evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.953
- Likes
- 16.683
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
2η ημέρα Cap De Formentor - Almudia
Φτάσαμε στην Πάλμα σχεδόν 10.30 το βράδυ και μόλις που είχε νυχτώσει! Καλό κ αυτό....Το αεροδρόμιο ήταν μεγάλο, βρώμικο και ζεστό-ο κλιματισμός προφανώς υπολειτουργούσε...Πήραμε ένα ταξί και κατευθείαν ξενοδοχείο. H απόσταση ήταν γύρω στα 9 χιλιόμετρα και στοίχισε 12 ευρώ.
Το ξενοδοχείο ήταν κεντρικότατο, δίπλα σε στάση λεωφορείου και είχαμε ένα μεγάλο δωμάτιο εκτός από τα κρεβάτια υπήρχε τραπεζάκι και πολυθρόνες πραγματικό κελεπούρι! Χαρήκαμε που κάναμε τόσο καλή επιλογή και πέσαμε ψόφιες για ύπνο.
Την επόμενη το πρωί βγήκα προς...ανίχνευση της γειτονιάς διότι η κοψοχρονιά τιμή του δωματίου δεν περιελάμβανε πρωινό κι έτσι έψαξα για τον κοντινότερο φούρνο. Δυό στενά παρακάτω βρήκα μια ωραιότατη panaderia (αρτοποιία) και βάλθηκα να περιεργάζομαι τα διάφορα αρτοσκευάσματα...
Εγώ τότε από ισπανικά ήμουν ανίδεη κι από ότι φάνηκε οι Ισπανοί από Αγγλικά δεν το κατείχαν το σπορ κι έτσι έμεινα να κοιτάζομαι επίμονα με τη φουρνάρισσα δίχως να ξέρουμε τι ήθελε η μία από τη ζωή της άλλης...Με τα πολλά και αφού ΔΕΝ κατάλαβα τι περιείχαν οι πίτες πήρα ότι βρήκα μπροστά μου και γύρισα στο δωμάτιο να φάμε και να επιστρέψουμε στο αεροδρόμιο για να παραλάβουμε το ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο αφού αν το παίρναμε κατά την άφιξη το προηγούμενο βράδυ θα χρεωνόμασταν μία μέρα επιπλέον! Είπαμε.... ξεκινήσαμε για διακοπές στη δίνη της κρίσης και με μεγάλες αφραγκιές εκείνη την εποχή.
Η κολλητή μου ελεύθερος επαγγελματίας στον κλάδο της οικοδομής είχε να δει άδεια ανέγερσης από το 2007 και γω στο πάλαι ποτέ ελληνικό δημόσιο έβλεπα το μισθό μου να έχει πάρει την κατρακύλα στο βούρκο των μνημονίων δίχως σταματημό.
Κι έτσι οι καλές σου, πήραμε μια χαρά το λεωφορειάκι προς αεροδρόμιο πλην όμως το πρωί με την αιχμή χρειάστηκε πάνω από ώρα για αυτά τα 9 χιλιόμετρα αφού ο δρόμος ήταν διαρκώς μποτιλιαρισμένος.
Όταν φτάσαμε στην Αvis μας περίμενε δυσάρεστη έκπληξη διότι δεν δέχονταν με τίποτα την πιστωτική της Σίσσυς επειδή δεν ήταν ανάγλυφη. Χρησιμοποιήσαμε ότι επιχείρημα είχαμε, η Σίσσυ άφρισε να του εξηγεί...τίποτα ο υπάλληλος. Μουλάρωσε και δεν έπαιρνε από λόγια. Τον ρωτάω αν θα δεχθεί τη δική μου που ήταν κανονικά ανάγλυφη και είπε πως δεν έχει πρόβλημα με τον κάτοχο αλλά την κάρτα. Έλα όμως που εγώ την είχα αφήσει στο ξενοδοχείο στο safe! Μη έχοντας άλλη επιλογή άφησα τη Σίσσυ αμανάτι στο αεροδρόμιο να πιεί κανά καφέ και να ξεμπουρινιάσει και γύρισα στην πόλη κατά τον ίδιο τρόπο να φέρω την πιστωτική μου.
Ευτυχώς στο δρομολόγιο της επιστροφής είχε κάπως εκτονωθεί η κίνηση και λίγο πριν γίνουν τα νεύρα μου κορδόνια έφτασα. Ο υπάλληλος τελευταία στιγμή κι αφού κατάλαβε ότι μας καταταλαιπώρησε πρώτη μέρα των διακοπών μας πρόσφερε δωρεάν αναβάθμιση κι από κει που είχαμε κλείσει το πιο φθηνό 1000ράκι της εταιρείας μας έδωσε ένα κατακαίνουργιο peugeot 208 1400cc με τα ερκοντίσιον του και τα όλα του! Το αγαπήσαμε αυτό το αυτοκινητάκι!
Είχε όμως σχεδόν μεσημεριάσει όταν τελικά βγήκαμε στο δρόμο!
Ο στόχος ήταν να πάμε στο Cap de Formentor το οποίο είναι το βορειότερο ακρωτήρι του νησιού με το φάρο του Φορμεντόρ να αγναντεύει στη Μεσόγειο από τα 384 μέτρα καθώς και μερικές παραλίες στα πέριξ.
Η απόσταση δεν ήταν μεγάλη κάπου στα 70 χιλιόμετρα όμως ο δρόμος είχε κίνηση κι επίσης κάθε 2 χιλιόμετρα είχε κυκλικό κόμβο με 4-5 εξόδους ενώ ο χάρτης που είχα κατεβάσει δεν βοηθούσε καθόλου μα καθόλου!
Εν τω μεταξύ το οδήγημα το είχε αναλάβει εξ ολοκλήρου η Σίσσυ η οποία γενετικά από οδηγικής απόψεως είναι ένα κράμα ανάμεσα σε νταλικιέρη και σε ταρίφα ικανή να οδηγάει ώρες ατελείωτες σα να μην υπάρχει αύριο, ξεκινάς πχ για ένα χαλαρό μπάνιο προς τις ακτές της Κατερίνης και σου λέει έλα μωρέ δεν πεταγόμαστε μέχρι Αθήνα; από κει έχει πλοία όλη την ώρα και τσουπ μια χαρά μπορούμε να βρεθούμε Μύκονο για το σκ! Για τέτοια περίπτωση μιλάμε....Επίσης έχει γονιδιακά ενσωματωμένο gps. Καταλαβαίνει που βρίσκεται ανά πάσα στιγμή (αν δεν ήταν αρχιτέκτονας ίσως είχε γίνει εξερευνητής!)
Εγώ πάλι είχα αναλάβει το ρόλο να διαβάζω το χάρτη και να λέω σε ποιά έξοδο πρέπει να στρίψουμε. Επίσης να ανακατεύω με το καλαμάκι τα παγάκια στο φραπέ και να της δίνω να πίνει καμιά γουλιά! Στο πρώτο είχα αποτύχει εκ προοιμίου αφού ο χάρτης μου δεν είχε ούτε τους μισούς κυκλικούς κόμβους από όσους τελικά συναντήσαμε και επέμενα κιόλας στην άποψή μου για το ποιά έξοδο έπρεπε να πάρουμε (τρομάρα μου) με αποτέλεσμα να γυρίζουμε διαρκώς μπρος πίσω και να την εκνευρίσω! Στο ανακάτεμα του καφέ τα πήγα πάντως εξαιρετικά και όταν της πέρασαν τα νεύρα το αναγνώρισε που σκέφτηκα να πάρω το κουτάκι του καφέ μαζί μου από Ελλάδα
'Οταν πλησιάσαμε στο ακρωτήρι άρχισαν και οι στροφές και η διαδρομή ήταν κάπως έτσι...
Αργά το μεσημέρι φτάσαμε και στον προορισμό μας
Είχε πολύ κόσμο
Cap de Formentor
Ο φάρος του Formentor
Ο αέρας εκεί σε έπαιρνε και σε σήκωνε βέβαια.
΄Οταν χορτάσαμε τη θέα αποφασίσαμε να βγούμε σε μια από τις παραλίες χαμηλότερα-το αρχικό μας πλάνο έλεγε ότι θα κάναμε εξερεύνηση και τουρισμό τη μισή μέρα και την άλλη μισή άραγμα σε παραλία μια και είμαστε σε καλοκαιρινές διακοπές!
Βρήκαμε τη Cala Murta και απλώσαμε τις αρίδες μας στην αμμουδιά...
Ωραία παραλία ήταν και νερά κρύσταλλο!
Χαρήκαμε το μπανάκι μας ως αργά το απόγευμα να μπούμε και σε μουντ διακοπών και είπαμε να πεταχτούμε ως την Αλκούδια που ήταν 25 χιλιόμετρα περίπου πιο μακριά για καφεδάκι.
Πήγαμε ως εκεί αλλά δεν μας άρεσε. Μια παραλιακή πόλη με μια μαρίνα γεμάτη ιστιοπολοικά και με μεγάλη αλλά πολύ τουριστική παραλία χωρίς καμία γραφικότητα. Επίσης είχε πολύ ζέστη και κλασσικά είχαν μόνο ζεστό καφέ...Παραγγείλαμε εσπρέσο και παγάκια για να κάνουμε όπως όπως ένα φρέντο της συμφοράς...Οι Μαγιορκέζοι ανεπίδεκτοι συνεννόησης...δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί θέλαμε πάγο με τον καφέ! μας πήρε 10 λεπτά να δώσουμε παραγγελία και γυάλισε το μάτι μας! Ρε φίλε ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΙΕΙ ΚΑΦΕ μη ρωτάς πολλά
Δεν βρίσκω καμιά φωτογραφία από κει και μάλλον οφείλεται στο ότι δεν μας άρεσε τίποτα!
Πήραμε το δρόμο για πίσω και ακόμα ο ήλιος ήταν ψηλά! Την Πάλμα δεν την είχαμε δει σχεδόν καθόλου ακόμη. Με την άνεση του ΙΧ πήραμε την παραλιακή και φτάνοντας είδαμε αυτό
Κάναμε βόλτες στις γειτονιές παραλιακά και ξετρελαθήκαμε! Κούκλα η Πάλμα.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούμε λίγο και να βγούμε προς ανίχνευση της νυχτερινής ζωής...
Αργότερα περπατήσαμε προς την παλιά πόλη όπου όπως σε κάθε πρωτεύουσα συνωστίζεται ο κόσμος και περιηγηθήκαμε λίγο στα στενάκια, θαυμάσαμε τα όμορφα παλιά κτίρια και προσανατολιστήκαμε σε σχέση με τα εστιατόρια και τα μπαρ....Φάγαμε και μια ωραιότατη παέλια και κατευθυνθήκαμε προς τα μπαράκια να πιούμε και το ποτάκι μας. Πλην όμως ...απογοήτευση!
Υπέροχα μαγαζιά με ευφάνταστη διακόσμηση και όμορφες μουσικές αλλά ο κόσμος άφαντος!
Στο μεταξύ κατακαλόκαιρο....Αναρωτιόμασταν μήπως κάτι χάνουμε...μήπως η κίνηση είναι κάπου αλλού από αυτά που είχαμε διαβάσει. Όσο και να περπατούσαμε πάντως πέρα δώθε φως δε βλέπαμε πουθενά. Καθίσαμε κάπου να πιούμε αυτό το ποτό, εμείς οι δυό κι ο μπάρμαν! Πόσο να διασκεδάσεις έτσι; Και εννοείται πως ο μπάρμαν αγγλικά γρι. Ούτε καν να σκεφτείς δηλαδή να κάνεις μια ερώτηση, κάτι! Ο ταξιδιωτικός μας οδηγός έλεγε ότι η Μαγιόρκα στο κέντρο έχει πλούσια νυχτερινή ζωή.
Εμείς είμαστε πιο κέντρο δε γίνεται και μόλις οι τουρίστες τέλειωσαν το φαγητό εξαφανίστηκαν προς άγνωστη κατεύθυνση. Τα μπαρ τα χαίρονταν οι ιδιοκτήτες τους!
Με τα πολλά και αφού περπατήσαμε κι άλλο λέγοντας δεν μπορεί κάτι θα έχει αυτή η πόλη βρήκαμε ένα μπαράκι ΜΕ ΠΕΛΑΤΕΣ! Και μάλιστα έπαιζε και ροκ που το προτιμάμε...Μπήκαμε με χαρά να πιούμε ένα ποτό ακόμη και ο μπάρμαν επίσης μιλούσε και λίγα αγγλικά... Φυσικά το πρώτο που ρωτήσαμε ήταν που πήγε ο κόσμος και πως διασκεδάζουν εκεί, μας απάντησε το εξαιρετικό πως οι τουρίστες είτε δεν διασκεδάζουν και μένουν στα all inclusive ή προτιμούν τις περιοχές εκτός πόλης όπου μένουν οι Γερμανοί και έχουν τη δική τους διασκέδαση-κάτι σαν το δικό μας τον Κάβο στην Κέρκυρα δηλαδή και πως οι ντόπιοι βγαίνουν μόνο Παρασκευές και Σάββατα Εκείνη την ημέρα ήταν Κυριακή κι αν ο τύπος είχε δίκιο είχαμε μπροστά μας μια ολόκληρη βδομάδα νέκρας!
(και ναι είχε δίκιο....)
Φτάσαμε στην Πάλμα σχεδόν 10.30 το βράδυ και μόλις που είχε νυχτώσει! Καλό κ αυτό....Το αεροδρόμιο ήταν μεγάλο, βρώμικο και ζεστό-ο κλιματισμός προφανώς υπολειτουργούσε...Πήραμε ένα ταξί και κατευθείαν ξενοδοχείο. H απόσταση ήταν γύρω στα 9 χιλιόμετρα και στοίχισε 12 ευρώ.
Το ξενοδοχείο ήταν κεντρικότατο, δίπλα σε στάση λεωφορείου και είχαμε ένα μεγάλο δωμάτιο εκτός από τα κρεβάτια υπήρχε τραπεζάκι και πολυθρόνες πραγματικό κελεπούρι! Χαρήκαμε που κάναμε τόσο καλή επιλογή και πέσαμε ψόφιες για ύπνο.
Την επόμενη το πρωί βγήκα προς...ανίχνευση της γειτονιάς διότι η κοψοχρονιά τιμή του δωματίου δεν περιελάμβανε πρωινό κι έτσι έψαξα για τον κοντινότερο φούρνο. Δυό στενά παρακάτω βρήκα μια ωραιότατη panaderia (αρτοποιία) και βάλθηκα να περιεργάζομαι τα διάφορα αρτοσκευάσματα...
Εγώ τότε από ισπανικά ήμουν ανίδεη κι από ότι φάνηκε οι Ισπανοί από Αγγλικά δεν το κατείχαν το σπορ κι έτσι έμεινα να κοιτάζομαι επίμονα με τη φουρνάρισσα δίχως να ξέρουμε τι ήθελε η μία από τη ζωή της άλλης...Με τα πολλά και αφού ΔΕΝ κατάλαβα τι περιείχαν οι πίτες πήρα ότι βρήκα μπροστά μου και γύρισα στο δωμάτιο να φάμε και να επιστρέψουμε στο αεροδρόμιο για να παραλάβουμε το ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο αφού αν το παίρναμε κατά την άφιξη το προηγούμενο βράδυ θα χρεωνόμασταν μία μέρα επιπλέον! Είπαμε.... ξεκινήσαμε για διακοπές στη δίνη της κρίσης και με μεγάλες αφραγκιές εκείνη την εποχή.
Η κολλητή μου ελεύθερος επαγγελματίας στον κλάδο της οικοδομής είχε να δει άδεια ανέγερσης από το 2007 και γω στο πάλαι ποτέ ελληνικό δημόσιο έβλεπα το μισθό μου να έχει πάρει την κατρακύλα στο βούρκο των μνημονίων δίχως σταματημό.
Κι έτσι οι καλές σου, πήραμε μια χαρά το λεωφορειάκι προς αεροδρόμιο πλην όμως το πρωί με την αιχμή χρειάστηκε πάνω από ώρα για αυτά τα 9 χιλιόμετρα αφού ο δρόμος ήταν διαρκώς μποτιλιαρισμένος.
Όταν φτάσαμε στην Αvis μας περίμενε δυσάρεστη έκπληξη διότι δεν δέχονταν με τίποτα την πιστωτική της Σίσσυς επειδή δεν ήταν ανάγλυφη. Χρησιμοποιήσαμε ότι επιχείρημα είχαμε, η Σίσσυ άφρισε να του εξηγεί...τίποτα ο υπάλληλος. Μουλάρωσε και δεν έπαιρνε από λόγια. Τον ρωτάω αν θα δεχθεί τη δική μου που ήταν κανονικά ανάγλυφη και είπε πως δεν έχει πρόβλημα με τον κάτοχο αλλά την κάρτα. Έλα όμως που εγώ την είχα αφήσει στο ξενοδοχείο στο safe! Μη έχοντας άλλη επιλογή άφησα τη Σίσσυ αμανάτι στο αεροδρόμιο να πιεί κανά καφέ και να ξεμπουρινιάσει και γύρισα στην πόλη κατά τον ίδιο τρόπο να φέρω την πιστωτική μου.
Ευτυχώς στο δρομολόγιο της επιστροφής είχε κάπως εκτονωθεί η κίνηση και λίγο πριν γίνουν τα νεύρα μου κορδόνια έφτασα. Ο υπάλληλος τελευταία στιγμή κι αφού κατάλαβε ότι μας καταταλαιπώρησε πρώτη μέρα των διακοπών μας πρόσφερε δωρεάν αναβάθμιση κι από κει που είχαμε κλείσει το πιο φθηνό 1000ράκι της εταιρείας μας έδωσε ένα κατακαίνουργιο peugeot 208 1400cc με τα ερκοντίσιον του και τα όλα του! Το αγαπήσαμε αυτό το αυτοκινητάκι!
Είχε όμως σχεδόν μεσημεριάσει όταν τελικά βγήκαμε στο δρόμο!
Ο στόχος ήταν να πάμε στο Cap de Formentor το οποίο είναι το βορειότερο ακρωτήρι του νησιού με το φάρο του Φορμεντόρ να αγναντεύει στη Μεσόγειο από τα 384 μέτρα καθώς και μερικές παραλίες στα πέριξ.
Η απόσταση δεν ήταν μεγάλη κάπου στα 70 χιλιόμετρα όμως ο δρόμος είχε κίνηση κι επίσης κάθε 2 χιλιόμετρα είχε κυκλικό κόμβο με 4-5 εξόδους ενώ ο χάρτης που είχα κατεβάσει δεν βοηθούσε καθόλου μα καθόλου!
Εν τω μεταξύ το οδήγημα το είχε αναλάβει εξ ολοκλήρου η Σίσσυ η οποία γενετικά από οδηγικής απόψεως είναι ένα κράμα ανάμεσα σε νταλικιέρη και σε ταρίφα ικανή να οδηγάει ώρες ατελείωτες σα να μην υπάρχει αύριο, ξεκινάς πχ για ένα χαλαρό μπάνιο προς τις ακτές της Κατερίνης και σου λέει έλα μωρέ δεν πεταγόμαστε μέχρι Αθήνα; από κει έχει πλοία όλη την ώρα και τσουπ μια χαρά μπορούμε να βρεθούμε Μύκονο για το σκ! Για τέτοια περίπτωση μιλάμε....Επίσης έχει γονιδιακά ενσωματωμένο gps. Καταλαβαίνει που βρίσκεται ανά πάσα στιγμή (αν δεν ήταν αρχιτέκτονας ίσως είχε γίνει εξερευνητής!)
Εγώ πάλι είχα αναλάβει το ρόλο να διαβάζω το χάρτη και να λέω σε ποιά έξοδο πρέπει να στρίψουμε. Επίσης να ανακατεύω με το καλαμάκι τα παγάκια στο φραπέ και να της δίνω να πίνει καμιά γουλιά! Στο πρώτο είχα αποτύχει εκ προοιμίου αφού ο χάρτης μου δεν είχε ούτε τους μισούς κυκλικούς κόμβους από όσους τελικά συναντήσαμε και επέμενα κιόλας στην άποψή μου για το ποιά έξοδο έπρεπε να πάρουμε (τρομάρα μου) με αποτέλεσμα να γυρίζουμε διαρκώς μπρος πίσω και να την εκνευρίσω! Στο ανακάτεμα του καφέ τα πήγα πάντως εξαιρετικά και όταν της πέρασαν τα νεύρα το αναγνώρισε που σκέφτηκα να πάρω το κουτάκι του καφέ μαζί μου από Ελλάδα
'Οταν πλησιάσαμε στο ακρωτήρι άρχισαν και οι στροφές και η διαδρομή ήταν κάπως έτσι...
Αργά το μεσημέρι φτάσαμε και στον προορισμό μας
Είχε πολύ κόσμο
Cap de Formentor
Ο φάρος του Formentor
Ο αέρας εκεί σε έπαιρνε και σε σήκωνε βέβαια.
΄Οταν χορτάσαμε τη θέα αποφασίσαμε να βγούμε σε μια από τις παραλίες χαμηλότερα-το αρχικό μας πλάνο έλεγε ότι θα κάναμε εξερεύνηση και τουρισμό τη μισή μέρα και την άλλη μισή άραγμα σε παραλία μια και είμαστε σε καλοκαιρινές διακοπές!
Βρήκαμε τη Cala Murta και απλώσαμε τις αρίδες μας στην αμμουδιά...
Ωραία παραλία ήταν και νερά κρύσταλλο!
Χαρήκαμε το μπανάκι μας ως αργά το απόγευμα να μπούμε και σε μουντ διακοπών και είπαμε να πεταχτούμε ως την Αλκούδια που ήταν 25 χιλιόμετρα περίπου πιο μακριά για καφεδάκι.
Πήγαμε ως εκεί αλλά δεν μας άρεσε. Μια παραλιακή πόλη με μια μαρίνα γεμάτη ιστιοπολοικά και με μεγάλη αλλά πολύ τουριστική παραλία χωρίς καμία γραφικότητα. Επίσης είχε πολύ ζέστη και κλασσικά είχαν μόνο ζεστό καφέ...Παραγγείλαμε εσπρέσο και παγάκια για να κάνουμε όπως όπως ένα φρέντο της συμφοράς...Οι Μαγιορκέζοι ανεπίδεκτοι συνεννόησης...δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί θέλαμε πάγο με τον καφέ! μας πήρε 10 λεπτά να δώσουμε παραγγελία και γυάλισε το μάτι μας! Ρε φίλε ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΙΕΙ ΚΑΦΕ μη ρωτάς πολλά
Δεν βρίσκω καμιά φωτογραφία από κει και μάλλον οφείλεται στο ότι δεν μας άρεσε τίποτα!
Πήραμε το δρόμο για πίσω και ακόμα ο ήλιος ήταν ψηλά! Την Πάλμα δεν την είχαμε δει σχεδόν καθόλου ακόμη. Με την άνεση του ΙΧ πήραμε την παραλιακή και φτάνοντας είδαμε αυτό
Κάναμε βόλτες στις γειτονιές παραλιακά και ξετρελαθήκαμε! Κούκλα η Πάλμα.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούμε λίγο και να βγούμε προς ανίχνευση της νυχτερινής ζωής...
Αργότερα περπατήσαμε προς την παλιά πόλη όπου όπως σε κάθε πρωτεύουσα συνωστίζεται ο κόσμος και περιηγηθήκαμε λίγο στα στενάκια, θαυμάσαμε τα όμορφα παλιά κτίρια και προσανατολιστήκαμε σε σχέση με τα εστιατόρια και τα μπαρ....Φάγαμε και μια ωραιότατη παέλια και κατευθυνθήκαμε προς τα μπαράκια να πιούμε και το ποτάκι μας. Πλην όμως ...απογοήτευση!
Υπέροχα μαγαζιά με ευφάνταστη διακόσμηση και όμορφες μουσικές αλλά ο κόσμος άφαντος!
Στο μεταξύ κατακαλόκαιρο....Αναρωτιόμασταν μήπως κάτι χάνουμε...μήπως η κίνηση είναι κάπου αλλού από αυτά που είχαμε διαβάσει. Όσο και να περπατούσαμε πάντως πέρα δώθε φως δε βλέπαμε πουθενά. Καθίσαμε κάπου να πιούμε αυτό το ποτό, εμείς οι δυό κι ο μπάρμαν! Πόσο να διασκεδάσεις έτσι; Και εννοείται πως ο μπάρμαν αγγλικά γρι. Ούτε καν να σκεφτείς δηλαδή να κάνεις μια ερώτηση, κάτι! Ο ταξιδιωτικός μας οδηγός έλεγε ότι η Μαγιόρκα στο κέντρο έχει πλούσια νυχτερινή ζωή.
Εμείς είμαστε πιο κέντρο δε γίνεται και μόλις οι τουρίστες τέλειωσαν το φαγητό εξαφανίστηκαν προς άγνωστη κατεύθυνση. Τα μπαρ τα χαίρονταν οι ιδιοκτήτες τους!
Με τα πολλά και αφού περπατήσαμε κι άλλο λέγοντας δεν μπορεί κάτι θα έχει αυτή η πόλη βρήκαμε ένα μπαράκι ΜΕ ΠΕΛΑΤΕΣ! Και μάλιστα έπαιζε και ροκ που το προτιμάμε...Μπήκαμε με χαρά να πιούμε ένα ποτό ακόμη και ο μπάρμαν επίσης μιλούσε και λίγα αγγλικά... Φυσικά το πρώτο που ρωτήσαμε ήταν που πήγε ο κόσμος και πως διασκεδάζουν εκεί, μας απάντησε το εξαιρετικό πως οι τουρίστες είτε δεν διασκεδάζουν και μένουν στα all inclusive ή προτιμούν τις περιοχές εκτός πόλης όπου μένουν οι Γερμανοί και έχουν τη δική τους διασκέδαση-κάτι σαν το δικό μας τον Κάβο στην Κέρκυρα δηλαδή και πως οι ντόπιοι βγαίνουν μόνο Παρασκευές και Σάββατα
Εκείνη την ημέρα ήταν Κυριακή κι αν ο τύπος είχε δίκιο είχαμε μπροστά μας μια ολόκληρη βδομάδα νέκρας!(και ναι είχε δίκιο....)
Last edited:
