Γαλλία Roadtrip στη Γαλλία

[Jimmy78]

by @World Nomad

Ο ήχος του ξυπνητηριού πλημμύρισε το δωμάτιο. Αργά-αργά τα βλέφαρα άνοιξαν. Το βλέμμα θολό και ανεστίαστο. Πού βρίσκομαι;; Τι κάνω;; Τι είναι αυτό το μαύρο στίγμα στο λευκό ταβάνι;; Ύστερα από μια στιγμή αβεβαιότητας, επιτέλους ο εγκέφαλος έδωσε σήμα: Είμαστε στη Ρεν, ξημέρωσε Day 4 του roadtrip madness της Γαλλίας και το μαύρο στίγμα ήταν ιστός αράχνης . Τελευταία μέρα σήμερα, οπότε το πρόγραμμα περιλάμβανε μόνο ένα προορισμό, καθώς είχαμε να διανύσουμε 330χλμ, να παραδώσουμε το αυτοκίνητο στο αεροδρόμιο και να προλάβουμε τη πτήση της Air France για Αθήνα στις 18:45.
Πακετάρουμε βαλίτσες, check-out από το ξενοδοχείο, πληκτρολογούμε στο gps “Fougeres” και φύγαμε! Έχοντας επιλέξει να αποφύγουμε τους αυτοκινητόδρομους, μπήκαμε στους επαρχιακούς δρόμους, χαζεύοντας τα χωριουδάκια, τα αγροκτήματα και τις ατελείωτες πράσινες πεδιάδες. Ο ήλιος έλαμπε, αλλά η ομίχλη που επικρατούσε έδινε μια απόκοσμη θολούρα στα τοπία, σαν να βλέπαμε θρίλερ (τώρα θα μείνει το αμάξι στη μέση του πουθενά, θα κατέβουμε να ζητήσουμε βοήθεια και τσουπ! Θα πεταχτεί ο psycho μέσα από την ομίχλη )




Ύστερα από καμιά ώρα οδήγησης, μας καλωσόρισε η πινακίδα “Fougeres”. Πήγαμε κατευθείαν στο κάστρο,ένα από τα μεγαλύτερα και καλύτερα διατηρημένα μεσαιωνικά κάστρα στην Ευρώπη,με 13 πύργους να ορθώνονται σχεδόν ανέπαφοι. Αφήσαμε το αμάξι στο δωρεάν πάρκιν και περπατήσαμε γύρω γύρω τα τείχη. Μόλις φτάσαμε στη κεντρική πύλη, ήταν κλειστή. Κάτι μαγαζάκια που ήταν εκεί δίπλα, κλειστά κι αυτά. Μόνο ένα μαγαζί με σουβενίρ ήταν ανοιχτό. Ρωτάμε λοιπόν: -Το κάστρο είναι κλειστό;
-Ναι, Δευτέρα κλειστά.
-Τα μαγαζιά τι ώρα ανοίγουν;
-Δευτέρα κλειστά.
Καλή φάση, we have step on it.




Περπατούσαμε στη πόλη, τα πάντα ήταν κλειστά. Με το ζόρι βρήκαμε μια καφετέρια, να φάμε και να πιούμε τίποτις. Μάθαμε λοιπόν ότι Δευτέρα εδώ είναι η αντίστοιχη Κυριακή. Μέχρι και θεία λειτουργία είχε στην εκκλησία Saint Leonard.
Οπότε το μόνο που μπορούσαμε να δούμε ακόμη ήταν οι Jardin Public, δημόσιοι κήποι, που ήταν ανοιχτοί και βρίσκονται πίσω από την εκκλησία Saint Leonard. Απολαύσαμε πανοραμική θέα της πόλης και του κάστρου, συντριβάνια, θάμνους κουρεμένους σε διάφορα σχήματα, λουλούδια και αγάλματα. Πολύ όμορφα!


Μην έχοντας κάτι άλλο να δούμε, φορτώσαμε το αμάξι προμήθειες από supermarket (-Πεινάω!) για να βγάλουμε τη μέρα και ξεκινήσαμε για το αεροδρόμιο. Στο δρόμο βγάλαμε και τη “Selfie των 1000 χιλιομέτρων”με τη συμπλήρωση ακριβώς χιλίων χιλομέτρων roadtrip madness! Τελική καταμέτρηση: 1223χλμ, 12 πόλεις.

Συμβουλή: Πάντα να δίνετε αρκετό χρονικό περιθώριο όταν είστε στο δρόμο και θέλετε να προλάβετε πτήση, για τυχόν απρόοπτα. Εμάς μας έτυχε τρελή κίνηση, σε κάποια φάση μας προσπέρασαν 2 χελώνες και 3 σαλιγκάρια βρίζοντας. Με τα πολλά φτάνουμε Σαρλ Ντε Γκωλ, μπερδευόμαστε με τις πύλες και τον τόπο παράδοσης αυτοκινήτου, αλλά τέλος καλό, όλα καλά τα καταφέραμε και μπήκαμε στο αεροπλάνο ολοκληρώνοντας ένα υπέροχο ταξίδι. Και εις άλλα με υγεία!!

Next trip loading!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4

First Προηγούμενη 4 of 4

Go to chapter

Go

[demie]

Τι ωραία, που γνωριστήκατε μέσω του travelstories κ κάνετε όμορφα ταξίδια! Μπράβο σας!

 

[World Nomad]

Day 2 λοιπόν… Ξυπνάμε πουρνό πουρνό, αποχαιρετάμε την Honfleuer και φορτώνουμε στο gps τον επόμενο προορισμό: Le Havre! Για να φτάσουμε εκεί περάσαμε από τη γέφυρα της Νορμανδίας, η οποία την εποχή που κατασκευάστηκε (1995) ήταν η μακρύτερη καλωδιωτή γέφυρα του κόσμου και επίσης είχε το μακρύτερο άνοιγμα μεταξύ πείρων απ' οποιαδήποτε άλλη γέφυρα.

Στο δρόμο προς τη Χάβρη γίνεται αναμπουμπούλα στο αυτοκίνητο:
-Στρίβουμε εδώ; Η φωνή στο gps λέει παραμείνατε δεξιά.
-Όχι, εννοεί συνεχίζουμε δεξιά λωρίδα.
-Η πινακίδα λεει Χάβρη δεξιά.
-Το gps δείχνει ευθεία.
-ΣΤΡΙΨΕΕΕ!
-Όχι απότομα, έρχεται αυτοκίνητο, ΘΑ ΣΚΟΤΩΘΟΥΜΕ!
-ΒΟΗΘΕΙΑ!!
-ΠΕΙΝΑΩ!
Τελικά έπρεπε να στρίψουμε, χάσαμε την έξοδο και κάναμε 13km τσάμπα, μέχρι να βρούμε την επόμενη έξοδο και άλλα τόσα μετά για να ξαναβρούμε το δρόμο για Χάβρη. Καλή φάση.
Με τα πολλά λοιπόν φτάνουμε Χάβρη, πάμε κέντρο, κοιτάμε από δω, κοιτάμε από κει, τίποτα να μας εντυπωσιάσει.
- Μια σύγχρονη βιομηχανοποιημένη πόλη, παιδιά.
- Δε μ’αρέσει τίποτα εδώ.
-Ποιός είπε να έρθουμε Χάβρη;
-Πεινάω!
Τέλος πάντων, φύγαμε γκαζώνοντας και από τότε η Χάβρη έγινε το ανέκδοτο της εκδρομής μας.(-Πολύ όμορφα εδώ, σαν την Χάβρη, -Πού θα πάμε το καλοκαίρι; -Χάβρη φυσικά! κτλ)

Επόμενος σταθμός, Deauville-Trouville. Πρόκειται για 2 πόλεις που χωρίζονται από ένα ποτάμι, αρκετά όμορφες θα έλεγα, με το λιμανάκι τους και τα κλασικά κτίρια νορμανδικής αρχιτεκτονικής. Εδώ επιτέλους ξεπείνασα,καθώς έφαγα ένα τεράστιο croque monsieur (ένα είδος ψητού σάντουιτς με ζαμπόν και τυρί).


Επόμενος προορισμός, η Caen. Πρόκειται για την γενέτειρα του Γουλιέλμου του Κατακτητή, όπου υπάρχει και το καλοδιατηρημένο κάστρο του, χτισμένο από το 1060μ.Χ. παρακαλώ. Από τις επάλξεις του κάστρου απολαύσαμε τη φανταστική θέα της πόλης, με το γοτθικό καθεδρικό Σαιν Πιερ να δεσπόζει. Μέσα στο κάστρο υπάρχει το Νορμανδικό Μουσείο, όπως και το Musee des Beaux-Arts που έχει μια πλούσια συλλογή από ιστορικούς και θρησκευτικούς πίνακες, αλλά και έργα ιταλών δημιουργών και όχι μόνο. Έξω από το κάστρο, υπάρχει το μνημείο για την ειρήνη, αφιερωμένο στους στρατιώτες που απελευθέρωσαν την Caen στις 9-7-1944, μετά την απόβαση της Νορμανδίας.


30χλμ αργότερα, βρισκόμασταν στην Bayeux. Μικρή πόλη, γραφική, με τα μεσαιωνικά διατηρητέα της κτίρια, τον ποταμό Ορ(Aure) να τη διασχίζει, τον καθεδρικό της ναό και την περίφημη ταπισερί της. Πρόκειται για μοναδικό στο είδος του δημιούργημα: Είναι μια ταπισερί με μήκος 70,4 μ. και πλάτος 0,5 μ, στην οποία απεικονίζονται 72 διαφορετικές εικόνες, σχετικές με τη κατάκτηση της Αγγλίας από τον Γουλιέλμο τον Κατακτητή.

Εδώ βρήκαμε επιτέλους να δοκιμάσουμε crepe suzette, ένα παραδοσιακό γαλλικό γλυκό, που αποτελείται απο κρέπες οι οποίες παρασκευάζονται με βούτυρο, ζάχαρη, χυμό και ξύσμα εσπεριδοειδών (κυρίως πορτοκαλιού και μανταρινιού). Προστίθεται λικέρ Grand Marnier ή Curacao και σερβίρεται ‘’φλαμπέ’’. Εγώ πάντως δεν ενθουσιάστηκα. Δε ξέρω, μάλλον θέλω να έχει σοκολάτα για να πω ότι μ’αρέσει ένα γλυκό Συν τις άλλοις, καθυστερήσαμε με την αναθεματισμένη τη suzette και χάσαμε χρόνο με μοιραία αποτελέσματα( βλ. ωράριο μουσείων, νύχτα) από τον επόμενο προορισμό…

..που ήταν η Omaha beach. Μια από τις 5 παραλίες που επιλέχθηκαν για την απόβαση των Συμμάχων στο Β’Παγκόσμιο Πόλεμο, (Omaha ήταν η κωδική ονομασία της παραλίας στην επιχείρηση Overlord, όπως ονομάστηκε η απόβαση της Νορμανδίας) όπου έγινε η μεγαλύτερη σφαγή (όλοι θυμόμαστε την εντυπωσιακή σκηνή μάχης στην ταινία «Η διάσωση του Στρατιώτη Ραιαν», όποιος δε θυμάται ή δεν την έχει δει, να βάλει να τη δει 2 φορές ) Εκεί λοιπόν, βλέποντας την απέραντη παραλία και ξέροντας τι έχει γίνει, φαντάζεσαι τη θάλασσα κόκκινη από το αίμα, σε πιάνει μια ανατριχίλα, μια θλίψη για τις ζωές που χάθηκαν. Ένα περίεργο συναίσθημα. Σε ένα σημείο της παραλίας έχουν φτιάξει ένα μνημείο για τους πεσόντες, αποδίδοντας φόρο τιμής.

Στο μουσείο που υπάρχει εκεί, Operation Overlord Museum, έχουν πάρα πολλά αντικείμενα από την απόβαση, από εξοπλισμό στρατιωτών μέχρι πολυβόλα και τανκς και ποιος ξέρει τι άλλο, αφού εμείς δε τα είδαμε καθώς είχε κλείσει το μουσείο (αναθεματισμένη suzette). Συνεχίζοντας δυτικά, ανάμεσα στις παραλίες Utah και Omaha, είναι ο λόφος Pointe Du Hoc, όπου εκεί οι Γερμανοί είχαν βαριές αντιεροπορικές άμυνες. Μπορεί κανείς να δει τις οχυρώσεις, τις θέσεις των πολυβόλων και το γεμάτο κρατήρες έδαφος από τους ανελέητους βομβαρδισμούς.
Εδώ έχει ένα άλλο μνημείο, αφιερωμένο στην μονάδα Rangers του αμερικανικού στρατού, που αφού σκαρφάλωσε τα βράχια ύψους 30μ. επιτέθηκε και κατέλαβε το Pointe Du Hoc. Δυστυχώς αυτά προλάβαμε να δούμε, καθώς αφού η αναθεματισμένη suzette μας καθυστέρησε, είχε βραδιάσει και δε μπορούσαμε να προχωρήσουμε στις άλλες παραλίες της απόβασης, όπου μια ντόπια κυρία μας είπε ότι μπορούσαμε να δούμε τανκς κολλημένα στην άμμο όπως και απομεινάρια της πλωτής γέφυρας που κατασκεύασε η μονάδα μηχανικών για να αποβιβαστούν τα τανκς.

Μέσα στο μαύρο σκοτάδι λοιπόν, ξεκινήσαμε για τον τελευταίο σταθμό της Day 2, το Mont Saint Michel, όπου θα διανυκτερεύαμε κιόλας σε ξενοδοχείο λίγο πιο έξω. Το Mont Saint Michel είναι μία μικρή νησίδα στις ακτές της Νορμανδίας, σε μικρή απόσταση από την ακτή, με την οποία συγκοινωνεί με ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Στην κορυφή του υπάρχει το περίφημο αββαείο με το επίχρυσο άγαλμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στην κορυφή του καμπαναριού. Από κάτω, πίσω από τα τείχη που περιβάλλουν το αββαείο, βρίσκεται μικρό γραφικό χωριό. Φτάσαμε λίγο μετά τις 22:00, το πάρκιν είναι δωρέαν μετά από αυτή την ώρα, οπότε αφήσαμε το αμάξι και περπατήσαμε όλη την απόσταση (4χλμ) μέχρι τις πύλες. Είχε και λεωφορείο που σε μεταφέρει δωρεάν, αλλά σαν hardcore travellers πήγαμε με τα πόδια (και καλά, απλά το μάθαμε αργότερα ότι έχει λεωφορείο ) Μέσα στο βαθύ σκοτάδι περπατούσαμε, ψυχή δε κυκλοφορούσε, απόλυτη ησυχία, ο ουρανός γεμάτος αστέρια να αντικατοπτρίζονται στα λιμνάζοντα νερά και στο βάθος το ολοφώτιστο Mont Saint Michel να λάμπει…Μαγεία!!!

Περάσαμε τις πύλες, εξακολουθούσε να μην υπάρχει άνθρωπος, τα πάντα ήταν κλειστά, μόνο ένα παρεκκλήσι ήταν ανοιχτό. Καλύτερα, βγάλαμε φωτογραφίες τα μεσαιωνικά κτίρια χωρίς κινεζογιαπονεζοκορεάτες με selfie sticks να παρεμβάλλονται, όπως ήταν σε ολόκληρο το ταξίδι μας Περπατώντας στα στενά σοκάκκια περιτριγυρισμένος από τα τείχη και το αββαείο να δεσπόζει πάνω από το κεφάλι σου μεταφερόσουν νοερά στην εποχή των ιπποτών…Φανταστικά!!
Φεύγοντας, είπαμε να πάμε για κανα ποτάκι στη γύρω περιοχή. Δεν υπήρχε τίποτα ανοιχτό! Σε ένα μπαρ που είδαμε κόσμο μέσα, μόλις κάτσαμε μας λένε κλείσαμε. Στο διπλανό είχαν πάρτυ τα ΚΑΠΗ και φάγαμε πόρτα, οπότε γυρίσαμε άπραγοι στο ξενοδοχείο να κάνουμε απολογισμό της μέρας, η οποία τελικά ήταν υπερ του δέοντος γεμάτη αλλά συνάμα κουραστική, με αποτέλεσμα να μην απολαύσουμε κάποιους προορισμούς όσο θα πρεπε. Μας κατέλαβε το πνεύμα του ταξιδιώτη που θέλαμε αδηφάγα να δούμε όσο περισσότερα μέρη γίνεται και να γεμίσουμε εικόνες και στιγμές. Άλλη φορά, λιγότεροι προορισμοί σε μια μερα!!

[Day 3 loading...]

 

[Jimmy78]

χαχαχαχαχαχαχαχαχα... έχω λυώσει στα γέλια με τους μυθικούς διαλόγους περί Χάβρης!!!!!

 

[chris7]

Πολύ ωραία ιστορία με πάρα πολλές περιοχές που επισκεφθήκατε.
Πανέμορφες και οι φωτογραφίες .
Καταπληκτικό το Mont Saint Michel.
Να δούμε πότε θα μπορέσω να το δω κι εγώ από κοντά.

 

[depy!!!]

Εγω επιμενω!!!! Στη Χαβρη δεν δωσαμε την ευκαιρια να μας δειξει τις κρυφες ομορφιες της..... Τι διαολο, στη λιστα της UNESCO ειναι, δεν μπορει κατι θα εχει που να αξιζει να δεις.

 

[Marlen123]

Day 2 λοιπόν… Ξυπνάμε πουρνό πουρνό, αποχαιρετάμε την Honfleuer και φορτώνουμε στο gps τον επόμενο προορισμό: Le Havre! Για να φτάσουμε εκεί περάσαμε από τη γέφυρα της Νορμανδίας, η οποία την εποχή που κατασκευάστηκε (1995) ήταν η μακρύτερη καλωδιωτή γέφυρα του κόσμου και επίσης είχε το μακρύτερο άνοιγμα μεταξύ πείρων απ' οποιαδήποτε άλλη γέφυρα.
View attachment 135620 View attachment 135621
Στο δρόμο προς τη Χάβρη γίνεται αναμπουμπούλα στο αυτοκίνητο:
-Στρίβουμε εδώ; Η φωνή στο gps λέει παραμείνατε δεξιά.
-Όχι, εννοεί συνεχίζουμε δεξιά λωρίδα.
-Η πινακίδα λεει Χάβρη δεξιά.
-Το gps δείχνει ευθεία.
-ΣΤΡΙΨΕΕΕ!
-Όχι απότομα, έρχεται αυτοκίνητο, ΘΑ ΣΚΟΤΩΘΟΥΜΕ!
-ΒΟΗΘΕΙΑ!!
-ΠΕΙΝΑΩ!
Τελικά έπρεπε να στρίψουμε, χάσαμε την έξοδο και κάναμε 13km τσάμπα, μέχρι να βρούμε την επόμενη έξοδο και άλλα τόσα μετά για να ξαναβρούμε το δρόμο για Χάβρη. Καλή φάση.
Με τα πολλά λοιπόν φτάνουμε Χάβρη, πάμε κέντρο, κοιτάμε από δω, κοιτάμε από κει, τίποτα να μας εντυπωσιάσει.
- Μια σύγχρονη βιομηχανοποιημένη πόλη, παιδιά.
- Δε μ’αρέσει τίποτα εδώ.
-Ποιός είπε να έρθουμε Χάβρη;
-Πεινάω!
Τέλος πάντων, φύγαμε γκαζώνοντας και από τότε η Χάβρη έγινε το ανέκδοτο της εκδρομής μας.(-Πολύ όμορφα εδώ, σαν την Χάβρη, -Πού θα πάμε το καλοκαίρι; -Χάβρη φυσικά! κτλ)

Επόμενος σταθμός, Deauville-Trouville. Πρόκειται για 2 πόλεις που χωρίζονται από ένα ποτάμι, αρκετά όμορφες θα έλεγα, με το λιμανάκι τους και τα κλασικά κτίρια νορμανδικής αρχιτεκτονικής. Εδώ επιτέλους ξεπείνασα,καθώς έφαγα ένα τεράστιο croque monsieur (ένα είδος ψητού σάντουιτς με ζαμπόν και τυρί).
View attachment 135622 View attachment 135623

Επόμενος προορισμός, η Caen. Πρόκειται για την γενέτειρα του Γουλιέλμου του Κατακτητή, όπου υπάρχει και το καλοδιατηρημένο κάστρο του, χτισμένο από το 1060μ.Χ. παρακαλώ. Από τις επάλξεις του κάστρου απολαύσαμε τη φανταστική θέα της πόλης, με το γοτθικό καθεδρικό Σαιν Πιερ να δεσπόζει. Μέσα στο κάστρο υπάρχει το Νορμανδικό Μουσείο, όπως και το Musee des Beaux-Arts που έχει μια πλούσια συλλογή από ιστορικούς και θρησκευτικούς πίνακες, αλλά και έργα ιταλών δημιουργών και όχι μόνο. Έξω από το κάστρο, υπάρχει το μνημείο για την ειρήνη, αφιερωμένο στους στρατιώτες που απελευθέρωσαν την Caen στις 9-7-1944, μετά την απόβαση της Νορμανδίας.
View attachment 135624

30χλμ αργότερα, βρισκόμασταν στην Bayeux. Μικρή πόλη, γραφική, με τα μεσαιωνικά διατηρητέα της κτίρια, τον ποταμό Ορ(Aure) να τη διασχίζει, τον καθεδρικό της ναό και την περίφημη ταπισερί της. Πρόκειται για μοναδικό στο είδος του δημιούργημα: Είναι μια ταπισερί με μήκος 70,4 μ. και πλάτος 0,5 μ, στην οποία απεικονίζονται 72 διαφορετικές εικόνες, σχετικές με τη κατάκτηση της Αγγλίας από τον Γουλιέλμο τον Κατακτητή.
View attachment 135625 View attachment 135626
Εδώ βρήκαμε επιτέλους να δοκιμάσουμε crepe suzette, ένα παραδοσιακό γαλλικό γλυκό, που αποτελείται απο κρέπες οι οποίες παρασκευάζονται με βούτυρο, ζάχαρη, χυμό και ξύσμα εσπεριδοειδών (κυρίως πορτοκαλιού και μανταρινιού). Προστίθεται λικέρ Grand Marnier ή Curacao και σερβίρεται ‘’φλαμπέ’’. Εγώ πάντως δεν ενθουσιάστηκα. Δε ξέρω, μάλλον θέλω να έχει σοκολάτα για να πω ότι μ’αρέσει ένα γλυκό Συν τις άλλοις, καθυστερήσαμε με την αναθεματισμένη τη suzette και χάσαμε χρόνο με μοιραία αποτελέσματα( βλ. ωράριο μουσείων, νύχτα) από τον επόμενο προορισμό…

..που ήταν η Omaha beach. Μια από τις 5 παραλίες που επιλέχθηκαν για την απόβαση των Συμμάχων στο Β’Παγκόσμιο Πόλεμο, (Omaha ήταν η κωδική ονομασία της παραλίας στην επιχείρηση Overlord, όπως ονομάστηκε η απόβαση της Νορμανδίας) όπου έγινε η μεγαλύτερη σφαγή (όλοι θυμόμαστε την εντυπωσιακή σκηνή μάχης στην ταινία «Η διάσωση του Στρατιώτη Ραιαν», όποιος δε θυμάται ή δεν την έχει δει, να βάλει να τη δει 2 φορές ) Εκεί λοιπόν, βλέποντας την απέραντη παραλία και ξέροντας τι έχει γίνει, φαντάζεσαι τη θάλασσα κόκκινη από το αίμα, σε πιάνει μια ανατριχίλα, μια θλίψη για τις ζωές που χάθηκαν. Ένα περίεργο συναίσθημα. Σε ένα σημείο της παραλίας έχουν φτιάξει ένα μνημείο για τους πεσόντες, αποδίδοντας φόρο τιμής.
View attachment 135629
Στο μουσείο που υπάρχει εκεί, Operation Overlord Museum, έχουν πάρα πολλά αντικείμενα από την απόβαση, από εξοπλισμό στρατιωτών μέχρι πολυβόλα και τανκς και ποιος ξέρει τι άλλο, αφού εμείς δε τα είδαμε καθώς είχε κλείσει το μουσείο (αναθεματισμένη suzette). Συνεχίζοντας δυτικά, ανάμεσα στις παραλίες Utah και Omaha, είναι ο λόφος Pointe Du Hoc, όπου εκεί οι Γερμανοί είχαν βαριές αντιεροπορικές άμυνες. Μπορεί κανείς να δει τις οχυρώσεις, τις θέσεις των πολυβόλων και το γεμάτο κρατήρες έδαφος από τους ανελέητους βομβαρδισμούς.
View attachment 135631 View attachment 135628 View attachment 135630 View attachment 135627 Εδώ έχει ένα άλλο μνημείο, αφιερωμένο στην μονάδα Rangers του αμερικανικού στρατού, που αφού σκαρφάλωσε τα βράχια ύψους 30μ. επιτέθηκε και κατέλαβε το Pointe Du Hoc. Δυστυχώς αυτά προλάβαμε να δούμε, καθώς αφού η αναθεματισμένη suzette μας καθυστέρησε, είχε βραδιάσει και δε μπορούσαμε να προχωρήσουμε στις άλλες παραλίες της απόβασης, όπου μια ντόπια κυρία μας είπε ότι μπορούσαμε να δούμε τανκς κολλημένα στην άμμο όπως και απομεινάρια της πλωτής γέφυρας που κατασκεύασε η μονάδα μηχανικών για να αποβιβαστούν τα τανκς.

Μέσα στο μαύρο σκοτάδι λοιπόν, ξεκινήσαμε για τον τελευταίο σταθμό της Day 2, το Mont Saint Michel, όπου θα διανυκτερεύαμε κιόλας σε ξενοδοχείο λίγο πιο έξω. Το Mont Saint Michel είναι μία μικρή νησίδα στις ακτές της Νορμανδίας, σε μικρή απόσταση από την ακτή, με την οποία συγκοινωνεί με ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Στην κορυφή του υπάρχει το περίφημο αββαείο με το επίχρυσο άγαλμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στην κορυφή του καμπαναριού. Από κάτω, πίσω από τα τείχη που περιβάλλουν το αββαείο, βρίσκεται μικρό γραφικό χωριό. Φτάσαμε λίγο μετά τις 22:00, το πάρκιν είναι δωρέαν μετά από αυτή την ώρα, οπότε αφήσαμε το αμάξι και περπατήσαμε όλη την απόσταση (4χλμ) μέχρι τις πύλες. Είχε και λεωφορείο που σε μεταφέρει δωρεάν, αλλά σαν hardcore travellers πήγαμε με τα πόδια (και καλά, απλά το μάθαμε αργότερα ότι έχει λεωφορείο ) Μέσα στο βαθύ σκοτάδι περπατούσαμε, ψυχή δε κυκλοφορούσε, απόλυτη ησυχία, ο ουρανός γεμάτος αστέρια να αντικατοπτρίζονται στα λιμνάζοντα νερά και στο βάθος το ολοφώτιστο Mont Saint Michel να λάμπει…Μαγεία!!!
View attachment 135632
Περάσαμε τις πύλες, εξακολουθούσε να μην υπάρχει άνθρωπος, τα πάντα ήταν κλειστά, μόνο ένα παρεκκλήσι ήταν ανοιχτό. Καλύτερα, βγάλαμε φωτογραφίες τα μεσαιωνικά κτίρια χωρίς κινεζογιαπονεζοκορεάτες με selfie sticks να παρεμβάλλονται, όπως ήταν σε ολόκληρο το ταξίδι μας Περπατώντας στα στενά σοκάκκια περιτριγυρισμένος από τα τείχη και το αββαείο να δεσπόζει πάνω από το κεφάλι σου μεταφερόσουν νοερά στην εποχή των ιπποτών…Φανταστικά!! View attachment 135633
Φεύγοντας, είπαμε να πάμε για κανα ποτάκι στη γύρω περιοχή. Δεν υπήρχε τίποτα ανοιχτό! Σε ένα μπαρ που είδαμε κόσμο μέσα, μόλις κάτσαμε μας λένε κλείσαμε. Στο διπλανό είχαν πάρτυ τα ΚΑΠΗ και φάγαμε πόρτα, οπότε γυρίσαμε άπραγοι στο ξενοδοχείο να κάνουμε απολογισμό της μέρας, η οποία τελικά ήταν υπερ του δέοντος γεμάτη αλλά συνάμα κουραστική, με αποτέλεσμα να μην απολαύσουμε κάποιους προορισμούς όσο θα πρεπε. Μας κατέλαβε το πνεύμα του ταξιδιώτη που θέλαμε αδηφάγα να δούμε όσο περισσότερα μέρη γίνεται και να γεμίσουμε εικόνες και στιγμές. Άλλη φορά, λιγότεροι προορισμοί σε μια μερα!!

[Day 3 loading...]

'Ετσι είναι...Οι ακτές της απόβασης σίγουρα αξίζουν μια ολόκληρη μέρα, καθώς τα συναισθήματα που σε καταλαμβάνουν είναι μοναδικά...Επίσης, όπως αναφέρει και ο world nomad, καλό είναι να γνωρίζετε ότι η γέφυρα για το πραγματικά πανέμορφο Mont Saint Michel είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ, αλλά για όποιον δεν έχει αντοχές, υπάρχει δωρεάν λεωφορείο του δήμου που τη διασχίζει. Ούτε να προτιμήσετε το μέρος αυτό για αγορές, καθώς υπάρχει αισχροκέρδεια.

 

[World Nomad]

Εγω επιμενω!!!! Στη Χαβρη δεν δωσαμε την ευκαιρια να μας δειξει τις κρυφες ομορφιες της..... Τι διαολο, στη λιστα της UNESCO ειναι, δεν μπορει κατι θα εχει που να αξιζει να δεις.

Εντάξει depy, επόμενο ταξίδι θα είναι μόνο Χάβρη

 

[MELAS86-CY]

υπεροχη ιστορια. με ταξιδεψατε!! περιμενουμε την συνεχεια!!

 

[tripakias]

Ωραια η ιστορια σας. Αδικησατε τη Χαβρη κατα τη γνωμη μου. Ενταξει δεν εχει τα κλασσικα μεσαιωνικα κτιρια, ουτε σπιτια γοτθικου ή ρομανικου ρυθμου που συναντα κανεις σε αλλες γαλλικες πολεις αλλα τιποτα δεν σας αρεσε; Ουτε καν το Δημαρχειο και η πλατεια του, ουτε το λιμανι;
Για τους Γαλλους η Χαβρη (Λε Αβρ γι αυτους) σημαινει παρα πολλα και εχει ιδιαιτερη ιστορικη και συναισθηματικη αξια. Η πολη ισοπεδωθηκε στην κυριολεξια πριν περιπου 70 χρονια απο βομβαρδισμους και καταφερε σημερα να ειναι μια συγχρονη πολη που εχει ενσωματωσει αρτια ο,τι επεζησε απο την προ βομβαρδισμων εποχη. Αυτος ειναι και ο λογος που ανακυρηχθηκε μνημειο παγκοσμιας πολιτιστικης κληρονομιας απο την UNESCO.

 

[Marlen123]

Ωραια η ιστορια σας. Αδικησατε τη Χαβρη κατα τη γνωμη μου. Ενταξει δεν εχει τα κλασσικα μεσαιωνικα κτιρια, ουτε σπιτια γοτθικου ή ρομανικου ρυθμου που συναντα κανεις σε αλλες γαλλικες πολεις αλλα τιποτα δεν σας αρεσε; Ουτε καν το Δημαρχειο και η πλατεια του, ουτε το λιμανι;
Για τους Γαλλους η Χαβρη (Λε Αβρ γι αυτους) σημαινει παρα πολλα και εχει ιδιαιτερη ιστορικη και συναισθηματικη αξια. Η πολη ισοπεδωθηκε στην κυριολεξια πριν περιπου 70 χρονια απο βομβαρδισμους και καταφερε σημερα να ειναι μια συγχρονη πολη που εχει ενσωματωσει αρτια ο,τι επεζησε απο την προ βομβαρδισμων εποχη. Αυτος ειναι και ο λογος που ανακυρηχθηκε μνημειο παγκοσμιας πολιτιστικης κληρονομιας απο την UNESCO.

Α τωρα εξηγουνται ολα!Ειχαμε καλομαθει βλεπεις με τις πανεμορφες μεσαιωνικες πολεις τυπου Ρουεν.

 

[World Nomad]

Ωραια η ιστορια σας. Αδικησατε τη Χαβρη κατα τη γνωμη μου. Ενταξει δεν εχει τα κλασσικα μεσαιωνικα κτιρια, ουτε σπιτια γοτθικου ή ρομανικου ρυθμου που συναντα κανεις σε αλλες γαλλικες πολεις αλλα τιποτα δεν σας αρεσε; Ουτε καν το Δημαρχειο και η πλατεια του, ουτε το λιμανι;
Για τους Γαλλους η Χαβρη (Λε Αβρ γι αυτους) σημαινει παρα πολλα και εχει ιδιαιτερη ιστορικη και συναισθηματικη αξια. Η πολη ισοπεδωθηκε στην κυριολεξια πριν περιπου 70 χρονια απο βομβαρδισμους και καταφερε σημερα να ειναι μια συγχρονη πολη που εχει ενσωματωσει αρτια ο,τι επεζησε απο την προ βομβαρδισμων εποχη. Αυτος ειναι και ο λογος που ανακυρηχθηκε μνημειο παγκοσμιας πολιτιστικης κληρονομιας απο την UNESCO.

Ωχ, ποιός ακούει την depy τώρα! "Σας τα έλεγα εγώ, αξίζει η Χάβρη, ορίστε και ο λόγος που είναι στην UNESCO!"
Η αλήθεια είναι ότι δεν της δώσαμε ευκαιρία, μάλλον είχαμε συνηθίσει τα μεσαιωνικά και δε μας έκανε το κλικ από την αρχή που μπήκαμε στην πόλη.