Klair
Member
- Μηνύματα
- 2.206
- Likes
- 25.629
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
Έβδομη μέρα 29/4
Δεν ξέρω ποιος σκέφτηκε και υλοποίησε αυτή την ιδέα, αξίζει όμως πολλά συγχαρητήρια. Βέβαια εδώ η φύση είναι ο αρχιμάστορας αλλά και ο δημιουργός του οικολογικού πάρκου Xcaret μεγαλούργησε.
Το ταξί έφτασε νωρίς το πρωί στην είσοδο του πάρκου, όπου πολύς κόσμος ήταν μαζεμένος μπροστά από τα ταμεία.
Εμείς είχαμε εξασφαλίσει την είσοδό μας στο χώρο ηλεκτρονικά οπότε δεν περιμέναμε σε ουρές. Παραλάβαμε τα βραχιολάκια μας και προχωρήσαμε κατ' ευθείαν στο πάρκο εφοδιασμένοι φυσικά με τον χάρτη, για να οργανώσουμε καλύτερα τις διαδρομές μας και να μην αφήσουμε τίποτα απ' έξω.
Στην υποδοχή, πολύχρωμοι παπαγάλοι να κράζουν και να φωτογραφίζονται με όλους τους νέους επισκέπτες του σπιτικού τους.
Απέναντι ροζ φλαμίγκος να στέκονται στο ένα τους πόδι, κάτω από την επιγραφή του πάρκου, ποζάροντας όλο χάρη και επιδεικνύοντας τα κάλλη τους στο πλήθος.
Ξεκινήσαμε τη βόλτα μας από τη Hacienda Henequenera και το Museo de Arte Popular Mexicano, το παρεκκλήσι της Γουαδελούπης και τους στάβλους με τα άλογα και τις αγελάδες.
Διάδρομοι με διαφορετικό χρώμα ψηφίδας -μπλε, πράσινο, μαύρο- σε οδηγούσαν σε κάθε γωνιά του πάρκου για να θαυμάσεις αρχαίες Πυραμίδες των Μάγιας, τεράστια ενυδρεία γεμάτα πολύχρωμα τροπικά ψάρια και κοράλλια, καρχαρίες, σαλάχια, λιμνούλες με δεκάδες μικρά χελωνάκια αλλά και μεγάλες χελώνες, υπάκουα παιχνιδιάρικα δελφίνια που εκτελούσαν κατά γράμμα όλες τις εντολές του εκπαιδευτή τους προσφέροντας ανεπανάληπτο θέαμα.
Λιοντάρια, πάνθηρες, ελάφια, μαϊμούδες, τάπιροι, συμπλήρωναν τον μακρύ κατάλογο που έμοιαζε να μην έχει τέλος.
Μέχρι και live το γεύμα ενός πράσινου φιδιού παρακολουθήσαμε.......
Αφού πήραμε μια γερή δόση του πάρκου και των ζώων που ζουν εκεί, βρήκαμε την εκκίνηση του Underground River. Παραδώσαμε τα πράγματά μας στους υπαλλήλους, οι οποίοι αφού τα κλείδωσαν σε αδιάβροχους σάκους, θα μας τα παρέδιδαν στο τέλος της διαδρομής του ποταμού.
Φορέσαμε σωσίβια και βατραχοπέδιλα και στην είσοδο του ποταμού μας τέθηκε το κρίσιμο ερώτημα: "Πολλά τούνελ ή λίγα??"
Πολλάααααααα ήταν η απάντηση και βουτήξαμε στα δροσερά νερά .........
Το ποτάμι τροφοδοτείται από υπόγειες πηγές και η διαδρομή του είναι κοντά στα 700m. Πολλές από τις σπηλιές φωτίζονταν από μια τρύπα στην οροφή, η οποία επέτρεπε στις ακτίνες του ήλιου να τρυπώσουν με δυσκολία, ενώ νερά έτρεχαν από την επιφάνεια της γης. Άλλες ήταν τελείως σκοτεινές. Σε κάποια σημεία που το ποτάμι δεν ήταν υπόγειο υπήρχαν σκαλάκια για όσους ήθελαν να εγκαταλείψουν νωρίτερα την προσπάθεια, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν είδαμε κανέναν να αποχωρεί, ενώ πινακίδες σε ενημέρωναν για την απόσταση που είχε απομείνει.
Πραγματικά μοναδική εμπειρία που αξίζει να την ζήσεις εάν βρεθείς εκεί.
Σε κάποια ξέφωτα, ντόπιοι ντυμένοι πολεμιστές ή ιερά πουλιά των Μάγιας, στολισμένοι με τεράστια φτερά και βαμμένοι στο πρόσωπο και το σώμα με έντονα χρώματα, έπαιζαν τύμπανα και έκαναν χορευτικές κινήσεις με τα χέρια και το κορμί.
Είχε φτάσει μεσημέρι όταν βγήκαμε από το ποτάμι και αποφασίσαμε ότι ήταν ώρα για φαγητό.
Το πάρκο διαθέτει πέντε παλάπες-εστιατόρια μερικά από τα οποία είχαμε ήδη συναντήσει προηγουμένως στη διαδρομή μας. Τσεκάραμε τον μπουφέ τουλάχιστον τριών εστιατορίων και καταλήξαμε ότι ο καλύτερος ήταν στο
"La Caleta", στην άκρη της λίμνης με τις τεράστιες χελώνες.
Ο μπουφές μας φάνηκε ατελείωτος. Δεν ήξερες τί να πρωτοδιαλέξεις, από πού να αρχίσεις και πότε να σταματήσεις να φορτώνεις το πιάτο σου με φαγητό.
Η ποικιλία απίστευτη. Ψάρια, φιλέτα, ρύζια, ζυμαρικά, τορτίγιες, σαλάτες, φρούτα, γλυκά, παγωτά........σκάσαμε!!!!
Οι mariachi μας συνόδευαν με τα τραγούδια τους και τις κιθάρες τους μέχρι που απομακρυνθήκαμε από την παλάπα για να φτάσουμε στην παραλία με τους φοίνικες και τις αιώρες.
Μιας ωρίτσας ξάπλα επιβαλλόταν με αυτά τα στομάχια που είχαμε.
Μας περίμενε ακόμα πολύ.........περπάτημα.
Το χωριό των Μάγιας είναι μια τέλεια απομίμηση, με καλύβες, μαγειρικά σκεύη, εργαλεία, σοδειές μέσα σε ψάθινα καλάθια και ξύλινες βάρκες αραγμένες στο ποτάμι.
Κοντά στο χωριό υπήρχε μια σπηλιά, χώρος θυσιών, με χιλιάδες αναμμένα κεριά και ένα Μεξικάνικο νεκροταφείο με πολύχρωμους τάφους, απίστευτης έμπνευσης και φαντασίας.
Το τελευταίο τμήμα του πάρκου που είδαμε, ήταν ο χώρος με τα χιλιάδες είδη πουλιών που πετούσαν και φώλιαζαν στα τεράστια και πυκνά δέντρα του δάσους. Ποτάμια, καταρράχτες, κρεμαστές γέφυρες, λουλούδια, λιμνούλες με πάπιες, τροπικά φυτά κάθε λογής μέχρι και εκκολαπτήριο αυγών συμπλήρωναν ένα απίστευτο σκηνικό άγριας ομορφιάς.
Οι πεταλούδες νανουρίζονταν με κλασική μουσική και τα στενά μονοπατάκια σε οδηγούσαν ακόμα πιο βαθιά μέσα στη ζούγκλα. Εικόνες απίστευτες, πρωτόγνωρες, μοναδικές!!!
Είχε αρχίσει να σουρουπώνει όταν βγήκαμε σε πιο κεντρικά μονοπάτια και ακούσαμε τύμπανα να καλούν τον κόσμο στο γήπεδο για το βραδινό σόου.
Άγριοι πολεμιστές υποδέχονταν τους καλεσμένους στην είσοδο, με αναμμένες δάδες, χτυπώντας ακόμα πιο δυνατά τα τύμπανά τους.
Οι θέσεις γέμισαν, τα κεράκια που μας μοίρασαν άναψαν και όλοι εκστασιασμένοι παρακολουθήσαμε μια καταπληκτική παράσταση γεμάτη ιστορία, φως, χρώμα, κοστούμια, τραγούδια και χορό.
Κάπως έτσι επιστρέψαμε στην Playa del Carmen "χορτάτοι" με εικόνες, φύση αλλά και φαγητό.
Δεν ξέρω ποιος σκέφτηκε και υλοποίησε αυτή την ιδέα, αξίζει όμως πολλά συγχαρητήρια. Βέβαια εδώ η φύση είναι ο αρχιμάστορας αλλά και ο δημιουργός του οικολογικού πάρκου Xcaret μεγαλούργησε.
Το ταξί έφτασε νωρίς το πρωί στην είσοδο του πάρκου, όπου πολύς κόσμος ήταν μαζεμένος μπροστά από τα ταμεία.
Εμείς είχαμε εξασφαλίσει την είσοδό μας στο χώρο ηλεκτρονικά οπότε δεν περιμέναμε σε ουρές. Παραλάβαμε τα βραχιολάκια μας και προχωρήσαμε κατ' ευθείαν στο πάρκο εφοδιασμένοι φυσικά με τον χάρτη, για να οργανώσουμε καλύτερα τις διαδρομές μας και να μην αφήσουμε τίποτα απ' έξω.
Στην υποδοχή, πολύχρωμοι παπαγάλοι να κράζουν και να φωτογραφίζονται με όλους τους νέους επισκέπτες του σπιτικού τους.
Απέναντι ροζ φλαμίγκος να στέκονται στο ένα τους πόδι, κάτω από την επιγραφή του πάρκου, ποζάροντας όλο χάρη και επιδεικνύοντας τα κάλλη τους στο πλήθος.
Ξεκινήσαμε τη βόλτα μας από τη Hacienda Henequenera και το Museo de Arte Popular Mexicano, το παρεκκλήσι της Γουαδελούπης και τους στάβλους με τα άλογα και τις αγελάδες.
Διάδρομοι με διαφορετικό χρώμα ψηφίδας -μπλε, πράσινο, μαύρο- σε οδηγούσαν σε κάθε γωνιά του πάρκου για να θαυμάσεις αρχαίες Πυραμίδες των Μάγιας, τεράστια ενυδρεία γεμάτα πολύχρωμα τροπικά ψάρια και κοράλλια, καρχαρίες, σαλάχια, λιμνούλες με δεκάδες μικρά χελωνάκια αλλά και μεγάλες χελώνες, υπάκουα παιχνιδιάρικα δελφίνια που εκτελούσαν κατά γράμμα όλες τις εντολές του εκπαιδευτή τους προσφέροντας ανεπανάληπτο θέαμα.
Λιοντάρια, πάνθηρες, ελάφια, μαϊμούδες, τάπιροι, συμπλήρωναν τον μακρύ κατάλογο που έμοιαζε να μην έχει τέλος.
Μέχρι και live το γεύμα ενός πράσινου φιδιού παρακολουθήσαμε.......
Αφού πήραμε μια γερή δόση του πάρκου και των ζώων που ζουν εκεί, βρήκαμε την εκκίνηση του Underground River. Παραδώσαμε τα πράγματά μας στους υπαλλήλους, οι οποίοι αφού τα κλείδωσαν σε αδιάβροχους σάκους, θα μας τα παρέδιδαν στο τέλος της διαδρομής του ποταμού.
Φορέσαμε σωσίβια και βατραχοπέδιλα και στην είσοδο του ποταμού μας τέθηκε το κρίσιμο ερώτημα: "Πολλά τούνελ ή λίγα??"
Πολλάααααααα ήταν η απάντηση και βουτήξαμε στα δροσερά νερά .........
Το ποτάμι τροφοδοτείται από υπόγειες πηγές και η διαδρομή του είναι κοντά στα 700m. Πολλές από τις σπηλιές φωτίζονταν από μια τρύπα στην οροφή, η οποία επέτρεπε στις ακτίνες του ήλιου να τρυπώσουν με δυσκολία, ενώ νερά έτρεχαν από την επιφάνεια της γης. Άλλες ήταν τελείως σκοτεινές. Σε κάποια σημεία που το ποτάμι δεν ήταν υπόγειο υπήρχαν σκαλάκια για όσους ήθελαν να εγκαταλείψουν νωρίτερα την προσπάθεια, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν είδαμε κανέναν να αποχωρεί, ενώ πινακίδες σε ενημέρωναν για την απόσταση που είχε απομείνει.
Πραγματικά μοναδική εμπειρία που αξίζει να την ζήσεις εάν βρεθείς εκεί.
