Βραζιλία Brasil, um sonho intenso, um raio vivido

[GKCAPO]

Όταν περνάω αρκετές ημέρες “εξαφανισμένος”, τρεις είναι οι -βασικές- πιθανές εξηγήσεις της εξαφάνισής μου. ....

Ανεξάρτητα από το πόσοι εκφράζονται και πόσοι όχι, να είσαι βέβαιος ότι έχεις, "παρέα" σου, πολλούς από μας. "Τιμωρώντας", λοιπόν τον εαυτό σου, δεν χάνεις μόνο τη χαρά του γράφειν, όπως λες, αλλά και την "παρέα", την "κοινωνία" ,...όλους εμάς. Άσε που ...χάνουμε και μεις ...εσένα.
Σου εύχομαι να είσαι καλά και να "αξιοποιήσεις" με τον καλύτερο τρόπο τα ...πλούτη που μαζεύεις...ταξιδεύοντας...

 

[getxowoman]

Και αναρωτιομουνα χτες το πρωι που ειναι ο Δημητρης και δε μας γραφει!!

Καλη συνεχεια στο ταξιδι σου και ξερεις: have fun!

 

[go2dbeach]

Δημητρη κι εγω αντιδρω ετσι μερικες φορες..πεταω κανεναν οδηγο , τρωω και δυο σοκολατες απανωτα και ηρεμω . Περα απ'την πλακα να ξερεις οτι εχεις κοινο (λιγο μεγαλυτερο απο το δικο μου , παραδεχομαι) που περιμενει την επομενη ανταποκριση σου με αγωνια. Ο λογος που δεν γραφουμε να διαμαρτυρηθουμε για την εξαφανιση ειναι γιατι πιστευουμε οτι περνας τελεια στους καριοκας και καλα κανεις και απεχεις απο το πισι.
Belo Horizonte και τα καλυτερα ερχονται

ΥΓ. Μαθηματα πορτογαλικων , αλλα κλεινεις το κειμενο με ισπανικα

 

[GTS]

Άντε, να το βάλω κι εδώ....

Για σένα φίλε Δημήτρη....

 

[10900km]

