Πολωνία Gdansk, Sopot & Gdynia - το Trojmiasto (Tricity) της Βαλτικής θάλασσας

[themischar]

4η μέρα


Ξημέρωσε και η τελευταία μέρα !
Ήλθε η ώρα να ετοιμαστούμε και να ετοιμάσουμε τα πράγματά μας για την επιστροφή μας, τρόπος του λέγειν φυσικά, αφού είναι ακόμη πρωϊ και εμείς ¨πετάμε¨ αργά το απόγευμα.
Η ξενοδόχος, βλέποντάς μας, την ώρα που μας σέρβιρε το πρωϊνο και κουνόντας το χέρι (εν είδει αποχαιρετισμού) μας ρώτησε:
- Dzien dobry wyjdziesz dzisiaj ?
- "Φεύγετε σήμερα ?"
Yes, της απαντήσαμε και οι δυό με ένα στόμα. Πιάσε κόκκινο φωνάζω γιατί θα πάει στράφει η μέρα σήμερα. Και πιάσαμε κόκκινο (το τραπεζομάνδηλο) για να πάει καλά η μέρα χα, χα . . .
Βαλίτσες ανά χείρας, χαιρετισμός και σιγά-σιγά για τον Σιδηροδρομικό Σταθμό να αφήσουμε το φορτίο και να συνεχίσουμε αρχοντικά την περιήγησή μας.



Κάθε γειτονιά έχει τα δικά της χαρακτηριστικά με διαγράμματα και χρώματα και ξεχωρίζουν διακριτικά η μιά από την άλλη χωρίς να διαταράσσεται ο ιστός της πόλης.





Εναποθέσαμε ότι δε θέλαμε μαζί μας σε ένα μεγάλο ερμάριο του σιδηροδρομικού σταθμού και ανάλαφροι πια ξεχυθήκαμε για την ¨τελευταία¨ μας ματιά.



Έκανα μια σκέψη-ερώτηση, πόσα από αυτά τα λουκέτα μπορεί να είναι από τους επισκέπτες της πόλης και πόσα των γηγενών?
Ποιός, να μου απαντήσει όμως ?



Καθήσαμε και για ένα αυθεντικό καφεδάκι, το δεύτερο της ημέρας να μην ξεχνιόμαστε, και για λίγη ώρα επικεντρωθήκαμε στο πως θα κινηθεί το τελευταίο ημερήσιο πλάνο.



Αφου διασχίσαμε μια γειτονιά που φημίζεται για την νυχτερινή ζωή της, ήμασταν πανέτοιμοι να επισκεφθούμε το Δημαρχείο της πόλης που στεγάζει και το Μουσείο Ιστορίας.



The Main Town Hall ή το Δημαρχείο του Gdansk (στην πολωνική “Ratusz Głównego Miasta”), βρίσκεται στη φημισμένη οδό Dtuga και είναι χτισμένο σε Φλαμανδικό στυλ και είναι ένα από τα πιο διάσημα μνημεία.
Ένα χρυσό άγαλμα του βασιλιά Zygmunt Augustus II (1548 -1572), βρίσκεται στην κορυφή του πύργου, στα 82μ ύψος και κυριαρχεί στον ορίζοντα.
Χτισμένο στα τέλη του 14ου αιώνα ως έδρα των αρχών της πόλης, το Δημαρχείο φιλοξένησε πολλούς Πολωνούς βασιλιάδες. Καταστράφηκε σχεδόν εντελώς κατά τη διάρκεια του Β´ΠΠ, αλλά ξαναχτίστηκε με εξαιρετική φροντίδα.
Μπαίνουμε στο κτίριο και κατευθυνόμαστε στο εκδοτήριο εισητηρίων για να πάρουμε το δωρεάν εισητήριο (ήταν απαρίτητο γιατί η είσοδος γίνεται ηλεκτρονικά) και στη συνέχεια οδηγούμαστε στην εσωτερική αυλή.







Οι χώροι του κτιρίου είναι αναπαλαιωμένοι με ιδιαίτερο χρώμα και ύφος βλέπουν στην πλειονότητά τους στην κεντρική αυλή, απ᾽όπου και οι παραπάνω photo.



Τα πρώτο δωμάτιο που συναντάμε είναι το περίτεχνο Great Hall.







Η κόκκινη αίθουσα συνεδριάσεων, ονομάζεται επίσης κόκκινο δωμάτιο από το χρώμα των επίπλων.



Η οροφή του είναι διακοσμημένη με 25 έργα ζωγραφικής που περιβάλλουν ένα κεντρικό κομμάτι με τίτλο "Η δοξασία της ενότητας του Gdansk".



Το εσωτερικό του κτιρίου, στο οποίο στεγάζεται το Μουσείο Ιστορίας του Gdansk, είναι πλούσια διακοσμημένο με ζωγραφισμένες οροφές, πολύχρωμες τοιχογραφίες και περίτεχνα έπιπλα και γλυπτά.
Το εντυπωσιακά διακοσμημένο μεγάλο τζάκι γεμίζει το χώρο με τον όγκο του τώρα και όχι με τη ζεστασία του όπως παλιά.





Εδώ, ο γραφειακός χώρος, του δολοφονημένου Δημάρχου Πάβελ Μπόγκνταν Αντάμοβιτς (1965-2019) εκτείθεται -ως είχε- με μια τζαμαρία γύρω του.
Ο Αντάμοβιτς, διετέλεσε δήμαρχος της πόλης από το 1998 και ως φοιτητής ήταν ένας από τους διοργανωτές της καθοριστικής απεργίας του 1988 (και της αναγνώρισης της Αλληλεγγύης), Συνετέλεσε ώστε να ξεπουληθεί ό,τι απέμεινε από τα ιστορικά ναυπηγεία και γενικά, δεν εναντιώθηκε σε άσχημες επιχειρηματικές συμφωνίες.
Από τα τελευταία λόγια του ήταν :
- ¨ Tο Gdansk είναι μια πόλη καλών πράξεων και ανεκτικότητας ¨.
Όμως πόσο τραγική η απόδειξη του αντιθέτου με την απώλεια της ίδιας του της ζωής.
Πολλά λαλίστατα χείλη λἐνε πως:
- " Η Πολωνία θέλει πάντα αίμα και μάρτυρες ".



Τα επόμενα δωμάτια - χώροι διαθέτουν vintage έπιπλα και περισσότερα από 600 ασημένια κύπελα, κομμάτια τα οποία αναδεικνύουν την αργυροχρυσοχοΐα του Gdansk από τις παλαιότερες εποχές.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10
• …

  Go to chapter

  Go
• 14

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 14

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[themischar]

2η μέρα,

Ξημέρωσε, γρήγορα για μας παρ᾽ ότι η υπάρχουσα συσκότιση στο δωμάτιο -αν και ήταν ικανοποιητική- δεν μας κάλυψε αρκετά (αχ, που᾽ναι τα ρολά μου, που᾽ναι ; ).



Άντε, μετά από αυτό, πότε να πάει η ώρα 08.00π.μ. Βλέπετε, ήμασταν ανυπόμονοι να απολαύσουμε το υποδειγματικό Πολωνέζικο πρωϊνό που γνωρίζαμε ότι προσφερόταν.
Και όντως δεν ήταν φήμες, ήταν πολύ προσεγμένο.
Αφού υποδειγματικά και μεθοδικά το απολαύσαμε μαζί και τον πρώτο διπλοκαφέ μας, ξεκινήσαμε την ταξιδιωτική μέρα μας,



Το πρόγραμμά μας, θα ήταν γεμάτο και περιελάμβανε αρκετά, αν και ο καιρός βέβαια μας συμπαραστεκόταν. Όμως, δεν φαινόταν κάτι τέτοιο, με τίποτα τούτο το πρωί.



Κατευθυνόμαστε προς τον κοντινότερο συνδυαστικό σταθμό (λεωφορείων & τραμ), όπου σκοπεύουμε να βγάλουμε και τα εισητήρια διάρκειας τριών ημερών τα οποία θα κάλυπταν την περιήγησή μας στο Gdansk - Sopot - Gdynia, που θέλαμε, για όλα τα ΜΜΜ με κόστος 46Zl/το καθένα.

Ένα αρκετά κατατοπιστικό video, για το πώς να αγοράσεις ένα εισιτήριο ΜΜΜ και που θα το βρείς.



Περιμένοντας ποιό μέσο ΜΜ θα σκάσει μύτη πρώτο, κοιτούσαμε τριγύρω και πέφτει η ματιά στην τοιχογραφία.
Οι ακούραστοι καλλιτέχνες του δρόμου, έχοντας τον δικό τους μοναδικό και χαρακτηριστικό κώδικα, δεν παύουν να δημιουργούν ανεξαρτήτως καιρού και τοποθεσἰας.
Δεν κωλυσιεργήσαμε, για την έκδοση των εισητηρίων και ανεβήκαμε στο τραμ, που ήλθε πρώτο και μετά από τέσσερεις στάσεις κατεβήκαμε κοντά στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό.



Ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός (Gdansk Gtowny) είναι ένας μεγάλος σιδηροδρομικός σταθμός χτισμένος με κόκκινα τούβλα και με ύφος που συνδυάζει την αναγέννηση, το μπαρόκ αλλά και το Art Nouveau.
Ο σταθμός πρωτοάνοιξε στις 30 Οκτωβρίου 1900 και στις εγκαταστάσεις του συστεγάζονται διάφορα καταστήματα, μπαρ και περίπτερα.





Μπήκαμε στον κόπο να γευτούμε κάτι εντελώς πρόχειρο από δαύτο, περιμένοντας να επιβιβαστούμε στο λεωφορείο που θα μας πήγαινε δυό αραιούτσικες στάσεις παραπέρα, στα ναυπηγεία Stocznia Gdanska im, Lennina, σήμερα Stocznia Gdanska.
Ναι, σ´αυτούς τους χώρους, που από την δεκαετία του 1970 ακόμη σμηλεύθηκε ο αντι-κομμουνισμὀς και το αυτονομιστικό κίνημα.



Στα ναυπηγεία ¨Ο Λένιν¨, όχι μόνο γεννήθηκε το ιστορικό συνδικάτο «Αλληλεγγύη» (Solidarnosc) αλλά και θέριεψε μέσα από τους αγώνες του με τα γνωστά αποτελέσματα,
Η ένωση αυτή των αυτόνομων εργαζομένων, υπό την ηγεσία του Λεχ Βαλέσα, με τους ακατάπαυστους κοινωνικούς τους αγώνες επέσπευσαν την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Πολωνία και σήμαναν σε ένα βαθμό και το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης.





Στις 8 Νοεμβρίου 2007, ο Δήμος του Gdansk, το Υπουργείο Πολιτισμού & Εθνθκής Κληρονιμιλας της Πολωνίας, η Τοπική Αυτοδιοίκηση του Pomorskie, η Εμπορική Ένωση Αλληλεγγύης και το Ίδρυμα Κέντρου Αλληλεγγύης ίδρυσαν το Ευρωπαϊκό Κέντρο Αλληλεγγύης ως Πολιτιστικό Ίδρυμα.
Εξαιρετικής και σύγχρονης αρχιτεκτονικής το κτήριο του Ευρωπαϊκού Κέντρου για την Αλληλεγγύη (Europejskie Centrum SolidarnoSci) που αναγέρθηκε ύστερα από διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό στον οποίο συμμετείχαν 58 ομάδες αρχιτεκτόνων από όλο τον κόσμο.
Το πρώτο βραβείο απέσπασε η ομάδα Fort Design Studio από το Gdansk.
Πρόκειται για ένα διαδραστικό Μουσείο και με εξαιρετική βιβλιοθήκη. Οι τοίχοι του είναι, επενδεδυμένοι από COR-TEN (weathering) χάλυβα που με το σκουριασμένο χρώμα, θυμίζει το σκάφος πλοίου και ταιριάζει απόλυτα με τα τούβλινα κτήρια της γύρω περιοχής.
Ο εσωτερικός διάκοσμος-σχεδιασμός του, είναι με γυάλινες επιφάνειες, που κάνουν διαθλάσεις με το φως.
Μεταξύ των χώρων, που έχουν δημιουργηθεί, βρίσκεται (σε δύο ορόφους) η έκθεση πολυμέσων και αντικειμένων που είναι αφιερωμένα στα γεγονότα που οδήγησαν στη γέννηση της Αλληλεγγύης και την όλη εξέλιξή της. Η επίσκεψη γίνεται και με τη χρήση οπτικοακουστικών μέσων (audioguide).
Επίσης, στην οροφή του κτηρίου, υπάρχει μια όμορφη πανοραμική βεράντα με θέα όταν ο καιρός το επιτρέπει.





Μπροστά από τις επιβλητικές κατασκευές των κτηρίων, βρίσκεται το Μνημείο για τους εργαζομένους που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια των διαμαρτυριών στις δεκαετίες 1970 - 1980.







Στο εσωτερικό του Ευρωπαϊκού Κέντρου για την Αλληλεγγύη, έρχεσαι αντιμέτωπος με έντονα χαραγμένα κεφάλαια της πρόσφατης Ευρωπαϊκής ιστορίας και δύσκολα θα κρύψεις την συγκίνησή σου από τους άλλους επισκέπτες αφού αυτό που αποπνέει είναι κάτι τόσο διαφορετικό, κάτι τόσο πολιτικά σημαίνον και σου είναι δύσκολο να το μεταφέρεις.





Γιγανταφίσσα με την ιστορική στιγμή της περιβόητης υπογραφής.



Η καλαίσθητη βιβλιοθήκη που αναπτύσσεται σε επίπεδα φιλοξενεί στο πρώτο επίπεδό της και παιδικές δεξιότητες - δραστηριότητες.







Ο περιβάλλον χώρος που ενώνει το Ευρωπαϊκό Κέντρο για την Αλληλεγγύη με τις Ναυπηγικές εγκαταστάσεις.



Η πύλη Νο1 πάνω και η πύλη Νο2 κάτω, συμβολικά έργα του Πολωνού καλλιτέχνη Grzegorz Klaman, που τοποθετήθηκαν στο χώρο το 2000 κατά τους εορτασμούς της 20ης επετείου του κινήματος Αλληλεγγύης.

 

[themischar]

Περάσαμε ώρες εκεί, πηγαίνοντας από το ένα στο άλλο και τέλος περπατήσαμε μέσα από ένα χωράφι με εγκαταλελειμμένα κτίρια με σπασμένα τζάμια και με τα ιστορικά ναυπηγεία στον εγγύς ορίζοντα.



















Βεβαίως, για την επίσκεψη των εξωτερικών χώρων δεν λείπει και ο μοντερνος τρόπος ξενάγησης, για όσους το επιθυμούν, με ανοικτό αυτοκίνητο και οδηγό-ξεναγό !







Μεταξύ των πολλών κατασκευών που βρίσκονται σε εξέλιξη στην ευρύτερη περιοχή της ναυπηγικής ζώνης, όπως φαίνεται και από την παραπάνω φωτογραφία, είναι και αυτό το συγκρότημα-σύμπλεγμα κτηριακών εγκαταστάσεων, που δείχνει τι πρόκειται να γίνει προσεχώς στο εσωτερικό της σκαλωσιάς απ᾽ όπου και η photo.



Ὀχι, δεν πήραμε αυτό το λεωφορείο για να επιστρέψουμε προς στο κέντρο της πόλης, αλλά το επόμενο που βρισκόταν πίσω και περίμενε καρτερικά να φύγει πρώτα το εμπρός ώστε να πλησιάσει με τη σειρά του τη στάση επιβίβασης.



Κατεβήκαμε στον κεντρικό σταθμό και τώρα, αφενός για να τον επισκεφτούμε και αφετέρου να δούμε αν έχει χώρους φύλαξης αποσκευών κάτι που σκοπέυαμε να χρησιμοποιήσουμε την τελευταία μέρα αφού η πτήση μας ήταν αργά το απόγευμα.



Έξω από τον σιδηροδρομικό σταθμό, στην πλατειούλα, δεσπόζει αυτό το καλλιτεχνικό μνημείο που δείχνει τα παιδιά του πολέμου.
Μνημείο για τα Εβραιόπουλα που εγατέλειψαν την πόλη χωρίς επιστροφή.



Από το εσωτερικό του σταθμού.



Όπου κι´αν βρεθείς, θα δεις πως η πόλη διαθέτει πολλά καταπρἀσινα και καλοφροντισμένα μικρά πάρκα που τα διασχίζεις για να βρεθείς σε κάποιο άλλο σημείο της.









Αν και κορμός του δέντρου είναι γλυπτό, εντούτοις δένει αρμονικά και διακριτικά στον περιβάλλοντα χώρο, τόσο που αν δεν πλησιάσεις κοντά του δεν αντιλαμβάνεσαι τη διαφορά !



Το μουντό κτήριο της παλαιότερης βιβλιοθήκης, κοντά στο κέντρο της πόλης.





Συνεχίζοντας τη βόλτα μας, βρεθήκαμε σ᾽ένα κατάμεστο εμπορικό κέντρο στις παρυφές της παλιάς πόλης που προσπαθεί -όπως όλα δείχνουν- να κλέψει λίγη από την αίγλη της.

 

[Grerena]

Πάρα πολύ ωραίο το ταξίδι σας και η παρουσίασή του.
Το Gdansk είναι μέσα στα άμεσα σχέδιά μου και γενικότερα η Πολωνία και το forum είχε ανάγκη από αναλυτικές πληροφορίες σαν τις δικές σου.
Και οι φωτογραφίες σου επίσης είναι καταπληκτικές.
Εκτός όμως από το Gdansk με ξεσήκωσε πολύ και η αναφορά σου στο road trip έως το Ταλίν.

Μπορεί να μην είναι σωστό να σε ρωτήσω μέσα στην παρούσα ιστορία, αλλά επειδή πράγματι "καίγομαι" για πληροφορίες σχετικά με οδικό στο Ταλίν θα ήθελα να μάθω το πρόγραμμά σου από το Gdansk και πάνω (βλέπω ότι έφτασες στο Ταλίν από διαφορετικό δρόμο απ' ότι γύρισες Βαρσοβία). Πως είναι οι δρόμοι εκεί; Στο google βλέπω μια λωρίδα ανά κατεύθυνση και "ανησυχώ". Μπορείς επιγραμματικά (εδώ ή αλλού) να μου γράψεις το πως χώρισες τις ημέρες στο κομμάτι Gdansk - Kaunas Riga - Tallin - Vilnius - Warsaw;
Επίσης, πόσο εύκολη είναι η διεύλευση των συνόρων ανάμεσα στις Βαλτικές; Συνάντησες ουρές;

 

[themischar]

Πάρα πολύ ωραίο το ταξίδι σας και η παρουσίασή του.
Το Gdansk είναι μέσα στα άμεσα σχέδιά μου και γενικότερα η Πολωνία και το forum είχε ανάγκη από αναλυτικές πληροφορίες σαν τις δικές σου.
Και οι φωτογραφίες σου επίσης είναι καταπληκτικές.
Εκτός όμως από το Gdansk με ξεσήκωσε πολύ και η αναφορά σου στο road trip έως το Ταλίν.

Μπορεί να μην είναι σωστό να σε ρωτήσω μέσα στην παρούσα ιστορία, αλλά επειδή πράγματι "καίγομαι" για πληροφορίες σχετικά με οδικό στο Ταλίν θα ήθελα να μάθω το πρόγραμμά σου από το Gdansk και πάνω (βλέπω ότι έφτασες στο Ταλίν από διαφορετικό δρόμο απ' ότι γύρισες Βαρσοβία). Πως είναι οι δρόμοι εκεί; Στο google βλέπω μια λωρίδα ανά κατεύθυνση και "ανησυχώ". Μπορείς επιγραμματικά (εδώ ή αλλού) να μου γράψεις το πως χώρισες τις ημέρες στο κομμάτι Gdansk - Kaunas Riga - Tallin - Vilnius - Warsaw;
Επίσης, πόσο εύκολη είναι η διεύλευση των συνόρων ανάμεσα στις Βαλτικές; Συνάντησες ουρές;

Καλησπέρα,
Σ´ευχαριστώ, πολύ, για τα καλά σου λόγια.
Χμμμ, με βάζεις σε πειρασμό να προσπαθήσω να ¨τρέξω¨στο 2016 και να ανεβάσω και εκείνο το road trip (ας είναι παλαιό).
Αν όμως δεν θα μπορέσω ν´ανταποκριθώ σύντομα, θα στείλω πληροφορίες με πμ.

 

[themischar]

Ένα από τα πολλά ηλεκτρικά Vespakia, που θέλουν να συνεισφέρουν -με τη σειρά τους- στον περιβαλλοντολογικό τομέα.



Το Μουσείο Amber, στεγασμένο στο μεσαιωνικό κτήριο Fore-gate (μαζί με τον Πύργο των Φυλακών και το Επιμελητήριο για τα βασανιστήρια), αυτή η πολυώροφη έκθεση απλώνεται εκτενώς στην ιστορία του κεχριμπαριού της Βαλτικής, με ενδιαφέροντα έργα από κεχριμπάρι, όπου σε κάποια από τα εκθέματα είναι παγιδευμένα μερικά έντομα ή ακόμη και ένα μικρούλι ερπετό.

Το Prison Tower & Torture Chamber, αρχικά χτίστηκαν ως μέρος των οχυρώσεων της πόλης το δεύτερο μισό του 14ου αιώνα. Το συγκρότημα ανοικοδομήθηκε από τον Antoni van Obberghen μεταξύ 1593 και 1604 με τα μικρότερα από τα δύο κτίρια να γίνονται θάλαμος βασανιστηρίων και δικαστήριο ενώ ο μεγαλύτερος πύργος έγινε η φυλακή.
Καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου και έχουν ανακαινιστεί πλήρως και στεγάζουν τα Μουσεία Κεχριμπαριού και Βασανιστηρίων.









Εδώ, να επισημάνω πως τα Μουσεία τα είχαμε επισκεφθεί εκτενώς την προηγούμενη φορά και δε μπήκαμε στον πειρασμό για να τα ξαναεπισκεφθούμε.
Έτσι, οι αναφορές μας σ´αυτά θα είναι λιγοστές και εντελώς περιγραφικές.







Το Great Armoury, χτίστηκε το 1600-09 στη μεσαιωνική γραμμή των τειχών της πόλης. Ήταν ένα οπλοστάσιο εργασίας μέχρι το 1800 και παραμένει το καλύτερο παράδειγμα αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής στην πόλη.

Σχεδιάστηκε από τον φλαμανδό αρχιτέκτονα Anthonis Van Obbergen και είναι το πιο εντυπωσιακό από τα έργα του στο Gdansk. Yπέστη κι´αυτό σοβαρές ζημιές κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, ανακαινίστηκε πλήρως και είναι τώρα ανοιχτό ως γκαλερί τέχνης, που φιλοξενείται από την Ακαδημία Καλών Τεχνών της πόλης



Η Mary's Church ή ο Ναός της Παναγίας, ακριβώς στην καρδιά της παλιάς πόλης που χτίστηκε το 1343. Η όλη κατασκευή της διήρκεσε160 χρόνια, είναι μεγάλη 105μ και υψηλή 30μ με το κεντρικό της κλίτος να έχει πάνω από 30 εξωκλήσια. Με χωρητικότητα περίπου 20.000 άτομα, είναι μια από τις μεγαλύτερες δύο ή τρεις -χτισμένη από τούβλα- εκκλησίες στον κόσμο.
Είναι Γοτθικού ρυθμού με κόκκινο τούβλο εξωτερικά και εσωτερικά δείχνει σχετικά άδειος (λόγω μεγέθους), αφού στο κάτασπρο παγωμένο χρώμα, ¨χάνονται¨ τα όποια αγάλματα και εικόνες επειδή δεν ξαναχτίστηκε με το ίδιο επίπεδο λεπτομέρειας, όπως το εξωτερικό, μετά τις σοβαρές ζημιές κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου

Το κτίριο εξακολουθεί και βρίσκεται υπό μερική ανακαίνιση, έχει εισιτήριο 2€/άτομο και μπορείς να επισκεφθείς και τον πύργο κωδωνοστασίου (κούτσου- κούτσου) με τα 400 περίπου σκαλοπάτια σχετικά καλά (ευτυχώς, τότενες, τα είχαμε ανέβει ...). Παρέχει καλή θέα της πόλης, αλλά είναι μικρός, χωράει δε χωράει 25-30 άτομα.











Σ´ αυτον τον ξεχωριστό χωρο μέσα στην εκκλησία, βρίσκεται η σωρός του δολοφονημένου Δημάρχου Πάβελ Μπόγκνταν Αντάμοβιτς (1965 - 2019) που αναμφίβολα, υπήρξε μια από τις λιγοστές προοδευτικές φωνές της χώρας.







Η Ulica Mariacka, ο δρόμος των κοσμημάτων, βρίσκεται ακριβώς πίσω από την εκκλησία της Σάντα Μαρία και είναι ένας από τους πιο γραφικούς δρόμους της παλιάς πόλης που εξακολουθεί να διατηρεί την αρχαία ατμόσφαιρα της πόλης (από την παλαι ποτέ ακμάζουσα αγορά του 17ου αιώνα).
Η έντονη και ζωηρή η ατμόσφαιρα που αποπνέει, ενισχύεται από πολυάριθμες αίθουσες τέχνης, καφέ και κοσμήματα από κεχριμπάρι.

 

[themischar]

Διασχίζοντας την παλιά πόλη, κατευθυνόμαστε στην Dluglie Pobrzeze, που είναι ένας πλακόστρωτος πεζόδρομος κατά μήκος του ποταμού Motlawa, με πολλά παλιά κτίρια, εστιατόρια, καφετέριες και καταστήματα τουριστικών ειδών!
Στο παρελθόν εκεί υπήρχε το λιμάνι της πόλης του Gdansk, ενώ τώρα από εκεί αναχωρούν τα τουριστικά καραβάκια.























Η βόλτα κατά μήκος του ποταμού φέρνει λίγο από τον φρέσκο αέρα ναυτοσύνης του ζωηρόχρωμου Nyhavn της Κοπεγχάγης, με τα παρόχθια κτίρια της δυτικής πλευράς να συνθέτουν ένα γοητευτικό μέτωπο, όπου ξεχωρίζει ο πλήρως αποκατεστημένος ξύλινος μεσαιωνικός γερανός (Ζuraw Gdański), που όταν λειτουργούσε, μπορούσε να ανελκύσει μέγιστο φορτίο 4 τόνων σε ύψος 11 μέτρων.

Ο Ζuraw Gdański, είναι ένας ξύλινος γερανός (ο μεγαλύτερος γερανός της μεσαιωνικής Ευρώπης) που κατασκευάστηκε το 1444. Η λειτουργία του ήταν η εκφόρτωση των εμπορευμάτων και η ανάλκυση ναυτικών σκαφών για συναρμολόγηση. Ο εσωτερικός μηχανισμός, έχει μείνει ανέπαφος μέχρι σήμερα & αποτελείται από ένα μεγάλο ξύλινο τροχό που δουλεύει με την δύναμη των ποδιών. Σήμερα, αποτελεί ένα από τα τα πιο διάσημα τουριστικά αξιοθέατα της πόλης του Gdansk.







Το Narodowe Muzeum Morskie ή Κεντρικό Ναυτικό Μουσείο, ¨ αφηγείται¨ την ιστορία του ανθρώπου μέσα από τα πλοία, από την αρχαία εποχή μέχρι σύγχρονη. Το Ναυτικό Μουσείο περιλαμβάνει εκθέματα, μοντέλα και ανακατασκευές που ανήκουν στην ναυτική ιστορία της πόλης.

Το εισιτήριο κοστίζει 18Zl (περίπου 4 €) και περιλαμβάνει επίσκεψη στο Κ.Ν. Μουσείο, το πολεμικό πλοίο (Soldek) που είναι αγκυροβολημένο δίπλα, τον γερανό του Gdansk και δύο διαδρομές με το πλοίο που συνδέει το Μουσείο με την απέναντι όχθη (που είναι δυνατή η πρόσβαση και με τα πόδια).

Μια σύγχρονη πεζογέφυρα ανυψώνεται ανά μισάωρο, προκειμένου να διευκολύνει τη διέλευση των πλεούμενων, είναι φρεσκοκατασκευασμένη και συνδέει τις δυό όχθες, ακριβώς στο σημείο όπου μεταφέρθηκε η ρόδα εκεί πρόσφατα (προυπήρχε, αλλά βρισκόταν σε διαφορετικό σημείο).

 

[themischar]

Την περάσαμε, την πεζογέφυρα, κάποια στιγμή που άνοιξε και πράγματι διεκολύνει. Που να γυρνάς πίσω ή να παίρνεις το πλοιαράκι !





Δίπλα από το κτίριο της Φιλαρμονικής, παιδιά σκαρφαλώνουν πάνω στα υπερμεγέθη γράμματα που συνθέτουν τη λέξη «G-D-Α-Ν-S-K», ενώ παρέες χαλαρώνουν στα παρακείμενα παγκάκια - ανάκλιντρα, με την απαραίτητη ρόδα στο background, στοιχείο ψυχαγωγίας που τα τελευταία χρόνια εμπλουτίζει το τουριστικό προϊόν ολοένα και περισσότερων ευρωπαϊκών πόλεων (δηλ. όποια πόλη αγαπάει τον εαυτό της διαθέτει και μια ρόδα).










Λέγεται πως οι προσωπικότητες που φιγουράρουν στην πρόσοψη του εστιατορίου γευμάτισαν σε αυτό !



Η εν πολλοίς συννεφιασμένη μέρα άρχισε να γίνεται σκοτεινή και ένας στροβιλιζόμενος αέρας άρχισε να περιφέρεται έντονα όταν αποφασίσαμε να καθήσουμε για γεύμα κάτω από τις μεγάλες διαφημιστικές ομπρέλες.



Δεν προλάβαμε -όμως- να πιούμε δεύτερη γουλιά από τις μπύρες μας, όταν άνοιξαν οι ουρανοί και γρήγορα, πριν βραχούμε, μπήκαμε εντός του καταστήματος.





Η θέα των κλειστών ομπρελών, μαζί με την μυρωδάτη βροχή να πέφτει ασταμάτητα, μας συνόδευαν όσο κρατούσε και το γεύμα μας. Λίγο πριν τελειώσουμε το επιδόρπιό μας ¨έκοψε¨ και μας επέτρεψε να συνεχίσουμε απρόσκοπτα την περιήγησή μας.







Ερμητικά κλειστά, τέτοια ώρα, η αγορά αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων.



Συνεχίζοντας την ανακάλυψη της πόλης, περάσαμε και από ένα μικρό αλσάκι, το οποίο είχαν επιλέξει για τον εορτασμό των 30 χρόνων.









Στις εγκατεστημένες γιγάντιες TVοθόνες, η ροή των γεγονότων γύρω από τον εορτασμό ήταν πλουραλιστική και καταιγιστική.







Η Fontanna Czterech Kwartalow, είναι το συντριβάνι των λεόντων, μια καταπληκτική κομψή τέχνη του δρόμου που παρουσιάστηκε επίσημα στις 7 Σεπτεμβρίου 2009.
Το συμβολικό έργο είναι ¨σκαλισμένο¨ σε τέσσερα τεταρτημόρια και βρίσκεται στο γεωγραφικό σημείο όπου συναντιόνται οι τέσσερεις ιστορικές περιοχές το Szeroki, το Wysoki, το Rybacki και το Kogi και αποτελεί μια εκθαμβωτική εγκατάσταση των λιονταριών-αγαλμάτων, του φωτός και του νερού.
Τα τέσσερα λιοντάρια (αρχαία σύμβολα και προστάτες του Γκντανσκ) που φυλάσσουν κάθε γωνιά της πόλης.
Το έργο, συνολικού κόστους 2,2 εκ. Ζł, είναι των καλλιτεχνών Ewa Koprowska και Lucyna Kujawa και χρηματοδοτήθηκε από το Saur Neptun Gdańsk (εταιρεία παραγωγής υδάτων και αποχέτευσης στο Γκντανσκ).



Η Kaplica Krolewska ή βασιλικό παρεκλήσι, είναι ένα όμορφο εκκλησάκι χτισμένο το 1681 και σχεδιάστηκε από τον διάσημο αρχιτέκτονα Tylman Van Gameren.
Στην εντυπωσιακή πρόσοψἠ του φαίνεται το οικόσημο από την Πολωνία, τη Λιθουανία και τον ιδρυτής της εκκλησίας Jan III Sobieski.

 

[themischar]

Η Zlota Brama ή Χρυσή Πύλη, αναγεννησιακού ρυθμού (1612), που σηματοδοτεί την περιήγηση στα λιθόστρωτα στενά της παλιάς πόλης. Από εδώ απλώνεται η κεντρικότερη αρτηρία (Ulica Dluga) του ιστορικού αστικού πυρήνα και καταλήγει στο κανάλι μέσω της Πράσινης Πύλης. Σχεδόν μεμιάς μεταφέρεσαι στα μέσα του 15ου αιώνα, στην εποχή που οι βασιλείς της Πολωνίας, ξεκινώντας από τον Casimir IV Jagiellon, χορήγησαν στους κατοίκους της πόλης πολλά προνόμια, μεταμορφώνοντάς τη σε σπουδαίο λιμάνι-παράθυρο στον κόσμο.
Η Ulica Dtuga ή Μακρύς δρόμος και εν συνέχεια η πλατεία Dtugi Targ είναι και οι δύο μέρος της παλαιάς Βασιλικής οδού, που ήταν ο δρόμος μέσω του οποίου οι Πολωνοί βασιλείς έρχονταν στην πόλη κατά τη διάρκεια επίσημων επισκέψεων.
Τα καλοανακαινισμένα κτίρια βρίσκονται κολλημένα το ένα με το άλλο, μοιάζουν να έχουν ξεπηδήσει από τα παραμύθια και είναι χτισμένα στην πλειονότητά τους από Ολλανδικά τούβλα.









Το Ratusz Głównego Miasta ή το Δημαρχείο του Gdansk.



The Fountain of Neptune ή το συντριβάνι του Ποσειδώνα, είναι ένα από τα παλαιότερα κτίσματα - αγάλματα του Gdansk και βρίσκεται κατά μήκος στην πλατεία της αγοράς και είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό σύμβολο της πόλης
To μισόγυμνο άγαλμα στην κορυφή του συντριβανιού, ο Ποσειδώνας με την τρίαινά του, ο θεός των θαλασσών, που αντιπροσωπεύει το μεγαλείο και την υπερηφάνεια της πόλης για την θάλασσα και κατασκευάστηκε μεταξύ 1606 και 1634.
Το συντριβάνι του Ποσειδώνα, είναι αναπόσπαστο πια μέρος της Παλιάς Πόλης,ταιριάζει ιδανικά στην ιστορική της ατμόσφαιρα και έχει γίνει δημοφιλές σημείο συνάντησης για τους τουρίστες .




To Artus Court, ένα εντυπωσιακό μέγαρο, σύμβολο της εξουσίας της πόλης κατά τον 16ο και 17ο αιώνα. Ιδρύθηκε αρχικά ως τόπος συνάντησης για εμπόρους και αξιωματούχους, πήρε το όνομά του από τον βασιλιά Αρθούρ και φιλοξένησε κατά καιρούς πολλούς ευγενείς. Μετά από μια πυρκαγιά το 1841, του δόθηκε μια πιο γοτθική μορφή, γεμάτη με εκλεπτυσμένα γλυπτά και πίνακες που απεικονίζουν τα πλεονεκτήματα και τα κακά του ανθρώπου.
Το Artus Court, εξακολουθεί να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη δημόσια ζωή, ενώ αποτελεί ένα χώρο σημαντικών εκδηλώσεων και συνεδρίων της πόλης.



The Shakespeare Theatre ή το Θέατρο του Σαίξπηρ που βρίσκεται στο χώρο της παλιάς Σχολής Ξιφασκίας από τη χρυσή ακόμη εποχή της πόλης. Μετά από πολλές παλινωδείες με την υπερπαραγωγή ανακαίνησή του, που κράτησαν χρόνια, ξανάνοιξε το 2014 στη σημερινή του μορφή και διεκδικεί την αναβίωση Σαιξπηρικών παραστάσεων.



Ο χρόνος κυλά και η περιπλάνησή μας ¨τρέχει¨χωρίς συγκεκριμένο πλάνο.





Φυσικά και δε λείπουν τα γνωστά μας ¨γυράδικα¨.





Τα βρόχινα νερά δεν αποστραγγιχτηκαν παντού και να το αποτέλεσμα



Και σ´ένα στενοσόκακο, να´σου και τούτο το σταθευμένο αυτοκίνητο !!!
Τι λες τώρα, παιδάκιμ ;
Εμείς, πάντως, δε γνωρίζουμε κάτι για τον κάτοχο του συγκεκριμμένου αυτοκινήτου. Άν, λέμε, αν κάποιος τυγχάνει να γνωρίζει κάτι, ας ενημερώσει.







Το ηλιοβασίλεμα που δεν χαζέψαμε λόγω της συνεχόμενης συννεφιάς, παρέδωσε την σκυτάλη στο σούρουπο. Αμήλητοι και κουρασμένοι αλλά παράλληλα πολύ ικανοποιημένοι συνεχίσαμε να βαδίζουμε υφαίνοντας την επιστροφή μας.





Αμφιταλαντευθήκαμε για λίγο σε ποιό από τα δύο θα τελειώναμε την μέρα μας.
Τελικά, καταλήξαμε στο δεύτερο.



Και αργότερα με το 1ο νυχτερινό τραμ,



επιστρέψαμε στο δωματιό μας για να προσπαθήσουμε να ξεκουραστούμε.
Όπως προείπαμε, η νύχτα είναι μκρή και ξημερώνει γρήγορα ! Που να προσαρμοστείς στις λίγες μέρες -στην ουσία ώρες- παραμονής.
Aπλά, δεν προλαβαίνεις με τίποτα να το συνηθήσεις.

 

[themischar]

3η μέρα,




Η μέρα σήμερα έχει βάλει κι´αυτή τα ¨καλά¨ της, όπως κι´εμείς, είναι βλέπεται Κυριακή.
Ξεκινήσαμε, λοιπόν, για να κάνουμε μια κλασική ημερήσια εκδρομή προς τα δυτικά για το Sopot & την Gdynia.



Ανεβήκαμε στο τραμ με κατεύθυνση τα δυτικά της πόλης με πρώτη μας στάση στην Oliwa.



Η διαδρομή του τραμ περνάει μέσα και από πυκνοκατοικημένες περιοχές με νέες και παλιές πολυκατοικίες με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε μιας.
Γεφυρώνοντας το χάσμα ανάμεσα στο Sopot και το Gdansk βρείσκεται το γραφικό προάστιο της Oliwa. Η Oliwa δεν είχε ενσωματωθεί με το Gdansk μέχρι τη δεκαετία του 1920. Οι ανεξάρτητες βίλες υπαινίσσονται το πλούσιο παρελθόν της περιοχής γι αυτό εξακολουθεί να θεωρείται ένα από τα καλύτερα μέρη της πόλης.
Και βέβαια πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά η εξόρμησή μας περιλαμβάνει και ένα πέρασμα από το προάστιο της Oliwa, για αλησμόνητες στιγμές στο πάρκο Oliwski και μια στάση και στον καθεδρικό του 12ου αιώνα, με το διάσημο εκκλησιαστικό όργανο.



Κατεβαίνουε στην κεντρικη πλατεία αφήνοντας το τραμ να συνεχίσει την πορεία του και προχωράμε προς το πάρκο χαζεύοντας με όρεξη το κάθε τι.







Απ´ότι όμως φάνηκε, εκ των υστέρων, δεν χάζευαν όλοι με όρεξη όπως προανέφερα αφοὐ έφθασαν πρώτοι και περίμεναν καρτερικά διαβάζοντας ειδήσεις στο κινητό όπως μου ψιθύρισαν.







Χωρίς λόγια εγώ, ας μιλήσουν και λίγο οι φωτογραφίες . . .











Και κάπου σε μια άκρη του πάρκου, πηγαίνοντας προς τον καθεδρικό ναό της Oliwa, ξεπροβάλει το μεγαλοπρεπές κτίσμα Abbots Palace ή το παλάτι του Ηγούμενου.
Λειτουργεί κυρίως ως Gallery μοντέρνας τέχνης, ενώ υπάρχει και Cafe με καταπληκτική ατμόσφαιρα και θέα.





Ο Καθεδρικός Ναός της Όλιβα, είναι ένας από τους αρχιτεκτονικούς θησαυρούς της Πολωνίας, αφιερωμένος στην Αγία Τριάδα.
Ο καθεδρικός ναός χτίστηκε το 1594, έχει ύψος 7μ., πλάτος 19μ. και μήκος 107μ. (με τα 97,6 μ. στο εσωτερικό της), το οποίο την καθιστά τη μεγαλύτερη Cistercian εκκλησία στον κόσμο. Είναι μια κιστερκιανή εκκλησία με χαρακτηριστική πρόσοψη, που αποτελείται από δύο διπλά καμπαναριά που αγγίζουν τα 18μ. Στο εσωτερικό της δε, σώζονται μερικά έργα της αναγέννησης, μπαρόκ και ροκοκό.

Έχει επίσης, ένα εκκλησιαστικό σωληνωτό (με 5100 σωλήνες) όργανο, που κατασκευάστηκε από τον Cisternian Monk (Brother Michael) και τον Johann Wilhelm Wulff μεταξύ 1763 και 1788, με εκπληκτικό ήχο (το πετύχαμε εν ώρα λειτουργίας).







Βγαίνοντας, από άλλη έξοδο, από το πάρκο περάσαμε μπροστά και από ένα κοιμητήριο που έμοιαζε σαν μια άλλη ¨stairway to heaven¨.





Μέσα στα ¨καλά¨ της Κυριακής, λίγο πριν το μεσημέρι, είναι και το μποτιλιάρισμα των αυτοκινήτων στους δρόμους.
Αποτέλεσμα, κι´εμείς, να περιμένουμε καρτερικά για πάνω από μισή ώρα την εμφάνιση του λεωφορείου που θα μας πήγαινε στο Sopot. Δεν ήταν μακρυά αφού είχαμε ήδη καλύψει αρκετή απόσταση ερχόμενοι προς τα εδώ το πρωϊ.
Δεν το είχαμε συνυπολογίσει αυτό, αλλιώς θα πηγαίναμε να πάρουμε το τραίνο που ήταν στην αντίθετη πλευρά.



Το Sopot, είναι εξαιρετικά μοντέρνα πόλη και χτίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, όταν αποτελούσε τμήμα της Γερμανικής Αυτοκρατορίας και έπειτα ως τμήμα της Ελεύθερης Πόλης του Gdansk.
Η δημιουργία μιας σειράς λουτρών και ιαματικών λουτρών οδήγησε την πόλη να γίνει όλο και πιο μοντέρνο θέρετρο υγείας.
H πόλη εξακολουθεί και προσελκύει όλο και περισσότερο μποέμικο, καλλιτεχνικό και αντιδραστικό πλήθος (αρχής γενομένης από τα χρόνια της κομμουνιστικής κυριαρχίας).



Κατεβήκαμε στο κέντρο της πόλης με κατέυθυνση την παραλία μέσω του δρόμου Monciak που είναι γεμάτο με μπαρ, κλαμπ και εστιατόρια, είναι το ιδανικό μέρος για να πάει κάποιος και να διασκεδάσει.
Και είναι πλέον το γνωστό μέρος όπου η διασκέδαση διαρκεί σχεδόν 24 ώρες κυρίως το καλοκαίρι.

 

[themischar]

The Crooked House, ένα από τα "διάσημα" κτίρια στο Sopot είναι και το στραβό ή κυρτό σπίτι στο Νο 53 του πεζόδρομου Bohaterοw Monte Cassino που είναι εντελώς ασύμμετρο και έγινε με σκοπό !
Από τη στιγμή που ξεκίνησε το έργο αυτό προοριζόταν να είναι ένα από τα κύρια ορόσημα της πόλης.
Είναι το είδος εκείνου του κτιρίου που όλοι γνωρίζουν πού βρίσκεται.
Και εντωμεταξύ, δεν υπάρχει τίποτα για να δεις μέσα !!! Υπάρχουν μόνο κάποια γραφεία και λίγα καταστήματα.





Η ζωή είναι μια παραλία, τρόπος του λέγειν, όπως ισχυρίζονται οι ντόπιοι :
<<... μπορείτε να επιλέξετε από τις παραλίες στο Gdańsk, Sopot και Gdynia, αλλά και τις γύρω περιοχές και να χαλαρώσετε ή να κάνετε ηλιοθεραπεία ή να παίξετε παιχνίδια στην παραλία και ακόμη να χτίσετε ένα κάστρο άμμου ...>>.



Εμείς για μπανάκι - μανάκι ούτε συζήτηση, αφενός δεν είχαμε τα μαγιό μας και αφετέρου τι μπάνιο να κάνεις στα χαμηλής αλατότητας νερά της Βαλτικής Θάλασσας ! ! !
Εξ´άλλου, σε τόόόση ακτογραμμή ένας θεάθηκε να κολυμπάει (κυριολεκτικά), με μοναδική παρέα τα γλαροπούλια.



The Pier in Sopot ή Plac Zdrojowy, είναι η μεγαλύτερη προβλήτα στην Ευρώπη (μήκους 511 μέτρων) που κτίστηκε το 1928 και είναι κατασκευασμένη εξολοκλήρου από ξύλο.
Αποτελεί, από μόνη της, ένα από τα αξιοθέατα του Sopot. Κάθε χρόνο χιλιάδες άνθρωποι έρχονται να την περπατήσουν και να αναπνεύσουν στον πανταχού παρόντα φρέσκο αέρα της θάλασσας.
Η προβλήτα απέκτησε επίσης ένα νέο χαρακτηριστικό - μια μαρίνα γιωτ που κατασκευάστηκε πριν από μερικά χρόνια.
Ένα απαράδεκτο πράγμα, λέω εγώ, είναι το εισητήριο εισόδου σ' αυτήν. Πρέπει να πληρώσεις 7 PLN/άτομο. Ναι, εύλογα θα μου πείτε πως δεν είναι πολλά, αλλά από την άλλη, ΓΙΑΤΙ ;
Το εισητήριο υπάρχει, μόνο το καλοκαίρι, τον υπόλοιπο χρόνο είναι δωρεάν !
Κι´εμείς την προηγούμενη φορά δεν, αλλά τώρα ...



Στην ουρά κανονικότατα και η αφεντιά μας για το εισητήριο εισόδου.





Στο βάθος το ξενοδοχείο Art Nouveau Grand Hotel, όπως φαίνεται από το μέσον της προβλήτας.



Το υπερυψωμένο μέρος της προβλήτας, στο μέσον, εν είδει πιλοτηρίου πλοίου.





Η πασίγνωστη μόδα με τα λουκέτα (καρδιάς) πως θα μπορούσε να μην υπάρχει κι´εδώ ;



Η άκρη -μύτη- της προβλήτας.



Το νέο κομμάτι, η μαρίνα, που προστέθηκε για τον λιμενισμό των γιώτ.





Επιστρέψαμε προς τον κεντρικό δρὀμο για να πάρουμε το λεωφορείο για τον επόμενο προορισμό μας την Gdynia.
Η Gdynia είναι μια σχετικά νέα πόλη που προέκυψε από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών το 1919. Η κατασκευή της, άρχισε στις 21 Μαΐου 1921 και μέσα σε 5 χρόνια δημιουργήθηκε η νέα πόλη με ένα σημαντικό λιμάνι. Παρόλο που στερείται την ιστορία των 1.000 χρόνων της γνωστής γείτονεισάς της, δεν παύει να είναι ένα θαυμάσιο παράδειγμα μιας πόλης του 20ού αιώνα με την κατασκευή της να καλύπτει τις περιόδους των δεκαετιών του 1920 & του 1930, την εποχή των σοσιαλιστών της μεταπολεμικής Ευρώπης και την μετακομμουνιστική Πολωνία.
Η πόλη μπορεί και προσφέρει όμορφες παραλίες για περιπάτους, μερικά από τα καλύτερα εστιατόρια και έντονη νυχτερινή ζωή εμπλουτίζοντας έτσι την περιοχή της Tricity.



Η λεωφοριακή γραμμή από την μία δεν σε ταξιδεύει δίπλα στη θάλασσα, όπως θα επιθυμούσες και από την άλλη όμως δεν αργεί ιδιαίτερα να φθάσει στο πολυπληθές θέρετρο.
Από λάθος υπολογισμό, περάσαμε τη στάση που θέλαμε να κατεβούμε πάνω στον κεντρικό δρόμο (έτσι, αντί για την άκρη της πεζοδρομημένης παραλίας βρεθήκαμε κοντά στο κέντρο της).





Με ολιγόλεπτο περίπατο μέσα από ένα καταπράσινο τοπίο που αγγίζει την αμμουδιά πλησιάσαμε.





Το σύμβολο τουTrojmiasto (Tricity) ατενίζει αγέρωχα τη θάλασσα της περιοχής και τους επισκέπτες της,



Πολλά χιλ/τρα πεζόδρομου εκτείνονται κατα μήκος της παραλίας της Gdynia που θαρρείς πως περπατόντας τα θα φθάσεις στο Sopot. Αρκετά εστιατόρια εμπλουτίζουν την όλη ατμόσφαιρα μαζί με τους πλανόδιους πωλητές.

 

[themischar]

Εδώ, πάνω στο κύμα θα λέγαμε, το εστιατόριο - mini ζυθοποιϊα - μπυραρία Browar port που το τιμήσαμε δεόντως ξανά.







Ο κόσμος στην αμουδερή παραλία, κι´εδώ, πολύς ! Στο θαλασσινό νεράκι πολύ λίγοι.



Το Ναυτικό Μουσείο της πόλης και μπροστά του η μεγάλη μαρίνα.







Το πλοίο κατασκευάστηκε το 1909 από τον Blohm & Voss και από το 1910 υπήρξε ως το Γερμανικό εκπαιδευτικό πλοίο με το όνομα Prinzess Eitel Friedrich.
Ένα σκαρί γεμάτο ιστιοπλοϊκή ιστορία, αφου άλλαξε πολλά χέρια και σημαίες Εθνών. Επίσης άλλαξε και ονομασίες, Prinzess Eitel Friedrich, Pomorze, White Frigate, Dar Pomorza "το δώρο της Πομερανίας" που υπήρξε ως εκπαιδευτικό πλοίο για την Πολωνική Ναυτική Ακαδημία στη Γκντίνια.
Από τις 27 Μαΐου 1983 είναι μουσείο στην μαρίνα της Gdynia.
Η Gdynia είναι ανεπτυγμένη σε διάφορα επίπεδα και προβάλλει ως το θέρετρο με την όμορφη ομολογουμένως παραλία και της απαράμιλλης αισθητικής λεωφόρους, μνημεία κ.α







Μια μεγάλη ποικιλία από διαμερίσματα υψηλής ποιότητας στη Gdynia, πολλά από τα οποία βρίσκονται στους τελευταίους ορόφους των Sea Towers με θέα στη θάλασσα. Tα σύγχρονα κτίρια με την μοντέρνα εμφάνιση, έχουν κατασκευαστεί ως μία από τις πιο πολυτελείς εξελίξεις της πόλης κι´ όχι μόνον.



Αποφασιστικά πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το Gdansk, επιλέγοντας τώρα το τραίνο που εκ των πραγμάτων δεν έκανε πολλές στάσεις και φυσικά ήταν και πιό γρήγορο.



Πραγματικά η επιστροφή μας έγινε σε πολύ καλό χρόνο και μας επέτρεψε πριν νυχτώσει να περάσουμε από άλλες γειτονιές της πόλης.





Λουκέτα και καρδούλες στο χορό, μικρός χαμός ένθεν κακείθεν της πεζογέφυρας .



The Ratusz Staromieski ή το παλαιό Δημαρχείο της πόλης.



The Great Mill ή ο Μεγάλος Μύλος, είναι το κτίριο του παλαιού μύλου (βρίσκεται υπό ανακαίνιση) και βρίσκεται δίπλα σε ένα όμορφο πάρκο και στο ποτάμι.







The Polish Post Office Museum ή το Ταχυδρομικό Μουσείο, ανακατασκευάστηκε στην περίοδο 1949 - 1951 και τώρα λειρουργεί ως ταχυδρομικό γραφείο και ως ένα μικρό μουσείο αφιερωμένο στα γεγονότα της 1ης Σεπτεμβρίου 1939 και μια έκθεση τοπικής ταχυδρομικής ιστορίας από τον 18ο αιώνα μέχρι το ξέσπασμα του Β´ΠΠ.

Το Μουσείο είναι πολύ μικρό και αφηγείται την ιστορία των υπαλλήλων του ταχυδρομείου που προσπάθησαν να υπερασπιστούν την πόλη τους από τους Ναζί το 1939. Κατά τη διάρκεια της μάχης του Westerplatte, οι εργαζόμενοι σ᾽αυτό οπλισμένοι με πυροβόλα όπλα κλείστηκαν στο εσωτερικό του κτιρίου. Έτσι, οι Γερμανοί στρατιώτες περιέλουσαν με βενζίνη τους χώρους και έβαλαν φωτιά. Από το παρανάλωμα λίγοι επέζησαν και παραδόθηκαν πλην όμως πυροβολήθηκαν μετά και το κτίριο καταστράφηκε σχεδόν τελείως.



Στον προαύλειο ευρύτερο χώρο του κτιρίου βρίσκεται και το γλυπτό που είναι αφιερωμένο στους πεσόντες ταχυδρομικούς.