Σε κάποια ξέφωτα, ντόπιοι ντυμένοι πολεμιστές ή ιερά πουλιά των Μάγιας, στολισμένοι με τεράστια φτερά και βαμμένοι στο πρόσωπο και το σώμα με έντονα χρώματα, έπαιζαν τύμπανα και έκαναν χορευτικές κινήσεις με τα χέρια και το κορμί.
Είχε φτάσει μεσημέρι όταν βγήκαμε από το ποτάμι και αποφασίσαμε ότι ήταν ώρα για φαγητό.
Το πάρκο διαθέτει πέντε παλάπες-εστιατόρια μερικά από τα οποία είχαμε ήδη συναντήσει προηγουμένως στη διαδρομή μας. Τσεκάραμε τον μπουφέ τουλάχιστον τριών εστιατορίων και καταλήξαμε ότι ο καλύτερος ήταν στο
"La Caleta", στην άκρη της λίμνης με τις τεράστιες χελώνες.
Ο μπουφές μας φάνηκε ατελείωτος. Δεν ήξερες τί να πρωτοδιαλέξεις, από πού να αρχίσεις και πότε να σταματήσεις να φορτώνεις το πιάτο σου με φαγητό.
Η ποικιλία απίστευτη. Ψάρια, φιλέτα, ρύζια, ζυμαρικά, τορτίγιες, σαλάτες, φρούτα, γλυκά, παγωτά........σκάσαμε!!!!
Οι mariachi μας συνόδευαν με τα τραγούδια τους και τις κιθάρες τους μέχρι που απομακρυνθήκαμε από την παλάπα για να φτάσουμε στην παραλία με τους φοίνικες και τις αιώρες.
Μιας ωρίτσας ξάπλα επιβαλλόταν με αυτά τα στομάχια που είχαμε.
Μας περίμενε ακόμα πολύ.........περπάτημα.
Το χωριό των Μάγιας είναι μια τέλεια απομίμηση, με καλύβες, μαγειρικά σκεύη, εργαλεία, σοδειές μέσα σε ψάθινα καλάθια και ξύλινες βάρκες αραγμένες στο ποτάμι.
Κοντά στο χωριό υπήρχε μια σπηλιά, χώρος θυσιών, με χιλιάδες αναμμένα κεριά και ένα Μεξικάνικο νεκροταφείο με πολύχρωμους τάφους, απίστευτης έμπνευσης και φαντασίας.
Το τελευταίο τμήμα του πάρκου που είδαμε, ήταν ο χώρος με τα χιλιάδες είδη πουλιών που πετούσαν και φώλιαζαν στα τεράστια και πυκνά δέντρα του δάσους. Ποτάμια, καταρράχτες, κρεμαστές γέφυρες, λουλούδια, λιμνούλες με πάπιες, τροπικά φυτά κάθε λογής μέχρι και εκκολαπτήριο αυγών συμπλήρωναν ένα απίστευτο σκηνικό άγριας ομορφιάς.
Οι πεταλούδες νανουρίζονταν με κλασική μουσική και τα στενά μονοπατάκια σε οδηγούσαν ακόμα πιο βαθιά μέσα στη ζούγκλα. Εικόνες απίστευτες, πρωτόγνωρες, μοναδικές!!!
Είχε αρχίσει να σουρουπώνει όταν βγήκαμε σε πιο κεντρικά μονοπάτια και ακούσαμε τύμπανα να καλούν τον κόσμο στο γήπεδο για το βραδινό σόου.
Άγριοι πολεμιστές υποδέχονταν τους καλεσμένους στην είσοδο, με αναμμένες δάδες, χτυπώντας ακόμα πιο δυνατά τα τύμπανά τους.
Οι θέσεις γέμισαν, τα κεράκια που μας μοίρασαν άναψαν και όλοι εκστασιασμένοι παρακολουθήσαμε μια καταπληκτική παράσταση γεμάτη ιστορία, φως, χρώμα, κοστούμια, τραγούδια και χορό.
Κάπως έτσι επιστρέψαμε στην Playa del Carmen "χορτάτοι" με εικόνες, φύση αλλά και φαγητό.
Attachments
Last edited:
....Επίσης μάλλον δεν πρέπει να ήταν και δύσκολο στην οργάνωση,από όσο βλέπω ούτε αυτοκίνητο νοικιάσατε,απλά κλείσατε διανυκτερεύσεις σε δύο μέρη και τα υπόλοιπα τα είδατε σε ημερήσιες που κανονίσατε επιτόπου;
