Αιθιοπία FARENZI..

[LULLU]

Η επίσκεψη στο σχολείο αυτό στάθηκε αφορμή συζητήσεων .. Δεν μπορείς στο τέλος –τέλος να μην μακαρίσεις τη τύχη σου, γιατί περί τύχης πρόκειται, που δεν γεννήθηκες εδώ...
Οι ημέρες μου έχουν μια επαναληπτικότητα σταθερή και γνωστή για κάθε στιγμή ,αλλά αυτό που αποκομίζω και καταγράφω στη ψυχή και στο μυαλό δεν είναι καθόλου μα καθόλου ίδιο. Μέσα στους διαδρόμους, στα ιατρεία , στα χειρουργεία νοιώθω πως ακούμπησα πάτο, έχω υπερβεί τα όρια αντοχής της όρασης, της όσφρησης της αδυναμίας, της ανεκτικότητας, της κατανόησης, της συμπόνιας .
Οι κατσαρίδες οργώνουν τους τοίχους τα σεντόνια και τα κουρασμένα καταβεβλημένα κορμιά των αρρώστων, οι μύγες έχουν εγκατασταθεί μόνιμα στα κολλημένα από τσίμπλα βλέφαρα, η ανάμεικτη μυρωδιά ιδρώτα φαρμακίλας και απλυσιάς και η ζέστη είναι οι εικόνες που πρέπει να παλέψεις να δαμάσεις και να αποδεχτείς….Από τη πρώτη ματιά και επίσκεψη στους θαλάμους αντιλαμβάνομαι πως εδώ ο θάνατος είναι η αναμενόμενη εξέλιξη της κάθε αρρώστιας που λόγω των μη υπαρκτών μέσων διάγνωσης και επαρκούς θεραπείας ,κάνει απλά τον κύκλο μέχρι να φτάσει στο τέλος της που είναι και το τέλος του αρρώστου. Τα 5 δολάρια που αναλογούν στο κάθε άρρωστο από κρατική μέριμνα ετησίως, καλύπτουν πιθανότητα τα έξοδα και μισθούς του προσωπικού.. Και μην φανταστείτε παχυλούς μισθούς και μπόνους…στη μαύρη ήπειρο είμαστε.. Η αμοιβή του ειδικευμένου γιατρού είναι από 1300-2000 μπιρ.. και διαιρέστε δια 16 ( η ισοτιμία είναι 16 μπιρ το 1 ευρώ) και θα βρείτε το ποσόν που αναλογεί σε ευρώ. .. Στο νοσοκομείο που μόνο κατ όνομα είναι κρατικό , οι υπηρεσίες υγείας δεν είναι δωρεάν. Ο κόσμος πληρώνει για μια απλή ιατρική εξέταση 30-40 μπιρ , αν δε χρειαστεί νοσηλεία ή χειρουργική επέμβαση πρέπει να χώσει το χέρι στη τσέπη πληρώνοντας 500-1000 μπιρ.. ποσά για εμάς αστεία ,αλλά για δυσβάστακτα για εκείνους.. Στέκομαι πάνω από το κρεβάτι μιας 45χρόνης σε τελικό στάδιο εγκεφαλικής ηπατοπάθειας.. ένα κορμί καλυμμένο με ένα σταχτί σεντόνι, χωρίς ορό, χωρίς τίποτα που να δηλώνει ιατρική θεραπεία. Οι συγγενείς ανταλλάσουν κουβέντες με την υπεύθυνη ιατρό στη γλώσσα τους που αν και μου είναι άγνωστη, διακρίνω το ύφος και τόνο της απογοήτευσης αλλά και της εγκατάλειψης.. ..
-Οι συγγενείς αρνούνται να πληρώσουν άλλη θεραπεία για την ασθενή.. μου εξηγεί η συνάδελφος…
Κατανοώ απόλυτα και σέβομαι την απόφαση τους, είναι δε ολοφάνερο πως διανύει τα τελευταία δευτέρα μιας ζωής σκληρής πονεμένης τυραννισμένης και πράγματι η μόνη λύτρωση είναι ο θάνατος που έρχεται αν και ένα κομμάτι κουρέλι που ο σύντροφος της απλώνει σκεπάζοντας το πρόσωπο της μας εμποδίζει να δούμε το κενό στα άδεια από ζωή μάτια , τη τελευταία αναπνοή από το στόμα που κουρασμένο θα μείνει μισάνοιχτο..
Η ζωή και ο θάνατος δίπλα –δίπλα παρέα στη απόλυτη φτώχεια και μιζέρια μου φαίνεται πως παίζουν κάτι σαν παιχνίδι κυριαρχίας και ανταλλαγής..
Από θάλαμο σε θάλαμο όλη η παθολογία των φοιτητικών μου χρόνων μπρος μου, να μου υπενθυμίζει πως η εξειδίκευση ,η ειδικότητα της υποειδικότητας, δεν αναιρεί την όποια παθολογία, (την ασθένεια )δεν την αποδυναμώνει απλά την καταχώνει την παραγκωνίζει ακόμη -ακόμη την υποτιμά μέχρι να φτάσει ο σουπερ ντουπερ εξειδικευμένος γιατρός στο σημείο να τρέχει στις σελίδες των βιβλίων να ξεθάψει τις πιο απλές μεθόδους διάγνωσης ακόμη και θεραπείας.. Πήρα- ρούφηξα σαν σφουγγάρι πάρα πολλά σήμερα από το παθολογικό τμήμα , σαστισμένη και ικανοποιημένη έψαξα για τα δικά μου γνώριμα λημέρια τα χειρουργεία, για να αράξω, να σκεφτώ και να βάλω σε τάξη όλα όσα είδα και έμαθα..
Τώρα αν αναρωτιέστε, πως γίνεται μέσα στα νυστέρια και μαχαίρια πάνω από ανοιχτές κοιλιές ένας να ηρεμεί και να βάζει σε τάξη τις σκέψεις του , μπορώ μόνο να σας πω ότι αυτό ονομάζεται διαστροφή των χειρουργών, από την οποία φυσικά δεν έχω γλυτώσει ούτε εγώ….τι να κάνουμε ?Μπορείτε να θυμηθείτε όλα τα ανέκδοτα που κατά καιρούς λέγονται και αναφέρονται στο κλάδο μου…. όλα σωστά και ακριβή είναι.. θυμήθηκα και εγώ ένα –δυο με την ευκαιρία ..
Ανεβαίνοντας στην αίθουσα διδασκαλίας βρίσκω ένα πηγαδάκι ιατρικού συμβουλίου και στη μέση ο Θεοδόσης .. Ποιος είναι ο Θεοδόσης τώρα.. .Από την πρώτη μέρα που μπήκαμε στο νοσοκομείο γίναμε στόχος στενής παρακολούθησης μπορώ να πω, από ένα δωδεκάχρονο αγόρι με τεράστια μάτια, που μας ακολουθεί παντού σιωπηλά.. Μας ακολουθεί στο μάθημα, στους θαλάμους, στις σκάλες , στο φαγητό στο κήπο παντού, μας καρφώνει με αυτά τα τεράστια μαύρα μάτια χωρίς να βγάζει μιλιά.. Η Εμμανουέλλα το είχε πλησιάσει προσφέροντας τους βουτήματα νερό και τσάι κάθε μέρα στα διαλλείματα κυριολεκτικά το έχει πάρει υπό την προστασίας της η δε Νατάσσα του έδωσε το όνομα Θεοδόσης μια και ρωτώντας το πώς τον λένε , ο συνδυασμός των συμφώνων και φωνηέντων που αποτελούσαν το όνομα του, ακούγοντας τα της φάνηκε πιο εύκολο εύηχο και κατάλληλο το Θεοδόσης… και έτσι τον φωνάζαμε και εκείνος λες και του άρεσε, το οικειοποιήθηκε γυρναγε , απαντούσε και γελούσε ..Σήμερα λοιπόν αποφάσισε να ανοίξει τη καρδιά του, να αποκαλυφτεί ο πόνος του.. Εγώ μπαίνοντας τον είδα γυμνό από τη μέση και πάνω με ευδιάκριτες τις ουλές ηλεκτροπληξίας που κάλυπταν και τα δυο του χέρια..
Πριν δυο χρόνια λέει , έπεσε πάνω του ένα καλώδιο υψηλής τάσης ρεύματος.. Κοίτα τώρα πόσο τυχερός μπορεί να είναι κάποιος που γεννιέται και μένει σε ένα χωριό χωρίς ηλεκτρισμό, που ζει στο σκοτάδι το βράδυ, που δεν έχει διαβάσει για αυτό, ούτε γνωρίζει προφανώς για το χοντρό καλώδιο που περνά από πάνω του και τσακ ,νασου και πέφτει στη αγκαλιά του….. Αν έχεις τύχη διάβαινε!!!! Το πώς έζησε άγνωστο ιατρικό επίτευγμα και περίεργο, πάλι η τύχη θα πω εγώ προσπάθησε να διορθώσει τη ζημιά που έκανε.. Εδώ και 2 χρόνια ο Θεοδόσης ζει λοιπόν εδώ , μόνιμος κάτοικος του νοσοκομείου, μόνος, οι γονείς του έφυγαν, γύρισαν στην υπόλοιπη οικογένεια που ζει 500 χιλιόμετρα μακριά, μόλις είδαν ότι ο μικρός ζει αλλά χρειάζεται και άλλη φροντίδα, η οποία όμως έλαβε τέλος μόλις τέλειωσαν και τα χρήματα που προφανώς είχαν αφήσει.. Εδω ο λογαριασμός νοσηλείας δεν βγαίνει στο τέλος με την έξοδο του ασθενή , αλλά είναι ημερήσιος. Κάθε μέρα, η όποια παραπάνω αγωγή και εξετάσεις αποφασιστούν από τον θεράποντα γιατρό, γνωστοποιούνται στο συνοδό , ο όποιος θα προκαταβάλει το ποσό για αγορά των φαρμάκων η υπηρεσιών, θα προσκομίσει τη απόδειξη και μετά θα αρχίσει η θα συνεχιστεί η θεραπεία.... Ο μικρός λοιπόν, τελειώνοντας τα χρήματα δεν μπορούσε ούτε να πληρώσει για άλλες χειρουργικές επεμβάσεις, αλλά ούτε είχε και εισιτήριο να γυρίσει πίσω. .Βρήκε λοιπόν τον ένα και μοναδικό φρεσκοβαμμένο θάλαμο που προορίζεται για τα υποσιτισμένα παιδιά αλλά δεν λειτουργεί ακόμη, έβαλε τα λιγοστά υπάρχοντας του μέσα και αφού κανείς δεν μπορεί να του αρνηθεί ένα πιάτο ινζτιέρα και καλαμπόκι , άραξε και μάλλον είναι καλύτερα από το σπίτι του.. Μην με ρωτήστε αν το έψαξε η μάνα του, οι πληροφορίες δεν είναι ακριβείς ούτε και αληθινές, αλλά πιστεύω πως όχι, μια και αυτή αρκέστηκε στο ότι ζει και ότι είδε ότι ήταν καλύτερα στο νοσοκομείο, παρά με την οικογένεια ..Και γιατί? Γιατί με το που θα γύρναγε, θα αναλάμβανε η τα κοπάδια του κτηνοτρόφου, η τα γαϊδούρια η τα κάρβουνα.. και δεν έχει σημασία αν πονούσε η δεν μπορούσε. …
Βλέπω ένα χέρι σκληρό, οιδηματώδες κατεστραμμένο από τη διέλευση του ρεύματος που για να υπάρξει μια στοιχειώδη λειτουργική αποκατάσταση θα χρειαστεί δεκάδες χειρουργικές επεμβάσεις..
- Τι λες Μουλου? Να το κάνουμε? Ρωτά ο καθηγητής και φίλος Θεόφιλος ..
- Βρε Θεόφιλε…, πως μπορώ να αρνηθώ σε αυτά τα μάτια τη ελπίδα?.. Νιώσαμε και οι δυό το βάρος του βλέμματος του μικρού πάνω μας και όταν τα δικά μας διασταυρωθήκαν με τα δικά του, η ελπίδα η αγωνία και η προσμονή ήταν τόσο έντονα ζωγραφισμένες που ανατριχιάσαμε. .δεν αντέξαμε και κατεβάσαμε τη ματιά μας.. από ντροπή στη διαφορετικότητα των επιλογών και ευκαιριών μας..
Η τρομερή παντός καιρού αναισθησιολόγος Μαρία στάθηκε δίπλα μας…
-Προχωρήστε ,,. Αναλαμβάνω εγώ τη νάρκωση.. το πόνο…λέει με αποφασιστικότητα,..
Ζητώ από τον doc Zelale να εξηγήσει στο μικρό ότι αυτό που θα κάνουμε είναι μόνο η αρχή, ότι δεν θα ξυπνήσει και θα είναι όλα όπως πριν το ατύχημα.. δεν πρέπει να πιστέψει ότι θα θεραπευτεί με μια εντελώς.., ,θα είναι ότι πιο τραγικό ακόμη και από το ίδιο το ατύχημα. .σαν να το καίμε για δεύτερη φορά.. Δεν ξέρω αν τα κατάλαβε όλα η ορισμένα , χαμογέλασε και δέχτηκε να χειρουργηθεί, όπως δέχτηκε και ο καθηγητής να πληρώσει το μετεκπαιδευτικό τμήμα όλα τα έξοδα που θα απαιτηθούν για την μετεγχειρητική πορεία.. Αρχίζει η ώρα σχεδιασμού και προγραμματισμού του χειρουργείου που κράτησε κάμποσες ώρες.. Ξύπνησε φώναζε το όνομα του πατέρα του και όταν είδε πως δεν ήταν δίπλα του ζήτησε από εμένα μην τον αφήσω μοναχό ..και ένιωσα τόση αδυναμία και ανημποριά που κόπηκαν τα γόνατα μου…. Δεν ήξερα που και πώς να κρύψω την ψεύτικη ηρεμία και παγερή επαγγελματικότητα που φόρεσα με τη πράσινη στολή σήμερα….

.. O Θεοδοσης πριν το χειρουργειο..


ο Θεοδοσης στο τμημα..


... με το ιατρικο τιμ...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• …

  Go to chapter

  Go
• 22

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 22

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[kalspiros]

Έτσι μπράβο Ελευθερία!!! Επίθεση από την Μαύρη Ήπειρο από πολλαπλά μέτωπα!! Περιμένω με τρομερό ενδιαφέρον καθώς το farenzi σου, συνδεέται άμεσα με το δικό μου obruni

 

[LULLU]

Έτσι μπράβο Ελευθερία!!! Επίθεση από την Μαύρη Ήπειρο από πολλαπλά μέτωπα!! Περιμένω με τρομερό ενδιαφέρον καθώς το farenzi σου, συνδεέται άμεσα με το δικό μου obruni

.. Σπυρακο γυρισες και εσυ βλεπω... θα σε δουμε στα μερη μας?

 

[ΕΡΣΗ]

Περιμενω διαβαζω και ακουω με προσοχη!

 

[eleni70]

Συντονιστηκα κ εγω κ περιμενω τη συνεχεια. Μετα τη Γκανα μια χαρα εκατσε η Αιθιοπια.
Κ με την ευκαιρια αλλη μια φορα μπραβο για το τοσο σημαντικο εργο που προσφερετε...

 

[Lyda]

Πηρα θεση κι εγω κι ειμαι ετοιμη για αναγνωση αλλα πανω απο ολα για επιστροφη στις αναμνησεις.

Υ.Γ ειμεις οι δυο δεν γινεται να μην γνωριζομαστε.

 

[hydronetta]

Μια θέση στο αναγνωστικό κοινό και για μένα
Η Αιθιοπία είναι από τους προορισμούς - πόθους

 

[renata]

Α ρε lullu γύρισες και γέμισε το forum ζωή......παρε και τουτη παρε και κείνη.
Εχασα φάση...οταν τσακώνεσαι και τα παίρνεις στην κράνα θέλω να μπώ κατω απο το κρεββάτι μου....την επομενη θαρθω μαζί σου να σου φτιάχνω φραπέδες...σκέτους!
για λεγε λέγε αναθεμα τους αράπηδες....

 

[LULLU]

Πηρα θεση κι εγω κι ειμαι ετοιμη για αναγνωση αλλα πανω απο για επιστροφη στις αναμνησεις.

Υ.Γ ειμεις οι δυο δεν γινεται να μην γνωριζομαστε.

,,,... την ιδια εντυπωση εχω και εγω!!!!!!!!

 

[xenos]

Καλως ηρθες LULLU!!!!
Καλη προσαρμογη.
Οι ιστοριες απο τη μαυρη ηπειρο διαβαζοντε μονορουφι.


ΥΓ.Εισαι σιγουρη για τον επομενο προορισμο σου....φοβαμε μετα την Αιθιοπια μηπως παθεις κανενα πολιτισμικο σοκ.

 

[vagantos]

Η Αιθιοπία είναι από τους προορισμούς - πόθους

Kαι με περιγραφή από LULLU (απόλαυση).
Σιγουρα θα χουμε και φοβερες φωτό, για συμπλήρωμα...

 

[LULLU]

Στην είσοδο του lodge μια καλλονή της φυλής sidama κρατώντας στα χέρια ένα δίσκο γεμάτο ποτήρια που περιέχουν ένα παχύρευστο δίχρωμο υγρό, μας προσφέρει το welcome drink..μόνο που εμείς αντί να το πιούμε, το φάγαμε με κουταλάκι, τόσο κρεμωδες ήταν ο δίπατος- δίχρωμος πολτός από μάγκο και πασιον φρουτ…και από γεύση όλα τα λεφτά !!!!!..
Οι στρογγυλές καλύβες του aregash φτιαγμένες από ξύλο και μπανανιά τα παραδοσιακά υλικά της περιοχής με τεχνοτροπία και τεχνική των sidama είναι χωμένες μέσα και κάτω από πυκνή βλάστηση, περιφραγμένες από ένα πυκνό ξύλινο φράκτη που από την μια πλευρά της πλαγιάς καταλήγει κάτω και στο βάθος σε ένα ποτάμι που χαράζει τα όρια ιδιοκτησίας του κυρ Γρηγόρη και της ιταλίδας γυναίκας του με το πιο συνηθισμένο όνομα παγκοσμίως…κ Μαρία…
Χωριστήκαμε σε κρουπακια καλυβοσυγκατοικησης, είμαστε και 24 φωνακλάδες έλληνες, ζωή ναχουμε, και προχώρησα στο νούμερο 5 μαζί με τις άλλες 2 συγκάτοικους.. Το ντους που πολυπόθητα περιμέναμε μας άφησε στα κρύα του λουτρού, αφού βεβαίως η ροή του νερού ελαττώθηκε τραγικά με το που άνοιξαν όλες οι βρύσες ταυτόχρονα….όσοι είχαν την γαϊδουρινή υπομονή να υποστούν το ντους σταγόνα –σταγόνα σαν γερμανικό βασανιστήριο έφτασαν λουσμένοι και καθαροί για να παρακολουθήσουν τη coffee ceremony.. Εδώ το να προσφέρεις καφέ στο καλεσμένο σου δεν γίνεται σε χρόνο ντε-τε, κοινώς ξεπέτα ,χτύπημα στο σεικερ καλαμάκι και οξω από τη πόρτα ,η ο σουρωτός χάλια γεύση, εδώ χρειάζεται χρόνος ..και μεράκι. Και να το πώς γίνεται.. Κατάχαμα απλώνονται , σκορπίζονται φύλλα η πέταλα λουλουδιών γύρω από τη περιοχή που θα καθίσει και θα δουλέψει ο …ας τον ονομάσω απλά καφετζή.. Πάνω στα αναμμένα κάρβουνα και τη φωτιά τοποθετεί ένα απλωτό τσίγκινο δίσκο με τους κόκκους καφέ τους οποίους γυρνά συνεχώς και σιγά –σιγά μέχρι να καβουρδιστούν. Αφού τελειώσει το καβούρντισμα , βάζει τους ζεματιστούς κόκκους σε μια γαβάθα και αρχίζει το κοπάνισμα με το γουδοχέρι. Η σκόνη που θα βγει από εκεί, χύνεται σε ένα τσαγιερό με βραστό νερό , σκεπάζεται και αφήνει να κατακαθίσει ο καφές.. για μισή ώρα περίπου .. Ξελιγωμένοι παρακολουθούμε όλη αυτή τη τελετή με τα ρουθούνια να υποφέρουν από τη μυρωδιά που βγαίνει και απλώνεται από τον φρεσκοκαβρουντισμένο καφέ αλλά και από το λιβάνι που καίει ταυτόχρονα ..εν το μεταξύ μας προσφέρουν φρεσκοψημένο καλαμπόκι , το γνωστό μας ποπκορν πασπαλισμένο με ζάχαρη….μέχρι να έλθει η ώρα των απεριόριστων και εν σειρά, δοκιμών καφεποτηρίων..
Ο κυρ Γρηγόρης μας διηγείται , στα άπταιστα ελληνικά που όχι μόνο δεν ξέχασε, αλλά δίδαξε και στη γυναίκα του , την ιστορία του, την ιστορία της οικογένειας του και το πώς ξεκίνησε να φτιάξει το lodge που έχει τιμηθεί από την ευρωπαϊκή ένωση σαν το must seen στη χώρα.. ..και που τον μετέτρεψε από ικανότατο μηχανικό σε εξαίρετο ξενοδόχο.
-Εδώ έχουμε σεβαστεί το περιβάλλον και τη φύση λέει υπερήφανος.. Δεν υποκύψαμε στη δορυφορική τηλεόραση, στα ραδιόφωνα, στη καλωδιακή τηλεφωνία…δεν θέλουμε να προσφέρουμε αυτού του είδους τις ανέσεις στους πελάτες μας…. εδώ προσφέρουμε την ηρεμία , την αρμονική συνύπαρξη φύσης, ζώων και ανθρώπου..
Στο άκουσμα ότι τηλεφώνα γιοκ , ιντερνέτ με το σταγονόμετρο η γιοκ , κάποιοι δεν γλύτωσαν το εγκεφαλικό, αλλά προς στιγμή, γιατί μετά χάθηκαν μέσα στο καινούργιο και πρωτόγνωρο , το διαφορετικό, το δυνατό, που την ίδια στιγμή είναι όμορφο και απάνθρωπο, δύσκολο , ακατόρθωτο …
Η ώρα του βραδινού … ήλθε με όλες τις μυρωδιές αυτής της χώρας και τις ανάκατες γεύσεις της ιταλοαιθιοπικης κουζίνας… μασητήρες άνω και κάτω γνάθου ορμήστε!!!!!!!....
Ξύπνημα στις 7 παρά , πρωινό και δουλειά… διάλειμμα τέρμα…τα κεφάλια μέσα… Το λεωφορειάκι του νοσοκομείου μας περιμένει.. Πώς να συντονίσεις 24 άτομα με τη μια?
- Άντε σήμερα πρώτη μέρα έχετε ελαφρυντικά , από αύριο απουσία σε όποιον καθυστερεί.. λέει ο καθηγητής..
Μας χωρίζουν 6 χιλιόμετρα από το νοσοκομείο. Η διαδρομή περνά μέσα από το χωριό-πόλη yirgalem. Μια πόλη φλατ, από λαμαρινοκατασκευή, χώμα και ξύλο.. Περνώντας σήμερα, με το μάτι ξεκούραστο και με διάθεση καθαρή έτοιμη για μάθηση, φέρνοντας στη μνήμη μου και τις χθεσινές εικόνες του 15ωρου ταξιδιού, διαπιστώνω πως το κομμάτι αυτό είναι το πιο έφορο της Αιθιοπίας. Στρέμματα καλλιεργήσιμης γης με καλαμπόκι, μαγκο, καφέ, μπανάνες, τσατ( το ναρκωτικό που εξάγετε και Κένυα-Σομαλία-Σουδάν και όχι μόνο) ζαχαροκάλαμα , παπαγια και πασιον φρουτ.. έχουν καταλάβει την άλλοτε θέση των ευκαλύπτων, ακακιών και κάθε άλλου είδους δένδρου που δεν γίνονται τροφή ..Από την λίμνη Awasa μέχρι το Yirgalem η αλλαγή καλλιεργειών είναι εμφανέστατη.. τι να κάνουν οι άνθρωποι.. πρέπει να πολεμήσουν τη φτώχεια.. .. Το να φτάσεις στο προορισμό σου δεν είναι καθόλου προβλέψιμος ο χρόνος.. Πρέπει να συνυπάρξεις , να συμπορευτείς, να συγκρουστείς και κερδίζει πάντα ο πιο δυνατός, με εκατοντάδες ζωντανά , αγελάδια, γαϊδούρια τύπου μπονσάι.., έχουν πλάκα και μαρτυρούν συμπόνια τα καημένα έτσι μιτσιαλά μισοριξιά που είναι και καταφορτωμένα τόσο που τα υποβαστάζουν και άλλοι 4-5 νοματαίοι πράγμα που δεν αποτρέπει την συχνή πτώση και κατρακύλα…
Καθυστερημένοι φτάνουμε στο νοσοκομείο. .οι συνάδελφοι έχουν αρχίσει την πρωινή ενημέρωση των περιστατικών που εισήχθησαν χθες στη εφημερία και υπομονετικά περιμένουν να καθίσουμε και να βγάλουμε το σκασμό επιτέλους…
Η πρώτη επαφή με ένα σύστημα υγείας όχι εθνικό, και πολύ περισσότερο όχι υγείας αλλά επιβίωσης με μια ιατρική κατάρτιση των γιατρών άψογη, επιπέδου Χαουζ για όσους έχουν παρακολουθήσει κομμάτια αυτής της σειράς..
Δέκα και κάτι , ενημέρωση τέλος…ώρα για τα τμήματα.. Οι ομάδες έγιναν και κάθε μια στο χώρο της.., δεν μπορώ να συγκρατήσω το γέλιο που προσπάθησα να κρύψω βλέποντας τους φοιτητές να ψάχνουν τα dettol μαντηλάκια αντί το στηθοσκόπιο…..καλά πίσω έχει η αχλάδα την ουρά που λέει και η μάνα μου…
Με την απίστευτης ενέργεια παντός καιρού, αναισθησιολόγου και την νοσηλεύτρια μπουκάραμε στο χειρουργείο παραχωρώντας προτεραιότητα στην κατσίκα που τελειώνοντας μάλλον τη βάρδια της έβγαινε εκείνη την ώρα.. …
.. Μωρέ!!!! Δεν μας περίμενε να μας παραδώσει!!!!!!!.
Σκοτάδι επικρατεί στο χώρο, το φως από τα παράθυρα λιγοστό. .ο doc Fecade επί το έργο και το καλωσόρισμα είναι τα μπράβο για τον υπέροχο αγώνα που έκανε χθες η εθνική Ελλάδας.. .
--Γιατρέ μου.. ..μας καλοπιάνεται.. .. ήταν καλός?
_Μα κερδίσατε!!!!!
Ουπς… δεν το γνωρίζαμε… περίεργο πως έγινε αυτό? ..
- Η ζωή έχει και τα απρόβλεπτα της για να μην ρουτινίαζουμε! ..όχι συχνά, αλλά γίνεται.. να εμείς εδώ δεν περιμέναμε ότι θα ερχόσαστε και όμως είστε εδώ..
Και για να μην ρουτινίαζει και η αναισθησιολόγος λέω να πάρει τον ασκό και να ξεκουράσει το συνάδελφο…εδώ το μηχάνημα αναισθησίας δεν έχει αναπνευστήρα αυτόματο και ο γιατρός δίνει οξυγόνο με την αμπού …
Το πρώτο σοκ όποιος νέος από τη χειρουργική ομάδα το δέχτηκε πέρασε γρήγορα , όπως γρήγορα πέρασε και η ώρα. Ρουφήξαμε εικόνες, απλότητα, ευγένεια, εικόνες ιατρικής πολέμου η ανέχειας, ιατρικής σκέψης σωστής όπως τη διδαχτήκαμε αλλά ξεχάσαμε γιατί γίναμε δέσμιοι κατευθυνόμενης τεχνικής ιδεολογίας και πρακτικής των όποιων εργαστηρίων η εταιρειών σκεπάζοντας και τις όποιες ανεπάρκειες μας στη ιατρική γνώση … μάθαμε πολλά από τα πρώτα κιόλα λεπτά της πρώτης μέρας….