Klair
Member
- Μηνύματα
- 2.210
- Likes
- 25.762
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
Ένατη μέρα 1/5
Το κλιματιζόμενο και άνετο λεωφορείο της εταιρείας ADO, που ξεκίνησε από το τέρμα της 5ης λεωφόρου, μας άφησε κάνα 10λεπτο μακρυά από την είσοδο του αρχαιολογικού χώρου της Tulum.
Εκεί υπήρχαν κιόσκια που μοίραζαν χάρτες και πληροφορίες στους επισκέπτες.
Υπάρχει το χωριό Tulum πάνω στον αυτοκινητόδρομο, ένα τυπικό μεξικάνικο χωριό με χρωματιστά σπιτάκια και τα ερείπια της αρχαίας πόλης των Μάγιας, πάνω από μια πανέμορφη παραλία.
Εδώ η περιοχή είναι προστατευόμενη και ανήκει στη Sian Ka' an Biosphere Reserve οπότε απαγορεύεται η ανοικοδόμηση.
Αφού τσεκάραμε τα εισιτήρια, φτάσαμε στον αρχαιολογικό χώρο περπατώντας σ' ένα στενό δρομάκι ανάμεσα από πυκνά δέντρα και θάμνους.
Το σκηνικό που απλώθηκε μπροστά στα μάτια μας ξεπερνούσε σε ομορφιά ακόμα και Χολυγουντιανή ταινία.
Τα ερείπια στέκονται επιβλητικά πάνω σε ένα βράχο, 12m από την επιφάνεια της θάλασσας ατενίζοντας τα τιρκουάζ νερά της Καραϊβικής στην πολιτεία Quintana Roo. Άκμασε μεταξύ 13ου και 15ου αιώνα και κατάφερε να επιβιώσει 70 χρόνια μετά την κατάκτηση των Ισπανών.
Η Tulum πήρε το όνομά της από τα τείχη που περιέβαλλαν την πόλη και ήταν σημαντικό εμπορικό λιμάνι των Μάγιας, απ' όπου αναχωρούσαν τα καράβια τους φορτωμένα πολύτιμα εμπορεύματα για τις Αντίλλες.
Ο πρώτος ναός που αντίκρισαν οι Ισπανοί κατακτητές ήταν η μεγάλη Πυραμίδα πάνω στο λόφο, την οποία ονόμασαν Ελ Καστίγιο (το κάστρο).
Εκτός από την Πυραμίδα ξεχωρίζουν ακόμα ο Ναός του Ανέμου, το μεγάλο Παλάτι και ο Ναός του Κατερχόμενου Θεού.
Οι τότε ανίατες ασθένειες που ήρθαν στο Μεξικό από τους Ισπανούς, θεωρούνται η αιτία αφανισμού των κατοίκων της πόλης.
Σήμερα ο χώρος κατοικείται από τεράστιες σαύρες, οι οποίες σουλατσάρουν ανενόχλητες από τους χιλιάδες τουρίστες που κατακλύζουν τον αρχαιολογικό χώρο. Ίσως να το χαίρονται κιόλας αφού ποζάρουν με άνεση στον φωτογραφικό φακό.
Ήρθε η στιγμή όμως, να δω, με τα ίδια μου τα μάτια, την παραλία των ονείρων μου, κάτω από τα ξύλινα σκαλοπάτια, με τον τεράστιο φοίνικα να σκύβει όλο και πιο χαμηλά στο φύσημα του ανέμου, θέλοντας να αγγίξει και να φιλήσει την κατάλευκη αμμουδιά!!!
Και στο βάθος, ξύλινες μακριές βάρκες, γεμάτες τουρίστες, σαν άλλοι Ισπανοί κατακτητές, παλεύουν με τα κύματα, για την τέλεια φωτογραφία που μόνο τα μάτια μπορούν να αποτυπώσουν στο μυαλό!!!
Τις βουτιές μας αποφασίσαμε να τις κάνουμε στη διπλανή παραλία γιατί τα κύματα ήταν χαμηλότερα και υπήρχαν παλάπες για δροσερά ποτά και φαγητό.
Περπατήσαμε αρκετά κάτω από τον καυτό ήλιο μέχρι να φτάσουμε στο ομορφότερο σημείο της, την Playa Paraiso.
