evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.752
- Likes
- 14.725
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Ο τίτλος είναι ...λιγάκι παραπλανητικός διότι το ταξίδι πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2011, εννέα και πλέον ολόκληρα χρόνια πριν.
Ωστόσο μετά και την παραίνεση του @chris7 να γράψω κάτι απο παλιά (ενώ εγώ είμαι τραβάτε με κι ας κλαίω...) ... ψάχνοντας στο φόρουμ βρήκα ιστορίες και πληροφορίες για όλα τα μέρη στα οποία έχω ταξιδέψει κατά καιρούς αλλά σχεδόν τίποτα για τη Μαγιόρκα.
Υπάρχει μόνο μία ακόμα ιστορία παλιά κι αυτή ωστόσο τα παιδιά τότε πήγαν σε διαφορετικά μέρη από ότι εμείς ,έτσι βρήκα μια καλή αφορμή να γράψω για ένα μέρος εν πολλοίς παρεξημένο.
Παρεξηγημένο γιατί; Διότι οι περισσότεροι το έχουν στο μυαλό σαν ένα μέρος λίγο εξωτικό, πιθανώς αρκετά κοσμικό , οπωσδήποτε ακριβό και εντέλει αδιάφορα τουριστικό...Και γω πάντως κάπως έτσι την είχα στο μυαλό μου και ότι ήξερα ήταν από τη δεκαετία του 1980 όταν για κάποιο λόγο ήταν της μόδας να πάει κανείς ταξίδι στη Μαγιόρκα...Σταδιακά έπαψε να ακούγεται όπως και το μικρό της αδερφάκι το πάρτυ άνιμαλ Ιμπίθα, έπεσε κι αυτό σε σχετική αφάνεια.
Στόχος μου είναι μέσα από την ιστορία μου να αναδείξω σε όσους (σαν εμένα) που δεν γνωρίζουν περί τίνος ακριβώς πρόκειται, ότι τουριστικά αποδείχθηκε μια ανέλπιστα ευχάριστη έκπληξη, όπως και την αφάνταστη ομορφιά του φυσικού τοπίου, τις μορφολογικές αντιθέσεις του νησιού και τις εναλλαγές που κάνουν τον ανυποψίαστο τουρίστα να μένει με το στόμα ανοιχτό σε κάθε δεύτερη στροφή ενώ οι πανέμορφες διάσπαρτες σε όλο το νησί παραλίες συναγωνίζονται σε ομορφιά ΝΑΙ ΤΟΛΜΩ να πω ακόμη κι αυτές της Χαλκιδικής!
Ως προορισμός μου προέκυψε κεραυνός εν αιθρία. Ήταν το καλοκαίρι του 2011 με την κρίση να έχει μπει για τα καλά στο πετσί μας και αναζητούσαμε με την κολλητή μου λύσεις κ απαντήσεις....να κάνουμε μερικές μέρες διακοπές χωρίς να χρεοκοπήσουμε κι από την άλλη είχαμε μπουχτίσει με τα κοντινά και γνώριμα και φλερτάραμε με το "κάτι" διαφορετικό. Θα μου πείτε τόσα νησιά έχει η Ελλαδίτσα μας... Ναι τα έχει βεβαίως πλην όμως το ακτοπλοικό αν θέλεις να πάρεις αυτοκίνητο είναι απαγορευτικό και τα αεροπορικά ήταν ακόμη τότε φωτιά και λαύρα...Το σενάριο ΚΤΕΛ ή τρένο ως Πειραιά και καράβι καμιά 10ριά ώρες ως κάπου... το είχαμε κάνει ακριβώς το προηγούμενο καλοκαίρι και το απορρίψαμε ως σχεδόν απάνθρωπη διαδικασία εκτός κι αν βρίσκεσαι στην φοιτητική ηλικία και αντέχεις ταλαιπώρια και μπίχλα. Για κανά δεκαπενθήμερο έπεφταν ιδέες η μία πίσω από την άλλη στο τραπέζι...είμαστε και δύο γυναίκες μόνες.
Είπαμε να πάμε προς Πελοπόννησο δεν έφταναν οι μέρες, τα κοντινά νησιά τα έχουμε πάει από καμιά 15ριά φορές η κάθε μία, τα κοσμικά ήταν ακριβά, τ άλλα ήταν αν ήσουν ερωτοχτυπημένος και ζευγαρωμένος και κοινώς αδιέξοδο.
