LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.525
- Likes
- 7.785
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο]Ο δρόμος μας βγάζει στη περιοχή των [B]ρασταφαρι[/B]…και τι είναι πάλι αυτοί? Είναι ένα θρησκευτικό κίνημα, παρακλάδι του Χριστιανισμού, που επηρέασε καταλυτικά τη ζωή και την τέχνη στο νησί της Τζαμάικα. Ο πιο γνωστός οπαδός της θρησκείας ήταν χωρίς αμφιβολία ο μεγάλος μουσικός της reggae [B]Μπομπ Μάρλεϊ.[/B
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο][B]Και λίγη ιστορία τώρα…[/B
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο][B]Η πρωτεύουσα Αντις[/B
- Κεφάλαιο 20ο][B]Τι Τρώμε?[/B
- Κεφάλαιο 21ο
- Κεφάλαιο 22ο
Σάββατο σήμερα και λες πως και εδώ είναι ημιαργία .. λίγος ο κόσμος , καθόλου συνωστισμός , ακόμη και οι αρρώστιες έχουν ρεπό.. Το δικό μας μεσημεριανό ρεπό το αφιερώσαμε για βόλτα στις hot springs. Οι πηγές βρίσκονται στα 3 χιλιόμετρα από το νοσοκομείο και είναι ας το πούμε το υδραγωγείο της πόλης και του νοσοκομείου που όμως δεν έχω καταλάβει καλά το σύστημα ύδρευσης πως λειτουργεί ,αφού νερό δεν υπάρχει και αυτό που τρέχει σταγόνα –σταγόνα προέρχεται από κάτι χιλιοτρυπημένες ντεπόζιτα –υδροφόρες …Το καφέ χωμάτινο δρομάκι μας βγάζει στο μικρής ροής και ποσότητας ποτάμι με το ίδιο χρώμα νερού ..καφέ-μαύρο.. Λίγο πιο εκεί 2 τσιμεντένιες δεξαμενές-κολύμπες εκτελούν χρέη υπαίθριας σάουνας που οι ατμοί είναι το μόνο ασπριδερό χρώμα που βγαίνει από εκεί μιας και οι πελάτες και πρώτη ύλη , το νερό δηλαδή ανήκουν σε διαφορετική κατηγορία χρώματος..
… Σάββατο απόγευμα και είπαμε να αρχίσουμε τους περιπάτους στη γειτονία και φύση .Στο πρόγραμμα είναι το δημοτικό σχολειό της γειτονιάς.. Η γειτονιά όμως είναι μιάμιση ώρα ποδαρόδρομο μέσα στο δάσος. Το στενό μόλις χαραγμένο από τα πατήματα και το βροχόνερο μονοπάτι, μας περνά μέσα από μπανανιές, ευκαλύπτους, δένδρα του πασιον-φρουτ, καφεόδενδρα , αγριομπανανιές και ακακίες.. Φτάνουμε στο ποτάμι και ακροβατώντας πάνω σε 2 φαρδιές αλήθεια είναι δοκούς περνάμε απέναντι ικανοποιημένοι( που κανείς δεν έπεσε) από τις επιδόσεις μας σαν την Κομανέτσι στους Ολυμπιακούς.. Καλύβες ξεπροβάλουν ανάμεσα και κάτω από τα δένδρα και πολλά μα πολλά παιδιά εμφανίζονται τρέχοντας –χοροπηδώντας και φωνάζοντας.. Πίσω από κάθε δένδρο, από κάθε κορμό νασου δεκάδες παιδιά, σαν μελίσσια κολλούν γύρω μας.., μας χαζεύουν , μας μιλούν , ζητώντας Φώτο! Φώτο!,, και μετά να σκάνε στα γέλια βλέποντας τα πρόσωπα τους με τις πιο απίθανες γκριμάτσες που παίρνουν ποζάροντας στο φακό..
Μέχρι να φτάσουμε στο σχολειό, η ακολουθία μας ξεπερνούσε τα 100 παιδιά ..
Βρε μπας και δεν μέτρησαν καλά ? Τι μας είπαν πως 300 παιδιά έχει το σχολειό ? Δεν θα φτάσουν τα τετράδια..
-300 είναι οι μαθητές …λέει η Βαρβάρα..
Ε έτσι κάτι γίνεται..
Κάτω από τα δένδρα οι ηλικιωμένοι του χωριού έχουν συμβούλιο ..πρέπει να πάρουν αποφάσεις ..καθισμένοι σε κύκλο με τις μαγκούρες στα χέρια τυλιγμένοι με αυτό το ασπριδερό μανδύα είναι σαν να βγάνουν από στιγμές άλλης εποχής..
..Στην αυλή του σχολείου είναι χωρισμένα και καθισμένα στο χορτάρι ανά τάξη τα παιδιά .. Κοιτάνε τους λευκούς εισβολείς μισοαποσβολωμενα ψελλίζουν τραγούδι υποδοχής.. Μας περιμένουν, τα έχει ενημερώσει ο δάσκαλος για την επίσκεψη μας.. Δεν ξέρουν τα μάτια μας ποια εικόνα και προς τα πού να γυρίσουν.. Όπου και να γυρίσεις αντικρίζεις κάτι τεράστια ορθάνοικτα μάτια να σε καρφώνουν Ο Νώε ο τρίχρονος γιός της ελληνοαιθιοπεζας Βαρβάρας και ελληνοαιθίοπα Μανώλη , πλησιάζει ένα μικρό με σκισμένο παντελόνι και ματωμένο το γυμνό πόδι του..
-Τι έπαθες εκεί ρωτά? Αλλά απάντηση καμιά …. Ο άλλος μικρός δεν καταλαβαίνει αυτό που ρωτά ο συμπατριώτης του σε άλλη γλώσσα και δεν αντιδρά..
Είδε και απόειδε ο Νόε και γυρνά λέγοντας.. Αυτού του παιζιού κάτι έπαθε το βλακάκι του !!!!! με αυτή τη προφορά των 3 και κάτι χρόνων που λυθήκαμε στα γέλια..
Τα παιδιά χαζεύουν τα στυλό και τα πολύχρωμα τετράδια …. Διαπιστώνουν το πόσο διαφέρουν από αυτό που έχουν συνηθίσει, ένα τετράδιο φτιαγμένο από το πολτό φύλων μπανανιάς και που δεν επιδέχεται διορθώσεις και σβησίματα…
Αρχικά υπήρξε τάξη και υπομονή στη μοιρασιά, αλλά με το που εμφανίστηκαν οι σακούλες με τις καραμέλες δεν μπόρεσαν να κρατηθούν από τη λαχτάρα του γλυκού μικροί και μεγάλοι και έγινε ….ο πόλεμος της καραμέλας!!..
Το σχολειό μας περιμένει με ανοιχτές πόρτες, να το επισκεφτούμε.. ..Αποτελείται από 4 αίθουσες από άχυρο και λάσπη σαν δομικό υλικό, στενόμακρες με λαμαρινοσκεπη και θεοσκότεινες.. Ο δάσκαλος μας εξηγεί πως το σχολείο λειτουργεί εδώ και 3 χρόνια.. Μάθαμε επίσης ότι κάθε περιοχή διδάσκει τη δική της γλώσσα και κουλτούρα, δεν διδάσκεται μια κοινή γλώσσα όπου όλοι οι Αιθίοπες θα μπορούν να καταλαβαίνουν και να χρησιμοποιούν.. πράγμα που καταλαβαίνουμε τι σκοπό έχει και πως ο λαός διαχωρίζεται και απομονώνεται στα δικά του προβλήματα..
Μάθαμε επίσης πως δεν πάνε όλα τα παιδιά σχολείο… Εδώ οι οικογένεια λειτουργεί με triage.. Έχουν καθοριστεί και μοιραστεί οι αρμοδιότητες.. Ξέρουν από την αρχή, ποιος θα πάει σχολείο, ποιος θα γίνει βοσκός, ποιος νεροκουβαλητής, ποιος αγρότης , έτσι δεν υπάρχει ζήλεια και αντιπαλότητα ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας..
Περνώντας από τις σκοτεινές αίθουσες και βλέποντας το δάσκαλο μουρχεται στο μυαλό ο φίλος Vagantos και το δικό του μεράκι στη διδασκαλία.. άλλη διάσταση στην ίδια εποχή… Φίλε Βαγγελη μιας και δεν κατάφερα να έλθω να δω από κοντά το έργο σου, σου αφιερώνω τις φώτο που ακολουθουν…
o πολεμος της καραμελας
σχολικη αιθουσα...
ο δασκαλος στο γραφειο του ..πιο φωτεινο..
...χαμογελα...δεν τα ξεχνας ποτε
ξεφυλιζοντας τι αδειες σελιδες..
οι πηγες..
το ποταμι πριν απο το σχολειο..
… Σάββατο απόγευμα και είπαμε να αρχίσουμε τους περιπάτους στη γειτονία και φύση .Στο πρόγραμμα είναι το δημοτικό σχολειό της γειτονιάς.. Η γειτονιά όμως είναι μιάμιση ώρα ποδαρόδρομο μέσα στο δάσος. Το στενό μόλις χαραγμένο από τα πατήματα και το βροχόνερο μονοπάτι, μας περνά μέσα από μπανανιές, ευκαλύπτους, δένδρα του πασιον-φρουτ, καφεόδενδρα , αγριομπανανιές και ακακίες.. Φτάνουμε στο ποτάμι και ακροβατώντας πάνω σε 2 φαρδιές αλήθεια είναι δοκούς περνάμε απέναντι ικανοποιημένοι( που κανείς δεν έπεσε) από τις επιδόσεις μας σαν την Κομανέτσι στους Ολυμπιακούς.. Καλύβες ξεπροβάλουν ανάμεσα και κάτω από τα δένδρα και πολλά μα πολλά παιδιά εμφανίζονται τρέχοντας –χοροπηδώντας και φωνάζοντας.. Πίσω από κάθε δένδρο, από κάθε κορμό νασου δεκάδες παιδιά, σαν μελίσσια κολλούν γύρω μας.., μας χαζεύουν , μας μιλούν , ζητώντας Φώτο! Φώτο!,, και μετά να σκάνε στα γέλια βλέποντας τα πρόσωπα τους με τις πιο απίθανες γκριμάτσες που παίρνουν ποζάροντας στο φακό..
Μέχρι να φτάσουμε στο σχολειό, η ακολουθία μας ξεπερνούσε τα 100 παιδιά ..
Βρε μπας και δεν μέτρησαν καλά ? Τι μας είπαν πως 300 παιδιά έχει το σχολειό ? Δεν θα φτάσουν τα τετράδια..
-300 είναι οι μαθητές …λέει η Βαρβάρα..
Ε έτσι κάτι γίνεται..
Κάτω από τα δένδρα οι ηλικιωμένοι του χωριού έχουν συμβούλιο ..πρέπει να πάρουν αποφάσεις ..καθισμένοι σε κύκλο με τις μαγκούρες στα χέρια τυλιγμένοι με αυτό το ασπριδερό μανδύα είναι σαν να βγάνουν από στιγμές άλλης εποχής..
..Στην αυλή του σχολείου είναι χωρισμένα και καθισμένα στο χορτάρι ανά τάξη τα παιδιά .. Κοιτάνε τους λευκούς εισβολείς μισοαποσβολωμενα ψελλίζουν τραγούδι υποδοχής.. Μας περιμένουν, τα έχει ενημερώσει ο δάσκαλος για την επίσκεψη μας.. Δεν ξέρουν τα μάτια μας ποια εικόνα και προς τα πού να γυρίσουν.. Όπου και να γυρίσεις αντικρίζεις κάτι τεράστια ορθάνοικτα μάτια να σε καρφώνουν Ο Νώε ο τρίχρονος γιός της ελληνοαιθιοπεζας Βαρβάρας και ελληνοαιθίοπα Μανώλη , πλησιάζει ένα μικρό με σκισμένο παντελόνι και ματωμένο το γυμνό πόδι του..
-Τι έπαθες εκεί ρωτά? Αλλά απάντηση καμιά …. Ο άλλος μικρός δεν καταλαβαίνει αυτό που ρωτά ο συμπατριώτης του σε άλλη γλώσσα και δεν αντιδρά..
Είδε και απόειδε ο Νόε και γυρνά λέγοντας.. Αυτού του παιζιού κάτι έπαθε το βλακάκι του !!!!! με αυτή τη προφορά των 3 και κάτι χρόνων που λυθήκαμε στα γέλια..
Τα παιδιά χαζεύουν τα στυλό και τα πολύχρωμα τετράδια …. Διαπιστώνουν το πόσο διαφέρουν από αυτό που έχουν συνηθίσει, ένα τετράδιο φτιαγμένο από το πολτό φύλων μπανανιάς και που δεν επιδέχεται διορθώσεις και σβησίματα…
Αρχικά υπήρξε τάξη και υπομονή στη μοιρασιά, αλλά με το που εμφανίστηκαν οι σακούλες με τις καραμέλες δεν μπόρεσαν να κρατηθούν από τη λαχτάρα του γλυκού μικροί και μεγάλοι και έγινε ….ο πόλεμος της καραμέλας!!..
Το σχολειό μας περιμένει με ανοιχτές πόρτες, να το επισκεφτούμε.. ..Αποτελείται από 4 αίθουσες από άχυρο και λάσπη σαν δομικό υλικό, στενόμακρες με λαμαρινοσκεπη και θεοσκότεινες.. Ο δάσκαλος μας εξηγεί πως το σχολείο λειτουργεί εδώ και 3 χρόνια.. Μάθαμε επίσης ότι κάθε περιοχή διδάσκει τη δική της γλώσσα και κουλτούρα, δεν διδάσκεται μια κοινή γλώσσα όπου όλοι οι Αιθίοπες θα μπορούν να καταλαβαίνουν και να χρησιμοποιούν.. πράγμα που καταλαβαίνουμε τι σκοπό έχει και πως ο λαός διαχωρίζεται και απομονώνεται στα δικά του προβλήματα..
Μάθαμε επίσης πως δεν πάνε όλα τα παιδιά σχολείο… Εδώ οι οικογένεια λειτουργεί με triage.. Έχουν καθοριστεί και μοιραστεί οι αρμοδιότητες.. Ξέρουν από την αρχή, ποιος θα πάει σχολείο, ποιος θα γίνει βοσκός, ποιος νεροκουβαλητής, ποιος αγρότης , έτσι δεν υπάρχει ζήλεια και αντιπαλότητα ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας..
Περνώντας από τις σκοτεινές αίθουσες και βλέποντας το δάσκαλο μουρχεται στο μυαλό ο φίλος Vagantos και το δικό του μεράκι στη διδασκαλία.. άλλη διάσταση στην ίδια εποχή… Φίλε Βαγγελη μιας και δεν κατάφερα να έλθω να δω από κοντά το έργο σου, σου αφιερώνω τις φώτο που ακολουθουν…
o πολεμος της καραμελας
σχολικη αιθουσα...
ο δασκαλος στο γραφειο του ..πιο φωτεινο..
...χαμογελα...δεν τα ξεχνας ποτε
ξεφυλιζοντας τι αδειες σελιδες..
οι πηγες..
το ποταμι πριν απο το σχολειο..
Attachments
-
113,2 KB Προβολές: 126