2 April 2012 Sidemen trip
.
2 Απριλίου 2012
. . Μιας και εκ πεποιθήσεως είμαστε αντίθετοι με την εκμετάλλευση των ζώων, αποφασίσαμε ότι δεν θα κάνουμε βόλτες με τους ελέφαντες στα οργανωμένα πάρκα. Ούτε καταρράκτες θέλουμε να δούμε, αφού οι Foz Iquazu’ ακόμα βουίζουν στ’ αυτιά μας. Αλλά και το rafting μετά από περίοδο χωρίς βροχές δεν το τολμήσαμε, δεδομένου ότι σήμερα είναι η τελευταία ολόκληρη μέρα της εκδρομής μας στο Μπάλι.
. . Αποφασίσαμε να πάμε μια εκδρομή, στην ανατολική περιοχή του νησιού. Υπάρχει μια διαδρομή που προτείνει το Lonely planet που λίγοι τουρίστες την έχουν κάνει. Ίσως γιατί οι τουριστικοί πράκτορες δεν την ακολουθούν. Σε δέκα διαφημιστικά φυλλάδια, που έχω μπροστά μου, ένα μόνο έχει μια εκδρομή που περνά από ένα μικρό μέρος της διαδρομής.
Ξεκινήσαμε με τον καλό μας οδηγό Ketut, υποδεικνύοντάς του την διαδρομή που θέλαμε και όπως αποδείχτηκε ήξερε καλά τα μονοπάτια και τους δρόμους. Μόνο που έπρεπε να ξεκινήσουμε στις οκτώ το πρωί και όχι δυό ώρες αργότερα.
. . Αφήνοντας το Ubud, στην διαδρομή μας περνάμε από την Gianyar , φωτογραφίζουμε σε κάποια κεντρικά σημεία του δρόμου δυο τρία λευκά ¨αγάλματα¨ Ινδουιστικών θεοτήτων, μεγάλων διαστάσεων και ολίγον κιτς . Στο κέντρο του χωριού υπάρχει και το τοπικό παλιό παλάτι του άρχοντα . Συνεχίζουμε ανατολικά και φτάνουμε στην Semarapura και από κει στο διπλανό Κlungkung. Εκεί στρίβουμε προς βορά και μετά από λίγο το τοπίο αρχίζει να γίνεται πιο πράσινο και η βλάστηση πυκνή.
. . Μια μεγάλη , για το Μπάλι, σιδερένια γέφυρα διασχίζει τον ποταμό Kecamatan. Σταματάμε αριστερά και με τα πόδια πάμε στο κέντρο της γέφυρας για φωτογραφίες, ενώ τα αυτοκίνητα και φορτηγά την διασχίζουν αδιάκοπα με θόρυβο.
. . Αφήνουμε την γέφυρα και πάντα δίπλα στον ποταμό, αρχίζουμε να ανηφορίζουμε σε μια καταπληκτική διαδρομή την ονομαζόμενη Sidemen, διότι οδηγεί προς το ομώνυμο χωριό. Είμαστε στις χαμηλές πλαγιές του ηφαιστείου Agung (3142m). Το τοπίο είναι τροπικό δάσος και ζούγκλα και ορυζώνες μιας και η περιοχή είναι καθαρά αγροτική, λίγα και διάσπαρτα τα σπίτια. Εδώ υπάρχουν οι μεγαλύτερες φυτείες του snake skin fruit. Είναι ένα νόστιμο τοπικό φρούτο, που η λεπτή φλούδα του απ’ έξω, είναι πανόμοια με το δέρμα του φιδιού.
Δεν μπορώ να σταματήσω να φωτογραφίζω και να απολαμβάνω τους ορυζώνες απλωμένους σε βαθμίδες στις βουνοπλαγιές.
. . Συνεχίζουμε την βόλτα μας στην διαδρομή του Sidemen, σε μια στροφή ένα μεγάλο κιόσκι φτιαγμένο από μπαμπού, κάτι σαν εστιατόριο και καφέ μαζί. Σταματάμε και πίνουμε έναν ωραιότατο φρέσκο χυμό, φτιαγμένο από τα χαμογελαστά νεαρά κορίτσια που το λειτουργούν. Στα πόδια μας απλώνονται οι ορυζώνες και κάποιοι γεωργοί σκυμμένοι φυτεύουν τα νέα ρύζια. Δεν θέλουμε να φύγουμε και να αφήσουμε αυτό το τοπίο. Ποιανού είναι αυτό το σπίτι, ρωτώ τα κορίτσια . Του Αμερικάνου, μου απατάνε, το έχει εδώ και είκοσι χρόνια , και με πιάνει η ζήλεια μου.
Το καταλαβαίνουν και μου δίνουν μια κάρτα. Πάνω στο λόφο, λένε, υπάρχει ένα και μοναδικό ξενοδοχείο πέντε αστέρων, πολύ καλό αν θέλετε να μείνετε και να απολαύστε την περιοχή.... Όμως εμείς δυστυχώς πρέπει να φύγουμε.
. . Στο χωριό Iseh φωτογραφίζουμε τον στολισμό σπιτιού, όπου σε λίγες μέρες θα γίνει γάμος . Σε όλη την διαδρομή υπάρχουν πολλά σπίτια που έχουν αυτόν τον γαμήλιο στολισμό στην εξώπορτα. Οι Ιερείς, μας πληροφορεί ο Ketut, έχουν δώσει εδώ και καιρό μήνυμα, ότι από μεθαύριο μπορούν να αρχίσουν οι γάμοι. Οι οιωνοί είναι καλότυχοι. Εμείς συνεχίζουμε στην Duda, από όπου θα βλέπαμε την κορυφή του Agung, αν δεν είχε τόσα σύννεφα και κατευθυνόμαστε ανατολικά προς την Amlapura και στην συνέχεια φτάνουμε στην θάλασσα, στην Candidasa με τις τοπικής τεχνοτροπίας βάρκες της . Είναι μια ήσυχη παραθαλάσσια κωμόπολη με αρκετά εστιατόρια και καταλύματα.
. . Στο Μπάλι υπάρχει η αρχική φυλή των γηγενών κατοίκων. Αυτή είναι εγκατεστημένη σε τρία διαφορετικά, απομονωμένα χωριά. Ένα από αυτά είναι το Tenganan. Ένας στενός δρόμος οδηγεί στο χωριό, όπου ζουν κοινοβιακά οι κάτοικοι της πρώτης φυλής του νησιού. Δίνουμε ένα μικρό ποσό, σαν δωρεά για το χωριό και ένας άνδρας μας ξεναγεί με άπταιστα Αγγλικά. Το χωριό περιτριγυρισμένο από τροπικό δάσος έχει μια σταθερή έκταση. Τα χρήματα είναι κοινά, το χωριό πληρώνει για τους δασκάλους και όλη την ανατροφή και διατροφή των παιδιών. Δεν επιτρέπεται μια οικογένεια να κάνει πάνω από δύο παιδιά, διότι τα χωράφια είναι μετρημένα. Αν κάνει, τότε η οικογένεια επωμίζεται τα έξοδα του τρίτου παιδιού. Το συμβούλιο αποφασίζει για τα σοβαρά. Οι γάμοι με άτομα εκτός φυλής δεν επιτρέπονται . Δεν κυκλοφορούν μέσα στο χωριό ούτε ποδήλατα.
Έβλεπες παντού μια φτωχή αλλά αξιοπρεπή κατάσταση. Πεντακάθαρα τα σπίτια, τα δρομάκια ήσυχα και οι κάτοικοι υπερήφανοι. Στις αυλές των σπιτιών οι γυναίκες ύφαιναν κάποιες μεταξωτές εσάρπες και μαντήλες πανέμορφες και ακριβούτσικες γιατί είχαν πολλών ημερών εργασία. Η φυλή απομονώθηκε από παλιά, για να γλυτώσει από τους Ινδονήσιους κατακτητές που έφταναν αργά και σταθερά στο νησί .
. . Αυτήν την διαδρομή την συνιστώ σε κάθε επισκέπτη. Είναι η καλύτερη από τις λίγες που κάναμε. Για αυτές που δεν πήγα, δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη.
. . Από το Tenganan, ξεκινήσαμε για την επιστροφή στο Ubud. Στην αρχή ο δρόμος είναι παραλιακός και την ώρα που σουρούπωνε, στις άκρες του, πολλές γυναίκες, πουλούσαν, φρέσκα μεγάλα ψάρια, σε αυτοσχέδιους πάγκους.
. . Εμείς όμως, γυρνάμε στο Ubud και μετά από ένα καλό μασάζ, χτυπάμε την τελευταία νοστιμότατη, ψητή πάπια στο Belek Bengil και πάμε στο ξενοδοχείο για βαλίτσες και για ύπνο. Αύριο αποχαιρετάμε το Μπάλι και το ωραίο ταξίδι, παίρνουμε τον δρόμο του γυρισμού.
.
Συνημμένες εικόνες
.
2 Απριλίου 2012
. . Μιας και εκ πεποιθήσεως είμαστε αντίθετοι με την εκμετάλλευση των ζώων, αποφασίσαμε ότι δεν θα κάνουμε βόλτες με τους ελέφαντες στα οργανωμένα πάρκα. Ούτε καταρράκτες θέλουμε να δούμε, αφού οι Foz Iquazu’ ακόμα βουίζουν στ’ αυτιά μας. Αλλά και το rafting μετά από περίοδο χωρίς βροχές δεν το τολμήσαμε, δεδομένου ότι σήμερα είναι η τελευταία ολόκληρη μέρα της εκδρομής μας στο Μπάλι.
. . Αποφασίσαμε να πάμε μια εκδρομή, στην ανατολική περιοχή του νησιού. Υπάρχει μια διαδρομή που προτείνει το Lonely planet που λίγοι τουρίστες την έχουν κάνει. Ίσως γιατί οι τουριστικοί πράκτορες δεν την ακολουθούν. Σε δέκα διαφημιστικά φυλλάδια, που έχω μπροστά μου, ένα μόνο έχει μια εκδρομή που περνά από ένα μικρό μέρος της διαδρομής.
Ξεκινήσαμε με τον καλό μας οδηγό Ketut, υποδεικνύοντάς του την διαδρομή που θέλαμε και όπως αποδείχτηκε ήξερε καλά τα μονοπάτια και τους δρόμους. Μόνο που έπρεπε να ξεκινήσουμε στις οκτώ το πρωί και όχι δυό ώρες αργότερα.
. . Αφήνοντας το Ubud, στην διαδρομή μας περνάμε από την Gianyar , φωτογραφίζουμε σε κάποια κεντρικά σημεία του δρόμου δυο τρία λευκά ¨αγάλματα¨ Ινδουιστικών θεοτήτων, μεγάλων διαστάσεων και ολίγον κιτς . Στο κέντρο του χωριού υπάρχει και το τοπικό παλιό παλάτι του άρχοντα . Συνεχίζουμε ανατολικά και φτάνουμε στην Semarapura και από κει στο διπλανό Κlungkung. Εκεί στρίβουμε προς βορά και μετά από λίγο το τοπίο αρχίζει να γίνεται πιο πράσινο και η βλάστηση πυκνή.
. . Μια μεγάλη , για το Μπάλι, σιδερένια γέφυρα διασχίζει τον ποταμό Kecamatan. Σταματάμε αριστερά και με τα πόδια πάμε στο κέντρο της γέφυρας για φωτογραφίες, ενώ τα αυτοκίνητα και φορτηγά την διασχίζουν αδιάκοπα με θόρυβο.
. . Αφήνουμε την γέφυρα και πάντα δίπλα στον ποταμό, αρχίζουμε να ανηφορίζουμε σε μια καταπληκτική διαδρομή την ονομαζόμενη Sidemen, διότι οδηγεί προς το ομώνυμο χωριό. Είμαστε στις χαμηλές πλαγιές του ηφαιστείου Agung (3142m). Το τοπίο είναι τροπικό δάσος και ζούγκλα και ορυζώνες μιας και η περιοχή είναι καθαρά αγροτική, λίγα και διάσπαρτα τα σπίτια. Εδώ υπάρχουν οι μεγαλύτερες φυτείες του snake skin fruit. Είναι ένα νόστιμο τοπικό φρούτο, που η λεπτή φλούδα του απ’ έξω, είναι πανόμοια με το δέρμα του φιδιού.
Δεν μπορώ να σταματήσω να φωτογραφίζω και να απολαμβάνω τους ορυζώνες απλωμένους σε βαθμίδες στις βουνοπλαγιές.
. . Συνεχίζουμε την βόλτα μας στην διαδρομή του Sidemen, σε μια στροφή ένα μεγάλο κιόσκι φτιαγμένο από μπαμπού, κάτι σαν εστιατόριο και καφέ μαζί. Σταματάμε και πίνουμε έναν ωραιότατο φρέσκο χυμό, φτιαγμένο από τα χαμογελαστά νεαρά κορίτσια που το λειτουργούν. Στα πόδια μας απλώνονται οι ορυζώνες και κάποιοι γεωργοί σκυμμένοι φυτεύουν τα νέα ρύζια. Δεν θέλουμε να φύγουμε και να αφήσουμε αυτό το τοπίο. Ποιανού είναι αυτό το σπίτι, ρωτώ τα κορίτσια . Του Αμερικάνου, μου απατάνε, το έχει εδώ και είκοσι χρόνια , και με πιάνει η ζήλεια μου.