Εκείνο το μοιραίο απόγευμα χτυπάει το κινητό μου και είναι η Σίσσυ (όπου Σίσσυ η κολλητή). Μάντεψε μου λέει που θα πάμε! Να πω την αλήθεια δεν ήθελα πολύ να μαντέψω...Η σιγουριά στη φωνή της και ο τόνος της δε σήκωνε αντίρρηση....Κι επειδή την ξέρω ήμουν σίγουρη ότι θα πει κάτι κουλό, ανατρεπτικό και μη αναμενόμενο....Μαγιόρκα λέει και κλείνουμε αμέσως γιατί δεν χάνεται αυτή η προσφορά...
Μαγιό....που;;;;; Δευτερόλεπτα παύσης να συνέλθω από το σοκ και να προσδιοριστώ γεωγραφικά.
Δε χρειάζεται λέει να σκεφτείς τα είδα όλα εγώ μας κάνει (!) Κλείνουμε τα εισιτήρια να μη χάσουμε την προσφορά και θα στα πω μετά
Και ήταν όντως πολύ καλή η τιμή....180 ευρώ το άτομο με Air Berlin μέσω Ντύσσελντορφ ! Και 4στερο ξενοδοχείο στο κέντρο της Πάλμα προσφορά από booking 210 ευρώ το δίκλινο για 7 διανυκτερεύσεις!! Ο κύβος ερρίφθη λοιπόν....Οι κρατήσεις έγιναν για μέσα Ιούλη αφού τότε έβγαινε η τιμή αυτή και το μπάτζετ μας ήταν γύρω στα 600 για την κάθε μία. Ο στόχος του...κάτι διαφορετικό σίγουρα επετεύχθη . Ο στόχος του μπάτζετ έμενε να επιβεβαιωθεί....
Πέσαμε στη μελέτη για την οργάνωση των διακοπών και αποφασίσαμε να νοικιάσουμε αυτοκίνητο για τις πρώτες 3 μέρες ώστε να γυρίσουμε το νησί όσο το δυνατόν περισσότερο και τις υπόλοιπες να κινηθούμε με λεωφορείο σε πιο κοντινές τοποθεσίες.
Δεν μας έπαιρνε να ξεφύγουμε πολύ από τον προυπολογισμό οπότε όλες οι επιλογές θα έπρεπε να περάσουν από το μικροσκόπιο.
Βρήκα πάνω κάτω τα μέρη που άξιζε να κάνουμε περατζάδα και τύπωσα και τους χάρτες για να βρίσκουμε το δρόμο. Βρήκα και τις στάσεις των λεωφορείων και ότι άλλο πίστευα ότι μπορεί να είναι χρήσιμο (δεν είχαμε smartphones ακόμη τότε) και εν μέσω έκπληκτων επιφωνημάτων της ομήγυρης (μα καλά Μαγιόρκα;;; γιατί εκεί;; ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ!) ξεκινήσαμε....
1η ημέρα Ντύσσελντορφ
Αντίστοιχο επιφώνημα έβγαλε η υπάλληλος της αεροπορικής στο γκισέ του Μακεδονία όταν μας εκτύπωνε την κάρτα επιβίβασης. Μαγιόρκα τελικός προορισμός;; Ουάου! Ε άμα λέει ουάου αυτή που είναι και σχετική...κάτι θα ξέρει!
Η πρώτη πτήση προς Ντύσσελντορφ ξεκινούσε πρωί και μας άφηνε ένα γεμάτο 6ωρο μέσα στην πόλη. Πολύ ωραίο ήταν αυτό...
Από τη ζέστη φτάσαμε στη δροσούλα και θα βλέπαμε και λίγο από μια πόλη ακόμα...εγώ δεν είχα ξαναπάει, η Σίσσυ είχε ξαναβρεθεί λόγω επαγγελματικών και έτσι γνώριζε το κέντρο.
Πετύχαμε και μέρα με σχετικά καλό καιρό, λίγη συννεφιά και δροσιά όσο έπρεπε πάντως ιδανικά για να κάνουμε τις βόλτες μας.
