαλακό, πόσο άνετο, πόσο το ένα πόσο το άλλο... Ο δε Βασίλης που οδηγούσε, κατενθουσιασμένος, κάνει ήδη σχέδια για να πουλήσει το τωρινό του αυτοκίνητο και να αγοράσει ένα αυτόματο.
Και αφού φτάσαμε στη Ζυρίχη, παρκάραμε σε ένα απο τα πάρκινγκ που έχει η πόλη, επί πληρωμή φυσικά, πήραμε το χαρτάκι απο το μηχάνημα, το βάζουμε στην τσέπη μας και φεύγουμε για να δούμε την πόλη. Φυσικά το χαρτάκι έπρεπε να το αφήσουμε στο παρμπριζ του αυτοκινήτου γιατί διαφορετικά δεν υπάρχει καμία απόδειξη οτι πλήρωσες και αλήθεια, τώρα που το θυμάμαι, δεν ξέρω τι ακριβώς σκεφτόμασταν και το πήραμε μαζί. Το αποτέλεσμα ήταν μια ωραιότατη κλήση των 40 ευρώ (εξαιρετικά αντανακλαστικά η Ελβετική αστυνομία, δεν μπορώ να πω) την οποία προσέξαμε μετά απο 2 ώρες που γυρίσαμε στο πάρκινγκ για να το ανανεώσουμε (μέχρι 2 ώρες είχε χρονικό όριο στάθμευσης).
Πρώτη εξόρμηση στη Ζυρίχη.
Ο καιρός ήταν βροχερός. Μας απογοήτευσε αυτό λίγο γιατί μας είπαν ότι μέχρι την προηγούμενη ημέρα ήταν εξαιρετικός. Αλλά, well...
H πόλη πραγματικά μας άρεσε πάρα πολύ. Όμορφη αρχιτεκτονική, πολύ χρώμα, όμορφα δρομάκια, καθαρή, αίσθηση ασφάλειας. Μου θύμισε αρκετά σε κάποια σημεία τη Στοκχόλμη μπορώ να πω.
Πηγαίνοντας προς τον καθεδρικό Grossmünster για να θαυμάσουμε τη θέα της πόλης.
Ανεβαίνοντας...
Πανέμορφη! Φαντάζομαι με ήλιο θα ήταν ακόμα ομορφότερη αλλά κι έτσι ήταν χάρμα οφθαλμών, νομίζω της πάει και ο συννεφιασμένος καιρός. Μου άρεσε πάρα πολύ στην αρχιτεκτονική της Ελβετίας οτι οι σκεπές (κυρίως των ναών) θυμίζουν καπέλα. Νομίζω είναι πολύ χαρακτηριστικό της, όπως o ναός στα δεξιά (St Peter Kirche). Αριστερά με τη μυτερή θαλασσί σκεπή, ο ναός Fraumunster.
Η γεύση που πήραμε απο την πόλη ήταν μικρή μιας και ήταν απλά ένα πέρασμα για τον προορισμό μας για αυτό και δεν έβγαλα πάρα πολλές φωτογραφίες. Όμως υπήρχε και το αίσθημα λίγο της απογοήτευσης λόγω της κλήσης αλλά και γενικότερα του πόσο ακριβή είναι η πόλη. Θέλω να σταθώ λίγο σε αυτό γιατί ειλικρινά, πάθαμε σοκ. Δε θα αναφερθώ στα σουβενίρ που όλα ήταν πανάκριβα, θα σας πω μόνο ενδεικτικά πως μια μακαρονάδα μπορεί να έκανε μέχρι και 40 ευρώ, το μπουκαλάκι του νερού στο αεροδρόμιο 3,50 ευρώ, ένα σάντουιτς απο τα subway με μια coca cola (κρατηθείτε) 18 ευρώ. Μείναμε για λίγες ώρες και το πορτοφόλι μας είχε ελαφρύνει αρκετά, τόσο που νομίζαμε στο τέλος οτι δε γίνεται, κάποιος θα μας κάνει πλάκα. Πάλι καλά που δεν είχαμε κλείσει διαμονή στην πόλη, δε θέλω να ξέρω πόσο θα κόστιζε. Επίσης παρ'όλο που δεχόντουσαν ευρώ, τα ρέστα που σου έδιναν ήταν μόνο σε ελβετικά φράγκα. Στο τέλος της ημέρας, με όλες αυτές τις αναποδιές που έτυχαν, φτάσαμε να λέμε "πάμε απλά να φύγουμε απο την κ....πολη!" Μεταξύ αστείου και σοβαρού πάντα.
Το απόγευμα λοιπόν το περάσαμε ψάχνοντας το αστυνομικό τμήμα της Ζυρίχης μήπως μπορέσουμε να σβήσουμε την κλήση, εφόσον είχαμε το απόκομμα μαζί μας. Εδώ θέλω να αναφερθώ στην ευγένεια και την εξυπηρέτηση των αστυνομικών και ειδικά της κυρίας που έγραψε την αναφορά, η οποία ήταν υπερ του δέοντος ευγενική, ξεκινώντας απο χειραψία στον καθένα μας με χαμόγελο μέχρι στον τρόπο που μιλουσε, που μας προέτρεψε να καθίσουμε, να της περιγράψουμε το συμβάν κλπ. Καταλήξαμε να μας λέει πράγματα για την πόλη, τι να δούμε κλπ και μας είπε οτι θα προωθήσει την αναφορά αλλά είναι στην αρμοδιότητα του αστυνομικού που μας έκοψε την κλήση αν θα προχωρήσει η διαγραφή της. Μου ζήτησε ένα e-mail και μου είπε οτι θα με ειδοποιήσουν εκεί. Διαφορετικά θα δεσμευτεί το ποσό απο την κάρτα με την οποία έγινε η κράτηση του αυτοκινήτου. Μετά απο περίπου 2 εβδομάδες έλαβα στην Αθήνα ένα επίσημο e-mail που έλεγε οτι έχει γίνει διαγραφή της κλήσης, οτι μας ευχαριστούν πολύ κλπ, με κάθε επισημότητα που μπορεί να έχει ένα έγγραφο.
Φτάνοντας στη Βασιλεία....
Πανέμορφη πόλη, με το δικό της χρώμα-χαρακτήρα.
To δημαρχείο της πόλης.
H πλατεία έξω απο το δημαρχείο.
Μέσα στο δημαρχείο.
H θέα της πόλης απο τις γέφυρες του Ρήνου. Σούρουπο πλέον.
The happy travellers
Και φεγγάρι βεβαίως... Και χωρίς βροχή.
Είχε αρκετό κόσμο. Γινόταν μια συναυλία και είχαν στήσει μια εξέδρα στο ποτάμι. Γιατί δεν έβγαλα φωτογραφία; Μάλλον είχα τραβήξει μόνο βίντεο. Πάντως ήταν πολύ ωραία.
Καθώς επιστρέφαμε στο αυτοκίνητο. Θα θέλαμε να δούμε λίγο περισσότερο αυτή την όμορφη πόλη.
Κι έτσι τελείωσε το γρήγορο πέρασμά μας απο την Ελβετία. Φτάσαμε αρκετά αργά στο Freiburg στη Γερμανία, κάνοντας κάποια μικρά λαθάκια στη διαδρομή, αλλά είχε πολύ ενδιαφέρον το οτι περάσαμε μέσα απο 3 χώρες μέσα σε 10 λεπτά, μέχρι να βρούμε και πάλι το σωστό δρόμο προς Φράιμπουργκ... Στο επόμενο κεφάλαιο Φράιμπουργκ, Μαύρο Δάσος και Europa-park.
Βάδη-Βυρτεμβέργης στη Γερμανία. Αφού το σημείο είναι κοντά στα Γαλλο-Γερμανικά σύνορα δεν πάμε και μια βόλτα στην Αλσατία; Αφού θα πάμε στο Στρασβούργο δεν κάνουμε και οδικώς το δρόμο του κρασιού να καταλήξουμε Κολμάρ; Αυτά ήταν τα αρχικά σχέδιά μας αλλά στην πορεία προέκυψαν κι άλλα, όπως πχ οτι το οικονομικότερο εισιτήριο που βρήκαμε ήταν Αθήνα-Ζυρίχη κι έτσι μπήκε και η Ελβετία στο παιχνίδι. Πιο μετά ανακαλύψαμε οτι υπάρχει αντιστοίχως με το "δρόμο του κρασιού" στην Αλσατία ο "δρόμος των παραμυθιών (fairytale route) στη Γερμανία. Περνάς απο διάφορες πόλεις/χωριά όπου λέγεται πως γεννήθηκαν τα παραμύθια των αδερφών Γκριμ. Το πρόγραμμά μας λίγο αναλυτικότερα ήταν αυτό:
1η ημέρα: (αεροδρόμιο Ελβετία, ενοικίαση αυτοκ.) Ζυρίζη, Βασιλεία, Γερμανία (Φράιμπουργκ).
2η ημέρα: Μαύρο Δάσος (Triberg, Γερμανία).
3η και 4η ημέρα: Europa-park (Rust, Γερμανία)
5η ημέρα: Fairy tale route (βλέπουμε όσα μέρη μπορούμε ανάλογα με το χρόνο, διανυκτέρευση στο Κάσσελ)
6η ημέρα: Αναχώριση απο Κάσσελ για Στρασβούργο (Γαλλία)
7η ημέρα: Στρασβούργο
8η ημέρα: Δρόμος του κρασιού, Κολμάρ.
9η ημέρα: Επιστροφή στη Ζυρίζη, πτήση για Αθήνα.
Ημέρα 1η
Αφού φτάσαμε στη Ζυρίχη αντιμετωπίσαμε ένα πρόβλημα με τη Europcar απο την οποία είχαμε κάνει book το αυτοκίνητο. Για κάποιο λόγο δε δεχόντουσαν την πιστωτική κάρτα μου, με την οποία όμως είχαμε ήδη κλείσει το αυτοκίνητο online πριν αρκετούς μήνες. Ο λόγος, ότι ήταν visa electron... Τώρα γιατί την είχαν δεχτεί στο internet και στην παραλαβή του αυτοκινήτου όχι, πραγματικά δεν το έχω καταλάβει ακόμα. Το αστείο είναι οτι στο internet δεν δεχόντουσαν την debit card του Βασίλη, την οποία τελικά χρησιμοποιήσαμε στο αεροδρόμιο για να παραλάβουμε το αυτοκίνητο. Αυτό σήμαινε πως δε θα χρειαζόταν καθόλου να χρησιμοποιήσω εγώ την πιστωτική μου, να βγάλω στο υπουργείο ευρωπαϊκό δίπλωμα (30 ευρώ), να δηλωθώ ως δεύτερος οδηγός (που σημαίνει παραπάνω χρήματα τη μέρα με την ενοικίαση) ενώ στην ουσία δεν οδηγώ (έχω δίπλωμα αλλά έχω να οδηγήσω χρόνια...) και όλα να