mapouna protopao
Member
- Μηνύματα
- 56
- Likes
- 1.221
29/10/ 2025 Ημέρα ταξιδιού 1
Έψαχνα να βρω έναν τίτλο, λίγο κινηματογραφικό , λίγο μυθιστορηματικό, με μια αχλή μυστηρίου, να διεγείρει την περιέργεια για το ποιος είναι ο προορισμός.
Βαρέθηκα μετά και κατέληξα στο να επιλέξω το εξαιρετικά άθλιο αυτό λογοπαίγνιο.
Παρακολουθώντας την πτήση του αεροσκάφους επίδειξης στην παραλία της Θεσσαλονίκης μετά την παρέλαση, ένιωσα ότι με καλούσαν πάλι οι ουρανοί κι ότι ήρθε η ώρα να ανοίξω ξανά τα φτερά μου.
Ετοίμασα τα πολυταξιδεμένα backpacks και την επομένη μέρα νωρίς το βράδυ σουλατσάριζα στην Βουδαπέστη.
Παρότι έχω βρεθεί σε καμιά πενηνταριά χώρες, είναι η πρώτη φορά που πατάω το πόδι μου στην Ουγγαρία , που συνήθως είναι στην αλφαβήτα των ταξιδιωτών που ξεκινάνε διεθνή καριέρα.
Λίγο η ευκολία της πρόσβασης, λίγο η άπειρη πληροφορία και οι εικόνες των αξιοθέατων που την συνοδεύουν , λίγο οι περιγραφές φίλων και γνωστών που την έχουν επισκεφθεί, με έκαναν να αισθάνομαι σαν να έχω ήδη πάει και απλώς αν τύχαινε θα ξαναπήγαινα.
Ε λοιπόν έτυχε .
Βρήκα μια οικονομική πτήση από την Βουδαπέστη προς τον μακρινό μου προορισμό , κι είπα να περάσω ένα τετραήμερο city break για να βγω και από την υποχρέωση.
Ένας ακόμα λόγος που δεν με είχε ελκύσει η Βουδαπέστη ήταν οι ενθουσιώδεις περιγραφές της μάνας μου για την μεγαλοπρέπεια των κτηρίων και των λεωφόρων.
Και για τα γκούλας, και τα κρασιά υπό το φως των κεριών και υπό των ήχο τσιγγάνικων βιολιών.
Αναγκούλας.
Είναι δυνατόν να πάω εγώ-ποιος εγώ- στον μικροαστικό προορισμό που είχε πάει η μάνα μου και η κουτσή Μαρία με πρακτορείο πριν σαράντα χρόνια ; Σε παρακαλώ.
Τέλος πάντων, ήρθα και κατέλυσα σε μεγάλο τριώροφο κεντρικό χόστελ.
Μου είχε λείψει αυτή η ατμόσφαιρα.
Στα χοστελ ως γνωστόν καταλύουν ουκ ολίγοι βλαμμένοι και όπως λέει κι ο Μπέζος είναι τρομερό πως τα βρίσκουμε μεταξύ μας εμείς οι βλαμμένοι.
Ο νεαρός στην κάτω κουκέτα ας πούμε , τσίτωνε το σεντόνι , δίπλωνε με τσάκιση το παπλωματάκι και άφηνε ακριβώς μισάνοιχτη την κουρτίνα , λες και θα περνούσε ο λοχαγός για επιθεώρηση.
Πρώτο βράδυ, δεν ήτανε για πολλά πολλά. Τσίμπησα κάτι και πέρασα από τα δύο κοσμικά αξιοθέατα που ήταν σε κοντινή ακτίνα βολής.
Πρώτα από «το πιο όμορφο καφέ του κόσμου» το New York Cafe, στο οποίο δε μπήκα γιατί η θαυμαστή ασφαλώς διακόσμηση , δεν ήταν του γούστου μου και μετά στο διάσημο ruin bar Szimpla Kert το οποίο αν και υπερτουριστικό πλέον, μου άρεσε αρκετά ως ιδέα και κονσεπτ και ήπια και ένα μπυράκι πριν πάω για κατάκλιση.
30/10-Ημέρα ταξιδιού 2
Ξεκίνησα πρωί πρωί για την κατάληψη του Κάστρου της Βούδας και των παραδιπλανών αξιοθέατων Σαν Ματίας και πύργου των Ψαράδων που τα έχω δει άπειρες φορές σε φωτογραφίες , τόσο που αναρωτήθηκα.
Πόσο καλύτερες να βγάλω εγώ;
Μήπως να πάω κάπου αλλού;
Κατεβαίνοντας την Andrassy utca, πέρασα και θαύμασα την εξωτερική διακόσμηση της Όπερα.
Την είχα θαυμάσει κι από χτες δηλαδή, από το απέναντι πεζοδρόμιο , αλλά χτες δεν ήξερα ότι αυτή ήταν η Όπερα.
Τέλος πάντων ωραία ήταν , βοήθησε και ο υπέροχος καιρός , το μ@λ@κ@ ακουγόταν σε τακτική βάση. Είμαστε πολλοί οι Έλληνες αλλά σκόρπιοι.
Βγήκα από μια πίσω έξοδο για να δω και λίγο την Βούδα , και κατευθύνθηκα προς την γέφυρα και το νησί της Μαργαρίτας και κατόπιν απέναντι στο εντυπωσιακό , βαρύ και ψαρωτικό κτήριο του κοινοβουλίου.
Ακόμα και ο Αττιλας θα παρατούσε τις σφαγές και τα μοναρχιλίκια και θα κατέβαινε σε εκλογές για να μπει εδώ μέσα. Τόσο επιβλητικό.
Πέρασα κι από τον Άγιο Στέφανο , την μεγάλη εκκλησία απόξω απόξω , και γυρίζοντας στο χόστελ πέρασα από την Gozsdu udvar, μια περίεργη στοά με πολλά καταστήματα εστίασης και διασκέδασης- καραόκε και στριπτιζάδικα - που διατρέχει διακοπτόμενα 6-7 μεγάλα κτήρια. Πολύ ιδιαίτερη.
Εκεί ήταν και διάφοροι κολοκύθες που προσπαθούσαν με κακόγουστη διακόσμηση και θλιβερά μακιγιαζ να βάλουν τους διερχόμενους σε Halloween mood . Ώρα για ύπνο.
31/10 Ημέρα ταξιδιού 3
Εκδρομή σήμερα . Έβλεπα διάφορες προτεινόμενες τουριστικές δραστηριότητες στις γνωστές πλατφόρμες Viator, GYG, Klook και μου έκανε κλικ , μια ημερήσια στην κούρμπα του Δούναβη , λίγο βορειότερα από τη Βουδαπέστη.
Μου φάνηκε ακριβή , οπότε αποφάσισα να την κάνω μόνος μου.
Τρένο από τον σταθμό Nyugati και καρφί στο συνοριακό Ezstergom.
Έχει κι εκεί ένα κάστρο που δεσπόζει στον Δούναβη και έναν τεράστιο ναό, τον μεγαλύτερο στην Ουγγαρία νομίζω , και στου οποίου τα εγκαίνια έπαιξε εκκλησιαστικό όργανο ο ίδιος ο Φέρεντς Λιστ παρακαλώ.
Από μπροστά μοιάζει με τον Παρθενώνα με καμπαναριά εκατέρωθεν, αλλά είναι εντυπωσιακός και φωτογενής από μακριά . Πολύ ιδιαίτερη αρχιτεκτονική. Μέσα γίνεται συντήρηση και είναι γεμάτος σκαλωσιές , οπότε απλά μπήκα και βγήκα.
Κατέβηκα προς το ήσυχο το ποταμάκι και συνάντησα τα απομεινάρια ενός μικρού τζαμιού , που λογικά ήταν το βορειότερο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας όταν αυτή ήταν στα ντουζένια της.
Περπατώντας έφτασα και στην γέφυρα που έβλεπα πάνω από το κάστρο , και από ταξιδιωτική διαστροφή, είπα να περάσω στα άγια χώματα της Σλοβακίας έτσι για το ονόρε.
Πράγματι, πήγα , τσίμπησα τυροπιτάκια και καφεδάκι στο εξωτικό Sturovo, πλήρωσα σε ευρώ, η Revolut μου έστειλε σούμα πόσα ξόδεψα στην Ουγγαρία- της την έφερα όμως- και επέστρεψα στο συμπαθητικό Ezstergom .
Ουδείς αστυνομικός σε καμία όχθη . Μπάτε σκύλοι. Από την σλοβακική πλευρά πάντως, το κάστρο και η βασΙλική, γράφουν καλύτερα στις φωτογραφίες, πακέτο με το ποτάμι.
Από εκεί, λεωφορείο για το σημείο που γίνεται αυτή η όμορφη κούρμπα του Δούναβη, το Visegrad.
Έχω περάσει κάποτε και από το επίσης παραποτάμιο Visegrad της Βοσνίας, οπότε τώρα μπορώ τάχα μου να τα μπερδεύω, αφού έχω πάει και στα δύο.
Υπάρχει και εδώ ένα κάστρο, πολύ ψηλά όμως -αετοφωλιά- το οποίο δεν βρήκα τρόπο να προσεγγίσω , οπότε περιορίστηκα στο κάτω κάστρο και τον Salamon tower που είναι σχετικά χαμηλά. Αυτό μου φάνηκε λίγο παρατημένο, αλλά μάλλον λόγω εποχής αφού το καλοκαίρι πρέπει να γίνονται κάποιες εκδηλώσεις.
Από το Visegrad δεν έχει τρένο , και το λεωφορείο τερματίζει πολύ μακριά από το κατάλυμα μου.
Οπότε αποφάσισα να περάσω τον Δούναβη άλλη μια φορά- Κολιάτσου-Παγκράτι το έχω κάνει.
Επειδή δεν έχει γέφυρα εδώ , τον πέρασα με μια μαούνα που φορτώνει οχήματα και κόσμο και την ρυμουλκεί ένα πλοιάριο. Καλή φάση.
Από το απέναντι χωριό, το Nagymaros που είναι αρκετά όμορφο, με καφέ πάνω στην όχθη για να χαζεύεις το ποτάμι να κυλάει αργόσυρτα , πήρα το τρένο και σε μια ώρα ήμουν πίσω Βουδαπέστη.
Ήταν πολύ ψηλά τελικά το κάστρο.
Τίποτα το συγκλονιστικό , αλλά πολυ ευχάριστη εκδρομούλα , βοηθούντος του υπέροχου καιρού και των φθινοπωρινών χρωμάτων στα δέντρα.
Γύρισα ψόφιος της πείνας, οπότε σκέφτηκα πως ήταν η ευκαιρία να δοκιμάσω το περίφημο γκουλας , αφού θα έτρωγα και πέτρες με την πείνα που είχα.
Δεν είμαι φίλος της σούπας, παρόλα αυτά ήταν οκ, νόστιμο , αν και θα το προτιμούσα πιο καυτερό και έξω να κάνει ψοφόκρυο.
Επόμενη κίνηση, η ενοικίαση ποδηλάτου για 24 ώρες.
Η πόλη είναι φλατ από την μεριά της Πεστης και γεμάτη ποδηλατοδρόμους.
Το παράκανα και λίγο στο περπάτημα και η μέση και το αριστερό γόνατο χτυπάνε καμπανάκι.
Το καβάλησα και πήγα όπως ο κάθε τουρίστας που σέβεται τον εαυτό του, για νυχτερινή φωτογράφιση στα φωτισμένα χτεσινά αξιοθέατα και απέσυρα ησύχως το ταλαιπωρημένο μου κορμί στη θαλπωρή του χοστελ.
Έψαχνα να βρω έναν τίτλο, λίγο κινηματογραφικό , λίγο μυθιστορηματικό, με μια αχλή μυστηρίου, να διεγείρει την περιέργεια για το ποιος είναι ο προορισμός.
Βαρέθηκα μετά και κατέληξα στο να επιλέξω το εξαιρετικά άθλιο αυτό λογοπαίγνιο.
Παρακολουθώντας την πτήση του αεροσκάφους επίδειξης στην παραλία της Θεσσαλονίκης μετά την παρέλαση, ένιωσα ότι με καλούσαν πάλι οι ουρανοί κι ότι ήρθε η ώρα να ανοίξω ξανά τα φτερά μου.
Ετοίμασα τα πολυταξιδεμένα backpacks και την επομένη μέρα νωρίς το βράδυ σουλατσάριζα στην Βουδαπέστη.
Παρότι έχω βρεθεί σε καμιά πενηνταριά χώρες, είναι η πρώτη φορά που πατάω το πόδι μου στην Ουγγαρία , που συνήθως είναι στην αλφαβήτα των ταξιδιωτών που ξεκινάνε διεθνή καριέρα.
Λίγο η ευκολία της πρόσβασης, λίγο η άπειρη πληροφορία και οι εικόνες των αξιοθέατων που την συνοδεύουν , λίγο οι περιγραφές φίλων και γνωστών που την έχουν επισκεφθεί, με έκαναν να αισθάνομαι σαν να έχω ήδη πάει και απλώς αν τύχαινε θα ξαναπήγαινα.
Ε λοιπόν έτυχε .
Βρήκα μια οικονομική πτήση από την Βουδαπέστη προς τον μακρινό μου προορισμό , κι είπα να περάσω ένα τετραήμερο city break για να βγω και από την υποχρέωση.
Ένας ακόμα λόγος που δεν με είχε ελκύσει η Βουδαπέστη ήταν οι ενθουσιώδεις περιγραφές της μάνας μου για την μεγαλοπρέπεια των κτηρίων και των λεωφόρων.
Και για τα γκούλας, και τα κρασιά υπό το φως των κεριών και υπό των ήχο τσιγγάνικων βιολιών.
Αναγκούλας.
Είναι δυνατόν να πάω εγώ-ποιος εγώ- στον μικροαστικό προορισμό που είχε πάει η μάνα μου και η κουτσή Μαρία με πρακτορείο πριν σαράντα χρόνια ; Σε παρακαλώ.
Τέλος πάντων, ήρθα και κατέλυσα σε μεγάλο τριώροφο κεντρικό χόστελ.
Μου είχε λείψει αυτή η ατμόσφαιρα.
Στα χοστελ ως γνωστόν καταλύουν ουκ ολίγοι βλαμμένοι και όπως λέει κι ο Μπέζος είναι τρομερό πως τα βρίσκουμε μεταξύ μας εμείς οι βλαμμένοι.
Ο νεαρός στην κάτω κουκέτα ας πούμε , τσίτωνε το σεντόνι , δίπλωνε με τσάκιση το παπλωματάκι και άφηνε ακριβώς μισάνοιχτη την κουρτίνα , λες και θα περνούσε ο λοχαγός για επιθεώρηση.
Πρώτο βράδυ, δεν ήτανε για πολλά πολλά. Τσίμπησα κάτι και πέρασα από τα δύο κοσμικά αξιοθέατα που ήταν σε κοντινή ακτίνα βολής.
Πρώτα από «το πιο όμορφο καφέ του κόσμου» το New York Cafe, στο οποίο δε μπήκα γιατί η θαυμαστή ασφαλώς διακόσμηση , δεν ήταν του γούστου μου και μετά στο διάσημο ruin bar Szimpla Kert το οποίο αν και υπερτουριστικό πλέον, μου άρεσε αρκετά ως ιδέα και κονσεπτ και ήπια και ένα μπυράκι πριν πάω για κατάκλιση.
30/10-Ημέρα ταξιδιού 2
Ξεκίνησα πρωί πρωί για την κατάληψη του Κάστρου της Βούδας και των παραδιπλανών αξιοθέατων Σαν Ματίας και πύργου των Ψαράδων που τα έχω δει άπειρες φορές σε φωτογραφίες , τόσο που αναρωτήθηκα.
Πόσο καλύτερες να βγάλω εγώ;
Μήπως να πάω κάπου αλλού;
Κατεβαίνοντας την Andrassy utca, πέρασα και θαύμασα την εξωτερική διακόσμηση της Όπερα.
Την είχα θαυμάσει κι από χτες δηλαδή, από το απέναντι πεζοδρόμιο , αλλά χτες δεν ήξερα ότι αυτή ήταν η Όπερα.
Τέλος πάντων ωραία ήταν , βοήθησε και ο υπέροχος καιρός , το μ@λ@κ@ ακουγόταν σε τακτική βάση. Είμαστε πολλοί οι Έλληνες αλλά σκόρπιοι.
Βγήκα από μια πίσω έξοδο για να δω και λίγο την Βούδα , και κατευθύνθηκα προς την γέφυρα και το νησί της Μαργαρίτας και κατόπιν απέναντι στο εντυπωσιακό , βαρύ και ψαρωτικό κτήριο του κοινοβουλίου.
Ακόμα και ο Αττιλας θα παρατούσε τις σφαγές και τα μοναρχιλίκια και θα κατέβαινε σε εκλογές για να μπει εδώ μέσα. Τόσο επιβλητικό.
Πέρασα κι από τον Άγιο Στέφανο , την μεγάλη εκκλησία απόξω απόξω , και γυρίζοντας στο χόστελ πέρασα από την Gozsdu udvar, μια περίεργη στοά με πολλά καταστήματα εστίασης και διασκέδασης- καραόκε και στριπτιζάδικα - που διατρέχει διακοπτόμενα 6-7 μεγάλα κτήρια. Πολύ ιδιαίτερη.
Εκεί ήταν και διάφοροι κολοκύθες που προσπαθούσαν με κακόγουστη διακόσμηση και θλιβερά μακιγιαζ να βάλουν τους διερχόμενους σε Halloween mood . Ώρα για ύπνο.
31/10 Ημέρα ταξιδιού 3
Εκδρομή σήμερα . Έβλεπα διάφορες προτεινόμενες τουριστικές δραστηριότητες στις γνωστές πλατφόρμες Viator, GYG, Klook και μου έκανε κλικ , μια ημερήσια στην κούρμπα του Δούναβη , λίγο βορειότερα από τη Βουδαπέστη.
Μου φάνηκε ακριβή , οπότε αποφάσισα να την κάνω μόνος μου.
Τρένο από τον σταθμό Nyugati και καρφί στο συνοριακό Ezstergom.
Έχει κι εκεί ένα κάστρο που δεσπόζει στον Δούναβη και έναν τεράστιο ναό, τον μεγαλύτερο στην Ουγγαρία νομίζω , και στου οποίου τα εγκαίνια έπαιξε εκκλησιαστικό όργανο ο ίδιος ο Φέρεντς Λιστ παρακαλώ.
Από μπροστά μοιάζει με τον Παρθενώνα με καμπαναριά εκατέρωθεν, αλλά είναι εντυπωσιακός και φωτογενής από μακριά . Πολύ ιδιαίτερη αρχιτεκτονική. Μέσα γίνεται συντήρηση και είναι γεμάτος σκαλωσιές , οπότε απλά μπήκα και βγήκα.
Κατέβηκα προς το ήσυχο το ποταμάκι και συνάντησα τα απομεινάρια ενός μικρού τζαμιού , που λογικά ήταν το βορειότερο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας όταν αυτή ήταν στα ντουζένια της.
Περπατώντας έφτασα και στην γέφυρα που έβλεπα πάνω από το κάστρο , και από ταξιδιωτική διαστροφή, είπα να περάσω στα άγια χώματα της Σλοβακίας έτσι για το ονόρε.
Πράγματι, πήγα , τσίμπησα τυροπιτάκια και καφεδάκι στο εξωτικό Sturovo, πλήρωσα σε ευρώ, η Revolut μου έστειλε σούμα πόσα ξόδεψα στην Ουγγαρία- της την έφερα όμως- και επέστρεψα στο συμπαθητικό Ezstergom .
Ουδείς αστυνομικός σε καμία όχθη . Μπάτε σκύλοι. Από την σλοβακική πλευρά πάντως, το κάστρο και η βασΙλική, γράφουν καλύτερα στις φωτογραφίες, πακέτο με το ποτάμι.
Από εκεί, λεωφορείο για το σημείο που γίνεται αυτή η όμορφη κούρμπα του Δούναβη, το Visegrad.
Έχω περάσει κάποτε και από το επίσης παραποτάμιο Visegrad της Βοσνίας, οπότε τώρα μπορώ τάχα μου να τα μπερδεύω, αφού έχω πάει και στα δύο.
Υπάρχει και εδώ ένα κάστρο, πολύ ψηλά όμως -αετοφωλιά- το οποίο δεν βρήκα τρόπο να προσεγγίσω , οπότε περιορίστηκα στο κάτω κάστρο και τον Salamon tower που είναι σχετικά χαμηλά. Αυτό μου φάνηκε λίγο παρατημένο, αλλά μάλλον λόγω εποχής αφού το καλοκαίρι πρέπει να γίνονται κάποιες εκδηλώσεις.
Από το Visegrad δεν έχει τρένο , και το λεωφορείο τερματίζει πολύ μακριά από το κατάλυμα μου.
Οπότε αποφάσισα να περάσω τον Δούναβη άλλη μια φορά- Κολιάτσου-Παγκράτι το έχω κάνει.
Επειδή δεν έχει γέφυρα εδώ , τον πέρασα με μια μαούνα που φορτώνει οχήματα και κόσμο και την ρυμουλκεί ένα πλοιάριο. Καλή φάση.
Από το απέναντι χωριό, το Nagymaros που είναι αρκετά όμορφο, με καφέ πάνω στην όχθη για να χαζεύεις το ποτάμι να κυλάει αργόσυρτα , πήρα το τρένο και σε μια ώρα ήμουν πίσω Βουδαπέστη.
Ήταν πολύ ψηλά τελικά το κάστρο.
Τίποτα το συγκλονιστικό , αλλά πολυ ευχάριστη εκδρομούλα , βοηθούντος του υπέροχου καιρού και των φθινοπωρινών χρωμάτων στα δέντρα.
Γύρισα ψόφιος της πείνας, οπότε σκέφτηκα πως ήταν η ευκαιρία να δοκιμάσω το περίφημο γκουλας , αφού θα έτρωγα και πέτρες με την πείνα που είχα.
Δεν είμαι φίλος της σούπας, παρόλα αυτά ήταν οκ, νόστιμο , αν και θα το προτιμούσα πιο καυτερό και έξω να κάνει ψοφόκρυο.
Επόμενη κίνηση, η ενοικίαση ποδηλάτου για 24 ώρες.
Η πόλη είναι φλατ από την μεριά της Πεστης και γεμάτη ποδηλατοδρόμους.
Το παράκανα και λίγο στο περπάτημα και η μέση και το αριστερό γόνατο χτυπάνε καμπανάκι.
Το καβάλησα και πήγα όπως ο κάθε τουρίστας που σέβεται τον εαυτό του, για νυχτερινή φωτογράφιση στα φωτισμένα χτεσινά αξιοθέατα και απέσυρα ησύχως το ταλαιπωρημένο μου κορμί στη θαλπωρή του χοστελ.
