Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Ιαπωνία Νότια Κορέα 2 εβδομάδες στην Σεούλ και την Ιαπωνία με μια στάση στο Αμπού Ντάμπι

[Kostas78]

Η Ιαπωνία ήταν μια χώρα που πάντα ήθελα να ταξιδέψω, ήταν αγαπημένη χώρα του πατέρα μου, τον οποίο έχασα πριν 2 χρόνια και μου είχε διηγηθεί πολλά για την χώρα και τον ιδιαίτερο λαό της. Το ταξίδι μπορούσαμε να το κάνουμε μόνο σε σχολικές διακοπές και επιλέξαμε να πάμε Πάσχα λόγω των καλύτερων καιρικών συνθηκών (σε σχέση με το καλοκαίρι και τα Χριστούγεννα) και των πιθανοτήτων να δούμε Ανθισμένες κερασιές. Ξεκινήσαμε την αναζήτηση εισιτηρίων το Φθινόπωρο, έχοντας ως πρώτη επιλογή τις 3 μεγάλες Αραβικές αεροπορικές και την Turkish, αλλά επειδή ήταν πολύ ακριβά είπαμε να ψάξουμε στο black Friday 2024. Εκεί δοκιμάζοντας να πάμε Οσάκα και να επιστρέψουμε από Τόκυο για να γλιτώσουμε μια διαδρομή με σίνκανσεν, βρήκαμε πολύ καλή τιμή μέσω Σεούλ (με Etihad), οπότε αποφασίσαμε να προσθέσουμε και την Σεούλ στο ταξίδι μας, ενώ εκμεταλλευτήκαμε (οι 5 από τους 6 στο ξεκίνημα του ταξιδιού) και την δυνατότητα που σου δίνει η Etihad για stopover με δωρεάν διαμονή καθώς κάποιοι από τους ταξιδιώτες δεν είχαν επισκεφθεί τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα στο παρελθόν. Είχα αρκετό χρόνο για την οργάνωση του ταξιδιού και προσπαθούσα να εντάξω σε αυτό εκτός από τις δικές μου ταξιδιωτικές επιθυμίες και διάφορα που μου ζήταγε η παρέα.

Αμπου Ντάμπι

Η πτήση ήταν με A321, χωρίς να έχουμε δική μας οθόνη, αλλά μέσω του e-box μπορείς να δεις κάποιες ταινίες στο κινητό ή το τάμπλετ. Μας σέρβιραν μια τορτίγια με κοτόπουλο, πολύ ωραίο γευστικά αλλά μικρό σε ποσότητα. Για την είσοδο στην χώρα (η αναμονή ήταν γύρω στα 20 λεπτά) δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι από πριν, σου χορηγούν δικαίωμα παραμονής για 90 ημέρες (χωρίς κόστος). Αποφασίσαμε να μην κάνουμε τοπικό νόμισμα και όλες οι πληρωμές ήταν με revolut. Οι μετακινήσεις έγιναν με uber xl καθώς ήμασταν 5 άτομα, στα μέρη που κινηθήκαμε υπήρχε μεγάλη διαθεσιμότητα και δεν περιμέναμε ποτέ περισσότερο από 1-2 λεπτά. Δεν νοικιάσαμε sim ή e-sim (οι οποίες κόστιζαν 8-10€), και δεν χρειαστήκαμε αφού όσες φορές παραγγείλαμε ταξί ήμασταν σε σημείο με wifi. Μείναμε στο Hawthorn suites by Wynham Abu Dhabi city center 4*, το οποίο είναι στην αρχή της παραλιακής λεωφόρου Corniche. Το πρώτο βράδυ αφού πήραμε φαγητό από ένα Λιβανέζικο που ήταν κοντά μας (Sajway, πολύ καλό) κάναμε μια βόλτα στην παραλιακή (ευτυχώς είχε δροσιά, γιατί την διάρκεια της ημέρας είχε αρκετή ζέστη) και πέσαμε για ύπνο.

