Λιθουανία Lithuanian Sea Side!

[Alobar]

Κυριακή πρωί, ένα γεμάτο πρωινό και βρισκόμαστε ήδη στο λεωφορείο για Palanga, το μεγαλύτερο καλοκαιρινό τουριστικό θέρετρο της Λιθουανίας. Η πρώτη στάση θα γίνει σε ένα υπέροχο πάρκο που φιλοξενεί ένα μουσείο κεχριμπαριου. Μετά την ανιαρή επίσκεψη στο συγκεκριμένο μουσείο (προτείνεται μόνο για χομπίστες του είδους), κατευθυνόμαστε στην παραλία της Palanga. Το τοπίο είναι εντυπωσιακό για ακόμα μια φορά. Η θάλασσα και η αμμουδιά μοιάζουν απίστευτα αχανείς σε σύγκριση με τα ελληνικά δεδομένα. Πράσινα πανύψηλα δέντρα προσθέτουν μια εξωτική νότα. Οι 7 βαθμοί κελσίου μας αποτρέπουν από το να κολυμπήσουμε, αλλά δεν πειράζει θα επιστρέψω ένα καλοκαίρι στις ίδιες περιοχές, που θα πάει.. Το ότι η παραλία δεν έχει πολλούς τουρίστες με παρηγορεί κάπως. Περπατάμε για τρία χιλιόμετρα (η παραλία της Palanga είναι μεγαλύτερη) και φτάνουμε σε μια γέφυρα που εκτείνεται κατά μήκος της θάλασσας. Ακόμα μια μαγευτική βόλτα, εξωτικά τοπία και το -δεν μπορώ να το περιγράψω- αίσθημα ικανοποίησης όταν βλέπουμε κάτι πρωτόγνωρο. Έχουμε φτάσει όμως στην είσοδο της πόλης. Η πόλη είναι ωραία και γραφική, τουριστική δε (φαντάζομαι τι θα γίνεται το καλοκαίρι). Τώρα μόνο λίγοι Ρώσοι τουρίστες μας κάνουν παρέα. Όμορφα δρομάκια, συμπαθητικά μαγαζιά με περίεργα χρώματα και σχήματα, μια τεράστια εκκλησία, πάρκα, λίμνες. Το μοναδικό μειονέκτημα είναι η έλλειψη αυθεντικότητας που υπάρχει στην αρχιτεκτονική, όλα μοιάζουν σερβιρισμένα για τους τουρίστες.. Παρ’ όλα αυτά το highlight του ταξιδιού παραμένει το CuronianSpit!

Το πάρκο που φιλοξενεί το Amber Museum

Ο κεντρικός δρόμος της Palanga

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 3 of 4

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[elenara88]

Για συνεχιστε παρακαλω...! θελουμε φωτος και λεπτομερειες!

 

[Alobar]

Λιθουανική σαχάρα!

4.00. Ο ήλιος δεν υπάρχει ούτε για δείγμα. Μπαίνουμε στο πλοίο που θα μας μεταφέρει στo Curonian Spit και πιο συγκεκριμένα στη μεγαλύτερη πόλη τη Nida. Μετά από είκοσι λεπτά περίπου φτάνουμε στη Nida. Η Nida είναι μία πόλη 1600 περίπου κατοίκων και το πιο δυτικό σημείο της Λιθουανίας και όλων των βαλτικών κρατών. Στην Nida βρίσκεται το σπίτι του συγγραφέα Thomas Mann, που έζησε εκεί την περίοδο 1930-1932. H πιο ωραία στιγμή του ταξιδιού πλησιάζει.. Αχανής θάλασσα, αμμουδιά μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι, πανύψηλα καταπράσινα δέντρα, θεόρατοι αμμόλοφοι.. Ακολουθούμε κατά μήκος το μονοπάτι για να φτάσουμε στον περίφημο Parnidis dune, η αλλιώς great dune, ή αλλιώς Λιθουανική σαχάρα! Ο αμμόλοφος Parnidis λοιπόν αγγίζει τα 52 μέτρα. Άμμος και αέρας άναρχα ανακατεμένα δημιουργούν αυτό το μαγευτικό τοπίο. Από την μία πλευρά βλέπεις την βαλτική θάλασσα, από την άλλη το Curonian Lagoon. Τι ωραία αίσθηση να κάνεις hiking βλέποντας τόσο ασυνήθιστες εικόνες, μα συνάμα τόσο μαγευτικές.
Ύστερα από τέσσερις περίπου ώρες παίρνουμε τον δρόμο του γυρισμού. Την κούραση την αντικαθιστά ο ενθουσιασμός, όχι όμως για όλους! Κάποιοι γκρινιάζουν για το ένα για το άλλο.. Έφτασε 9 και κατευθυνόμαστε στο χοστελ. Η τέλεια μέρα θα τελειώσει σε μια απαίσια παμπ και ένα μέτριο club. Ήδη σκέφτομαι την αυριανή μέρα: η περίφημη και τουριστική (αν και άγνωστη για εμάς) Palanga και ο περίφημος λόφος των σταυρών(hillofcrosses). Θα δω άραγε κάτι που θα με εντυπωσιάσει περισσότερο από το CuronianSpit?
Π.Σ. Ευτυχώς, που έβγαλα φωτογραφίες από το ταξίδι, γιατί μετά από τρεις ημέρες μου έχει μείνει η αίσθηση ότι είδα κάτι μαγευτικό, αλλά μόνο η φωτογραφία καταφέρνει να με γυρίσει πίσω στη συγκεκριμένη κατάσταση, τη συγκεκριμένη στιγμή, με τους συγκεκριμένους ανθρώπους. Οι προσωπικές φωτογραφίες έχουν ψυχή και μνήμη..

 

[Alobar]

Κυριακή πρωί, ένα γεμάτο πρωινό και βρισκόμαστε ήδη στο λεωφορείο για Palanga, το μεγαλύτερο καλοκαιρινό τουριστικό θέρετρο της Λιθουανίας. Η πρώτη στάση θα γίνει σε ένα υπέροχο πάρκο που φιλοξενεί ένα μουσείο κεχριμπαριου. Μετά την ανιαρή επίσκεψη στο συγκεκριμένο μουσείο (προτείνεται μόνο για χομπίστες του είδους), κατευθυνόμαστε στην παραλία της Palanga. Το τοπίο είναι εντυπωσιακό για ακόμα μια φορά. Η θάλασσα και η αμμουδιά μοιάζουν απίστευτα αχανείς σε σύγκριση με τα ελληνικά δεδομένα. Πράσινα πανύψηλα δέντρα προσθέτουν μια εξωτική νότα. Οι 7 βαθμοί κελσίου μας αποτρέπουν από το να κολυμπήσουμε, αλλά δεν πειράζει θα επιστρέψω ένα καλοκαίρι στις ίδιες περιοχές, που θα πάει.. Το ότι η παραλία δεν έχει πολλούς τουρίστες με παρηγορεί κάπως. Περπατάμε για τρία χιλιόμετρα (η παραλία της Palanga είναι μεγαλύτερη) και φτάνουμε σε μια γέφυρα που εκτείνεται κατά μήκος της θάλασσας. Ακόμα μια μαγευτική βόλτα, εξωτικά τοπία και το -δεν μπορώ να το περιγράψω- αίσθημα ικανοποίησης όταν βλέπουμε κάτι πρωτόγνωρο. Έχουμε φτάσει όμως στην είσοδο της πόλης. Η πόλη είναι ωραία και γραφική, τουριστική δε (φαντάζομαι τι θα γίνεται το καλοκαίρι). Τώρα μόνο λίγοι Ρώσοι τουρίστες μας κάνουν παρέα. Όμορφα δρομάκια, συμπαθητικά μαγαζιά με περίεργα χρώματα και σχήματα, μια τεράστια εκκλησία, πάρκα, λίμνες. Το μοναδικό μειονέκτημα είναι η έλλειψη αυθεντικότητας που υπάρχει στην αρχιτεκτονική, όλα μοιάζουν σερβιρισμένα για τους τουρίστες.. Παρ’ όλα αυτά το highlight του ταξιδιού παραμένει το CuronianSpit!

Το πάρκο που φιλοξενεί το Amber Museum

Ο κεντρικός δρόμος της Palanga

 

[Alobar]

Ξανά στο λεωφορείο λοιπόν και πάμε για τον τελικό μας προορισμό : λόφος των σταυρών , δώδεκα χιλιόμετρα μακριά από την τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Λιθουανίας,Siauliai. Είτε σε διακατέχει κάποια θρησκευτικότητα είτε όχι είναι ένα μέρος που αξίζει να το επισκεφθείς. Ο λόφος δεν είναι μεγάλος, περπατιέται γρήγορα, οι σταυροί κάποιοι απλοί, κάποιοι θεόρατοι, κάποιοι αστείοι και κιτς, κάποιοι πανέμορφοι. Την εικόνα με τους σταυρούς συμπληρώνουν αγαλματάκια της παρθένου Μαρίας, ξυλόγλυπτα, κομποσκοίνια, φωτογραφίες. Ένας λόφος που είναι γεμάτος από αμέτρητους σταυρούς (για την ακρίβεια γύρω στους 100.000 μέτρησαν το 2006). Στην ουσία, ο καθένας μπορεί να βάλει ένα σταυρό (2 λίτας- περίπου μισό ευρώ- ο μικρότερος αν θυμάμαι καλά). Οι σταυροί απομακρύνθηκαν από τους Σοβιετικούς πάνω από τρεις φορές, αλλά οι Λιθουανοί συνέχεια τοποθετούσαν καινούργιους ξανά, καθώς ο λόφος αποτελούσε ένα σύμβολο ανεξαρτησίας, ταυτότητας και πολιτισμικής κληρονομιάς για αυτούς. Νυχτώνει και έχοντας μείνει μόνος να φωτογραφίζω τους σταυρούς με φόντο τα πυκνά μαύρα σύννεφα, παρατηρώ ότι το τοπίο έχει γίνει υπέροχα τρομακτικό. Μια εικόνα που βελτίωσε την άποψη μου για τον συγκεκριμένο αξιοθέατο.
Προσωπικά δεν με ενθουσίασε, αλλά μου άρεσε. Αλλά μάλλον ήμουν η εξαίρεση, γιατί οι αντιδράσεις για τον λόφο των σταυρών από τους συνταξιδιώτες μου ήταν διαφορετικές. Από <<το πιο ωραίο αξιοθέατο που έχω δει μέχρι τώρα στην Λιθουανία>> του Ολλανδού φίλου μου, μέχρι <<απαίσιο, τουριστικό, τρομακτικό, βλασφημία>> των μεσοανατολιτών φίλων μου (δεν ήταν ιδιαίτερα θρήσκοι). Πολιτισμικές διαφορές..

Έτσι λοιπόν φτάνουμε στο τέλος του ταξιδιού. Λεωφορείο για τελευταία φορά και σε τέσσερις ώρες θα είμαστε στο Βίλνιους. Αναπολώ τις στιγμές του ταξιδιού, τους απέραντους αμμόλοφους στο CuronianSpit, την παραλία της Palanga, τους τεράστιους σταυρούς.. Αξίζει σίγουρα τον κόπο να επισκεφτείτε κάποια από αυτά τα μέρη και να μην μείνετε μόνο στο Βίλνιους, το οποίο βέβαια είναι υπέροχη πόλη. Η λιθουανική φύση είναι υπέροχη.. Οι θερμοκρασίες είναι απαγορευτικές όμως τον χειμώνα (για τους ευαίσθητους στο κρύο).

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες-Ευρώπη

 

[babaduma]

Ακόμη μια καλογραμένη ιστορία. Συμφωνούμε για Palanga και τον λόφο των σταυρών, στο Curonian Spit τό'θελα πολύ να πάω, το πάλεψα όσο δεν έπαιρνε (δυό φορές έκλεισα και ακύρωσα διαμονή) αλλά - τελικά - δεν έβγαινε το πρόγραμμα κι έτσι έμεινε σαν λόγος για μια πιθανή νέα επίσκεψη στις Βαλτικές.

 

[Alobar]

Πρέπει να την κάνεις την επίσκεψη. Χωρίς βέβαια να έχω ταξιδέψει σε πολλά μέρη μου φάνηκε αρκετά ιδιαίτερη. Απ'ότι μου είπαν, όλος ο κόσμος το καλοκαίρι μετακινείται από το Vilnius προς την παραλιακή μεριά της Lithuanias, οπότε θα υπάρχει το πρόβλημα του τουρισμου. Από την άλλη έστω και Σεπτέμβρη δε είναι ιδιαίτερα εύκολο να βουτήξεις στην Βαλτική.

 

[babaduma]

Από την άλλη έστω και Σεπτέμβρη δε είναι ιδιαίτερα εύκολο να βουτήξεις στην Βαλτική.

Εδώ θα διαφωνήσω. Αύγουστο μήνα, εμένα μου φάνηκαν απρόβλεπτα ζεστά τα νερά και στη Λεττονία και στην Εσθονία. Δεν είχα κανένα πρόβλημα να βουτήξω. Πολύ πιο κρύες είναι οι θάλασσες στην Κέρκυρα ή στη Χίο ή σ' ένα σωρό άλλα ελληνικά νησιά.

 

[Alobar]

Βασικά δεν βουτηξαμε επειδή αν και Σεπτεμβρη είχε κρύο. Το νερό όντως δεν ηταν πολύ κρύο!