είχαν τελειώσει με την κάρτα του Βασίλη. Τελικά τη δέχτηκαν, αλλά με τη δεύτερη φορά, μιας και η πρώτη υπάλληλος δεν μπήκε στον κόπο καν να την περάσει στο μηχάνημα να δει αν τη δέχεται, ευτυχώς επέμεινα και ένας άλλος υπάλληλος το έκανε. Μπερδευτήκατε; Εμείς να δείτε. Φυσικά δε δεχόντουσαν μετρητά και αν δεν είχαμε βγάλει άκρη με όλο αυτό το θέμα με τις κάρτες πραγματικά δεν ξέρω τι θα κάναμε χωρίς αυτοκίνητο, εφόσον αυτό το ταξίδι έτσι όπως το είχαμε σχεδιάσει ήταν αδύνατον να γίνει κάπως αλλιώς. Δεν ξέρω αν κάποιος έχει συναντήσει παρόμοιο πρόβλημα με την εν λόγω εταιρεία, αλλά η εντύπωση που μας άφησε ήταν πολύ άσχημη και απο πλευράς εξυπηρέτησης αλλά και οργάνωσης/ενημέρωσης. Για να μην αναφερθώ στο πανέξυπνο χιούμορ της υπαλλήλου που αφού πέρασε τη χρεωστική στο μηχάνημα και περιμέναμε να δούμε αν τελικά θα τη δεχτεί, η ίδια είχε δει το αποτέλεσμα, μας κοιτούσε με ένα ύφος λίγο χαμογελαστό, χωρίς να μιλάει...κι εμείς ενώ τρώγαμε τα νύχια μας απο την αγωνία μας δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε αν μας κοιτάει συμπονετικά η με ενθουσιασμό, μέχρι που της λέω "SOOO?!?!?!?" και τότε και μόνο τότε απάντησε ".....YES!!!!". Τι troll ήταν αυτό;;; Αυτό είναι δηλαδή το ελβετικό χιούμορ; Μάλιστα.... Επιπλέον, εφόσον έγινε όλο αυτό και ουσιαστικά η δική μου κάρτα δε χρησιμοποιήθηκε πουθενά, ρωτήσαμε αν μπορούμε να βγάλουμε τον δεύτερο οδηγό απο τη χρέωση (ουσιαστικά είχα δηλωθεί εγώ ως οδηγός γιατί μόνο τη δική μου κάρτα έπαιρνε το σύστημα κρατήσεων online όταν κάναμε την κράτηση) και η απάντηση ήταν πως τώρα δεν ήταν δυνατό να γίνει κάτι τέτοιο. Αυτά.
Το επόμενο σκηνικό το σκέφτηκα πολύ αν θα το περιγράψω ή όχι... Τι ντροπή, τι ασχετοσύνη... Αφού βρήκαμε το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ, συνειδητοποιήσαμε οτι ήταν αυτόματο (στο internet είχαμε κλείσει με ταχύτητες). Λοιπόν, περάσαμε τουλάχιστον 30 λεπτά μέσα στο αυτοκίνητο μέχρι να δούμε πώς παίρνει μπρος, κανείς μας δεν είχε εμπειρία στο παρελθόν απο αυτόματο αυτοκίνητο. Απο ένα σημείο και μετά μας είχε πιάσει απλώς νευρικό γέλιο, αφού ψάχναμε στα ντουλάπια κάποιο manual λες και είχαμε αγοράσει τηλεόραση και τελικά αφού βρήκαμε έναν άνθρωπο στο πάρκινγκ μας είπε οτι πρέπει να πατάς το φρένο για να βάλεις μπρος.... ΟΚ! Μετά απο αυτό ήρθε ο ενθουσιασμός παρόμοιος με αυτόν ανθρώπων που έρχονται απο το χωριό πρώτη φορά στην πόλη. Τι θαύμα της τεχνολογίας είναι αυτό; Πόσο αθόρυβο, πόσο μαλακό, πόσο άνετο, πόσο το ένα πόσο το άλλο... Ο δε Βασίλης που οδηγούσε, κατενθουσιασμένος, κάνει ήδη σχέδια για να πουλήσει το τωρινό του αυτοκίνητο και να αγοράσει ένα αυτόματο.
Και αφού φτάσαμε στη Ζυρίχη, παρκάραμε σε ένα απο τα πάρκινγκ που έχει η πόλη, επί πληρωμή φυσικά, πήραμε το χαρτάκι απο το μηχάνημα, το βάζουμε στην τσέπη μας και φεύγουμε για να δούμε την πόλη. Φυσικά το χαρτάκι έπρεπε να το αφήσουμε στο παρμπριζ του αυτοκινήτου γιατί διαφορετικά δεν υπάρχει καμία απόδειξη οτι πλήρωσες και αλήθεια, τώρα που το θυμάμαι, δεν ξέρω τι ακριβώς σκεφτόμασταν και το πήραμε μαζί. Το αποτέλεσμα ήταν μια ωραιότατη κλήση των 40 ευρώ (εξαιρετικά αντανακλαστικά η Ελβετική αστυνομία, δεν μπορώ να πω) την οποία προσέξαμε μετά απο 2 ώρες που γυρίσαμε στο πάρκινγκ για να το ανανεώσουμε (μέχρι 2 ώρες είχε χρονικό όριο στάθμευσης).
Πρώτη εξόρμηση στη Ζυρίχη.


Ο καιρός ήταν βροχερός. Μας απογοήτευσε αυτό λίγο γιατί μας είπαν ότι μέχρι την προηγούμενη ημέρα ήταν εξαιρετικός. Αλλά, well...


H πόλη πραγματικά μας άρεσε πάρα πολύ. Όμορφη αρχιτεκτονική, πολύ χρώμα, όμορφα δρομάκια, καθαρή, αίσθηση ασφάλειας. Μου θύμισε αρκετά σε κάποια σημεία τη Στοκχόλμη μπορώ να πω.


Πηγαίνοντας προς τον καθεδρικό Grossmünster για να θαυμάσουμε τη θέα της πόλης.

Ανεβαίνοντας...


Πανέμορφη! Φαντάζομαι με ήλιο θα ήταν ακόμα ομορφότερη αλλά κι έτσι ήταν χάρμα οφθαλμών, νομίζω της πάει και ο συννεφιασμένος καιρός. Μου άρεσε πάρα πολύ στην αρχιτεκτονική της Ελβετίας οτι οι σκεπές (κυρίως των ναών) θυμίζουν καπέλα. Νομίζω είναι πολύ χαρακτηριστικό της, όπως o ναός στα δεξιά (St Peter Kirche). Αριστερά με τη μυτερή θαλασσί σκεπή, ο ναός Fraumunster.





Η γεύση που πήραμε απο την πόλη ήταν μικρή μιας και ήταν απλά ένα πέρασμα για τον προορισμό μας για αυτό και δεν έβγαλα πάρα πολλές φωτογραφίες. Όμως υπήρχε και το αίσθημα λίγο της απογοήτευσης λόγω της κλήσης αλλά και γενικότερα του πόσο ακριβή είναι η πόλη. Θέλω να σταθώ λίγο σε αυτό γιατί ειλικρινά, πάθαμε σοκ. Δε θα αναφερθώ στα σουβενίρ που όλα ήταν πανάκριβα, θα σας πω μόνο ενδεικτικά πως μια μακαρονάδα μπορεί να έκανε μέχρι και 40 ευρώ, το μπουκαλάκι του νερού στο αεροδρόμιο 3,50 ευρώ, ένα σάντουιτς απο τα subway με μια coca cola (κρατηθείτε) 18 ευρώ. Μείναμε για λίγες ώρες και το πορτοφόλι μας είχε ελαφρύνει αρκετά, τόσο που νομίζαμε στο τέλος οτι δε γίνεται, κάποιος θα μας κάνει πλάκα. Πάλι καλά που δεν είχαμε κλείσει διαμονή στην πόλη, δε θέλω να ξέρω πόσο θα κόστιζε. Επίσης παρ'όλο που δεχόντουσαν ευρώ, τα ρέστα που σου έδιναν ήταν μόνο σε ελβετικά φράγκα. Στο τέλος της ημέρας, με όλες αυτές τις αναποδιές που έτυχαν, φτάσαμε να λέμε "πάμε απλά να φύγουμε απο την κ....πολη!" Μεταξύ αστείου και σοβαρού πάντα.
Το απόγευμα λοιπόν το περάσαμε ψάχνοντας το αστυνομικό τμήμα της Ζυρίχης μήπως μπορέσουμε να σβήσουμε την κλήση, εφόσον είχαμε το απόκομμα μαζί μας. Εδώ θέλω να αναφερθώ στην ευγένεια και την εξυπηρέτηση των αστυνομικών και ειδικά της κυρίας που έγραψε την αναφορά, η οποία ήταν υπερ του δέοντος ευγενική, ξεκινώντας απο χειραψία στον καθένα μας με χαμόγελο μέχρι στον τρόπο που μιλουσε, που μας προέτρεψε να καθίσουμε, να της περιγράψουμε το συμβάν κλπ. Καταλήξαμε να μας λέει πράγματα για την πόλη, τι να δούμε κλπ και μας είπε οτι θα προωθήσει την αναφορά αλλά είναι στην αρμοδιότητα του αστυνομικού που μας έκοψε την κλήση αν θα προχωρήσει η διαγραφή της. Μου ζήτησε ένα e-mail και μου είπε οτι θα με ειδοποιήσουν εκεί. Διαφορετικά θα δεσμευτεί το ποσό απο την κάρτα με την οποία έγινε η κράτηση του αυτοκινήτου. Μετά απο περίπου 2 εβδομάδες έλαβα στην Αθήνα ένα επίσημο e-mail που έλεγε οτι έχει γίνει διαγραφή της κλήσης, οτι μας ευχαριστούν πολύ κλπ, με κάθε επισημότητα που μπορεί να έχει ένα έγγραφο.
Φτάνοντας στη Βασιλεία....
Πανέμορφη πόλη, με το δικό της χρώμα-χαρακτήρα.
To δημαρχείο της πόλης.

H πλατεία έξω απο το δημαρχείο.

Μέσα στο δημαρχείο.




H θέα της πόλης απο τις γέφυρες του Ρήνου. Σούρουπο πλέον.




The happy travellers


Και φεγγάρι βεβαίως... Και χωρίς βροχή.

Είχε αρκετό κόσμο. Γινόταν μια συναυλία και είχαν στήσει μια εξέδρα στο ποτάμι. Γιατί δεν έβγαλα φωτογραφία; Μάλλον είχα τραβήξει μόνο βίντεο. Πάντως ήταν πολύ ωραία.

Καθώς επιστρέφαμε στο αυτοκίνητο. Θα θέλαμε να δούμε λίγο περισσότερο αυτή την όμορφη πόλη.

Κι έτσι τελείωσε το γρήγορο πέρασμά μας απο την Ελβετία. Φτάσαμε αρκετά αργά στο Freiburg στη Γερμανία, κάνοντας κάποια μικρά λαθάκια στη διαδρομή, αλλά είχε πολύ ενδιαφέρον το οτι περάσαμε μέσα απο 3 χώρες μέσα σε 10 λεπτά, μέχρι να βρούμε και πάλι το σωστό δρόμο προς Φράιμπουργκ... Στο επόμενο κεφάλαιο Φράιμπουργκ, Μαύρο Δάσος και Europa-park.
Last edited: