28 March 2012 Mas - Seminyak - Jimbaran - Uluwatu
28 Μάρτιου 2012
. Ξυπνήσαμε με το πάσο μας, απολαύσαμε το πρωινό που μας σέρβιραν τα χαμογελαστά κορίτσια του ξενοδοχείου, μέσα σε ένα καταπράσινο περιβάλλον και κατηφορίσαμε για το Ubud .
. Εκεί με τον καλό μας οδηγό τον Ketout, ψάξαμε για ξενοδοχείο κοντά στο χωριό. Αυτές τις μέρες τα πάντα είναι γεμάτα . Κλείσαμε δυό μέρες στο Beji Ubud resort και τρείς στο Jabouhan η τιμή ίδια αλλά είπαμε να τα βαθμολογήσουμε και τα δύο !!!
. . Τα αυτοκίνητα που νοικιάζονται στο Bali σαν ιδιωτικά ταξί, είναι μεγάλα ολοκαίνουργια τζιποειδή 4Χ4 . Αυτά είναι πανάκριβα και ακόμα έχω την απορία πως βγαίνουν με τις χαμηλές τιμές που χρεώνουν. Πήραμε λοιπόν ένα όμοιο αυτοκίνητα και τον οδηγό και πήγαμε λίγα χιλιόμετρα νοτιότερα στο χωριό Mas , όπου είναι όλοι οι ξύλο γλύπτες. Στον κεντρικό δρόμο, σε μήκος μερικών χιλιομέτρων τα μαγαζιά είναι το ένα δίπλα στο άλλο και στις δυό πλευρές.
. . Φοβερά έργα αλλά χρειάζεται container για να τα κουβαλήσεις . Είπαμε ψέματα στο εαυτό μας, για να ηρεμήσει, ότι θα ξανάρθουμε
και συνεχίσαμε προς νότιο δυτικά για να φτάσουμε στις παραλίες .
. . Διαβάζοντας για άλλη μια φορά σήμερα, τις ταξιδιωτικές ιστορίες που γράφτηκαν από το 2008 στο Travel stories, διαπιστώνω πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα και οι καταστάσεις . Δεν πιστεύω ότι σήμερα κάποιος θα πήγαινε να μείνει εκεί στις παραλίες, έστω και για δυό μέρες.
. .Στην Seminiyak την πιο ήρεμη από Legian και Kuta ,γινόταν χαμός από μηχανάκια και κυκλοφοριακό χάος. Όπως έμαθα σ’ αυτές τις υπέρ τουριστικές παραλίες έχουν μαζευτεί οι μετανάστες από την γειτονική Java οι οποίοι ρυθμίζουν διακίνηση, γυναίκες, εγκληματικότητα .
. . Είχε πάει αργά μεσημέρι όταν φτάσαμε στην παραλία της Jimbaran, λίγο μετά το αεροδρόμιο. Φάγαμε σε μια από τις πολλές παραθαλάσσιες ψαροταβέρνες. Όχι τίποτα καλό, απλά οι τιμές στο ένα τέταρτο από τις Ελληνικές .
. . Όταν φεύγαμε για να πάμε στον ναό στο Uluwatu, οι σερβιτόροι είχαν γεμίσει την αμμουδιά με εκατοντάδες τραπέζια και περίμεναν τους πελάτες μετά το ηλιοβασίλεμα.
. . Στο Uluwatu υπάρχει ένα τέμπλο στην άκρη του βράχου πάνω από την θάλασσα, όπου σήμερα δεν επιτρέπετε η επίσκεψη παρά η φωτογράφισή του από απέναντι. Καθημερινά καλλιτέχνες ντυμένοι με τα παραδοσιακά κουστούμια, λίγο πριν την δύση του ήλιου, δίνουν μία παράσταση, Kecak fire dance, με τραγούδια και ήχους ρυθμικούς από μια ανδρική ομάδα και δίπλα τους χορεύουν δυό τρείς κοπέλες που αναπαριστούν κάποιο μύθο από την θρησκευτική μυθολογία (Mahabharata). Η αιώνια πάλη του καλού και κακού.
. . Γεμάτο ασφυκτικά το υπαίθριο θεατράκι και ο ήλιος που βουτούσε στην θάλασσα εκείνη την ώρα έβαψε τον ουρανό με τα χρώματα της δύσης. Στο δασάκι που πρέπει να διασχίσεις για να φτάσεις από το παρκινγκ στο θεατράκι, ζουν οι πιο κλέφτρες μαϊμούδες του Μπάλι . Παρ’ όλες της προειδοποιήσεις του γελαστού Ketout, κατάφεραν και μας έκλεψαν τα γυαλιά τις μυωπίας . Ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι ντόπιοι για αυτήν την δουλειά και μας τα έφεραν πίσω. Η τσιρίδα ακόμα αντηχεί στον αέρα …..
. . Πήραμε τον γυρισμό και σε μιάμιση ώρα ήμασταν πίσω στο ήσυχο Ubud . Οι άλλοι με τα εκατοντάδες αυτοκίνητα που έφυγαν από το θέατρο θα πήγαιναν, ακλουθώντας το πρόγραμμα των τουριστικών πρακτορείων, να στριμωχθούν και να αγανακτήσουν στις ψαροταβέρνες της παραλίας του Jimbaran .
