11η ημέρα
Εν πάσει περιπτώσει την επόμενη μέρα σηκώθηκα (δεν λέω ξύπνησα, γιατί δεν είχα κοιμηθεί καθόλου) για την κλασική μίνι κρουαζιέρα στα πλωτά νησιά Ούρος, που βρίσκονται 5 χιλ. περίπου στον κόλπο του Πούνο. Το κρύο δεν ήταν απλό τσουχτερό, σε περόνιαζε ολόκληρο.. Παρόλαυτα, ανέβηκα στο πλοιάριο και ανταμοίφθηκα με εκπληκτικές φωτογραφίες! Στο νησί που αποβιβαστήκαμε έγινε η κλασική ξενάγηση για τα πλωτά νησιά και τη λίμνη Τιτιτάκα γενικότερα και αγοράσαμε δωράκια από τους κατοίκους. Ωραία εμπειρία. Αλλά πιστεύω πιο ενδιαφέρον θα ήταν να επισκεφτούμε κάποιο νησί (όχι πλωτό)" μες τη λίμνη (π.χ. Αμαντάνι κτλ), αλλά γι αυτά χρειάζεται πιο πολύς χρόνος. Πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το αεροδρόμιο της Χουλιάκα (1 ώρα από το Πούνο) και εγώ έκανα προσευχή να φτάσω το νωρίτερο δυνατό στο επίπεδο ου ωκεανού, γιατί δεν άντεχα άλλο το υψόμετρο. Πράγματι, με το που έφτασα στη Λίμα, η ταχυκαρδία, η δύσπνοια πέρασαν μονομίας και η διάθεση μου έφτιαξε πάραυτα! Το απόγευμα- βραδάκι κάναμε βόλτα στη συνοικία των καλλιτεχνών στο Barranco. Συστήνεται ανεπιφύλακτα. Σημειωτέον, χρησιμοποιήσαμε λεωφορείο για να πάμε από το Μιραφλόρες στο Μπαράνκο και για την επιστροφή. Τα λεωφορεία είναι ασφαλέστατα και αποτελούν εμπειρία. Πρέπει ο τουρίστας να μπει μέσα, να νιώσει λίγο την καθημερινότητα των Περουβιανών. Τα λεωφορεία έχουν εισπράκτορα που φωνάζει τις στάσεις. Όπως ξαναείπα, η Λίμα μου άρεσε πολύ, πολύ χρώμα και καθόλου δήθεν!
12η ημέρα
Το ταξίδι στο Περού έφτασε στο τέλος. Το πρωί κάναμε μία βόλτα στο ιστορικό κέντρο, όπου απολαύσαμε τα όμορφα κτίρια και τις ωραίες πλατείες και το απόγευμα πήραμε το δρόμο για το αεροδρόμιο. Η πτήση της Iberia -φουλ από πληρότητα- έφυγε στην ώρα της και με ενδιάμεσο σταθμό τη Μαδρίτη φτάσαμε Αθήνα αργά το βράδυ της 13ης ημέρας.
Εν πάσει περιπτώσει την επόμενη μέρα σηκώθηκα (δεν λέω ξύπνησα, γιατί δεν είχα κοιμηθεί καθόλου) για την κλασική μίνι κρουαζιέρα στα πλωτά νησιά Ούρος, που βρίσκονται 5 χιλ. περίπου στον κόλπο του Πούνο. Το κρύο δεν ήταν απλό τσουχτερό, σε περόνιαζε ολόκληρο.. Παρόλαυτα, ανέβηκα στο πλοιάριο και ανταμοίφθηκα με εκπληκτικές φωτογραφίες! Στο νησί που αποβιβαστήκαμε έγινε η κλασική ξενάγηση για τα πλωτά νησιά και τη λίμνη Τιτιτάκα γενικότερα και αγοράσαμε δωράκια από τους κατοίκους. Ωραία εμπειρία. Αλλά πιστεύω πιο ενδιαφέρον θα ήταν να επισκεφτούμε κάποιο νησί (όχι πλωτό)" μες τη λίμνη (π.χ. Αμαντάνι κτλ), αλλά γι αυτά χρειάζεται πιο πολύς χρόνος. Πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το αεροδρόμιο της Χουλιάκα (1 ώρα από το Πούνο) και εγώ έκανα προσευχή να φτάσω το νωρίτερο δυνατό στο επίπεδο ου ωκεανού, γιατί δεν άντεχα άλλο το υψόμετρο. Πράγματι, με το που έφτασα στη Λίμα, η ταχυκαρδία, η δύσπνοια πέρασαν μονομίας και η διάθεση μου έφτιαξε πάραυτα! Το απόγευμα- βραδάκι κάναμε βόλτα στη συνοικία των καλλιτεχνών στο Barranco. Συστήνεται ανεπιφύλακτα. Σημειωτέον, χρησιμοποιήσαμε λεωφορείο για να πάμε από το Μιραφλόρες στο Μπαράνκο και για την επιστροφή. Τα λεωφορεία είναι ασφαλέστατα και αποτελούν εμπειρία. Πρέπει ο τουρίστας να μπει μέσα, να νιώσει λίγο την καθημερινότητα των Περουβιανών. Τα λεωφορεία έχουν εισπράκτορα που φωνάζει τις στάσεις. Όπως ξαναείπα, η Λίμα μου άρεσε πολύ, πολύ χρώμα και καθόλου δήθεν!
12η ημέρα
Το ταξίδι στο Περού έφτασε στο τέλος. Το πρωί κάναμε μία βόλτα στο ιστορικό κέντρο, όπου απολαύσαμε τα όμορφα κτίρια και τις ωραίες πλατείες και το απόγευμα πήραμε το δρόμο για το αεροδρόμιο. Η πτήση της Iberia -φουλ από πληρότητα- έφυγε στην ώρα της και με ενδιάμεσο σταθμό τη Μαδρίτη φτάσαμε Αθήνα αργά το βράδυ της 13ης ημέρας.
