Από το Άγουας Αλιέντες πήραμε λεωφορείο και μετά 20 λεπτά φτάσαμε στο Μάτσου Πίκτσου. Όπως έχω ήδη προαναφέρει, το Μάτσου Πίκτσου - κατά την ταπεινή μου γνώμη, που φυσικά δεν είναι αναντίρρητη - δεν είναι κάτι τόσο φοβερό όσο το παρουσιάζουν. Βέβαια, ταξίδι στο Περού χωρίς Μάτσου Πίκτσου δεν νοείται.. Αλλά το θεωρώ υπερβολικό και υπερτιμημένο να λογίζεται ως ο σημαντικότερος αρχαιολογικός χώρος της Νότιας Αμερικής. Το εντυπωσιακό είναι αναμφίβολα η φύση και η τοποθεσία του. Ανάμεσα σε βουνοκορφές και σε οργιαστική βλάστηση, η θέα του σου κόβει την ανάσα. Όμως, το σύμπλεγμα των κτιρίων, μερικά εκ των οποίων είναι ανακατασκευασμένα, δεν δικαιολογεί - κατά τη γνώμη μου - τον τόσο παγκόσμιο θαυμασμό.. Αυτό που με χάλασε πάρα πολύ είναι η πλήρης και απόλυτη απουσία ενημερωτικών πινακίδων για τα μνημεία. Αν πάει κάποιος μόνος του, ακόμη και αν έχει τουριστικό οδηγό (DK, LOnely Planet Κτλ), δεν θα καταλάβει και πολλά, διότι δεν υπάρχει καμία απολύτως πινακίδα που να δείχνει πού βρίσκεται τι.. Επομένως, πρέπει να έχεις ξεναγό. Ο δικός μας ισπανόφωνος ξεναγός ήταν δυστυχώς τραγικός. Είχε ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ στο Κούσκο και ήλθε βαριεστημένος να κάνει ξενάγηση ως αγγαρεία. Ο δικός μας αρχηγός του γκρουπ ήξερε περισσότερα. Πάλι καλά που μας αποζημίωσε το φανταστικό τοπίο και τρελαθήκαμε στις φωτός! Επίσης, η ξενάγηση διαρκεί περίπου ένα δίωρο, μετά φαγητό στο Άγουας Καλιέντες (όπου όμως δεν έφαγα και πολλά, γιατί η γαστρεντερίτιδα είχε κάνει ορατά τα αποτελέσματά της..) και επιστροφή με τραίνο και λεωφορείο στο Κούσκο.
10η ημέρα
Μετά ένα καλό ύπνο (είχα πλέον εξοικειωθεί στο υψόμετρο -τουλάχιστον του Κούσκο) ξεκίνησα για το Πούνο. Η διαδρομή έγινε οδικώς με λεωφορείο. Είναι 400 χιλ. που διανύονται περίπου σε 8 ώρες. Η διαδρομή είναι εξοντωτική. Πράγματι το τοπίο είναι πολύ διαφορετικό για τα δικά μας βιώματα. Λόγω του υψομέτρου υπάρχει ελάχιστη βλάστηση, κυρίως γρασίδι για τα καμηλοειδή (λάμα, αλπακά κτλ) και σχεδόν καθόλου δέντρα. Αυτό το τοπίο είναι ενδιαφέρον ως ένα βαθμό, αλλά από ένα σημείο και μετά γίνεται πολύ βαρετό και μονότονο λόγω της επανάληψης των ιδίων εικόνων.. Πριν το ΠΟύνο, κάναμε παράκαμψη για να δούμε τους ταφικούς Πύργους του Σιγιουστάνι. Είναι εντυπωσιακοί πύργοι - τάφοι διαφόρων τεχνοτροπιών - πολιτισμών και ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η θέα στη λίμνη που βρίσκεται από κάτω. Όμως, φτάσαμε απόγευμα και είχε τόσο κρύο!!! Μετά 40<χιλ. φτάσαμε στο Πούνο. Και ετοιμάστηκα για έναν ελαφρύ ύπνο. Κούνια που με κούναγε.. Νόμιζα ότι είχα προσαρμοστεί στο υψόμετρο. Όμως το Κούσκο είναι περίπου 3.500 μέτρα ύψος, ενώ το Πούνο 4.000 μέτρα. Μπορεί 500 μέτρα να φαίνονται μικρή διαφορά, εμένα, όμως, μου φάνηκαν κυριολεκτικά βουνό!!! Για δεύτερη φορά δεν μπόρεσα να κλείσω μάτι όλο το βράδυ, ενώ είχα ένα βουητό που μου έφευγε το κεφάλι και μία ταχυκαρδία που τρελαινόμουν.
10η ημέρα
Μετά ένα καλό ύπνο (είχα πλέον εξοικειωθεί στο υψόμετρο -τουλάχιστον του Κούσκο) ξεκίνησα για το Πούνο. Η διαδρομή έγινε οδικώς με λεωφορείο. Είναι 400 χιλ. που διανύονται περίπου σε 8 ώρες. Η διαδρομή είναι εξοντωτική. Πράγματι το τοπίο είναι πολύ διαφορετικό για τα δικά μας βιώματα. Λόγω του υψομέτρου υπάρχει ελάχιστη βλάστηση, κυρίως γρασίδι για τα καμηλοειδή (λάμα, αλπακά κτλ) και σχεδόν καθόλου δέντρα. Αυτό το τοπίο είναι ενδιαφέρον ως ένα βαθμό, αλλά από ένα σημείο και μετά γίνεται πολύ βαρετό και μονότονο λόγω της επανάληψης των ιδίων εικόνων.. Πριν το ΠΟύνο, κάναμε παράκαμψη για να δούμε τους ταφικούς Πύργους του Σιγιουστάνι. Είναι εντυπωσιακοί πύργοι - τάφοι διαφόρων τεχνοτροπιών - πολιτισμών και ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η θέα στη λίμνη που βρίσκεται από κάτω. Όμως, φτάσαμε απόγευμα και είχε τόσο κρύο!!! Μετά 40<χιλ. φτάσαμε στο Πούνο. Και ετοιμάστηκα για έναν ελαφρύ ύπνο. Κούνια που με κούναγε.. Νόμιζα ότι είχα προσαρμοστεί στο υψόμετρο. Όμως το Κούσκο είναι περίπου 3.500 μέτρα ύψος, ενώ το Πούνο 4.000 μέτρα. Μπορεί 500 μέτρα να φαίνονται μικρή διαφορά, εμένα, όμως, μου φάνηκαν κυριολεκτικά βουνό!!! Για δεύτερη φορά δεν μπόρεσα να κλείσω μάτι όλο το βράδυ, ενώ είχα ένα βουητό που μου έφευγε το κεφάλι και μία ταχυκαρδία που τρελαινόμουν.