Συνημμένες εικόνες
28 Μάρτιου 2012
. Ξυπνήσαμε με το πάσο μας, απολαύσαμε το πρωινό που μας σέρβιραν τα χαμογελαστά κορίτσια του ξενοδοχείου, μέσα σε ένα καταπράσινο περιβάλλον και κατηφορίσαμε για το Ubud .
. Εκεί με τον καλό μας οδηγό τον Ketout, ψάξαμε για ξενοδοχείο κοντά στο χωριό. Αυτές τις μέρες τα πάντα είναι γεμάτα . Κλείσαμε δυό μέρες στο Beji Ubud resort και τρείς στο Jabouhan η τιμή ίδια αλλά είπαμε να τα βαθμολογήσουμε και τα δύο !!!
. . Τα αυτοκίνητα που νοικιάζονται στο Bali σαν ιδιωτικά ταξί, είναι μεγάλα ολοκαίνουργια τζιποειδή 4Χ4 . Αυτά είναι πανάκριβα και ακόμα έχω την απορία πως βγαίνουν με τις χαμηλές τιμές που χρεώνουν. Πήραμε λοιπόν ένα όμοιο αυτοκίνητα και τον οδηγό και πήγαμε λίγα χιλιόμετρα νοτιότερα στο χωριό Mas , όπου είναι όλοι οι ξύλο γλύπτες. Στον κεντρικό δρόμο, σε μήκος μερικών χιλιομέτρων τα μαγαζιά είναι το ένα δίπλα στο άλλο και στις δυό πλευρές.
. . Φοβερά έργα αλλά χρειάζεται container για να τα κουβαλήσεις . Είπαμε ψέματα στο εαυτό μας, για να ηρεμήσει, ότι θα ξανάρθουμε
. . Διαβάζοντας για άλλη μια φορά σήμερα, τις ταξιδιωτικές ιστορίες που γράφτηκαν από το 2008 στο Travel stories, διαπιστώνω πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα και οι καταστάσεις . Δεν πιστεύω ότι σήμερα κάποιος θα πήγαινε να μείνει εκεί στις παραλίες, έστω και για δυό μέρες.
. .Στην Seminiyak την πιο ήρεμη από Legian και Kuta ,γινόταν χαμός από μηχανάκια και κυκλοφοριακό χάος. Όπως έμαθα σ’ αυτές τις υπέρ τουριστικές παραλίες έχουν μαζευτεί οι μετανάστες από την γειτονική Java οι οποίοι ρυθμίζουν διακίνηση, γυναίκες, εγκληματικότητα .
. . Είχε πάει αργά μεσημέρι όταν φτάσαμε στην παραλία της Jimbaran, λίγο μετά το αεροδρόμιο. Φάγαμε σε μια από τις πολλές παραθαλάσσιες ψαροταβέρνες. Όχι τίποτα καλό, απλά οι τιμές στο ένα τέταρτο από τις Ελληνικές .
. . Όταν φεύγαμε για να πάμε στον ναό στο Uluwatu, οι σερβιτόροι είχαν γεμίσει την αμμουδιά με εκατοντάδες τραπέζια και περίμεναν τους πελάτες μετά το ηλιοβασίλεμα.
. . Στο Uluwatu υπάρχει ένα τέμπλο στην άκρη του βράχου πάνω από την θάλασσα, όπου σήμερα δεν επιτρέπετε η επίσκεψη παρά η φωτογράφισή του από απέναντι. Καθημερινά καλλιτέχνες ντυμένοι με τα παραδοσιακά κουστούμια, λίγο πριν την δύση του ήλιου, δίνουν μία παράσταση, Kecak fire dance, με τραγούδια και ήχους ρυθμικούς από μια ανδρική ομάδα και δίπλα τους χορεύουν δυό τρείς κοπέλες που αναπαριστούν κάποιο μύθο από την θρησκευτική μυθολογία (Mahabharata). Η αιώνια πάλη του καλού και κακού.
. . Γεμάτο ασφυκτικά το υπαίθριο θεατράκι και ο ήλιος που βουτούσε στην θάλασσα εκείνη την ώρα έβαψε τον ουρανό με τα χρώματα της δύσης. Στο δασάκι που πρέπει να διασχίσεις για να φτάσεις από το παρκινγκ στο θεατράκι, ζουν οι πιο κλέφτρες μαϊμούδες του Μπάλι . Παρ’ όλες της προειδοποιήσεις του γελαστού Ketout, κατάφεραν και μας έκλεψαν τα γυαλιά τις μυωπίας . Ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι ντόπιοι για αυτήν την δουλειά και μας τα έφεραν πίσω. Η τσιρίδα ακόμα αντηχεί στον αέρα …..
. . Πήραμε τον γυρισμό και σε μιάμιση ώρα ήμασταν πίσω στο ήσυχο Ubud . Οι άλλοι με τα εκατοντάδες αυτοκίνητα που έφυγαν από το θέατρο θα πήγαιναν, ακλουθώντας το πρόγραμμα των τουριστικών πρακτορείων, να στριμωχθούν και να αγανακτήσουν στις ψαροταβέρνες της παραλίας του Jimbaran .

Συνημμένες εικόνες
Attachments
-
222,9 KB Προβολές: 137