Η μητέρα τού παιδιού που με φιλοξενεί στο Μπέλο Οριζόντσι, μόλις μου πρόσφερε “κίΤΣι κάΤΣι” (να μαντέψω βλέμματα γεμάτα απορία να χαζεύουν οθόνες υπολογιστών αυτήν τη στιγμή; Να βοηθήσω: σοκολάτα σε κόκκινη και άσπρη συσκευασία; Ring any bells? Κιτ κατ ντε). Όρκο παίρνω, μερικές φορές πιέζομαι να μη λυθώ στα γέλια ακούγοντας πώς προφέρουν οι Βραζιλιάνοι ξένες λέξεις που τελειώνουν σε σύμφωνα. Την Παρασκευή το βράδυ ένας τύπος, μουσικός, μου εξηγούσε με πάσα σοβαρότητα γιατί είναι τρελός και παλαβός για τους Πινκ Φλόιντ, κι εγώ με... τσιμπούσα για να αποφύγω να ξεκαρδιστώ στα γέλια, ακούγοντάς τον κάθε τρεις και λίγο να μιλάει για τους -δώστε βάση- “Πίνκι ΦλόιΤΖι”
Είμαι λοιπόν στο Μπέλο ΟριζόνΤΣι εδώ και 5-6 μέρες, φιλοξενούμενος παιδιού που αλληλοβρεθήκαμε μέσω του couchsurfing.org. Το παλικάρι μένει στην περιοχή που λέγεται Sion. Όπου Sion, η περιοχή με τον υψηλότερο human development index στην πόλη. Σε απλά Ελληνικά, ο κόσμος σε αυτήν την περιοχή... το φυσάει. Θυμάμαι κάτι που έγραψα πριν από μήνες, από την Αντίγουα, στη Γουατεμάλα, με αφορμή το πόσες salas de beleza είδα εκεί. Έγραψα τότε ότι τα μαγαζιά που βρίσκεις σε μία πόλη/περιοχή είναι το... δακτυλικό αποτύπωμά της. Στη Sion βλέπεις καταστήματα με κοσμήματα, σούπερ “Σίκι” (σικ) μεσιτικά γραφεία, ακόμη πιο Σίκι οδοντιατρεία, μαγαζιά με είδη για σκυλάκια και λοιπά κατοικίδια, και... την πιάσατε την εικόνα, να μην επεκταθώ. Α! Και πολλά στούντιο για γιόγκα (στούντιο λέγονται; ). Τα δε πρωινά, η συνηθέστερη εικόνα είναι μία μαυρούλα είτε να τσουλάει ένα καρότσι με ασπρουλιάρικο μπόμπιρα μέσα, είτε να το... κυνηγάει στον δρόμο για να μην το κτυπήσει κανένα αμάξι. Είναι οι ίδιες μαυρούλες που λίγο νωρίτερα έχουν ετοιμάσει πρωινό για τους γονείς του μπόμπιρα, οι ίδιες που αργότερα θα καθαρίσουν το σπίτι και θα ετοιμάσουν φαγητό για τα... αφεντικά τους. Η κυρία που δουλεύει στο σπίτι όπου μένω εγώ, είναι με την οικογένεια εδώ και δέκα ολόκληρα χρόνια, και μέχρι ενός σημείου αισθάνομαι ότι της συμπεριφέρονται σαν μέλος της οικογένειας. Γράφω “μέχρι ενός σημείου”, επειδή, την ώρα του φαγητού για παράδειγμα, είτε είναι στο δωματιάκι της, είτε κάθεται σε μία καρέκλα λίγο πέρα από το τραπέζι. Όχι όμως σε καρέκλα γύρω από το τραπέζι, ακόμη κι αν υπάρχουν τρεις άδειες...
Έτσι λοιπόν η Σιόν... Έχει δε ένα πάρκο, στο οποίο τα πρωινά κάτι κυρίες στα 55, 60, 65, πηγαίνουν ντυμένες σαν... παιδούλες, και κάνουν τζόγκινγκ, επιδεικνύοντας παράλληλα τις πλαστικές τους (you can tell, trust me). Σκέφτηκα να πηγαίνω κάθε πρωί μπας και στραβωθεί καμιά, μπας και ξελογιάσω καμιά και εξασφαλίσω τα ταξίδια μου για το υπόλοιπο της ζωής μου (θαυμάστε τρόπο σκέψης περήφανου αρσενικού), αλλά... στη σκέψη έμεινα (πάλι καλά).
Τι εστί Μπέλο ΟριζόνΤΣι; (γράφω με κεφαλαία γράμματα τα σύμφωνα που προφέρονται “βαριά”, μια και στα Ελληνικά δεν έχουμε κάτι αντίστοιχο, τουλάχιστον όχι στα μεγάλα αστικά κέντρα). Νομίζω ότι μία διαφήμιση της πιο δημοφιλούς βραζιλιάνικης μπίρας, της Skol, στην... πύλη της περιοχής που λέγεται Savassi και θεωρείται η καρδιά της νυχτερινής ζωής της πόλης, τα λέει όλα. “BH (Μπέλο ΟριζόνΤΣι) é a capital do boteco. A Skol aqui está em casa”. “Το ΒΗ είναι η πρωτεύουσα των μπαρ. Η Σκολ εδώ είναι στο σπίτι της”. Το “Μπεαγκά” (από το πώς προφέρεται το Β και το Η) επιβεβαίωσε όσα είχα διαβάσει, όσα ντόπιοι μού είχαν γράψει πριν καν έρθω εδώ. Ο κόσμος βγαίνει, πολύ, πηγαίνει σε μπαρ, πολύ, τα πίνει, πολύ, και γενικά τα barzinhos (μπαράκια) είναι λίγο πολύ ό,τι είναι οι... pub στην Αγγλία, δηλαδή τα μέρη όπου... όλοι βλέπουν όλους, όπου κάποια στιγμή της ημέρας όλοι θα περάσουν μία βόλτα για να τα πουν με φίλους και γνωστούς. Το Μπεαγκά είναι η πρώτη μη παραλιακή πόλη της Βραζιλίας που επισκέπτομαι, και είναι ακριβώς αυτή η έλλειψη παραλίας που αναγκάζει τους ΜπελοριζονΤΣίνος να... βολευτούν με τα μπαράκια. Το παιδί που με φιλοξενεί με έχει... ταράξει στις εξόδους. Κάθε βράδυ και διαφορετικό μέρος. Γυρνάμε στο σπίτι του μεταξύ 2 και 4, παρά το γεγονός ότι τα πρωινά εκείνος σηκώνεται στις εφτά και κάτι για να είναι στη δουλειά του στις 8. Χαρά στο κουράγιο του... Εγώ, Σάββατο βράδυ, κουτουλούσα, κι αν η κοπελιά με την οποία είχα πιάσει κουβέντα δεν... ήταν όπως ήταν(...), θα με είχε πάρει ο ύπνος πριν καν τα μεσάνυχτα...
Να το γράψω; Ας το γράψω... Λατρεύω τις πόλεις, προτιμώ να περάσω μία μέρα σε μία πόλη-αχούρι παρά μία βδομάδα σε παραλιακό θέρετρο πίνοντας πινακολάντας κάτω από φοίνικες, όμως το Μπεαγκά είναι... λειψό. Κάτι λείπει από αυτήν την πόλη, ή τουλάχιστον έτσι μου φαίνεται εμένα, επειδή ακριβώς πριν έρθω εδώ, ήμουν στο Salvador da Bahia, όπου ειδικά οι τελευταίες δέκα μέρες μου ήταν ΓΕΜΑΤΕΣ συγκινήσεις, καρδιοχτύπια, αγωνίες, χαρές, λύπες, γενικά ήταν... ΕΝΤΟΝΕΣ. Εδώ αισθάνομαι όπως αισθανόμουν στο Κανκούν, στο Μεξικό, τη μία μέρα που έπρεπε να περάσω εκεί πριν πετάξω για ΗΠΑ, αμέσως μετά τις δύο βδομάδες μου στην Αβάνα... Αισθάνομαι ότι... κάποιος χαμήλωσε την τηλεόραση, ότι σχεδόν πάτησε το “mute”, ότι από εκεί που έβλεπα ζωντανά τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου ξαφνικά η εικόνα χάθηκε, και στην οθόνη εμφανίστηκε ένα παιχνίδι-κονσέρβα, φιλικό προ διετίας, μεταξύ της επίλεκτης ομάδας της πυροσβεστικής και της δημοτικής αστυνομίας (εντάξει, το παράκανα, δεν είναι τόσο τραγική η κατάσταση, αλλά... την υπερβολή την έχω στο αίμα μου). Αν δεν είχαμε τακιμιάσει με το παιδί που με φιλοξενεί, ακόμη και με την οικιακή βοηθό του, θα είχα φύγει από το ΒΗ νωρίς, θα είχα πάρει λεωφορείο για Ρίο εδώ και μέρες...
Από τα χίλια δύο πράγματα που θα ήθελα να γράψω για τις τελευταίες ημέρες, αλλά το αποφεύγω επειδή δεν θέλω να καταλήξω να γράψω 4-5.000 λέξεις, θα αναφερθώ μόνο στο χθεσινό παιχνίδι της Ατλέτσικο Μινέιρο με τη Σάντος. Φυσικά πήγα, σούπερ η ατμόσφαιρα στο γήπεδο, πολλές οικογένειες, αμέτρητες κοριτσοπαρέες (δεν ξαφνιάστηκα. Πριν από δύο χρόνια πήγα σε δύο παιχνίδια στο Ρίο), κεντούσε κατά διαστήματα ο “πετεινός” (galo, το χαϊδευτικό της Ατλέτσικο), όμως ΤΟ χάιλαϊτ ήταν οι εικόνες στη στάση του αστικού λεωφορείου ΜΕΤΑ το παιχνίδι. Λεωφορεία περνούσαν συνέχεια, χωρίς όμως να σταματούν. Μιλιούνια ο κόσμος στις στάσεις, οι οδηγοί όμως περνούσαν... γκαζωτοί. Κάποια στιγμή ρώτησα ένα παιδί γιατί δεν σταματούσαν τα λεωφορεία. Μου είπε ότι μετά από παιχνίδια στο Μινεϊράο, οι οδηγοί φοβούνται να πάρουν κόσμο από τον δρόμο που περνάει δίπλα από το γήπεδο, επειδή στο παρελθόν πολλοί εισπράκτορες έχουν πέσει θύματα επίθεσης από αλητάμπουρες που εκμεταλλεύονται τον όλο... τζέρτζελο, και την κοπανάνε με τα χρήματα, τρομοκρατώντας και τους λοιπούς επιβάτες. Κάποια στιγμή όμως, κάτι τύποι που... δεν θα τους ήθελα για γκόμενους της αδερφής μου (αν είχα αδερφή), για να το θέσω διακριτικά, στην απέναντι πλευρά του δρόμου, άρχισαν να πετούν πέτρες σε λεωφορεία που περνούσαν χωρίς να σταματούν. Κι όταν βαρέθηκαν να πετούν πέτρες, απλά στήθηκαν στη μέση του δρόμου με μεγάλα παλούκια, κλαδιά δέντρων, και ουσιαστικά ανάγκαζαν οδηγούς να σταματούν(!). Υπήρχαν όμως και οδηγοί που δεν έκοβαν ταχύτητα, ούτε καν την τελευταία στιγμή, και φυσικά εκείνοι που έκανα πίσω ήταν οι μάγκες με τα παλούκια και τις πέτρες. Απίθανες σκηνές... Α... Λεωφορείο τελικά ΚΑΤΑΦΕΡΑ να πάρω, μιάμιση ώρα μετά το τέλος του αγώνα, όχι όμως το δικό μου, αλλά άλλο, που απλά πήγαινε γενικά και αόριστα ΠΡΟΣ την περιοχή όπου ήθελα να πάω εγώ. Δεν ήξερα αν θα σταματούσε άλλο λεωφορείο αργότερα, ο κόσμος είχε αραιώσει σημαντικά, στην απέναντι πλευρά του δρόμου έβλεπα πράγματα που... με έκαναν να αισθάνομαι άβολα (με τσάντα και δύο φωτογραφικές μηχανές μαζί μου), οπότε προτίμησα να φύγω από εκεί και να πάω οπουδήποτε αλλού, παρά να μείνω και... Δεν ξέρω πώς είναι η κατάσταση με το 14 και το 12 στην Τούμπα μετά από αγώνες του ΠΑΟΚ, ξέρω ότι στο παρελθόν όλο και κάτι καφριλίκια συνέβησαν, όμως ελπίζω και εύχομαι (βασικά είμαι σχεδόν βέβαιος) ότι οι “δικοί μου” δε μοιάζουν ούτε λίγο στους... πετροβολητές που είδα χθες...
Αύριο πηγαίνω μονοήμερη στο κουκλίστικο Ouro Preto, στα 100 περίπου χιλιόμετρα από το ΒΗ, και το βράδυ έχουμε σούπερ couchsurfing meeting. Τα μέλη του σάιτ στο ΒΗ μαζεύονται κάθε Τρίτη βράδυ (πού αλλού) σε μπαράκι, τα πίνουν, περνάνε καλά, κι αύριο γιορτάζουν τη συμπλήρωση ενός χρόνου από την πρώτη... μπιροποσία τους, οπότε αναμένεται να είναι η... μητέρα όλων των meetings. Όσοι δεν έχετε ακουστά το συγκεκριμένο σάιτ, ρίξτε μια ματιά, και μπορεί να σας φανεί ΠΟΛΥ ενδιαφέρον...
Όπως πάντα (αυτήν τη φορά όμως ακόμη περισσότερο. Έχω τους λόγους μου) ευχαριστώ τους πάντες για τα μηνύματα/σχόλια. Ευχαριστώ ΠΟΛΥ.
Όπα! Παραλίγο να το ξεχάσω... Go2dbeach, είπαμε, τα Ισπανικά θέλω πολύυυυυ ψωμί ακόμη για να τα τελειοποιήσω, όμως... αν μετά από τόσο καιρό έγραφα “vamos ver” αντί για “vamos A ver”, καλύτερα να το έκλεινα το μαγαζί και να δήλωνα χρεωκοπία. “Vamos ver” είναι στα Πορτογαλικά ακριβώς αυτό που το “vamos a ver” είναι στα Ισπανικά. Γενικά οι Πορτογαλοβραζιλιάνοι είναι υπέρ της... απλούστευσης... Το παίρνω πίσω. Για τους Πορτογάλους μπορεί να μην ισχύει. Για τους Βραζιλιάνους και το πώς μιλάνε εκείνοι Πορτογαλικά, ισχύει. Για παράδειγμα, στην Ισπανία χρειάζεται να ξέρεις πώς κλίνεται ένα ρήμα και στα έξι πρόσωπα, τρία στον ενικό και τρία στον πληθυντικό. Στην Κεντρική και Νότια Αμερική το δεύτερο πρόσωπο του πληθυντικού, ακόμη και να μην το ξέρεις, μικρό το κακό... Σχεδόν τέσσερις μήνες στη Γουατεμάλα, στο Μεξικό και στην Κούβα, το δεύτερο πρόσωπο του πληθυντικού δεν το χρησιμοποίησα ποτέ. Για το “εσείς” χρησιμοποιούν το ustedes και το τρίτο πρόσωπο του πληθυντικού. Στη δε Βραζιλία, παρά το γεγονός ότι στην επίσημη γραμματική τους υπάρχει ξεχωριστή κλίση για το δεύτερο πρόσωπο του ενικού και του πληθυντικού, στην πράξη χρειάζεται να μάθεις πώς κλίνεται ένα ρήμα μόνο σε τέσσερα πρόσωπα. Falo, μιλάω, fala (μιλάς, μιλάει, είναι το ίδιο, μόνο το άρθρο αλλάζει), falamos (μιλάμε), falam (μιλάτε, μιλάνε, ακριβώς το ίδιο, πάλι μόνο το άρθρο αλλάζει). Η απλούστευση σε όλο της το μεγαλείο...
Sorry για το... μάθημα. Δεν το παίζω έξυπνος, απλά λατρεύω οτιδήποτε έχει να κάνει με γλώσσες, πόσο μάλλον με γλώσσες που τις ακούω και μου τρέχουν τα σάλια...


Χαιρετίσματα από Belo Horizonte, Minas Gerais, Brasiiiiil

 

[10900km]

!!!!!!! Δεκαπέντε χρόνια δημοσιογράφος δε μου πετσόκοψαν ποτέ κείμενο, και μόλις διαπίστωσα ότι από το πρώτο-πρώτο-πρώτο κείμενό μου σε αυτήν την "ταξιδιωτική ιστορία" για Βραζιλία, λείπει μία παράγραφος, στην οποία αναφερόμουν σε εντελώς μη πολιτικού περιεχομένου δήλωση του Ραούλ Κάστρο για το Σαλβαντόρ ντα Μπαΐα. Αν πρόκειται για λάθος του moderator ή δεν ξέρω τι, ok, no pasa nada . Αν εκείνη η παράγραφος είχε... παραβεί κάποιους terms and conditions του σάιτ, καλό θα ήταν να μου το είχε υποδείξει κάποιος, για να είμαι πιο προσεκτικός στο μέλλον. Η πλάκα είναι ότι ΕΚΕΙΝΗ ακριβώς τη μικρή παράγραφο, την έχει αυτούσια λίγο πιο κάτω ο Γιώργος, σχολιάζοντας τη δήλωση του Ραούλ!! Λείπει μεν από το δικό μου κείμενο, όμως είναι εκεί, στο σχόλιο του Γιώργου! Anyway, είμαι σχεδόν βέβαιος ότι πρόκειται για λάθος κι ότι δεν έπεσα θύμα... λογοκρισίας . Απλά μου φάνηκε πολύ αστείο, εξ ου και το σχόλιο...

Τα λέμε σύντομα (σύντομα... λέμε τώρα... Για τον αφερέγγυο Δημήτρη πρόκειται... )

 

[spor_os]

!!!!!!! Δεκαπέντε χρόνια δημοσιογράφος δε μου πετσόκοψαν ποτέ κείμενο, και μόλις διαπίστωσα ότι από το πρώτο-πρώτο-πρώτο κείμενό μου σε αυτήν την "ταξιδιωτική ιστορία" για Βραζιλία, λείπει μία παράγραφος, στην οποία αναφερόμουν σε εντελώς μη πολιτικού περιεχομένου δήλωση του Ραούλ Κάστρο για το Σαλβαντόρ ντα Μπαΐα. Αν πρόκειται για λάθος του moderator ή δεν ξέρω τι, ok, no pasa nada . Αν εκείνη η παράγραφος είχε... παραβεί κάποιους terms and conditions του σάιτ, καλό θα ήταν να μου το είχε υποδείξει κάποιος, για να είμαι πιο προσεκτικός στο μέλλον. Η πλάκα είναι ότι ΕΚΕΙΝΗ ακριβώς τη μικρή παράγραφο, την έχει αυτούσια λίγο πιο κάτω ο Γιώργος, σχολιάζοντας τη δήλωση του Ραούλ!! Λείπει μεν από το δικό μου κείμενο, όμως είναι εκεί, στο σχόλιο του Γιώργου! Anyway, είμαι σχεδόν βέβαιος ότι πρόκειται για λάθος κι ότι δεν έπεσα θύμα... λογοκρισίας . Απλά μου φάνηκε πολύ αστείο, εξ ου και το σχόλιο...

Τα λέμε σύντομα (σύντομα... λέμε τώρα... Για τον αφερέγγυο Δημήτρη πρόκειται... )

Ο δαίμων του τυπογραφείου (εεεεεεεε, του server εννοώ) έκανε πάλι το θαύμα του.
Αλλά εμείς θα τον εξοντώσουμε...
:evil: :evil:


Σοβαρά τώρα, θα δούμε με το Δημήτρη αν λείπει τίποτα άλλο εκτός από αυτή την παράγραφο και θα επανέλθει στο κείμενο κανονικά.

 

[getxowoman]

Υπαρχει καμια περιπτωση να μας ανεβασεις καμια φωτο ή το εχεις κανει και δε το εχω παρει χαμπαρι; Καλη συνεχεια στα Πορτογαλικα!

Have fun!

 

[10900km]

Οι δύο τελευταίες ημέρες μου στο Belo Horizonte και οι δύο πρώτες στο Ρίο ήταν/είναι πολύ "γεμάτες", δεν έχω χρόνο να καθίσω και να γράψω αυτά που θα ήθελα να γράψω, όμως έστω και στα πεταχτά θέλω να "πω" ότι αισθάνομαι πολύ-πολύ-πολύ τυχερός που είμαι στο Ρίο σήμερα, που ήμουν στην Copacabana το πρωί/μεσημέρι, που ήμουν στο σημείο όπου κτυπούσε η καρδιά (πολύ κλισέ, αλλά στην προκειμένη περίπτωση... ισχύει) του Ρίο, και λίγο-πολύ όλης της Βραζιλίας... Το χάρηκα με την ψυχή μου... Είδα πολύ κόσμο να δακρύζει μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος της ψηφοφορίας στην Κοπεγχάγη, κι αυτό με κάνει να πιστεύω ότι παρά τα χίλια μύρια προβλήματα που έχει αυτή η πόλη, με το φιλότιμο των κατοίκων της και με την "έξω καρδιά" τους θα τα καταφέρουν να διοργανώσουν αγώνες που θα κάνουν περήφανους όλους τους Βραζιλιάνους, αλλά κι εμάς που είμαστε ερωτευμένοι με αυτήν τη χώρα, άσχετα αν δεν έχουμε βραζιλιάνικο διαβατήριο και δε μιλάμε -καλά- τη γλώσσα τους...
Αρχίστε από τώρα να μαζεύετε χρήματα για το 2016... Όποιος έρθει, πουλάω το αμάξι μου και στοιχηματίζω ότι θα περάσει φ α ν τ α σ τ ι κ ά...

Χαιρετίσματα σε όλους από τη Cidade Maravilhosa!

 

[getxowoman]

Δε το πιστευω! Την παρασκευη σε σκεφτομουνα και αναρωτιομουνα σε ποιο σημειο της Βραζιλιας βρισκεσαι και περιμενα ποστ σου για τη γιορτη που στηθηκε για τους Ολυμπιακους! Γραψε μας περισσοτερες λεπτομεριες!!

Have fun!

 

[go2dbeach]

Εισαι πολυ τυχερος που εζησες τη fiesta που ακολουθησε την ανακοινωση των αποτελεσματων! Ελπιζω οτι συντομα θα εχουμε νεα σου , καλα να περνας

ΥΓ. Ευχαριστω για το 'vamos A ver' μαθημα , νομιζα οτι μετα απο τοσους ιδιωματισμους που εχεις μαθει , αρχισες να 'τρως' τα φωνηεντα (voy la playa ενα πραγμα)

 

[vagantos]

Παιχταρά μου, τι ωραίο ποστ ήταν και το σημερινό !!!!
Άργησες αλλά μας αποζημίωσες.
Πάντα τέτοια.