LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.517
- Likes
- 7.746
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Περιεχόμενα
Φεύγουμε για βορρά.. εντάξει να πω παλι πόσο κρύο κάνει καταντάω γραφική ε?? ε ναι πολύ κρυο….ο φιδίσιος δρόμος σχεδόν ερημικός, πουθενά αυτοκίνητα…
εμείς ο ουρανός τα βουνά τα πρόβατα και τα άλογα…από δεξια η θάλασσα και αριστερά βουνα σκεπασμένα με χιονι και λιβάδια που βόσκουν τα προβατα..
Στάσεις για φωτογραφια όχι πολλες και οι ληψεις γινονται μεσα από το θολο τζάμι του αυτοκινητου…..
Στο πουθενα ξεπροβαλει μια κοκκινη καρεκλα στο βραχο,,αληθεια είναι πως δεν ακουσα την ιστορια της υπαρξης της..
Μια από τις αναμνήσεις που παίρνει μαζί του ο επισκέπτης από την Ισλανδία είναι και τα άλογα. Αυτά τα άλογα με ξανθή χαίτη που βόσκουν παντού και συμπληρώνουν ένα μοναδικό ισλανδικό τοπίο. Μικρόσωμο δεν το λες αλλά και ούτε πρώτο μπόι είναι όμως πολύ δυνατό που του επιτρέπει να ζει αρκετά χρόνια και να αρρωσταίνει δύσκολα .Η ράτσα τους μένει αγνή-καθαρή μια και η νομοθεσία της χωρας απαγορεύει όχι μονο την εισαγωγή ξένων αλόγων αλλα και την επαναεισαγωγη όσων ισλανδικών έχουν εξαχθεί ..
Το άλογο έφθασε στην χώρα με τους εποίκους από την Σκανδιναβία τον 9ο-10ο αιώνα και σιγά σιγά επιβιώσαν και διέδωσαν τα χαρακτηριστικά τους μόνο τα πολύ ανθεκτικά στις δύσκολες καιρικές συνθήκες του τόπου . Οι ντόπιοι τα υπεραγαπουν αν και υπάρχει ένα σύννεφο σιωπής για το τι απογίνονται όταν γεράσουν . Ζυγίζουν 330-380 κιλά και το ύψος τους φθάνει τα 142 εκατοστά . Η ταχύτητα του μπορεί να φθάσει τα 48χλμ την ώρα. Υπάρχουν σε διάφορα χρώματα όπως καφέ, μαύρα , γκριζόασπρα κλπ. Μπορεί να ζήσουν περισσότερο από 30 χρόνια. Είναι αρκετά διαδεδομένα και εκτός Ισλανδίας και υπάρχουν ενώσεις σε 22 χώρες. Ο πληθυσμός τους υπολογίζεται σε 300000.
Παντως νηστικα δεν προκειται να μεινουν αν το χιονι καλυψει το χορταρι..ολοι οι τουριστες σταματουν για χαδι και για σιτιση,..
Καποια στιγμη στριβουμε αριστερα ανηφοριζουμε το περασμα Οxi παγωμενο και επικινδυνο κοβουμε ομως δρομο 75 καθαρα χιλιομετρα λιγοτερα...μεγαλη υποθεση... Είναι ένας καλοφτιαγμένος χαλικόδρομος, αλλά ιδιαίτερα στενός με διαρκείς στροφές και μεγάλες κλίσεις με πολύ κακή ορατότητα. Στο ψηλότερο σημείο του είναι 539 μέτρα από το επίπεδο της θάλασσας. Ουσιαστικά ανεβαίνεις το βουνό και το κατεβαίνεις. Ειδικά με την βροχή, με τα νερά που κατεβαίνουν από το βουνό αλλά και το χιόνι που συχνά πέφτει, γίνεται ιδιαίτερα ολισθηρός. Μεγάλα φορτηγά φορτωμένα με χαλίκι τρέχουν πάνω, κάτω και σταματούν ξαφνικά μπροστά σου. Ο δρόμος συντομεύει την απόσταση μεταξύ του χωριού του Djupivogur και της πόλης του Εγκιλσταντίρ κατά 71 χλμ. Στη διαδρομη μας βρiσκουμε ενα πανεμορφο καταρρακτη τον Folaldafoss
, Ο καταρρ’ακτης ειναι ορατος απο το περασμα oxi και ενα μονοπατι δεν βγάζει διπλα στα νερα που πέφτουν απο τα 20 μετρα υψος αναμεσα στα βραχια και κολωνες βαλσατη, που εδω σχηματιζουν μια γαλαζια λιμνη .. Το μονοπατι καλυμένο απο παγο και πρεπει να ειμαστε προσεκτικοι..
Φτάνουμε στο Egilsstadir περνωντας απο πανεμορφα αγρια τοπια του ισλανδικου βορρα και ψαχνουμε να βρουμε ενα ελληνα που δουλευει σε μια καφετερια..καφε ηπιαμε φαγαμε και κρουασαν αλλα τον ελληνα δεν τον ειδαμε γιατι ειχε ρεπο ....
Eιχαμε αποδεχτει πως λογω καιρου και χιονιου δεν θα μπορουσαμε να επισκεφτούμε πολλα απο τα επιλεγμενα μερη του προγραμματος μας..αντιο Μyvatn, γαλαζια λιμνη αντιο Grjotagja.
Ενας παγωμενος στενος δρόμος μας βγάζει στο παρκινγκ για τον Dettifoss που βρισκεται στη βορειοανατολικη Ισλανδια Eiναι ο δεύτερος σε μέγεθος καταρράκτης της Ισλανδίας και δεύτερος σε ορμητικότητα νερού στην Ευρώπη μετά τους Rhine Falls στην Ελβετία.
Είναι ο Dettifoss στην βορειοανατολική Ισλανδία. Καπου αναφερεται ότι η ροή του είναι 193 κυβικά μέτρα το δευτερόλεπτο. Αυτα τα ορμητικα νερα ειναι η πρωτη σκηνη του εργου Προμηθεα του 2012 . Καθώς τον πλησιάζεις, από εκατοντάδες μέτρα μακριά εκτός του ότι τον ακούς, τον νιώθεις κιόλας γιατί δονείται το έδαφος από την ορμή του νερού που κυλά από ύψος 44 μέτρων. Για να τον προσεγγίσεις υπάρχει μονοπάτι με ηπια κατηφόρα που όμως μπορεί να είναι παγωμένο άρα και πολύ ολισθηρό. Αυτο το ολισθηρο το ενιωσα ..Ως συνηθως εφυγα πιο μπροστα απο τους αλλους για να εχω περισσοτερο χρονο για φωτογραφιες..Κανω καμμια 200 μέτρα και στη κατηφόρα τρωω ενα γλυστριδι που κανω αλλα 200 μετρα με τα οπισθια..
Μελημα να προστατεψω τη μηχανη που την κρατω ψηλα με τα δυο χερια ετσι αποκλειω να πιαστω απο τη κουπαστη που υπηρχε διπλα..Σωθηκε η μηχανη αλλα εγω κλαιω απο τους αφορητους πονους..πονοι που ακομη και ενα μηνα μετα το ταξιδι υπεφερα παρα πολυ.. Καθε βημα και ενα ουρλιακτο μεχρι κα φτασω το καταρρακτη.. Ο δρόμος κλειστος για να κατεβεις στην ακρη..Είναι δύσκολο να στήσεις τρίποδο επειδή φυσάει , δονείται το έδαφος και το σπρέι του καταβρέχει τα πάντα. Παρόλο που κάνει θόρυβο είναι ένας ντροπαλός καταρράκτης αφου το μεγαλύτερο μέρος του είναι κρυμμένο στο κατάμαυρο φαράγγι που ρέει. Φωτογραφιζω και βλέπω ενα χαζο τουριστα να εχει αψηφησει τις οδηγιες( εδω δεν υπαρχουν φυλακες να στου τραβηξουν το αυτι ) και να ειναι στην ακρη του γκρεμου που μια ριπη ανέμου θα τον εκανε να βουτα με καθετη βουτια μεσα στα αγριεμμενα νερα..
Και ο παπ/ρας στη φωτο
Ειχε σκοτεινιασει και ριχνει χιονι φευγοντας απο τον Dettifoss..
Hverir μια απο τις παρα πολλες γεωθερμικες περιοχες της χώρας,που βρισκεται στην ανατολικη πλευρα της λιμνης Myvatn..
Η Ισλανδια εχει αφθονη γεωθερμικη ενεργεια και συνεπως φτηνο κοστος οποτε εδω εχουν εδρα οι ξενες μεγαλες εταιρειες αλλουμινιου.
Βλεπουμε λάσπες να βράζουν και καπνους αλλα και μια απιστευτη μυρωδια κλουβιου αυγου που δεν μπορει να περιγραφτει...
Εν μεσω μιας χιονοθελλας φτανουμε Αkureyri ..Για τα επομενα δυο βραδια θα μεινουμε σε δυο υπεροχα διωροφα σπιτια, ονομα και πραγμα..Pearl of North , θα εχω μονοκλινο να απλωθω και να χαλαρωσω...
εμείς ο ουρανός τα βουνά τα πρόβατα και τα άλογα…από δεξια η θάλασσα και αριστερά βουνα σκεπασμένα με χιονι και λιβάδια που βόσκουν τα προβατα..
Στάσεις για φωτογραφια όχι πολλες και οι ληψεις γινονται μεσα από το θολο τζάμι του αυτοκινητου…..
Στο πουθενα ξεπροβαλει μια κοκκινη καρεκλα στο βραχο,,αληθεια είναι πως δεν ακουσα την ιστορια της υπαρξης της..
Μια από τις αναμνήσεις που παίρνει μαζί του ο επισκέπτης από την Ισλανδία είναι και τα άλογα. Αυτά τα άλογα με ξανθή χαίτη που βόσκουν παντού και συμπληρώνουν ένα μοναδικό ισλανδικό τοπίο. Μικρόσωμο δεν το λες αλλά και ούτε πρώτο μπόι είναι όμως πολύ δυνατό που του επιτρέπει να ζει αρκετά χρόνια και να αρρωσταίνει δύσκολα .Η ράτσα τους μένει αγνή-καθαρή μια και η νομοθεσία της χωρας απαγορεύει όχι μονο την εισαγωγή ξένων αλόγων αλλα και την επαναεισαγωγη όσων ισλανδικών έχουν εξαχθεί ..
Το άλογο έφθασε στην χώρα με τους εποίκους από την Σκανδιναβία τον 9ο-10ο αιώνα και σιγά σιγά επιβιώσαν και διέδωσαν τα χαρακτηριστικά τους μόνο τα πολύ ανθεκτικά στις δύσκολες καιρικές συνθήκες του τόπου . Οι ντόπιοι τα υπεραγαπουν αν και υπάρχει ένα σύννεφο σιωπής για το τι απογίνονται όταν γεράσουν . Ζυγίζουν 330-380 κιλά και το ύψος τους φθάνει τα 142 εκατοστά . Η ταχύτητα του μπορεί να φθάσει τα 48χλμ την ώρα. Υπάρχουν σε διάφορα χρώματα όπως καφέ, μαύρα , γκριζόασπρα κλπ. Μπορεί να ζήσουν περισσότερο από 30 χρόνια. Είναι αρκετά διαδεδομένα και εκτός Ισλανδίας και υπάρχουν ενώσεις σε 22 χώρες. Ο πληθυσμός τους υπολογίζεται σε 300000.
Παντως νηστικα δεν προκειται να μεινουν αν το χιονι καλυψει το χορταρι..ολοι οι τουριστες σταματουν για χαδι και για σιτιση,..
Καποια στιγμη στριβουμε αριστερα ανηφοριζουμε το περασμα Οxi παγωμενο και επικινδυνο κοβουμε ομως δρομο 75 καθαρα χιλιομετρα λιγοτερα...μεγαλη υποθεση... Είναι ένας καλοφτιαγμένος χαλικόδρομος, αλλά ιδιαίτερα στενός με διαρκείς στροφές και μεγάλες κλίσεις με πολύ κακή ορατότητα. Στο ψηλότερο σημείο του είναι 539 μέτρα από το επίπεδο της θάλασσας. Ουσιαστικά ανεβαίνεις το βουνό και το κατεβαίνεις. Ειδικά με την βροχή, με τα νερά που κατεβαίνουν από το βουνό αλλά και το χιόνι που συχνά πέφτει, γίνεται ιδιαίτερα ολισθηρός. Μεγάλα φορτηγά φορτωμένα με χαλίκι τρέχουν πάνω, κάτω και σταματούν ξαφνικά μπροστά σου. Ο δρόμος συντομεύει την απόσταση μεταξύ του χωριού του Djupivogur και της πόλης του Εγκιλσταντίρ κατά 71 χλμ. Στη διαδρομη μας βρiσκουμε ενα πανεμορφο καταρρακτη τον Folaldafoss
, Ο καταρρ’ακτης ειναι ορατος απο το περασμα oxi και ενα μονοπατι δεν βγάζει διπλα στα νερα που πέφτουν απο τα 20 μετρα υψος αναμεσα στα βραχια και κολωνες βαλσατη, που εδω σχηματιζουν μια γαλαζια λιμνη .. Το μονοπατι καλυμένο απο παγο και πρεπει να ειμαστε προσεκτικοι..
Φτάνουμε στο Egilsstadir περνωντας απο πανεμορφα αγρια τοπια του ισλανδικου βορρα και ψαχνουμε να βρουμε ενα ελληνα που δουλευει σε μια καφετερια..καφε ηπιαμε φαγαμε και κρουασαν αλλα τον ελληνα δεν τον ειδαμε γιατι ειχε ρεπο ....
Eιχαμε αποδεχτει πως λογω καιρου και χιονιου δεν θα μπορουσαμε να επισκεφτούμε πολλα απο τα επιλεγμενα μερη του προγραμματος μας..αντιο Μyvatn, γαλαζια λιμνη αντιο Grjotagja.
Ενας παγωμενος στενος δρόμος μας βγάζει στο παρκινγκ για τον Dettifoss που βρισκεται στη βορειοανατολικη Ισλανδια Eiναι ο δεύτερος σε μέγεθος καταρράκτης της Ισλανδίας και δεύτερος σε ορμητικότητα νερού στην Ευρώπη μετά τους Rhine Falls στην Ελβετία.
Είναι ο Dettifoss στην βορειοανατολική Ισλανδία. Καπου αναφερεται ότι η ροή του είναι 193 κυβικά μέτρα το δευτερόλεπτο. Αυτα τα ορμητικα νερα ειναι η πρωτη σκηνη του εργου Προμηθεα του 2012 . Καθώς τον πλησιάζεις, από εκατοντάδες μέτρα μακριά εκτός του ότι τον ακούς, τον νιώθεις κιόλας γιατί δονείται το έδαφος από την ορμή του νερού που κυλά από ύψος 44 μέτρων. Για να τον προσεγγίσεις υπάρχει μονοπάτι με ηπια κατηφόρα που όμως μπορεί να είναι παγωμένο άρα και πολύ ολισθηρό. Αυτο το ολισθηρο το ενιωσα ..Ως συνηθως εφυγα πιο μπροστα απο τους αλλους για να εχω περισσοτερο χρονο για φωτογραφιες..Κανω καμμια 200 μέτρα και στη κατηφόρα τρωω ενα γλυστριδι που κανω αλλα 200 μετρα με τα οπισθια..
Μελημα να προστατεψω τη μηχανη που την κρατω ψηλα με τα δυο χερια ετσι αποκλειω να πιαστω απο τη κουπαστη που υπηρχε διπλα..Σωθηκε η μηχανη αλλα εγω κλαιω απο τους αφορητους πονους..πονοι που ακομη και ενα μηνα μετα το ταξιδι υπεφερα παρα πολυ.. Καθε βημα και ενα ουρλιακτο μεχρι κα φτασω το καταρρακτη.. Ο δρόμος κλειστος για να κατεβεις στην ακρη..Είναι δύσκολο να στήσεις τρίποδο επειδή φυσάει , δονείται το έδαφος και το σπρέι του καταβρέχει τα πάντα. Παρόλο που κάνει θόρυβο είναι ένας ντροπαλός καταρράκτης αφου το μεγαλύτερο μέρος του είναι κρυμμένο στο κατάμαυρο φαράγγι που ρέει. Φωτογραφιζω και βλέπω ενα χαζο τουριστα να εχει αψηφησει τις οδηγιες( εδω δεν υπαρχουν φυλακες να στου τραβηξουν το αυτι ) και να ειναι στην ακρη του γκρεμου που μια ριπη ανέμου θα τον εκανε να βουτα με καθετη βουτια μεσα στα αγριεμμενα νερα..
Και ο παπ/ρας στη φωτο
Ειχε σκοτεινιασει και ριχνει χιονι φευγοντας απο τον Dettifoss..
Hverir μια απο τις παρα πολλες γεωθερμικες περιοχες της χώρας,που βρισκεται στην ανατολικη πλευρα της λιμνης Myvatn..
Η Ισλανδια εχει αφθονη γεωθερμικη ενεργεια και συνεπως φτηνο κοστος οποτε εδω εχουν εδρα οι ξενες μεγαλες εταιρειες αλλουμινιου.
Βλεπουμε λάσπες να βράζουν και καπνους αλλα και μια απιστευτη μυρωδια κλουβιου αυγου που δεν μπορει να περιγραφτει...
Εν μεσω μιας χιονοθελλας φτανουμε Αkureyri ..Για τα επομενα δυο βραδια θα μεινουμε σε δυο υπεροχα διωροφα σπιτια, ονομα και πραγμα..Pearl of North , θα εχω μονοκλινο να απλωθω και να χαλαρωσω...
Attachments
-
525,2 KB Προβολές: 0
-
1,3 MB Προβολές: 0
-
2,1 MB Προβολές: 0