Ηνωμένο Βασίλειο 20 χρόνια, εξερευνώντας τα μυστικά της Σκωτίας

interted

Member
Μηνύματα
1.355
Likes
8.197
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Ράφτινγκ στον Ουρουμπάμπα
O ye’ll tak’ the high road and I’ll tak’ the low road,
And I’ll be in Scotland afore ye.
But me and my true love will never meet again,
On the bonnie, bonnie banks o’ Loch Lomond.


- παραδοσιακό


Σε λίγα μέρη στο κόσμο έχω δει τόσο συγκεντρωμένη ομορφιά όσο στην περιοχή του Λοχ Λόμοντ και των Τρόσαχς της Σκωτίας.

5 Νοεμβρίου 2011. Μόλις είχα εγκατασταθεί σε ένα διαμέρισμα τις κακιάς ώρας στα Δυτικά του Εδιμβούργου και ο φίλος Κώστας ήρθε από την Ελλάδα να μου κάνει επίσκεψη (καλά για τον Π.Α.Ο.Κ. ήρθε που έπαιζε στο Δουβλίνο, αλλά δεν το λέμε). Τα βράδια δεν μας άφηναν να κοιμηθούμε τα ποντίκια. Και την μέρα οι κοινόχρηστοι χώροι ήταν συνωστισμένοι από τους 6 συγκατοίκους. Που να σε πάω Κώστα; “Θέλω να με μας σε Λοχ”. “Ε τότε θα πάμε στο Λοχ Λόμοντ, απλά τα πράγματα.”

Δεν είχα ξαναπάει κι εγώ, αλλά είχα ακούσει για την φήμη του. Από Γλασκόβη, μπήκαμε σε ένα λεωφορείο και κατεβήκαμε σε μία στάση που βολικά έλεγε “Loch Lomond Youth Hostel”. Εκεί βρεθήκαμε στην μέση ενός δρόμου χωρίς καθόλου φώτα, λίγο μετά την δύση. Πήραμε μια ανηφόρα που φάνηκε υποσχόμενη και φτάσαμε μπροστά σε ένα μεγάλο καφετί κτίριο σαν κάστρο. Ένα μόνο φως στο παράθυρο του πάνω ορόφου, αλλά η κεντρική είσοδος ήταν ανοιχτή. Μπαίνουμε με τον Κώστα, ψυχή… Κουδούνι χτυπήσαμε αλλά κανείς, και η ρεσεψιόν ήταν σκοτεινή. Είπαμε να ανεβούμε τις ψηλές σκάλες, Στο βάθος ακουγόταν ένας ανεπαίσθητος ήχος από βοή και μαχαιροπίρουνα αλλά και πάλι ψυχή. “Στοιχειωμένο είναι, πάμε να φύγουμε”, ήταν η ατάκα.

Που να πάμε; Στο GPS βρήκαμε ένα χωριό το Balloch, αρκετά χιλιόμετρα περπάτημα και τα κινητά μας δεν είχαν φακό. Χ*στήκαμε σε όλη την διαδρομή, νομίζοντας ότι βλέπαμε λύκους μέσα στην φθινοπωρινή ομίχλη που είχε πυκνώσει.

Φτάσαμε στο χωριό και αρχίσαμε να χτυπάμε τις πόρτες των Bed and Breakfast. Δεν απαντούσε κανείς! Κάπου, κάπου ακουγόταν και ήχοι πυροτεχνημάτων. “Την βάψαμε, και το χωριό είναι στοιχειωμένο, τα φαντάσματα κάνουν πάρτι”. Εμ, δεν ήταν. Σε μια πόρτα έλεγε “Βρίσκομαι στην πλατεία για το Fireworks night”. “Remember, remember?” λέω στον Κώστα. “Φυσικά είναι 5 Νοεμβρίου. Η νύχτα που Βρετανοί γιορτάζουν την αποτυχημένη προσπάθεια του Guy Fawkes να τινάξει το Κοινοβούλιο”…. Βρήκαμε τελικά μια κυρία με B&B και όταν είδαμε κάτι αρκουδάκια στα δωμάτια γελούσαμε με τον φόβο που περάσαμε.

Την επόμενη πήγαμε βόλτα στην αποβάθρα του Μπάλοχ και περπατήσαμε γύρω από το κάστρο και τους κήπους του. Γινόταν ένα μίνι φεστιβάλ με σνακ και ζεστά ροφήματα, ενώ σε μια γωνία κάποιος κάπνιζε σολομούς. Λοχ δεν είδαμε. Η ομίχλη που έβγαινε από την λίμνη ήταν σαν τείχος. “Δεν πειράζει Κώστα, άμα ξαναρθείς θα το δούμε το Λοχ Λόμοντ.”

Πήγα αρκετές φορές στο Λοχ Λόμοντ έκτοτε. Τόσο στην Δυτική ακτή, που περνάει ο φαρδύς δρόμος για τα δυτικά Χάιλαντς, και κάθε λίγο θα δεις σκηνές κάτω από τα δέντρα και καγιάκ στα ήσυχα νερά. Όσο και στην Ανατολική ακτή, όπου είχαμε ανεβεί στο Conic Hill με σκοπό να δούμε μια πανοραμική άποψη του τεράστιου Λοχ (είναι το μεγαλύτερο λοχ της Σκωτίας). Επειδή όμως πάλι ήταν Νοέμβρης, είδαμε μόνο ακαθόριστα περιγράμματα νησιών ανάμεσα στην πυκνή πάχνη και το ψιλόβροχο.

Να είχε μόνο το Λοχ Λόμοντ η περιοχή καλά θα ήταν. Στα Δυτικά όμως έχει και το Ben Arthur (The Cobbler), ένα πολύ δημοφιλές ανέβασμα σε κορυφή 884 μέτρα, όπου οι βράχοι κάνουν ένα παράξενο σχήμα (σε κάποιον θύμισε σκυμμένο τσαγκάρη εξού και το όνομα cobbler). Καταπράσινο αλπικό τοπίο με μικρά ρεματάκια η χαρά του ορειβάτη.

Στα Ανατολικά υπάρχουν τα δασωμένα Τρόσαχς με το Λοχ Κατρίν. Στο λόφο Ben A’an, μόλις 450 μέτρα (1 ώρα περπάτημα), βρίσκεσαι ακριβώς ανάμεσα από δύο λόχ. Υπερθέαμα, φιδογυριστά να γυαλίζουν από τον ήλιο. Αν δεν είσαι του περπατήματος, πλησιάζοντας στην άκρη του Λοχ και χαζεύοντας την επιφάνεια-καθρέπτη, ηρεμεί η ψυχή σου.

