evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.953
- Likes
- 16.683
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Περιεχόμενα
Ποζιτάνο
Πραγματικά δεν έχω λόγια να περιγράψω όλη αυτή την ομορφιά που αντίκρυσα...σκέφτηκα πως τελικά δεν είναι τυχαίο που οι περιοχές αυτές ανήκουν στα ...φιλέτα του κόσμου.
Δε θέλω να μπω στο τρυπάκι να συγκρίνω τα δικά μας νησιά, μιλάμε για άλλο ύφος, άλλο χρώμα τα πάντα όλα διαφορετικά.
Αυτό που είδα εγώ εκεί ήταν έντονα ιταλικό , είχε προσωπικότητα , αύρα....ήταν κλασσάτο αριστοκρατικό και απλά με συνεπήρε!
@psilos3 για να προλάβω το σχόλιό σου...καραβάκι της γραμμής ήταν αυτό κι έκανε κάποιες στάσεις (όχι πολλές όμως). Για κάθε προορισμό πλήρωνες 9 ευρώ. Δηλαδή 9 δώσαμε προς Αμάλφι και μετά πάλι άλλα 9 για Ποζιτάνο. Υπήρχαν και καθαρά τουριστικά που έκαναν κάποια τουρ αλλά αφενός ήταν πολύ ακριβότερα , αφετέρου τα έβρισκες επί τόπου. Μην ξεχνάμε πως γενικά είμασταν κ off season , ο κόσμος ήταν αισθητά λιγότερος οπότε και η προσφορά αντίστοιχα μειωμένη...
Για τη διαδρομή αφήνω τις εικόνες να μιλήσουν από μόνες τους...
Εν πλω στην κοστιέρα
Πλησιάζουμε....
Νάτο το διαμαντάκι!
Πως είπατε;;;
Κατεβήκαμε στην ακτή και βάλθηκα να χαθώ μέσα στα πανέμορφα σοκάκια
Η έκφρασή μου νομίζω τα λέει όλα για το πως νιώθω...παρότι κουρασμένη...η αίσθηση του να βρίσκεσαι εκεί κ να απολαμβάνεις το ποτάκι σου με φόντο αυτό το σκηνικό, τι άλλο να ζητήσει δηλαδή κανείς!
Τι λέτε το πουλάω;
και σιγά σιγά ανηφορίσαμε για να πάρουμε το λεωφορείο της επιστροφής αφού κόντευε να νυχτώσει. Στη διαδρομή βέβαια μου κόπηκε η ανάσα από τις θέες
εεεεε;;;; σαν τρελή ήθελα να πιω το κρασάκι μου σ αυτή την ταράτσα!
ήταν και τα ζεστά χρώματα του δειλινού που έκαναν το τοπίο ακαταμάχητο
Με βαριά καρδιά πήγα προς τα λεωφορεία....πως να φύγεις εύκολα από τέτοια ομορφιά;
Στη στάση είχε το χαβαλέ του. Πέρασε ένα λεωφορείο φόρτωσε 5 άτομα και τους υπόλοιπους μας μούτζωσε. Σε 20 λεπτά μας είπε έχει κ άλλο.
Στοιχηθήκαμε να μη χάσουμε το μπούσουλα...εν τω μεταξύ έπιασα κουβέντα με έναν αμερικάνο 70χρονο ο οποίος είχε ένα μπακπακ με σημαίες από αμέτρητες χώρες και ανάμεσα την ελληνική.
Μου είπε ότι σα νέος χίπυς τη δεκαετία του 70 έκανε το γύρο του κόσμου με όποιο τρόπο έβρισκε και πέρασε από τη χώρα μας , Αθήνα, Δελφούς και κάποια νησιά και πως είχε τις καλύτερες εντυπώσεις από την αγνότητα της φύσης και πόσο ανεκμετάλλευτα ήταν όλα τότε.
Δεν ήξερα αν έπρεπε να του πω να επιστρέψει για να δει πως είμαστε τώρα...
Το λεωφορείο ήρθε όντως στα 20 λεπτά. Μας φόρτωσε όλους! Ενώ ήταν ήδη σχεδόν φίσκα. Πως;
Οσοι προλάβαμε καθιστοί (εγώ τέρμα πίσω γαλαρία) και οι υπόλοιποι όρθιοι, καθιστοί στα σκαλοπάτια και γενικά κατάσταση τριτοκοσμική. Κανείς δεν ζήτησε πιστοποιητικό βέβαια, ακόμη και μάσκες φορούσαν όσοι ήθελαν, 2 ευρώ το εισιτήριο και ο κόβιντ...κερασμένος!
Και άρχισε το μαρτύριο....Ο δρόμος ήταν στενός και γεμάτος στροφές, ο οδηγός έτρεχε όσο μπορούσε περισσότερο με το χέρι κολημμένο στην κόρνα και επειδή φυσικά ερχόταν και κόσμος από απέναντι οι οποίοι φαντάζομαι βλέποντας το χάρο να πλησιάζει με χίλια έβλεπαν και το χριστό φαντάρο από την τρομάρα τους....ο δικός μας πλακωνόταν στα φρένα, οι όρθιοι έπεφταν ο ένας πάνω στον άλλον, σε 10 λεπτά το περιεχόμενο του στομαχιού μου είχε γίνει μπουγαδόνερο και στα 20 το άδειασα πάνω σε ωραιότατο φουλάρι που το κουβαλάω από το 1995....ήρθε η ώρα του να αποδημήσει σε τόπο χλοερό!
Ζητώ συγνώμη για την αντιστροφή της εικόνας και το άκομψο....αλλά τι να κάνω ήταν κ αυτό μέρος της...μαγείας του ταξιδιού!!
Γεγονός είναι πως ένιωσα καλύτερα μετά από αυτό και κάποτε φτάσαμε στο Σορρέντο! (κάπου 1 ώρα και 15 λεπτά μετά)
Από κει θα παίρναμε το τρένο για τη Νάπολη αλλά δεν είχαμε διάθεση να μπούμε σε άλλο μεταφορικό μέσο αμέσως μετά από αυτή την εμπειρία. Οπότε είπαμε να περπατήσουμε λιγάκι και μέσα στο Σορρέντο.
Το οποίο Σορρέντο ήταν πανέμορφο!!!
Δυστυχώς λόγω της κατάστασής μου έβγαλα μόνο 1 φωτογραφία σας τη δείχνω αν και είναι απλά ενδεικτική.
Εν τω μεταξύ Σάββατο βράδυ και ο κόσμος καλοντυμένος έκανε τη βόλτα του....εγώ κουρασμένη και χλωμή από τη ναυτία (και μια ξινίλα σίγουρα την απέπνεα!) περιφερόμουν ανάμεσά τους σαν το φάντασμα....αλλά σκεφτόμουν πως έστω κι έτσι....θα έβλεπα ότι ήταν να δω όσο με βαστούσαν τα πόδια μου.
Επιστροφή στη Νάπολι με τον καρβουνιάρη...το έγραψα και στο σχετικό νήμα...Circumvezuviana λέγεται και ήταν λίγο....χειρότερο από το λεωφορείο!!! Σχεδόν 2 ώρες έκανε για να φτάσει για μια γελοία απόσταση και ήταν τρένο με ανέσεις ...τρόλευ, χοροπηδούσε πάνω στις ράγες, έτριζε και σταματούσε σε όποιο κωλοχώρι μπορούσε να σταματήσει.
Εισιτήριο φθηνό βέβαια, νομίζω κάπου στα 3 ευρώ αλλά και πολύ του ήτανε.
Και σα να μην έφτανε αυτό πλάκωσε από τα χωριά όλη η πιτσιρικαρία μεταξύ 13-17 διότι είπαμε σαββατόβραδο και εξέδραμαν προς τη μεγάλη πόλη και γινόταν του κουτρούλη ο γάμος.
Το τι τσίριζαν, φώναζαν , γελούσαν.... απαυτώνονταν! Γενικά παρατηρήσαμε ότι η νεολαία τους λογικά είναι πολύ ενεργή στις σχέσεις από αρκετά μικρή ηλικία...στα 14 τα βλέπαμε ήδη να φασώνονται παντού στους δρόμους.
Λένε πως ότι δεν μπορείς να αποφύγεις προσπάθησε να το απολαύσεις....έτσι προσπάθησα να διασκεδάσω όσο μπορούσα τη φάση -στην τελική παιδιά ήταν μέσα στην τρέλα τους.
Επιστρέψαμε στη Νάπολη και ήταν ήδη 11 το βράδυ αλλά είτε το πιστεύετε είτε όχι αποφασίσαμε να το συνεχίσουμε μια και ήταν η τελευταία νύχτα και είχαμε ακούσει πολλά για τη νυχτερινή ζωή στο κέντρο.
Στο μεταξύ είχε στρώσει και το στομάχι μου και πεινούσα!
Οπότε για αρχή καθήσαμε στον ισπανικό τομέα και φάγαμε αυτά...
και αφού στανιάραμε αρχίσαμε τις τσάρκες....
δυστυχώς έχω ελάχιστες φωτό και περισσότερα βιντεάκια γιατί ήταν τέτοιος ο χαμός που μόνο οπτικοακουστικά μπορούσες να τον αποτυπώσεις
Εποχές ΠΑΣΟΚ θύμιζε η κίνηση στους δρόμους! Ατέλειωτο μποτιλιάρισμα, μάχη για τα πάρκιγκ με το γαμοσταυρίδι να δίνει και να παίρνει, τα δε μηχανάκια....αχ αυτά τα μηχανάκια! ένας κακός χαμός παντού και τρικάβαλα με κοριτσάκια ντυμένα και βαμένα στην πένα...ούτε λόγος για κράνος και προστασία!!
Στους δρόμους το αδιαχώρητο-ως επί το πλείστον νεολαία βέβαια, και μουσικές στη διαπασών, είτε από πρόχειρες μπάντες είτε από μεγαφωνικές.
Εμπειρία ήταν δε λέω!!
Κάναμε όλο το δρόμο προς το σπίτι ποδαράτο για να μη χάζουμε το χάζι....
Πραγματικά δεν έχω λόγια να περιγράψω όλη αυτή την ομορφιά που αντίκρυσα...σκέφτηκα πως τελικά δεν είναι τυχαίο που οι περιοχές αυτές ανήκουν στα ...φιλέτα του κόσμου.
Δε θέλω να μπω στο τρυπάκι να συγκρίνω τα δικά μας νησιά, μιλάμε για άλλο ύφος, άλλο χρώμα τα πάντα όλα διαφορετικά.
Αυτό που είδα εγώ εκεί ήταν έντονα ιταλικό , είχε προσωπικότητα , αύρα....ήταν κλασσάτο αριστοκρατικό και απλά με συνεπήρε!
@psilos3 για να προλάβω το σχόλιό σου...καραβάκι της γραμμής ήταν αυτό κι έκανε κάποιες στάσεις (όχι πολλές όμως). Για κάθε προορισμό πλήρωνες 9 ευρώ. Δηλαδή 9 δώσαμε προς Αμάλφι και μετά πάλι άλλα 9 για Ποζιτάνο. Υπήρχαν και καθαρά τουριστικά που έκαναν κάποια τουρ αλλά αφενός ήταν πολύ ακριβότερα , αφετέρου τα έβρισκες επί τόπου. Μην ξεχνάμε πως γενικά είμασταν κ off season , ο κόσμος ήταν αισθητά λιγότερος οπότε και η προσφορά αντίστοιχα μειωμένη...
Για τη διαδρομή αφήνω τις εικόνες να μιλήσουν από μόνες τους...
Εν πλω στην κοστιέρα
Πλησιάζουμε....
Νάτο το διαμαντάκι!
Πως είπατε;;;
Κατεβήκαμε στην ακτή και βάλθηκα να χαθώ μέσα στα πανέμορφα σοκάκια
Η έκφρασή μου νομίζω τα λέει όλα για το πως νιώθω...παρότι κουρασμένη...η αίσθηση του να βρίσκεσαι εκεί κ να απολαμβάνεις το ποτάκι σου με φόντο αυτό το σκηνικό, τι άλλο να ζητήσει δηλαδή κανείς!
Τι λέτε το πουλάω;
και σιγά σιγά ανηφορίσαμε για να πάρουμε το λεωφορείο της επιστροφής αφού κόντευε να νυχτώσει. Στη διαδρομή βέβαια μου κόπηκε η ανάσα από τις θέες
εεεεε;;;; σαν τρελή ήθελα να πιω το κρασάκι μου σ αυτή την ταράτσα!
ήταν και τα ζεστά χρώματα του δειλινού που έκαναν το τοπίο ακαταμάχητο
Με βαριά καρδιά πήγα προς τα λεωφορεία....πως να φύγεις εύκολα από τέτοια ομορφιά;
Στη στάση είχε το χαβαλέ του. Πέρασε ένα λεωφορείο φόρτωσε 5 άτομα και τους υπόλοιπους μας μούτζωσε. Σε 20 λεπτά μας είπε έχει κ άλλο.
Στοιχηθήκαμε να μη χάσουμε το μπούσουλα...εν τω μεταξύ έπιασα κουβέντα με έναν αμερικάνο 70χρονο ο οποίος είχε ένα μπακπακ με σημαίες από αμέτρητες χώρες και ανάμεσα την ελληνική.
Μου είπε ότι σα νέος χίπυς τη δεκαετία του 70 έκανε το γύρο του κόσμου με όποιο τρόπο έβρισκε και πέρασε από τη χώρα μας , Αθήνα, Δελφούς και κάποια νησιά και πως είχε τις καλύτερες εντυπώσεις από την αγνότητα της φύσης και πόσο ανεκμετάλλευτα ήταν όλα τότε.
Δεν ήξερα αν έπρεπε να του πω να επιστρέψει για να δει πως είμαστε τώρα...
Το λεωφορείο ήρθε όντως στα 20 λεπτά. Μας φόρτωσε όλους! Ενώ ήταν ήδη σχεδόν φίσκα. Πως;
Οσοι προλάβαμε καθιστοί (εγώ τέρμα πίσω γαλαρία) και οι υπόλοιποι όρθιοι, καθιστοί στα σκαλοπάτια και γενικά κατάσταση τριτοκοσμική. Κανείς δεν ζήτησε πιστοποιητικό βέβαια, ακόμη και μάσκες φορούσαν όσοι ήθελαν, 2 ευρώ το εισιτήριο και ο κόβιντ...κερασμένος!
Και άρχισε το μαρτύριο....Ο δρόμος ήταν στενός και γεμάτος στροφές, ο οδηγός έτρεχε όσο μπορούσε περισσότερο με το χέρι κολημμένο στην κόρνα και επειδή φυσικά ερχόταν και κόσμος από απέναντι οι οποίοι φαντάζομαι βλέποντας το χάρο να πλησιάζει με χίλια έβλεπαν και το χριστό φαντάρο από την τρομάρα τους....ο δικός μας πλακωνόταν στα φρένα, οι όρθιοι έπεφταν ο ένας πάνω στον άλλον, σε 10 λεπτά το περιεχόμενο του στομαχιού μου είχε γίνει μπουγαδόνερο και στα 20 το άδειασα πάνω σε ωραιότατο φουλάρι που το κουβαλάω από το 1995....ήρθε η ώρα του να αποδημήσει σε τόπο χλοερό!
Ζητώ συγνώμη για την αντιστροφή της εικόνας και το άκομψο....αλλά τι να κάνω ήταν κ αυτό μέρος της...μαγείας
του ταξιδιού!!Γεγονός είναι πως ένιωσα καλύτερα μετά από αυτό και κάποτε φτάσαμε στο Σορρέντο! (κάπου 1 ώρα και 15 λεπτά μετά)
Από κει θα παίρναμε το τρένο για τη Νάπολη αλλά δεν είχαμε διάθεση να μπούμε σε άλλο μεταφορικό μέσο αμέσως μετά από αυτή την εμπειρία. Οπότε είπαμε να περπατήσουμε λιγάκι και μέσα στο Σορρέντο.
Το οποίο Σορρέντο ήταν πανέμορφο!!!
Δυστυχώς λόγω της κατάστασής μου έβγαλα μόνο 1 φωτογραφία σας τη δείχνω αν και είναι απλά ενδεικτική.
Εν τω μεταξύ Σάββατο βράδυ και ο κόσμος καλοντυμένος έκανε τη βόλτα του....εγώ κουρασμένη και χλωμή από τη ναυτία (και μια ξινίλα σίγουρα την απέπνεα!) περιφερόμουν ανάμεσά τους σαν το φάντασμα....αλλά σκεφτόμουν πως έστω κι έτσι....θα έβλεπα ότι ήταν να δω όσο με βαστούσαν τα πόδια μου.
Επιστροφή στη Νάπολι με τον καρβουνιάρη...το έγραψα και στο σχετικό νήμα...Circumvezuviana λέγεται και ήταν λίγο....χειρότερο από το λεωφορείο!!! Σχεδόν 2 ώρες έκανε για να φτάσει για μια γελοία απόσταση και ήταν τρένο με ανέσεις ...τρόλευ, χοροπηδούσε πάνω στις ράγες, έτριζε και σταματούσε σε όποιο κωλοχώρι μπορούσε να σταματήσει.
Εισιτήριο φθηνό βέβαια, νομίζω κάπου στα 3 ευρώ αλλά και πολύ του ήτανε.
Και σα να μην έφτανε αυτό πλάκωσε από τα χωριά όλη η πιτσιρικαρία μεταξύ 13-17 διότι είπαμε σαββατόβραδο και εξέδραμαν προς τη μεγάλη πόλη και γινόταν του κουτρούλη ο γάμος.
Το τι τσίριζαν, φώναζαν , γελούσαν.... απαυτώνονταν! Γενικά παρατηρήσαμε ότι η νεολαία τους λογικά είναι πολύ ενεργή στις σχέσεις από αρκετά μικρή ηλικία...στα 14 τα βλέπαμε ήδη να φασώνονται παντού στους δρόμους.
Λένε πως ότι δεν μπορείς να αποφύγεις προσπάθησε να το απολαύσεις....έτσι προσπάθησα να διασκεδάσω όσο μπορούσα τη φάση -στην τελική παιδιά ήταν μέσα στην τρέλα τους.
Επιστρέψαμε στη Νάπολη και ήταν ήδη 11 το βράδυ αλλά είτε το πιστεύετε είτε όχι αποφασίσαμε να το συνεχίσουμε μια και ήταν η τελευταία νύχτα και είχαμε ακούσει πολλά για τη νυχτερινή ζωή στο κέντρο.
Στο μεταξύ είχε στρώσει και το στομάχι μου και πεινούσα!
Οπότε για αρχή καθήσαμε στον ισπανικό τομέα και φάγαμε αυτά...
και αφού στανιάραμε αρχίσαμε τις τσάρκες....
δυστυχώς έχω ελάχιστες φωτό και περισσότερα βιντεάκια γιατί ήταν τέτοιος ο χαμός που μόνο οπτικοακουστικά μπορούσες να τον αποτυπώσεις
Εποχές ΠΑΣΟΚ θύμιζε η κίνηση στους δρόμους! Ατέλειωτο μποτιλιάρισμα, μάχη για τα πάρκιγκ με το γαμοσταυρίδι να δίνει και να παίρνει, τα δε μηχανάκια....αχ αυτά τα μηχανάκια! ένας κακός χαμός παντού και τρικάβαλα με κοριτσάκια ντυμένα και βαμένα στην πένα...ούτε λόγος για κράνος και προστασία!!
Στους δρόμους το αδιαχώρητο-ως επί το πλείστον νεολαία βέβαια, και μουσικές στη διαπασών, είτε από πρόχειρες μπάντες είτε από μεγαφωνικές.
Εμπειρία ήταν δε λέω!!
Κάναμε όλο το δρόμο προς το σπίτι ποδαράτο για να μη χάζουμε το χάζι....
Last edited:
