Καραϊβική Offshore, ξέπλυμα και άλλα σκάνδαλα στις Παρθένες Νήσους

[GTS]

Γουσταρω τροπικο γαμο.Παρτε ιδεες μελλονυμφοι.!!!!

GTS εκει επρεπε να παντρευτεις και μετα να μπεις με την κουστουμια στην τυρκουαζ θαλασσα με τη νυφη αγκαλια.

Μηπως το σαλαχι ηταν καλεσμενο στο γαμο?

Με τη νύφη αγκαλιά και με τη μάσκα για σνόρκελινγκ

 

[KLEOPATRA]

Ενταξει δεν υπαρχουν αυτες οι παραλιες.

 

[GTS]

Και λίγη από την ιστορία του νησιού

Το St John, κομμάτι των λεγόμενων Virgin Islands, διαδραμάτισε ιστορικά πολύ μικρό ρόλο στα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια των Ευρωπαϊκών υπερδυνάμεων από την έλευση του Κολόμβου έως και τις αρχές του 20ου αιώνα. Ενώ στην υπόλοιπη Καραϊβική, Άγγλοι-Γάλλοι-Πορτογάλλοι και Ολλανδο-Ισπανοί σφάζονταν στη κυριολεξία για την επικυριαρχία στα πιο εύφορα και προσοδοφόρα νησιά, το St John ήταν Δανέζικη (!) αποικία. Για να το αφήσουν λοιπόν οι Άγγλοι, που κυριαρχούσαν στις Lesser Antilles και οι Ισπανοί, που κυριαρχούσαν στο διπλανό Puerto Rico, στα χέρια των...Δανών, σημαίνει ότι το νησί δεν είχε ιδιαίτερη στρατηγική θέση στα σχέδιά τους αλλά και ούτε ήταν εύφορο αρκετά ώστε η επικερδέστατη μπίζνα με τη παραγωγή και το εμπόριο ζάχαρης να το καταστήσει έρμαιό τους. Παρόλα αυτά, οι Δανοί το εκμεταλλεύτηκαν όσο μπορούσαν, με τη «βοήθεια» βεβαίως των σκλάβων που απασχολούσαν στα κτήματά τους, στη πλειοψηφία Αφρικανών και λίγων ιθαγενών των νησιών.

Ακόμα και σήμερα, υπάρχουν διάσπαρτα στο νησί ερείπια, μνημεία της αποικιοκρατικής εποχής, που υποδηλώνουν τη θέση κτημάτων και φυτειών ζαχαροκάλαμων. Πέτρινοι μύλοι στέκουν ερημωμένοι, υπενθυμίζοντάς μας τη βάναυση αντιμετώπιση ανθρώπου προς άνθρωπο, με την αποτρόπαιη μέθοδο της δουλείας. Στο νησάκι αυτό μάλιστα έγινε μία από τις ονομαστότερες εξεγέρσεις σκλάβων της Καραϊβικής το 1733, όπου σφαγιάστηκαν πολλοί ντόπιοι φεουδάρχες και λευκοί άρχοντες, με τους επαναστάτες μαύρους σκλάβους να κρατούν το νησί για 6 μήνες, πριν στρατιωτικές δυνάμεις από τη γαλλική αποικία της Martinique αποβιβαστούν στο νησί και τους συντρίψουν. Με την κατάργηση της δουλείας τον 19ο αιώνα, το έτος 1848 για το St John, οι φυτείες που έβγαζαν τεράστια κέρδη για τους ιδιοκτήτες τους σε όλη τη Καραϊβική, έγιναν ασύμφορες και σιγά σιγά τα νησιά εγκαταλείφθηκαν και οι οικονομίες τους μαράζωσαν. Ώσπου στις αρχές του 20ου αιώνα, η νέα υπερδύναμη που αναδείχθηκε στη Β. Αμερική, εξαγόρασε από τη Δανία τα 3 νησιά που σήμερα αποτελούν τα US Virgin Islands (St Thomas, St John και St Croix), με σκοπό να τα χρησιμοποιήσει ως στρατιωτικές βάσεις. Μέχρι και σήμερα λοιπόν, στα USVI υπάρχει ένα ιδιόρρυθμο καθεστώς: τα νησιά αποτελούν έδαφος των ΗΠΑ, ανένταχτα όμως σε κάποια από τις Πολιτείες των ΗΠΑ, οι πολίτες τους είναι Αμερικανοί πολίτες, αλλά δε ψηφίζουν και εκπροσωπούνται στο Κονγκρέσσο χωρίς δικαίωμα ψήφου.

Σταματώντας στην άκρη του δρόμου, κατεβαίνουμε από το τετρακίνητο θηρίο μας και ακολουθούμε μια ταμπέλα που υποδεικνύει τα ερείπια ενός μύλου, στη κορυφή του λόφου. Μετά από ούτε 5 λεπτά ανάβαση σε ένα μονοπάτι, φτάνουμε και μένουμε έκθαμβοι από τη θεά που προσφέρει αυτό το πανοραμικό σημείο.

Η ζέστη μας παρότρυνε να καταφύγουμε σε μια κοντινή παραλία και το καταφύγιό μας αυτή τη φορά ήταν μια απομονωμένη, ερημική παραλία, τη Dennis Bay. Χωρίς περιστροφές δηλώνω, ότι δεν άξιζε το κόπο...

Και εξηγούμαι: η διαδρομή προς τη παραλία είναι μέσα από ένα μονοπάτι αρκετά στενό και δύσκολο και το περπάτημα κρατάει κανά 20λεπτο. Η παραλία, μπορεί σε άλλα μέρη να θεωρούνταν ονειρική και να την είχαν κάνει σημαία και καμάρι τους, αλλά εδώ ήταν άλλη μία παραλία, αλλά με δύσκολη πρόσβαση και το χειρότερο, την πιάνει ο αέρας και έχει λίγο κύμα. Όταν το νησί σου προσφέρει τόσες ασύγκριτες παραλίες, ακόμα και αυτήν εδώ τη θεωρείς μέτρια, οπότε επιστροφή στο τζιπ και αμέσως πίσω στην αγαπημένη Hawksnest, με τα ήρεμα νερά της και τον κόσμο να τη χαίρεται απλόχερα.

 

[fotast]

Πολύ καλή η ιστορία σου με τις ωραίες φωτογραφίες.Να περιμένουμε και την οικονομική πλευρά όπως υπόσχεται ο τίτλος?Πιστέύω οτι θα έχει ενδιαφέρον..

 

[GTS]

Πολύ καλή η ιστορία σου με τις ωραίες φωτογραφίες.Να περιμένουμε και την οικονομική πλευρά όπως υπόσχεται ο τίτλος?Πιστέύω οτι θα έχει ενδιαφέρον..

Βεβαίως, θα τα ξεράσω στο τέλος

 

[fotast]

Βεβαίως, θα τα ξεράσω στο τέλος

Νάσαι καλά.Είχα αγωνία,τώρα ησύχασα

 

[go2dbeach]

Πες μας και αν πηγες σε καποιο απο τα διπλα νησια St Thomas- St Croix και ποσες μερες αξιζει να αφιερωσει κανεις στον παραδεισο!

 

[GTS]

Πες μας και αν πηγες σε καποιο απο τα διπλα νησια St Thomas- St Croix και ποσες μερες αξιζει να αφιερωσει κανεις στον παραδεισο!

Πέρασα μόνο από St Thomas, αφού από ΝΥ προσγειωθήκαμε στο Charlotte Amalie και μετά με βανάκι πήγαμε να πάρουμε το φέρρυ που μας πέρασε απέναντι. Το St Thomas μου φάνηκε πολυ-κτισμένο, παντού σπίτια στους λόφους, οικοδομική ανάπτυξη παντού, τεράστια κρουαζιερόπλοια πιάνουν εκεί λιμάνι κτλ. Σίγουρα άσχημα δεν θα είναι, προς Θεού, αλλά St John επίσης δεν είναι. Το St John το έχει σώσει το γεγονός ότι το 75% του νησιού είναι εθνικό πάρκο και προστατεύεται.

Τώρα για μέρες δε μπορώ να είμαι φυσικά αντικειμενικός, αφού δεν ήθελα να φύγω Οι 5 μέρες πάντως που κάτσαμε ήταν ψιλο-οριακές για μένα.

Από τα γειτονικά νησιά, νομίζω ότι αξίζουν περισσότερο τα British Virgin Islands σε σχέση με St Thomas και St Croix.

 

[GTS]

Λίγες χρηστικές πληροφορίες για το St John

Η τρίωρη πτήση της American Airlines από το JFK προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο Cyril E. King στη Charlotte Amalie του St Thomas. Από εκεί πήραμε βανάκι με 15$ το άτομο, το οποίο σε πηγαίνει σε 40 περίπου λεπτά στο λιμανάκι του Red Hook όπου και περνάς απέναντι με φέρρυ σε 15’ στο St John. Τα εισιτήρια στο φέρρυ κοστίζουν 6$ το άτομο, με επιπλέον χρεώση 2.5$ ανά βαλίτσα και τα δρομολόγια είναι ωριαία.

Με το που φτάνεις στη προβλήτα στη Cruz Bay του St John (St. John Spice Cam Cruz Bay Web Cam), είτε παίρνεις ταξί για τον προορισμό σου, είτε σε περιμένουν να σε μαζέψουν από το δωμάτιο που έχεις κλείσει. Ακόμα καλύτερα να κανονίσεις να σε περιμένουν από το γραφείο ενοικιάσεως αυτοκινήτων, αφού το να νοικιάσεις αυτοκίνητο είναι must για να κινηθείς ανεξάρτητα στο νησί. Επιλογή άλλη δεν υπάρχει από το 4x4, αφού υπάρχουν δρόμοι στο νησί που είναι ακόμα χωματόδρομοι και το τζιπ είναι απαραίτητο. Ευχάριστη έκπληξη ήταν τα ταξί τύπου Ταϋλάνδης με τη καρότσα πίσω, τα οποία τριγυρνούν στη βόρεια πλευρά του νησιού και μαζεύουν επιβάτες. Δε μπορείς όμως να βασιστείς σε αυτά για να κινηθείς, αναγκαστικά σε περιορίζουν πολύ στις μετακινήσεις σου.

Δύο είναι οι κύριοι οικισμοί στο νησί, η Cruz Bay και η Coral Bay όπου μείναμε εμείς. Για τη δεύτερη έγραψα και πριν ότι είναι ένας πολύ μικρός οικισμός, με 5-6 φαγάδικα, μίνι μάρκετ, λίγα ήσυχα μπαρ πάνω στη θάλασσα, ούτε καν βενζινάδικο δεν είχε. Είναι ο ορισμός του sleepy village, ένα πραγματικό ησυχαστήριο. Η Cruz Bay είναι σαφώς μεγαλύτερη, με περισσότερα μαγαζιά, αλλά περισσότερα δε μπορώ να πω αφού δε πήγαμε ούτε μια φορά. Η αλήθεια είναι ότι το μετάνιωσα λίγο αυτό, αλλά δε γινόταν να ξεκολλήσουμε από τις παραλίες την ημέρα και τη νύχτα δεν ήθελα να οδηγήσω ένα μισάωρο νυχτιάτικα για να φτάσω εκεί με τους στενούς δρόμους του νησιού. Μη ξεχνάτε ότι εκεί οδηγούν ανάποδα, the British way, αλλά με αριστεροτίμονα αυτοκίνητα (ευτυχώς), χώρια που είναι αυτόματα, η οδήγηση δηλαδή είναι παιχνιδάκι. Μακάρι να είχαμε και άλλες μέρες να εξερευνήσουμε το πανέμορφο αυτό νησί, αλλά κολλήσαμε άσχημα στις απίστευτες βόρειες παραλίες του. Next time ίσως...πάντως, όσο είδα τη Cruz Bay τη μέρα που φεύγαμε (ψάχνοντας απελπισμένος το βενζινάδικο και μετά το γραφείο ενοικιάσεως να παραδώσω το αυτοκίνητο), μου άρεσε πολύ.

Το νησί έχει δύο μόνο μεγάλα resort, στο ένα από τα οποία πήγαμε για μπάνιο ένα πρωϊ, το πολυτελές Caneel Bay (Luxury Caribbean Resorts & Beach Vacations | Caneel Bay | Luxury Virgin Island Resort & Getaway). Κάνετε λάθος αν φαντάζεστε μεγάλα τσιμέντινα κτίρια, εδώ μιλάμε για μεγάλες εκτάσεις πρασίνου και καμπάνες απλωμένες σε όλη την έκτασή του, όπου βόσκουν ελεύθερα ελάφια και υπάρχουν σκόρπια καλοδιατηρημένα ερείπια από estates της αποικιακής εποχής. Το Caneel Bay καταλαμβάνει ολόκληρη χερσόνησο στη βόρεια πλευρά του νησιού, με 6 ονειρεμένες ιδιωτικές παραλίες και 1 δημόσια, την οποία επισκεφτήκαμε, χωρίς τιμή εισόδου αλλά με χρέωση του parking του ξενοδοχείου.

Υπάρχουν καμπάνες τελείως πριβέ όπου μένουν κατά καιρούς διάσημοι σταρ του Hollywood, κυρίως στο Cottage No7 όπου ήταν και η εξοχική κατοικία του Mr. Rockfeller της διάσημης οικογένειας. Η οικογένεια Rockfeller έχει παίξει μεγάλο ρόλο στο να διατηρηθεί ανέγγιχτη η φυσική ομορφιά στο νησί, αγοράζοντας εκτάσεις και δωρίζοντάς τες κατόπιν στο National Park, το οποίο συνεχίζει το έργο του ακάθεκτο ως άγρυπνος φύλακας των δημόσιων εκτάσεων του νησιού.

Φτηνές λύσεις να μείνεις στο St John υπάρχουν σε δύο campgrounds, το Cinnamon Bay (Cinnamon Bay Campground, St. John, U.S. Virgin Islands) και το Maho Bay (Maho Bay Camps & Estate Concordia Preserve Caribbean Eco-Resorts - Two Green Resorts on St. John, U.S Virgin Islands (USVI)) στις αντίστοιχες παραλίες. Στη Cinnamon beach πήγαμε, έχει πολύ ωραία παραλία, αλλά αν δεν είστε τύποι-φίλοι του camping, έχει κάτι τσιμέντινα σπιτάκια στα οποία όμως είναι χάλια να μείνεις και δεν είναι και καθόλου φτηνά.

Κατά την άποψή μου, να μείνετε στο στυλ που μείναμε εμείς, σε μια ωραία villa σαν το Sailview που επιλέξαμε (Sail View St. John, US Virgin Islands). Στη low season, τα 125$ που δίναμε είναι τιμή ευκαιρία για τα δεδομένα του νησιού και της Καραϊβικής και είναι πραγματικά απόλαυση η διαμονή εκεί. Οι οικοδεσπότες μας Mike και Eileen ήταν πραγματικά υπέροχοι, διακριτικοί, φιλόξενοι, μας έκαναν και δώρο ένα βιβλίο φεύγοντας από εκεί. Δε νομίζω να υπάρχει ωραιότερο και καλύτερο μέρος να μείνετε. Έχει βέβαια μόνο 2 δωμάτια, οπότε θέλει κράτηση καιρό πριν. Στο δωμάτιο μπορείτε να βρείτε ομπρέλλα θαλάσσης, καρέκλες παραλίας και δύο ψυγεία παραλίας (ισοθερμικά) για να πάρετε μαζί σας φαγητό, σνακ, μπύρες κτλ. Έτσι κι εμείς, απολαμβάναμε τις κρύες μπυρίτσες μας το μεσημέρι στις παραλίες του νησιού...και φυσικά το πρωϊ την απίστευτα θέα από το μπαλκόνι μας, με τις μυρωδιές από τα τροπικά λουλούδια και φρούτα που πλημμύριζαν τα ρουθούνια μας.

Το φαγητό στο νησί είναι ακριβή και λίγο περίεργη υπόθεση. Εμείς τρώγαμε σε εστιατόριο μόνο το βράδυ και πέρασαν 2 μέρες μέχρι να βρούμε τον γαστρονομικό μας παράδεισο. Αρχικά φάγαμε σε ένα πανάκριβο εστιατόριο που δεν ήταν και κάτι ιδιαίτερο, την επομένη σε ένα άθλιο, όπου νομίζω χειρότερο φαγητό δεν έχω δοκιμάσει στη ζωή μου, αλλά από τη 3η μέρα και μετά ανακαλύψαμε το υπέροχο Shipwreck Landing (Good food,live music, and friendly people in Coral Bay, St John, USVI). Εκπληκτικό φαγητό, φρεσκότατα θαλασσινά (γαρίδες απίστευτες και τα ωραιότερα τηγανιτά καλαμαράκια της ζωής μου), κορυφαίες μακαρονάδες με θαλασσινά....δεν είναι και φτηνό, καμιά 70-90$ το ζευγάρι για ένα πλήρες γεύμα, αλλά μάλλον μονόδρομος στη Coral Bay. Και μη ξεχάσετε να δοκιμάσετε τα απίστευτα γλυκά του, η μια κοπέλα στη κουζίνα είναι ζαχαροπλάστης, οπότε καταλαβαίνετε...

Τι κόστος λοιπόν έχει ο παράδεισος στο St John? Βάλτε καμιά 100στη ευρώ το δωμάτιο στο Sailview, ένα 70άρι το τζιπ και καμιά 60αριά το φαγητό το βράδυ. Σούμα δηλαδή ~230-250 ευρώ την ημέρα το ζευγάρι αν βάλουμε και κάτι ψιλά. Φτηνά δεν είναι σίγουρα, αλλά μιλάμε για ένα από τα κορυφαία νησιά στη Καραϊβική που αντιπροσωπεύει επάξια την ιδεατή εικόνα του τροπικού παραδείσου.

Στο επόμενο και τελευταίο κεφάλαιο, η παραλία που τα σπάει και με κάνει να δακρύζω από συγκίνηση σε ανάμνησή της....

 

[Rosa]

Εντάξει, ως εδώ ήταν, άντεξα όλα τα κεφάλαια, τώρα τρέχω για ενδοφλέβιες.....

υ.γ. ας μου θυμίσει παρακαλώ κάποιος ότι δεν πρέπει ΕΠ ΟΥΔΕΝΙ να διαβάσω το επομενο κεφάλαιο.....

 

[GTS]

Το μικρό χταπόδι καθόταν ακίνητο, γαντζωμένο από το μικρό βράχο στο βυθό, με τα πλοκάμια έτοιμα να το σπρώξουν αστραπιαία στην ασφάλεια της φωλιάς του εάν αποφάσιζα να κινηθώ απειλητικά εναντίον του. Το παρατηρούσα καθώς άλλαζε στιγμιαία χρώματα, φορώντας πότε το αχνό χρώμα της λευκής άμμου όπως αυτό φιλτράρεται στα γαλανά νερά της Καραϊβικής και πότε το γκρι του βράχου στο οποίο βρισκόταν γαντζωμένο. Είχα κολυμπήσει ήδη πολύ ώρα και είχα πάρει το δρόμο της επιστροφής. Στη πορεία, μικρές σουπιές κοιτούσαν με περιέργεια το μεγάλο πλάσμα με τα φανταχτερά χρώματα, αφού έτσι πρέπει να φάνταζα φορώντας την πολύχρωμη μπλούζα μου στα χρώματα της ουκρανικής σημαίας, προστασία από τον καυτό ήλιο που με είχε τσουρουφλίσει τις προηγούμενες μέρες. Πέρασα από το αγαπημένο μου σημείο της διαδρομής, ανάμεσα σε δύο βράχους γεμάτους πολύχρωμα κοράλλια, ανεμώνες και πολύχρωμα τροπικά ψάρια, που έψαχναν τροφή στον ύφαλο.

Σιγά σιγά, ο πολύχρωμος ύφαλος έδινε τη θέση του στο λευκογάλανο χρώμα της άμμου στο βυθό, καθώς προσέγγιζα τη παραλία. Όταν έφτασα στα ρηχά, στάθηκα στα δυο μου πόδια, έβγαλα τη μάσκα και βούτηξα το πρόσωπό μου στο διάφανο νερό για να το δροσίσω. Σκούπισα τα μάτια μου και στάθηκα να πάρω μια ανάσα κοιτάζοντας ολόγυρα τη μαγεία που απλωνόταν τριγύρω…
...
Μπροστά μου, έστεκε το μαγικό κίτρινο σπιτάκι που κάποτε ανήκε στον διάσημο αμερικανό φυσικό Dr. J. Robert Oppenheimer, επιστημονικό υπεύθυνο του φοβερού Manhattan project κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, χάρη στο οποίο κατασκευάστηκαν τα πρώτα πυρηνικά όπλα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Το σπιτάκι ανήκε πλέον στην κοινότητα του νησιού, αφού αυτή ήταν η τελευταία επιθυμία της κόρης του διάσημου φυσικού, ο οποίος πέρασε πολλά καλοκαίρια εδώ μέχρι και τον θάνατό του το 1967. Πόσο θα ήθελα να ήταν δικό μου....

Βγαίνοντας αργά έξω, κουρασμένος αλλά πλήρης εικόνων τροπικής μαγείας, σωριάζομαι στη καρέκλα παραλίας, κάτω από τη σκιά τροπικών φυτών και φοινίκων.
...
Ανοίγω το μπλε ψυγειάκι, βγάζω μια παγωμένη μπυρίτσα και αρχίζω να την πίνω αργά, τι απόλαυση κι αυτή. Με τη γεύση του αλατιού στα χείλη μου, η μπύρα είναι ακόμα καλύτερη σκέφτομαι, καθώς το βλέμμα μου πέφτει στη γυναίκα μου που μαζεύει κοχύλια λίγο πιο πέρα στη παραλία. Απολαμβάνω τη στιγμή και αναρωτιέμαι αν θα με αξιώσει ξανά ο θεός να επισκεφθώ αυτό το μέρος, έναν από τους τελευταίους Παράδεισους στη γη...


ΤΕΛΟΣ

 

[go2dbeach]

Εγω προσωπικα σε ευχαριστω πολυ για την ιστορια απο τις Παρθενες νησους. Το τελευταιο κομματι ηταν για πολυ κλαμα Τι απιστευτα νερα ειναι αυτα??
Ευτυχως ο κοσμος εχει ακομα πολλους μικρους ανεγγιχτους παραδεισους και ειμαι σιγουρη οτι θα βρεθεις πολλες φορες σε νησια σαν αυτο. Στο ευχομαι απο καρδιας!