Πήραμε τρένο από το αεροδρόμιο και πολύ σύντομα είμασταν Ντύσσελντορφ καρακέντρο. Πήγαμε βόλτες στο Ντίσελ (το ποτάμι που διασχίζει την πόλη), στο εμπορικό κομμάτι με τα μαγαζιά και καθώς μεσημέριαζε και μαζεύτηκε κόσμος στους δρόμους περπατήσαμε στο μεγάλο πεζόδρομο με τις μπυραρίες και χαρήκαμε την πράγματι πολύ ζωντανή ατμόσφαιρα της πόλης.
Ντίσελ
Νιάτο ήμουν!
Πολύς λαός έξω το μεσημεράκι
Το απόγευμα επιστρέψαμε στο αεροδρόμιο για να πάρουμε την πτήση για Πάλμα ντε Μαγιόρκα!
Στην ουρά ως επί το πλείστον ήταν πιτσιρικαρία Γερμανών που πήγαιναν για ξεφάντωμα (λογικά)
Ήταν μεγάλο το αεροπλάνο!
Λίγο πριν την απογείωση οι πόρτες του αεροπλάνου άνοιξαν ξανά. Μας ενημέρωσαν ότι κάποιος επιβάτης έπαθε καρδιακό επεισόδιο και βάσει πρωτοκόλλου έπρεπε να βγουν οοοοόλες οι αποσκευές από το αεροσκάφος, να αφαιρεθούν αυτές του ασθενή και έπειτα να μπουν μέσα εκ νέου οι υπόλοιπες! Δεν είχα ιδέα ότι ίσχυε κάτι τέτοιο σ αυτές τις περιπτώσεις, το μάθαμε και αυτό...Η όλη διαδικασία μας καθυστέρησε σχεδόν ένα δίωρο και στο διάστημα αυτό μας είχαν καθηλωμένους μέσα χωρίς καν ένα ποτήρι νερό! Όταν επιτέλους απογειωθήκαμε ο πιλότος μας ανακοίνωσε ότι είχε το ελεύθερο να το....σανιδώσει και πως θα φτάναμε Πάλμα με ελάχιστη καθυστέρηση....Ολόκληρο το αεροπλάνο ζητωκραύγασε!
Ωστόσο μετά και την παραίνεση του @chris7 να γράψω κάτι απο παλιά (ενώ εγώ είμαι τραβάτε με κι ας κλαίω...) ... ψάχνοντας στο φόρουμ βρήκα ιστορίες και πληροφορίες για όλα τα μέρη στα οποία έχω ταξιδέψει κατά καιρούς αλλά σχεδόν τίποτα για τη Μαγιόρκα.
Υπάρχει μόνο μία ακόμα ιστορία παλιά κι αυτή ωστόσο τα παιδιά τότε πήγαν σε διαφορετικά μέρη από ότι εμείς ,έτσι βρήκα μια καλή αφορμή να γράψω για ένα μέρος εν πολλοίς παρεξημένο.
Παρεξηγημένο γιατί; Διότι οι περισσότεροι το έχουν στο μυαλό σαν ένα μέρος λίγο εξωτικό, πιθανώς αρκετά κοσμικό , οπωσδήποτε ακριβό και εντέλει αδιάφορα τουριστικό...Και γω πάντως κάπως έτσι την είχα στο μυαλό μου και ότι ήξερα ήταν από τη δεκαετία του 1980 όταν για κάποιο λόγο ήταν της μόδας να πάει κανείς ταξίδι στη Μαγιόρκα...Σταδιακά έπαψε να ακούγεται όπως και το μικρό της αδερφάκι το πάρτυ άνιμαλ Ιμπίθα, έπεσε κι αυτό σε σχετική αφάνεια.
Στόχος μου είναι μέσα από την ιστορία μου να αναδείξω σε όσους (σαν εμένα) που δεν γνωρίζουν περί τίνος ακριβώς πρόκειται, ότι τουριστικά αποδείχθηκε μια ανέλπιστα ευχάριστη έκπληξη, όπως και την αφάνταστη ομορφιά του φυσικού τοπίου, τις μορφολογικές αντιθέσεις του νησιού και τις εναλλαγές που κάνουν τον ανυποψίαστο τουρίστα να μένει με το στόμα ανοιχτό σε κάθε δεύτερη στροφή ενώ οι πανέμορφες διάσπαρτες σε όλο το νησί παραλίες συναγωνίζονται σε ομορφιά ΝΑΙ ΤΟΛΜΩ να πω ακόμη κι αυτές της Χαλκιδικής!
Ως προορισμός μου προέκυψε κεραυνός εν αιθρία. Ήταν το καλοκαίρι του 2011 με την κρίση να έχει μπει για τα καλά στο πετσί μας και αναζητούσαμε με την κολλητή μου λύσεις κ απαντήσεις....να κάνουμε μερικές μέρες διακοπές χωρίς να χρεοκοπήσουμε κι από την άλλη είχαμε μπουχτίσει με τα κοντινά και γνώριμα και φλερτάραμε με το "κάτι" διαφορετικό. Θα μου πείτε τόσα νησιά έχει η Ελλαδίτσα μας... Ναι τα έχει βεβαίως πλην όμως το ακτοπλοικό αν θέλεις να πάρεις αυτοκίνητο είναι απαγορευτικό και τα αεροπορικά ήταν ακόμη τότε φωτιά και λαύρα...Το σενάριο ΚΤΕΛ ή τρένο ως Πειραιά και καράβι καμιά 10ριά ώρες ως κάπου... το είχαμε κάνει ακριβώς το προηγούμενο καλοκαίρι και το απορρίψαμε ως σχεδόν απάνθρωπη διαδικασία εκτός κι αν βρίσκεσαι στην φοιτητική ηλικία και αντέχεις ταλαιπώρια και μπίχλα. Για κανά δεκαπενθήμερο έπεφταν ιδέες η μία πίσω από την άλλη στο τραπέζι...είμαστε και δύο γυναίκες μόνες.
Είπαμε να πάμε προς Πελοπόννησο δεν έφταναν οι μέρες, τα κοντινά νησιά τα έχουμε πάει από καμιά 15ριά φορές η κάθε μία, τα κοσμικά ήταν ακριβά, τ άλλα ήταν αν ήσουν ερωτοχτυπημένος και ζευγαρωμένος και κοινώς αδιέξοδο.
Εκείνο το μοιραίο απόγευμα χτυπάει το κινητό μου και είναι η Σίσσυ (όπου Σίσσυ η κολλητή). Μάντεψε μου λέει που θα πάμε! Να πω την αλήθεια δεν ήθελα πολύ να μαντέψω...Η σιγουριά στη φωνή της και ο τόνος της δε σήκωνε αντίρρηση....Κι επειδή την ξέρω ήμουν σίγουρη ότι θα πει κάτι κουλό, ανατρεπτικό και μη αναμενόμενο....Μαγιόρκα λέει και κλείνουμε αμέσως γιατί δεν χάνεται αυτή η προσφορά...
Μαγιό....που;;;;; Δευτερόλεπτα παύσης να συνέλθω από το σοκ και να προσδιοριστώ γεωγραφικά.
Δε χρειάζεται λέει να σκεφτείς τα είδα όλα εγώ μας κάνει (!) Κλείνουμε τα εισιτήρια να μη χάσουμε την προσφορά και θα στα πω μετά
Και ήταν όντως πολύ καλή η τιμή....180 ευρώ το άτομο με Air Berlin μέσω Ντύσσελντορφ ! Και 4στερο ξενοδοχείο στο κέντρο της Πάλμα προσφορά από booking 210 ευρώ το δίκλινο για 7 διανυκτερεύσεις!! Ο κύβος ερρίφθη λοιπόν....Οι κρατήσεις έγιναν για μέσα Ιούλη αφού τότε έβγαινε η τιμή αυτή και το μπάτζετ μας ήταν γύρω στα 600 για την κάθε μία. Ο στόχος του...κάτι διαφορετικό σίγουρα επετεύχθη . Ο στόχος του μπάτζετ έμενε να επιβεβαιωθεί....
Πέσαμε στη μελέτη για την οργάνωση των διακοπών και αποφασίσαμε να νοικιάσουμε αυτοκίνητο για τις πρώτες 3 μέρες ώστε να γυρίσουμε το νησί όσο το δυνατόν περισσότερο και τις υπόλοιπες να κινηθούμε με λεωφορείο σε πιο κοντινές τοποθεσίες.
