evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.953
- Likes
- 16.683
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Περιεχόμενα
Ξυπνήσαμε με πολύ όρεξη να ανακαλύψουμε την πόλη-μου είχαν ήδη πει πως την Νάπολη για να τη νιώσεις πρέπει να την περπατήσεις όσο δεν πάει όπως και κάθε άλλη πόλη δηλαδή , η πρόβλεψη μιλούσε για βροχές και καταιγίδες αργότερα αλλά είπαμε έστω έτσι!
Πριν από όλα βέβαια καθήσαμε σ ένα καφέ-φούρνο κοντά στο σπίτι για ένα ξεγυρισμένο πρωινό.
Αυτό με την άχνη το λένε σφολιατέλα και είναι κάτι σαν την δική μας τη Σαλονικιώτικη μπουγάτσα!
Σύντομα θα καταλαβαίναμε πως περίπου όλη η Νάπολη είναι ένα...φαγητό, οπότε σας προειδοποιώ από τώρα πως θα σας τα δείξω όλα όσα φάγαμε
Ηπια κ έναν καταπληκτικό καπουτσίνο και ξεκίνησε το τουρ...
Συμπαθητικούλα η γειτονιά μας!
Αυτός ο κυριούλης καθάριζε μύδια και μου φάνηκε πολύ ..λόκαλ το σκηνικό!
Περπατήσαμε ως τη Scappanapoli και αρχίσαμε τα πάνω -κάτω, αριστερά- δεξιά...
Παντού φαγητό!
Μια έβρεχε και μια σταματούσε. Πλάκωσε κι ο τουρισμός ξανά.
Περίμενα αρκετή ώρα για να βγάλω αυτό το στενό χωρίς άνθρωπο!
Δοκίμασα και μια τηγανητή πίτσα από τον Sorbillo. Ενδιαφέρουσα γεύση.
'Ενα από αυτά που είχα σημειώσει στη λίστα μου ήταν η επίσκεψη στο παρεκκλήσι του San Severo για να δούμε το άγαλμα του Χριστού με το διάφανο σεντόνι.
'Οταν φτάσαμε στο σημείο η ουρά στην είσοδο ξεπερνούσε τα 30 άτομα και μας ενημέρωσαν πως ήδη είχαν εξαντληθεί τα εισιτήρια για εκείνη την ημέρα!
Αφού φάγαμε πόρτα , το αφήσαμε μήπως το προλάβουμε την τελευταία μέρα και συνεχίσαμε ποδαράτοι προς τον ισπανικό τομέα ή αλλιώς Quartieri Spagnoli.
Τον λατρεύουν τον Μαραντόνα εδώ. Ούτε στην Αργεντινή τέτοια λατρεία...Σε κάθε μαγαζί σχεδόν υπάρχει φωτογραφία του.
η απαραίτητη (τουριστική) μπουγαδούλα
Εν τω μεταξύ άρχισε η καταιγίδα...Κι όταν λέμε καταιγίδα εννοούμε από αυτές που ότι και να κρατάς ή και να φοράς θα βραχείς όπως και να έχει.
Σε λιγότερο από 5 λεπτά ένιωθα να έχουν πάρει νερό και τα δύο μου παπούτσια ενώ ήδη βρέχονταν και τα ρούχα μου.
Πατήσαμε κ έναν ωραιότατο καβγά μέσα στο δρόμο διότι ο ένας που είχε έρθει αρκετές φορές Νάπολη και μας έδειχνε το δρόμο έψαχνε να βρει ένα μαγαζί που είχε φάει κάποια στιγμή αλλά δεν το έβρισκε και εν τω μεταξύ η βροχή δυνάμωνε και μας την έλεγε κ από πάνω ότι αφού θέλετε να φάτε σε τουριστικό και όχι εκεί που θα σας πάω εγώ και δν αντέχετε λίγη βροχούλα εντάξει ας καθήσουμε εδώ τέτοιοι που είστε (!) ...Αφού είπαμε από μερικά ...γαλλικά ο καθένας και εκτονώθηκε η φάση τελικά καθήσαμε σε αυτό....
Που ευχαρίστως κρεμούσα και γω το παντελόνι μου μαζί με την διακοσμητική μπουγάδα μπας και στεγνώσει λίγο μέχρι να φύγουμε
Και έφαγα αυτά! (συγνώμη!)
Mόλις σταμάτησε η βροχή ξαμολυθήκαμε και πάλι.
Εκεί κοντά ήταν και ο σταθμός μετρό Toledo που έχει πάρει βραβείο αρχιτεκτονικής ως το καλύτερο δημόσιο κτίριο της χρονιάς για το 2013 (όταν ανοίξει βέβαια το μετρό της Θεσσαλονίκης θα τους τον φάμε τον τίτλο )
Νταξ ...ήταν εντυπωσιακός!
Κόντεψα να σαβουρντιστώ στις κυλιόμενες για να πιάσω και το "μάτι"!
και αφού το είδαμε κι αυτό κατηφορίσαμε προς την Galleria Umberto
Να μαι και γω.. Λίγο βρεγμένη ακόμα αλλά τι να έκανα
Στην έξοδο πέσαμε σε γάμο ντόπιων!
Αυτά παθαίνεις αν τρως όλη σου την πίτσα από μικρός.....
Συνεχίσαμε στην Piazza del Plebiscito με το Τeatro di San Carlo και το Βασιλικό Ανάκτορο
Βγήκαμε και παραλία και στο βάθος ο Βεζούβιος
Εν τω μεταξύ οδηγούν σαν τρελοί! Τα δε μηχανάκια είναι αμέτρητα και πετάγονται από παντού.
Κορυφαία στιγμή όταν είδα σε στενό της Scappanapoli διανομέα ο οποίος οδηγούσε μηχανάκι με το ένα χέρι και με το άλλο κρατούσε δίσκο με καφέδες!!!! Μέχρι να βγάλω φωτογραφία εξαφανίστηκε...ύστερα διαμαρτύρονται οι δικοί μας της efood
Castel dell' Uovo Δηλαδή το Κάστρο του Αυγού
Και βόλτα ακόμη 2-3 χιλιόμετρα στο παραλιακό μέτωπο
Δεν πιστεύω να πόνεσαν κανενός τα πόδια!
Κάναμε και μπρέικ για καφέ και αποφασίσαμε να γυρίσουμε για κανά δίωρο σπίτι γιατί Νάπολη είσαι οπότε τι δεν θα βγείς και για βράδυ;;
Τρόπος εύκολος να γυρίσουμε δεν βρέθηκε. Έτσι έγινε η ίδια διαδρομή αντίστροφα και από τη στάση Τολέδο πήραμε ένα τρενάκι που μας έβγαζε (σχετικά) κοντά κι έτσι όταν αισίως ανέβηκα (με τα πόδια φυσικά) στον 5ο όροφο του σπιτιού και τσέκαρα το βηματομετρητή είχε αισίως καταγράψει τα 20 χιλιόμετρα
Αφού κάναμε τα.... μπωτέ μας και ξαναγίναμε άνθρωποι καθαροί και μοσχομυριστοί πήραμε και πάλι το τρένο και βγήκαμε στην περιοχή Vomero (κάτω από το κάστρο του St Elmo όπου κυκλοφορεί ο κόσμος ο καλός ο κυριλές και καθίσαμε σε τούτο το wine bar και απολαύσαμε με μισό μάτι αυτές τις γκουρμεδιές!
Τελικά ήταν πολύ πιο νόστιμες από όσο τους φαίνονταν και οικονομικές γιατί εδώ στη Νάπολη ξέχασα να πω πως το φαγητό ήταν παντού και υπέροχο αλλά και πολύ προσιτό!
Κάναμε και μια γύρα ακόμη και αποφασίσαμε να πιούμε και κάτι κρασιά σ ένα επόμενο μπαράκι και με το ένα και με το άλλο το λήξαμε κατά τις 2 τα ξημερώματα!!!
Η επόμενη μέρα είχε το πιο ενδιαφέρον-για μένα κομμάτι του ταξιδιού, την εκδρομή προς την Costiera Amalfitana και αδημονούσα πολύ.
Πριν το ταξίδι το δεξί μου πόδι με ενοχλούσε για κάποιες μέρες αλλά δεν το έδωσα σημασία μετά τα χιλιόμετρα αυτής της μέρας όμως ένιωθα κάτι επίμονες σουβλιές στο ισχύο μόλις ξάπλωσα. Φοβήθηκα μήπως χειροτερέψει την επόμενη και ευτυχώς είχα μαζί μου μυοχαλαρωτικά...Κούμπωσα ένα και έπεσα ξερή για ύπνο....
Πριν από όλα βέβαια καθήσαμε σ ένα καφέ-φούρνο κοντά στο σπίτι για ένα ξεγυρισμένο πρωινό.
Αυτό με την άχνη το λένε σφολιατέλα και είναι κάτι σαν την δική μας τη Σαλονικιώτικη μπουγάτσα!
Σύντομα θα καταλαβαίναμε πως περίπου όλη η Νάπολη είναι ένα...φαγητό, οπότε σας προειδοποιώ από τώρα πως θα σας τα δείξω όλα όσα φάγαμε
Ηπια κ έναν καταπληκτικό καπουτσίνο και ξεκίνησε το τουρ...
Συμπαθητικούλα η γειτονιά μας!
Αυτός ο κυριούλης καθάριζε μύδια και μου φάνηκε πολύ ..λόκαλ το σκηνικό!
Περπατήσαμε ως τη Scappanapoli και αρχίσαμε τα πάνω -κάτω, αριστερά- δεξιά...
Παντού φαγητό!
Μια έβρεχε και μια σταματούσε. Πλάκωσε κι ο τουρισμός ξανά.
Περίμενα αρκετή ώρα για να βγάλω αυτό το στενό χωρίς άνθρωπο!
Δοκίμασα και μια τηγανητή πίτσα από τον Sorbillo. Ενδιαφέρουσα γεύση.
'Ενα από αυτά που είχα σημειώσει στη λίστα μου ήταν η επίσκεψη στο παρεκκλήσι του San Severo για να δούμε το άγαλμα του Χριστού με το διάφανο σεντόνι.
'Οταν φτάσαμε στο σημείο η ουρά στην είσοδο ξεπερνούσε τα 30 άτομα και μας ενημέρωσαν πως ήδη είχαν εξαντληθεί τα εισιτήρια για εκείνη την ημέρα!
Αφού φάγαμε πόρτα , το αφήσαμε μήπως το προλάβουμε την τελευταία μέρα και συνεχίσαμε ποδαράτοι προς τον ισπανικό τομέα ή αλλιώς Quartieri Spagnoli.
Τον λατρεύουν τον Μαραντόνα εδώ. Ούτε στην Αργεντινή τέτοια λατρεία...Σε κάθε μαγαζί σχεδόν υπάρχει φωτογραφία του.
η απαραίτητη (τουριστική) μπουγαδούλα
Εν τω μεταξύ άρχισε η καταιγίδα...Κι όταν λέμε καταιγίδα εννοούμε από αυτές που ότι και να κρατάς ή και να φοράς θα βραχείς όπως και να έχει.
Σε λιγότερο από 5 λεπτά ένιωθα να έχουν πάρει νερό και τα δύο μου παπούτσια ενώ ήδη βρέχονταν και τα ρούχα μου.
Πατήσαμε κ έναν ωραιότατο καβγά μέσα στο δρόμο διότι ο ένας που είχε έρθει αρκετές φορές Νάπολη και μας έδειχνε το δρόμο έψαχνε να βρει ένα μαγαζί που είχε φάει κάποια στιγμή αλλά δεν το έβρισκε και εν τω μεταξύ η βροχή δυνάμωνε και μας την έλεγε κ από πάνω ότι αφού θέλετε να φάτε σε τουριστικό και όχι εκεί που θα σας πάω εγώ και δν αντέχετε λίγη βροχούλα εντάξει ας καθήσουμε εδώ τέτοιοι που είστε (!) ...Αφού είπαμε από μερικά ...γαλλικά ο καθένας και εκτονώθηκε η φάση τελικά καθήσαμε σε αυτό....
Που ευχαρίστως κρεμούσα και γω το παντελόνι μου μαζί με την διακοσμητική μπουγάδα μπας και στεγνώσει λίγο μέχρι να φύγουμε
Και έφαγα αυτά! (συγνώμη!)
Mόλις σταμάτησε η βροχή ξαμολυθήκαμε και πάλι.
Εκεί κοντά ήταν και ο σταθμός μετρό Toledo που έχει πάρει βραβείο αρχιτεκτονικής ως το καλύτερο δημόσιο κτίριο της χρονιάς για το 2013 (όταν ανοίξει βέβαια το μετρό της Θεσσαλονίκης θα τους τον φάμε τον τίτλο
)Νταξ ...ήταν εντυπωσιακός!
Κόντεψα να σαβουρντιστώ στις κυλιόμενες για να πιάσω και το "μάτι"!
και αφού το είδαμε κι αυτό κατηφορίσαμε προς την Galleria Umberto
Να μαι και γω.. Λίγο βρεγμένη ακόμα αλλά τι να έκανα
Στην έξοδο πέσαμε σε γάμο ντόπιων!
Αυτά παθαίνεις αν τρως όλη σου την πίτσα από μικρός.....
Συνεχίσαμε στην Piazza del Plebiscito με το Τeatro di San Carlo και το Βασιλικό Ανάκτορο
Βγήκαμε και παραλία και στο βάθος ο Βεζούβιος
Εν τω μεταξύ οδηγούν σαν τρελοί! Τα δε μηχανάκια είναι αμέτρητα και πετάγονται από παντού.
Κορυφαία στιγμή όταν είδα σε στενό της Scappanapoli διανομέα ο οποίος οδηγούσε μηχανάκι με το ένα χέρι και με το άλλο κρατούσε δίσκο με καφέδες!!!! Μέχρι να βγάλω φωτογραφία εξαφανίστηκε...ύστερα διαμαρτύρονται οι δικοί μας της efood
Castel dell' Uovo Δηλαδή το Κάστρο του Αυγού
Και βόλτα ακόμη 2-3 χιλιόμετρα στο παραλιακό μέτωπο
Δεν πιστεύω να πόνεσαν κανενός τα πόδια!
Κάναμε και μπρέικ για καφέ και αποφασίσαμε να γυρίσουμε για κανά δίωρο σπίτι γιατί Νάπολη είσαι οπότε τι δεν θα βγείς και για βράδυ;;
Τρόπος εύκολος να γυρίσουμε δεν βρέθηκε. Έτσι έγινε η ίδια διαδρομή αντίστροφα και από τη στάση Τολέδο πήραμε ένα τρενάκι που μας έβγαζε (σχετικά) κοντά κι έτσι όταν αισίως ανέβηκα (με τα πόδια φυσικά) στον 5ο όροφο του σπιτιού και τσέκαρα το βηματομετρητή είχε αισίως καταγράψει τα 20 χιλιόμετρα
Αφού κάναμε τα.... μπωτέ μας και ξαναγίναμε άνθρωποι καθαροί και μοσχομυριστοί πήραμε και πάλι το τρένο και βγήκαμε στην περιοχή Vomero (κάτω από το κάστρο του St Elmo όπου κυκλοφορεί ο κόσμος ο καλός ο κυριλές και καθίσαμε σε τούτο το wine bar και απολαύσαμε με μισό μάτι αυτές τις γκουρμεδιές!
Τελικά ήταν πολύ πιο νόστιμες από όσο τους φαίνονταν και οικονομικές γιατί εδώ στη Νάπολη ξέχασα να πω πως το φαγητό ήταν παντού και υπέροχο αλλά και πολύ προσιτό!
Κάναμε και μια γύρα ακόμη και αποφασίσαμε να πιούμε και κάτι κρασιά σ ένα επόμενο μπαράκι και με το ένα και με το άλλο το λήξαμε κατά τις 2 τα ξημερώματα!!!
Η επόμενη μέρα είχε το πιο ενδιαφέρον-για μένα κομμάτι του ταξιδιού, την εκδρομή προς την Costiera Amalfitana και αδημονούσα πολύ.
Πριν το ταξίδι το δεξί μου πόδι με ενοχλούσε για κάποιες μέρες αλλά δεν το έδωσα σημασία μετά τα χιλιόμετρα αυτής της μέρας όμως ένιωθα κάτι επίμονες σουβλιές στο ισχύο μόλις ξάπλωσα. Φοβήθηκα μήπως χειροτερέψει την επόμενη και ευτυχώς είχα μαζί μου μυοχαλαρωτικά...Κούμπωσα ένα και έπεσα ξερή για ύπνο....
Last edited:
