LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.525
- Likes
- 7.785
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο]Ο δρόμος μας βγάζει στη περιοχή των [B]ρασταφαρι[/B]…και τι είναι πάλι αυτοί? Είναι ένα θρησκευτικό κίνημα, παρακλάδι του Χριστιανισμού, που επηρέασε καταλυτικά τη ζωή και την τέχνη στο νησί της Τζαμάικα. Ο πιο γνωστός οπαδός της θρησκείας ήταν χωρίς αμφιβολία ο μεγάλος μουσικός της reggae [B]Μπομπ Μάρλεϊ.[/B
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο][B]Και λίγη ιστορία τώρα…[/B
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο][B]Η πρωτεύουσα Αντις[/B
- Κεφάλαιο 20ο][B]Τι Τρώμε?[/B
- Κεφάλαιο 21ο
- Κεφάλαιο 22ο
Και ποια θα μου πείτε η σχέση Τζαμάικα και Αιθιοπίας? Μα λόγω του Χαιλέ Σελασιέ που θεωρείτε μεσσίας από τους ρασταφαρι.. αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή…Λοιπόν.. απο οτι ειδα σερφαροντας στο ιντερνετ...
Την έμπνευση για το κίνημα αποτέλεσαν οι διδασκαλίες του Marcus Garvey, ο οποίος προώθησε τον Αφρο-κεντρισμό, την υπεροχή της μαύρης φυλής και την επιστροφή στην Αφρική. Αν και δεν θεωρείται επίσημα ως ο ιδρυτής της θρησκείας, πολλοί πιστοί τον θεωρούν προφήτη, ακόμα και δεύτερο Ιωάννη Πρόδρομο. Μια προφητεία που του αποδίδεται είναι η ενθρόνιση του Χαϊλέ Σελασιέ της Αιθιοπίας, (ο μεσσίας στο Ρασταφάρι), καθώς το 1927 είχε δηλώσει: «κοιτάξτε προς την Αφρική για την ενθρόνιση ενός μαύρου βασιλιά, αυτός θα είναι ο λυτρωτής». Οι θεωρίες του για επιστροφή της Αφρικής στους μαύρους και κλείσιμο των αποικιών των λευκών είχαν μεγάλη απήχηση στους φτωχούς αγροτικούς πληθυσμούς της Τζαμάικα. Παρ' όλα αυτά, ο ίδιος ήρθε σε σύγκρουση με τον Χαϊλέ Σελασιέ, επειδή εγκατέλειψε την Αιθιοπία κατά την εισβολή των Ιταλών, και η οργάνωση του δεν τον αναγνώρισε ως μεσσία.Όπως είναι ευνόητο, ιδιαίτερα σημαντικό πρόσωπο θεωρούταν για τους οπαδούς του Ρασταφάρι ο βασιλιάς της Αιθιοπίας Χαϊλέ Σελασιέ, ως ο μόνος ανεξάρτητος μαύρος βασιλιάς, σε μια εποχή που η Αφρική ήταν χωρισμένη σε αποικίες. Το πλήρες όνομά του ήταν Ras Tafari Makonnen, από το οποίο πήρε το όνομά της η θρησκεία. Οι οπαδοί του Ρασταφάρι πίστευαν οτι ο Χαϊλέ Σελασιέ είναι ο μεσσίας, ο δεύτερος Ιησούς, που ήρθε να λυτρώσει τη νέα εκλεκτή φυλή του Θεού, τους νέγρους, και να την οδηγήσει στην Αιθιοπία, την καινούρια Σιών..Σύμφωνα με την παράδοση, ο Χαϊλέ Σελασιέ είναι ο 225ος μονάρχης της σολομωνικής δυναστείας στην Αιθιοπία. Η μυθολογία του Ρασταφάρι θέλει τους Αιθίοπες μονάρχες να είναι απόγονοι του Μενελίκ του 1ου, γιου του βιβλικού βασιλιά Σολομώντα και της βασίλισσας του Σαβά..
Η λατρεία για την Αιθιοπία φαίνεται και στα ρούχα που φορούν οι Ράστα (πιστοί του Ρασταφάρι), όπου κυριαρχούν τα χρώματα της αιθιοπικής σημαίας πράσινο, κίτρινο και κόκκινο.
Ένα από τα θεμελιώδη συστατικά του Ρασταφάρι είναι το κίνημα «πίσω στην Αφρική». Επηρεασμένοι από τις θεωρίες του Garvey, οι Ράστα πίστευαν οτι επιτέλους είχε έρθει η ώρα να λήξει η διασπορά τους και να επιστρέψουν στη βιβλική Σιών, που δεν ήταν άλλη από την Αιθιοπία. Το 1960 η κυβέρνηση της Τζαμάικα έστειλε μια επιτροπή από Ράστα στην Αιθιοπία, για να δουν από κοντά πως έχουν τα πράγματα και να προετοιμάσουν το έδαφος για μια μελλοντική μετανάστευση σε μεγάλη κλίμακα. Απ' ότι φαίνεται όμως, η εξοικείωση των ηγετών του Ρασταφάρι με τη σκληρή αφρικανική πραγματικότητα τους απογοήτευσε, αναβάλλοντας τα σχέδια για άμεση μαζική μετακίνηση...
Ένα μεγάλης σημασίας γεγονός έλαβε χώρα την 21η Απριλίου του 1966, καθώς ο Χαϊλέ Σελασιέ επισκέφτηκε επιτέλους το νησί της Τζαμάικα. Η μέρα αυτή γιορτάζεται ως ιερή από τους πιστούς του Ρασταφάρι. Όταν το αεροσκάφος που μετέφερε το νέγρο βασιλιά προσγειώθηκε, ένα πλήθος ανθρώπων μεταξύ 100 και 200 χιλιάδων τον περίμενε στο αεροδρόμιο του Κίνγκστον, καπνίζοντας μαριχουάνα και παίζοντας παραδοσιακά κρουστά. Το πλήθος ήταν τόσο μεγάλο, που ο Χαϊλέ Σελασιέ άργησε να κατέβει από το αεροπλάνο κατά μία ώρα, μέχρι να καταλαγιάσουν κάπως οι εκδηλώσεις ενθουσιασμού. Κατά την επίσκεψή του, ο Αφρικανός μονάρχης φέρεται να είπε στους ηγέτες της νέας θρησκείας οτι ο καιρός για τη μετανάστευση στην Αιθιοπία δεν είχε έρθει ακόμα, καθώς έπρεπε πρώτα να απελευθερώσουν την ίδια τους τη χώρα.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι ο Χαϊλέ Σελασιέ δεν αρνήθηκε ποτέ τον τίτλο του μεσσία που του απέδιδαν, ούτε όμως και τον επιβεβαίωσε, διατηρώντας μια διπλωματική, σχεδόν σιβυλλική σιγή. Απ' ότι φαίνεται, ο σκοπός του ταξιδιού του στη Τζαμάικα ήταν να πείσει τους ανθρώπους της να μην μεταναστεύσουν σε μεγάλη κλίμακα στην Αιθιοπία, καθώς η χώρα του δεν διέθετε ούτε τις υποδομές, ούτε την ανεπτυγμένη οικονομία για να τους δεχτεί..και φυσικά ούτε τις απόκτησε ποτέ..
Η θρησκεία του Ρασταφάρι, πέρα από τις εντυπωσιακές και επαναστατικές αρχές που προαναφέραμε, θεμελιώθηκε επίσης σε ένα θολό σύμπλεγμα κανόνων, ταμπού, παραδόσεων και δεισιδαιμονιών, πολλά από τα οποία προϋπήρχαν. Αρχικά, η εμφάνιση το γνωστό look, είναι πολύ σημαντική για τους Ράστα. Ο χαρακτηριστικός τύπος μαλλιών, μακριά, κατσαροπλεγμένα και όχι πάντα καθαρά, που στα ελληνικά αποκαλούμε επίσης ράστα (αγγλικά: dreadlocks), είναι σχεδόν απαραίτητος για όλους τους πιστούς
Όπως ισχύει και η απαγόρευση που αφορά οποιαδήποτε επέμβαση στο σώμα του πιστού, συμπεριλαμβανομένων και των χειρουργικών επεμβάσεων.., (αχ πάει έχασα τη δουλειά μου!.) κάτι ανάλογο περίπου ισχύει και με τους μάρτυρες του Ιεχωβά που δεν θέλουν να δουν στα μάτια τους άλλο αίμα πλην του δικού τους..
Ακόμα, πολύ συνηθισμένη είναι η χρήση μαριχουάνας,( βρε δουλειές που θα κανανε εδώ οι Ζωνιανοί!!!!)ή αλλιώς γκάντζα για θρησκευτικούς σκοπούς. Ο πιστός ενθαρρύνεται να καπνίσει γκάντζα σε τελετές και συγκεντρώσεις, με το σκεπτικό ότι καθαγιάζει το σώμα και το πνεύμα, διευρύνει τη συνείδηση, προάγει τα φιλειρηνικά ένστικτα και φέρνει το χρήστη πιο κοντά στο Θεό. Σύμφωνα με κάποιους μελετητές, η συνήθεια αυτή μεταφέρθηκε στη Τζαμάικα από την Ινδία μέσω μεταναστών, στις αρχές του 20ου αιώνα. Οι δάσκαλοι του Ρασταφάρι βρίσκουν επίσης βιβλικές αναφορές που προτρέπουν τη χρήση μαριχουάνας, όπως η παρακάτω (Γεν. 3,18)?κ?νθας κα? τριβ?λους ?νατελε? σοι, κα? φαγ? τ?ν χ?ρτον το? ?γρο?.Η απαγόρευση του χασίς από τη δυτική κοινωνία είναι για τους Ράστα απόδειξη ότι είναι καταπιεστική και εχθρική προς τη θρησκεία τους. Γι' αυτόν και πολλούς ακόμα λόγους έχουν ονομάσει την κοινωνία των λευκών «Βαβυλώνα», σε αντιδιαστολή με την Αφρική και ειδικότερα την Αιθιοπία που θεωρείται η «Σιών»Οι πιστοί Ράστα δε, θεωρούνται αυστηρά χορτοφάγοι.
Και μπορεί να μην έγινε η μαζική μετανάστευση των Τζαμαϊκανών στη Αιθιοπία, κάποιοι όμως τόλμησαν να κάνουν αυτό το υπερατλαντικό ταξίδι, να αρνηθούν τη θάλασσα και ναρθουν να χωθούν εδώ ανάμεσα στα βουνά και τα χωράφια να αρχίσουν μια ζωή θρησκόληπτη και κατευθυνόμενη από τους νεοαρχομενους μεσσίες – προφήτες που εδρεύουν εδώ σε αυτό το ναό-μοναστήρι- μουσείο, που βρίσκομαι απ έξω περιμένοντας την ευλογία του ιερέα μαζί με την άδεια να εισβάλουμε στα ενδότερα.. απαντώντας στις κοινότυπες ερωτήσεις τύπου,¨¨ από πού είσαι? ¨¨ η ¨¨ πρώτη φορά από τα μέρη μας?¨¨¨¨, η αν σου αρέσει η Αιθιοπία ?¨¨
Και ήλθε επιτέλους η έγκριση , πέρασα τη καγκελόπορτα και βρέθηκα να ευλογούμε από μια τεράστια φωτογραφία του Σελασιέ με τα χέρια ορθάνοιχτα σαν πεταλούδα , ενώ παραδίπλα δεσπόζει μια άλλη του Μαρλευ.. Αποθέτω τα σέβη στον δεύτερο λόγω μουσικής, τους βασιλιάδες δεν τους πάω καθόλου και κατευθύνομαι στα άδυτα του σύγχρονου προφήτη που σκάει μύτη μέσα σε ένα ντουμανιασμένο από καύση μαριχουάνας δωμάτιο , με μάτια υγρά- θολά, με ρινική αποσυμφόρηση και δεν κραταγε και χαρτομάντιλο ο άτιμος και ρίχνει τη ερωτοαπαντηση κεραυνός!!.
ΧΜΜΜΜ Greece ε?????? έχετε πολλά προβλήματα εσείς εκεί τώρα, αλλά μην φοβάστε θα σας βοηθήσουν οι Κινέζοι…!
-Ντούπ τι έγινε καλέ? Σερφαρισε στο διαδίχτυο ο τύπος μέχρι να δώσει τη άδεια, βρήκε όλα τα άπλυτα και πλυμένα της οικονομίας μας , μας καρφώνει δε, με το κενό θολό του βλέμμα και μας την λέει κιόλας… Ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι μου δίδοντας ένα ροδοκόκκινο-βυσσινί χρώμα στο πρόσωπο μου.. Βρε αι στο διάολο και εσύ τώρα που θα μου κάνεις κατήχηση και θα μου πεις το ριζικό μου.!!!!. άιντε και όρμησα έξω.. Δεν είπε ο άνθρωπος κάτι διαφορετικό από ότι λένε κάθε μέρα τα πρωιναδικα και οι δημοσιογράφοι στις φυλλάδες και στα τηλεπαράθυρα, αλλά ρε παιδάκι μου να πώς να το πω, εγωισμό να το πω, υπέρτατο πατριωτισμό να το πω, αλλιώς να τα ακούς από δικό σου , αλλιώς να το ακούς από ξένο στόμα..
Αφήνοντας τους άλλους βγήκα να πάρω φρέσκο αέρα στη αυλή..
Γεμίσαμε τα τζιπ καύσιμα και βουρ για το Sodo , όπου θα αναζητήσουμε φαί-καφέ και τι άλλο ? τουαλέτες! Σε ένα τριώροφο νεόκτιστο οικοδόμημα, με φιμέ τζάμια στην μια ημικυκλική πλευρά του, βρήκαμε όλα τα παραπάνω…μόνο που καφές ήταν τόσο δυνατός που ακόμη και εγώ που δίνω θάνατο οπως λένε στο καφέ, δεν μπόρεσα να πιώ… Από το μαγαζάκι δίπλα αγοράσαμε τις τελευταίες προμήθειες καθώς δεν γνωρίζαμε ακόμη αν θα κατασκηνώναμε η θα μέναμε σε lodge, σπάζοντας μας ολίγον τι τα νεύρα, αυτό το επτασφράγιστο μυστικό -έκπληξη όπως έλεγαν..! Έκπληξη θανε να κατασκηνώσουμε να αρχίσει να τουλιουμάζει και να γίνομαι ναυαγοί αντί για πρόσκοπες! Άσε δε και το καυτό ζήτημα της τουαλέτας !, που το βάζεις αυτό? Να τρέχεις τα μεσάνυχτα να βρεις δένδρο για την ανάγκη σου και να γίνεσαι και παπί από τη βροχή?! Είπα να αρχίσω τις προσευχές σε όλους τους Αγίους , έτσι άπιστη και άθεη που είμαι μπορεί να εισακουστώ έτσι για να μου αποδείξουν ότι υπάρχουν αλλά που!!!! ,τζίφος .. ζέστη και πάλι ζέστη,, αποφάσισαν οι θεοί να με αγνοήσουν..
Όλη η διαδρομή ένα εργοτάξιο … μπουλντόζες-εκσκαφείς, εργάτες –ζώα και σκόνη.. που δεν περιγράφεται… Ο χρόνος μας πιέζει γιατί αν νυχτώσει και είμαστε ακόμη στο δρόμο τα πράγματα περιπλέκονται αφού δεν υπάρχει φωτισμός και οι πιθανότητες ατυχήματος είναι πολύ μεγάλες.. Το δεκάωρο έκλεισε από ώρα όταν η λίμνη κάνει την εμφάνιση της.. Άντε φτάσαμε.. Αιώνας μας φάνηκε η διαδρομή ως το lodge Paradise που βρίσκετε χτισμένο πάνω στο χείλος του γκρεμού και μόνο ένα κοτετσοσυρμα μας χωρίζει από την ζούγκλα που βρίσκεται από κάτω ….
Το αρχιτεκτονικό σχέδιο δεν αλλάζει και πολύ , για να μην πω καθόλου . Οι χορταρένιες κατασκευές με τις ξύλινες πόρτες έχουν μια διάταξη εν σειρά, λίγο λοξή και διαθέτουν ένα μεγάλο μπαλκόνι στη πίσω πλευρά που βλέπει στη ζούγκλα εφοδιασμένο με μπαμπουδένιες πολυθρόνες και τραπέζι . Παίρνω το νούμερο 13 και μαζί με τις άλλες 2 συγκατοίκους σέρνω τα μπαγκάζια μου ως εκεί πεθαίνοντας για ένα ντους και ένα καφέ . Δεν χάνω χρόνο να το σκεφτώ για δεύτερη φορά και βρίσκομαι κάτω από το χλιαρό, που για να το ρυθμίσω είδα και έπαθα, αδύναμης ροής νερό… Ξαναγεννημένη και συνεπώς πεντακάθαρη με το καφέ στο χέρι βγαίνω στ μπαλκόνι.. Έχει αρχίσει να σουρουπώνει και η νύχτα δίνει μια ξεχωριστή αλλά και συνάμα άγνωστη ομορφιά στο χώρο. Από τη ζούγκλα βγαίνουν ήχοι δυνατοί και άγριοι, ήχοι πάλης ανάμεσα στα ζώα, ήχοι θριάμβου του θηρευτή, ήχοι πόνου του αδύνατου θύματος …η ζωή στη ζούγκλα έχει αρχίσει με το που έσβησαν οι τελευταίες αχτίνες του ήλιου. Καθηλωμένη στο μπαλκόνι μου παρακολουθώ τη νύχτα να απλώνει το πέπλο της πάνω στα ψηλά κλαδιά των δένδρων, νιώθω στη επιδερμίδα μου το κρύο και την υγρασία να διεκδικούν μερίδιο από τη διάρκεια της νύχτας . Δεν νομίζω να ένιωσα ποτέ τόση χαλαρότητα, τόση γαλήνη σαν να άδειασε η καρδιά και το κορμί από όλα όσα στοιχειωμένα κουβαλημένα με βάραιναν. Το μάτι της σκέψης ανάλαφρο πήδησε το δίχτυ και πέρασε στο παχύ σκοτάδι της ζούγκλας να κλέψει σκηνές και ακούσματα μιας ζωής διαφορετικής. Η βροχή διέκοψε και απέσπασε την σχεδόν ταύτιση , συνύπαρξη μου από το γύρω περιβάλλον.
Στη τραπεζαρία αν και το φαγητό δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό της κυρίας Μαρίας, δεν αφήσαμε ούτε ψίχουλο, κοινώς γλείψαμε και τα πιάτα αφού μας είχε κόψει μαύρη πείνα. Με μια μπυρίτσα στο χέρι και έξω στη βεράντα της τραπεζαρίας που για μέσο προφύλαξης από την ελεύθερη πτώση μέσα στη ζούγκλα έχει ξύλινους κορμούς αντί για κοτετσόσυρμα.. Η χαρά του να ακουμπήσεις και να ξαποστάσεις κόπηκε απότομα από τη εμφάνιση ενός ασπρουλιάρικου φιδιού που μας πρόλαβε …μπρουρρρρρρρρρ πίσω ολοταχώς!!!!!!!!
Δώσαμε τέλος σε αυτή τη μακρά διαρκείας ταλαίπωρης μέρας τυλιγμένες μέσα και κάτω από την ευτυχώς ακέραια κουνουπιέρα μας.. περιμένοντας ποια θα αρχίσει πρώτη το ροχαλητό..
.. ρασταφαρι....
κατω απο εμας η ζουγκλα
paradise lodge
.η.θεα περα απο τη ζουγκλα...
..η καλυβα μου στο paradise lodge
.. η περιφραξη..
και απο σκονη ??? αλλο τιποτα!!!
Ξημέρωσε μέσα από ένα συνδυασμό χιλιάδων χρωμάτων που ντύθηκε ο ουρανός . Εγώ και όσοι ξύπνησαν πρωί βρεθήκαμε κρεμασμένοι σχεδόν από τη ξύλινη κουπαστή της ταράτσας έξω από την τραπεζαρία να φωτογραφίζουμε μετά μανίας η για να μην πω μέχρι αηδίας.. που μυαλό για πρωινό…ούτε για καφέ.. Σε κάμποση ώρα που μας έκοψε η λόρδα και η μύτη έσπασε από γαργαλιστικές μυρωδιές στρωθήκαμε για φαί..
Σήμερα λέει θα πάμε βαρκάδα στη λίμνη Τσαμο.. Τη θυμάμαι τίγκα στο κροκόδειλο και ιπποπόταμο από το προηγούμενο ταξίδι. Και ενώ λέω ότι τη θυμάμαι , την ίδια στιγμή δεν μπορώ να αναγνωρίσω αρκετά κομμάτια της περιοχής. Δεν μπορώ πχ να βρω το τότε κατάλυμα στην όχθη του ποταμού, ακόμη και η πόλη έχει μια διαφορετική όψη άλλο πρόσωπο.. που αρχίζω να σκέφτομαι ότι η εγώ έχω πρώιμο Αλτζχαιμερ η αλλού είχα πάει!!!!!. .Αποφασίζω μην το ψάξω άλλο το πράμμα, χαμένη θα βρεθώ οπωσδήποτε και επιβιβάζομαι στο τζιπ νούμερο 3..με την παρέα μου….Μπαίνουμε στη ζούγκλα κομμάτι του εθνικού πάρκου Νεκισάρ ή ότι έχει απομείνει από αυτό, γλυτώνοντας από την υλοτομία και ανοικοδόμηση.. Τα στενά περάσματα και μονοπάτια χαραγμένα μέσα στη πυκνή βλάστηση, οι σκόρπιες αχυροκαλύβες η παρουσία ξυλοκόπων, είναι σημάδια συνύπαρξης ανθρώπων και ζώων . Εδώ μοιράζονται και διεκδικούν καρπούς-δένδρα –νερό εδώ δίνεται ο αγώνας επικράτησης του δυνατού, του ισχυρού με όχι πάντα τον ίδιο νικητή.. Από δεξιά μουρχεται ένας δυνατός θόρυβος σαν ένα κατρακύλισμα βράχου η κάτι τέτοιο και πριν προλάβω να συνειδητοποιήσω τι συμβαίνει μια τεράστια χνουδωτή μπάλα έρχεται να προσγειωθεί πάνω στο καπό του τζιπ.. Από τη χνουδωτή μπάλα ξεπροβάλλουν χνουδωτά χέρια και ένα τεράστιο χαμόγελο η απειλή αφήνει να φανούν κάτι δόντια τίγκα στη πέτρα …ΟΥΠΣ…. ουρακοτάγκος αλλά όχι μόνος αλλά με την οικογένεια!!!! ..τρία μικρά που έπιασαν θέση από κάθε πλευρά και ο μπαμπάς πάνω στο τζιπ..
-Κλείστε τα τζάμια και μην τα ταΐζεται λέει ο οδηγός… Ο αρχηγός της οικογένειας δεν λέει να κατέβει από το καπό και ο οδηγός προσπαθεί να το διώξει μακριά πετώντας μπισκότα κατεβάζοντας λίγο το τζάμι του, κόλπο που στέφτηκε με επιτυχία …Φτάσαμε σε ένα ξέφωτο που είναι παρκαρισμένες αρκετές λαμαρινόβαρκες δυό από τις οποίες θα χρησιμοποιήσουμε για τη βόλτα μας. Μέχρι να ρίξουμε στο νερό τις βάρκες γίναμε βορά κουνουπιών περιστεριών size. Πατώντας, ακροβατώντας για την ακρίβεια πάνω σε λάστιχα και κορμούς που είχαν τοποθετεί από την όχθη μέχρι τη βάρκα και υποβασταζόμενοι από τους βαρκάρηδες καταφέραμε να μπούμε μέσα αν και είχαμε μια απώλεια που ευτυχώς οι βαρκάρηδες πρόλαβαν να περισυλλέξουν πριν κάνουν την εμφάνιση τους οι όποιοι πεινασμένοι κροκόδειλοι..
Ο ήλιος ανελέητος μας ξεροψήνει και όλες οι προσπάθειες να αλειφτούμε με τόνους αντηλιακών κρεμών δεν είχαν αποτέλεσμα , όπως δεν μας έσωσε ούτε το πλαστικό σκέπαστρο της βάρκας.. Η μόνη ανακούφιση που ένιωθα ήταν το αεράκι και τα πιτσιλίσματα του καφετί χρώματος νερού . Διασχίζουμε τη λίμνη Τσάμο , αρκετά μίλια , δυό ώρες βαρκάδα κανονικού αργού ψησίματος… Ξεμπαρκάρουμε, μας μοιράζουν και από 2 λίτρα νερό μια μπανάνα και βουρ ρρρρρ διατάζουν πορεία προς τα πάνω!!!
-Και για πού με το καλό?
-Σαφάρι!!!!! Θα δούμε ζέβρες , αντιλόπες και άλλα ζώα..
Μόνο αυτά? Λιοντάρια υπάρχουν?
-Όχι λέει κάποιος..
Δεν με έπεισε γιατί στη παρέα μας προστέθηκαν και τρεις αρματοφορεμένοι. Τώρα βέβαια τα όπλα ταχαν περασμένα στο ώμο και σκέφτομαι , τι ταχύτητα και με τι αντανακλαστικά θα μας έσωζαν αν κάποιο ζώο ενοχλημένο από τη παρουσία μας βρισκόταν στο δρόμο μας? Εξέφρασα την απορία μου στη Βαρβάρα η οποία πολύ απλά με διαβεβαίωσε, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πυροβολήσουν σε ζώο!!!!!! Να το εκφοβίσουν ναι , αλλά να πυροβολήσουν ποτέ!!!
Να κάνω δηλαδή το σταυρό μου χαχαλιες( με τις χούφτες για τους μη Κρητες) που λέει και η μάνα μου ,μην βρεθώ στο δρόμο τους γιατί ούτε από τη βρώμα δεν θα με ανακαλύψουν.. και τάχυνα το βήμα μου να πάω κοντά με τους άλλους και να αφήσω τις φωτογραφίες και τα ρεπορτάζ.. Και όλο ισα πάνω και όλο να μην φτάνουμε πουθενά. Αφήνουμε πίσω μας τα ψηλά δένδρα και μπαίνουμε σε μια αχανή έκταση χαμηλής βλάστησης που από ότι γνωρίζω και έχω δει είναι ότι πρέπει για φωλιά και σπίτι ζώων θηρευτών.. Ξεροκαταπίνω και το παίζω αδιάφορη και χαλαρή την ίδια στιγμή που ένας από τους ένοπλους μας υποδεικνύει να μην φωνάζουμε πολύ και δυνατά.. Το λιοπύρι σκληρό και δεν μπορούμε να προφυλαχτούμε με τίποτα.. Πέρασαν 2 ώρες και ακόμη ζώα πουθενά στον ορίζοντα και η ομάδα αρχίζει να χάνει την συνοχή της. Άλλοι θέλουν να γυρίσουν και άλλοι να προχωρήσουν λίγο ακόμη και λίγο ακόμη …, όταν εκατό μέτρα μπροστά μας κάνουν την εμφάνιση τους καμιά εικοσαριά ζέβρες . Φαίνεται πως γυρνούν από το νερόλακκο ξεδιψασμένες και ψάχνουν για γρασίδι , ίσκιο και φαί . Δεν φαίνεται να ενοχλούνται και πολύ από τη παρουσία μας αλλά απομακρύνονται σιγά –σιγά .. Η ομάδα είναι ολιγαρκείς και δεν θέλει να συνεχίσει την αναζήτηση άλλων ζώων και πάνω στη συζήτηση για τη λήψη αποφάσεων καταφτάνει άλλη μια παρέα που μας λέει ότι ο νερόλακκος είναι καμιά ώρα δρόμος ακόμη , οπότε η απόφαση του να γυρίσουμε πίσω ήταν σχεδόν ομόφωνη και οριστική..
Ο κατήφορος πιο εύκολος και όταν φτάνουμε στη όχθη βρίσκουμε τις 3 κοπέλες που δεν μας ακολούθησαν να ψήνονται στη βάρκα αντί να δροσίζονται κάτω από τον ίσκιο του δένδρου και ο λόγος ήταν η απρόσμενη επίσκεψη των κροκοδείλων που έσκασαν μύτη εκεί ακριβώς που πάτησαν πόδι και οι κοπέλες για να ξεμουδιάσουν , να καπνίσουν και να ανακουφιστούν…
-Ισα που πρόλαβαν οι βαρκάρηδες να μας τραβήξουν μέσα λέει η Νατάσα..
Κοιτάζοντας μέσα στο νερό ανακαλύπτομαι τα καλοκρυμενα σαγόνια όταν ο πιο μεγάλος και σωματώδης κάνοντας επίδειξη δυνάμεων βγαίνει σφαιρατος και χώνεται κάτω από τα κλαδιά.. Χμμμμ μάλλον χορτάτος είναι και ψάχνει για επιδόρπιο..
Μπαίνουμε βιαστικά στις βάρκες και μέχρι να πάρουν μπρος οι μηχανές, έχουμε ορμίσει στο δικό μας φαγητό που αποτελείται από χορταστικό σάντουιτς.. Τώρα λέει θα δούμε από κοντά αυτά τα δυνατά πλάσματα, θα πάμε στη περιοχή που προτιμούν να ζουν και να λιάζονται…Δεν δυσκολευτήκαμε να βρούμε το τόπο, είναι στα αριστερά της λίμνης και αναγνωρίζεται πέρα από τα αναδυόμενα κεφάλια των ιπποπόταμων και των κροκόδειλων από τα εκατοντάδες πουλιά- συνοδοί , που ζουν στα ίδιο μέρος . Πάλι εδώ έχω διαφορετικές αναμνήσεις αλλά εξηγήσιμες .. Εγώ θυμάμαι μια λίμνη γεμάτη, μα γεμάτη κροκόδειλους σε όλη της την έκταση και όχι σε μια περιοχή μόνο. Θυμάμαι τη λαμαρινόβαρκα να πλέει σε αυτά τα νερά επί ώρες και χιλιάδες, το ορκίζομαι αυτό, χιλιάδες κροκόδειλοι να πλέουν μαζί μας, δίπλα μας, από κάτω μας…
Τι άλλαξε σε 7 χρόνια ρωτώ? Τι έγιναν τόσοι κροκόδειλοι?
-Τσάντες, ζώνες , μπότες και ορεκτικά απαντά ο βαρκάρης..
-Εμ βέβαια δεν εξηγείται αλλιώς..
-Και τώρα τι γίνεται?
ΑΑΑΑ τώρα, με την άδεια της κυβέρνησης ελέγχεται η εμπορία των κροκοδείλων. Έχει γίνει λίγο πιο κάτω μια φάρμα κροκοδείλων όπου μαζεύουν τα αυγά , τα εκκολάπτουν , τα νεογέννητα τοποθετούνται σε δεξαμενές ανάλογα με την ηλικία τους , θανατώνονται δια ποίας οδού και μεθόδου δεν ρώτησα, όταν φτάσουν τα 3 η 5 χρόνια και πουλιούνται κυρίως στη Κίνα.
-Ναι?! τι έχεις Μιχάλη! ,,τι είχα πάντα, δηλαδή! Αφανισμός και κέρδη για έναν και όχι για πολλούς.. Ποια η διαφορά του να αφανίζεις με τιμολόγια και δελτία αποστολής από του να αφανίζεις στη ζούλα ?
Κατά καιρούς λέει ρίχνουν και καμιά ντουζίνα στη λίμνη για να μεγαλώσουν , να γεννήσουν και τα αυγά που θα τα κλέψουν, έτσι να ρίξουν στάχτη στα μάτια των υπευθύνων, τάχα μου, ταχα μου διαφυλάττουν το είδος και το οικοσύστημα της λίμνης.. Όσο πλησιάζαμε με σβηστή μηχανή τόσο μεγάλωνε η ανησυχία των επιβατών μέχρι που έφτασε στα όρια υστερίας, μα οφείλω να πω χαμηλόφωνης, ίσως γιατί είχαν καταπιεί τη γλώσσα τους στο έντονο ταρακούνημα και ανύψωσης της βάρκας από το σώμα του κροκόδειλου που αποφάσισε να περάσει από κάτω.. ..
Για κάμποσα δεύτερα αλήθεια είναι, περίμενα να βρεθώ μέσα στο νερό αγκαλιά με το σκληρό σώμα του κροκόδειλου και κατάστρωνα σχέδια διάσωσης αλλά η βάρκα μετά το τίναγμα, ήλθε και έκατσε με δύναμη στο βούρκο … Πέρασαν κάποια λεπτά να συνέλθει το πλήρωμα και οι επιβάτες τόσο της δικής μας όσο και της άλλη βάρκας που έπλεε κοντά μας και είδε όλο το σκηνικό και που πάω στοίχημα ότι κάποιοι θα το κατέγραφαν κιόλας ... Τραπήκαμε σε φυγή όπως καταλαβαίνεται ,μιας και οι μανάδες της παρέας νοστάλγησαν και φοβηθήκαν πως θα άφηναν ορφανά τα παιδιά τους , οι νιόπαντροι για το ταίρι τους και οι ελεύθεροι και ωραίοι σαν τον νεαρό κύπριο φοιτητή δήλωναν πως ήταν μια συγκλονιστική στιγμή που δεν περίμενε να ζήσει.., εννοώντας να δει αυτά τα ζώα και όχι να γίνει τροφή, αλλά μέχρι να το εξηγήσει κόντεψε να φάει παρά μια τεσσαράκοντες από τη ομήγυρη.
.. οι ζεβρες στο λιβαδι!
ο δρομος προς το νερολακο!
το λιβαδι!!
το ζωο πριν τη βουτια-επιθεση!
Τέλος καλό όλα καλά λοιπόν και εμείς πίσω στο φτωχικό καλύβι μας . Και μπορεί να γλυτώσαμε παρά τρίχα από τα δόντια του κροκόδειλου, δεν μας γλυτώνει τίποτα τώρα από το ξαφνικό μάθημα-διάλεξη για την εξέλιξη του ανθρώπου που μας ανακοινώθηκε λίγο πριν…Με βαριά καρδιά αλλά με άδειο στομάχι , τι να σου κάνει ένα σάντουιτς μετά από τέτοια λαχτάρα, κάθομαι στις άβολες βυσσινί γυαλιστερές βελούδινες καρεκλίτσες του conferencecenter αποφασισμένη πως αν είναι να βγει μια ψυχή ας βγει να τελειώσει, περιμένοντας να μπει μπρος η γεννήτρια να δούμε φως και καμιά διαφάνεια .. Η γεννήτρια δεν έλεγε να πάρει μπρος και η αναμονή μεγάλη ,τα μάτια μου άρχισαν να βαραίνουν και το σώμα να παραδίνεται σε ένα γλυκό κλεφτό υπνάκο … Άνοιξα τα μάτια, μου φάνηκε μετά από αιώνες, αλλά μόλις λίγα λεπτά είχαν περάσει που με χώριζαν από τα δρώμενα της αίθουσας.. Επιτέλους είχαμε φως και ο καθηγητής της ανθρωπολογίας κ. Μπισιος ήταν πανέτοιμος να μας οδηγήσει μέσα από τα μονοπάτια του homosapiens σε μια διαδρομή ιστορικά και βιολογικά ενδιαφέρουσα …
Απόψε το ρίξαμε έξω όχι τόσο στο φαί, γιατί αυτό είναι κανόνας, αλλά στο ποτό!! Μόνο που αντί να ξεκινήσουμε με τα λάιτ και να περάσουμε στα στρονγκ, εμείς πήραμε την ανάποδη οδό. Μόλις και με δυσκολία καταφέραμε να κόψουμε το ολόκληρο ψάρι καλοψημένο και καρφωμένο σε κατάλληλη πιρούνα ορθό πάνω στο μπουφέ.. για να ανακαλύψουμε με το που καθίσαμε ότι καταστρέψαμε τη διακόσμηση αφού μας σέρβιραν από ένα περίπου ίδιου μεγέθους στο κάθε ένα.. Εμείς ατάραχες ουδόλως σκιαστήκαμε λόγω οινοπνεύματος, ειδάλλως θα ευχόμαστε να ανοίξει η γη να μας καταπιεί .. τι στη ευχή έτσι να χάναμε το πρεστιζ μας? Το πώς βρήκαμε τη καλύβα μας άγνωστο! Ένα ντουκκκκκκκκκ .. και μια βρισιά .. με ξυπνά τόσο όσο να καταλάβω σε ποια ανήκε η φωνή και γύρισα πλευρό.. Το πρωί σκοντάφτω στα άδεια νερομπουκαλα που είχαμε αδειάσει τη νύχτα από τη δίψα..
- Μωρέ τι κραιπάλη και αυτή? Άντε κορίτσια ώρα για καφέ και παροτρύνω να σηκωθούν οι συγκατοικες. Η Εμμανουέλλα μου παρουσιάζεται με ελαφρώς πρησμένο το κούτελο αφού αναμετρήθηκε τη νύχτα με τη ξύλινη κολώνα που βρίσκεται καταμεσής του δωματίου και έξω ακριβώς από τη πόρτα του μπάνιου..
- Φτηνά τη γλύτωσα, γερό σκαρί το κεφάλι μου λέει, είδα τα άστρα να πέφτουν μωρέ!
- Και εγώ μωρέ αντί να σε περιθάλψω άλλαξα πλευρό!!!! .., και ευτυχώς που δεν χρειάστηκε , γιατί από τη ζάλη αντί για πρώτες , τελευταίες βοήθειες θα έδινα!!
Σήμερα θα πάμε στις φυλές!!!! Η τουλάχιστον έτσι μας ανακοίνωσαν.. και πάλι δεν με έπεισαν, γιατί τουλάχιστον γνωρίζω και θυμάμαι πολύ καλά πως για να δεις φυλές πρέπει να πας και να διανυχτερεύσεις στη Τζινγκα και μετά έχει ο θεός δρόμοοοο, κάτι που εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε διότι δεν έχουμε χρόνο αφού φεύγουμε αύριο πρωί –πρωί .. Υποψιάζομαι πως στη τελική θα απολαύουμε ένα τουριστικότατο tribeshow κάτι ανάλογο με τον μάγο μαϊμού!! , αλλά δεν βαριέσαι ,¨¨μάζευε και ας είναι και ρόγες¨¨ που λέμε και εμείς..
Τα τζιπ ανηφορίζουν βορειοανατολικά αγκομαχώντας πάνω στις πέτρες . Από ψηλά βλέπομαι τη λίμνη να απλώνεται νωχελικά και να αγκαλιάζει το πάρκο. Αν και στενός ο δρόμος δεν υπάρχει αυτός ο συνωστισμός με τις αγελάδες και τα συμπαθή γαϊδουράκια.. Συναντούμε πολύ κόσμο να ανηφορίζει κουβαλώντας καλάθια η τσουβάλια γεμάτα με προϊόντα. Που πάει αυτός ο κόσμος? Μα που αλλού αν όχι στο παζάρι του χωριού? Η λαϊκή λοιπόν γίνεται σε ένα πολύ μεγάλο χωράφι. Εκεί βρίσκεις τα πάντα, από αλάτι μέχρι κουρέα!!!!!!! Μαζεύεται εδώ ο κόσμος από τα γύρω χωριά πουλά η ανταλλάσει τα προϊόντα του ανάλογα με τις ανάγκες του.. Χαθήκαμε μέσα στο πλήθος να ανακατευτούμε με τις μυρωδιές και τα χρώματα αλλά δεν περάσαμε απαρατήρητοι.. Ουρά μαζεύτηκαν τα πιτσιρίκια πίσω από τον κάθε ένας μας και κατά ένα περίεργο τρόπο, όλα τα κοριτσάκια άκουγαν στο όνομα Σοφία και τα αγόρια στο Αλεξ, όλα πήγαιναν σχολείο σε αυτό το χωριό, μακάρι και νάταν το 1 εκατοστό αλήθεια, και όλα ήθελαν μπιρ για να αγοράσουν βιβλία και τετράδια,.. Το έχω ξαναδεί το έργο και διαπιστώνω ότι σε αυτό πράγματι δεν άλλαξε καθόλου η χώρα , παραμένει σταθερή στις επαναλήψεις , χωρίς τροποποιήσεις η παραλλαγές.. Ένας χαμογελαστός , ομορφούλης και καλαλφαδιασμένος νεαρός με ράστα μαλλί, έρχεται προς το μέρος μας με ανοιχτές αγκάλες και αρχίζει τα σταυροφιλήματα με τους οδηγούς…Μιλά άπταιστα αγγλικά και μας συστήνεται ως απόγονος της φυλής που είναι εδώ και μας οδηγεί μέσα από ένα χαμηλό πορτάκι στο εσωτερικό μιας μεγάλης αυλής όπου υπάρχουν τι άλλο, από αχυροκαλύβες κωνικού τοποθετημένες δίπλα –δίπλα και γύρω -γύρω σε όλη την αυλή.. Δώδεκα λέει μέτρα είναι στο ύψος και δεν αντικαθιστούν κανένα δομικό υλικό , δηλαδή άχυρα και φύλλα μπανανιάς που αντέχουν στο χρόνο. .Και μπορεί η βροχή και ο αέρας να μην σκιάζουν τη κατασκευή, αλλά τα μυρμήγκια είναι ο μόνος φοβερός καταστροφικός εχθρός. Και πώς? Με το να σκάβουν το χώμα ,τα θεμέλια δηλαδή, το χώμα υποχωρεί και η αχυροκαλύβα όλο και κονταίνει –κονταίνει με τα χρόνια. Μας λύθηκε λοιπόν η απορία βλέποντας δίπλα στη 12μετρη καλύβα μια άλλη μινιόν..
Πίσω από τις καλύβες αρχίζει η τουριστική ατραξιόν. Με μιας έλαβαν θέση εργασίας στον αργαλειό η υφάντρα που στην περίπτωση μας είναι Ο υφάντρος, διότι εδώ η υφαντουργεία είναι ανδρικό επάγγελμα, στο ζύμωμα η ζυμώστρα και στην φουφού η ψήστρα. Είναι απίστευτο πως μέσα σε 10 λεπτά από τότε που πατήσαμε πόδι μέσα εδώ όλη η γραμμή παραγωγής θεάματος βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.. Στη μια γωνία μια κοπελίτσα ,κούκλα κατά την ανδρική ματιά αλλά και τη γυναικεία, κόβει σε λωρίδες τα φύλλα της αγριομπανανιας τα ανοίγει και με το ένα χέρι στερεώνει τη κάθε λωρίδα σε μια σανίδα και με το άλλο κρατώντας ένα στρογγυλό ξύλο σαν αστυνομικό κλομπ το περνά με δύναμη πιέζοντας από πάνω προς τα κάτω για να βγει το χυμώδες υλικό που βρίσκεται μέσα.. Αυτό το υλικό το αφήνουν για καμιά εβδομάδα να στραγγίσει όπου παίρνει εκτός από μια τυρώδη όψη και μια απίστευτη ξινή μυρωδιά μέχρι αναγούλας…, και αυτό θα πλαστεί σε μια μπαλίτσα θα ανοιχτεί φύλλο σαν μια σφακιανη πίτα και θα ψηθεί στο μαντεμένιο τηγάνι… Περιμένω με τα μούτρα συνοφρυωμένα από την αηδία , να τελειώσει το ψήσιμο για να δοκιμάσω , ποιος ξέρει μπορεί να αλλάξει μυρωδιά και γεύση με το ψήσιμο.. και όντως άλλαξε όχι πολύ , λιγουλάκι αφού πρόσθεσα και λίγο ντόπιο μέλι.. ε ρε τι κάνει η πείνα!!!!!! θαλεγε η μάνα μου!! Η ξενάγηση προχωρεί και μπαίνουμε σε μια –μια καλύβα που αποτελεί τελικά και lodgeκαι που εδώ λέει θα μέναμε αν δεν βρίσκαμε κατάλυμα στο paradise, θεέ και κύριε! Ευτυχώς!!!!!! Κάποιο καλό άνθρωπο έχουμε στη παρέα μας και σωθήκαμε φαίνεται!! Οι αθεόφοβοι, μπορεί να μην διέθεταν τουαλέτες αλλά νυφική σουιτοκαλύβα τίγκα στο ροδοπέταλο και με αναμμένα αρωματικά κεριά και λιβάνια διέθεταν… ας το θέσω στα υπό όψιν για το σύζυγο για τον επετειακό εορτασμό των αργυρών γάμων που θα έλθει σε καμιά 25 χρόνια ..έτσι να τους αφήσω και το χρονικό περιθώριο μπας και βελτιωθούν οι παροχές και υποδομές..
Από τις σκέψεις μου με διέκοψε ο ήχος τυμπάνων και άλλων μουσικών οργάνων.. Εμ βέβαια τουριστική ατραξιόν δίχως χορό και μουσική γίνεται? Δεν γίνεται! Δυό ομάδες από αγόρια και κορίτσια αρχίζουν τις χορευτικές φιγούρες υπό τον ήχο μιας χορωδίας που φτιάχτηκε στο λεπτό από τουςσυγγενείς κατοίκους του ιδιοκτήτη του πλέον παραδοσιακού ξενώνα.. Και στα πλαίσια της συμφιλίωσης των δυό λαών όπως συμβαίνει στο τέλος όλοι μαζί ντυμένοι με τις στολές, ξίφη και χατζάρες οι χορευτές έσυραν μαζί τους στην πίστα όσους από εμάς έχουν μια κάποια γλυκύτητα στη κίνηση και εξοικείωση στο χορό. .και γίναμε όλοι …για τα πανηγύρια στην κυριολεξία.. Πέταξα φλούμπες( σπυριά) σε όλο μου το κορμί μέχρι να τελειώσει όλο αυτό το στημένο πανηγυράκι.. και το κυριότερο έπρεπε να φορέσω και ένα χαμόγελο ,τι χαμόγελο τώρα σαρδόνιο αλλά ας είναι και να χειροκροτήσω από ευγένεια και αβρότητα.. Άντε πάει πέρασε και αυτό.. Στη μέση της αυλής δεσπόζει ένα μαγαζάκι, σιγά που θαλειπε , με πολύχρωμα πλουμιστά σάλια και καπέλα όλα προς πώληση αλλά σε τιμές Κολωνακίου.. εμ βέβαια τσάμπα χόρεψαν και τραγούδησαν τόση ώρα?, Εδώ θα τα ακουμπήσετε διότι δεν μπορείτε να φύγετε, όπως ήλθατε, με άδεια χέρια ! για περάστε- για περάστε…, εμένα πάλι στο δρόμο μου ,κατά ένα περίεργο τρόπο βρε παιδάκι μου, βρέθηκε τσικουδιά και στραγάλια. και με τον καθηγητή του δώσαμε και κατάλαβε!!! Δεν οδηγούμε οπότε χαλαρά!!
Η επιστροφή μας στο paradise είχε και μια στάση.. στη crocodilefarm.. ..Ωχ παναγία μου πάλι υστερίες θαχουμε αφού οι εν λόγω συνταξιδιώτες εκδήλωσαν την επιθυμία να επισκεφτούν τη φάρμα....
ο ραστα ξενοδοχος
.. η μινι και η κανονικη καλυβα!
η υφαντρα..
η επεξεργασια του μπανανοφυλου
το εωτερικο του φυλλου..
που γινεται ετσι ..με την απαισια μυρωδια
γιαν να πλαστει..
και να ψηθει..
και υστερα ηλθε ο χορος
.. η χορωδεια..
..χορος και παλη!
μουσικη και μουσικοι..
Λίγα χιλιόμετρα 5 για την ακρίβεια από την Αμπρα Μιντς είναι η φάρμα , ο θεός να την κάνει φάρμα , 3-4 κτήρια μισοβυθισμένα στα λασπόνερα στην πρώτη υπερχείλιση της λίμνης. Πλατσουρίζοντας στα αβαθή μπήκαμε σε ένα δωμάτιο που στη μια μεριά έχουν κτιστεί 3 σειρές από κερκίδες –πεζούλες που οι επισκέπτες κάθονται για να πληροφορηθούν τα πάντα γύρω από αυτά τα ζώα από τον υπεύθυνο- φύλακα.. Οι φωτογραφίες από τα εγκαίνια και τις λυτές κορδέλες της φάρμας που κοσμούν το τοίχο ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα του χώρου που βρίσκομαι.. Έχουν περάσει και χρόνια , κάνανε και λάθος φαίνεται στις εκτιμήσεις τους οι μηχανικοί μην υπολογίζοντας την αύξηση της στάθμης του νερού και έτσι αρκετά κτήρια έχουν βυθιστεί και εγκαταλειφτεί, οι δε δεξαμενές που ζουν τα ζώα είναι προσβασιμες μόνο με βάρκα πια…. Και από πού θα μπούμε στη βάρκα μιας και δεν υπάρχει κατάλληλη προβλητουλα κάτι? Μα πηδώντας από το παράθυρο!!!!!!! Ιδού η Ρόδος , ιδου και το πήδημα!! Το παράθυρο όχι και δίφυλλο ίσα –ισα που χωρέσαμε οι ευτραφείς.. Ευτυχώς κάτω από το παράθυρο μας υποδέχτηκαν δεκάδες λάστιχα –σαμπρέλες και οι βαρκάρηδες διευκόλυναν τα ακροβατικά βήματα μας για να μπούμε στις βάρκες .
Φτάσαμε στις δεξαμενές και σκαρφαλώνουμε πάνω στο τοιχίο. Αριστερά και δεξιά του χωρίς προστατευτικού τοιχίου και λίγα μέτρα πιο κάτω χάσκουν εκτός από τις 3 δεξαμενές δεξιά και 3 αριστερά εκατοντάδες σαγόνια κροκοδείλων μέσα σε ολοπρασινα βουρκωδη νερά… Ένα ελαφρό αεράκι είναι αρκετό για να σε ρίξει στη αγκαλιά αυτών των μελλοθανάτων ζώων.. .. δόξα το θεό δεν θα επηρεαστώ λόγο κιλών.. Οι άδειες δεξαμενές μπορεί να φανερώνουν μείωση της παραγωγής η αύξηση κατανάλωσης .Όμως η ρημαγμένη υποδομή είναι άθλια θλιβερή και σχεδόν εγκαταλειμμένη στα βρύα , το νερό , βούρκο και στις επιπτώσεις των καιρικών συνθηκών. Λίγο πιο εκεί μια άλλη δεξαμενή φιλοξενεί τα ενήλικα ζώα.. Και γαμω τις φιλοξενίες δηλαδή.. μέσα στη δεξαμενή υπάρχουν σκαμμένες 3 μπανιέρες, που στο λόγο μου δεν είναι μεγαλύτερες από εκείνες των λουτρών του σπιτιού μας. Κάθε μια από τις μπανιέρες φιλοξενεί και από ένα ενήλικα κροκόδειλο μέσα σε ένα βαθύ πράσινο βουρκιασμένο νερό. Τα κακόμοιρα ζώα ούτε που χωρούν μέσα εκεί , ίσα –ισα πάνε για να βουτήξουν να δροσιστούν και μετά την υπόλοιπη μέρα λιάζονται έξω .. , πως αλήθεια έχει βιώσει αυτό το ζώο τα περισσότερα από τα 23 χρόνια του μέσα στη στενή? Κάθεται εκεί σε μια γωνία με ανοιχτό στόμα περιμένοντας να του ρίξουν τροφή ανήμπορο, παροπλισμένο θεριό, φυλακισμένο σε ένα χώρο τόσο στενό και άχαρο ενώ είναι τόσο κοντά στα νερά που είχε γεννηθεί και συνηθίσει να αλωνίζει σαν ατρόμητος θηρευτής.. Τι τραβάνε και αυτά για τις ορέξεις του κάθε ενός πιο δυνατού..
Πίσω στο paradise ετοιμάζουν το αποχαιρετιστήριο party στο μικρό κήπο που υπάρχει απέναντι από την κύρια είσοδο. .Ορισμένοι περιφέρονται με το ποτό ανά χείρας λικνίζοντας το γοφό σε αφρορυθμό αλλά με τη σκέψη αλλού. Έχει αρχίσει ο απολογισμός , η καταγραφή και η αρχειοθέτηση όλων όσων είδαμε και ζήσαμε , έχει αρχίσει η αναπόφευκτη σύγκρουση και σύγκριση των κόσμων μας χωρίς να είμαστε βέβαιοι πόσο αλάβωτοι η λαβωμένοι θα βγούμε από αυτή τη διαδικασία. Εγώ έχω να ανασκαλέψω και άλλες μνήμες από το προ 8ετίας προηγούμενο ταξίδι μου τότε σαν απλός τουρίστας με ματιά περισσότερο τουριστικού ενδιαφέροντος και περιέργειας και με ελάχιστες ευκαιρίες να εισχωρήσω βαθιά στη δομή της καθημερινότητας τους ,στέκομαι σήμερα και αναπολώ όλα όσα είδα τότε και που μου λείπουν σήμερα , νοσταλγώ με αγάπη και τρυφερότητα σαν το πρώτο εφηβικό έρωτα που δεν σβήνει ποτέ, ένα κόσμο που μάλλον έχει αλλάξει οριστικά.. Δεν είναι λιγότερο συγκλονιστικές οι στιγμές που έζησα αυτές τις μέρες, ίσα –ίσα, είχα ένα πρώτο ρόλο, μια άποψη, για κάθε ζώσα στιγμή , μια ανάμειξη καθοριστική , μια συνεργασία , ένα ανακάτεμα ιδεών , συνηθειών απόψεων…Μπορεί , μάλλον είναι σίγουρο, ότι κάποια πράγματα τα είδα ψυχρά και όχι με ματιά ντυμένη από συμπόνια η ελεημοσύνη και αυτό με βοήθησε να προσδιορίσω τον τρόπο και τη δυνατότητα μιας πιο αποτελεσματικής παρέμβασης.. στη μνήμη μου παντρεύτηκαν αυτοί οι 2 κόσμοι και θα με συντροφεύουν για κάμποσο καιρό .
Αύριο επιστρέφουμε στη Addis έχοντας ένα βαρύ πρόγραμμα. Δεν θα πρέπει να φύγουμε χωρίς να επισκεφτούμε το μουσείο, την ελληνική κοινότητα που μας περιμένει και τη επίσκεψη μας, κανονισμένο ραντεβού από τις πολιτικές αρχές, στην Αφρικανική ένωση όπου θα μας ενημερώσουν για τις τελευταίες εξελίξεις στα καυτά θέματα της Μαύρης Ηπείρου.. Σκέφτομαι πώς να κάνω τις 12 ώρες της μέρας 24 για να προλάβω να ψωνίσω κιόλας τους υπέροχους περίτεχνους σταυρούς που έχω μπανίσει από τότε .
Δώδεκα ατέλειωτες εφιαλτικές ώρες το ταξίδι του γυρισμού.. Όσες στάσεις και αν κάναμε , όσους καφέδες και αν καταναλώσαμε φτάσαμε σαν τελικό σίγμα στη βροχερή πρωτεύουσα.. Το ξενοδοχείο μας δίπλα από τον Ολυμπιακό το κλαμπ της ελληνικής κοινότητας, άθλιο σκοτεινό …Ας είναι δυό βραδιές μας έμειναν ..Καθήκον μας και υπόσχεση ήταν να συνοδεύουμε τη φίλη και συνάδελφο στο ελληνικό σχολείο που πέρασε τα μαθητικά της χρόνια ,στο οικοτροφείο που την φιλοξένησε πριν επιστρέψει στην Ελλάδα. Ήταν πράγματι μεγάλη συγκίνηση η στιγμή της εγκάρδιας αγκαλιάς του δασκάλου της ο οποίος όχι μόνο ακόμη διδάσκει και τάχει τετρακόσια, όχι μόνο την θυμήθηκε αλλά και την αναγνώρισε λες και δεν έχει περάσει χρόνος από τότε που έχει να την δει, κορίτσι απόφοιτο γυμνασίου μέχρι σήμερα μεγάλη γυναίκα πια, μητέρα, σύζυγος και διευθύντρια παιδιατρικής ..Μια υπερηφάνεια φαίνεται στο αετίσιο βλέμμα του δάσκαλου για την επιτυχία της μαθητρίας του και βουρκώνει όταν θυμάται και απαριθμεί και άλλα ονόματα μαθητών του που έχουν διαπρέψει στο εξωτερικό.. υπερήφανος ο δάσκαλος μας ξεναγεί στα κτήρια του σχολειού τις εγκαταστάσεις , τις αίθουσες διδασκαλίας, πληροφορικής, τη βιβλιοθήκη λέγοντας με καμάρι ότι είναι ένα σχολείο πρότυπο.. Μπορώ να πω ότι τέτοιο σχολείο δεν έχω δει στη πολη που ζω…
Ο καιρός έχει βαλθεί να μας δροσερέψει ντε και καλά από την ώρα που πατήσαμε πόδι στη πρωτεύουσα, πέρα του ότι βρέχει κατά διαστήματα έχει και μια σχετική ψύχρα λογω υψόμετρου.. Η πρωινή επίσκεψη στο μουσείο ήταν ταχύτητας αστραπής γιατί έπρεπε να είμαστε 12 ακριβώς στη έδρα της Αφρικανικής ένωσης .Ευτυχώς προλάβαμε να δούμε τη πρόγονο μας Λούση.. Πρόλαβα επίσης να δω ότι το μουσείο έχει ανακαινιστεί και τα εκθέματα έχουν καλύτερη προβολή στο χώρο..
Δώδεκα νταν σκάμε μύτη στο Αφρικανικό κοινοβούλιο. Μας περνάνε από ανιχνευτές μετάλλου που τα διαολεμένα ούρλιαζαν και κτύπαγαν σε όλους, όπλα πάντως δεν είχαμε φέρει μαζί μας, μας περνάνε και από ένα κορδελάκι στο λαιμό και μας οδηγούν σε μια αίθουσα συνεδριάσεων στο 3 όροφο ενός τεράστιου πολυώροφου λαμπερού κτηρίου.. Στη δίπλα αίθουσα συνεδριάζουν οι υπουργοί των Αφρικανικών κρατών με τον ΟΗΕ για τις εχθροπραξίες μεταξύ Μαυριτανίας και Μάλι ..Μας υποδέχτηκαν οι υπουργοί και αρμόδιοι για θέματα υγείας και υποσιτισμού μας ανέλυσαν τους στόχους , τα προβλήματα , τους κινδύνους . Μας έπεισαν? Εμένα όχι .. Οι γραβατοφορεμένοι κουστουματοι που περιφέρονται από γραφείο σε γραφείο υπό μάλης με λαπ, φακέλους και ντοσιέ, μιλούν σε τελευταίας τεχνολογίας κινητά με το γυαλιστερό σκαρπίνι αψεγάδιαστο και σένιο, μπορεί να έχουν κάθε επιστημονική κατάρτιση και δεκάδες μάστερ σε όλα τα πεδία, δεν έχουν όμως καμιά επαφή με τη πραγματικότητα , τις δυσκολίες, τους κινδύνους ,της καθημερινής ζωής των ανθρώπων που νομίζουν ότι θα βελτιώσουν σχεδιάζοντας και εκπονώντας προγράμματα και παρουσιάσεις.. Για μένα είναι μαχαιριά να βλέπω το λαμπρό κτήριο της έδρας ετουτης αφιερωμένης για τα προβλήματα των αφρικανών, να μην αρκεί να στεγάσει λέει όλα αυτά τα μυαλά και ντοσιέ, και να αντικαθίσταται από ένα άλλο γυάλινο ουρανοξύστη τύπου Κουαλας Λαπουρ, την ίδια στιγμή που ο ινσουλινοεξαρτόμενος αφρικανός που δεν διαθέτει ψυγείο σπίτι του για τη φύλαξη της ινσουλίνης καλείτε να σκάψει βαθιά στο χώμα να χώσει σε ένα κασελάκι τη ινσουλίνη και όλα μαζί στη καταπακτή…. Τι να τις κάνω τις παρουσιάσεις και τις εκθέσεις , τι να κάνω τα φιμε τζάμια των πανάκριβων τζιπ που πηγαινοφέρνουν εδώ και εκεί αυτούς που ορίζουν τι πρέπει να έχει ο κάθε ένας και πότε ? .. Πήγα να σηκώσω το χέρι να κάνω ερώτηση αλλά με κράτησε ο καθηγητής…
-Μουλού .. δεν κάνουμε εδώ ερωτήσεις…..
-Καλά θα τις κάνω έξω. Και έξω βομβάρδισα τον Έλληνα πρέσβη που ήταν και ο σύνδεσμος μας σε αυτή τη συνάντηση και που επί μια ώρα προλόγισε το έργο της ένωσης, με εκείνο το χαρακτηριστικό πολιτικό λόγο που αποτελείται από χιλιάδες κοσμητικά επίθετα χωρίς ουσία και νόημα.. Εκείνος μέσα στη άγνοια του και δικαιολογημένος κατά μια έννοια, για όλα όσα του ανέφερα , τα απέδωσε που αλλού σε αντιμαχόμενες πολιτικές ομάδες και γκρουπ…. Γαμωτο…όσο και αν έψαξα δεν βρήκα μολότοφ στις τσέπες μου!!
Η βιαστική βόλτα στα μαγαζιά ευτυχώς είχε καρπούς.. Βρήκα τους σταυρούς επιτέλους, τους φορτώθηκα και γύρισα στο ξενοδοχείο.. Απόψε η βραδιά θα είναι γκαλά!!!!!! Ο πρέσβης και η ελληνική κοινότητα θα μας δεξιωθούν λέει.. ..να μας ευχαριστήσουν για την παρουσία μας και τη βοήθεια μας στη χώρα, που έχει θετικό αντίκτυπο και στη δική τους παρουσία εδώ , μην το παραβλέπουμε αυτό.. όπως λέμε εμείς, το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυό το πρόσωπο…. Το βράδυ μας λοιπόν πέρασε παρέα με τους Έλληνες της Αιθιοπίας με καλό φαί, κρασί και Greeksaladμε γνήσιο τυρί φέτα… Tiς χορευτικές φιγούρες τις έχασα δεν μου πάει το επίσημο του επισήμου οι αβρότητες και τα πολιτικοκοσμικα εβεντς. .αποσύρθηκα στο δωμάτιο μου στις σκέψεις μου , στη βαθμολόγηση και στο χτίσιμο των εμπειριών των τελευταίων εβδομάδων..
Πρώτη διαπίστωση ότι καμιά λαμπρή μέρα του αύριο δεν θα αφήσει να μπει στο περιθώριο μια τέτοια εμπειρία , τριβή με μια κουλτούρα διαφορετική από τη δική μου.. και όχι μόνο.. δεν θα ξεχάσω την απόλυτη χαλάρωση την ώρα του καφέ έξω στη ταράτσα του δωματίου μου την ώρα που οι ήχοι της ζούγκλας συναντιόνταν με τα πυκνά υγρά σύννεφα που λες και έβγαιναν από τα σωθικά της, σκορπίζοντας γύρω βαθύ μυστήριο ….Το ίδιο μυστήριο απλώθηκε με το άνοιγμα των αποσκευών πίσω στο σπίτι πια , κάθε φορά που η εξιστόρηση ανασκάλευε μνήμες και εικόνες και κάθε φορά που δαχτυλογραφώ όσα έζησα, στις υπό εξέλιξη ιστορίες της τραβελοπαρεας.. ..
Για το τέλος κράτησα τα ιστορικά και πολιτικοοικονομικά στοιχεία της χώρας που αν σας ενδιαφέρουν αξίζουν μια ματιά και λίγο από το χρόνο σας..
Ωρα για την ιστορια ...μεχρι να μπορεσω να ανεβασω φωτο..
Λοιπον
Η λέξη Αιθιοπία ανάγεται στον Ηρόδοτο, από τη λέξη Αιθιοψ που σημαίνει αυτός που έχει όψη αιθάλης, δηλ ηλιοκαμένη..
Ιστορικά η Αιθιοπία προσδιορίζεται χρονικά πριν από τον 10 αιώνα π.χ. Πολύ αργότερα οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι τους γνώρισαν και ήλθαν σε επαφή μαζί τους. Το βασίλειο της Αξόμης, AXUM ιδρύθηκε γύρω στο 500 π.χ από τον Aksumai γιό του Ethiopic που με την σειρά του ήταν εγγονός του Νώε. και σταδιακά είχε εμπορικές συναλλαγές με Αιγύπτιους Έλληνες , Ρωμαίους, Μέση Ανατολή, Άραβες και με την Ρωμαική-Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Η βασίλισσα Makeba η αλλιώς σε εμάς γνωστή σαν την περίφημη Βασίλισσα του Σίβα της 2ης χιλιετηρίδας π.χ, θεωρείται και αυτή μέλος της δυναστείας μιας και η επίσκεψη της στο βασιλιά Σολομώντα καρποφόρησε φέρνοντας στο κόσμο τον απόγονο Μενελίκ ιδρυτή της δυναστείας Σολομώντα, μιας δυναστείας που βασίλεψε ως τα 1974 !
Η χώρα είναι αποκλεισμένη από θάλασσα από το 1993 έτος αποχώρησης του βόρειου τμήματος,, η Ερυθραία.
Έχει πάνω από 86 φυλές και διαφορετικές εθνοτικές ομάδες, πολυθρησκευτική συνείδηση και διαφορετικές κουλτούρες και γλώσσες. Αν και η επίσημη γλώσσα είναι τα Αμαρίνια τα οποία θεσπίστηκαν επι Μενελίκ II , λόγων των πολιτικοκοινωνικών αλλαγών που υπάρχουν τα τελευταία 30 χρόνια , το κράτος αποτελείτε πλέον από τις ομοσπονδίες…
Αμάρα 30%
Ορόμο 35%
Σομαλις %
Αφαρ 7%
Τιγκραι 7%
Γκουμούζ 5%
Ένωση Νοτίων φυλών 15%
Γκαμπέλα 10%
η κάθε ομοσπονδία διατηρεί το δικαίωμα να χρησιμοποιεί ως κύρια γλώσσα την γλώσσα της ομοσπονδίας οπότε η Αιθιοπία είναι κάτι σαν πύργος της Βαβέλ.
Θρησκεία
Στη χώρα κατά παράδοση επικρατούν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί Κόπτες 50% και 40% μουσουλμάνοι ,προτεστάντες, πεντηκοστιανοί , μάρτυρες Ιεχωβά Το δε 50% των κατοίκων είναι χριστιανοί Ορθόδοξοι Μονοφυσίτες και έχουν δική τους αυτοκέφαλη εκκλησία που αυτοαποκαλείται ETHIOPIAN ORTHODOX TEWAHEDO CHURCH, η λέξη tewahedo σημαίνει ¨¨ ενοποιημένος¨¨ στην αρχαία γλώσσα Geez και χαρακτηρίζει τον μονοθεϊσμό, αλλά ειδικότερα το δόγμα τους που είναι ο μονοφυσιτισμός.., έχουν δε το ίδιο δόγμα με τους Κόπτες της Αιγύπτου και ο επικεφαλής της εκκλησίας –Επίσκοπος- είχε πάντα Αιγυπτιακή καταγωγή και στην αυτοκέφαλη και συνεπώς δεν ελέγχετε από την εκκλησία της Αιγύπτου της οποίας η δύναμη συρρικνώθηκε μετά την κατάληψη της Αιγύπτου από το Ισλάμ, αλλά και αυτή της Αιθιοπίας αν και ισχυρή, έχει απομονωθεί από τις άλλες εκκλησίες παραμένοντας απαράλλακτη από το 3 αιώνα έως και σήμερα. Η δε γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι αυτούσια η Αρχαία προΧριστιανική Αιθιοπική γλώσσα Geez του 8ου αιώνα….Το Ισλάμ έκανε την εμφάνιση του γύρω στα 600 μ.χ άσκησε σημαντική επίδραση στο βασίλειο του AXUM καθώς και στα επόμενα βασίλεια.. Η διάδοση του Ισλάμ στη Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική και στις παράκτιες περιοχές της ανατολικής Αφρικής , απομόνωσε το Axum πολιτιστικά, και εμπορικά από τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο και ιδιαίτερα από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, έχασε τη επαφή με τη θάλασσα και μαζί τις εμπορικές και πολιτιστικές διασυνδέσεις ,έχοντας για μόνη επαφή αυτή της Αιγυπτιακής Εκκλησίας. Έτσι έστρεψε τη προσοχή του στις βόρειες Αιθιοπικές ορεινές περιοχες και επεκτεινε το βασίλειο του προς το νότο.
Τη σύγχρονη ..έχουμε και λέμε λοιπόν..
-Από το 1855, ο Ras Kassa Hailu της περιοχής Kwara που αργότερα έγινε ο αυτοκράτορας Tewodoros II, επιβλήθηκε ως ο ισχυρότερος άνδρας της περιφερειακής αυτοκρατορίας. Σχημάτισε στρατό για την κατάκτηση των περιοχών Tigre, Amhara και Shoa και στη συνέχεια περισσότερο με τη στρατιωτική αλλά και την πολιτική δύναμη που απέκτησε επιβλήθηκε και της υπόλοιπης αριστοκρατίας, νικώντας τους άλλους αρχηγούς και έγινε ο απόλυτος κυρίαρχος ολόκληρης της περιοχής. Αυτή ήταν η βάση της σύγχρονης Αιθιοπία, τα θεμέλια δηλαδή. .Αν και η Αιθιοπία ήταν ενωμένη με τα βασίλεια του Axum και Zagwe αυτό που διακρίνει τη κυριαρχία του Θεοδώρου ΙΙ ήταν ότι αρχικά υπό την ηγεσία του και στη συνέχεια από τους διαδόχους του , τα σύνορα της ΄΄Αβυσσινίας΄΄ επεκτείνονταν συνεχώς και όχι μόνο καθιέρωσαν ένα συνεκτικό κράτος αλλά συνέχισαν να επεκτείνονται εποικίζοντας νέες περιοχές. Και οι Βρετανοί περίεργοι για το πώς αυτός ο αυτοκράτορας λειτουργεί, αλλά πιθανώς και από άλλους πόθους, έστειλαν το 1869 μια στρατιωτική –εξερευνητική αποστολή, έτσι την βάφτισαν, η οποία επιτέθηκε στο Θεόδωρο , τον απέκλισε στο φρούριο του και εκείνος μην αντέχοντας και με περίσσια υπερηφάνεια .. αυτοκτόνησε..
Οι 2 ηγέτες που τον διαδέχτηκαν , ο αυτοκράτορας Yohannes και Menelik II , έχτισαν επάνω στα επιτεύγματα του και συνέχισαν να χτίζουν το κράτος και να καταπολεμούν τα ξένα αποικιακά σχέδια για την Αιθιοπία και μάλλον έκαναν καλά τη δουλειά τους, αφού δεν αποικίστηκαν ποτέ!
Ο Μενελικ ο δεύτερος που ήταν βασιλιάς του Σίβα από το 1865-1889 έγινε αυτοκράτορας το 1889 και μετέφερε τη πρωτεύουσα στη περιοχή που είναι σήμερα γνωστή ως AddisAbaba Σίγουρα στα ατού του μετρά, η μεγαλειώδης νίκη επί των Ιταλικών στρατευμάτων , τα οποία με την βοήθεια των αγαπητών γειτόνων Ερυθραίων , προσπάθησαν να καταλάβουν την Αιθιοπία.. Ο Μενελίκ ΙΙ για πρώτη φορά με ένα μεγάλο πολυεθνικό και σύγχρονο στρατό , κατάφερε και τους νίκησε, όντας επικεφαλής του στρατού του στη μάχη της Adwa στις 2 Μαρτίου του 1896 διώκοντας τους στην Ερυθραία. Αυτό είναι ένα γεγονός μεγάλης υπερηφάνειας για τους Αιθίοπες αλλά και για όλους τους αφρικανικής προέλευσης ανθρώπους . Ήταν η πρώτη ήττα Ευρωπαϊκού στρατού από Αφρικανικό στρατό σύγχρονη εποχή.. Η Αιθιοπική κυριαρχία ήταν πια αδιαμφισβήτητη.. Βασιλείς πάνω βασιλείς κάτω στην εξουσία σε μια περίοδο σύντομων βασιλείων, μέχρι να έλθει ο RasTafariMekonem που το 1930 ανακηρύχτηκε αυτοκράτορας ( κάτι μου θυμίζει αυτό) HaileSellassieκαι που επιβλήθηκε ως ηγέτης της Αιθιοπίας. Και ποια τα κατορθώματα του?
Λοιπόν σημειώστε..
1 Συγκέντρωσε το κράτος και επέκτεινε την κοινωνία των πολιτών της Αιθιοπίας ως αντίβαρο στις πολύ-φυλετικές δυνάμεις.
2 Ενθάρρυνε την ενότητα μέσω της ανάπτυξης ενός εθνικού στρατού, μιας παν-Αιθιοπικής οικονομίας και νέων σύγχρονων υποδομών και επικοινωνιών.
3 Συνέβαλε στη συγκέντρωση ξένης βοήθειας κατά τη διάρκεια της εξορίας του στη Μ. Βρετανία , στο 2 μισό της δεκαετίας του
30, όταν ο Μουσολίνι έστειλε τα ιταλικά στρατεύματα και κατέλαβαν την Αιθιοπία αλλά όχι για πολύ, από το 1935-1941. Οι Ιταλοί για να κάμψουν την Αιθιοπική αντίσταση χρησιμοποίησαν ακόμη και στον άμαχο πληθυσμό, δηλητηριώδη αέρια, φλογοβόλα και άλλα απαγορευμένα όπλα από τις Διεθνείς Συνθήκες . Και δεν αρκέστηκαν μόνο σε αυτό, αλλά και κατά τη διάρκεια της κατοχής, σημειώθηκαν θηριωδίες από μέρους τους κατά των πολιτών με πρωταγωνιστή τον περίφημο αιμοσταγή στρατηγό του Μουσολίνι τον Rodolfo Graziani, ο οποίος καταδικάστηκε αργότερα από τα ιταλικά δικαστήρια για εγκλήματα πολέμου. Υπολογίζεται πως οι Ιταλοί κατά την διάρκεια της κατοχής των, εκτέλεσαν 250.000 Αιθίοπες πολίτες. Ως αποτέλεσμα αυτών, η Ιταλία είναι η πρώτη χώρα παγκοσμίως που αναφέρεται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας από την Επιτροπή Εγκλημάτων Πολέμου των Ηνωμένων Εθνών.
4 Αλλά πάλι πίσω στον αυτοκράτορα Σελασιέ.. ο οποίος το 1941 επέστρεψε και με την βοήθεια Βρετανικών στρατευμάτων εισέβαλε από το Σουδάν . Οι ιταλοί, ταδαν σκούρα , τα είδαν όλα και πλήρωσαν πολύ ακριβά για τις πράξεις τους . Η κατάσταση τους ήταν τόσο απελπιστική που αναφέρεται πως στη πρωτεύουσα της επαρχίας Gojam, την Debre Markos 14.000 ιταλοί παραδόθηκαν σε 300 Αιθίοπες στρατιώτες. Ο Σελασιέ μπήκε Νικήτας –θριαμβευτής στην Αντις στις 5 Μαΐου. Η χωρα συνεχίζει την ανεξαρτησία της μετά τον 2 παγκόσμιο πόλεμο και το 1952 μετά από δημοψήφισμα που οργανώθηκε από τον ΟΗΕ , η Ερυθραία ενώθηκε με την Αιθιοπία ως ομόσπονδο κράτος , πράγμα που δυσαρέστησε τους μουσουλμάνους… Το 1962 η ομοσπονδία διαλύεται και η Ερυθραία υποβαθμίζεται σε απλή επαρχία της Αιθιοπίας και αρχίζει ο χορός και οι εχθροπραξίες μεταξύ μουσουλμάνων και χριστιανών ανταρτών. ώσπου ήλθε ο καιρός των χουντικών…Ο Σελασιέ έχοντας χάσει την επαφή με την περιφέρεια και τις απομακρυσμένες περιοχές , στη κυριολεξία έχασε το παιχνίδι και την εξουσία όταν στη δεκαετία του 60 τα οικονομικά οφέλη και ο πλούτος πήγαιναν αποκλειστικά στην αριστοκρατία και στην εκκλησία με αποτέλεσμα ο λαός να πεθαίνει από πείνα και λοιμό. Υπολογίζεται ότι στη περίοδο 1973-74 πάνω από 200.000 έχασαν τη ζωή τους εξ αιτίας του λοιμού και μόνο στην επαρχία Wallo.. Οι μέρες του αυτοκράτορα άρχισαν την αντίστροφη μέτρηση και το 1974 άνθισε ένα κύμα διαδηλώσεων, εξεγέρσεων και ανταρσιών , ενώ μια ομάδα αξιωματικών εκμεταλλεύτηκε την αναταραχή, ( τι πρωτότυπο ,τοχουμε ζήσει και εμείς) και εγκαθίδρυσε το δικτατορικό στρατιωτικό καθεστώς , χούντα μου κολλά καλύτερα και είναι και πιο γνωστή , εκθρόνισε το αυτοκράτορα, τον περιόρισε φρουρούμενο στο παλάτι , ο οποίος κατέληξε , πέθανε κατά από αδιευκρίνιστες συνθήκες αρχές του 1975 και που μόνο το 1992 ανακαλύφθηκε το πτώμα του και η επίσημη ταφή έγινε μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, στην Αντις το 2000. Πάει λοιπόν η μοναρχία, τέλος και οι μονάρχες , τα ινία της χώρας παραδίδονται στο φιλορωσσο στρατηγό Teferi Benti που δολοφονήθηκε το 1977 για να ανέβει στη εξουσία ο αξιωματικός του στρατού Mengistu Haile Mariam.. μάλαμα παιδί!!!!!! Ο Μεγκίστου προχώρησε σε ριζικές μεταρρυθμίσεις , καθάρισε το πεδίο, στέλνοντας στη φυλακή όλους τους αντιφρονούντες, όσοι δηλαδή γλύτωσαν από τη σφαγή των στελεχών του καθεστώτος.. Δεν άργησε να οργανωθεί αντίσταση και μάλιστα ισχυροί σε όλη τη χώρα υποστηριζόμενη από την Ερυθραία ενώ οι Σομαλοί σκέφτηκαν πως ήλθε η ώρα όχι μόνο να διεκδικήσουν τη έρημο Ogaden αλλά έφτασαν το 1978 στην περιοχή Jijiga μεγάλης στρατιωτικής σημασίας βάση, βάζοντας πλώρη για την Αντις.. Δεν τα κατάφεραν γιατί οι Ρώσοι και οι Κουβανοί παρακαλώ τους αναχαιτίσαν στέλνοντας τους στη κυριολεξία από εκεί που ήρθαν.. Μέρες καλύτερες δεν ήρθαν όμως και αρκετά μεγάλο νούμερο πολιτών εξαναγκάστηκαν ακόμη και με τη βία να γίνουν εσωτερικοί μετανάστες μπας και γλυτώσουν από τη πείνα ,. Το 1985 η χώρα επληγει από το μεγαλύτερο κύμα λοιμού στη ιστορία της αφήνοντας 1.000.000 νεκρούς..
Τα πράγματα για τον δικτάτορα σκούρυναν και δυσκόλεψαν , ώσπου μάζεψε τα μπογαλάκια το 1991 φοβούμενος και τις επαναστατικές δυνάμεις που ήταν έτοιμες να καταλάβουν την Αντις και την έκανε για την Zimbabwe.. Και έρχεται η εποχή του Μελέσι Ζενάουι.. που καθόρισε μια πολιτική με σκοπό να οδηγήσει τη χώρα σε πολυκομματική δημοκρατία. Το 1993 η Ερυθραία από επαρχία της Αιθιοπίας ανεξαρτητοποιείται υπό την ηγεσία του Isaias Afwerki φίλου κολλητού του Ζενάουι που δεν του χάλασε το χατίρι… Το 1994 το πολιτικό κόμμα TPLF( Tigray people’s Liberation Front) , το οποίο ήταν το ένα από τα δυό βασικά ανταρτικά επαναστατικά κόμματα που έριξαν τη δικτατορία ( το άλλο ήταν το EPLF Eritrean people’s liberation front) ,σε συνεργασία με άλλα κόμματα σχημάτισαν το Ethiopian People’s Revolution Democratic Front και εισήγαγαν ένα νέο σύνταγμα στο οποίο κατοχυρωθήκαν όλα τα πολιτικά, θρησκευτικά και πολιτιστικά δικαιώματα όλων των εθνικοτήτων και φυλών. Το 1995 έγιναν οι πρώτες δημοκρατικές εκλογές στις οποίες όμως δεν έλαβαν μέρος όλα τα κόμματα. Ο Nagasso Gidada γίνεται τιμητικά πρόεδρος του κράτους και ο Ζenawi γίνεται πρωθυπουργός..
και πάμε στο σήμερα..
-Το 1998 η Αιθιοπία και η Ερυθραία μπλέχτηκαν σε πόλεμο για τον καθορισμό των συνόρων.
-Το Δεκέμβριο του 2000 υπογράφτηκε ανακωχή μεταξύ των 2 χωρών στην Αλγερία τελειώνοντας έτσι ένα πόλεμο που κράτησε 2 χρόνια. Συμφωνήθηκε η ανταλλαγή αιχμαλώτων και η επιστροφή του απομακρυσμένου από τις εστίες του πληθυσμού.
-Το Μάιο του 2005 , έγιναν οι τρίτες πολυκομματικές εκλογές μέσα σε ένα κλίμα έντονης διαμαρτυρίας και σφοδρών διαδηλώσεων που είχαν σαν συνέπεια το θάνατο 40 ατόμων και φυσικά όπως γίνεται σε κάθε δημοκρατία που απειλείτε γέμισαν οι φυλακές από τους αντιπάλους του Ζεναουι.. και τα αποτελέσματα που οριστικοποιήθηκαν μετά από μήνες , δείχνουν τον ένα και μοναδικό και μόνιμο αρχηγό κράτους τον Ζεναουι..
-Τον Δεκέμβριο του 2006 ο εξόριστος δικτάτορας Μεγκίστος Χαιλέ Μαριαμ δικάστηκε ερήμην για γενοκτονία και τον Ιανουάριο του 2007 καταδικάστηκε σε ισόβια αλλά αλλού τρώει και πίνει οπότε το κελί του παραμένει κενό..
-Μέσα στο 2006-2007 η Αιθιοπία υποστηρίζει στρατιωτικά τη κυβέρνηση της Σομαλίας ενάντια στους μουσουλμάνους αντάρτες που ήλεγχαν την Σομαλία.( πάντως η Σομαλία είναι μια μουσουλμανική χώρα) Η κόντρα που υπάρχει από παλιά μεταξύ της κεντρικής διοίκησης της Αιθιοπίας και της μεγάλης και αχανούς επαρχίας SOMALI ( Νότια ανατολική Αιθιοπία) με κέντρο την Ogaden στην οποία η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων είναι Σομαλικής καταγωγής έχει επιδεινωθεί μέσα στο 2008 . Βόμβες και επιθέσεις με πολλούς νεκρούς από την αντάρτικη ομάδα ‘’Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο του Ογκαντεν’’ ONLF και επεμβάσεις του Αιθιοπικού στρατού με πάρα πολλές καταγγελίες για παράφορη παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων…
Οι τελευταίες εκλογές που πήραν χώρα τον Μάιο του 2010 ανέδειξαν κατά 99% πλειοψηφία τον ένα και μοναδικό , οι άλλοι τους έφαγε η μαρμάγκα, είναι πίσω από τα κάγκελα, Μελέσι Ζεναουι!??????????
( Νέο /καινούργιο λουλούδι) ιδρύθηκε από τον αυτοκράτορα Μενελίκ ΙΙ το 1887 μετά από επιθυμία της γυναίκας του και βασίλισσας να μεταφέρει το παλάτι στη περιοχή των θερμών πηγών. Κτίστηκε πάνω στα ερείπια του αρχαίου βασιλείου της SEWA..Είναι η 3 πρωτεύουσα στο κόσμο από πλευράς υψομέτρου ξεκινά στα 2400 και περικλείετε από το όρος Εντότο που βρίσκεται στα 3200 με μια καταπληχτική θέα της πόλης ..
Τι πρέπει να δείτε..
Στο εθνικό μουσείο φυλάσσονται ευρήματα της εξέλιξης του ανθρώπου είδους και εκεί φυλάσσονται τα οστά της Lucy , του πρώτου ανθρώπινου σκελετού που χρονολογείται γύρω στα 3,2 εκατ, χρόνια. Η λούση βρέθηκε στη περιοχή Αφάρ μαζί με άλλα ευρήματα , δείγματα ζωής της περιόδου αυτής.
Δεν θα πρέπει να παραλείψετε να την επίσκεψη στο Καθρεδικό Ναό Trinity, τον ναό του Αγ. Γεωργίου, το εθνικό μουσείο , το εθνολογικό μουσείο, την ανοιχτή αγορά ‘’Mercato’’ το παλάτι ¨¨ jubilee¨¨, το μαυσωλείο του Μενελίκ, την Ιταλική αγορά πιάτσα και διάφορα άλλα αξιοθέατα της πόλης.
Στη Αντις υπάρχει η έδρα των Ηνωμένων Εθνών καθώς και η έδρα της Αφρικανικής Ένωσης από την εποχή του Χαιλέ Σελασιέ ο οποίος ήταν ο υποκινητής της ιδέας μιας ενωμένης Αφρικανικής ένωσης ,( το ίδιο ισχυρίζεται και ο Καντάφι για την πάρτη του) του ρασταφαριανισμού, και Παναφρικανισμού..
Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε to ζαχαροκάλαμο Agada ..μοιάζει με χοντρό καλάμι , αλλά άμα το πιάσεις στο χέρι αμέσως καταλαβαίνεις την διαφορά, είναι πολύ πιο βαρύ από το γνωστό μας κούφιο καλάμι και η γλυκιά ζουμερή σάρκα μπορεί και να σας αρέσει..
Αυτό που ίσως δεν θα σας αρέσει τρώγοντας το σκέτο είναι η “”injera”” το ψωμί τους, ένα είδος ζύμης, σαν αραβική πίτα αλλά μαλακή και αρκετά ξινή, εγώ θαλεγα τόσο ξινή που σου γυρνά το στόμα, αλλά που ευτυχώς πάντα συνοδεύεται από σάλτσες, λαχανικά, κρέας , κυρίως την κόκκινη καυτερή σάλτσα shiro ..και η που θα λατρέψετε η που θα την μισήσετε τελείως, μέση οδός δεν υπάρχει..
Φρούτα!!!! …, με το κιλό , ακόμη και με το τόνο αν θέλετε .. όλα τα είδη , όλα τα μεγέθη ..μαγκο, μπανάνες, παπαγιες, πασιον φρουτ, εδώ ανακάλυψα και ένα νέο φρούτο , το κουορ ντε μπουε , αλλιώς καϊμάκι για τους έλληνες, έχει το σχήμα της καρδιάς με πρασινοκαφε χρώμα με κατά τόπους πιο ανοιχτα στίγματα και μέσα μια σάρκα άσπρη γεμάτη με γεύση βανίλιας και με κατάμαυρους μεγάλους σπόρους.. δεν το βρίσκεις εύκολα αλλά αν το πετυχεις βούρ! όρμα!
Νεράκι φυσικά πάντα εμφιαλωμένο! Αυτονόητο ..
Καφές!!!!!! Απόλαυση τόσο στη γεύση όσο και η τελετή ..
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Το νόμισμα είναι το Μπιρ(BIIR) και η ισοτιμία με το ευρώ είναι 1/16 . Ο ρυθμός ανάπτυξης ( για αυτά έχω δηλώσει τις αμφιβολίες μου ) είναι μεγάλος 10% και σε αυτό κατά ένα μέρος βοηθούν οι εξαγωγές των φυσικών πόρων της χώρας που είναι χρυσός, ασήμι, λευκόχρυσος, χαλκός, φυσικό αέριο και ποτάσα, καθώς και των κυρίων προϊόντων που παράγει η χώρα όπως καφέ ζαχαροκάλαμο, δημητριακά , λουλούδια , λαχανικά και τα βοοειδή και αιγοπρόβατα συμπληρώνουν τη μακρά λίστα ..Παρ όλα αυτά όμως , οι εξαγωγικές χώρες είναι πάρα πολύ λίγες και έχουμε, Djibouti 13,4%, Germany 11,4%, Saudi Arabia 6,9% Japan 6,8% Italy 6,4% USA 5,1% με στοιχεία του 2003 και αφορούν ακατέργαστες πρώτες ύλες και όχι τελικά προϊόντα έτσι ώστε να μην υπάρχει βαριά βιομηχανία και οι βιομηχανικές μονάδες είναι πάρα πολύ μικρές που ασχολούνται κυρίως με επεξεργασία τροφίμων , ποτών, κλωστοϋφαντουργία, επεξεργασία μετάλλου ,τσιμέντου καθώς και στις επενδύσεις ξένων επενδυτών στη χώρα.. (πάλι είπαμε με ποιο τρόπο..) Μεγάλο θέμα δε είναι ότι δεν έχουν ανταγωνιστικά προϊόντα ως προς την ποιότητα.. Στις εισαγωγές τώρα η γραφειοκρατία καλά κρατεί, αν και τώρα τελευταία πάλι κατά την κυβέρνηση, δίδονται κίνητρα για ξένους επενδυτές . Πιθανότατα η ανάμειξη Μ. Κ. Ο στη χώρα να έχει συνδράμει στις μορφές εξέλιξης της οικονομίας ( θετικά –αρνητικά) όπως μπορεί και να συμβαίνει και σε άλλες χώρες της Αφρικής.. Η όλη αυτή οικονομική πολιτική έχει σαν αποτέλεσμα το κατακεφαλήν εισόδημα να αγγίζει, πάντα κατά την κυβέρνηση, το 568 δολάρια ετησίως, αριθμός που ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα φαντάζει αληθινός…. Πολλά τα ψέματα και οι ανακρίβειες από πλευράς κυβέρνησης, αλλά μπας και οι δικοί μας κάνανε αλλιώς ? τα ίδια και χειρότερα και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Τελικά οι ταξιτζήδες και οι πολιτικοί παγκοσμίως είναι ένα..
Ευχαριστω για το χρονο σας..
.. H φαρμα και οι κατοικοι της συνοστισμος..
η μπανιερα για μεγαλα ζωα..
.. ο μακρυς δρομος της επιστροφης
.. καρβουνιαρης .. ενα απο τα επαγγελματα
το ελληνικο σχολειο
εικονες απο το 2003
τζιπ- βαρκααααααααα
κοριτσια φυλης Καρο
.. ο βοσκόςςςςςςςς
..εικονες που δεν ειδα σε αυτο το ταξιδι
..βοσκος Καρο φυλης
Mursi οι κατοικοι της ΟΜΟ κοιλαδας
λιγο εξω απο τh Tζενγκα
...οι τελευταιες ειναι φωτογραφιες απο το ταξιδι το 2003..εικονες μιας χωρας που εχει αλλαξει , ανθρωποι που ισως εχουν ξεφυγει απο τα ισχυρα δεσμα μιας φυλης οσο αφορα την ενδυματολογικη αμφίεση..σε αυτο το ταξιδι πολλα και διαφορετικα τα συναισθηματα και οι εικονες ισως πιο εντονες και ζωντανες και μια πιο κοντινη επαφη με το κοσμο...οπως και ναχει νιωθω πως ειναι αξεχαστα και τα δυο ταξιδια ...
Ευχαριστω..
ΤΕΛΟΣ
Την έμπνευση για το κίνημα αποτέλεσαν οι διδασκαλίες του Marcus Garvey, ο οποίος προώθησε τον Αφρο-κεντρισμό, την υπεροχή της μαύρης φυλής και την επιστροφή στην Αφρική. Αν και δεν θεωρείται επίσημα ως ο ιδρυτής της θρησκείας, πολλοί πιστοί τον θεωρούν προφήτη, ακόμα και δεύτερο Ιωάννη Πρόδρομο. Μια προφητεία που του αποδίδεται είναι η ενθρόνιση του Χαϊλέ Σελασιέ της Αιθιοπίας, (ο μεσσίας στο Ρασταφάρι), καθώς το 1927 είχε δηλώσει: «κοιτάξτε προς την Αφρική για την ενθρόνιση ενός μαύρου βασιλιά, αυτός θα είναι ο λυτρωτής». Οι θεωρίες του για επιστροφή της Αφρικής στους μαύρους και κλείσιμο των αποικιών των λευκών είχαν μεγάλη απήχηση στους φτωχούς αγροτικούς πληθυσμούς της Τζαμάικα. Παρ' όλα αυτά, ο ίδιος ήρθε σε σύγκρουση με τον Χαϊλέ Σελασιέ, επειδή εγκατέλειψε την Αιθιοπία κατά την εισβολή των Ιταλών, και η οργάνωση του δεν τον αναγνώρισε ως μεσσία.Όπως είναι ευνόητο, ιδιαίτερα σημαντικό πρόσωπο θεωρούταν για τους οπαδούς του Ρασταφάρι ο βασιλιάς της Αιθιοπίας Χαϊλέ Σελασιέ, ως ο μόνος ανεξάρτητος μαύρος βασιλιάς, σε μια εποχή που η Αφρική ήταν χωρισμένη σε αποικίες. Το πλήρες όνομά του ήταν Ras Tafari Makonnen, από το οποίο πήρε το όνομά της η θρησκεία. Οι οπαδοί του Ρασταφάρι πίστευαν οτι ο Χαϊλέ Σελασιέ είναι ο μεσσίας, ο δεύτερος Ιησούς, που ήρθε να λυτρώσει τη νέα εκλεκτή φυλή του Θεού, τους νέγρους, και να την οδηγήσει στην Αιθιοπία, την καινούρια Σιών..Σύμφωνα με την παράδοση, ο Χαϊλέ Σελασιέ είναι ο 225ος μονάρχης της σολομωνικής δυναστείας στην Αιθιοπία. Η μυθολογία του Ρασταφάρι θέλει τους Αιθίοπες μονάρχες να είναι απόγονοι του Μενελίκ του 1ου, γιου του βιβλικού βασιλιά Σολομώντα και της βασίλισσας του Σαβά..
Η λατρεία για την Αιθιοπία φαίνεται και στα ρούχα που φορούν οι Ράστα (πιστοί του Ρασταφάρι), όπου κυριαρχούν τα χρώματα της αιθιοπικής σημαίας πράσινο, κίτρινο και κόκκινο.
Ένα από τα θεμελιώδη συστατικά του Ρασταφάρι είναι το κίνημα «πίσω στην Αφρική». Επηρεασμένοι από τις θεωρίες του Garvey, οι Ράστα πίστευαν οτι επιτέλους είχε έρθει η ώρα να λήξει η διασπορά τους και να επιστρέψουν στη βιβλική Σιών, που δεν ήταν άλλη από την Αιθιοπία. Το 1960 η κυβέρνηση της Τζαμάικα έστειλε μια επιτροπή από Ράστα στην Αιθιοπία, για να δουν από κοντά πως έχουν τα πράγματα και να προετοιμάσουν το έδαφος για μια μελλοντική μετανάστευση σε μεγάλη κλίμακα. Απ' ότι φαίνεται όμως, η εξοικείωση των ηγετών του Ρασταφάρι με τη σκληρή αφρικανική πραγματικότητα τους απογοήτευσε, αναβάλλοντας τα σχέδια για άμεση μαζική μετακίνηση...
Ένα μεγάλης σημασίας γεγονός έλαβε χώρα την 21η Απριλίου του 1966, καθώς ο Χαϊλέ Σελασιέ επισκέφτηκε επιτέλους το νησί της Τζαμάικα. Η μέρα αυτή γιορτάζεται ως ιερή από τους πιστούς του Ρασταφάρι. Όταν το αεροσκάφος που μετέφερε το νέγρο βασιλιά προσγειώθηκε, ένα πλήθος ανθρώπων μεταξύ 100 και 200 χιλιάδων τον περίμενε στο αεροδρόμιο του Κίνγκστον, καπνίζοντας μαριχουάνα και παίζοντας παραδοσιακά κρουστά. Το πλήθος ήταν τόσο μεγάλο, που ο Χαϊλέ Σελασιέ άργησε να κατέβει από το αεροπλάνο κατά μία ώρα, μέχρι να καταλαγιάσουν κάπως οι εκδηλώσεις ενθουσιασμού. Κατά την επίσκεψή του, ο Αφρικανός μονάρχης φέρεται να είπε στους ηγέτες της νέας θρησκείας οτι ο καιρός για τη μετανάστευση στην Αιθιοπία δεν είχε έρθει ακόμα, καθώς έπρεπε πρώτα να απελευθερώσουν την ίδια τους τη χώρα.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι ο Χαϊλέ Σελασιέ δεν αρνήθηκε ποτέ τον τίτλο του μεσσία που του απέδιδαν, ούτε όμως και τον επιβεβαίωσε, διατηρώντας μια διπλωματική, σχεδόν σιβυλλική σιγή. Απ' ότι φαίνεται, ο σκοπός του ταξιδιού του στη Τζαμάικα ήταν να πείσει τους ανθρώπους της να μην μεταναστεύσουν σε μεγάλη κλίμακα στην Αιθιοπία, καθώς η χώρα του δεν διέθετε ούτε τις υποδομές, ούτε την ανεπτυγμένη οικονομία για να τους δεχτεί..και φυσικά ούτε τις απόκτησε ποτέ..
Η θρησκεία του Ρασταφάρι, πέρα από τις εντυπωσιακές και επαναστατικές αρχές που προαναφέραμε, θεμελιώθηκε επίσης σε ένα θολό σύμπλεγμα κανόνων, ταμπού, παραδόσεων και δεισιδαιμονιών, πολλά από τα οποία προϋπήρχαν. Αρχικά, η εμφάνιση το γνωστό look, είναι πολύ σημαντική για τους Ράστα. Ο χαρακτηριστικός τύπος μαλλιών, μακριά, κατσαροπλεγμένα και όχι πάντα καθαρά, που στα ελληνικά αποκαλούμε επίσης ράστα (αγγλικά: dreadlocks), είναι σχεδόν απαραίτητος για όλους τους πιστούς
Όπως ισχύει και η απαγόρευση που αφορά οποιαδήποτε επέμβαση στο σώμα του πιστού, συμπεριλαμβανομένων και των χειρουργικών επεμβάσεων.., (αχ πάει έχασα τη δουλειά μου!.) κάτι ανάλογο περίπου ισχύει και με τους μάρτυρες του Ιεχωβά που δεν θέλουν να δουν στα μάτια τους άλλο αίμα πλην του δικού τους..
Ακόμα, πολύ συνηθισμένη είναι η χρήση μαριχουάνας,( βρε δουλειές που θα κανανε εδώ οι Ζωνιανοί!!!!)ή αλλιώς γκάντζα για θρησκευτικούς σκοπούς. Ο πιστός ενθαρρύνεται να καπνίσει γκάντζα σε τελετές και συγκεντρώσεις, με το σκεπτικό ότι καθαγιάζει το σώμα και το πνεύμα, διευρύνει τη συνείδηση, προάγει τα φιλειρηνικά ένστικτα και φέρνει το χρήστη πιο κοντά στο Θεό. Σύμφωνα με κάποιους μελετητές, η συνήθεια αυτή μεταφέρθηκε στη Τζαμάικα από την Ινδία μέσω μεταναστών, στις αρχές του 20ου αιώνα. Οι δάσκαλοι του Ρασταφάρι βρίσκουν επίσης βιβλικές αναφορές που προτρέπουν τη χρήση μαριχουάνας, όπως η παρακάτω (Γεν. 3,18)?κ?νθας κα? τριβ?λους ?νατελε? σοι, κα? φαγ? τ?ν χ?ρτον το? ?γρο?.Η απαγόρευση του χασίς από τη δυτική κοινωνία είναι για τους Ράστα απόδειξη ότι είναι καταπιεστική και εχθρική προς τη θρησκεία τους. Γι' αυτόν και πολλούς ακόμα λόγους έχουν ονομάσει την κοινωνία των λευκών «Βαβυλώνα», σε αντιδιαστολή με την Αφρική και ειδικότερα την Αιθιοπία που θεωρείται η «Σιών»Οι πιστοί Ράστα δε, θεωρούνται αυστηρά χορτοφάγοι.
Και μπορεί να μην έγινε η μαζική μετανάστευση των Τζαμαϊκανών στη Αιθιοπία, κάποιοι όμως τόλμησαν να κάνουν αυτό το υπερατλαντικό ταξίδι, να αρνηθούν τη θάλασσα και ναρθουν να χωθούν εδώ ανάμεσα στα βουνά και τα χωράφια να αρχίσουν μια ζωή θρησκόληπτη και κατευθυνόμενη από τους νεοαρχομενους μεσσίες – προφήτες που εδρεύουν εδώ σε αυτό το ναό-μοναστήρι- μουσείο, που βρίσκομαι απ έξω περιμένοντας την ευλογία του ιερέα μαζί με την άδεια να εισβάλουμε στα ενδότερα.. απαντώντας στις κοινότυπες ερωτήσεις τύπου,¨¨ από πού είσαι? ¨¨ η ¨¨ πρώτη φορά από τα μέρη μας?¨¨¨¨, η αν σου αρέσει η Αιθιοπία ?¨¨
Και ήλθε επιτέλους η έγκριση , πέρασα τη καγκελόπορτα και βρέθηκα να ευλογούμε από μια τεράστια φωτογραφία του Σελασιέ με τα χέρια ορθάνοιχτα σαν πεταλούδα , ενώ παραδίπλα δεσπόζει μια άλλη του Μαρλευ.. Αποθέτω τα σέβη στον δεύτερο λόγω μουσικής, τους βασιλιάδες δεν τους πάω καθόλου και κατευθύνομαι στα άδυτα του σύγχρονου προφήτη που σκάει μύτη μέσα σε ένα ντουμανιασμένο από καύση μαριχουάνας δωμάτιο , με μάτια υγρά- θολά, με ρινική αποσυμφόρηση και δεν κραταγε και χαρτομάντιλο ο άτιμος και ρίχνει τη ερωτοαπαντηση κεραυνός!!.
ΧΜΜΜΜ Greece ε?????? έχετε πολλά προβλήματα εσείς εκεί τώρα, αλλά μην φοβάστε θα σας βοηθήσουν οι Κινέζοι…!
-Ντούπ τι έγινε καλέ? Σερφαρισε στο διαδίχτυο ο τύπος μέχρι να δώσει τη άδεια, βρήκε όλα τα άπλυτα και πλυμένα της οικονομίας μας , μας καρφώνει δε, με το κενό θολό του βλέμμα και μας την λέει κιόλας… Ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι μου δίδοντας ένα ροδοκόκκινο-βυσσινί χρώμα στο πρόσωπο μου.. Βρε αι στο διάολο και εσύ τώρα που θα μου κάνεις κατήχηση και θα μου πεις το ριζικό μου.!!!!. άιντε και όρμησα έξω.. Δεν είπε ο άνθρωπος κάτι διαφορετικό από ότι λένε κάθε μέρα τα πρωιναδικα και οι δημοσιογράφοι στις φυλλάδες και στα τηλεπαράθυρα, αλλά ρε παιδάκι μου να πώς να το πω, εγωισμό να το πω, υπέρτατο πατριωτισμό να το πω, αλλιώς να τα ακούς από δικό σου , αλλιώς να το ακούς από ξένο στόμα..
Αφήνοντας τους άλλους βγήκα να πάρω φρέσκο αέρα στη αυλή..
Γεμίσαμε τα τζιπ καύσιμα και βουρ για το Sodo , όπου θα αναζητήσουμε φαί-καφέ και τι άλλο ? τουαλέτες! Σε ένα τριώροφο νεόκτιστο οικοδόμημα, με φιμέ τζάμια στην μια ημικυκλική πλευρά του, βρήκαμε όλα τα παραπάνω…μόνο που καφές ήταν τόσο δυνατός που ακόμη και εγώ που δίνω θάνατο οπως λένε στο καφέ, δεν μπόρεσα να πιώ… Από το μαγαζάκι δίπλα αγοράσαμε τις τελευταίες προμήθειες καθώς δεν γνωρίζαμε ακόμη αν θα κατασκηνώναμε η θα μέναμε σε lodge, σπάζοντας μας ολίγον τι τα νεύρα, αυτό το επτασφράγιστο μυστικό -έκπληξη όπως έλεγαν..! Έκπληξη θανε να κατασκηνώσουμε να αρχίσει να τουλιουμάζει και να γίνομαι ναυαγοί αντί για πρόσκοπες! Άσε δε και το καυτό ζήτημα της τουαλέτας !, που το βάζεις αυτό? Να τρέχεις τα μεσάνυχτα να βρεις δένδρο για την ανάγκη σου και να γίνεσαι και παπί από τη βροχή?! Είπα να αρχίσω τις προσευχές σε όλους τους Αγίους , έτσι άπιστη και άθεη που είμαι μπορεί να εισακουστώ έτσι για να μου αποδείξουν ότι υπάρχουν αλλά που!!!! ,τζίφος .. ζέστη και πάλι ζέστη,, αποφάσισαν οι θεοί να με αγνοήσουν..
Όλη η διαδρομή ένα εργοτάξιο … μπουλντόζες-εκσκαφείς, εργάτες –ζώα και σκόνη.. που δεν περιγράφεται… Ο χρόνος μας πιέζει γιατί αν νυχτώσει και είμαστε ακόμη στο δρόμο τα πράγματα περιπλέκονται αφού δεν υπάρχει φωτισμός και οι πιθανότητες ατυχήματος είναι πολύ μεγάλες.. Το δεκάωρο έκλεισε από ώρα όταν η λίμνη κάνει την εμφάνιση της.. Άντε φτάσαμε.. Αιώνας μας φάνηκε η διαδρομή ως το lodge Paradise που βρίσκετε χτισμένο πάνω στο χείλος του γκρεμού και μόνο ένα κοτετσοσυρμα μας χωρίζει από την ζούγκλα που βρίσκεται από κάτω ….
Το αρχιτεκτονικό σχέδιο δεν αλλάζει και πολύ , για να μην πω καθόλου . Οι χορταρένιες κατασκευές με τις ξύλινες πόρτες έχουν μια διάταξη εν σειρά, λίγο λοξή και διαθέτουν ένα μεγάλο μπαλκόνι στη πίσω πλευρά που βλέπει στη ζούγκλα εφοδιασμένο με μπαμπουδένιες πολυθρόνες και τραπέζι . Παίρνω το νούμερο 13 και μαζί με τις άλλες 2 συγκατοίκους σέρνω τα μπαγκάζια μου ως εκεί πεθαίνοντας για ένα ντους και ένα καφέ . Δεν χάνω χρόνο να το σκεφτώ για δεύτερη φορά και βρίσκομαι κάτω από το χλιαρό, που για να το ρυθμίσω είδα και έπαθα, αδύναμης ροής νερό… Ξαναγεννημένη και συνεπώς πεντακάθαρη με το καφέ στο χέρι βγαίνω στ μπαλκόνι.. Έχει αρχίσει να σουρουπώνει και η νύχτα δίνει μια ξεχωριστή αλλά και συνάμα άγνωστη ομορφιά στο χώρο. Από τη ζούγκλα βγαίνουν ήχοι δυνατοί και άγριοι, ήχοι πάλης ανάμεσα στα ζώα, ήχοι θριάμβου του θηρευτή, ήχοι πόνου του αδύνατου θύματος …η ζωή στη ζούγκλα έχει αρχίσει με το που έσβησαν οι τελευταίες αχτίνες του ήλιου. Καθηλωμένη στο μπαλκόνι μου παρακολουθώ τη νύχτα να απλώνει το πέπλο της πάνω στα ψηλά κλαδιά των δένδρων, νιώθω στη επιδερμίδα μου το κρύο και την υγρασία να διεκδικούν μερίδιο από τη διάρκεια της νύχτας . Δεν νομίζω να ένιωσα ποτέ τόση χαλαρότητα, τόση γαλήνη σαν να άδειασε η καρδιά και το κορμί από όλα όσα στοιχειωμένα κουβαλημένα με βάραιναν. Το μάτι της σκέψης ανάλαφρο πήδησε το δίχτυ και πέρασε στο παχύ σκοτάδι της ζούγκλας να κλέψει σκηνές και ακούσματα μιας ζωής διαφορετικής. Η βροχή διέκοψε και απέσπασε την σχεδόν ταύτιση , συνύπαρξη μου από το γύρω περιβάλλον.
Στη τραπεζαρία αν και το φαγητό δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό της κυρίας Μαρίας, δεν αφήσαμε ούτε ψίχουλο, κοινώς γλείψαμε και τα πιάτα αφού μας είχε κόψει μαύρη πείνα. Με μια μπυρίτσα στο χέρι και έξω στη βεράντα της τραπεζαρίας που για μέσο προφύλαξης από την ελεύθερη πτώση μέσα στη ζούγκλα έχει ξύλινους κορμούς αντί για κοτετσόσυρμα.. Η χαρά του να ακουμπήσεις και να ξαποστάσεις κόπηκε απότομα από τη εμφάνιση ενός ασπρουλιάρικου φιδιού που μας πρόλαβε …μπρουρρρρρρρρρ πίσω ολοταχώς!!!!!!!!
Δώσαμε τέλος σε αυτή τη μακρά διαρκείας ταλαίπωρης μέρας τυλιγμένες μέσα και κάτω από την ευτυχώς ακέραια κουνουπιέρα μας.. περιμένοντας ποια θα αρχίσει πρώτη το ροχαλητό..
.. ρασταφαρι....
κατω απο εμας η ζουγκλα
paradise lodge
.η.θεα περα απο τη ζουγκλα...
..η καλυβα μου στο paradise lodge
.. η περιφραξη..
και απο σκονη ??? αλλο τιποτα!!!
Ξημέρωσε μέσα από ένα συνδυασμό χιλιάδων χρωμάτων που ντύθηκε ο ουρανός . Εγώ και όσοι ξύπνησαν πρωί βρεθήκαμε κρεμασμένοι σχεδόν από τη ξύλινη κουπαστή της ταράτσας έξω από την τραπεζαρία να φωτογραφίζουμε μετά μανίας η για να μην πω μέχρι αηδίας.. που μυαλό για πρωινό…ούτε για καφέ.. Σε κάμποση ώρα που μας έκοψε η λόρδα και η μύτη έσπασε από γαργαλιστικές μυρωδιές στρωθήκαμε για φαί..
Σήμερα λέει θα πάμε βαρκάδα στη λίμνη Τσαμο.. Τη θυμάμαι τίγκα στο κροκόδειλο και ιπποπόταμο από το προηγούμενο ταξίδι. Και ενώ λέω ότι τη θυμάμαι , την ίδια στιγμή δεν μπορώ να αναγνωρίσω αρκετά κομμάτια της περιοχής. Δεν μπορώ πχ να βρω το τότε κατάλυμα στην όχθη του ποταμού, ακόμη και η πόλη έχει μια διαφορετική όψη άλλο πρόσωπο.. που αρχίζω να σκέφτομαι ότι η εγώ έχω πρώιμο Αλτζχαιμερ η αλλού είχα πάει!!!!!. .Αποφασίζω μην το ψάξω άλλο το πράμμα, χαμένη θα βρεθώ οπωσδήποτε και επιβιβάζομαι στο τζιπ νούμερο 3..με την παρέα μου….Μπαίνουμε στη ζούγκλα κομμάτι του εθνικού πάρκου Νεκισάρ ή ότι έχει απομείνει από αυτό, γλυτώνοντας από την υλοτομία και ανοικοδόμηση.. Τα στενά περάσματα και μονοπάτια χαραγμένα μέσα στη πυκνή βλάστηση, οι σκόρπιες αχυροκαλύβες η παρουσία ξυλοκόπων, είναι σημάδια συνύπαρξης ανθρώπων και ζώων . Εδώ μοιράζονται και διεκδικούν καρπούς-δένδρα –νερό εδώ δίνεται ο αγώνας επικράτησης του δυνατού, του ισχυρού με όχι πάντα τον ίδιο νικητή.. Από δεξιά μουρχεται ένας δυνατός θόρυβος σαν ένα κατρακύλισμα βράχου η κάτι τέτοιο και πριν προλάβω να συνειδητοποιήσω τι συμβαίνει μια τεράστια χνουδωτή μπάλα έρχεται να προσγειωθεί πάνω στο καπό του τζιπ.. Από τη χνουδωτή μπάλα ξεπροβάλλουν χνουδωτά χέρια και ένα τεράστιο χαμόγελο η απειλή αφήνει να φανούν κάτι δόντια τίγκα στη πέτρα …ΟΥΠΣ…. ουρακοτάγκος αλλά όχι μόνος αλλά με την οικογένεια!!!! ..τρία μικρά που έπιασαν θέση από κάθε πλευρά και ο μπαμπάς πάνω στο τζιπ..
-Κλείστε τα τζάμια και μην τα ταΐζεται λέει ο οδηγός… Ο αρχηγός της οικογένειας δεν λέει να κατέβει από το καπό και ο οδηγός προσπαθεί να το διώξει μακριά πετώντας μπισκότα κατεβάζοντας λίγο το τζάμι του, κόλπο που στέφτηκε με επιτυχία …Φτάσαμε σε ένα ξέφωτο που είναι παρκαρισμένες αρκετές λαμαρινόβαρκες δυό από τις οποίες θα χρησιμοποιήσουμε για τη βόλτα μας. Μέχρι να ρίξουμε στο νερό τις βάρκες γίναμε βορά κουνουπιών περιστεριών size. Πατώντας, ακροβατώντας για την ακρίβεια πάνω σε λάστιχα και κορμούς που είχαν τοποθετεί από την όχθη μέχρι τη βάρκα και υποβασταζόμενοι από τους βαρκάρηδες καταφέραμε να μπούμε μέσα αν και είχαμε μια απώλεια που ευτυχώς οι βαρκάρηδες πρόλαβαν να περισυλλέξουν πριν κάνουν την εμφάνιση τους οι όποιοι πεινασμένοι κροκόδειλοι..
Ο ήλιος ανελέητος μας ξεροψήνει και όλες οι προσπάθειες να αλειφτούμε με τόνους αντηλιακών κρεμών δεν είχαν αποτέλεσμα , όπως δεν μας έσωσε ούτε το πλαστικό σκέπαστρο της βάρκας.. Η μόνη ανακούφιση που ένιωθα ήταν το αεράκι και τα πιτσιλίσματα του καφετί χρώματος νερού . Διασχίζουμε τη λίμνη Τσάμο , αρκετά μίλια , δυό ώρες βαρκάδα κανονικού αργού ψησίματος… Ξεμπαρκάρουμε, μας μοιράζουν και από 2 λίτρα νερό μια μπανάνα και βουρ ρρρρρ διατάζουν πορεία προς τα πάνω!!!
-Και για πού με το καλό?
-Σαφάρι!!!!! Θα δούμε ζέβρες , αντιλόπες και άλλα ζώα..
Μόνο αυτά? Λιοντάρια υπάρχουν?
-Όχι λέει κάποιος..
Δεν με έπεισε γιατί στη παρέα μας προστέθηκαν και τρεις αρματοφορεμένοι. Τώρα βέβαια τα όπλα ταχαν περασμένα στο ώμο και σκέφτομαι , τι ταχύτητα και με τι αντανακλαστικά θα μας έσωζαν αν κάποιο ζώο ενοχλημένο από τη παρουσία μας βρισκόταν στο δρόμο μας? Εξέφρασα την απορία μου στη Βαρβάρα η οποία πολύ απλά με διαβεβαίωσε, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πυροβολήσουν σε ζώο!!!!!! Να το εκφοβίσουν ναι , αλλά να πυροβολήσουν ποτέ!!!
Να κάνω δηλαδή το σταυρό μου χαχαλιες( με τις χούφτες για τους μη Κρητες) που λέει και η μάνα μου ,μην βρεθώ στο δρόμο τους γιατί ούτε από τη βρώμα δεν θα με ανακαλύψουν.. και τάχυνα το βήμα μου να πάω κοντά με τους άλλους και να αφήσω τις φωτογραφίες και τα ρεπορτάζ.. Και όλο ισα πάνω και όλο να μην φτάνουμε πουθενά. Αφήνουμε πίσω μας τα ψηλά δένδρα και μπαίνουμε σε μια αχανή έκταση χαμηλής βλάστησης που από ότι γνωρίζω και έχω δει είναι ότι πρέπει για φωλιά και σπίτι ζώων θηρευτών.. Ξεροκαταπίνω και το παίζω αδιάφορη και χαλαρή την ίδια στιγμή που ένας από τους ένοπλους μας υποδεικνύει να μην φωνάζουμε πολύ και δυνατά.. Το λιοπύρι σκληρό και δεν μπορούμε να προφυλαχτούμε με τίποτα.. Πέρασαν 2 ώρες και ακόμη ζώα πουθενά στον ορίζοντα και η ομάδα αρχίζει να χάνει την συνοχή της. Άλλοι θέλουν να γυρίσουν και άλλοι να προχωρήσουν λίγο ακόμη και λίγο ακόμη …, όταν εκατό μέτρα μπροστά μας κάνουν την εμφάνιση τους καμιά εικοσαριά ζέβρες . Φαίνεται πως γυρνούν από το νερόλακκο ξεδιψασμένες και ψάχνουν για γρασίδι , ίσκιο και φαί . Δεν φαίνεται να ενοχλούνται και πολύ από τη παρουσία μας αλλά απομακρύνονται σιγά –σιγά .. Η ομάδα είναι ολιγαρκείς και δεν θέλει να συνεχίσει την αναζήτηση άλλων ζώων και πάνω στη συζήτηση για τη λήψη αποφάσεων καταφτάνει άλλη μια παρέα που μας λέει ότι ο νερόλακκος είναι καμιά ώρα δρόμος ακόμη , οπότε η απόφαση του να γυρίσουμε πίσω ήταν σχεδόν ομόφωνη και οριστική..
Ο κατήφορος πιο εύκολος και όταν φτάνουμε στη όχθη βρίσκουμε τις 3 κοπέλες που δεν μας ακολούθησαν να ψήνονται στη βάρκα αντί να δροσίζονται κάτω από τον ίσκιο του δένδρου και ο λόγος ήταν η απρόσμενη επίσκεψη των κροκοδείλων που έσκασαν μύτη εκεί ακριβώς που πάτησαν πόδι και οι κοπέλες για να ξεμουδιάσουν , να καπνίσουν και να ανακουφιστούν…
-Ισα που πρόλαβαν οι βαρκάρηδες να μας τραβήξουν μέσα λέει η Νατάσα..
Κοιτάζοντας μέσα στο νερό ανακαλύπτομαι τα καλοκρυμενα σαγόνια όταν ο πιο μεγάλος και σωματώδης κάνοντας επίδειξη δυνάμεων βγαίνει σφαιρατος και χώνεται κάτω από τα κλαδιά.. Χμμμμ μάλλον χορτάτος είναι και ψάχνει για επιδόρπιο..
Μπαίνουμε βιαστικά στις βάρκες και μέχρι να πάρουν μπρος οι μηχανές, έχουμε ορμίσει στο δικό μας φαγητό που αποτελείται από χορταστικό σάντουιτς.. Τώρα λέει θα δούμε από κοντά αυτά τα δυνατά πλάσματα, θα πάμε στη περιοχή που προτιμούν να ζουν και να λιάζονται…Δεν δυσκολευτήκαμε να βρούμε το τόπο, είναι στα αριστερά της λίμνης και αναγνωρίζεται πέρα από τα αναδυόμενα κεφάλια των ιπποπόταμων και των κροκόδειλων από τα εκατοντάδες πουλιά- συνοδοί , που ζουν στα ίδιο μέρος . Πάλι εδώ έχω διαφορετικές αναμνήσεις αλλά εξηγήσιμες .. Εγώ θυμάμαι μια λίμνη γεμάτη, μα γεμάτη κροκόδειλους σε όλη της την έκταση και όχι σε μια περιοχή μόνο. Θυμάμαι τη λαμαρινόβαρκα να πλέει σε αυτά τα νερά επί ώρες και χιλιάδες, το ορκίζομαι αυτό, χιλιάδες κροκόδειλοι να πλέουν μαζί μας, δίπλα μας, από κάτω μας…
Τι άλλαξε σε 7 χρόνια ρωτώ? Τι έγιναν τόσοι κροκόδειλοι?
-Τσάντες, ζώνες , μπότες και ορεκτικά απαντά ο βαρκάρης..
-Εμ βέβαια δεν εξηγείται αλλιώς..
-Και τώρα τι γίνεται?
ΑΑΑΑ τώρα, με την άδεια της κυβέρνησης ελέγχεται η εμπορία των κροκοδείλων. Έχει γίνει λίγο πιο κάτω μια φάρμα κροκοδείλων όπου μαζεύουν τα αυγά , τα εκκολάπτουν , τα νεογέννητα τοποθετούνται σε δεξαμενές ανάλογα με την ηλικία τους , θανατώνονται δια ποίας οδού και μεθόδου δεν ρώτησα, όταν φτάσουν τα 3 η 5 χρόνια και πουλιούνται κυρίως στη Κίνα.
-Ναι?! τι έχεις Μιχάλη! ,,τι είχα πάντα, δηλαδή! Αφανισμός και κέρδη για έναν και όχι για πολλούς.. Ποια η διαφορά του να αφανίζεις με τιμολόγια και δελτία αποστολής από του να αφανίζεις στη ζούλα ?
Κατά καιρούς λέει ρίχνουν και καμιά ντουζίνα στη λίμνη για να μεγαλώσουν , να γεννήσουν και τα αυγά που θα τα κλέψουν, έτσι να ρίξουν στάχτη στα μάτια των υπευθύνων, τάχα μου, ταχα μου διαφυλάττουν το είδος και το οικοσύστημα της λίμνης.. Όσο πλησιάζαμε με σβηστή μηχανή τόσο μεγάλωνε η ανησυχία των επιβατών μέχρι που έφτασε στα όρια υστερίας, μα οφείλω να πω χαμηλόφωνης, ίσως γιατί είχαν καταπιεί τη γλώσσα τους στο έντονο ταρακούνημα και ανύψωσης της βάρκας από το σώμα του κροκόδειλου που αποφάσισε να περάσει από κάτω.. ..
Για κάμποσα δεύτερα αλήθεια είναι, περίμενα να βρεθώ μέσα στο νερό αγκαλιά με το σκληρό σώμα του κροκόδειλου και κατάστρωνα σχέδια διάσωσης αλλά η βάρκα μετά το τίναγμα, ήλθε και έκατσε με δύναμη στο βούρκο … Πέρασαν κάποια λεπτά να συνέλθει το πλήρωμα και οι επιβάτες τόσο της δικής μας όσο και της άλλη βάρκας που έπλεε κοντά μας και είδε όλο το σκηνικό και που πάω στοίχημα ότι κάποιοι θα το κατέγραφαν κιόλας ... Τραπήκαμε σε φυγή όπως καταλαβαίνεται ,μιας και οι μανάδες της παρέας νοστάλγησαν και φοβηθήκαν πως θα άφηναν ορφανά τα παιδιά τους , οι νιόπαντροι για το ταίρι τους και οι ελεύθεροι και ωραίοι σαν τον νεαρό κύπριο φοιτητή δήλωναν πως ήταν μια συγκλονιστική στιγμή που δεν περίμενε να ζήσει.., εννοώντας να δει αυτά τα ζώα και όχι να γίνει τροφή, αλλά μέχρι να το εξηγήσει κόντεψε να φάει παρά μια τεσσαράκοντες από τη ομήγυρη.
.. οι ζεβρες στο λιβαδι!
ο δρομος προς το νερολακο!
το λιβαδι!!
το ζωο πριν τη βουτια-επιθεση!
Τέλος καλό όλα καλά λοιπόν και εμείς πίσω στο φτωχικό καλύβι μας . Και μπορεί να γλυτώσαμε παρά τρίχα από τα δόντια του κροκόδειλου, δεν μας γλυτώνει τίποτα τώρα από το ξαφνικό μάθημα-διάλεξη για την εξέλιξη του ανθρώπου που μας ανακοινώθηκε λίγο πριν…Με βαριά καρδιά αλλά με άδειο στομάχι , τι να σου κάνει ένα σάντουιτς μετά από τέτοια λαχτάρα, κάθομαι στις άβολες βυσσινί γυαλιστερές βελούδινες καρεκλίτσες του conferencecenter αποφασισμένη πως αν είναι να βγει μια ψυχή ας βγει να τελειώσει, περιμένοντας να μπει μπρος η γεννήτρια να δούμε φως και καμιά διαφάνεια .. Η γεννήτρια δεν έλεγε να πάρει μπρος και η αναμονή μεγάλη ,τα μάτια μου άρχισαν να βαραίνουν και το σώμα να παραδίνεται σε ένα γλυκό κλεφτό υπνάκο … Άνοιξα τα μάτια, μου φάνηκε μετά από αιώνες, αλλά μόλις λίγα λεπτά είχαν περάσει που με χώριζαν από τα δρώμενα της αίθουσας.. Επιτέλους είχαμε φως και ο καθηγητής της ανθρωπολογίας κ. Μπισιος ήταν πανέτοιμος να μας οδηγήσει μέσα από τα μονοπάτια του homosapiens σε μια διαδρομή ιστορικά και βιολογικά ενδιαφέρουσα …
Απόψε το ρίξαμε έξω όχι τόσο στο φαί, γιατί αυτό είναι κανόνας, αλλά στο ποτό!! Μόνο που αντί να ξεκινήσουμε με τα λάιτ και να περάσουμε στα στρονγκ, εμείς πήραμε την ανάποδη οδό. Μόλις και με δυσκολία καταφέραμε να κόψουμε το ολόκληρο ψάρι καλοψημένο και καρφωμένο σε κατάλληλη πιρούνα ορθό πάνω στο μπουφέ.. για να ανακαλύψουμε με το που καθίσαμε ότι καταστρέψαμε τη διακόσμηση αφού μας σέρβιραν από ένα περίπου ίδιου μεγέθους στο κάθε ένα.. Εμείς ατάραχες ουδόλως σκιαστήκαμε λόγω οινοπνεύματος, ειδάλλως θα ευχόμαστε να ανοίξει η γη να μας καταπιεί .. τι στη ευχή έτσι να χάναμε το πρεστιζ μας? Το πώς βρήκαμε τη καλύβα μας άγνωστο! Ένα ντουκκκκκκκκκ .. και μια βρισιά .. με ξυπνά τόσο όσο να καταλάβω σε ποια ανήκε η φωνή και γύρισα πλευρό.. Το πρωί σκοντάφτω στα άδεια νερομπουκαλα που είχαμε αδειάσει τη νύχτα από τη δίψα..
- Μωρέ τι κραιπάλη και αυτή? Άντε κορίτσια ώρα για καφέ και παροτρύνω να σηκωθούν οι συγκατοικες. Η Εμμανουέλλα μου παρουσιάζεται με ελαφρώς πρησμένο το κούτελο αφού αναμετρήθηκε τη νύχτα με τη ξύλινη κολώνα που βρίσκεται καταμεσής του δωματίου και έξω ακριβώς από τη πόρτα του μπάνιου..
- Φτηνά τη γλύτωσα, γερό σκαρί το κεφάλι μου λέει, είδα τα άστρα να πέφτουν μωρέ!
- Και εγώ μωρέ αντί να σε περιθάλψω άλλαξα πλευρό!!!! .., και ευτυχώς που δεν χρειάστηκε , γιατί από τη ζάλη αντί για πρώτες , τελευταίες βοήθειες θα έδινα!!
Σήμερα θα πάμε στις φυλές!!!! Η τουλάχιστον έτσι μας ανακοίνωσαν.. και πάλι δεν με έπεισαν, γιατί τουλάχιστον γνωρίζω και θυμάμαι πολύ καλά πως για να δεις φυλές πρέπει να πας και να διανυχτερεύσεις στη Τζινγκα και μετά έχει ο θεός δρόμοοοο, κάτι που εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε διότι δεν έχουμε χρόνο αφού φεύγουμε αύριο πρωί –πρωί .. Υποψιάζομαι πως στη τελική θα απολαύουμε ένα τουριστικότατο tribeshow κάτι ανάλογο με τον μάγο μαϊμού!! , αλλά δεν βαριέσαι ,¨¨μάζευε και ας είναι και ρόγες¨¨ που λέμε και εμείς..
Τα τζιπ ανηφορίζουν βορειοανατολικά αγκομαχώντας πάνω στις πέτρες . Από ψηλά βλέπομαι τη λίμνη να απλώνεται νωχελικά και να αγκαλιάζει το πάρκο. Αν και στενός ο δρόμος δεν υπάρχει αυτός ο συνωστισμός με τις αγελάδες και τα συμπαθή γαϊδουράκια.. Συναντούμε πολύ κόσμο να ανηφορίζει κουβαλώντας καλάθια η τσουβάλια γεμάτα με προϊόντα. Που πάει αυτός ο κόσμος? Μα που αλλού αν όχι στο παζάρι του χωριού? Η λαϊκή λοιπόν γίνεται σε ένα πολύ μεγάλο χωράφι. Εκεί βρίσκεις τα πάντα, από αλάτι μέχρι κουρέα!!!!!!! Μαζεύεται εδώ ο κόσμος από τα γύρω χωριά πουλά η ανταλλάσει τα προϊόντα του ανάλογα με τις ανάγκες του.. Χαθήκαμε μέσα στο πλήθος να ανακατευτούμε με τις μυρωδιές και τα χρώματα αλλά δεν περάσαμε απαρατήρητοι.. Ουρά μαζεύτηκαν τα πιτσιρίκια πίσω από τον κάθε ένας μας και κατά ένα περίεργο τρόπο, όλα τα κοριτσάκια άκουγαν στο όνομα Σοφία και τα αγόρια στο Αλεξ, όλα πήγαιναν σχολείο σε αυτό το χωριό, μακάρι και νάταν το 1 εκατοστό αλήθεια, και όλα ήθελαν μπιρ για να αγοράσουν βιβλία και τετράδια,.. Το έχω ξαναδεί το έργο και διαπιστώνω ότι σε αυτό πράγματι δεν άλλαξε καθόλου η χώρα , παραμένει σταθερή στις επαναλήψεις , χωρίς τροποποιήσεις η παραλλαγές.. Ένας χαμογελαστός , ομορφούλης και καλαλφαδιασμένος νεαρός με ράστα μαλλί, έρχεται προς το μέρος μας με ανοιχτές αγκάλες και αρχίζει τα σταυροφιλήματα με τους οδηγούς…Μιλά άπταιστα αγγλικά και μας συστήνεται ως απόγονος της φυλής που είναι εδώ και μας οδηγεί μέσα από ένα χαμηλό πορτάκι στο εσωτερικό μιας μεγάλης αυλής όπου υπάρχουν τι άλλο, από αχυροκαλύβες κωνικού τοποθετημένες δίπλα –δίπλα και γύρω -γύρω σε όλη την αυλή.. Δώδεκα λέει μέτρα είναι στο ύψος και δεν αντικαθιστούν κανένα δομικό υλικό , δηλαδή άχυρα και φύλλα μπανανιάς που αντέχουν στο χρόνο. .Και μπορεί η βροχή και ο αέρας να μην σκιάζουν τη κατασκευή, αλλά τα μυρμήγκια είναι ο μόνος φοβερός καταστροφικός εχθρός. Και πώς? Με το να σκάβουν το χώμα ,τα θεμέλια δηλαδή, το χώμα υποχωρεί και η αχυροκαλύβα όλο και κονταίνει –κονταίνει με τα χρόνια. Μας λύθηκε λοιπόν η απορία βλέποντας δίπλα στη 12μετρη καλύβα μια άλλη μινιόν..
Πίσω από τις καλύβες αρχίζει η τουριστική ατραξιόν. Με μιας έλαβαν θέση εργασίας στον αργαλειό η υφάντρα που στην περίπτωση μας είναι Ο υφάντρος, διότι εδώ η υφαντουργεία είναι ανδρικό επάγγελμα, στο ζύμωμα η ζυμώστρα και στην φουφού η ψήστρα. Είναι απίστευτο πως μέσα σε 10 λεπτά από τότε που πατήσαμε πόδι μέσα εδώ όλη η γραμμή παραγωγής θεάματος βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.. Στη μια γωνία μια κοπελίτσα ,κούκλα κατά την ανδρική ματιά αλλά και τη γυναικεία, κόβει σε λωρίδες τα φύλλα της αγριομπανανιας τα ανοίγει και με το ένα χέρι στερεώνει τη κάθε λωρίδα σε μια σανίδα και με το άλλο κρατώντας ένα στρογγυλό ξύλο σαν αστυνομικό κλομπ το περνά με δύναμη πιέζοντας από πάνω προς τα κάτω για να βγει το χυμώδες υλικό που βρίσκεται μέσα.. Αυτό το υλικό το αφήνουν για καμιά εβδομάδα να στραγγίσει όπου παίρνει εκτός από μια τυρώδη όψη και μια απίστευτη ξινή μυρωδιά μέχρι αναγούλας…, και αυτό θα πλαστεί σε μια μπαλίτσα θα ανοιχτεί φύλλο σαν μια σφακιανη πίτα και θα ψηθεί στο μαντεμένιο τηγάνι… Περιμένω με τα μούτρα συνοφρυωμένα από την αηδία , να τελειώσει το ψήσιμο για να δοκιμάσω , ποιος ξέρει μπορεί να αλλάξει μυρωδιά και γεύση με το ψήσιμο.. και όντως άλλαξε όχι πολύ , λιγουλάκι αφού πρόσθεσα και λίγο ντόπιο μέλι.. ε ρε τι κάνει η πείνα!!!!!! θαλεγε η μάνα μου!! Η ξενάγηση προχωρεί και μπαίνουμε σε μια –μια καλύβα που αποτελεί τελικά και lodgeκαι που εδώ λέει θα μέναμε αν δεν βρίσκαμε κατάλυμα στο paradise, θεέ και κύριε! Ευτυχώς!!!!!! Κάποιο καλό άνθρωπο έχουμε στη παρέα μας και σωθήκαμε φαίνεται!! Οι αθεόφοβοι, μπορεί να μην διέθεταν τουαλέτες αλλά νυφική σουιτοκαλύβα τίγκα στο ροδοπέταλο και με αναμμένα αρωματικά κεριά και λιβάνια διέθεταν… ας το θέσω στα υπό όψιν για το σύζυγο για τον επετειακό εορτασμό των αργυρών γάμων που θα έλθει σε καμιά 25 χρόνια ..έτσι να τους αφήσω και το χρονικό περιθώριο μπας και βελτιωθούν οι παροχές και υποδομές..
Από τις σκέψεις μου με διέκοψε ο ήχος τυμπάνων και άλλων μουσικών οργάνων.. Εμ βέβαια τουριστική ατραξιόν δίχως χορό και μουσική γίνεται? Δεν γίνεται! Δυό ομάδες από αγόρια και κορίτσια αρχίζουν τις χορευτικές φιγούρες υπό τον ήχο μιας χορωδίας που φτιάχτηκε στο λεπτό από τουςσυγγενείς κατοίκους του ιδιοκτήτη του πλέον παραδοσιακού ξενώνα.. Και στα πλαίσια της συμφιλίωσης των δυό λαών όπως συμβαίνει στο τέλος όλοι μαζί ντυμένοι με τις στολές, ξίφη και χατζάρες οι χορευτές έσυραν μαζί τους στην πίστα όσους από εμάς έχουν μια κάποια γλυκύτητα στη κίνηση και εξοικείωση στο χορό. .και γίναμε όλοι …για τα πανηγύρια στην κυριολεξία.. Πέταξα φλούμπες( σπυριά) σε όλο μου το κορμί μέχρι να τελειώσει όλο αυτό το στημένο πανηγυράκι.. και το κυριότερο έπρεπε να φορέσω και ένα χαμόγελο ,τι χαμόγελο τώρα σαρδόνιο αλλά ας είναι και να χειροκροτήσω από ευγένεια και αβρότητα.. Άντε πάει πέρασε και αυτό.. Στη μέση της αυλής δεσπόζει ένα μαγαζάκι, σιγά που θαλειπε , με πολύχρωμα πλουμιστά σάλια και καπέλα όλα προς πώληση αλλά σε τιμές Κολωνακίου.. εμ βέβαια τσάμπα χόρεψαν και τραγούδησαν τόση ώρα?, Εδώ θα τα ακουμπήσετε διότι δεν μπορείτε να φύγετε, όπως ήλθατε, με άδεια χέρια ! για περάστε- για περάστε…, εμένα πάλι στο δρόμο μου ,κατά ένα περίεργο τρόπο βρε παιδάκι μου, βρέθηκε τσικουδιά και στραγάλια. και με τον καθηγητή του δώσαμε και κατάλαβε!!! Δεν οδηγούμε οπότε χαλαρά!!
Η επιστροφή μας στο paradise είχε και μια στάση.. στη crocodilefarm.. ..Ωχ παναγία μου πάλι υστερίες θαχουμε αφού οι εν λόγω συνταξιδιώτες εκδήλωσαν την επιθυμία να επισκεφτούν τη φάρμα....
ο ραστα ξενοδοχος
.. η μινι και η κανονικη καλυβα!
η υφαντρα..
η επεξεργασια του μπανανοφυλου
το εωτερικο του φυλλου..
που γινεται ετσι ..με την απαισια μυρωδια
γιαν να πλαστει..
και να ψηθει..
και υστερα ηλθε ο χορος
.. η χορωδεια..
..χορος και παλη!
μουσικη και μουσικοι..
Λίγα χιλιόμετρα 5 για την ακρίβεια από την Αμπρα Μιντς είναι η φάρμα , ο θεός να την κάνει φάρμα , 3-4 κτήρια μισοβυθισμένα στα λασπόνερα στην πρώτη υπερχείλιση της λίμνης. Πλατσουρίζοντας στα αβαθή μπήκαμε σε ένα δωμάτιο που στη μια μεριά έχουν κτιστεί 3 σειρές από κερκίδες –πεζούλες που οι επισκέπτες κάθονται για να πληροφορηθούν τα πάντα γύρω από αυτά τα ζώα από τον υπεύθυνο- φύλακα.. Οι φωτογραφίες από τα εγκαίνια και τις λυτές κορδέλες της φάρμας που κοσμούν το τοίχο ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα του χώρου που βρίσκομαι.. Έχουν περάσει και χρόνια , κάνανε και λάθος φαίνεται στις εκτιμήσεις τους οι μηχανικοί μην υπολογίζοντας την αύξηση της στάθμης του νερού και έτσι αρκετά κτήρια έχουν βυθιστεί και εγκαταλειφτεί, οι δε δεξαμενές που ζουν τα ζώα είναι προσβασιμες μόνο με βάρκα πια…. Και από πού θα μπούμε στη βάρκα μιας και δεν υπάρχει κατάλληλη προβλητουλα κάτι? Μα πηδώντας από το παράθυρο!!!!!!! Ιδού η Ρόδος , ιδου και το πήδημα!! Το παράθυρο όχι και δίφυλλο ίσα –ισα που χωρέσαμε οι ευτραφείς.. Ευτυχώς κάτω από το παράθυρο μας υποδέχτηκαν δεκάδες λάστιχα –σαμπρέλες και οι βαρκάρηδες διευκόλυναν τα ακροβατικά βήματα μας για να μπούμε στις βάρκες .
Φτάσαμε στις δεξαμενές και σκαρφαλώνουμε πάνω στο τοιχίο. Αριστερά και δεξιά του χωρίς προστατευτικού τοιχίου και λίγα μέτρα πιο κάτω χάσκουν εκτός από τις 3 δεξαμενές δεξιά και 3 αριστερά εκατοντάδες σαγόνια κροκοδείλων μέσα σε ολοπρασινα βουρκωδη νερά… Ένα ελαφρό αεράκι είναι αρκετό για να σε ρίξει στη αγκαλιά αυτών των μελλοθανάτων ζώων.. .. δόξα το θεό δεν θα επηρεαστώ λόγο κιλών.. Οι άδειες δεξαμενές μπορεί να φανερώνουν μείωση της παραγωγής η αύξηση κατανάλωσης .Όμως η ρημαγμένη υποδομή είναι άθλια θλιβερή και σχεδόν εγκαταλειμμένη στα βρύα , το νερό , βούρκο και στις επιπτώσεις των καιρικών συνθηκών. Λίγο πιο εκεί μια άλλη δεξαμενή φιλοξενεί τα ενήλικα ζώα.. Και γαμω τις φιλοξενίες δηλαδή.. μέσα στη δεξαμενή υπάρχουν σκαμμένες 3 μπανιέρες, που στο λόγο μου δεν είναι μεγαλύτερες από εκείνες των λουτρών του σπιτιού μας. Κάθε μια από τις μπανιέρες φιλοξενεί και από ένα ενήλικα κροκόδειλο μέσα σε ένα βαθύ πράσινο βουρκιασμένο νερό. Τα κακόμοιρα ζώα ούτε που χωρούν μέσα εκεί , ίσα –ισα πάνε για να βουτήξουν να δροσιστούν και μετά την υπόλοιπη μέρα λιάζονται έξω .. , πως αλήθεια έχει βιώσει αυτό το ζώο τα περισσότερα από τα 23 χρόνια του μέσα στη στενή? Κάθεται εκεί σε μια γωνία με ανοιχτό στόμα περιμένοντας να του ρίξουν τροφή ανήμπορο, παροπλισμένο θεριό, φυλακισμένο σε ένα χώρο τόσο στενό και άχαρο ενώ είναι τόσο κοντά στα νερά που είχε γεννηθεί και συνηθίσει να αλωνίζει σαν ατρόμητος θηρευτής.. Τι τραβάνε και αυτά για τις ορέξεις του κάθε ενός πιο δυνατού..
Πίσω στο paradise ετοιμάζουν το αποχαιρετιστήριο party στο μικρό κήπο που υπάρχει απέναντι από την κύρια είσοδο. .Ορισμένοι περιφέρονται με το ποτό ανά χείρας λικνίζοντας το γοφό σε αφρορυθμό αλλά με τη σκέψη αλλού. Έχει αρχίσει ο απολογισμός , η καταγραφή και η αρχειοθέτηση όλων όσων είδαμε και ζήσαμε , έχει αρχίσει η αναπόφευκτη σύγκρουση και σύγκριση των κόσμων μας χωρίς να είμαστε βέβαιοι πόσο αλάβωτοι η λαβωμένοι θα βγούμε από αυτή τη διαδικασία. Εγώ έχω να ανασκαλέψω και άλλες μνήμες από το προ 8ετίας προηγούμενο ταξίδι μου τότε σαν απλός τουρίστας με ματιά περισσότερο τουριστικού ενδιαφέροντος και περιέργειας και με ελάχιστες ευκαιρίες να εισχωρήσω βαθιά στη δομή της καθημερινότητας τους ,στέκομαι σήμερα και αναπολώ όλα όσα είδα τότε και που μου λείπουν σήμερα , νοσταλγώ με αγάπη και τρυφερότητα σαν το πρώτο εφηβικό έρωτα που δεν σβήνει ποτέ, ένα κόσμο που μάλλον έχει αλλάξει οριστικά.. Δεν είναι λιγότερο συγκλονιστικές οι στιγμές που έζησα αυτές τις μέρες, ίσα –ίσα, είχα ένα πρώτο ρόλο, μια άποψη, για κάθε ζώσα στιγμή , μια ανάμειξη καθοριστική , μια συνεργασία , ένα ανακάτεμα ιδεών , συνηθειών απόψεων…Μπορεί , μάλλον είναι σίγουρο, ότι κάποια πράγματα τα είδα ψυχρά και όχι με ματιά ντυμένη από συμπόνια η ελεημοσύνη και αυτό με βοήθησε να προσδιορίσω τον τρόπο και τη δυνατότητα μιας πιο αποτελεσματικής παρέμβασης.. στη μνήμη μου παντρεύτηκαν αυτοί οι 2 κόσμοι και θα με συντροφεύουν για κάμποσο καιρό .
Αύριο επιστρέφουμε στη Addis έχοντας ένα βαρύ πρόγραμμα. Δεν θα πρέπει να φύγουμε χωρίς να επισκεφτούμε το μουσείο, την ελληνική κοινότητα που μας περιμένει και τη επίσκεψη μας, κανονισμένο ραντεβού από τις πολιτικές αρχές, στην Αφρικανική ένωση όπου θα μας ενημερώσουν για τις τελευταίες εξελίξεις στα καυτά θέματα της Μαύρης Ηπείρου.. Σκέφτομαι πώς να κάνω τις 12 ώρες της μέρας 24 για να προλάβω να ψωνίσω κιόλας τους υπέροχους περίτεχνους σταυρούς που έχω μπανίσει από τότε .
Δώδεκα ατέλειωτες εφιαλτικές ώρες το ταξίδι του γυρισμού.. Όσες στάσεις και αν κάναμε , όσους καφέδες και αν καταναλώσαμε φτάσαμε σαν τελικό σίγμα στη βροχερή πρωτεύουσα.. Το ξενοδοχείο μας δίπλα από τον Ολυμπιακό το κλαμπ της ελληνικής κοινότητας, άθλιο σκοτεινό …Ας είναι δυό βραδιές μας έμειναν ..Καθήκον μας και υπόσχεση ήταν να συνοδεύουμε τη φίλη και συνάδελφο στο ελληνικό σχολείο που πέρασε τα μαθητικά της χρόνια ,στο οικοτροφείο που την φιλοξένησε πριν επιστρέψει στην Ελλάδα. Ήταν πράγματι μεγάλη συγκίνηση η στιγμή της εγκάρδιας αγκαλιάς του δασκάλου της ο οποίος όχι μόνο ακόμη διδάσκει και τάχει τετρακόσια, όχι μόνο την θυμήθηκε αλλά και την αναγνώρισε λες και δεν έχει περάσει χρόνος από τότε που έχει να την δει, κορίτσι απόφοιτο γυμνασίου μέχρι σήμερα μεγάλη γυναίκα πια, μητέρα, σύζυγος και διευθύντρια παιδιατρικής ..Μια υπερηφάνεια φαίνεται στο αετίσιο βλέμμα του δάσκαλου για την επιτυχία της μαθητρίας του και βουρκώνει όταν θυμάται και απαριθμεί και άλλα ονόματα μαθητών του που έχουν διαπρέψει στο εξωτερικό.. υπερήφανος ο δάσκαλος μας ξεναγεί στα κτήρια του σχολειού τις εγκαταστάσεις , τις αίθουσες διδασκαλίας, πληροφορικής, τη βιβλιοθήκη λέγοντας με καμάρι ότι είναι ένα σχολείο πρότυπο.. Μπορώ να πω ότι τέτοιο σχολείο δεν έχω δει στη πολη που ζω…
Ο καιρός έχει βαλθεί να μας δροσερέψει ντε και καλά από την ώρα που πατήσαμε πόδι στη πρωτεύουσα, πέρα του ότι βρέχει κατά διαστήματα έχει και μια σχετική ψύχρα λογω υψόμετρου.. Η πρωινή επίσκεψη στο μουσείο ήταν ταχύτητας αστραπής γιατί έπρεπε να είμαστε 12 ακριβώς στη έδρα της Αφρικανικής ένωσης .Ευτυχώς προλάβαμε να δούμε τη πρόγονο μας Λούση.. Πρόλαβα επίσης να δω ότι το μουσείο έχει ανακαινιστεί και τα εκθέματα έχουν καλύτερη προβολή στο χώρο..
Δώδεκα νταν σκάμε μύτη στο Αφρικανικό κοινοβούλιο. Μας περνάνε από ανιχνευτές μετάλλου που τα διαολεμένα ούρλιαζαν και κτύπαγαν σε όλους, όπλα πάντως δεν είχαμε φέρει μαζί μας, μας περνάνε και από ένα κορδελάκι στο λαιμό και μας οδηγούν σε μια αίθουσα συνεδριάσεων στο 3 όροφο ενός τεράστιου πολυώροφου λαμπερού κτηρίου.. Στη δίπλα αίθουσα συνεδριάζουν οι υπουργοί των Αφρικανικών κρατών με τον ΟΗΕ για τις εχθροπραξίες μεταξύ Μαυριτανίας και Μάλι ..Μας υποδέχτηκαν οι υπουργοί και αρμόδιοι για θέματα υγείας και υποσιτισμού μας ανέλυσαν τους στόχους , τα προβλήματα , τους κινδύνους . Μας έπεισαν? Εμένα όχι .. Οι γραβατοφορεμένοι κουστουματοι που περιφέρονται από γραφείο σε γραφείο υπό μάλης με λαπ, φακέλους και ντοσιέ, μιλούν σε τελευταίας τεχνολογίας κινητά με το γυαλιστερό σκαρπίνι αψεγάδιαστο και σένιο, μπορεί να έχουν κάθε επιστημονική κατάρτιση και δεκάδες μάστερ σε όλα τα πεδία, δεν έχουν όμως καμιά επαφή με τη πραγματικότητα , τις δυσκολίες, τους κινδύνους ,της καθημερινής ζωής των ανθρώπων που νομίζουν ότι θα βελτιώσουν σχεδιάζοντας και εκπονώντας προγράμματα και παρουσιάσεις.. Για μένα είναι μαχαιριά να βλέπω το λαμπρό κτήριο της έδρας ετουτης αφιερωμένης για τα προβλήματα των αφρικανών, να μην αρκεί να στεγάσει λέει όλα αυτά τα μυαλά και ντοσιέ, και να αντικαθίσταται από ένα άλλο γυάλινο ουρανοξύστη τύπου Κουαλας Λαπουρ, την ίδια στιγμή που ο ινσουλινοεξαρτόμενος αφρικανός που δεν διαθέτει ψυγείο σπίτι του για τη φύλαξη της ινσουλίνης καλείτε να σκάψει βαθιά στο χώμα να χώσει σε ένα κασελάκι τη ινσουλίνη και όλα μαζί στη καταπακτή…. Τι να τις κάνω τις παρουσιάσεις και τις εκθέσεις , τι να κάνω τα φιμε τζάμια των πανάκριβων τζιπ που πηγαινοφέρνουν εδώ και εκεί αυτούς που ορίζουν τι πρέπει να έχει ο κάθε ένας και πότε ? .. Πήγα να σηκώσω το χέρι να κάνω ερώτηση αλλά με κράτησε ο καθηγητής…
-Μουλού .. δεν κάνουμε εδώ ερωτήσεις…..
-Καλά θα τις κάνω έξω. Και έξω βομβάρδισα τον Έλληνα πρέσβη που ήταν και ο σύνδεσμος μας σε αυτή τη συνάντηση και που επί μια ώρα προλόγισε το έργο της ένωσης, με εκείνο το χαρακτηριστικό πολιτικό λόγο που αποτελείται από χιλιάδες κοσμητικά επίθετα χωρίς ουσία και νόημα.. Εκείνος μέσα στη άγνοια του και δικαιολογημένος κατά μια έννοια, για όλα όσα του ανέφερα , τα απέδωσε που αλλού σε αντιμαχόμενες πολιτικές ομάδες και γκρουπ…. Γαμωτο…όσο και αν έψαξα δεν βρήκα μολότοφ στις τσέπες μου!!
Η βιαστική βόλτα στα μαγαζιά ευτυχώς είχε καρπούς.. Βρήκα τους σταυρούς επιτέλους, τους φορτώθηκα και γύρισα στο ξενοδοχείο.. Απόψε η βραδιά θα είναι γκαλά!!!!!! Ο πρέσβης και η ελληνική κοινότητα θα μας δεξιωθούν λέει.. ..να μας ευχαριστήσουν για την παρουσία μας και τη βοήθεια μας στη χώρα, που έχει θετικό αντίκτυπο και στη δική τους παρουσία εδώ , μην το παραβλέπουμε αυτό.. όπως λέμε εμείς, το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυό το πρόσωπο…. Το βράδυ μας λοιπόν πέρασε παρέα με τους Έλληνες της Αιθιοπίας με καλό φαί, κρασί και Greeksaladμε γνήσιο τυρί φέτα… Tiς χορευτικές φιγούρες τις έχασα δεν μου πάει το επίσημο του επισήμου οι αβρότητες και τα πολιτικοκοσμικα εβεντς. .αποσύρθηκα στο δωμάτιο μου στις σκέψεις μου , στη βαθμολόγηση και στο χτίσιμο των εμπειριών των τελευταίων εβδομάδων..
Πρώτη διαπίστωση ότι καμιά λαμπρή μέρα του αύριο δεν θα αφήσει να μπει στο περιθώριο μια τέτοια εμπειρία , τριβή με μια κουλτούρα διαφορετική από τη δική μου.. και όχι μόνο.. δεν θα ξεχάσω την απόλυτη χαλάρωση την ώρα του καφέ έξω στη ταράτσα του δωματίου μου την ώρα που οι ήχοι της ζούγκλας συναντιόνταν με τα πυκνά υγρά σύννεφα που λες και έβγαιναν από τα σωθικά της, σκορπίζοντας γύρω βαθύ μυστήριο ….Το ίδιο μυστήριο απλώθηκε με το άνοιγμα των αποσκευών πίσω στο σπίτι πια , κάθε φορά που η εξιστόρηση ανασκάλευε μνήμες και εικόνες και κάθε φορά που δαχτυλογραφώ όσα έζησα, στις υπό εξέλιξη ιστορίες της τραβελοπαρεας.. ..
Για το τέλος κράτησα τα ιστορικά και πολιτικοοικονομικά στοιχεία της χώρας που αν σας ενδιαφέρουν αξίζουν μια ματιά και λίγο από το χρόνο σας..
Ωρα για την ιστορια ...μεχρι να μπορεσω να ανεβασω φωτο..
Λοιπον
Η λέξη Αιθιοπία ανάγεται στον Ηρόδοτο, από τη λέξη Αιθιοψ που σημαίνει αυτός που έχει όψη αιθάλης, δηλ ηλιοκαμένη..
Ιστορικά η Αιθιοπία προσδιορίζεται χρονικά πριν από τον 10 αιώνα π.χ. Πολύ αργότερα οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι τους γνώρισαν και ήλθαν σε επαφή μαζί τους. Το βασίλειο της Αξόμης, AXUM ιδρύθηκε γύρω στο 500 π.χ από τον Aksumai γιό του Ethiopic που με την σειρά του ήταν εγγονός του Νώε. και σταδιακά είχε εμπορικές συναλλαγές με Αιγύπτιους Έλληνες , Ρωμαίους, Μέση Ανατολή, Άραβες και με την Ρωμαική-Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Η βασίλισσα Makeba η αλλιώς σε εμάς γνωστή σαν την περίφημη Βασίλισσα του Σίβα της 2ης χιλιετηρίδας π.χ, θεωρείται και αυτή μέλος της δυναστείας μιας και η επίσκεψη της στο βασιλιά Σολομώντα καρποφόρησε φέρνοντας στο κόσμο τον απόγονο Μενελίκ ιδρυτή της δυναστείας Σολομώντα, μιας δυναστείας που βασίλεψε ως τα 1974 !
Η χώρα είναι αποκλεισμένη από θάλασσα από το 1993 έτος αποχώρησης του βόρειου τμήματος,, η Ερυθραία.
Έχει πάνω από 86 φυλές και διαφορετικές εθνοτικές ομάδες, πολυθρησκευτική συνείδηση και διαφορετικές κουλτούρες και γλώσσες. Αν και η επίσημη γλώσσα είναι τα Αμαρίνια τα οποία θεσπίστηκαν επι Μενελίκ II , λόγων των πολιτικοκοινωνικών αλλαγών που υπάρχουν τα τελευταία 30 χρόνια , το κράτος αποτελείτε πλέον από τις ομοσπονδίες…
Αμάρα 30%
Ορόμο 35%
Σομαλις %
Αφαρ 7%
Τιγκραι 7%
Γκουμούζ 5%
Ένωση Νοτίων φυλών 15%
Γκαμπέλα 10%
η κάθε ομοσπονδία διατηρεί το δικαίωμα να χρησιμοποιεί ως κύρια γλώσσα την γλώσσα της ομοσπονδίας οπότε η Αιθιοπία είναι κάτι σαν πύργος της Βαβέλ.
Θρησκεία
Στη χώρα κατά παράδοση επικρατούν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί Κόπτες 50% και 40% μουσουλμάνοι ,προτεστάντες, πεντηκοστιανοί , μάρτυρες Ιεχωβά Το δε 50% των κατοίκων είναι χριστιανοί Ορθόδοξοι Μονοφυσίτες και έχουν δική τους αυτοκέφαλη εκκλησία που αυτοαποκαλείται ETHIOPIAN ORTHODOX TEWAHEDO CHURCH, η λέξη tewahedo σημαίνει ¨¨ ενοποιημένος¨¨ στην αρχαία γλώσσα Geez και χαρακτηρίζει τον μονοθεϊσμό, αλλά ειδικότερα το δόγμα τους που είναι ο μονοφυσιτισμός.., έχουν δε το ίδιο δόγμα με τους Κόπτες της Αιγύπτου και ο επικεφαλής της εκκλησίας –Επίσκοπος- είχε πάντα Αιγυπτιακή καταγωγή και στην αυτοκέφαλη και συνεπώς δεν ελέγχετε από την εκκλησία της Αιγύπτου της οποίας η δύναμη συρρικνώθηκε μετά την κατάληψη της Αιγύπτου από το Ισλάμ, αλλά και αυτή της Αιθιοπίας αν και ισχυρή, έχει απομονωθεί από τις άλλες εκκλησίες παραμένοντας απαράλλακτη από το 3 αιώνα έως και σήμερα. Η δε γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι αυτούσια η Αρχαία προΧριστιανική Αιθιοπική γλώσσα Geez του 8ου αιώνα….Το Ισλάμ έκανε την εμφάνιση του γύρω στα 600 μ.χ άσκησε σημαντική επίδραση στο βασίλειο του AXUM καθώς και στα επόμενα βασίλεια.. Η διάδοση του Ισλάμ στη Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική και στις παράκτιες περιοχές της ανατολικής Αφρικής , απομόνωσε το Axum πολιτιστικά, και εμπορικά από τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο και ιδιαίτερα από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, έχασε τη επαφή με τη θάλασσα και μαζί τις εμπορικές και πολιτιστικές διασυνδέσεις ,έχοντας για μόνη επαφή αυτή της Αιγυπτιακής Εκκλησίας. Έτσι έστρεψε τη προσοχή του στις βόρειες Αιθιοπικές ορεινές περιοχες και επεκτεινε το βασίλειο του προς το νότο.
Τη σύγχρονη ..έχουμε και λέμε λοιπόν..
-Από το 1855, ο Ras Kassa Hailu της περιοχής Kwara που αργότερα έγινε ο αυτοκράτορας Tewodoros II, επιβλήθηκε ως ο ισχυρότερος άνδρας της περιφερειακής αυτοκρατορίας. Σχημάτισε στρατό για την κατάκτηση των περιοχών Tigre, Amhara και Shoa και στη συνέχεια περισσότερο με τη στρατιωτική αλλά και την πολιτική δύναμη που απέκτησε επιβλήθηκε και της υπόλοιπης αριστοκρατίας, νικώντας τους άλλους αρχηγούς και έγινε ο απόλυτος κυρίαρχος ολόκληρης της περιοχής. Αυτή ήταν η βάση της σύγχρονης Αιθιοπία, τα θεμέλια δηλαδή. .Αν και η Αιθιοπία ήταν ενωμένη με τα βασίλεια του Axum και Zagwe αυτό που διακρίνει τη κυριαρχία του Θεοδώρου ΙΙ ήταν ότι αρχικά υπό την ηγεσία του και στη συνέχεια από τους διαδόχους του , τα σύνορα της ΄΄Αβυσσινίας΄΄ επεκτείνονταν συνεχώς και όχι μόνο καθιέρωσαν ένα συνεκτικό κράτος αλλά συνέχισαν να επεκτείνονται εποικίζοντας νέες περιοχές. Και οι Βρετανοί περίεργοι για το πώς αυτός ο αυτοκράτορας λειτουργεί, αλλά πιθανώς και από άλλους πόθους, έστειλαν το 1869 μια στρατιωτική –εξερευνητική αποστολή, έτσι την βάφτισαν, η οποία επιτέθηκε στο Θεόδωρο , τον απέκλισε στο φρούριο του και εκείνος μην αντέχοντας και με περίσσια υπερηφάνεια .. αυτοκτόνησε..
Οι 2 ηγέτες που τον διαδέχτηκαν , ο αυτοκράτορας Yohannes και Menelik II , έχτισαν επάνω στα επιτεύγματα του και συνέχισαν να χτίζουν το κράτος και να καταπολεμούν τα ξένα αποικιακά σχέδια για την Αιθιοπία και μάλλον έκαναν καλά τη δουλειά τους, αφού δεν αποικίστηκαν ποτέ!
Ο Μενελικ ο δεύτερος που ήταν βασιλιάς του Σίβα από το 1865-1889 έγινε αυτοκράτορας το 1889 και μετέφερε τη πρωτεύουσα στη περιοχή που είναι σήμερα γνωστή ως AddisAbaba Σίγουρα στα ατού του μετρά, η μεγαλειώδης νίκη επί των Ιταλικών στρατευμάτων , τα οποία με την βοήθεια των αγαπητών γειτόνων Ερυθραίων , προσπάθησαν να καταλάβουν την Αιθιοπία.. Ο Μενελίκ ΙΙ για πρώτη φορά με ένα μεγάλο πολυεθνικό και σύγχρονο στρατό , κατάφερε και τους νίκησε, όντας επικεφαλής του στρατού του στη μάχη της Adwa στις 2 Μαρτίου του 1896 διώκοντας τους στην Ερυθραία. Αυτό είναι ένα γεγονός μεγάλης υπερηφάνειας για τους Αιθίοπες αλλά και για όλους τους αφρικανικής προέλευσης ανθρώπους . Ήταν η πρώτη ήττα Ευρωπαϊκού στρατού από Αφρικανικό στρατό σύγχρονη εποχή.. Η Αιθιοπική κυριαρχία ήταν πια αδιαμφισβήτητη.. Βασιλείς πάνω βασιλείς κάτω στην εξουσία σε μια περίοδο σύντομων βασιλείων, μέχρι να έλθει ο RasTafariMekonem που το 1930 ανακηρύχτηκε αυτοκράτορας ( κάτι μου θυμίζει αυτό) HaileSellassieκαι που επιβλήθηκε ως ηγέτης της Αιθιοπίας. Και ποια τα κατορθώματα του?
Λοιπόν σημειώστε..
1 Συγκέντρωσε το κράτος και επέκτεινε την κοινωνία των πολιτών της Αιθιοπίας ως αντίβαρο στις πολύ-φυλετικές δυνάμεις.
2 Ενθάρρυνε την ενότητα μέσω της ανάπτυξης ενός εθνικού στρατού, μιας παν-Αιθιοπικής οικονομίας και νέων σύγχρονων υποδομών και επικοινωνιών.
3 Συνέβαλε στη συγκέντρωση ξένης βοήθειας κατά τη διάρκεια της εξορίας του στη Μ. Βρετανία , στο 2 μισό της δεκαετίας του
30, όταν ο Μουσολίνι έστειλε τα ιταλικά στρατεύματα και κατέλαβαν την Αιθιοπία αλλά όχι για πολύ, από το 1935-1941. Οι Ιταλοί για να κάμψουν την Αιθιοπική αντίσταση χρησιμοποίησαν ακόμη και στον άμαχο πληθυσμό, δηλητηριώδη αέρια, φλογοβόλα και άλλα απαγορευμένα όπλα από τις Διεθνείς Συνθήκες . Και δεν αρκέστηκαν μόνο σε αυτό, αλλά και κατά τη διάρκεια της κατοχής, σημειώθηκαν θηριωδίες από μέρους τους κατά των πολιτών με πρωταγωνιστή τον περίφημο αιμοσταγή στρατηγό του Μουσολίνι τον Rodolfo Graziani, ο οποίος καταδικάστηκε αργότερα από τα ιταλικά δικαστήρια για εγκλήματα πολέμου. Υπολογίζεται πως οι Ιταλοί κατά την διάρκεια της κατοχής των, εκτέλεσαν 250.000 Αιθίοπες πολίτες. Ως αποτέλεσμα αυτών, η Ιταλία είναι η πρώτη χώρα παγκοσμίως που αναφέρεται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας από την Επιτροπή Εγκλημάτων Πολέμου των Ηνωμένων Εθνών.
4 Αλλά πάλι πίσω στον αυτοκράτορα Σελασιέ.. ο οποίος το 1941 επέστρεψε και με την βοήθεια Βρετανικών στρατευμάτων εισέβαλε από το Σουδάν . Οι ιταλοί, ταδαν σκούρα , τα είδαν όλα και πλήρωσαν πολύ ακριβά για τις πράξεις τους . Η κατάσταση τους ήταν τόσο απελπιστική που αναφέρεται πως στη πρωτεύουσα της επαρχίας Gojam, την Debre Markos 14.000 ιταλοί παραδόθηκαν σε 300 Αιθίοπες στρατιώτες. Ο Σελασιέ μπήκε Νικήτας –θριαμβευτής στην Αντις στις 5 Μαΐου. Η χωρα συνεχίζει την ανεξαρτησία της μετά τον 2 παγκόσμιο πόλεμο και το 1952 μετά από δημοψήφισμα που οργανώθηκε από τον ΟΗΕ , η Ερυθραία ενώθηκε με την Αιθιοπία ως ομόσπονδο κράτος , πράγμα που δυσαρέστησε τους μουσουλμάνους… Το 1962 η ομοσπονδία διαλύεται και η Ερυθραία υποβαθμίζεται σε απλή επαρχία της Αιθιοπίας και αρχίζει ο χορός και οι εχθροπραξίες μεταξύ μουσουλμάνων και χριστιανών ανταρτών. ώσπου ήλθε ο καιρός των χουντικών…Ο Σελασιέ έχοντας χάσει την επαφή με την περιφέρεια και τις απομακρυσμένες περιοχές , στη κυριολεξία έχασε το παιχνίδι και την εξουσία όταν στη δεκαετία του 60 τα οικονομικά οφέλη και ο πλούτος πήγαιναν αποκλειστικά στην αριστοκρατία και στην εκκλησία με αποτέλεσμα ο λαός να πεθαίνει από πείνα και λοιμό. Υπολογίζεται ότι στη περίοδο 1973-74 πάνω από 200.000 έχασαν τη ζωή τους εξ αιτίας του λοιμού και μόνο στην επαρχία Wallo.. Οι μέρες του αυτοκράτορα άρχισαν την αντίστροφη μέτρηση και το 1974 άνθισε ένα κύμα διαδηλώσεων, εξεγέρσεων και ανταρσιών , ενώ μια ομάδα αξιωματικών εκμεταλλεύτηκε την αναταραχή, ( τι πρωτότυπο ,τοχουμε ζήσει και εμείς) και εγκαθίδρυσε το δικτατορικό στρατιωτικό καθεστώς , χούντα μου κολλά καλύτερα και είναι και πιο γνωστή , εκθρόνισε το αυτοκράτορα, τον περιόρισε φρουρούμενο στο παλάτι , ο οποίος κατέληξε , πέθανε κατά από αδιευκρίνιστες συνθήκες αρχές του 1975 και που μόνο το 1992 ανακαλύφθηκε το πτώμα του και η επίσημη ταφή έγινε μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, στην Αντις το 2000. Πάει λοιπόν η μοναρχία, τέλος και οι μονάρχες , τα ινία της χώρας παραδίδονται στο φιλορωσσο στρατηγό Teferi Benti που δολοφονήθηκε το 1977 για να ανέβει στη εξουσία ο αξιωματικός του στρατού Mengistu Haile Mariam.. μάλαμα παιδί!!!!!! Ο Μεγκίστου προχώρησε σε ριζικές μεταρρυθμίσεις , καθάρισε το πεδίο, στέλνοντας στη φυλακή όλους τους αντιφρονούντες, όσοι δηλαδή γλύτωσαν από τη σφαγή των στελεχών του καθεστώτος.. Δεν άργησε να οργανωθεί αντίσταση και μάλιστα ισχυροί σε όλη τη χώρα υποστηριζόμενη από την Ερυθραία ενώ οι Σομαλοί σκέφτηκαν πως ήλθε η ώρα όχι μόνο να διεκδικήσουν τη έρημο Ogaden αλλά έφτασαν το 1978 στην περιοχή Jijiga μεγάλης στρατιωτικής σημασίας βάση, βάζοντας πλώρη για την Αντις.. Δεν τα κατάφεραν γιατί οι Ρώσοι και οι Κουβανοί παρακαλώ τους αναχαιτίσαν στέλνοντας τους στη κυριολεξία από εκεί που ήρθαν.. Μέρες καλύτερες δεν ήρθαν όμως και αρκετά μεγάλο νούμερο πολιτών εξαναγκάστηκαν ακόμη και με τη βία να γίνουν εσωτερικοί μετανάστες μπας και γλυτώσουν από τη πείνα ,. Το 1985 η χώρα επληγει από το μεγαλύτερο κύμα λοιμού στη ιστορία της αφήνοντας 1.000.000 νεκρούς..
Τα πράγματα για τον δικτάτορα σκούρυναν και δυσκόλεψαν , ώσπου μάζεψε τα μπογαλάκια το 1991 φοβούμενος και τις επαναστατικές δυνάμεις που ήταν έτοιμες να καταλάβουν την Αντις και την έκανε για την Zimbabwe.. Και έρχεται η εποχή του Μελέσι Ζενάουι.. που καθόρισε μια πολιτική με σκοπό να οδηγήσει τη χώρα σε πολυκομματική δημοκρατία. Το 1993 η Ερυθραία από επαρχία της Αιθιοπίας ανεξαρτητοποιείται υπό την ηγεσία του Isaias Afwerki φίλου κολλητού του Ζενάουι που δεν του χάλασε το χατίρι… Το 1994 το πολιτικό κόμμα TPLF( Tigray people’s Liberation Front) , το οποίο ήταν το ένα από τα δυό βασικά ανταρτικά επαναστατικά κόμματα που έριξαν τη δικτατορία ( το άλλο ήταν το EPLF Eritrean people’s liberation front) ,σε συνεργασία με άλλα κόμματα σχημάτισαν το Ethiopian People’s Revolution Democratic Front και εισήγαγαν ένα νέο σύνταγμα στο οποίο κατοχυρωθήκαν όλα τα πολιτικά, θρησκευτικά και πολιτιστικά δικαιώματα όλων των εθνικοτήτων και φυλών. Το 1995 έγιναν οι πρώτες δημοκρατικές εκλογές στις οποίες όμως δεν έλαβαν μέρος όλα τα κόμματα. Ο Nagasso Gidada γίνεται τιμητικά πρόεδρος του κράτους και ο Ζenawi γίνεται πρωθυπουργός..
και πάμε στο σήμερα..
-Το 1998 η Αιθιοπία και η Ερυθραία μπλέχτηκαν σε πόλεμο για τον καθορισμό των συνόρων.
-Το Δεκέμβριο του 2000 υπογράφτηκε ανακωχή μεταξύ των 2 χωρών στην Αλγερία τελειώνοντας έτσι ένα πόλεμο που κράτησε 2 χρόνια. Συμφωνήθηκε η ανταλλαγή αιχμαλώτων και η επιστροφή του απομακρυσμένου από τις εστίες του πληθυσμού.
-Το Μάιο του 2005 , έγιναν οι τρίτες πολυκομματικές εκλογές μέσα σε ένα κλίμα έντονης διαμαρτυρίας και σφοδρών διαδηλώσεων που είχαν σαν συνέπεια το θάνατο 40 ατόμων και φυσικά όπως γίνεται σε κάθε δημοκρατία που απειλείτε γέμισαν οι φυλακές από τους αντιπάλους του Ζεναουι.. και τα αποτελέσματα που οριστικοποιήθηκαν μετά από μήνες , δείχνουν τον ένα και μοναδικό και μόνιμο αρχηγό κράτους τον Ζεναουι..
-Τον Δεκέμβριο του 2006 ο εξόριστος δικτάτορας Μεγκίστος Χαιλέ Μαριαμ δικάστηκε ερήμην για γενοκτονία και τον Ιανουάριο του 2007 καταδικάστηκε σε ισόβια αλλά αλλού τρώει και πίνει οπότε το κελί του παραμένει κενό..
-Μέσα στο 2006-2007 η Αιθιοπία υποστηρίζει στρατιωτικά τη κυβέρνηση της Σομαλίας ενάντια στους μουσουλμάνους αντάρτες που ήλεγχαν την Σομαλία.( πάντως η Σομαλία είναι μια μουσουλμανική χώρα) Η κόντρα που υπάρχει από παλιά μεταξύ της κεντρικής διοίκησης της Αιθιοπίας και της μεγάλης και αχανούς επαρχίας SOMALI ( Νότια ανατολική Αιθιοπία) με κέντρο την Ogaden στην οποία η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων είναι Σομαλικής καταγωγής έχει επιδεινωθεί μέσα στο 2008 . Βόμβες και επιθέσεις με πολλούς νεκρούς από την αντάρτικη ομάδα ‘’Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο του Ογκαντεν’’ ONLF και επεμβάσεις του Αιθιοπικού στρατού με πάρα πολλές καταγγελίες για παράφορη παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων…
Οι τελευταίες εκλογές που πήραν χώρα τον Μάιο του 2010 ανέδειξαν κατά 99% πλειοψηφία τον ένα και μοναδικό , οι άλλοι τους έφαγε η μαρμάγκα, είναι πίσω από τα κάγκελα, Μελέσι Ζεναουι!??????????
( Νέο /καινούργιο λουλούδι) ιδρύθηκε από τον αυτοκράτορα Μενελίκ ΙΙ το 1887 μετά από επιθυμία της γυναίκας του και βασίλισσας να μεταφέρει το παλάτι στη περιοχή των θερμών πηγών. Κτίστηκε πάνω στα ερείπια του αρχαίου βασιλείου της SEWA..Είναι η 3 πρωτεύουσα στο κόσμο από πλευράς υψομέτρου ξεκινά στα 2400 και περικλείετε από το όρος Εντότο που βρίσκεται στα 3200 με μια καταπληχτική θέα της πόλης ..
Τι πρέπει να δείτε..
Στο εθνικό μουσείο φυλάσσονται ευρήματα της εξέλιξης του ανθρώπου είδους και εκεί φυλάσσονται τα οστά της Lucy , του πρώτου ανθρώπινου σκελετού που χρονολογείται γύρω στα 3,2 εκατ, χρόνια. Η λούση βρέθηκε στη περιοχή Αφάρ μαζί με άλλα ευρήματα , δείγματα ζωής της περιόδου αυτής.
Δεν θα πρέπει να παραλείψετε να την επίσκεψη στο Καθρεδικό Ναό Trinity, τον ναό του Αγ. Γεωργίου, το εθνικό μουσείο , το εθνολογικό μουσείο, την ανοιχτή αγορά ‘’Mercato’’ το παλάτι ¨¨ jubilee¨¨, το μαυσωλείο του Μενελίκ, την Ιταλική αγορά πιάτσα και διάφορα άλλα αξιοθέατα της πόλης.
Στη Αντις υπάρχει η έδρα των Ηνωμένων Εθνών καθώς και η έδρα της Αφρικανικής Ένωσης από την εποχή του Χαιλέ Σελασιέ ο οποίος ήταν ο υποκινητής της ιδέας μιας ενωμένης Αφρικανικής ένωσης ,( το ίδιο ισχυρίζεται και ο Καντάφι για την πάρτη του) του ρασταφαριανισμού, και Παναφρικανισμού..
Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε to ζαχαροκάλαμο Agada ..μοιάζει με χοντρό καλάμι , αλλά άμα το πιάσεις στο χέρι αμέσως καταλαβαίνεις την διαφορά, είναι πολύ πιο βαρύ από το γνωστό μας κούφιο καλάμι και η γλυκιά ζουμερή σάρκα μπορεί και να σας αρέσει..
Αυτό που ίσως δεν θα σας αρέσει τρώγοντας το σκέτο είναι η “”injera”” το ψωμί τους, ένα είδος ζύμης, σαν αραβική πίτα αλλά μαλακή και αρκετά ξινή, εγώ θαλεγα τόσο ξινή που σου γυρνά το στόμα, αλλά που ευτυχώς πάντα συνοδεύεται από σάλτσες, λαχανικά, κρέας , κυρίως την κόκκινη καυτερή σάλτσα shiro ..και η που θα λατρέψετε η που θα την μισήσετε τελείως, μέση οδός δεν υπάρχει..
Φρούτα!!!! …, με το κιλό , ακόμη και με το τόνο αν θέλετε .. όλα τα είδη , όλα τα μεγέθη ..μαγκο, μπανάνες, παπαγιες, πασιον φρουτ, εδώ ανακάλυψα και ένα νέο φρούτο , το κουορ ντε μπουε , αλλιώς καϊμάκι για τους έλληνες, έχει το σχήμα της καρδιάς με πρασινοκαφε χρώμα με κατά τόπους πιο ανοιχτα στίγματα και μέσα μια σάρκα άσπρη γεμάτη με γεύση βανίλιας και με κατάμαυρους μεγάλους σπόρους.. δεν το βρίσκεις εύκολα αλλά αν το πετυχεις βούρ! όρμα!
Νεράκι φυσικά πάντα εμφιαλωμένο! Αυτονόητο ..
Καφές!!!!!! Απόλαυση τόσο στη γεύση όσο και η τελετή ..
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Το νόμισμα είναι το Μπιρ(BIIR) και η ισοτιμία με το ευρώ είναι 1/16 . Ο ρυθμός ανάπτυξης ( για αυτά έχω δηλώσει τις αμφιβολίες μου ) είναι μεγάλος 10% και σε αυτό κατά ένα μέρος βοηθούν οι εξαγωγές των φυσικών πόρων της χώρας που είναι χρυσός, ασήμι, λευκόχρυσος, χαλκός, φυσικό αέριο και ποτάσα, καθώς και των κυρίων προϊόντων που παράγει η χώρα όπως καφέ ζαχαροκάλαμο, δημητριακά , λουλούδια , λαχανικά και τα βοοειδή και αιγοπρόβατα συμπληρώνουν τη μακρά λίστα ..Παρ όλα αυτά όμως , οι εξαγωγικές χώρες είναι πάρα πολύ λίγες και έχουμε, Djibouti 13,4%, Germany 11,4%, Saudi Arabia 6,9% Japan 6,8% Italy 6,4% USA 5,1% με στοιχεία του 2003 και αφορούν ακατέργαστες πρώτες ύλες και όχι τελικά προϊόντα έτσι ώστε να μην υπάρχει βαριά βιομηχανία και οι βιομηχανικές μονάδες είναι πάρα πολύ μικρές που ασχολούνται κυρίως με επεξεργασία τροφίμων , ποτών, κλωστοϋφαντουργία, επεξεργασία μετάλλου ,τσιμέντου καθώς και στις επενδύσεις ξένων επενδυτών στη χώρα.. (πάλι είπαμε με ποιο τρόπο..) Μεγάλο θέμα δε είναι ότι δεν έχουν ανταγωνιστικά προϊόντα ως προς την ποιότητα.. Στις εισαγωγές τώρα η γραφειοκρατία καλά κρατεί, αν και τώρα τελευταία πάλι κατά την κυβέρνηση, δίδονται κίνητρα για ξένους επενδυτές . Πιθανότατα η ανάμειξη Μ. Κ. Ο στη χώρα να έχει συνδράμει στις μορφές εξέλιξης της οικονομίας ( θετικά –αρνητικά) όπως μπορεί και να συμβαίνει και σε άλλες χώρες της Αφρικής.. Η όλη αυτή οικονομική πολιτική έχει σαν αποτέλεσμα το κατακεφαλήν εισόδημα να αγγίζει, πάντα κατά την κυβέρνηση, το 568 δολάρια ετησίως, αριθμός που ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα φαντάζει αληθινός…. Πολλά τα ψέματα και οι ανακρίβειες από πλευράς κυβέρνησης, αλλά μπας και οι δικοί μας κάνανε αλλιώς ? τα ίδια και χειρότερα και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Τελικά οι ταξιτζήδες και οι πολιτικοί παγκοσμίως είναι ένα..
Ευχαριστω για το χρονο σας..
.. H φαρμα και οι κατοικοι της συνοστισμος..
η μπανιερα για μεγαλα ζωα..
.. ο μακρυς δρομος της επιστροφης
.. καρβουνιαρης .. ενα απο τα επαγγελματα
το ελληνικο σχολειο
εικονες απο το 2003
τζιπ- βαρκααααααααα
κοριτσια φυλης Καρο
.. ο βοσκόςςςςςςςς
..εικονες που δεν ειδα σε αυτο το ταξιδι
..βοσκος Καρο φυλης
Mursi οι κατοικοι της ΟΜΟ κοιλαδας
λιγο εξω απο τh Tζενγκα
...οι τελευταιες ειναι φωτογραφιες απο το ταξιδι το 2003..εικονες μιας χωρας που εχει αλλαξει , ανθρωποι που ισως εχουν ξεφυγει απο τα ισχυρα δεσμα μιας φυλης οσο αφορα την ενδυματολογικη αμφίεση..σε αυτο το ταξιδι πολλα και διαφορετικα τα συναισθηματα και οι εικονες ισως πιο εντονες και ζωντανες και μια πιο κοντινη επαφη με το κοσμο...οπως και ναχει νιωθω πως ειναι αξεχαστα και τα δυο ταξιδια ...
Ευχαριστω..
ΤΕΛΟΣ