Το καταλαβαίνουν και μου δίνουν μια κάρτα. Πάνω στο λόφο, λένε, υπάρχει ένα και μοναδικό ξενοδοχείο πέντε αστέρων, πολύ καλό αν θέλετε να μείνετε και να απολαύστε την περιοχή.... Όμως εμείς δυστυχώς πρέπει να φύγουμε.. . Στο χωριό Iseh φωτογραφίζουμε τον στολισμό σπιτιού, όπου σε λίγες μέρες θα γίνει γάμος . Σε όλη την διαδρομή υπάρχουν πολλά σπίτια που έχουν αυτόν τον γαμήλιο στολισμό στην εξώπορτα. Οι Ιερείς, μας πληροφορεί ο Ketut, έχουν δώσει εδώ και καιρό μήνυμα, ότι από μεθαύριο μπορούν να αρχίσουν οι γάμοι. Οι οιωνοί είναι καλότυχοι. Εμείς συνεχίζουμε στην Duda, από όπου θα βλέπαμε την κορυφή του Agung, αν δεν είχε τόσα σύννεφα και κατευθυνόμαστε ανατολικά προς την Amlapura και στην συνέχεια φτάνουμε στην θάλασσα, στην Candidasa με τις τοπικής τεχνοτροπίας βάρκες της . Είναι μια ήσυχη παραθαλάσσια κωμόπολη με αρκετά εστιατόρια και καταλύματα.
. . Στο Μπάλι υπάρχει η αρχική φυλή των γηγενών κατοίκων. Αυτή είναι εγκατεστημένη σε τρία διαφορετικά, απομονωμένα χωριά. Ένα από αυτά είναι το Tenganan. Ένας στενός δρόμος οδηγεί στο χωριό, όπου ζουν κοινοβιακά οι κάτοικοι της πρώτης φυλής του νησιού. Δίνουμε ένα μικρό ποσό, σαν δωρεά για το χωριό και ένας άνδρας μας ξεναγεί με άπταιστα Αγγλικά. Το χωριό περιτριγυρισμένο από τροπικό δάσος έχει μια σταθερή έκταση. Τα χρήματα είναι κοινά, το χωριό πληρώνει για τους δασκάλους και όλη την ανατροφή και διατροφή των παιδιών. Δεν επιτρέπεται μια οικογένεια να κάνει πάνω από δύο παιδιά, διότι τα χωράφια είναι μετρημένα. Αν κάνει, τότε η οικογένεια επωμίζεται τα έξοδα του τρίτου παιδιού. Το συμβούλιο αποφασίζει για τα σοβαρά. Οι γάμοι με άτομα εκτός φυλής δεν επιτρέπονται . Δεν κυκλοφορούν μέσα στο χωριό ούτε ποδήλατα.
Έβλεπες παντού μια φτωχή αλλά αξιοπρεπή κατάσταση. Πεντακάθαρα τα σπίτια, τα δρομάκια ήσυχα και οι κάτοικοι υπερήφανοι. Στις αυλές των σπιτιών οι γυναίκες ύφαιναν κάποιες μεταξωτές εσάρπες και μαντήλες πανέμορφες και ακριβούτσικες γιατί είχαν πολλών ημερών εργασία. Η φυλή απομονώθηκε από παλιά, για να γλυτώσει από τους Ινδονήσιους κατακτητές που έφταναν αργά και σταθερά στο νησί .. . Αυτήν την διαδρομή την συνιστώ σε κάθε επισκέπτη. Είναι η καλύτερη από τις λίγες που κάναμε. Για αυτές που δεν πήγα, δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη.
. . Από το Tenganan, ξεκινήσαμε για την επιστροφή στο Ubud. Στην αρχή ο δρόμος είναι παραλιακός και την ώρα που σουρούπωνε, στις άκρες του, πολλές γυναίκες, πουλούσαν, φρέσκα μεγάλα ψάρια, σε αυτοσχέδιους πάγκους.
. . Εμείς όμως, γυρνάμε στο Ubud και μετά από ένα καλό μασάζ, χτυπάμε την τελευταία νοστιμότατη, ψητή πάπια στο Belek Bengil και πάμε στο ξενοδοχείο για βαλίτσες και για ύπνο. Αύριο αποχαιρετάμε το Μπάλι και το ωραίο ταξίδι, παίρνουμε τον δρόμο του γυρισμού.
.
Συνημμένες εικόνες
