Ελβετία Χριστούγεννα στην πανέμορφη Ελβετία...

[Vivianaki]

Το πρωί της 27/12 φύγαμε από την Βέρνη και ξεκινήσαμε για Γενέυη αφού όμως θα κάναμε μια στάση στην Λωζάνη, η οποία είναι χτισμένη, πάνω στις όχθες τις λίμνης Λεμάν. Aφήσαμε το αυτοκινητο, και ξεκινήσαμε από ψηλά, πηγαίνοντας πρώτα στον γοτθικό καθεδρικό ναό με την εντυπωσιακή σκαλιστή είσοδο. Μπήκαμε μέσα, ήταν εντυπωσιακός, μπορώ να πω πως ανατρίχιασα καθώς μπήκα και άκουσα αυτή την πένθιμη μουσική που ηχούσε από ένα μεγάλο όργανο που δεν θυμάμαι πως ακριβώς λέγεται.

Βρήκαμε και μια κυρία, που άκουσε που μιλούσαμε ελληνικά και ήρθε και μας μίλησε σπαστά ελληνικά. Νομίζαμε πως ήταν Ελληνίδα, αλλά μας είπε πως ήταν Ελβετίδα και εκείνη και ο άντρας της, απλά ο άντρας της ήταν φιλόλογος και δίδασκε αρχαία ελληνικά σε σχολείο της Λωζάνης και έτσι είχε μάθει και εκείνη. Βγαίνοντας, στην αυλή μπορούσες να δεις από ψηλά όλη την Λωζάνη.

Αρχίσαμε να κατεβαίνουμε προς τα κάτω. Τα δρομάκια, στενά, απότομα κατηφορικά, πολύχρωμα και ήσυχα γεμάτα με χαριτωμένα cafes και πολυτελείς boutiques. Κατεβήκαμε τα δεκάδες ξύλινα σκαλοπάτια γνωστά ως Escaliers du Marche και καταλήξαμε στην πλατεία Place de la Palud. Στον δρόμο συναντάμε μια μικροσκοπική πλατεία με το συντριβάνι της δικαιοσύνης όπως λέγεται.
Σταματήσαμε σε ένα συμπαθητικό ζαχαροπλαστείο – café και εκεί άρχισαν και τα πρώτα προβλήματα στην Γαλλόφωνη Ελβετία. Ήρθε η κοπέλα για παραγγελία, κάτι μας είπε στα γαλλικά αλλά δεν καταλαβαίναμε. Της μιλούσαμε αγγλικά ,τίποτα. Κουτσα, στραβά τα καταφέραμε.
Συνεχίσαμε την περιπλάνηση μας, κατεβήκαμε μέχρι κάτω στην λίμνη Λεμάν. Μπροστά μας φαίνεται το ολυμπιακό μουσείο το οποίο εγκαινιάστηκε το 1994 από την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή. Αφού διασχίσαμε τους καταπράσινους κήπους του, φθάσαμε στην είσοδο και μπήκαμε στον εκθεσιακό χώρο. Από τα πιο ενδιαφέροντα μουσεία που έχω πάει. Στην αρχή είχε όλες τις δάδες που είχαν χρησιμοποιηθεί από τους ολυμπιακούς αγώνες του 1952 (νομίζω) μέχρι τους τελευταίους. Ανάμεσα τους και η δική μας, η πρώτη και τελευταία φωτογραφία που κατάφερα να βγάλω εκεί μέσα αφού μόλις με είδαν μου είπαν πως απαγορεύεται.

Πιο κάτω υπήρχαν διάφορες φωτογραφίες με διάφορες πληροφορίες για την ιστορία των ολυμπιακών αγώνων και κάποιες αντίκες. Άλλα πράγματα που υπήρχαν στο ισόγειο ήταν τα εισιτήρια και οι μασκοτ κάθε διοργάνωσης. Στον πρώτο όροφο, τα μετάλλια! Όλα!! Από τους ολυμπιακούς αγώνες του 1896 μέχρι τους τελευταίους… είχαν και τα 3 μετάλλια (χρυσά,ασημένια,χαλκινα). Τα παρατηρούσα για αρκετή ώρα, ήταν τόσο διαφορετικά το ένα με το άλλο καθώς πέρνούσαν τα χρόνια. Επίσης, διάφορα όργανα κάθε αθλήματος υπογεγραμμένα από τον ίδιο τον αθλητή, μπάλες, παπούτσια, ακόντια, ποδήλατα, βάρη, μαγιώ και πάρα πολλά άλλα πράγματα που χρησιμοποιούσαν οι αθλητές για τους Ολυμπιακούς αγώνες. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι υπήρχε και χώρος έκθεσης για τα αναβολικά, υπήρχαν διάφορα κουτάκια με κάθε είδους αναβολικό και από κάτω εξήγηση γιατί και πως το συγκεκριμένο φάρμακο επηρεάζει αρνητικά έναν αθλητή.
Στο βάθος, ήταν ένας χώρος αφιερωμένος στους Παραολυμπιακούς αγώνες όπου και εκεί υπήρχαν πράγματα αθλητών και διάφορες πληροφορίες για το καθένα.
Πραγματικά ζήλεψα που αυτό το μουσείο δεν ανήκει στην Ελλάδα, αν και εμείς είμαστε αυτοί που θα έπρεπε να το έχουμε. Αν βρεθείτε ποτέ στην Λωζάνη μην παραλείψετε να πάτε. Είναι πολύ ενδιαφέρον.
Αφού είδαμε και το μουσείο, περάσαμε απέναντι στην περίφημη Quai d'Ouchy (συννημένη φώτο κάτω) για μια πανέμορφη βόλτα δίπλα στην λίμνη. Παντού κόσμος, τουρίστες, παιδάκια να κάνουν ποδήλατο και γονείς με μωρά και καρότσια να πηγαίνουν πάνω κάτω πλάι στην λίμνη.
Ο ήλιος άρχισε να δύει και ξανανεβήκαμε στο ύψωμα όπου είχαμε αφήσει το αυτοκίνητο για να φύγουμε για Γενεύη. Φτάσαμε αφού είχε σκοτεινιάσει, τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο και βγήκαμε προς αναζήτηση φαγητού και αφού δεν βρήκαμε κάτι ανοιχτό εκείνη την ώρα , και μετά από τόση κούραση καταλήξαμε να τρώμε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 5 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Giristroula]

Μου αρέσει πολύ να διαβάζω ιστορίες από Ελβετία!Προσπαθώ πολλά χρόνια να πάω , αλλά όλο και κάτι συμβαίνει και αλλάζω προορισμό!Θα το δρομολογήσω, μήπως και πάω μέσα στο 2010!Πιστεύω οτι θα ξετρελαθώ ιδιαιτέρως με τά φυσικά τοπία και τα χωριουδάκια μέσα στα δάση και κοντά στις λίμνες.Κάπως έτσι το φαντάζομαι το τοπίο!Για συνέχισε την ιστορία σου...Μια χαρά τα λες!

 

[romantic woman]

Αχ πολύ ωραία να ξεκινώ τη μέρα μου διαβάζοντας για Ελβετία!Τα περιγράφεις πολύ όμορφα!στέκομαι κυρίως στο σημείο που λές ότι οι άνθρωποι ήταν πολύ ευγενικοί και μιλούσαν πολύ καλά αγγλικά!σπανίζει τόσο η ευγένεια που όταν τη βρώ ενθουσιάζομαι

 

[pattyyy]

Ξεκινάς πολύ όμορφα και περιμένω ανυπόμονα τη συνέχεια! Είχα επισκεφτεί παλιότερα Γενεύη, Λωζάννη και την ελβετική επαρχία και είχα ενθουσιαστεί!

 

[Vivianaki]

Ημέρα δεύτερη 24/12/2009
Αφού φάγαμε ένα μέτριο πρωινό στο ξενοδοχείο, ξεκινήσαμε για το Schaffhausen και τους καταρράκτες του Ρήνου. Δεν πήγαμε από τον εθνικό δρόμο, αλλά από μια διαδρομή γεμάτη με πανέμορφα χρωματιστά σπιτάκια με μεγάλες αυλές και καμινάδες που κάπνιζαν. Σε μιάμιση ώρα περίπου φτάσαμε στους καταρράκτες, που είναι πραγματικά εντυπωσιακοί. Σε πιάνει ένα δέος καθώς ακούς όλα αυτά τα νερά να πέφτουν με μεγάλο θόρυβο και βλέπεις το αφρισμένο ποτάμι. Περπατήσαμε αρκετή ώρα, βγάλαμε φωτογραφίες, ήταν πραγματικά ένα πολύ όμορφο τοπίο. Μέσα στο νερό υπήρχαν άπειρα ψάρια τα οποία ένας κύριος εκεί με ένα καλάμι είχε πάει να ψαρέψει (!!) αλλά δεν νομίζω ότι κατάφερε και πολλα!

Δυστυχώς τα πάντα ήταν κλειστά. Δυο καφετέριες και ένα εστιατόριο που είχε εκεί ήταν κλειστά λόγω γιορτών, εκτός από ένα μαγαζάκι με snacks και ένα με souvenirs. Κάτσαμε κανένα δύωρο και μετά πήραμε το δρόμο της επιστροφής για την Ζυρίχη, αφού πρώτα περάσαμε και μια βόλτα μέσα από το χωριό του Schaffhausen, ένα πολύ γραφικό και ρομαντικό, θα έλεγα, χωριουδάκι. Αργότερα σταματήσαμε και στο Stein am Rhein (πέτρα στον Ρήνο), γιατί μας έκανε εντύπωση το όνομα και λέμε δεν παμε ; Παρκάραμε κάπου εύκολα το αυτοκίνητο, και κατεβήκαμε. Kι αυτό γραφικό μέρος με μεσαιωνικά κτίρια που πάνω τους είχαν διάφορες αναπαραστάσεις. Για ακόμα μία φορά κόσμος πουθενά.

Αφού φύγαμε και από εκεί φτάσαμε πίσω στην Ζυρίχη , πήγαμε στο ξενοδοχείο αφήσαμε το αυτοκίνητο στο parking και πήγαμε στο σιδηροδρομικό σταθμό (hauptbahnhof) να βγάλουμε εισητήρια για ένα βουνό που αποφασίσαμε να πάμε στις 26 του μηνός που θα ήμασταν στην Βέρνη. Πληρώσαμε κάπου στα 70 CHF. Μετά τριγυρίζαμε συνεχώς στην πόλη, και ειδικά στην Bahnhostrasse η οποία ήταν γεμάτη από κόσμο που έτρεχε πάνω κάτω για τα ψώνια του.

Το βράδυ φάγαμε στο ξενοδοχείο αναγκαστικά γιατί κανένα εστιατόριο δεν ήταν ανοικτό παραμονή Χριστουγέννων.

 

[ioanna balla]

περιμένω την συνέχεια vivianaki!!! μιας και πριν κανενα 2ωρο εκλεισα για ελβετία 22/7-4/8/2010....θα πεσει πολύ μελέτη...πρωινή..απογευματινή..βραδινή...

 

[black mamba]

Νομίζω έχω μπει στο κλίμα. Ατμοσφαιρικά, νωχελικά, ερημικά, ρομαντικά, μαγευτικά.
Μου αρέσει που περιγράφεις την ερημια που επικρατούσε. Πολύ διαφορετικό από τις ορδές των τουριστών που συναντάμε συνήθως στα ταξίδια μας και αλλοιώνουν το τοπίο.

 

[taver]

Ερημιά στο Rheinfall και το Stein am Rhein... Μάλιστα... Περιττό να πω ότι τον Αύγουστο δε χώραγες να περάσεις από τον κόσμο (και στα 2 αυτά μέρη)....

Ως τώρα καλά τα πας με τις περιγραφές. Δεν έχω προλάβει ποτέ ανοικτή τη Χριστουγεννιάτικη αγορά στο σταθμό της Ζυρίχης, νόμιζα ότι είχε πιο πλούσια "πραμάτεια"...

Για πάμε και παρακάτω...

 

[Vivianaki]

Nαι ήταν πολύ έρημα και τα δυο αυτά μέρη, προφανως γιατί είχε κρύο και ήταν και παραμονή Χριστουγέννων μάλλον. Όσο για την αγορά την προλάβαμε μόνο στις 23 του μηνός, στις 24 το μεσημεράκι άρχισαν να τα μαζεύουν.:roll: Στην Βέρνη την επόμενη ημέρα ήταν όλα κλειστα. Θα τα γράψω σε λιγάκι.

 

[Vivianaki]

Ημέρα τρίτη 25/12/2009
Το πρωί των Χριστουγέννων αφού κάναμε μια τελευταία βόλτα στην Ζυρίχη με το αυτοκίνητο, ξεκινήσαμε για την Βέρνη. Ενδιάμεσος σταθμός μας, η Λουκέρνη η οποία αν θυμάμαι καλά πρέπει να ήταν κάπου στα 50 χλμ απόσταση. Φτάνουμε, το πρώτο μνημείο που επισκεπτόμαστε είναι το μνημείο του Λέοντος που απ’ ότι διαβάσαμε στον οδηγό έλεγε πως ήταν προς τιμήν των Ελβετών Φρουρών που σφαγιάστηκαν το 1792. Ένα μνημείο τόσο «ζωντανό», το λιοντάρι φαινόταν σαν να ήταν αληθινό, τόσο θλιμμένο λες και πονούσε πραγματικά. Ήταν απιστευτο!

Μετά κατεβαίνοντας πιο κάτω φάνηκε μπροστά μας η Λουκέρνη, τόσο όμορφη που πραγματικά αν ήξερα ότι θα ήταν έτσι θα αφιέρωνα τουλάχιστον δύο διανυκτερεύσεις από το ταξίδι μας (δεν πειράζει, την επόμενη φορά). Περπατήσαμε μέσα στην γέφυρα του παρεκκλησιού , την παλιότερη, όπως λέγεται, ξύλινη γέφυρα της Ευρώπης. Μέσα στην γέφυρα αν κοιτούσες πάνω έβλεπες ζωγραφιές και εικόνες από την ζωή στην πόλη, από τον 14ο αιώνα. Στην άκρη της γέφυρας ήταν τοποθετημένος ο πύργος του Νερού , ο οποίος νομίζω κάποτε ήταν φάρος. Αφού διασχίσαμε την γέφυρα και περάσαμε απέναντι, κάποιοι κύκνοι είχαν βγει έξω από το νερό και είδα κάτι Ασιάτες να τους ταίζουν. Έτρεξα και εγώ, μόνο ένα μπισκοτάκι είχα πάνω μου, που μου το βούτηξε κατευθείαν αυτός εδώ ο ωραιότατος «κύριος».

Λίγο πιο κάτω μια άλλη όμορφη γέφυρα με σιδερένια κάγκελα που επίσης διασχίσαμε.

Η παλιά πόλη είναι πολύ ρομαντική, γεμάτη στενάκια, πλατείες, μαγαζιά (κλειστά τα Χριστούγεννα) και μεγάλα κτίρια με ζωγραφισμένες προσόψεις. Μόνο ένα μαγαζί βρήκαμε στο οποίο κάτσαμε να πιούμε μια ζεστή σοκολάτα πριν φύγουμε από την Λουκέρνη.

Με βαριά καρδιά άφησα την πανέμορφη αυτή πόλη και συνεχίσαμε για Βέρνη, αφού κάναμε και μια στάση στο Interlaken που το είχαμε ακούσει τόσες και τόσες φορές. Εντάξει, ωραία ήταν αλλά δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε, πιστεύω πως είναι θέρετρο περισσότερο για όσους κάνουν σκι που ανεβαίνουν στα χιονοδρομικά κέντρα. Είχε πάρα πολύ κόσμο, σε αντίθεση με την Λουκέρνη, τα πάντα ήταν ανοιχτά. Είχε ένα μεγάλο πάρκο, μεγάλα χλιδάτα ξενοδοχεία με χριστουγεννιάτικα λαμπάκια παντού, και πολλά εστιατόρια. Στα πεζοδρόμια παντού άνθρωποι έκαναν βόλτες με τους σκύλους τους, άλλο ένα πράγμα που μου έκανε εντύπωση στην Ελβετία. Έβλεπα συνέχεια ανθρώπους με τους σκύλους τους να πηγαίνουν βόλτα λες και ήταν νόμος ότι κάθε σπίτι θα έχει και έναν σκύλο. Εννοείται αδέσποτα πουθενά!

Αφού πήραμε τις σοκολάτες μας και κάτι souvenirs κάτσαμε να φάμε μιας και ήταν ανοιχτά όλα γιατί ποιος ξέρει τι θα μας περίμενε στην Βέρνη. Και δικαιωθήκαμε. Φτάσαμε στο ξενοδοχείο το απογευματάκι, τακτοποιηθήκαμε και βγήκαμε για την βόλτα μας…Ερημιά, η σιωπή των αμνών, ούτε τουρίστες αυτή τη φορά. Μόνο εμείς!! Η χριστουγεννιάτικη αγορά στο κέντρο της πόλης κλειστή, καταστήματα κλειστά. Μόνο κάτι χριστουγεννιάτικα δέντρα έξω από κάτι κλειστά μαγαζιά φώτιζαν μια κεντρική πλατεία. Περισσότερα δεν μπορώ να πω γιατί ήταν βράδυ και δεν ήταν πολύ φωτισμένα, οπότε εντυπώσεις από Βέρνη την επόμενη ημέρα.

 

[Giristroula]

Η αλήθεια είναι οτι δεν είναι ωραίο να γυρνάς μόνος στους δρόμους μιας μεγαλούπολης. Θέλεις και το τζέρτζελο του κόσμου μέσα στη γιορτινή ατμόσφαιρα, παιδάκια με τα δώρα τους, πλανόδιοι μουσικοί, μικρές αγορές και παζάρια με τα χριστουγεννιάτικα είδη, κάστανα, ζεστό κρασάκι...Το μόνο που μπορώ να πω είναι οτι όλοι αυτοί οι βόρειοι της Ευρώπης, τη βγάζουν στα σπίτια τους μέσα τέτοιες μέρες. Ειδικά τα Χριστούγεννα τα θεωρούν μεγάλη γιορτή και γι' αυτό δεν εργάζεται κανένας, ούτε οι πλανόδιοι, ούτε τα καφέ και τα εστιατόρια.Δεν έχω τύχει σε παρόμοιο σκηνικό...δεν έχω βρεθεί όμως ανήμερα Χριστουγέννων ή Πρωτοχρονιάς. Προτιμώ να πηγαίνω ή στο ενδιάμεσο ή μετά την Πρωτοχρονιά ακριβώς!Ετσι να μπαίνει ο νέος χρόνος με ταξίδι!Ωραία η περιγραφή σου...Ευχαριστούμε για το νοερό ταξίδι...

 

[Vivianaki]

Έχεις δίκιο!!Πάντως ήταν η τελευαία μέρα που τα είδα όλα έτσι άδεια, από την επόμενη ημέρα και στην Βέρνη, και στο Gstaad και στην Γενεύη είχε περισσότερο κόσμο.