Την επόμενη ημέρα αφού πήραμε πρωινό στο ξενοδοχείο (κόστος 10€, καθώς η Etihad σου καλύπτει μόνο την διαμονή), επισκεφθήκαμε αρχικά το παλάτι Qasr Al Watan (τιμή 15€), για το οποίο δεν χρειάζεται να κάνεις κράτηση εκ των προτέρων. Πρέπει οι κυρίες να έχουν καλυμμένους τους ώμους και τα γόνατα (αν δεν έχεις σου παρέχουν δωρεάν πασμίνες τις οποίες επιστρέφεις στην έξοδο). Από την είσοδο σε μεταφέρουν με πούλμαν στο κυρίως παλάτι, το οποίο είναι εντυπωσιακό, λειτουργεί σαν Κυβερνητικό κτίριο και φυσικά δέχεται και επισκέψεις τουριστών. Τα χρώματα του συμβολίζουν, το μπλε του Αραβικού κόλπου, το λευκό της αγνότητας και το κίτρινο της άμμου της ερήμου.

Μετά πήγαμε στο ξενοδοχείο Emirates Palace, το οποίο είναι μεγάλο σε έκταση, πολυτελές και εντυπωσιακό, όπου καθίσαμε να φάμε κάποιο γλυκό σε ένα από τα εσωτερικά καφέ (λέγονται episodes), υπέροχα οπτικά και γευστικά και αναμενόμενα ακριβά. Δεν είχαμε κάνει κράτηση, αλλά είχε διαθέσιμα τραπέζια.

Ακολούθησε η επίσκεψη στο εμπορικό κέντρο The galleria Al Marya island, ένα από τα μεγαλύτερα του Εμιράτου.

Εκεί υπήρχε έκθεση αυτοκινήτων της Κινέζικης Nio, το εντυπωσιακό supercar NIO EP9 στόλιζε την έκθεση.

Τσιμπήσαμε ξανά Λιβανέζικο φαγητό και επιτέλους έφτασε η ώρα να πάμε στο αεροδρόμιο, αισθανόμουν ότι το ταξίδι επιτέλους τώρα ξεκινάει.

Στο αεροδρόμιο συναντηθήκαμε με την Μ η οποία ξεκίνησε το ταξίδι της μια ημέρα μετά από εμάς. H πτήση για Σεούλ είχε διάρκεια 8.5 ωρών, καθόμουν στην άκρη της μεσαίας σειράς και τα κορίτσια μου ήταν αριστερά απέναντι. Άκουσα στα δεξιά μου ένα καλησπέρα και γυρνώντας είδα μια παλιά μου συνάδελφο Ελληνο- Ιαπωνέζα η οποία πήγαινε και αυτή Ιαπωνία μέσω Σεούλ. Οπότε οι ώρες κύλησαν γρήγορα συζητώντας για τα ταξίδια που έχουμε κάνει, μου έλεγε ότι έχει πάει αρκετές φορές Ιαπωνία και πήγαινε για τουλάχιστόν ένα μήνα στο χωριό της μητέρας της στην Βόρεια Ιαπωνία το οποίο δεν έχει τουρισμό, της είπα ότι θα ήθελα πολύ να επισκεφθώ τέτοια χωριά, αλλά δυστυχώς ο χρόνος δεν αρκεί. Το αρνητικό ότι δεν κοιμήθηκα ούτε μια ώρα και η άφιξη θα ήταν το επόμενο πρωί.

 

[evaT]

Τέλεια!
Ταξίδι που ετοιμάζω και γω, μάλιστα έχω ψηλά την Etihad για το λόγο ότι κάνει το στοπόβερ στο Αμπου Ντάμπι, αν και η Junayao έχει πιο ελκυστικό αεροπορικό.
Παρακολουθώ με προσοχή!

 

[Kostas78]

Σεούλ διάφορες πληροφορίες

Έχουν ίδιες πρίζες με εμάς. Τα περισσότερα εμπορικά μαγαζιά ανοίγουν στις 10 το πρωί. Οι οδοί έχουν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, σε μια περιοχή υπάρχουν αρκετοί οδοί με το ίδιο όνομα και διαφοροποιούνται με αριθμούς. Δηλαδή είναι άλλη οδός η Myeong-dong 8, και άλλη οδός η Myeong-dong 6. Η αρίθμηση της οδού είναι στην αρχή.

Υπάρχουν συνολικά 23 γραμμές μετρό και προαστιακού. Κάποιες έχουν αριθμούς και κάποιες ονόματα. Όλες έχουν διαφορετικά χρώματα. Κάθε στάση έχει και ένα Αγγλικό όνομα όπως και έναν μοναδικό αριθμό. Δηλαδή η στάση του ξενοδοχείου μας ήταν η Myeong-dong, η οποία είναι στην γραμμή 4 (μπλε), και έχει και τον μοναδικό αριθμό 424. Όταν θέλουμε να πάμε κάπου, αφού επιλέξουμε βάση του χρώματος την γραμμή, θα δούμε στην πλατφόρμα να μας δείχνει τους επόμενους σταθμούς προς κάθε κατεύθυνση. Προσοχή αν πάρεις λεωφορείο πρέπει να ξαναχτυπήσεις την κάρτα πριν βγεις. Στις στάσεις λεωφορείου σου λέει εκτός από ποιο λεωφορείο έρχεται και πόσες κενές θέσεις έχει.

Χρήσιμες εφαρμογές είναι:

Η kakao maps ή η naver maps, γιατί η google maps δεν σου βγάζει διαδρομές με τα πόδια, σου βγάζει όμως σωστά τις διαδρομές με το μετρό. Κατέβασα αρχικά και τις δύο εφαρμογές, μου φάνηκε καλύτερη η naver maps.

H k ride η οποία έχει μεγάλη διαθεσιμότητα ταξί, τα οποία για μικρές αποστάσεις έχουν λογική τιμή, υπάρχει Uber αλλά έχει λιγότερα ταξί διαθέσιμα.

Papago app, πολύ καλή για μετάφραση κειμένου ήχου και εικόνας (την χρησιμοποιήσαμε και στην Ιαπωνία).

Άφιξη στο Incheon airport

Αυτή την στιγμή η Ελλάδα εξαιρείται από την διαδικασία της ΚΕΤΑ VISA, αυτό έχει ισχύ μέχρι 31/12/2025, αλλά λογικά θα επεκταθεί. Υπήρχε στο αεροδρόμιο ένα πρώτο σημείο ελέγχου, στο οποίο έπρεπε να σκανάρεις το q code, το οποίο βγάζεις μέσω της ιστοσελίδας 입력 : HOME > 입력 입력. Μας το έστειλε με e-mail η αεροπορική και η διαδικασία διαρκεί λίγα λεπτά. Μπορείς να το κάνεις στο αεροδρόμιο εάν το ξεχάσεις. Μετά περιμέναμε περίπου 40 λεπτά για να περάσουμε τον έλεγχο και μας χορηγήθηκε η δωρεάν visa. Μαζί με το διαβατήριο καταθέτεις και ένα ροζ καρτελάκι το οποίο συμπληρώσαμε στο αεροπλάνο. Τοπικό νόμισμα το Γουάν (krw), κάναμε ανάληψη με revolut (χρησιμοποιήσαμε atm της KB το οποίο έλεγε “global atm”, δεν δοκιμάσαμε σε άλλο και δεν χρειάστηκε να βγάλουμε ξανά μετρητά, υπήρχε προμήθεια αλλά ήταν μικρή).

Μετά νοικιάσαμε φορητό ρούτερ, οι 2 εταιρίες με την καλύτερη τιμή είναι η SKT και η Korea telecom, έχουν και οι 2 γραφεία στο αεροδρόμιο, με 4.400 krw την ημέρα (περίπου 3€), έχεις έκπτωση αν το κάνεις νωρίτερα μέσω ίντερνετ. Αν κάποιος θέλει κάρτα sim μια καλή εναλλακτική είναι η κάρτα LGU που είναι συνδυασμός κάρτας ΤΜΟΝΕΥ και sim. Οι εταιρίες είναι όλες η μια δίπλα στην άλλη. Δεν το είχαμε νοικιάσει από πριν και η διαδικασία ολοκληρώθηκε σε λίγα λεπτά.

Αφού πήραμε τις αποσκευές, βγάλαμε κάρτα TMONEY (κόστος 4000 krw) την οποία την φορτίζεις με μετρητά σε διπλανό μηχάνημα. Όταν την χρησιμοποιείς σου εμφανίζει δυο ποσά, το πάνω είναι πόσο σε χρεώνει για την διαδρομή και το κάτω για το υπόλοιπο σου. Την χρησιμοποιείς στα μέσα μεταφοράς, σε πολλά ταξί, και σε λίγα μαγαζιά. Υπάρχουν και άλλες κάρτες που μπορείς να χρησιμοποιήσεις για τις μετακινήσεις σου (wow, climate card) αλλά εμείς επιλέξαμε την TMONEY. Από το αεροδρόμιο στην πόλη υπάρχουν 2 τραίνα που μπορείς να επιλέξεις, το πρώτο είναι το arex all stop train, η διαδρομή είναι μια ώρα και το κόστος περίπου 5000 krw, το τραίνο σταματάει σε 13 στάσεις μέχρι να τερματίσει στον Seoul Station. Έχει συχνά δρομολόγια αλλά αναλόγως την ώρα μπορεί να γεμίσει με κόσμο, όπως και έγινε σε εμάς, ευτυχώς καθόμασταν αλλά ήμασταν σαν σαρδέλες. Η 2η επιλογή είναι το express train, στο οποίο κάθεσαι σε αριθμημένες θέσεις, η διαδρομή διαρκεί 45 λεπτά, δεν έχει τόσο συχνά δρομολόγια όσο το προηγούμενο και κοστίζει 11.000 krw. Υπάρχουν και τα airport limousine bus για να πας στην πόλη αλλά κάνουν περισσότερη ώρα από το τραίνο και δεν το επιλέξαμε, μπορεί όμως κάποιους ανάλογα που μένουν να τους φανούν χρήσιμα.

Από τον Seoul station πήραμε ταξί για το ξενοδοχείο μας (Uhoostay Myeongdong, το οποίο είχε μεν μικρά δωμάτια, αλλά ήταν πεντακάθαρο με χαμηλή τιμή και σε καλό σημείο). Αφήσαμε τις βαλίτσες και ξεχυθήκαμε στην περιοχή της Myeongdong, την πρώτη ημέρα θέλαμε να γυρίσουμε όσα αξιοθέατα μπορούσαμε στην περιοχή κοντά στο ξενοδοχείο (καθεδρικό, παλάτι Deoksugung, Namdaenum market, Insadong) κάποιοι ήθελαν να κάνουν ψώνια στην Olive young (την μεγαλύτερη αλυσίδα καλλυντικών στην χώρα, μου είπαν ότι ήταν περίπου στην μισή τιμή σε σχέση με την Ελλάδα), και σε καταστήματα Kpop, καθώς ήθελαν κάποια δωράκια σε παιδιά φίλων που τους αρέσει η μουσική, τσιμπήσαμε και κάτι στους πάγκους με street food που είχαν ήδη στηθεί από το μεσημέρι στην Μyeongdong, υπάρχει μεγάλη ποικιλία, πολλά θαλασσινά και κρέατα ψητά στα κάρβουνα, tornado potato (τηγανητές πατάτες σε λεπτές ροδέλες περασμένες σε καλαμάκι), καραμελωμένα φρούτα, διάφορα pancakes (Hotteok), red bean fish toast (σαν βαφλάκι σε σχήμα ψαριού με γέμιση γλυκιάς πάστας φασολιού, σε κάποιους άρεσε), Gyeran-ppang (egg bread, μας άρεσε πολύ), mochi.

Στην περιοχή είναι το Lotte department main store, όπου στο ισόγειο έχει food hall, με πολλές επιλογές και σε καλύτερη ποιότητα από το street food της Myeongdong. Μας άρεσε το Gimbap (ρύζι με λαχανικά σε φύκι), το bibimbap (ρύζι με λαχανικά, κρέας και τηγανητό αυγό) ήταν νόστιμο αλλά καυτερό, Samgyeopsal (ψητή χοιρινή κοιλιά). Στο ίδιο σημείο υπάρχει και καλό grocery store.

Πήγαμε στο Daiso και πήραμε Yakgwa (μπισκοτάκια με μέλι και τζίντζερ, πολύ ωραία), περάσαμε από convenience stores (GS25, CU and 7-Eleven είναι οι 3 μεγάλες αλυσίδες), πήραμε honey butter almonds (πολύ ωραία, δοκιμάσαμε διάφορες γεύσεις, θα ήθελα να είχα πάρει παραπάνω), μας άρεσε πολύ το banana milk (έχει διάφορες γεύσεις), το Yonsei (σαν τσουρέκι με γλυκιά γέμιση) ήταν καλό, σοκολάτα Lotte Ghana πολύ καλή, milkis (σόδα με γάλα) πολύ ιδιαίτερο.

Η επόμενη ημέρα θα ήταν πολύ φορτωμένη, οπότε πέσαμε νωρίς για ύπνο για να ξεκινήσουμε νωρίς την περιήγηση μας στην Πόλη.

Σηκωθήκαμε και αφού φάγαμε πρωινό, ξεκινήσαμε για το ναό Joguesa (την ώρα εκείνη είχε προσευχή και δεν μπορέσαμε να μπούμε), περνώντας πρώτα από το πάρκο Cheonggyecheon (το οποίο είναι ένα ρυάκι με μονοπάτια και πράσινο). Εκείνη την ημέρα (Κυριακή) στους δρόμους της πόλης υπήρχε o YMCA Seoul marathon (με ημιμαραθώνιο και αγώνα 10 km), οπότε βλέπαμε πολλούς δρομείς και λίγα αυτοκίνητα. Περάσαμε από τον τερματισμό όπου είχε διάφορα χάπενινγκ.

Λίγο πιο πάνω είναι το παλάτι Gyeongbogung (στάση μετρό με το ίδιο όνομα, γραμμή 3 πορτοκαλί 327), το σημαντικότερο παλάτι της Σεούλ. Υπάρχει αλλαγή φρουράς στις 10 και στις 2 (για 20 λεπτά) και 2 μικρότερες στις 11 και στη 1 (για 10λεπτά), παρακολουθήσαμε αυτήν στις 10, η οποία έχει ενδιαφέρον. Υπάρχουν στους κήπους σε διάφορα σημεία ανθισμένες κερασιές. Είσοδος 2€, αλλά μπαίνεις δωρεάν αν φοράς παραδοσιακή στολή (HANBOK) τις οποίες μπορείς να νοικιάσεις (ακόμα και για λίγες ώρες, έχει καταστήματα έξω από τον σταθμό). Το παλάτι καταλαμβάνει μεγάλη έκταση και έχει αρκετά κτίρια. Είδαμε το Geunjeongjeon Hall (κεντρικό κτίριο του παλατιού), το National Palace Museum of Korea (Gyeonggugung, κάτω αριστερά), Gyeonghoeru Pavilion, Hyangwonjeong Pavilion και το National Folk Museum Of Korea.

Στα ανατολικά ήταν η έξοδος για να πάμε στο BUCKCHON HANOK VILLAGE, το οποίο είναι μια γειτονιά με παραδοσιακά σπίτια (τα οποία κατοικούνται και πρέπει να κάνεις ησυχία, ενώ η πρόσβαση επιτρέπεται μόνο σε συγκεκριμένες ώρες).

Επειδή μας έπιασε χαλαζόπτωση, καθίσαμε στο snack Seoul Samcheongdong, για να τσιμπήσουμε κάτι και να περιμένουμε να βελτιωθεί ο καιρός. Δοκιμάσαμε πάλι τοπικά πιάτα, κάποια ήταν καλά και κάποια όχι, και πήραμε να δοκιμάσουμε ένα ποτό, το οποίο ήταν σαν οινοπνευματώδη άλμη. Μια γουλιά αρκούσε, κανείς δεν ήπιε 2η.

Ευτυχώς ο καιρός βελτιώθηκε και πήγαμε στο Bukchon Oriental Culture Museum, παραδοσιακό σπίτι με είσοδο 4€ η οποία περιλαμβάνει ένα τσάι και έχει ωραίους κήπους και θέα από τον πάνω όροφο προς το χωριό και την πόλη.

Συνεχίσαμε το περπάτημα μας στο χωριό και πήραμε τον δρόμο για το μετρό, κάνοντας μια στάση στο Jaiso για υπέροχα mochi.

Επόμενος προορισμός το Seoul sky, ουρανοξύστης 550μ, στάση metro Jamsil (γραμμή 2 πράσινη, 216 στάση). Τιμή περίπου 20€, καθόλου αναμονή στην έκδοση εισιτηρίου, 30 λεπτά αναμονή για τον ανελκυστήρα. Μας άρεσε αρκετά, ειδικά σε όσους δεν είχαν ανέβει σε κάτι αντίστοιχο στο παρελθόν. Φάγαμε σχεδόν μια ώρα, η θέα είναι μεν εντυπωσιακή λόγω ύψους αλλά δεν είναι κοντά στο κέντρο. Στο ισόγειο υπάρχει εμπορικό κέντρο (Lotte world mall) όπου τσιμπήσαμε κάτι στο food hall.

Συνεχίσαμε με την βιβλιοθήκη Starfield library, στάση metro Samseong (γραμμή 2 πράσινη, 216 στάση) η οποία είναι εντυπωσιακή

και φωτογραφηθήκαμε στην έξω πλευρά στο γλυπτό Gagnam style, ενώ πλέον είχε αρχίσει να βραδιάζει,

Το σημερινό πρόγραμμα έκλεινε με την περιοχή Hongdae (σταθμός μετρό Hongkik univ. Πράσινη γραμμή στάση 239), κεντρικός δρόμος είναι η Eoulmandang-ro, στην περιοχή έχει street food και νέα παιδιά που τραγουδάνε KPOP (καθίσαμε και είδαμε 2 νέα παιδιά και αν και δεν είμαστε φαν της KPOP μας άρεσαν αρκετά). H περιοχή μας κέρδισε περισσότερο από την Myeongdong, ήταν η 2η επιλογή που σκεφτόμασταν για διαμονή, αλλά τελικά επιλέξαμε την Myeongdong καθότι ήταν πιο κεντρικά. Στο μαγαζί pear berry banana, δοκιμάσαμε ωραία βαφλάκια σε σχήμα ψαριού με γλυκιά γέμιση.

Αφού περπατήσαμε αρκετά πήραμε το μετρό για την επιστροφή μας στο ξενοδοχείο γιατί, την άλλη ημέρα πετούσαμε για Οσάκα. Το αεροδρόμιο της Σεούλ Incheon (προσοχή υπάρχει και το Gimpo), έχει 2 terminal και πρέπει να τσεκάρετε από ποιο φεύγετε.

Η Σεούλ μας άρεσε πολύ, αν και δεν είναι τόσο εντυπωσιακή όσο οι μεγαλουπόλεις της Ιαπωνίας, και παρότι πολλά πιάτα τους ήταν καυτερά, σαν προορισμός μας κέρδισε και θα θέλαμε να επιστρέψουμε. Θα θέλαμε να έχουμε 2 ημέρες επιπλέον, να επισκεφθούμε κάποιο παλάτι ακόμα, μουσεία, το Ν Seoul tower, το Dongdaemun Design Plaza και την Korean Demilitarized Zone, όμως δεν μπορούσαμε να πάρουμε επιπλέον ημέρες άδεια ενώ δεν γινόταν να κόψουμε ημέρες από την Ιαπωνία.