16 Αυγούστου 2007
Portenio day.
Που σημαίνει πως την περάσαμε σαν να ήμασταν βέροι Μπουενοσαϊρέζοι (αν υπάρχει αυτή η λέξη!) Τέλος πάντων! Φύγαμε το πρωί από το ξενοδοχείο και με τα πόδια κάναμε βόλτες στο κέντρο της πόλης αγοράζοντας μικροδωράκια και souvenir για συγγενείς και φίλους. Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε ένα πολύ όμορφο μαγαζάκι που έφτιαχνε πάμπολλα είδη καφέ και σοκολάτας που μπορούσες να δοκιμάσεις αν καθόσουν στα μικρά ξύλινα τραπεζάκια του. Εκεί δοκίμασα καφέ με μέντα, αχτύπητος συνδυασμός που με έκανε να μείνω σε εγρήγορση για πολλές ώρες! Δεν τον συνιστώ όμως, κυρίως όχι σε χειμωνιάτικο συννεφιασμένο καιρό!
Εκείνο το απόγευμα είχαμε μάθημα με τον Gustavo Naveira. Η σημαντικότερη στιγμή όλου του ταξιδιού είχε φτάσει Ένα μάθημα που είχαμε κανονίσει να κάνουμε από τον Φεβρουάριο και το ταξίδι φυσικά έγινε γι’ αυτό τον λόγο. Ο Naveira είναι ένας από τους μεγαλύτερους δασκάλους tango παγκοσμίως και ένας από τους μεγαλύτερους χορευτές. Κατά τις 5:30 το απόγευμα, η Patras Tango Academia έφτανε στο San Telmo, τη Μέκκα των tangheros. Ένα καφενείο σα να ξεπήδησε από σκηνικό ελληνικού κινηματογράφου των ’50, με πολλές φωτογραφίες στους τοίχους από παλιούς τοπικούς αστέρες, τραπεζάκια μικρά, στρογγυλά, ξύλινα μαζεμένα στις άκρες και μια σόμπα με υγραέριο να προσπαθεί να ζεστάνει το χώρο έγινε για εκείνο το απόγευμα η αίθουσα διδασκαλίας. Η γραφική γιαγιά που θα περίμενε να δει κανείς σε τέτοιο χώρο, μας άνοιξε την πόρτα και μας καλωσόρισε. Ο Naveira, ένας κύριος γύρω στα 55-60 έμοιαζε με τον κυρ Δημήτρη τον γείτονα που δουλεύει στη ΔΕΗ. Έμοιαζε όμως μόνο, διότι δεν ήταν. Η ήρεμη φωνή του με τα καθαρά αγγλικά, οι όλο χάρη κινήσεις του και το γλυκό του χαμόγελο μας καθήλωσαν και δεν καταλάβαμε πως πέρασαν οι δυο ώρες του μαθήματος. Ο Naveira με την ντάμα του την Giselle Anne γέμισαν τον χώρο με το χορό και τις συμβουλές τους. Δεν θα ξεχάσω ποτέ βέβαια αυτό που έγινε με το ξεκίνημα του μαθήματος. Μας συστήθηκε και θέλησε να χορέψει με κάποια μαθήτρια. Με το που το άκουσα αυτό, φύσει ντροπαλή, άρχισα να σφυρίζω αδιάφορα και να κοιτάω πάνω κάτω και πλαγίως, οπουδήποτε αλλού εκτός από εκείνον. Και φυσικά, έτεινε το χέρι σε μένα! Τι να κάνω; Πήρα μια μεγάλη ανάσα μήπως σταματήσω να κάνω τα ποδαράκια μου να τρέμουν και σκέφτηκα πως ήρθε η ώρα να ρεζιλευτώ. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν έγινε κι εγώ χόρεψα το καλύτερο αργεντίνικο tango! Αισθάνθηκα σαν άπειρος σκηνοθέτης που γυρίζει ταινία με τον Francis Ford Coppola βέβαια αλλά ήταν μια εμπειρία μοναδική, όπως βέβαια και ολόκληρο το μάθημα το οποίο θα επαναλαμβανόταν και την επόμενη ημέρα.
Μετά το τέλος του μαθήματος και αφού γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, ετοιμαστήκαμε και πήγαμε για φαγητό στο Hard Rock Café του Buenos Aires. Η γνώριμη διακόσμηση μας θύμισε Ευρώπη αλλά ο χρυσός δίσκος των Metallica κρεμασμένος στον τοίχο μας θύμιζε πως ήμασταν στην Αμερική!
Εκείνη την ημέρα γυρίσαμε νωρίς για ύπνο γιατί έπρεπε να ξεκουραστούμε αφού την επόμενη μας περίμενε εκδρομή στο Tigre….
