Τουρκία 3ήμερο στην Κωνσταντινούπολη!

[echo2011]

Και έφτασε η τρίτη και τελευταία μέρα του ταξιδιού μας.. Η πτήση της επιστροφής ήταν για τις 9.30 το βράδυ οπότε είχαμε πολύ χρόνο μπροστά μας. Σηκωθήκαμε πρωί πρωί, φάγαμε το πρωινό μας και βγήκαμε με προορισμό το Πατριαρχείο. Η μέρα ήταν υπέροχη, ηλιόλουστη και ζεστή, εντελώς ανοιξιάτικη! Πήγαμε στο σταθμό λεωφορείων στο eminonu και ρωτήσαμε ποιο πάει στην περιοχή Fener. To λεωφορείο ήταν έτοιμο προς αναχώρηση, μπήκαμε και σε λίγα λεπτά φτάσαμε στο Φανάρι. Εκεί, πάνω στον κεντρικό δρόμο ήταν παρκαρισμένα αρκετά πούλμαν με γκρουπ Ελλήνων που είχαν έρθει για να επισκεφτούν το Πατριαρχείο. Ρωτήσαμε που βρίσκεται, ήταν πολύ κοντά, και μπήκαμε στο εκκλησάκι του Πατριαρχείου όπου είχε Κυριακάτικη λειτουργία. Στην λειτουργία παρευρισκόταν και ο αρχιεπίσκοπος Κωνταντινουπόλεως. Καθήσαμε λίγη ώρα και είδαμε πως σε μια άκρη της εκκλησίας είχαν μαζευτεί κάποιοι τουρίστες που έβγαζαν φωτογραφίες, οπότε πήγαμε εκεί και βγάλαμε και μεις. Μετά βγήκαμε έξω και περιπλανηθήκαμε στους εξωτερικούς χώρους του Πατριαρχείου και παρατηρήσαμε την κεντρική πόρτα που παραμένει κλειστή μετά την εκτέλεση του Πατριάρχη Γρηγορίου από τους Τούρκους. Μόλις είχε φτάσει και ένα ελληνικό σχολείο για εκδρομή και ακούγαμε την ξενάγηση που τους έκαναν.

Στην συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς την Μεγάλη του Γένους Σχολή. Καπου όμως μπερδευτήκαμε και βγήκαμε σε ένα στενό όπου γινοταν γυρίσματα ταινίας με παιδάκια που έπαιζαν μπάλα. Υπήρχε μεγάλο συνεργείο και πέσαμε πάνω στην δράση οπότε δε μπορούσαμε να περάσουμε απέναντι γιατί θα κόβαμε την σκηνή. Κάτσαμε και χαζεύαμε και μόλις τέλειωσε η σκηνή μας άφησαν να περάσουμε. Περπατήσαμε λίγο ακόμα αλλά η Σχολή πουθενά.. Είχαμε πάει ανάποδα.. Γυρίσαμε λοιπόν πίσω αλλά αναγκαστικά ξαναβγήκαμε στα γυρίσματα. Πάλι περιμέναμε και σε κάποια φάση ένας πιτσιρικάς έκανε ένα ψηλό σουτ και η μπάλα πέρασε πάνω από μία πόρτα οπότε εκμεταλλευτήκαμε την καθυστέρηση και περάσαμε απέναντι. Τελικά η Σχολή ήταν πολύ κοντά στο Πατριαρχείο απλά είχε μια τεράστια ανηφόρα. Τα δρομάκια και τα σπίτια που συναντήσαμε μέχρι να φτάσουμε εκεί ήταν πραγματικά βγαλμένα από άλλες εποχές. Οι φωτογραφίες παρακάτω τα λένε όλα..

Και σε κάποιο σημείο αυτής της μεγάλης ανηφόρας είμαστε μπροστά στη Μεγάλη του Γένους Σχολή! Ήταν κλειστή και την είδαμε μόνο απέξω αλλά ήταν αρχιτεκτονικά πολύ όμορφη και ξεχώριζε σα τη μύγα μες στο γάλα απ'τον περίγυρό της. Λειτουργεί ως λύκειο και οι Τούρκοι την αποκαλούν κόκκινο κάστρο ή κόκκινο σχολείο.


(προσέξτε την κλίση του δρόμου!)

Βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες και κατηφορίσαμε προς τον κεντρικό δρόμο και τη στάση λεωφορείων με προορισμό την περιοχή Eyup και τον λόφο Piere Loti.
Ρωτησαμε τον οδηγό του επόμενου λεωφορείου που πέρασε αν πηγαίνει eyup, μας είπε πως ναι και έτσι ανεβήκαμε. Βέβαια δε ξέραμε σε ποια στάση να κατέβουμε και ένας επιβάτης προθυμοποιήθηκε να μας πει όταν φτάσουμε eyup. Σε λίγα λεπτά είμασταν εκεί. Κατεβήκαμε αλλά λόφο και τελεφερίκ δε βλέπαμε.
Και επειδή ως γνωστόν ρωτώντας πας στην Πόλη, κάποιοι αστυνομικοί μας είπαν πως πρέπει να προχωρήσουμε όλο ευθεία ως το τέλος του δρόμου και εκεί θα δούμε το τελεφερίκ. Είχαμε κατέβει μια στάση νωρίτερα, αλλά καθόλου δε μας πείραξε γιατί η βόλτα δίπλα στην θάλασσα με αυτόν τον υπέροχο καιρό ήταν εξίσου υπέροχη.

Φτάσαμε λοιπόν και βλέπαμε τα τελεφερίκ που ανέβαιναν τον λόφο.

Μπήκαμε στον σταθμό του τελεφερίκ, χτυπήσαμε την istanbulkart μας και περιμέναμε σε μια μικρή ουρά για να μπούμε στο επόμενο τελεφερίκ.


Η θέα απ'το τελεφερίκ

Πολύ σύντομα είμασταν πάνω στον λόφο που ήταν γεμάτος από κόσμο. Η θέα από ψηλά ήταν μαγευτική!

Οι καφετεριες ήταν γεμάτες και ψάχναμε για ένα τραπεζάκι με ωραία θέα. Τελικά καθήσαμε στην ψηλότερη καφετέρια, ήπιαμε χυμό ρόδι, χαλαρώσαμε, και μετά από καμιά ώρα πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.

Πήγαμε στη στάση λεωφορείων έξω απ'το τελεφερίκ και πήραμε το πρώτο λεωφορείο με κατεύθυνση το eminonu. Δεν είχαμε υπολογίσει όμως καλά το υπόλοιπο της κάρτας μας και επαρκούσε μόνο για ένα εισητήριο λεωφορείου. Ο οδηγός βέβαια το είδε (απότι κατάλαβα αυτός ουσιαστικά ελέγχει ποιοι έχουν εισητήριο αφού ανοίγει μόνο η μπροστινή πόρτα) αλλά είπε πως δε πειράζει και μας άφησε να συνεχίσουμε. Στην επιστροφή συναντήσαμε απίστευτη κίνηση. Είχε γίνει και ένα τρακάρισμα και είχαν κλείσει τον δρόμο και όλοι προσπαθούσαν να περάσουν και κόρναραν, ένας χαμός. Τελικά με αρκετή καθυστέρηση φτάσαμε στο eminonu. Κόσμος παντού, η γέφυρα του γαλατά γεμάτη ψαράδες, και γενικά ο πολύ καλός καιρός τους είχε βγάλει όλους έξω!

Επόμενος προορισμός ήταν το παλάτι Dolmabahce. Τραμ λοιπόν ώς Kabatas και σε λίγα λεπτά με τα πόδια είμασταν μπροστά στο παλάτι! Πολύ όμορφο στέκει δίπλα στον Βόσπορο.

Είχε αρκετό κόσμο και μόλις φτάσαμε ξεκινούσε ξενάγηση στα αγγλικά. Μας έδωσαν νάυλον προστατευτικά για να βάλουμε πάνω απ'τα παπούτσια μας και ένας κύριος φώναξε όσους μιλούν αγγλικά να περάσουν την ουρά και να μπουν μέσα στην επόμενη ξενάγηση. Πήγαμε λοιπόν και εκεί γνωρίσαμε τον ξεναγό μας. Μας ενημέρωσε ότι δεν επιτρέπονται οι φωτογραφίες και πως δε πρέπει να απομακρυνόμαστε απ'το γκρουπ. Ακολουθήσαμε μια προκαθορισμένη διαδρομή μέσα στο παλάτι και καταλήξαμε στην αίθουσα του θρόνου όπου υπάρχει ένας τεράστιος κρυστάλλινος πολυέλαιος! Η ξενάγηση είχε αρκετό ενδιαφέρον και ο ξεναγός μας είχε μια τάση να επαναλαμβάνει καθε φράση του δύο φορές για'ναι σίγουρος ότι καταλάβαμε. Το παλάτι είναι ιδιαίτερα πολυτελές αλλά ομολογώ ότι περισσότερο μου άρεσε το εξωτερικό του.

Μετά από εκεί πήραμε το funikular για να πάμε στην ταξίμ. Είχε κάποια διαδήλωση, κόσμο με στολές, αστυνομία, γενικά χαμός..

Προχωρήσαμε στην ιστικλαλ και σε κάποια φάση βλέπω το παλιό κτίριο όπου στεγαζόταν το δημοφιλές ζαχαροπλαστείο inci. Είχε μια μικρή ταμπέλα όπου έλεγε ότι άνοιξε σε νέα διεύθυνση 200μ. πριν σε ένα κάθετο δρόμο (mis sokagi). Γυρίσαμε λοιπόν προς τα πίσω για να το βρούμε και να φάμε το περιβόητο προφιτερόλ! Το μαγαζάκι είναι μικρό και έχει και κάποια τραπεζάκια έξω. Φάγαμε τα προφιτερόλ μας που ήταν νοστιμότατα και συνεχίσαμε τη βόλτα μας.

Είχα διαβάσει για το γαλλικό σοκάκι (cezayir sk) και ήθελα οπωσδήποτε να το βρούμε. Πρόκειται για ένα πολύ κατηφορικό δρομάκι με σκαλιά που είναι γεμάτο μπαράκια και καφετέριες σε γαλλικό στυλ και διακόσμηση. Είναι ακριβώς πίσω από λύκειο galatasaray. Ήταν αρκετά πλουμιστό και κιτς αλλά όμορφο! Βέβαια αφού κατέβεις όλα αυτά τα σκαλιά για να το δεις μετά πρέπει και να ξαναανέβεις για να γυρίσεις στην ιστικλαλ και εξαντληθήκαμε στην ανηφόρα.

Ξανά στην ιστικλάλ και στον πύργο του γαλατά, μετά με τα πόδια ως την γέφυρα (περάσαμε πριν και μια βόλτα από το ζαχαροπλαστείο karakoy gulluoglu αλλά είχε τεράστια ουρά και δε πήραμε τπτ).

Η ώρα είχε περάσει αρκετά αλλά θέλαμε να κάνουμε μια τελευταία βόλτα στην αιγυπτιακή αγορά.

Αγοράσαμε μερικά κουτιά μπακλαβάδες και γυρίσαμε στο sirkeci. Πριν πάμε να πάρουμε τις βαλίτσες μας απ'το ξενοδοχείο πήγαμε για φαγητό στο γειτονικό cafe mese. Το είχα δει στο tripadvisor όπου είχε πολύ καλή βαθμολογία. Μας άρεσε πολύ και το φαγητό και το περιβάλλον.

Παρασυρθήκαμε όμως και αργήσαμε κάπως να πάμε να πάρουμε τις βαλίτσες. 7 ξεκινήσαμε απ'το κέντρο και με τραμ-μετρό στο αεροδρόμιο είμασταν 8.30 (μία ώρα πριν την πτήση). Ταξιδεύαμε με olympic και δεν είχα κάνει τσεκ ιν αλλά ευτυχώς προλάβαμε μια χαρά. Μάλιστα η πτήση είχε και κάποια καθυστέρηση. Ταξιδέψαμε με μικρό αεροσκάφος, ελικοφόρο και λόγω κόντρα ανέμου καθυστερήσαμε άλλη μισή ώρα περίπου. Γύρω στις 11μιση είμασταν στο Ελ. Βενιζέλος.. Ήταν ένα πολύ όμορφο και γεμάτο 3ήμερο!

Μερικές ακόμα φωτογραφίες από τις προηγουμενες μέρες:

Σοκάκι των λουλουδιών

Μπακλαβάδες!!

φαγητό στο pasazade

Φωτισμένη Αγιά Σοφιά

Βασιλική κιστέρνα

Ιστικλαλ

Πύργος Γαλατά

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

First Προηγούμενη 5 of 5

Go to chapter

Go

[karfitsa]

Μεγαλη περιπετεια η αναχωρηση...!Περιμενω με αγωνια την συνεχεια..

 

[giannismits]

Α τι βλέπω?Νέα ιστορία απ' την πόλη?
Good...περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[echo2011]

1η μέρα

Αποφασίσαμε λοιπόν για αρχή όσο ήταν ακόμα μέσα στα νερά και τις λάσπες να πάρει τη βαλίτσα και να τη πάει στο αυτοκίνητο του. Στο αεροδρόμιο θα πηγαίναμε με το αμαξι του πατέρα μου που είναι μεγάλο και χωράει 2 μεγάλες βαλίτσες και 4 ατομα. Αλλιώς έπρεπε να πάμε με δύο αυτοκίνητα και άρα να βρούμε άλλον έναν πρόθυμο να μας πάει στο αεροδρόμιο. Το επόμενο βήμα ήταν να πάει να πάρει τη μητέρα του (10 λεπτά δρόμος που εγιναν 40) για να μη χάσουμε μετά χρόνο, και θα περίμενε στο αμαξι μεχρι να'ρθει ο πατέρας μου, γιατί χωρίς να μπεις στο ποτάμι δε μπορούσες να μπεις στο σπίτι μας. Εγώ παρέλειψα να πω στον αντρα μου ότι δε βρίσκω στο τηλέφωνο τον πατέρα μου για να μη τον αγχώσω παραπάνω.. Είμαι λοιπόν μόνη μου στο σπίτι και ακόμα η βροχή καλά κρατεί!

Παίρνω τηλέφωνο τη μαμά μου στη δουλειά μηπως ξέρει που είναι ο πατέρας μου. Και μου λέει πως τη πήγε εκείνος στη δουλειά γιατί γινόταν χαμός και πως εντωμεταξύ το σπίτι (το πατρικό μου που είναι ισόγειο) πλημμύρισε! Η αυλη έγινε πισίνα, η αποθήκη επίσης και μπήκαν νερά και στη κουζίνα.. Όσο ο πατέρας μου "πάλευε με τα κύμματα" και τα βουλωμένα φρεάτια στο δρόμο, εγώ "στον κόσμο μου", σκεφτόμουν ποιός θα μας πάει τώρα.. Παίρνω λοιπόν τον κουνιάδο μου που μόλις είχε φτιάξει το αυτοκίνητο και προθυμοποιείται να μας πάει μιας και δε δούλευε εκείνη τη μέρα. Ουφ λύθηκε και αυτό! Παίρνω τον άντρα μου και του λέω ραντεβού όλοι στο σπίτι της αδερφής μου, θα φύγουμε από κει.. Παίρνω λοιπόν ρούχα για να αλλάξει πριν φύγουμε και τώρα μένει να σκεφτώ πως θα βγω εγώ απτο σπίτι για να πάω στην αδερφή μου και να τους βρω.. Ευτυχώς είχαν μείνει δύο τελευταίες μαύρες σακούλες σκουπιδιών, μία για κάθε πόδι, όσο και να ήταν το νερό ως το αμάξι θα μπορούσα να πάω..

Τελικά με τα πολλά συναντηθήκαμε και ξεκινήσαμε.. Στο δρόμο γινόταν χαμός αλλά μόλις μπήκαμε αττική οδό ηταν μια χαρά. Φτάσαμε έγκαιρα, και απότι ειδαμε δεν υπηρχαν καθυστερήσεις λόγω του καιρού. Είχαμε μια πολύ άνετη πτήση με την aegean με ελάχιστες αναταράξεις και σε μια ώρα και 5 λεπτά είμασταν την Πόλη! Θερμοκρασία 12 βαθμοί και δεν έβρεχε (όπως είχα διαβάσει στις προβλέψεις καιρού). Πρώτη μας δουλειά αφού παραλάβαμε τη βαλίτσα μας ήταν να σηκώσουμε χρήματα απο ΑΤΜ με κάρτα αναλήψεων της εθνικής. Όπως βγαίνεις έχει 3-4 ΑΤΜ δίπλα δίπλα, ξεκινήσαμε απτο δεξιότερο, έχει επιλογή στα αγγλικά, κάνουμε τη διαδικασία, στο τελευταίο βήμα λέει σφάλμα.. Δοκιμάζουμε στο επόμενο μηχάνημα, δε γίνεται δεκτό το αίτημα.. Αρχίζω να ανησυχώ ότι θα μείνουμε χωρίς λεφτά, μιας και είχαμε λίγα μετρητά μαζί μας. Αν θυμάμαι καλά δοκιμάσαμε και σε 3ο και τίποτα. Αυτό που δούλεψε ήταν το πρώτο από αριστερά της HSBC. Mε 310 ευρώ που είχε μέσα πήραμε 720 τούρκικες λίρες (επίσημη ισοτιμία 1.00 EUR = 2.34 TRY).
Μετά ρωτήσαμε από που μπορούμε να αγοράσουμε istanbulkart και μας είπαν πως έχει αυτόματα μηχανήματα πριν την είσοδο του μετρό (αγορά μόνο με χαρτονομίσματα). Η κάρτα κοστίζει 10 λίρες από τις οποίες τις 4 τις περνάει στο υπόλοιπο της για αγορά εισητηρίων. Μετά από άλλο μηχάνημα δίπλα μπορείς να φορτώσεις τη κάρτα με όσα χρήματα θες και μπορούν μέχρι 5 άτομα νομίζω να χρησιμοποιούν την ίδια κάρτα. Την ακουμπάς στο μηχάνημα πριν την είσοδο του μετρό ή του τραμ και αφαιρεί την αξία του εισητηρίου και σου δείχνει και τι υπόλοιπο έχεις. Με τη χρήση κάρτας καθε αλλαγή μέσου κοστίζει 1.95 λίρες (στο funicular είχε λιγότερο, όπως και στα καραβάκια 1.40 νομίζω) ενώ χωρίς κάρτα το εισητήριο κοστίζει 3 λίρες. Κάθε φορά που κάνεις μετεπιβίβαση ξαναπληρώνεις εισητήριο, π.χ. μετρό, μετά τραμ μετά λεωφορείο για να πας κάπου είναι 3 εισητήρια δηλ. 9 tl (jetons=tokens, δεν έχουν χάρτινα εισητηρια). Οπότε η κάρτα συμφέρει και οικονομικά και για να μη αγοράζεις συνέχεια τόσα jetons. Έχει πολλά σημεία στη πόλη που σου βάζουν λεφτά στη κάρτα (ακόμα και σε μικρομάγαζα). Απλά προσοχή γιατί ναι μεν η αξία της κάρτας, που είναι και αμελητεα (οι 6 λίρες), επιστρέφεται αν επιστρέψεις τη καρτα, αλλά ότι υπόλοιπο έχει μέσα η κάρτα χάνεται. Εμείς την κρατήσαμε για ενθύμιο αλλά φροντίσαμε να μη τη φορτώσουμε απ'την αρχή πολύ. Χρειάστηκε όμως για 3 μέρες να τη γεμίσουμε με 20λιρα αρκετές φορές γιατί μετακινηθήκαμε πολύ με όλα τα μέσα (τραμ, λεωφορείο, μετρό, funikular, teleferik, καραβάκι). Εδώ να πω πως το τραμ τους εχει κλειστές στασεις με μπάρες και μηχανήματα ακυρωσης εισητηρίων και έχει πολύ συχνά δρομολόγια, οπότε δε διαφέρει και πολύ απτην εξυπηρέτηση που σου προσφέρει το μετρό. Το μόνο κακό είναι πως συνήθως είναι ασφυκτικά γεμάτο (ακόμα και off season που είμασταν εμείς).

Μπήκαμε λοιπόν στο μετρό του αεροδρομίου, το οποίο δεν είχε πολύ κόσμο και καθόμασταν σε όλη τη διαδρομή. Σε 45 λεπτά περίπου κατεβήκαμε στη στάση aksaray. Μεγάλο λάθος, γιατί είχε πολύ περπάτημα μέχρι το τραμ και πολλές σκάλες. Για το τραμ κοιτάς τις ταμπέλες "tramvay". Βγαίνοντας όμως είχαν κάτι έργα και είχε 10 λεπτά περπάτημα ως τη στάση τραμ. Αν κάποιος έχει χρησιμοποιήσει τη σταση zeytinburnu ας μας πει αν είναι πιο εύκολη εκεί η μετεπιβίβαση. Φτάσαμε στο ξενοδοχείο λίγο πιο αργά απότι υπολόγιζα. Κατεβήκαμε στη στάση sirkeci και στα 50 μέτρα ήταν το ξενοδοχείο. Ολοκαίνουριο, πολυτελές και με πολύ ευγενικό προσωπικό. Στο δωμάτιο μας έκανε εντύπωση που ένα τοίχο τον είχαν ντυμένο με καθρέφτες και πίσω από ένα καθρεφτη ήταν η τηλεόραση (φαίνεται στη φώτο παρακάτω). Για να δεις βέβαια καλα έπρεπε να έχεις κλειστά τα φώτα στο δωμάτιο. Στα κανάλια υπήρχε και η ΕΡΤ και από εκεί πληροφορηθήκαμε το βράδυ για τις καταστροφές που έγιναν στην Αθήνα από τις καταιγίδες...

Δωμάτιο

Ετοιμαστήκαμε πολύ γρήγορα για να προλάβουμε κάποιο αξιοθέατο ανοιχτό και να μη τα φορτώσουμε όλα την επόμενη μέρα. Πήγαμε με τα πόδια ως sultanahmet.. 10 λεπτάκια ήταν. Πρώτα πήγαμε στην βασιλική κιστέρνα αλλά μόλις είχε κλείσει, οπότε προχωρήσαμε προς το μπλε τζαμί. Η αγια Σοφιά μας εντυπωσίασε απέξω και θα περιμέναμε ως το άλλο πρωί για να τη δούμε και μέσα. Το μπλε τζαμί ήταν ανοιχτό αλλά ήταν ώρα προσευχής και ο φύλακας μας είπε πως έπρεπε να περιμένουμε περίπου 20 λεπτά για να μπουμε. Οπότε σε αυτό το χρόνο βγάλαμε φωτογραφίες, είδαμε την εσωτερική αυλή, το τζαμί απέξω και πήγαμε πάλι προς την πλατεία. Είχε πλέον νυχτώσει οπότε χαζεύαμε την αγιά Σοφιά και το μπλε τζαμι φωτισμένα.

Όταν επιστρέψαμε η προσευχή δεν είχε τελειώσει ακόμα και περιμέναμε κανενα 10 λεπτο μαζί με αλλους τουρίστες. Τελικά μας άφησε να περάσουμε. Πρώτα πήραμε κάτι σακουλίτσες που είχαν στην είσοδο, και βάλαμε μέσα τα παπούτσια μας τα οποία και κρατούσαμε όσο είμασταν μέσα. Και παρόλο που το εξωτερικό του τζαμιού μου άρεσε πολύ δε μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα το ίδιο και με το εσωτερικό. Επίσης μύριζε κάπως άσχημα. Μείναμε περίπου 15 λεπτά και παρατηρούσαμε τις λεπτομέρειες, τα κεραμικά πλακάκια, τις κολώνες, τα βιτρώ στα παράθυρα, τον φωτισμό, τους θόλους..

Στην συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς τον Ιππόδρομο. Είχε λίγο κόσμο και ήταν κάπως σκοτεινά.. Είδαμε τους οβελίσκους και φύγαμε βιαστικά γιατί πεινούσαμε πολύ.

Εκείνο το βράδυ φάγαμε στο Pasazade που ήταν κοντά στο ξενοδοχείο μας. Το φαγητό μας άρεσε πολύ! Για 2 κυρίως, ορεκτικό, σαλάτα και μπύρες ο λογαριασμός ήταν 80κάτι λίρες. Πολύ καλή σχέση τιμής-ποιότητας και γενικά το προτείνω για ένα ιδιαίτερο γεύμα.

Η ώρα πρέπει να ήταν 9 και μετά απο μια σύντομη στάση στο ξενοδοχείο πήραμε το τραμ για kabatas και απο εκεί το funikular για την πλατεία ταξιμ. Ακουσα τις συμβουλές των συμφορουμιτών και ακολουθήσαμε αυτή τη διαδρομή για να αποφύγουμε τις ανηφόρες και να διασχύσουμε έτσι την istiklal. Βγαίνοντας απ'το funikular είμασταν στην πλατεία ταξιμ. Είχε αρκετό κόσμο, πολλά λεωφορεία τριγύρω, κάποιους πλανοδιους πωλητές. Γενικά ήταν μια αδιάφορη πλατεία.

Από εκεί όμως ξεκινά ο κοσμοπλημμυρισμένος δρόμος istiklal!

Σε κάποια φάση άκουσα μια γνωριμη μουσική, ένα παλιό ελληνικό τραγούδι διασκευασμένο στα τούρκικα (που τώρα δε μπορώ να θυμηθώ και έφαγα σκάλωμα!). Υπήρχε σκηνή με πολλούς μουσικούς που έπαιζαν live και είχε στηθεί ένα μεγάλο πάρτυ! Κάτσαμε για λίγο εκεί και μετά συνεχίσαμε τη βόλτα μας. Αρκετά παρακάτω ήταν ο πύργος του Γαλατά.. Φωτισμένος και τα πουλιά εκαναν βόλτες γύρω απτην κορφή του.

Απο εκεί και μετα η κατηφόρα ήταν πάρα πολύ απότομη (λυπόμασταν όποιον βλέπαμε να ανεβαίνει με τα πόδια). Ενας κύριος παραδίπλα σωριάστηκε στο έδαφος και η παρέα του τον βοηθούσε. Γενικά ήθελε καλά παπούτσια και προσοχή..

Καταλήξαμε στη γέφυρα του Γαλατά όπου τέτοια ώρα υπήρχαν ακόμα καποιοι ψαράδες.

Μετά αριστερά και απέναντι ήταν το ξενοδοχείο μας. Γύρω στις 12 κοιμηθήκαμε γιατί είχαμε πολύ πρωινό ξύπνημα για να κάνουμε όλα όσα θέλαμε!

p.s. βρήκα το τραγούδι! Το "αν μια μέρα σε χάσω" του Πασχάλη (στιγμιαίο λάθος)

 

[anny]

Ωραία φρέσκα χειμωνιάτικα νέα από την Πόλη. Περιμένουμε τη συνέχεια.

Σε κάποια φάση άκουσα μια γνωριμη μουσική, ένα παλιό ελληνικό τραγούδι διασκευασμένο στα τούρκικα (που τώρα δε μπορώ να θυμηθώ και έφαγα σκάλωμα!).

p.s. βρήκα το τραγούδι! Το "αν μια μέρα σε χάσω" του Πασχάλη (στιγμιαίο λάθος)

Και το ελληνικό του Πασχάλη διασκευή είναι. Τότε με τη "χρυσή εποχή" των διασκευών. Το πρωτότυπο το τραγουδούσε ποιός άλλος? Ο Julio Iglesias με τίτλο Si me dejas no vale.

 

[echo2011]

Και το ελληνικό του Πασχάλη διασκευή είναι. Τότε με τη "χρυσή εποχή" των διασκευών. Το πρωτότυπο το τραγουδούσε ποιός άλλος? Ο Julio Iglesias με τίτλο Si me dejas no vale.

Έβαλα να το ακούσω, και το αυθεντικό εννοείται είναι πολύ καλύτερο! Πάντως ψάχνωντας να βρω τι είχα ακούσει εκείνη τη μερα ανακάλυψα ένα site που έχει αμέτρητες διασκευές ελληνικών τραγουδιών σε τούρκικα! Από παλιά λαικά ως πολύ συγχρονα..

 

[nicole.g.<3]

Πολύ ωραία μας τα περιγράφεις καλή μου ...Την Πόλη τη φλερτάρω καιρό ...Ανυπομονώ για τη συνέχεια!

 

[echo2011]

Πολύ ωραία μας τα περιγράφεις καλή μου ...Την Πόλη τη φλερτάρω καιρό ...Ανυπομονώ για τη συνέχεια!

Νασαι καλά Nicole μου, η Πόλη χαρίζει πολλές όμορφες εικόνες και αξίζει, έστω και για τόσο λίγο που πήγαμε εμείς..

 

[echo2011]

2η μέρα

Σάββατο πρωί και απ'τις 9 παρά είμαστε στο πόδι.. Ετοιμαζόμαστε, τρώμε πρωινό στο ξενοδοχείο και φεύγουμε με κατευθυνση την αγιά Σοφιά. Με τα πόδια σε 10 λεπτά είμαστε εκεί. Ακόμα είναι νωρίς και έχει πολύ λίγο κόσμο που περιμένει για να βγάλει εισητήριο και μετά να περάσει απ'τον έλεγχο (μόνο όσοι κρατανε τσάντες, οι υπόλοιποι περνάμε αμέσως). Το εισιτήριο κοστίζει 25 λίρες. Φτάνουμε στον προαύλιο χώρο, αλλά δε τον εξερευνούμε καθόλου γιατί ανυπομονούμε να μπούμε μέσα.. Η εικόνα είναι απερίγραπτη! Μεγαλοπρεπής ναός απέξω, ενα θαύμα μόλις αντικρίσεις το εσωτερικό.. Πάνω από μία ώρα τριγυρίζαμε μέσα και θέλαμε να δούμε κάθε λεπτομέρεια, να τον θαυμάσουμε από κάθε οπτική γωνία. Ανεβήκαμε και στον εξώστη (δεν έχει σκάλα αλλά ένα ανηφορικό σοκάκι οδηγεί εκεί), όπου σε κάποια σημεία σώζονται και οι περίφημες τοιχογραφίες. Στον πάνω όροφο λειτουργεί και κατάστημα που πουλάει χειροποίητες εικόνες. Ρώτησε ο αντρας μου από περιέργια και τη μικρή εικόνα την πουλούν 1500 ευρώ και τη μεγάλη πάνω από 3000.
Ακολουθούν φωτογραφίες απ'την αγιά Σοφιά:

Από εδώ ανεβαίνεις στον εξώστη:

Πριν φύγουμε είδαμε πως είχε σχηματιστεί μια ουρά και ένας ενας πήγαιναν σε μία μικρή τρύπα στο τοίχο, έβαζαν τον αντίχειρά τους μέσα και έκαναν μια περιστροφή. Ρωτήσαμε μια κυρία Ελληνίδα που ήταν εκεί και μας είπε πως η τρύπα αυτή θεωρείται θαυματουργή/ιαματική. Αν θυμάμαι καλά "ματι του Ιουστινιανού" νομίζω μας είπε πως λέγεται. Αν γνωρίζει κάποιος ας μας πει λεπτομέρειες..

Βγαίνοντας από την αγιά Σοφιά είδαμε πως είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος που περίμενε να μπει.. Βγάλαμε μερικές φωτος στην πλατεία και μετά πήγαμε απέναντι στην βασιλική κιστέρνα που την προηγούμενη μέρα δε την προλάβαμε ανοιχτή (εισητήριο 10 λίρες).

Η κιστέρνα με όλες αυτές τις κολώνες, τον κόκκινο φωτισμό, τα ψάρια, είχε μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, και αξίζει μια βόλτα εκεί κάτω.. Βέβαια μετά από την αγιά Σοφιά δύσκολα θα μπορούσε να μας εντυπωσιάσει το επόμενο αξιοθέατο..

Και βέβαια το κεφάλι της Μέδουσας...

Μετά την κιστέρνα προχωρήσαμε προς τον Ιππόδρομο και από εκεί μέχρι την στήλη του Κωνσταντίνου και την σκεπαστή αγορά (Grand Bazaar).

H σκεπαστή αγορά ήταν τεράστια.. Εντελώς χαοτική.. Και πνιγμένη από ντόπιους και τουρίστες.

Κόντευε να μεσημεριάσει και το πρόγραμμα μας έλεγε επιστροφή για λίγο στο ξενοδοχείο και μετά eminonu για να παρουμε το πλοίο που θα μας περνούσε απέναντι στην ασιατική πλευρά της Κωνσταντινούπολης. Αυτή η βόλτα στο Βόσπορο ήταν απ'τις καλύτερες στιγμές του ταξιδιού. Επιστρέψαμε λοιπόν με το τραμ στο ξενοδοχείο και εκείνη την ώρα παντού αντηχούσε το κάλεσμα για προσευχή από τους μουεζίνηδες..
Φάγαμε μια ποικιλία από μπακλαβαδάκια απ'το γνωστό ζαχαροπλαστείο Mustafa Hafiz και μετά προχωρήσαμε ως το eminonu. Εκεί στην αποβάθρα, στον φωτεινό πίνακα έλεγε πως το πλοίο προς Kadikoy αναχωρεί σε λίγα λεπτά. Χρησιμοποιήσαμε λοιπόν την istanbulkart, όπως και σε όλα τα άλλα μέσα συγκοινωνίας, και περιμέναμε να αρχίσει η επιβίβαση στο πλοίο..

 

[anny]

Τί βλέπω? Πάλι σκαλωσιές έχει στην Αγια Σοφια?

 

[Italitsa]

Αχ τί όμορφες εικόνες από την Πόλη!!! Και απ'αυτα τα λυχναρακια πηρα 5-6!! Κολλημα και με τα λυχναρακια τρελόοοοοο!!
Σ'ευχαριστουμε πολυ echo!!

 

[echo2011]

Τί βλέπω? Πάλι σκαλωσιές έχει στην Αγια Σοφια?

Nαι είχε σκαλωσιές και εργάτες όταν πήγαμε.. Αλλά είναι τόσο εντυπωσιακά εκεί μέσα που αγνοείς τελείως τις σκαλωσιές..