Παράδεισος στην κυριολεξία αυτή η κατάλευκη, τεράστια, πεντακάθαρη παραλία της Tulum, με τα γαλαζοπράσινα νερά και τους φοίνικες, αγέρωχους φρουρούς της ανεπανάληπτης ομορφιάς της, μας τύλιξε στην αγκαλιά της και μας μάγεψε.
Μικρά κουκλίστικα σπιτάκια με ψάθινες σκεπές χαμένα μέσα στη ζούγκλα, με αιώρες και ξύλινα μπαλκονάκια και σκαλάκια συμπλήρωναν το τοπίο μέχρι το τέλος της παραλίας, στην άλλη άκρη της.
Δροσιστήκαμε παίζοντας με τα κύματα, ξαπλώσαμε κάτω από γέρικους, καμπούρηδες φοίνικες, φάγαμε πολύ ωραίο φαγητό πάνω στο κύμα,
προσπαθώντας να ρουφήξουμε μέχρι και την τελευταία σταγόνα ανεμελιάς και ζωής που μας πρόσφερε απλόχερα τούτος ο μοναδικός παράδεισος.
Το ταξί μας μετέφερε στο χωριό, στο σταθμό των λεωφορείων και το απογευματάκι πια φτάσαμε στην Playa del Carmen. Δεν γυρίσαμε στο ξενοδοχείο αλλά κατευθυνθήκαμε στην παραλία για μια τελευταία βουτιά και αράξαμε εκεί μαζί με τους ντόπιους που έπιναν μπύρες και άκουγαν μουσική από το κασετόφωνο, μέχρι που σκοτείνιασε.
Ήταν το τελευταίο μας βράδυ, σ' αυτήν την υπέροχη γωνιά του πλανήτη και θέλαμε να το ζήσουμε όσο περισσότερο γινόταν.
Περπατήσαμε στην 5η λεωφόρο με την αδιάκοπη ατμόσφαιρα πάρτυ, φάγαμε σ' ένα πολύ ωραίο εστιατόριο, ψωνίσαμε κι άλλα δωράκια και με βαριά καρδιά επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για να μαζέψουμε βαλίτσες για το αυριανό ταξίδι της επιστροφής......
Το κλιματιζόμενο και άνετο λεωφορείο της εταιρείας ADO, που ξεκίνησε από το τέρμα της 5ης λεωφόρου, μας άφησε κάνα 10λεπτο μακρυά από την είσοδο του αρχαιολογικού χώρου της Tulum.
Εκεί υπήρχαν κιόσκια που μοίραζαν χάρτες και πληροφορίες στους επισκέπτες.
Υπάρχει το χωριό Tulum πάνω στον αυτοκινητόδρομο, ένα τυπικό μεξικάνικο χωριό με χρωματιστά σπιτάκια και τα ερείπια της αρχαίας πόλης των Μάγιας, πάνω από μια πανέμορφη παραλία.
Εδώ η περιοχή είναι προστατευόμενη και ανήκει στη Sian Ka' an Biosphere Reserve οπότε απαγορεύεται η ανοικοδόμηση.
Αφού τσεκάραμε τα εισιτήρια, φτάσαμε στον αρχαιολογικό χώρο περπατώντας σ' ένα στενό δρομάκι ανάμεσα από πυκνά δέντρα και θάμνους.
Το σκηνικό που απλώθηκε μπροστά στα μάτια μας ξεπερνούσε σε ομορφιά ακόμα και Χολυγουντιανή ταινία.
Τα ερείπια στέκονται επιβλητικά πάνω σε ένα βράχο, 12m από την επιφάνεια της θάλασσας ατενίζοντας τα τιρκουάζ νερά της Καραϊβικής στην πολιτεία Quintana Roo. Άκμασε μεταξύ 13ου και 15ου αιώνα και κατάφερε να επιβιώσει 70 χρόνια μετά την κατάκτηση των Ισπανών.
Η Tulum πήρε το όνομά της από τα τείχη που περιέβαλλαν την πόλη και ήταν σημαντικό εμπορικό λιμάνι των Μάγιας, απ' όπου αναχωρούσαν τα καράβια τους φορτωμένα πολύτιμα εμπορεύματα για τις Αντίλλες.
Ο πρώτος ναός που αντίκρισαν οι Ισπανοί κατακτητές ήταν η μεγάλη Πυραμίδα πάνω στο λόφο, την οποία ονόμασαν Ελ Καστίγιο (το κάστρο).
Εκτός από την Πυραμίδα ξεχωρίζουν ακόμα ο Ναός του Ανέμου, το μεγάλο Παλάτι και ο Ναός του Κατερχόμενου Θεού.
Οι τότε ανίατες ασθένειες που ήρθαν στο Μεξικό από τους Ισπανούς, θεωρούνται η αιτία αφανισμού των κατοίκων της πόλης.
Σήμερα ο χώρος κατοικείται από τεράστιες σαύρες, οι οποίες σουλατσάρουν ανενόχλητες από τους χιλιάδες τουρίστες που κατακλύζουν τον αρχαιολογικό χώρο. Ίσως να το χαίρονται κιόλας αφού ποζάρουν με άνεση στον φωτογραφικό φακό.
Ήρθε η στιγμή όμως, να δω, με τα ίδια μου τα μάτια, την παραλία των ονείρων μου, κάτω από τα ξύλινα σκαλοπάτια, με τον τεράστιο φοίνικα να σκύβει όλο και πιο χαμηλά στο φύσημα του ανέμου, θέλοντας να αγγίξει και να φιλήσει την κατάλευκη αμμουδιά!!!
Και στο βάθος, ξύλινες μακριές βάρκες, γεμάτες τουρίστες, σαν άλλοι Ισπανοί κατακτητές, παλεύουν με τα κύματα, για την τέλεια φωτογραφία που μόνο τα μάτια μπορούν να αποτυπώσουν στο μυαλό!!!
Τις βουτιές μας αποφασίσαμε να τις κάνουμε στη διπλανή παραλία γιατί τα κύματα ήταν χαμηλότερα και υπήρχαν παλάπες για δροσερά ποτά και φαγητό.
Περπατήσαμε αρκετά κάτω από τον καυτό ήλιο μέχρι να φτάσουμε στο ομορφότερο σημείο της, την Playa Paraiso.
Παράδεισος στην κυριολεξία αυτή η κατάλευκη, τεράστια, πεντακάθαρη παραλία της Tulum, με τα γαλαζοπράσινα νερά και τους φοίνικες, αγέρωχους φρουρούς της ανεπανάληπτης ομορφιάς της, μας τύλιξε στην αγκαλιά της και μας μάγεψε.
Μικρά κουκλίστικα σπιτάκια με ψάθινες σκεπές χαμένα μέσα στη ζούγκλα, με αιώρες και ξύλινα μπαλκονάκια και σκαλάκια συμπλήρωναν το τοπίο μέχρι το τέλος της παραλίας, στην άλλη άκρη της.
Δροσιστήκαμε παίζοντας με τα κύματα, ξαπλώσαμε κάτω από γέρικους, καμπούρηδες φοίνικες, φάγαμε πολύ ωραίο φαγητό πάνω στο κύμα,
προσπαθώντας να ρουφήξουμε μέχρι και την τελευταία σταγόνα ανεμελιάς και ζωής που μας πρόσφερε απλόχερα τούτος ο μοναδικός παράδεισος.
Το ταξί μας μετέφερε στο χωριό, στο σταθμό των λεωφορείων και το απογευματάκι πια φτάσαμε στην Playa del Carmen. Δεν γυρίσαμε στο ξενοδοχείο αλλά κατευθυνθήκαμε στην παραλία για μια τελευταία βουτιά και αράξαμε εκεί μαζί με τους ντόπιους που έπιναν μπύρες και άκουγαν μουσική από το κασετόφωνο, μέχρι που σκοτείνιασε.
Ήταν το τελευταίο μας βράδυ, σ' αυτήν την υπέροχη γωνιά του πλανήτη και θέλαμε να το ζήσουμε όσο περισσότερο γινόταν.
Περπατήσαμε στην 5η λεωφόρο με την αδιάκοπη ατμόσφαιρα πάρτυ, φάγαμε σ' ένα πολύ ωραίο εστιατόριο, ψωνίσαμε κι άλλα δωράκια και με βαριά καρδιά επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για να μαζέψουμε βαλίτσες για το αυριανό ταξίδι της επιστροφής......
Attachments
Last edited:
....Επίσης μάλλον δεν πρέπει να ήταν και δύσκολο στην οργάνωση,από όσο βλέπω ούτε αυτοκίνητο νοικιάσατε,απλά κλείσατε διανυκτερεύσεις σε δύο μέρη και τα υπόλοιπα τα είδατε σε ημερήσιες που κανονίσατε επιτόπου;