Τέλος στον δρόμο για το Conic Hill υπάρχει Finnich Glen με το πολυδιαφημισμένο φαράγγι που κατεβαίνεις με σχοινιά, το Devil’s Pulpit, που στην παρέα μας δεν φάνηκε τίποτα το φοβερό, και ήταν γεμάτο με κόσμο και σκουπίδια.

Μάλλον έχω ξεχάσει και αρκετά μέρη ακόμα...

Οι Σκοτσέζοι πάντως έχουν ανακηρύξει την περιοχή το ένα από τα 2 εθνικά τους πάρκα (το άλλο είναι οι λόφοι Cairngorms). Δίκαια. Μελαγχολικό ωραίο Λοχ Λόμοντ.


---

Και το κομμάτι :)
 

Smaragda53

Member
Μηνύματα
985
Likes
2.068
Επόμενο Ταξίδι
αχ, μακάρι νάξερα!
Ονειρεμένο Ταξίδι
Πολυνησία
O ye’ll tak’ the high road and I’ll tak’ the low road,
And I’ll be in Scotland afore ye.
But me and my true love will never meet again,
On the bonnie, bonnie banks o’ Loch Lomond.


- παραδοσιακό


Σε λίγα μέρη στο κόσμο έχω δει τόσο συγκεντρωμένη ομορφιά όσο στην περιοχή του Λοχ Λόμοντ και των Τρόσαχς της Σκωτίας.

5 Νοεμβρίου 2011. Μόλις είχα εγκατασταθεί σε ένα διαμέρισμα τις κακιάς ώρας στα Δυτικά του Εδιμβούργου και ο φίλος Κώστας ήρθε από την Ελλάδα να μου κάνει επίσκεψη (καλά για τον Π.Α.Ο.Κ. ήρθε που έπαιζε στο Δουβλίνο, αλλά δεν το λέμε). Τα βράδια δεν μας άφηναν να κοιμηθούμε τα ποντίκια. Και την μέρα οι κοινόχρηστοι χώροι ήταν συνωστισμένοι από τους 6 συγκατοίκους. Που να σε πάω Κώστα; “Θέλω να με μας σε Λοχ”. “Ε τότε θα πάμε στο Λοχ Λόμοντ, απλά τα πράγματα.”

Δεν είχα ξαναπάει κι εγώ, αλλά είχα ακούσει για την φήμη του. Από Γλασκόβη, μπήκαμε σε ένα λεωφορείο και κατεβήκαμε σε μία στάση που βολικά έλεγε “Loch Lomond Youth Hostel”. Εκεί βρεθήκαμε στην μέση ενός δρόμου χωρίς καθόλου φώτα, λίγο μετά την δύση. Πήραμε μια ανηφόρα που φάνηκε υποσχόμενη και φτάσαμε μπροστά σε ένα μεγάλο καφετί κτίριο σαν κάστρο. Ένα μόνο φως στο παράθυρο του πάνω ορόφου, αλλά η κεντρική είσοδος ήταν ανοιχτή. Μπαίνουμε με τον Κώστα, ψυχή… Κουδούνι χτυπήσαμε αλλά κανείς, και η ρεσεψιόν ήταν σκοτεινή. Είπαμε να ανεβούμε τις ψηλές σκάλες, Στο βάθος ακουγόταν ένας ανεπαίσθητος ήχος από βοή και μαχαιροπίρουνα αλλά και πάλι ψυχή. “Στοιχειωμένο είναι, πάμε να φύγουμε”, ήταν η ατάκα.

Που να πάμε; Στο GPS βρήκαμε ένα χωριό το Balloch, αρκετά χιλιόμετρα περπάτημα και τα κινητά μας δεν είχαν φακό. Χ*στήκαμε σε όλη την διαδρομή, νομίζοντας ότι βλέπαμε λύκους μέσα στην φθινοπωρινή ομίχλη που είχε πυκνώσει.

Φτάσαμε στο χωριό και αρχίσαμε να χτυπάμε τις πόρτες των Bed and Breakfast. Δεν απαντούσε κανείς! Κάπου, κάπου ακουγόταν και ήχοι πυροτεχνημάτων. “Την βάψαμε, και το χωριό είναι στοιχειωμένο, τα φαντάσματα κάνουν πάρτι”. Εμ, δεν ήταν. Σε μια πόρτα έλεγε “Βρίσκομαι στην πλατεία για το Fireworks night”. “Remember, remember?” λέω στον Κώστα. “Φυσικά είναι 5 Νοεμβρίου. Η νύχτα που Βρετανοί γιορτάζουν την αποτυχημένη προσπάθεια του Guy Fawkes να τινάξει το Κοινοβούλιο”…. Βρήκαμε τελικά μια κυρία με B&B και όταν είδαμε κάτι αρκουδάκια στα δωμάτια γελούσαμε με τον φόβο που περάσαμε.

Την επόμενη πήγαμε βόλτα στην αποβάθρα του Μπάλοχ και περπατήσαμε γύρω από το κάστρο και τους κήπους του. Γινόταν ένα μίνι φεστιβάλ με σνακ και ζεστά ροφήματα, ενώ σε μια γωνία κάποιος κάπνιζε σολομούς. Λοχ δεν είδαμε. Η ομίχλη που έβγαινε από την λίμνη ήταν σαν τείχος. “Δεν πειράζει Κώστα, άμα ξαναρθείς θα το δούμε το Λοχ Λόμοντ.”

Πήγα αρκετές φορές στο Λοχ Λόμοντ έκτοτε. Τόσο στην Δυτική ακτή, που περνάει ο φαρδύς δρόμος για τα δυτικά Χάιλαντς, και κάθε λίγο θα δεις σκηνές κάτω από τα δέντρα και καγιάκ στα ήσυχα νερά. Όσο και στην Ανατολική ακτή, όπου είχαμε ανεβεί στο Conic Hill με σκοπό να δούμε μια πανοραμική άποψη του τεράστιου Λοχ (είναι το μεγαλύτερο λοχ της Σκωτίας). Επειδή όμως πάλι ήταν Νοέμβρης, είδαμε μόνο ακαθόριστα περιγράμματα νησιών ανάμεσα στην πυκνή πάχνη και το ψιλόβροχο.

Να είχε μόνο το Λοχ Λόμοντ η περιοχή καλά θα ήταν. Στα Δυτικά όμως έχει και το Ben Arthur (The Cobbler), ένα πολύ δημοφιλές ανέβασμα σε κορυφή 884 μέτρα, όπου οι βράχοι κάνουν ένα παράξενο σχήμα (σε κάποιον θύμισε σκυμμένο τσαγκάρη εξού και το όνομα cobbler). Καταπράσινο αλπικό τοπίο με μικρά ρεματάκια η χαρά του ορειβάτη.

Στα Ανατολικά υπάρχουν τα δασωμένα Τρόσαχς με το Λοχ Κατρίν. Στο λόφο Ben A’an, μόλις 450 μέτρα (1 ώρα περπάτημα), βρίσκεσαι ακριβώς ανάμεσα από δύο λόχ. Υπερθέαμα, φιδογυριστά να γυαλίζουν από τον ήλιο. Αν δεν είσαι του περπατήματος, πλησιάζοντας στην άκρη του Λοχ και χαζεύοντας την επιφάνεια-καθρέπτη, ηρεμεί η ψυχή σου.

Τέλος στον δρόμο για το Conic Hill υπάρχει Finnich Glen με το πολυδιαφημισμένο φαράγγι που κατεβαίνεις με σχοινιά, το Devil’s Pulpit, που στην παρέα μας δεν φάνηκε τίποτα το φοβερό, και ήταν γεμάτο με κόσμο και σκουπίδια.

Μάλλον έχω ξεχάσει και αρκετά μέρη ακόμα...

Οι Σκοτσέζοι πάντως έχουν ανακηρύξει την περιοχή το ένα από τα 2 εθνικά τους πάρκα (το άλλο είναι οι λόφοι Cairngorms). Δίκαια. Μελαγχολικό ωραίο Λοχ Λόμοντ.


---

Και το κομμάτι :)
πως μ΄αρέσει αυτή η μουσική! "my true love" πόσα πράγματα λένε αυτές οι τρεις λεξούλες!
Πριν χρόνια ήμουν σα φοιτήτρια καλεσμένη σ΄ένα συνέδριο στο Hull (κεντρική Αγγλία) και όλες οι εκδηλώσεις περιελάμβαναν παλιά παραδοσιακή μουσική, υπέροχες αναμνήσεις κι ας ροχάλιζε η συγκάτοικος!
 

interted

Member
Μηνύματα
1.355
Likes
8.197
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Ράφτινγκ στον Ουρουμπάμπα
Πάμε να δούμε και τις συνοδευτικές φωτογραφίες του Λοχ Λόμοντ και περιοχής.


Το βράδυ που πέσαμε στο στοιχειωμένο χόστελ δεν σκεφτόμασταν τις φωτό. Το βρήκα όμως στο internet:

130813982786dbc105505bd425f11d9cf48a99ae01_eins.jpg

Loch Lomond Youth Hostel https://rail.cc/loch-lomond/loch-lomond-youth-hostel/l91

Φωτογραφία0360.jpg

Το σωτήριο B&B στο Μπάλοχ.

Φωτογραφία0358.jpg


Φωτογραφία0366.jpg

Το επόμενο πρωί.

Ακολουθούν πιο σύγχρονες φωτό από το Balloch και το κάστρο του:

IMG_8201.JPG


IMG_8258.JPG


IMG_8204.JPG

Λοχ Λόμοντ.

IMG_8213.JPG
IMG_8221.JPG
IMG_8224.JPG
IMG_8229.JPG

Απέραντο.

IMG_8238.JPG
IMG_8239.JPG


IMG_8285.JPG

Καταλήγοντας στην αποβάθρα του Μπάλοχ, όπου ξεκινάνε καράβια για τα νησάκια.

---

Πάμε τώρα να δούμε το Λοχ Λόμοντ από την ανατολική ακτή, ανεβαίνοντας το Conic Hill σε μια πολύ υγρή μέρα:

124339036_355927759003754_1472238099377995285_n.jpg


124343403_3471031246323769_3853637234509070459_n.jpg
124426754_496770544619689_900039418797602321_n.jpg


124364085_994378944402409_2911630853569537277_n.jpg
124334435_796949897517748_1343959399800729134_n.jpg
124444730_450543483043668_2707803817106137351_n.jpg


----

Επόμενη επίσκεψη, στο βουνό του Τσαγκάρη (Cobbler) το καλοκαίρι.

IMG_5857.JPG


IMG_5858.JPG

Ξεκινώντας από το Λοχ Λονγκ.

IMG_5860.JPG




IMG_5861.JPG

Ο "τσαγκάρης" στο βάθος.

IMG_5869.JPG
IMG_5877.JPG
IMG_5882.JPG
IMG_5899.JPG

3 Λοχ στην σειρά: Λοχ Λόμοντ, Λοχ Αρκλετ και Λοχ Κατρίν.

IMG_5906.JPG


---

Πάμε τώρα στην φθινοπορινή εκδρομή στα Τρόσαχς:

IMG_7160(1).JPG

IMG_7157(1).JPG


IMG_7163(1).JPG

IMG_7170(1).JPG

Λόχ Κατρίν.

IMG_7176(1).JPG

Ανεβαίνοντας τον μικρό λόφο Μπεν Α'αν.

IMG_7177(1).JPG
IMG_7179(1).JPG
IMG_7206(1).JPG

Ανάμεσα από τα δύο λοχ.

IMG_7197(1).JPG
IMG_7219(1).JPG
IMG_7225(1).JPG
IMG_7227(1).JPG
IMG_7228(1).JPG


Ελπίζω να πετύχαμε και λίγο το φωτορομάτζο στο τέλος για τις κυρίες @katkats και @Smaragda53 .
 

Attachments

va5ilis

Member
Μηνύματα
125
Likes
1.251
Ονειρεμένο Ταξίδι
Το Εβερεστ
O ye’ll tak’ the high road and I’ll tak’ the low road,
And I’ll be in Scotland afore ye.
But me and my true love will never meet again,
On the bonnie, bonnie banks o’ Loch Lomond.
Η ιστορια που ειχα ακουσει εγω ειναι οτι ειναι 2 στρατιωτες και πρεπει να διαλεξουν ο ενας να πεθανει για να ζησει ο αλλος. Αυτος που αποφασιζει να θυσιαστει, λεει στον αλλο οτι (η ψυχη) θα παρει τον κατω δρομο και θα φτασει πιο γρηγορα στην Σκωτια αλλα δυστυχως δεν θα συναντησει ξανα την αγαπη του.
Μου εκανε πολυ εντυπωση αυτη η ιστορια αυτοθυσιας και αν και δεν ειναι ευχαριστη το τραγουδι σε ξεσηκωνει σε αυτη την εκτελεση, ειδικα απο το 4:14 και μετα.

 

Smaragda53

Member
Μηνύματα
985
Likes
2.068
Επόμενο Ταξίδι
αχ, μακάρι νάξερα!
Ονειρεμένο Ταξίδι
Πολυνησία
Πάμε να δούμε και τις συνοδευτικές φωτογραφίες του Λοχ Λόμοντ και περιοχής.


Το βράδυ που πέσαμε στο στοιχειωμένο χόστελ δεν σκεφτόμασταν τις φωτό. Το βρήκα όμως στο internet:

View attachment 331438
Loch Lomond Youth Hostel https://rail.cc/loch-lomond/loch-lomond-youth-hostel/l91

View attachment 331439
Το σωτήριο B&B στο Μπάλοχ.

View attachment 331440

View attachment 331441
Το επόμενο πρωί.

Ακολουθούν πιο σύγχρονες φωτό από το Balloch και το κάστρο του:

View attachment 331442

View attachment 331451

View attachment 331443
Λοχ Λόμοντ.

View attachment 331445 View attachment 331446 View attachment 331447 View attachment 331448
Απέραντο.

View attachment 331449 View attachment 331450

View attachment 331452
Καταλήγοντας στην αποβάθρα του Μπάλοχ, όπου ξεκινάνε καράβια για τα νησάκια.

---

Πάμε τώρα να δούμε το Λοχ Λόμοντ από την ανατολική ακτή, ανεβαίνοντας το Conic Hill σε μια πολύ υγρή μέρα:

View attachment 331454

View attachment 331455 View attachment 331456

View attachment 331457 View attachment 331458 View attachment 331459

----

Επόμενη επίσκεψη, στο βουνό του Τσαγκάρη (Cobbler) το καλοκαίρι.

View attachment 331460

View attachment 331461
Ξεκινώντας από το Λοχ Λονγκ.

View attachment 331462



View attachment 331463
Ο "τσαγκάρης" στο βάθος.

View attachment 331464 View attachment 331465 View attachment 331466 View attachment 331467
3 Λοχ στην σειρά: Λοχ Λόμοντ, Λοχ Αρκλετ και Λοχ Κατρίν.

View attachment 331468

---

Πάμε τώρα στην φθινοπορινή εκδρομή στα Τρόσαχς:

View attachment 331470
View attachment 331469

View attachment 331471
View attachment 331472
Λόχ Κατρίν.

View attachment 331473
Ανεβαίνοντας τον μικρό λόφο Μπεν Α'αν.

View attachment 331474 View attachment 331475 View attachment 331477
Ανάμεσα από τα δύο λοχ.

View attachment 331476 View attachment 331478 View attachment 331479 View attachment 331480 View attachment 331481

Ελπίζω να πετύχαμε και λίγο το φωτορομάτζο στο τέλος για τις κυρίες @katkats και @Smaragda53 .
:clap:
 

interted

Member
Μηνύματα
1.355
Likes
8.197
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Ράφτινγκ στον Ουρουμπάμπα
Η ιστορια που ειχα ακουσει εγω ειναι οτι ειναι 2 στρατιωτες και πρεπει να διαλεξουν ο ενας να πεθανει για να ζησει ο αλλος. Αυτος που αποφασιζει να θυσιαστει, λεει στον αλλο οτι (η ψυχη) θα παρει τον κατω δρομο και θα φτασει πιο γρηγορα στην Σκωτια αλλα δυστυχως δεν θα συναντησει ξανα την αγαπη του.
Μου εκανε πολυ εντυπωση αυτη η ιστορια αυτοθυσιας και αν και δεν ειναι ευχαριστη το τραγουδι σε ξεσηκωνει σε αυτη την εκτελεση, ειδικα απο το 4:14 και μετα.

Δυνατή ιστορία. Και καλή ροκ εκτέλεση και βίντεο, ευχαριστούμε!
 

interted

Member
Μηνύματα
1.355
Likes
8.197
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Ράφτινγκ στον Ουρουμπάμπα
Come fill up my cup, come fill up can
Come saddle my horses and call out my men
Unhook the West Port and let us gae free
For it's up with the bonnets o' Bonnie Dundee

- Scott



Εδιμβούργο, Γλασκόβη… μετά; Υπάρχει άλλη μεγάλη πόλη στην Σκοτία που αξίζει να αφιερώσεις χρόνο; Εδώ θα προσπαθήσω να σας πείσω ότι αυτή είναι το Νταντί. Συγνώμη Αμπερντίν.

Το Νταντί είναι μια πόλη της Ανατολικής Σκοτίας, στις όχθες του ποταμού Τέι. Τα ενδιαφέροντα στην πόλη είναι μαζεμένα, ξεκινώντας από το Γοτθικό κέντρο με τα παλιά μπεκροπωλεία και καταλήγοντας στο ανακατασκευασμένο λιμάνι με την ιδιότροπη αισθητική που οφείλεται εν μέρη και στην κορυφαία σχολή τέχνης και ντιζάιν του Πανεπιστημίου.

Ξεκινάμε την βόλτα μας από τον λόφο Dundee Law. Τέλειο σημείο παρατήρησης της πόλης και των δύο γεφυρών που ενώνουν τις δύο ακτές του Τέι, με πλάτος πάνω από 2 χιλιόμετρα. Όταν η παλίρροια είναι χαμηλή, κάτω από την γέφυρα του τρένου μπορείς να διακρίνεις υπολείμματα της παλιάς γέφυρας που κατάρρευσε το 1879, την ώρα μάλιστα που περνούσε τρένο, οδηγώντας σε τραγικό δυστύχημα.

Κατευθυνόμενοι προς το κέντρο επιβάλλεται η επίσκεψη στο μουσείο γούτας, το Verdant Works.

“Πρέπει να δεις το παλιό εργοστάσιο υφαντουργίας από ίνες γιούτας, για να καταλάβεις το μεγαλείο του παλιού Νταντί”, μου είχε πει ο D. ο πρώην συγκάτοικος μου που καταγόταν από εδώ. Ο D. είναι εύκολο παιδί – ο ευχάριστος Σκοτσέζος που θα δεις στην παμπ να παίζει βελάκια με την παρέα και να βλέπει ματς της θρυλικής Dundee United. Η μητέρα του βέβαια είναι άλλη ιστορία, γυναίκα “με υψηλό κόστος συντήρησης” που λένε και στα Αγγλικά. Ποτέ δεν καταδεχόταν να μείνει στο σπίτι μας, πάντα της νοίκιαζε ο Ντάνι δωμάτιο στο ξενοδοχείο.

Το μουσείο γιούτας πράγματι αξίζει, βρισκόμενο σε μια περιοχή με παλιά βιομηχανικά κτίρια, και έχοντας στο εσωτερικό του μία από τις πρωτότυπες ατμομηχανές με χωρισμένο συμπυκνωτή, ένα τέρας που έφτιαξε ο Σκοτσέζος μηχανικός James Watt, “ο πατέρας της ατμομηχανής”. Στους τοίχους δίπλα στους σκουριασμένους αργαλειούς, παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες φανερώνουν την κλίμακα της παραγωγής του χοντροκομμένου αυτού υφάσματος, με πρώτη ύλη που έφτανε από την Ινδία και λάδι φάλαινας που έφερνε ο στόλος του Νταντί.

“Πήγα στο μουσείο γιούτας”, έστειλα μήνυμα στον D., για να πάρω την απάντηση: “Μπράβο. Ξέρεις, αυτό άνηκε κάποτε στον προπάππου μου. Παλιός βιομήχανος του Νταντί.”. Ξεπεσμένος γόνος παλιών βιομηχάνων, λοιπόν ο D. Εκεί μάλλον οφείλεται και η απαιτητικότητα της μαμάς. Γενικώς από πολλούς Σκοτσέζους πήρα αυτή την εικόνα, κληρονόμοι περιουσίας, κυρίως ακίνητης, αλλά όχι αυτό που θα λέγαμε πλούσιοι.

Στο κέντρο θα περάσουμε την γοτθική McManus art gallery and museum και ιστορικές πάμπ, όπως το Trades House, για να κατεβούμε στο λιμάνι μέσω της νεανικής Union Street.

Η παραλιακή είναι ο πραγματικός λόγος για να έρθεις στο Νταντί. Ένα άθικτο ξύλινο πλοίο με ατμομηχανή, το εξερευνητικό σκάφος Discovery, βρίσκεται δίπλα στο γυάλινο μουσείο ντιζάιν V & A Dundee, ένας παράξενος μοναδικός συνδυασμός.

Το Discovery κατασκευάστηκε στο Νταντί γιατί ήταν ένα από τα τελευταία μέρη που φτιάχνανε ξύλινα πλοία, στις αρχές του 20ου αιώνα – το ξύλο ήταν βασική προϋπόθεση για να μπορούν να γίνουν μαγνητικά πειράματα κοντά στον Πόλο. Επικεφαλής της αποστολής ο αυστηρός καπετάνιος Scott, με δεύτερο τον θαρραλέο Shackleton επιχείρησαν να γίνουν οι πρώτοι στον Νότιο πόλο, κάτι που δεν κατάφεραν τελικά λόγω της ασθένειας του Shackleton. Όμως η χαρτογράφηση της Ανταρκτικής (προηγουμένως θεωρούνταν ότι πρόκειται για πολλά διαφορετικά νησιά) και η ανακάλυψη των στεγνών κοιλάδων (Dry valleys) ήταν μεγάλα επιτεύγματα για το 1904. Η επίσκεψη στο πλοίο σε βάζει λίγο στο πετσί των ηρωικών εξερευνητών, με μέναν στις κρύες καμπίνες, τρώγανε ζαμπόν μέσα σε λιωμένο πάγο και βασίζανε κατά πολύ την επιβίωσή τους στην παγωμένη απεραντοσύνη στα χάσκι που ταξιδεύανε μαζί τους.

Η βόλτα καταλήγει βράδυ στις αναπλασμένες αποβάθρες, με νέους επαγγελματίες να τρέχουν – η πόλη ήταν κάποτε η σίλικον βάλει της Σκοτίας, εξού και το άγαλμα των Lemmings για τους μυημένους – και την μοντέρνα τέχνη ανάμεσα από ξύλινα πλοία – βλέπε Unicorn – και τα ρολόγια των πύργων του Παλιού Νταντί να φωτίζουν στο βάθος.

Το Νταντί είναι μια πόλη με πολύ ενδιαφέρον που σε κάνει να αισθάνεσαι άνετα. Σκεφτείτε το.

---
 

interted

Member
Μηνύματα
1.355
Likes
8.197
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Ράφτινγκ στον Ουρουμπάμπα
Και οι φωτό από την βόλτα στο Νταντί, ξεκινώντας από το μουσείο γιούτας.

IMG_4562(1).JPG
IMG_4578(1).JPG
IMG_4579(1).JPG
IMG_4580(1).JPG
IMG_4581.JPG
IMG_4582(1).JPG
IMG_4585.JPG
IMG_4586.JPG


Και κατηφορίζοντας στο λιμάνι:

IMG_4591.JPG
IMG_4598(1).JPG
IMG_4605(1).JPG
IMG_4606(1).JPG
IMG_4607(1).JPG

Η ατμομηχανή.

IMG_4608(1).JPG
IMG_4609(1).JPG
IMG_4610(1).JPG
IMG_4611(1).JPG
IMG_4613(1).JPG
IMG_4614(1).JPG
IMG_4615(1).JPG
IMG_4618(1).JPG
IMG_4620(1).JPG
IMG_4621(1).JPG
IMG_4624(1).JPG
IMG_4625(1).JPG
IMG_4626(1).JPG
IMG_4627(1).JPG
IMG_4633(1).JPG
IMG_4634(1).JPG
IMG_4637(1).JPG
IMG_4638.JPG

Union street.

dd.jpg
IMG_4108.JPG

McManus art gallery

IMG_4109(1).JPG

Τα αγάλματα του Νταντί δίνουν μια ευχάριστη ιδιομορφία.

IMG_4114(1).JPG
IMG_4124(1).JPG
IMG_4125(1).JPG

Η γέφυρα αυτοκινήτων του Τέι.

IMG_4128(1).JPG

Μοντέρνα τέχνη στους δρόμους.

IMG_4131.JPG
IMG_4147(1).JPG
IMG_4158(1).JPG

Η αναπλασμένη αποβάθρα με μοντέρνες κατοικίες και εμπορικά.

IMG_4159(1).JPG
IMG_4160(1).JPG
IMG_4162(1).JPG

Στο Νταντί οι γλάροι είναι πανταχού παρόντες, όπως και το ...τραγούδι τους.
 

interted

Member
Μηνύματα
1.355
Likes
8.197
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Ράφτινγκ στον Ουρουμπάμπα
“Art washes away from the soul the dust of everyday life.”― Pablo Picasso


Αγαπητοί φίλοι της τέχνης, αυτό το επεισόδιο είναι αφιερωμένο στις 3 μόνιμες εκθέσεις τέχνης του Εδιμβούργου.

Την Scottish National Gallery, την Scottish National Portrait Gallery και την Modern One.

Ξεκινάμε από την Scottish National Gallery που είναι προσβάσιμη από την Πρινσες Στριτ περπατώντας προς τον λόφο του Κάστρου. Ένα νεοκλασικό κτίριο με ιονικούς κίονες, έχει την κλάση που αρμόζει σε μια τέτοια συλλογή: κυρίως πίνακες από την Αναγέννηση μέχρι την αρχή του 20ου αιώνα. Κινούμενοι ανάποδα από την φορά των δεικτών του ρολογιού, μας καλωσορίζει ο πίνακας μιας Σκοτσέζας βαρονέσας που, αν και αναρρώνει από ασθένεια, φαίνεται σίγουρη και ελκυστική μπροστά σε μοτίβο με Κινέζικο μετάξι. Ακολουθούν πίνακες από Σκοτσέζους ζωγράφους: Reaburn, Faed, Nasmyth, Ramsay, Knox, Allan, Drummond κτλ. με ζωή και τοπία των χάιλαντς, αντιθέσεις φτωχών και πλουσίων, έναν παπά να κάνει σκι… Ειδικά οι εικόνες από το παλιο Εδιμβούργο, την Πρίνσες Στριτ και το Γκρασμαρκετ είναι πραγματικές χρονομηχανές. Ακολουθεί η διεθνής συλλογή με δείγματα κυρίως Ιταλικής (αρκετός Ραφαήλ και ένας σπάνιος Λεονάρντο), Ολλανδικής, Ισπανικής (με δύο Ελ Γκρέκο), μέχρι και Γερμανικής τέχνης, καταλήγοντας σε κάποια πρώιμα Ιταλικά τρίπτυχα.

Κάνουμε μια στάση στην σκιά του κάστρου, στις πρασινάδες των Πρινσες Στρίτ γκάρντενς, όπου παιδάκια χαζεύουν τα αγάλματα και μαμάδες αγοράζουν τσάι από τα υπαίθρια στάντς.

Ακολουθεί η επίσκεψη στην Scottish National Portrait Gallery, ένα επιβλητικό κόκκινο κτίριο νεογοτθικής αρχιτεκτονικής που πιάνει ένα τετράγωνο στο κέντρο του Νιού Τάουν. Στο εσωτερικό, ανεβαίνοντας την τούβλινη σκάλα, βλέπουμε προτομές ανδρών και γυναικών, όπως της Dr Elsie Maud Inglis, πρωτοπόρου της ιατρικής εκπαίδευσης για τις γυναίκες. Στον τρίτο όροφο αρχίζουν οι πίνακες με τα πορτραίτα κυρίως Σκοτσέζων, ταξινομημένα με χρονολογική σειρά. Οι περισσότεροι άγνωστοι σε εμένα, αλλά με μια οικειότητα στα επίθετα: Κάμπελ, Μπρους, Ντάγκλας, ΜακΓκρέγκορ, Ντιουάρ. Κάποια στιγμή φτάνουμε στους τελευταίους βασιλιάδες της Σκοτίας, οι οποίοι κατέφυγαν στην Ιταλική αυλή, μετά την ένωση των Βασιλείων. Κομψότατοι μέσα στα παλάτσα. Κάποιες από τις επόμενες προσωπικότητες άρχισαν να χτυπάνε ένα καμπανάκι. Ο Σερ Γουόλτερ Σκοτ, ο σπουδαίος αυτός λογοτέχνης, ο Ρόμπερτ Μπενς, ο εθνικός ποιητής της Σκοτίας, ο Σερ Τζον Ρος, ο εξερευνητής της Ανταρκτικής και του Βορειοδυτικού περάσματος από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό, ο Τζέιμς Βατ, ο πατέρας της ατμομηχανής, σουφραζέτες, βασίλισσες, βασιλιάδες… Η γκαλερί πάντως αξίζει μόνο και μόνο λόγω του εσωτερικού του κτιρίου με το αριστοκρατικό πολυόροφο κεντρικό χώλ.

Για να φτάσουμε στην επόμενη γκαλερί θα περάσουμε από το Dean Village. Πρόκεται ένα παλιό χωριό με νερόμυλους στις όχθες του μικρού ποταμού του Εδιμβούργου, του Water of Leith. Εδώ άλεθαν τα σιτηρά για 800 τουλάχιστον χρόνια, και τα διατηρητέα κτίρια έχουν ακόμα μια παλιακότητα, με τους ντόπιους να συμβάλουν σε αυτό απλώνοντας τα σώβρακα τους σε σχοινιά στις αυλές. Για να φτάσουμε ακκολουθούμε το μονοπάτι δίπλα στο ποταμάκι.

Η τελευταία γκαλερί είναι αυτή της μοντέρνας τέχνης, με την μόνιμη συλλογή. Ετικέτες νέον στο ανάμεσα στους πράσινους κήπους περνάνε θετικά μηνύματα: “Δεν θα γίνουν θαύματα εδώ” και “Όλα θα πάνε καλά”. Στην πόρτα με υποδέχθηκε ο Έλληνας υπάλληλος, μιλώντας μου Ελληνικά αφού έπιασε αμέσως την προφορά. Μου έδειξε την διαδρομή ξεκινώντας από τα οπτικοακουστικά θεάματα του ισογείου (κάτι πιάνα που παίζουν μόνα τους και υπνωτικά βιντεοκολάζ με μυστήριους πολιτισμούς) και καταλήγοντας στις εκθέσεις ζωγραφικής του πρώτου ορόφου. Jawlenski, Kirchner, Dali, Miro, Ernst (μαζί με ένα παράξενο πορτραίτο του ζωγραφισμένο από την σχέση του στο Παρίσι) Magritte και πολύ Πικάσο. Στην έξοδο πρόσεξα και ένα άγαλμα σώματος εγκύου σε αποσύνθεση από τον σύγχρονο Βρετανό Damien Hirst. Βγήκα από την γκαλερί σχεδόν καινούργιος άνθρωπος, επηρεασμένος από την ανανεωτική δύναμη της τέχνης.

Νομίζω η Μοντέρνας είναι η αγαπημένη μου από τις τρεις, αλλά είναι καθαρά υποκειμένικο.
 

interted

Member
Μηνύματα
1.355
Likes
8.197
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Ράφτινγκ στον Ουρουμπάμπα
Πάμε λοιπόν βόλτα στις γκαλερί;

Ξεκινάμε με την Scottish National Gallery

IMG_8593.JPG
IMG_8596.JPG

Constable

IMG_8601.JPG

Η ίδια η γκαλερί στις αρχές της (19ος)

IMG_8603.JPG

Constable

IMG_8612.JPG
IMG_8613.JPG
IMG_8615.JPG

Πρινσες Στριτ

IMG_8622.JPG

Γκρασμαρκετ σε σκηνή από διήγημα του Σκοτ The heart of Midlothian

IMG_8624.JPG

Raeburn

IMG_8627.JPG

Raeburn

[
IMG_8630.JPG

Rubens - η κόρη του λίγο πριν πεθάνει

IMG_8645.JPG

Velazquez

IMG_8648.JPG

El Greco

IMG_8654.JPG

Rafael

IMG_8657.JPG

Σχολή Φερράρας 1470

IMG_8662.JPG

Ο σπάνιος ημί-Λεονάρντο.

IMG_8664.JPG

Μποτιτσέλι

---

Μια βόλτα στα Princes street gardens

IMG_8815.JPG
IMG_8775.JPG
IMG_8782.JPG
IMG_8783.JPG
IMG_8826.JPG



Ακολουθεί η Scottish National Portrait Gallery, πρώτα το εξωτερικό της:

IMG_8835.JPG
IMG_8838.JPG


IMG_8855.JPG


IMG_8853.JPG

Dr Elsie Maud Inglis

IMG_8876.JPG


IMG_8877.JPG
IMG_8878.JPG

Ο αποκεφαλισμός του Βασιλιά στην Αγγλία του 17ου.

IMG_8881.JPG

Lady Anne Hay

IMG_8883.JPG
IMG_8890.JPG

Οι τελευταίοι Ιταλοαναθρεμένοι "βασιλιάδες" της Σκοτίας

IMG_8893.JPG

Σκοτ

IMG_8895.JPG

Μπερνς

IMG_8898.JPG

Αποβάθρες Λιθ

IMG_8900.JPG

Ρος

IMG_8902.JPG

Watt

IMG_8914.JPG

Margaret Liddell Linck - Ηθοποιός και σουφραζέτα

IMG_8918.JPG

Η Σκοτσέζα Walton ζωγραφίζει τον εαυτό της στις αρχές του 20ου

IMG_8927.JPG

Στήβενσον.

IMG_8933.JPG
IMG_8935.JPG
IMG_8937.JPG

Το εσωτερικό χωλ.

---


Περπατώντας προς την γκαλερί μοντέρνας τέχνης κάνουμε μια στάση στο χωριό των νερόμυλων

IMG_8514.JPG
IMG_8500.JPG
IMG_8493.JPG
IMG_8457.JPG
IMG_8428.JPG
IMG_8407.JPG
IMG_8396.JPG


----

Και τελικά φτάνουμε στην γκαλερί Modern One

IMG_8522.JPG
IMG_8525.JPG


IMG_8537.JPG

παίζουν μόνα τους.

IMG_8540.JPG
IMG_8543.JPG

Cadell - Βενετία

IMG_8544.JPG

Jawlenski

IMG_8550.JPG

Goncharova

IMG_8554.JPG

Spencer

IMG_8560.JPG

Kossoff

IMG_8562.JPG
IMG_8566.JPG

Νταλί

IMG_8569.JPG

Νταλί

IMG_8574.JPG

Πικάσο

IMG_8575.JPG

Tanguy

IMG_8577.JPG

Miro

IMG_8579.JPG

Ernst

IMG_8582.JPG

Maggritte

IMG_8583.JPG

Delvaux

IMG_8585.JPG

Το πορτραίτο του Ernst

IMG_8587.JPG

Συμβολισμοί του πόνου

IMG_8588.JPG

Hirst

IMG_8385.JPG


Βαρέθηκα να βάλω τίτλους σε όλα.. Αν θέλετε κάτι συγκεκριμένο ρωτήστε ελέυθερα.
 

Attachments

Last edited:

interted

Member
Μηνύματα
1.355
Likes
8.197
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Ράφτινγκ στον Ουρουμπάμπα
Προσέθεσα μερικούς ακόμα υπότιτλους στα παραπάνω έργα των γκαλερί.


Έξτρα πληροφορίες για τα τελευταία 3 μέρη, πριν περάσουμε σε ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα - τα κάστρα της Σκωτίας!


1. Λοχ Λόμοντ

Μερικές προτεινόμενες πεζοπορικές εκδρομές/περίπατοι:

Balloch Castle and Country Park (https://www.visitscotland.com/info/see-do/balloch-castle-country-park-p252431)
Conic Hill walk (https://www.walkhighlands.co.uk/lochlomond/conic-hill.shtml)
The Cobbler (https://www.walkhighlands.co.uk/corbetts/the-cobbler)
Ben A'an πάνω από το Λοχ Κατρίν (https://www.walkhighlands.co.uk/lochlomond/ben-aan.shtml)
Finnich Glen

2. Νταντί

Η προτεινόμενη διαδρομή
dun.jpg


Τα δύο μουσεία που αναφέρθηκαν είναι αυτό της γιούτας (https://www.verdantworks.co.uk) με κόστος £9.25 και το Discovery point (https://www.rrsdiscovery.co.uk) με κόστος £11.25 . Υπάρχει και συνδυαστικό εισητήριο των δύο με £18.25.

3. Γκαλερί του Εδιμβούργου

Ξέχασα να αναφέρω ότι και οι τρεις μόνιμες εκθέσεις που αναφέρθηκαν είναι δωρεάν. Πληροφορίες για όλες μπορείτε να βρείτε στο σάιτ των National Galleries (https://www.nationalgalleries.org)
 

interted

Member
Μηνύματα
1.355
Likes
8.197
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Ράφτινγκ στον Ουρουμπάμπα
If you see a castle under fog, you must walk there to meet the extraordinary dreams! -Mehmet Murat ildan


Παλιομοδίτικο, επιβλητικό, μεσαιωνικό, μισογκρεμισμένο, πρασινισμένο, χοντροκομμένο, στοιχειωμένο, μερικά από τα επίθετα που θέλω να χαρακτηρίζουν το αγαπημένο μου κάστρο. Θέλω να ανεβαίνω τις στενές σκάλες, να διασχίζω τις μεσαιωνικές γαλαρίες, να ψάχνω τα μυστικά περάσματα, να ακροβατώ σε υψοφοβικούς πύργους, να βλέπω τις ακτίνες φωτός μέσα από το αποχωρητήριο της φυλακής, να στέκομαι στα τείχη και να ατενίζω την θάλασσα.

Σε αυτό το μέρος θα σας παρουσιάσω μια πρώτη τριάδα αγαπημένων Σκωτσέζικων κάστρων. Εσείς είστε οι τελικοί κριτές.

Φλεβάρης 2004. Η φίλη Ε., με την οποία ταξιδεύαμε Σκωτία για να δούμε κοινούς φίλους (όλη η ιστορία εδώ), ήθελε να δει το λοχ Νες. Έτσι και κάναμε, παίρνοντας το λεωφορείο που διασχίζει τα Ανατολικά Χάιλαντς και την μεγαλύτερη πόλη στην περιοχή – μοιάζει μεγαλούπολη για τα δεδομένα των Χάιλαντς – το Ινβερνες. Ινβερνές σημαίνει στόμιο του ποταμού Νες. Ο φαρδύς ποταμός Νες, το οποίο διασχίζουν οι γέφυρες της πόλης είναι η έξοδος του Λοχ Νες στην θάλασσα. Το λεωφορείο συνέχισε ακολουθώντας τα δυτικά παράλια της μακρόστενης λίμνης όπου και κατεβήκαμε στο χωριό Drumnadrochit. Εκεί βγάλαμε φωτογραφίες με το άγαλμα του περιβόητου τέρατος – το τέρας του Λοχ Νες φυσικά. Η σχετική έκθεση ήταν κλειστή και δεν νομίζω ότι χάσαμε και πολλά. Αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε τον ανηφορικό δρόμο παράλληλα με την ακτή, για να βρεθούμε σε ένα σημείο πανοραμικής θέας του λοχ. Λαχανιασμένοι αρχίσαμε να βγάζουμε σέλφις (πρωτοπορία της εποχής) με φόντο το λοχ, ελπίζοντας ότι θα εμφανιστεί κανένας τεράστιος δεινόσαυρος από πίσω μας, ή τουλάχιστον κανένα επιπλέον κούτσουρο, να δείξουμε κάτι για τον κόπο μας. Αυτό που τράβηξε τελικά την προσοχή ήταν ένα ερειπωμένο καφέ κτίσμα χαμηλά δίπλα στο νερό. Ήταν το κάστρο Urquhart. Παρότι μικρό και διαλυμένο είχε κλασικά χαρακτηριστικά: την γέφυρα πάνω από την τάφρο, τον πύργο, τα τείχη πάνω στον λόφο, το γρασίδι με την πολιορκητική μηχανή. Μαζί με την χειμωνιάτικη ερημιά του τόπου, αυτό μάλλον ήταν το χάιλαιτ της εκδρομής μας στο Λοχ Νες που θυμόμαστε με νοσταλγία.

Πιο πρόσφατα, έβαλα στόχο να επισκεφθώ ένα κάστρο που είχα δει σε φωτογραφία (από αυτές που βγάζει όταν ανοίγουν τα Windows) και μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση. Λέγεται Dunnottar castle και βρίσκεται στον δρόμο για το Αμπερντίν. Φτάνοντας λοιπόν στο πάρκιν κατεβαίνεις μια πράσινη πλαγιά στο τέλος της οποίας γκρεμός στην Βόρεια θάλασσα. Κάποια στιγμή ξεπροβάλει ένας βράχος, αποκολλημένος από την υπόλοιπη στεριά, η κορυφή του οποίου είναι όλη κτισμένη. Οχυρό πάνω από την θάλασσα. Παρ’ ότι είναι αρκετά διαλυμένο, το δραματικό σκηνικό κόβει την ανάσα. Σκαλιά κατεβαίνουν στην παραλία με τα βότσαλα και τα μαύρα βράχια στην βάση του βράχου. Σκαλιά πάλι ανεβαίνουν από το απότομο μοναδικό πέρασμα μέχρι την πύλη. Ή μήπως δεν είναι το μοναδικό πέρασμα; Ανιχνεύοντας στην παραλία εντοπίζω δύο άλλα περάσματα, το ένα φραγμένο με κάγκελα. Και το άλλο οδηγεί σε μια στενή σπηλιά. Μέσα στο σκοτάδι δεν φαίνονται πολλά, όμως κάποια στιγμή διακόπτεται από ένα πεσμένο βράχο. Το ίδιο το κάστρο ήταν κλειστό όταν πήγα, αλλά η κατάσταση των ερειπίων μου έδωσε την εντύπωση ότι δεν έχασα και πολλά. Μια και είχα χρόνο, ακολούθησα την ακτή προς το γειτονικό ψαροχώρι Stonehaven. Περνώντας τις βοσκούσες αγελάδες ανέβηκα σε ένα λόφο με ένα παράξενο ελληνοπρεπές μνημείο. Μνημείο πολέμου τελικά. Από εκεί βλέπεις το πανόραμα τόσο του κάστρου όσο και του Stonehaven και των γύρω βοσκοτόπων. Μια από τις καλύτερες θέες στην Σκοτία, μην την χάσετε.

Μετά από αρκετά χρόνια στο Εδιμβούργο αξιώθηκα να επισκεφθώ και το δεύτερο κάστρο της πόλης, το Craigmillar Castle. Κάποιοι λένε ότι είναι το καλύτερο από τα δύο της πόλης – δεν συμφωνώ. Ακόμα και από τα τείχη του Craigmillar, το Κάστρο του Εδιμβούργου που ξεπροβάλει σαν μαύρο νησί πάνω από την πόλη, φαίνεται εκτός συναγωνισμού. Όμως το Craigmillar Castle είναι παραδόξως πολύ άξιος ανταγωνιστής. Είναι ένα τελείως μεσαιωνικό κάστρο διατηρημένο σε άρτια κατάσταση, παρότι δεν χρησιμοποιείται για αιώνες γιατί έφυγε από την μόδα. Οι λιθοτεχνία είναι 1000 κλάσεις κάτω από τους Ίνκα, αλλά αυτό θέλεις από ένα κάστρο, τους χοντροκομμένους απότομους τείχους. Μέσα στους οποίους βρίσκονται φυλακές, μαγειρεία, στάβλοι, κελάρια. Περιμένοντας να κατέβουν από τον πύργο δύο κυρίες που είχαν πιάσει την κουβέντα, έμαθα μερικές πληροφορίες από τον υπάλληλο για την κύρια σάλα του δείπνου. Άρχισα να διακρίνω την ξεβαμμένη μπογιά στους τοίχους, στηρίγματα για την ξύλινη οροφή που μείωνε τον χώρο, τα σύμβολα στο μεγάλο τζάκι που προσπαθούσε να τον ζεστάνει όπως και οι ταπισερί που δεν υπάρχουν πια. Ο πύργος πρόσφερε υψοφοβική θέα σε όλη την περιοχή, από τα Πέντλαντς μέχρι τον κόλπο του Φορθ. Ένα μονοπατάκι πίσω από το κάστρο προσφέρει καλό σημείο φωτογράφισης αυτού. Τέλος στα συν του κάστρου ο εμφανώς λιγότερος κόσμος από ότι στο Κάστρο του Εδιμβούργου. Απόλυτα συνιστώμενο λοιπόν.


---
Ας βάλουμε και από μια αντιπροσωπευτική φωτό του κάθε κάστρου για μέσο σύγκρισης για να βγάλουμε και ένα τελικό συμπέρασμα αφού παρουσιαστούν όλα.

DSCN0545.JPG

Urquhart

IMG_3986(1).JPG

Dunnottar

IMG_9059.JPG

Craigmillar
 
Last edited:

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.112
Μηνύματα
880.654
Μέλη
38.838
Νεότερο μέλος
Crimson_gr

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom