Τουρκία 3ήμερο στην Κωνσταντινούπολη!

[echo2011]

Στην αποβάθρα έχει 2-3 κλειστές πόρτες και όλοι περιμένουν σε ένα κλειστό χώρο να φτάσει το καράβι, να κατέβουν οι επιβάτες και να ανοίξουν οι πόρτες για να αρχίσει η νέα επιβίβαση. Μπαίνουμε λοιπόν και επειδή είχε αρκετό κρύο κάτσαμε μέσα. Σε 20 λεπτάκια είμασταν στο Kadikoy. Καθώς πλησιάζουμε βλέπουμε τον κεντρικό σταθμό τρένων Hydarpasa από τη μια και το αερόστατο turkbalon από την άλλη πλευρά... Κατεβαίνουμε στο Kadikoy αλλά δε κάνουμε βόλτα εκεί ακόμα.. Στόχος μας είναι να πάμε στο Hydarpasa και να πάρουμε το τρένο προς την Bagdat cad. δηλαδή την τεράστια λεωφόρο με τα αμέτρητα μαγαζιά, εστιατόρια κ.τ.λ.

Σε 15 λεπτά με τα πόδια είμαστε στο εντυπωσιακό (εξωτερικα) κτίριο όπου είναι και η αφετηρία του τρένου. Περιμέναμε κανένα 20 λεπτο να ξεκινήσει και μετά από 4-5 στάσεις κατεβήκαμε στην στάση suadiye που μας έβγαλε δίπλα στην καρδιά της Bagdat. Ακριβά αυτοκίνητα και καλοντυμένος κόσμος κυκλοφοφορούσε εκεί. Γενικά είχε απίστευτη κίνηση.. Περπατήσαμε καταμήκος της λεωφόρου για 2-3 χλμ, μπήκαμε σε μερικά μαγαζιά και επειδή αρχίσαμε να πεινάμε επιστρέψαμε στη στάση του τρένου για να πάμε πάλι στο Kadikoy για φαγητό στο ciya sofrasi.

Kατεβήκαμε μια στάση νωρίτερα απ'το τέρμα (sogutlucesme) για να περπατήσουμε διαφορετική διαδρομή ως το Κadikoy. Βγαίνοντας απ'το τρένο ακριβώς δίπλα ήταν το γήπεδο της fener bahce. Από εκεί ως την αγορά του Kadikoy όπου είναι και το εστιατόριο περπατήσαμε γύρω στα 20 λεπτά. Για να πάμε στο ciya περάσαμε μέσα από μια πολύ ζωηρή αγορά-ψαραγορά. Είχα διαβάσει πολλά για το συγκεκριμένο εστιατόριο αλλά δυστυχώς δεν μου άρεσε. (Επειδή έγραψα σχετικά με αυτό και στο θέμα της Κωνσταντινούπολης κάνω copy-paste απο κει..) Από τη στιγμή που μπήκαμε ενιωθα σα να ενοχλούσαμε. Δε ξερω γενικά αλλά εκείνη την ώρα είχε μικρή ποικιλία από ετοιμα πιάτα που δε καταλάβαινες τι είναι. Ήξερα πως δεν υπάρχει κατάλογος αλλά φανταζόμουν πως κάποιος θα μας εξηγούσε τι είναι αυτά που βλέπουμε. Ο μαγειρας ήταν αγενής, δε καταλάβαινε αγγλικά και βιαζόταν πολύ. Ήταν η πιο αγχωτική παραγγελία που εχω κάνει. Στην ουσία πήραμε 5 πιάτα στην τυχη μόνο και μόνο για να του αδειάσουμε τη γωνιά. Η σαλάτα ήταν self service, τη ζυγίζουν και πληρώνεις. Ούτε εκεί μου άρεσε η ποικιλία. Απ'τα πιάτα (τα οποία κόστιζαν 10-15 λίρες το ένα και ήταν πολύ μικρές μεριδες) ένα μου άρεσε πολύ (ήταν ένα πιλάφι τυλιγμένο σε κρούστα τυριού και μέσα είχε κουκουνάρι και μαδημένο στήθος κοτόπουλου), απ'τα άλλα απλά δοκίμασα αλλά ήταν πολύ βαριά και τα άφησα να τα φάει ο αντρας μου. Παρόλο που του άρεσαν γευστικά λίγη ώρα μετά είχε μεγάλο πρόβλημα με το στομάχι του. Ευτυχώς ειχα φάρμακα μαζί και την επόμενη μέρα ήταν καλά. Εγώ δεν έπαθα τίποτα γιατι διάλεξα το πιο ελαφρύ από αυτά που πήραμε στην τύχη. Να συμπληρώσω ότι ένα ποτήρι μπύρα efes εκεί κοστιζε 15 λίρες (στα άλλα μαγαζιά έκανε 6-8 λίρες) και καταλογος δεν υπήρχε οπότε γενικά δε ξερεις τι πληρώνεις. Το μαγαζί ήταν γεμάτο τουρίστες, και οι τουαλέτες ήταν πενταβρωμικες χωρίς χαρτί ούτε για τα χέρια (πήρα χαρτοπετσέτες απ'το τραπέζι). Όπως καταλαβαίνετε δε το προτείνω..

Η ώρα είχε περάσει και κόντευε η δύση του ήλιου. Τότε πήραμε το καράβι της επιστροφής... Αυτή τη φορά αγνοήσαμε το κρύο και κάτσαμε έξω. Το ηλιοβασίλεμα, οι αμέτρητοι γλάροι, η εικόνα της παλιάς πόλης από μακριά δημιουργούσαν ένα υπέροχο σκηνικό! Ενας επιβάτης δίπλα μας τάιζε μπισκότα τους γλάρους και σε κάποια φάση ερχοταν και άρπαζαν τα μπισκότα από τα χέρια του!

Φτάσαμε λοιπόν στο eminonu και από κει πήγαμε στην αιγυπτιακή αγορά. Μας άρεσε πολύ περισσότερο απ'την σκεπαστή αγορά. Ήταν πιο μαζεμένη και πέρα από τα μπαχαρικά είχε πολύ όμορφα σουβενίρ. Αγοράσαμε μπακλαβάδες από ένα μαγαζάκι (tatlici safa) και κάποια σουβενίρ και μετά από μια μεγάλη βόλτα στην αγορά επιστρέψαμε με τα πόδια στο ξενοδοχείο.

Ξεκουραστήκαμε για λίγο και κατά τις 9 ετοιμαστήκαμε για μια βραδινή βόλτα στο Ortakoy. Πήραμε το τραμ ως kabatas, μετά funikular ως taxim και κει ρωτήσαμε στην αφετηρία λεωφορείων ποιο πάει Ortakoy. Το βρήκαμε και μετά από 20 λεπτά περίπου είμασταν εκεί. Η διαδρομή ήταν μικρή αλλά από καποιο σημείο και μετά είχε πάρα πολύ κίνηση παρόλο που ήταν 10 παρά. Στο Ortakoy είχε πολλά μπαράκια, πολύς κόσμος καθόταν έξω με σόμπες αλλά και στα παγκάκια τρώγοντας την γεμιστή πατάτα kumpir. Είχε πολλά stands που πουλούσαν γεμιστές πατάτες και όποιον έβλεπαν να πλησιάζει άρχιζαν και φώναζαν για να διαλέξει το δικό τους. Εγώ ως αντιδραστική αγνόησα τους κράχτες και πήγα σε ένα διπλανό που κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί μου. Είχαν μεγάλη ποικιλία από πράγματα να γεμίσεις τη πατάτα και οι προηγούμενοι από μένα είχαν φτιάξει κάτι εκτρώματα όπου τη πατατα δε την έβλεπες πια και πάνω από όλα αυτά έβαζαν κέτσαπ, μαγιονέζα και μουστάρδα μαζί! Εγώ δε μπορώ να ανακατεύω πολλές γευσεις, ζήτησα μόνο τυρί και μανιτάρια και όταν είπα πως δε θέλω σως με κοίταζαν περίεργα . H πατάτα ήταν νοστιμότατη! Κατσαμε στα παγκάκια και είχε και κάτι όμορφες γατούλες παμφάγες και τις ταϊζαμε. Γενικά στην Πόλη παρατήρησα ότι έχει πολλές γατούλες και οι περισσότερες είναι όμορφες και φουντωτές ..

Μετά από μερικές βόλτες πήραμε το λεωφορείο της επιστροφής γιατί η μέρα μας ήταν πολύ γεμάτη και είμασταν πολύ κουρασμένοι. Στο λεωφορείο βέβαια ξυπνήσαμε! Ο οδηγός πήγαινε πραγματικά σαν τρελός! Έτρεχε, έβγαινε στο αλλο ρεύμα.. Κόρναρε σε έναν αστυνομικό να κάνει στην άκρη και ο αστυνομικός μαζεύτηκε γιατί φαινόταν πως ο οδηγός δεν είχε καμία διάθεση να φρενάρει.. Το λεωφορείο μας συνέχισε την τρελή του πορεία και ο οδηγός μιλούσε στο κινητό του, λέγαμε μεταξύ μας πως θα'ναι στο σχόλασμα και θαχει ραντεβού γιαυτό πάει έτσι..
Γυρίσαμε λοιπόν στο ξενοδοχείο και το ξυπνητήρι ήταν για τις 8 το πρωί..

Οι φώτος της ημέρας:

Hydarpasa

Στη διαδρομή προς Hydarpasa

Bagdat caddesi

Kadikoy

Kadikoy

Ο γλάρος με το μπισκότο του..

Ortakoy

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[karfitsa]

Μεγαλη περιπετεια η αναχωρηση...!Περιμενω με αγωνια την συνεχεια..

 

[giannismits]

Α τι βλέπω?Νέα ιστορία απ' την πόλη?
Good...περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[echo2011]

1η μέρα

Αποφασίσαμε λοιπόν για αρχή όσο ήταν ακόμα μέσα στα νερά και τις λάσπες να πάρει τη βαλίτσα και να τη πάει στο αυτοκίνητο του. Στο αεροδρόμιο θα πηγαίναμε με το αμαξι του πατέρα μου που είναι μεγάλο και χωράει 2 μεγάλες βαλίτσες και 4 ατομα. Αλλιώς έπρεπε να πάμε με δύο αυτοκίνητα και άρα να βρούμε άλλον έναν πρόθυμο να μας πάει στο αεροδρόμιο. Το επόμενο βήμα ήταν να πάει να πάρει τη μητέρα του (10 λεπτά δρόμος που εγιναν 40) για να μη χάσουμε μετά χρόνο, και θα περίμενε στο αμαξι μεχρι να'ρθει ο πατέρας μου, γιατί χωρίς να μπεις στο ποτάμι δε μπορούσες να μπεις στο σπίτι μας. Εγώ παρέλειψα να πω στον αντρα μου ότι δε βρίσκω στο τηλέφωνο τον πατέρα μου για να μη τον αγχώσω παραπάνω.. Είμαι λοιπόν μόνη μου στο σπίτι και ακόμα η βροχή καλά κρατεί!

Παίρνω τηλέφωνο τη μαμά μου στη δουλειά μηπως ξέρει που είναι ο πατέρας μου. Και μου λέει πως τη πήγε εκείνος στη δουλειά γιατί γινόταν χαμός και πως εντωμεταξύ το σπίτι (το πατρικό μου που είναι ισόγειο) πλημμύρισε! Η αυλη έγινε πισίνα, η αποθήκη επίσης και μπήκαν νερά και στη κουζίνα.. Όσο ο πατέρας μου "πάλευε με τα κύμματα" και τα βουλωμένα φρεάτια στο δρόμο, εγώ "στον κόσμο μου", σκεφτόμουν ποιός θα μας πάει τώρα.. Παίρνω λοιπόν τον κουνιάδο μου που μόλις είχε φτιάξει το αυτοκίνητο και προθυμοποιείται να μας πάει μιας και δε δούλευε εκείνη τη μέρα. Ουφ λύθηκε και αυτό! Παίρνω τον άντρα μου και του λέω ραντεβού όλοι στο σπίτι της αδερφής μου, θα φύγουμε από κει.. Παίρνω λοιπόν ρούχα για να αλλάξει πριν φύγουμε και τώρα μένει να σκεφτώ πως θα βγω εγώ απτο σπίτι για να πάω στην αδερφή μου και να τους βρω.. Ευτυχώς είχαν μείνει δύο τελευταίες μαύρες σακούλες σκουπιδιών, μία για κάθε πόδι, όσο και να ήταν το νερό ως το αμάξι θα μπορούσα να πάω..

Τελικά με τα πολλά συναντηθήκαμε και ξεκινήσαμε.. Στο δρόμο γινόταν χαμός αλλά μόλις μπήκαμε αττική οδό ηταν μια χαρά. Φτάσαμε έγκαιρα, και απότι ειδαμε δεν υπηρχαν καθυστερήσεις λόγω του καιρού. Είχαμε μια πολύ άνετη πτήση με την aegean με ελάχιστες αναταράξεις και σε μια ώρα και 5 λεπτά είμασταν την Πόλη! Θερμοκρασία 12 βαθμοί και δεν έβρεχε (όπως είχα διαβάσει στις προβλέψεις καιρού). Πρώτη μας δουλειά αφού παραλάβαμε τη βαλίτσα μας ήταν να σηκώσουμε χρήματα απο ΑΤΜ με κάρτα αναλήψεων της εθνικής. Όπως βγαίνεις έχει 3-4 ΑΤΜ δίπλα δίπλα, ξεκινήσαμε απτο δεξιότερο, έχει επιλογή στα αγγλικά, κάνουμε τη διαδικασία, στο τελευταίο βήμα λέει σφάλμα.. Δοκιμάζουμε στο επόμενο μηχάνημα, δε γίνεται δεκτό το αίτημα.. Αρχίζω να ανησυχώ ότι θα μείνουμε χωρίς λεφτά, μιας και είχαμε λίγα μετρητά μαζί μας. Αν θυμάμαι καλά δοκιμάσαμε και σε 3ο και τίποτα. Αυτό που δούλεψε ήταν το πρώτο από αριστερά της HSBC. Mε 310 ευρώ που είχε μέσα πήραμε 720 τούρκικες λίρες (επίσημη ισοτιμία 1.00 EUR = 2.34 TRY).
Μετά ρωτήσαμε από που μπορούμε να αγοράσουμε istanbulkart και μας είπαν πως έχει αυτόματα μηχανήματα πριν την είσοδο του μετρό (αγορά μόνο με χαρτονομίσματα). Η κάρτα κοστίζει 10 λίρες από τις οποίες τις 4 τις περνάει στο υπόλοιπο της για αγορά εισητηρίων. Μετά από άλλο μηχάνημα δίπλα μπορείς να φορτώσεις τη κάρτα με όσα χρήματα θες και μπορούν μέχρι 5 άτομα νομίζω να χρησιμοποιούν την ίδια κάρτα. Την ακουμπάς στο μηχάνημα πριν την είσοδο του μετρό ή του τραμ και αφαιρεί την αξία του εισητηρίου και σου δείχνει και τι υπόλοιπο έχεις. Με τη χρήση κάρτας καθε αλλαγή μέσου κοστίζει 1.95 λίρες (στο funicular είχε λιγότερο, όπως και στα καραβάκια 1.40 νομίζω) ενώ χωρίς κάρτα το εισητήριο κοστίζει 3 λίρες. Κάθε φορά που κάνεις μετεπιβίβαση ξαναπληρώνεις εισητήριο, π.χ. μετρό, μετά τραμ μετά λεωφορείο για να πας κάπου είναι 3 εισητήρια δηλ. 9 tl (jetons=tokens, δεν έχουν χάρτινα εισητηρια). Οπότε η κάρτα συμφέρει και οικονομικά και για να μη αγοράζεις συνέχεια τόσα jetons. Έχει πολλά σημεία στη πόλη που σου βάζουν λεφτά στη κάρτα (ακόμα και σε μικρομάγαζα). Απλά προσοχή γιατί ναι μεν η αξία της κάρτας, που είναι και αμελητεα (οι 6 λίρες), επιστρέφεται αν επιστρέψεις τη καρτα, αλλά ότι υπόλοιπο έχει μέσα η κάρτα χάνεται. Εμείς την κρατήσαμε για ενθύμιο αλλά φροντίσαμε να μη τη φορτώσουμε απ'την αρχή πολύ. Χρειάστηκε όμως για 3 μέρες να τη γεμίσουμε με 20λιρα αρκετές φορές γιατί μετακινηθήκαμε πολύ με όλα τα μέσα (τραμ, λεωφορείο, μετρό, funikular, teleferik, καραβάκι). Εδώ να πω πως το τραμ τους εχει κλειστές στασεις με μπάρες και μηχανήματα ακυρωσης εισητηρίων και έχει πολύ συχνά δρομολόγια, οπότε δε διαφέρει και πολύ απτην εξυπηρέτηση που σου προσφέρει το μετρό. Το μόνο κακό είναι πως συνήθως είναι ασφυκτικά γεμάτο (ακόμα και off season που είμασταν εμείς).

Μπήκαμε λοιπόν στο μετρό του αεροδρομίου, το οποίο δεν είχε πολύ κόσμο και καθόμασταν σε όλη τη διαδρομή. Σε 45 λεπτά περίπου κατεβήκαμε στη στάση aksaray. Μεγάλο λάθος, γιατί είχε πολύ περπάτημα μέχρι το τραμ και πολλές σκάλες. Για το τραμ κοιτάς τις ταμπέλες "tramvay". Βγαίνοντας όμως είχαν κάτι έργα και είχε 10 λεπτά περπάτημα ως τη στάση τραμ. Αν κάποιος έχει χρησιμοποιήσει τη σταση zeytinburnu ας μας πει αν είναι πιο εύκολη εκεί η μετεπιβίβαση. Φτάσαμε στο ξενοδοχείο λίγο πιο αργά απότι υπολόγιζα. Κατεβήκαμε στη στάση sirkeci και στα 50 μέτρα ήταν το ξενοδοχείο. Ολοκαίνουριο, πολυτελές και με πολύ ευγενικό προσωπικό. Στο δωμάτιο μας έκανε εντύπωση που ένα τοίχο τον είχαν ντυμένο με καθρέφτες και πίσω από ένα καθρεφτη ήταν η τηλεόραση (φαίνεται στη φώτο παρακάτω). Για να δεις βέβαια καλα έπρεπε να έχεις κλειστά τα φώτα στο δωμάτιο. Στα κανάλια υπήρχε και η ΕΡΤ και από εκεί πληροφορηθήκαμε το βράδυ για τις καταστροφές που έγιναν στην Αθήνα από τις καταιγίδες...

Δωμάτιο

Ετοιμαστήκαμε πολύ γρήγορα για να προλάβουμε κάποιο αξιοθέατο ανοιχτό και να μη τα φορτώσουμε όλα την επόμενη μέρα. Πήγαμε με τα πόδια ως sultanahmet.. 10 λεπτάκια ήταν. Πρώτα πήγαμε στην βασιλική κιστέρνα αλλά μόλις είχε κλείσει, οπότε προχωρήσαμε προς το μπλε τζαμί. Η αγια Σοφιά μας εντυπωσίασε απέξω και θα περιμέναμε ως το άλλο πρωί για να τη δούμε και μέσα. Το μπλε τζαμί ήταν ανοιχτό αλλά ήταν ώρα προσευχής και ο φύλακας μας είπε πως έπρεπε να περιμένουμε περίπου 20 λεπτά για να μπουμε. Οπότε σε αυτό το χρόνο βγάλαμε φωτογραφίες, είδαμε την εσωτερική αυλή, το τζαμί απέξω και πήγαμε πάλι προς την πλατεία. Είχε πλέον νυχτώσει οπότε χαζεύαμε την αγιά Σοφιά και το μπλε τζαμι φωτισμένα.

Όταν επιστρέψαμε η προσευχή δεν είχε τελειώσει ακόμα και περιμέναμε κανενα 10 λεπτο μαζί με αλλους τουρίστες. Τελικά μας άφησε να περάσουμε. Πρώτα πήραμε κάτι σακουλίτσες που είχαν στην είσοδο, και βάλαμε μέσα τα παπούτσια μας τα οποία και κρατούσαμε όσο είμασταν μέσα. Και παρόλο που το εξωτερικό του τζαμιού μου άρεσε πολύ δε μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα το ίδιο και με το εσωτερικό. Επίσης μύριζε κάπως άσχημα. Μείναμε περίπου 15 λεπτά και παρατηρούσαμε τις λεπτομέρειες, τα κεραμικά πλακάκια, τις κολώνες, τα βιτρώ στα παράθυρα, τον φωτισμό, τους θόλους..

Στην συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς τον Ιππόδρομο. Είχε λίγο κόσμο και ήταν κάπως σκοτεινά.. Είδαμε τους οβελίσκους και φύγαμε βιαστικά γιατί πεινούσαμε πολύ.

Εκείνο το βράδυ φάγαμε στο Pasazade που ήταν κοντά στο ξενοδοχείο μας. Το φαγητό μας άρεσε πολύ! Για 2 κυρίως, ορεκτικό, σαλάτα και μπύρες ο λογαριασμός ήταν 80κάτι λίρες. Πολύ καλή σχέση τιμής-ποιότητας και γενικά το προτείνω για ένα ιδιαίτερο γεύμα.

Η ώρα πρέπει να ήταν 9 και μετά απο μια σύντομη στάση στο ξενοδοχείο πήραμε το τραμ για kabatas και απο εκεί το funikular για την πλατεία ταξιμ. Ακουσα τις συμβουλές των συμφορουμιτών και ακολουθήσαμε αυτή τη διαδρομή για να αποφύγουμε τις ανηφόρες και να διασχύσουμε έτσι την istiklal. Βγαίνοντας απ'το funikular είμασταν στην πλατεία ταξιμ. Είχε αρκετό κόσμο, πολλά λεωφορεία τριγύρω, κάποιους πλανοδιους πωλητές. Γενικά ήταν μια αδιάφορη πλατεία.

Από εκεί όμως ξεκινά ο κοσμοπλημμυρισμένος δρόμος istiklal!

Σε κάποια φάση άκουσα μια γνωριμη μουσική, ένα παλιό ελληνικό τραγούδι διασκευασμένο στα τούρκικα (που τώρα δε μπορώ να θυμηθώ και έφαγα σκάλωμα!). Υπήρχε σκηνή με πολλούς μουσικούς που έπαιζαν live και είχε στηθεί ένα μεγάλο πάρτυ! Κάτσαμε για λίγο εκεί και μετά συνεχίσαμε τη βόλτα μας. Αρκετά παρακάτω ήταν ο πύργος του Γαλατά.. Φωτισμένος και τα πουλιά εκαναν βόλτες γύρω απτην κορφή του.

Απο εκεί και μετα η κατηφόρα ήταν πάρα πολύ απότομη (λυπόμασταν όποιον βλέπαμε να ανεβαίνει με τα πόδια). Ενας κύριος παραδίπλα σωριάστηκε στο έδαφος και η παρέα του τον βοηθούσε. Γενικά ήθελε καλά παπούτσια και προσοχή..

Καταλήξαμε στη γέφυρα του Γαλατά όπου τέτοια ώρα υπήρχαν ακόμα καποιοι ψαράδες.

Μετά αριστερά και απέναντι ήταν το ξενοδοχείο μας. Γύρω στις 12 κοιμηθήκαμε γιατί είχαμε πολύ πρωινό ξύπνημα για να κάνουμε όλα όσα θέλαμε!

p.s. βρήκα το τραγούδι! Το "αν μια μέρα σε χάσω" του Πασχάλη (στιγμιαίο λάθος)

 

[anny]

Ωραία φρέσκα χειμωνιάτικα νέα από την Πόλη. Περιμένουμε τη συνέχεια.

Σε κάποια φάση άκουσα μια γνωριμη μουσική, ένα παλιό ελληνικό τραγούδι διασκευασμένο στα τούρκικα (που τώρα δε μπορώ να θυμηθώ και έφαγα σκάλωμα!).

p.s. βρήκα το τραγούδι! Το "αν μια μέρα σε χάσω" του Πασχάλη (στιγμιαίο λάθος)

Και το ελληνικό του Πασχάλη διασκευή είναι. Τότε με τη "χρυσή εποχή" των διασκευών. Το πρωτότυπο το τραγουδούσε ποιός άλλος? Ο Julio Iglesias με τίτλο Si me dejas no vale.

 

[echo2011]

Και το ελληνικό του Πασχάλη διασκευή είναι. Τότε με τη "χρυσή εποχή" των διασκευών. Το πρωτότυπο το τραγουδούσε ποιός άλλος? Ο Julio Iglesias με τίτλο Si me dejas no vale.

Έβαλα να το ακούσω, και το αυθεντικό εννοείται είναι πολύ καλύτερο! Πάντως ψάχνωντας να βρω τι είχα ακούσει εκείνη τη μερα ανακάλυψα ένα site που έχει αμέτρητες διασκευές ελληνικών τραγουδιών σε τούρκικα! Από παλιά λαικά ως πολύ συγχρονα..

 

[nicole.g.<3]

Πολύ ωραία μας τα περιγράφεις καλή μου ...Την Πόλη τη φλερτάρω καιρό ...Ανυπομονώ για τη συνέχεια!

 

[echo2011]

Πολύ ωραία μας τα περιγράφεις καλή μου ...Την Πόλη τη φλερτάρω καιρό ...Ανυπομονώ για τη συνέχεια!

Νασαι καλά Nicole μου, η Πόλη χαρίζει πολλές όμορφες εικόνες και αξίζει, έστω και για τόσο λίγο που πήγαμε εμείς..

 

[echo2011]

2η μέρα

Σάββατο πρωί και απ'τις 9 παρά είμαστε στο πόδι.. Ετοιμαζόμαστε, τρώμε πρωινό στο ξενοδοχείο και φεύγουμε με κατευθυνση την αγιά Σοφιά. Με τα πόδια σε 10 λεπτά είμαστε εκεί. Ακόμα είναι νωρίς και έχει πολύ λίγο κόσμο που περιμένει για να βγάλει εισητήριο και μετά να περάσει απ'τον έλεγχο (μόνο όσοι κρατανε τσάντες, οι υπόλοιποι περνάμε αμέσως). Το εισιτήριο κοστίζει 25 λίρες. Φτάνουμε στον προαύλιο χώρο, αλλά δε τον εξερευνούμε καθόλου γιατί ανυπομονούμε να μπούμε μέσα.. Η εικόνα είναι απερίγραπτη! Μεγαλοπρεπής ναός απέξω, ενα θαύμα μόλις αντικρίσεις το εσωτερικό.. Πάνω από μία ώρα τριγυρίζαμε μέσα και θέλαμε να δούμε κάθε λεπτομέρεια, να τον θαυμάσουμε από κάθε οπτική γωνία. Ανεβήκαμε και στον εξώστη (δεν έχει σκάλα αλλά ένα ανηφορικό σοκάκι οδηγεί εκεί), όπου σε κάποια σημεία σώζονται και οι περίφημες τοιχογραφίες. Στον πάνω όροφο λειτουργεί και κατάστημα που πουλάει χειροποίητες εικόνες. Ρώτησε ο αντρας μου από περιέργια και τη μικρή εικόνα την πουλούν 1500 ευρώ και τη μεγάλη πάνω από 3000.
Ακολουθούν φωτογραφίες απ'την αγιά Σοφιά:

Από εδώ ανεβαίνεις στον εξώστη:

Πριν φύγουμε είδαμε πως είχε σχηματιστεί μια ουρά και ένας ενας πήγαιναν σε μία μικρή τρύπα στο τοίχο, έβαζαν τον αντίχειρά τους μέσα και έκαναν μια περιστροφή. Ρωτήσαμε μια κυρία Ελληνίδα που ήταν εκεί και μας είπε πως η τρύπα αυτή θεωρείται θαυματουργή/ιαματική. Αν θυμάμαι καλά "ματι του Ιουστινιανού" νομίζω μας είπε πως λέγεται. Αν γνωρίζει κάποιος ας μας πει λεπτομέρειες..

Βγαίνοντας από την αγιά Σοφιά είδαμε πως είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος που περίμενε να μπει.. Βγάλαμε μερικές φωτος στην πλατεία και μετά πήγαμε απέναντι στην βασιλική κιστέρνα που την προηγούμενη μέρα δε την προλάβαμε ανοιχτή (εισητήριο 10 λίρες).

Η κιστέρνα με όλες αυτές τις κολώνες, τον κόκκινο φωτισμό, τα ψάρια, είχε μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, και αξίζει μια βόλτα εκεί κάτω.. Βέβαια μετά από την αγιά Σοφιά δύσκολα θα μπορούσε να μας εντυπωσιάσει το επόμενο αξιοθέατο..

Και βέβαια το κεφάλι της Μέδουσας...

Μετά την κιστέρνα προχωρήσαμε προς τον Ιππόδρομο και από εκεί μέχρι την στήλη του Κωνσταντίνου και την σκεπαστή αγορά (Grand Bazaar).

H σκεπαστή αγορά ήταν τεράστια.. Εντελώς χαοτική.. Και πνιγμένη από ντόπιους και τουρίστες.

Κόντευε να μεσημεριάσει και το πρόγραμμα μας έλεγε επιστροφή για λίγο στο ξενοδοχείο και μετά eminonu για να παρουμε το πλοίο που θα μας περνούσε απέναντι στην ασιατική πλευρά της Κωνσταντινούπολης. Αυτή η βόλτα στο Βόσπορο ήταν απ'τις καλύτερες στιγμές του ταξιδιού. Επιστρέψαμε λοιπόν με το τραμ στο ξενοδοχείο και εκείνη την ώρα παντού αντηχούσε το κάλεσμα για προσευχή από τους μουεζίνηδες..
Φάγαμε μια ποικιλία από μπακλαβαδάκια απ'το γνωστό ζαχαροπλαστείο Mustafa Hafiz και μετά προχωρήσαμε ως το eminonu. Εκεί στην αποβάθρα, στον φωτεινό πίνακα έλεγε πως το πλοίο προς Kadikoy αναχωρεί σε λίγα λεπτά. Χρησιμοποιήσαμε λοιπόν την istanbulkart, όπως και σε όλα τα άλλα μέσα συγκοινωνίας, και περιμέναμε να αρχίσει η επιβίβαση στο πλοίο..

 

[anny]

Τί βλέπω? Πάλι σκαλωσιές έχει στην Αγια Σοφια?

 

[Italitsa]

Αχ τί όμορφες εικόνες από την Πόλη!!! Και απ'αυτα τα λυχναρακια πηρα 5-6!! Κολλημα και με τα λυχναρακια τρελόοοοοο!!
Σ'ευχαριστουμε πολυ echo!!

 

[echo2011]

Τί βλέπω? Πάλι σκαλωσιές έχει στην Αγια Σοφια?

Nαι είχε σκαλωσιές και εργάτες όταν πήγαμε.. Αλλά είναι τόσο εντυπωσιακά εκεί μέσα που αγνοείς τελείως τις σκαλωσιές..