Portenio day.
Που σημαίνει πως την περάσαμε σαν να ήμασταν βέροι Μπουενοσαϊρέζοι (αν υπάρχει αυτή η λέξη!) Τέλος πάντων! Φύγαμε το πρωί από το ξενοδοχείο και με τα πόδια κάναμε βόλτες στο κέντρο της πόλης αγοράζοντας μικροδωράκια και souvenir για συγγενείς και φίλους. Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε ένα πολύ όμορφο μαγαζάκι που έφτιαχνε πάμπολλα είδη καφέ και σοκολάτας που μπορούσες να δοκιμάσεις αν καθόσουν στα μικρά ξύλινα τραπεζάκια του. Εκεί δοκίμασα καφέ με μέντα, αχτύπητος συνδυασμός που με έκανε να μείνω σε εγρήγορση για πολλές ώρες! Δεν τον συνιστώ όμως, κυρίως όχι σε χειμωνιάτικο συννεφιασμένο καιρό!
Εκείνο το απόγευμα είχαμε μάθημα με τον Gustavo Naveira. Η σημαντικότερη στιγμή όλου του ταξιδιού είχε φτάσει Ένα μάθημα που είχαμε κανονίσει να κάνουμε από τον Φεβρουάριο και το ταξίδι φυσικά έγινε γι’ αυτό τον λόγο. Ο Naveira είναι ένας από τους μεγαλύτερους δασκάλους tango παγκοσμίως και ένας από τους μεγαλύτερους χορευτές. Κατά τις 5:30 το απόγευμα, η Patras Tango Academia έφτανε στο San Telmo, τη Μέκκα των tangheros. Ένα καφενείο σα να ξεπήδησε από σκηνικό ελληνικού κινηματογράφου των ’50, με πολλές φωτογραφίες στους τοίχους από παλιούς τοπικούς αστέρες, τραπεζάκια μικρά, στρογγυλά, ξύλινα μαζεμένα στις άκρες και μια σόμπα με υγραέριο να προσπαθεί να ζεστάνει το χώρο έγινε για εκείνο το απόγευμα η αίθουσα διδασκαλίας. Η γραφική γιαγιά που θα περίμενε να δει κανείς σε τέτοιο χώρο, μας άνοιξε την πόρτα και μας καλωσόρισε. Ο Naveira, ένας κύριος γύρω στα 55-60 έμοιαζε με τον κυρ Δημήτρη τον γείτονα που δουλεύει στη ΔΕΗ. Έμοιαζε όμως μόνο, διότι δεν ήταν. Η ήρεμη φωνή του με τα καθαρά αγγλικά, οι όλο χάρη κινήσεις του και το γλυκό του χαμόγελο μας καθήλωσαν και δεν καταλάβαμε πως πέρασαν οι δυο ώρες του μαθήματος. Ο Naveira με την ντάμα του την Giselle Anne γέμισαν τον χώρο με το χορό και τις συμβουλές τους. Δεν θα ξεχάσω ποτέ βέβαια αυτό που έγινε με το ξεκίνημα του μαθήματος. Μας συστήθηκε και θέλησε να χορέψει με κάποια μαθήτρια. Με το που το άκουσα αυτό, φύσει ντροπαλή, άρχισα να σφυρίζω αδιάφορα και να κοιτάω πάνω κάτω και πλαγίως, οπουδήποτε αλλού εκτός από εκείνον. Και φυσικά, έτεινε το χέρι σε μένα! Τι να κάνω; Πήρα μια μεγάλη ανάσα μήπως σταματήσω να κάνω τα ποδαράκια μου να τρέμουν και σκέφτηκα πως ήρθε η ώρα να ρεζιλευτώ. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν έγινε κι εγώ χόρεψα το καλύτερο αργεντίνικο tango! Αισθάνθηκα σαν άπειρος σκηνοθέτης που γυρίζει ταινία με τον Francis Ford Coppola βέβαια αλλά ήταν μια εμπειρία μοναδική, όπως βέβαια και ολόκληρο το μάθημα το οποίο θα επαναλαμβανόταν και την επόμενη ημέρα.
Μετά το τέλος του μαθήματος και αφού γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, ετοιμαστήκαμε και πήγαμε για φαγητό στο Hard Rock Café του Buenos Aires. Η γνώριμη διακόσμηση μας θύμισε Ευρώπη αλλά ο χρυσός δίσκος των Metallica κρεμασμένος στον τοίχο μας θύμιζε πως ήμασταν στην Αμερική!
Εκείνη την ημέρα γυρίσαμε νωρίς για ύπνο γιατί έπρεπε να ξεκουραστούμε αφού την επόμενη μας περίμενε εκδρομή στο Tigre….