Δεν μας έπαιρνε να ξεφύγουμε πολύ από τον προυπολογισμό οπότε όλες οι επιλογές θα έπρεπε να περάσουν από το μικροσκόπιο.
Βρήκα πάνω κάτω τα μέρη που άξιζε να κάνουμε περατζάδα και τύπωσα και τους χάρτες για να βρίσκουμε το δρόμο. Βρήκα και τις στάσεις των λεωφορείων και ότι άλλο πίστευα ότι μπορεί να είναι χρήσιμο (δεν είχαμε smartphones ακόμη τότε) και εν μέσω έκπληκτων επιφωνημάτων της ομήγυρης (μα καλά Μαγιόρκα;;; γιατί εκεί;; ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ!) ξεκινήσαμε....
1η ημέρα Ντύσσελντορφ
Αντίστοιχο επιφώνημα έβγαλε η υπάλληλος της αεροπορικής στο γκισέ του Μακεδονία όταν μας εκτύπωνε την κάρτα επιβίβασης. Μαγιόρκα τελικός προορισμός;; Ουάου! Ε άμα λέει ουάου αυτή που είναι και σχετική...κάτι θα ξέρει!
Η πρώτη πτήση προς Ντύσσελντορφ ξεκινούσε πρωί και μας άφηνε ένα γεμάτο 6ωρο μέσα στην πόλη. Πολύ ωραίο ήταν αυτό...
Από τη ζέστη φτάσαμε στη δροσούλα και θα βλέπαμε και λίγο από μια πόλη ακόμα...εγώ δεν είχα ξαναπάει, η Σίσσυ είχε ξαναβρεθεί λόγω επαγγελματικών και έτσι γνώριζε το κέντρο.
Πετύχαμε και μέρα με σχετικά καλό καιρό, λίγη συννεφιά και δροσιά όσο έπρεπε πάντως ιδανικά για να κάνουμε τις βόλτες μας.
Πήραμε τρένο από το αεροδρόμιο και πολύ σύντομα είμασταν Ντύσσελντορφ καρακέντρο. Πήγαμε βόλτες στο Ντίσελ (το ποτάμι που διασχίζει την πόλη), στο εμπορικό κομμάτι με τα μαγαζιά και καθώς μεσημέριαζε και μαζεύτηκε κόσμος στους δρόμους περπατήσαμε στο μεγάλο πεζόδρομο με τις μπυραρίες και χαρήκαμε την πράγματι πολύ ζωντανή ατμόσφαιρα της πόλης.
Ντίσελ
Νιάτο ήμουν!
Πολύς λαός έξω το μεσημεράκι
Το απόγευμα επιστρέψαμε στο αεροδρόμιο για να πάρουμε την πτήση για Πάλμα ντε Μαγιόρκα!
Στην ουρά ως επί το πλείστον ήταν πιτσιρικαρία Γερμανών που πήγαιναν για ξεφάντωμα (λογικά)
Ήταν μεγάλο το αεροπλάνο!
Λίγο πριν την απογείωση οι πόρτες του αεροπλάνου άνοιξαν ξανά. Μας ενημέρωσαν ότι κάποιος επιβάτης έπαθε καρδιακό επεισόδιο και βάσει πρωτοκόλλου έπρεπε να βγουν οοοοόλες οι αποσκευές από το αεροσκάφος, να αφαιρεθούν αυτές του ασθενή και έπειτα να μπουν μέσα εκ νέου οι υπόλοιπες! Δεν είχα ιδέα ότι ίσχυε κάτι τέτοιο σ αυτές τις περιπτώσεις, το μάθαμε και αυτό...Η όλη διαδικασία μας καθυστέρησε σχεδόν ένα δίωρο και στο διάστημα αυτό μας είχαν καθηλωμένους μέσα χωρίς καν ένα ποτήρι νερό! Όταν επιτέλους απογειωθήκαμε ο πιλότος μας ανακοίνωσε ότι είχε το ελεύθερο να το....σανιδώσει και πως θα φτάναμε Πάλμα με ελάχιστη καθυστέρηση....Ολόκληρο το αεροπλάνο ζητωκραύγασε!
Last edited: