giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Piran: Το διαμάντι της Ίστρια
Η βροχή είχε κοπάσει και με το που φτάσαμε στο Piran είχε ήδη σταματήσει. Όχι μόνο σταμάτησε αλλά ο ήλιος εμφανίστηκε δειλά η θερμοκρασία ανέβηκε και μύρισε καλοκαίρι ξανά! Το χαμόγελο επανήλθε η διάθεση ανέβηκε στο φουλ και η όρεξη για να λιώσω το Piran ήταν μεγάλη.
Ο σταθμός λεωφορείων στο Piran βρίσκεται λίγο πριν το κέντρο της παλιάς πόλης ακριβώς δίπλα στη θάλασσα και την μαρίνα με τα σκάφη.
Η πρώτη εικόνα επιβεβαίωσε τον τίτλο της πιο φωτογενούς πόλης της Σλοβενίας και μιας από τις πιο γοητευτικές τις Μεσογείου με πλούσια ιστορία. Η πιο όμορφη από τις παράκτιες πόλεις της Σλοβενίας, σκαρφαλωμένη σε ένα μικρό κομμάτι γης που προεξέχει στη θάλασσα.
Την αποκαλούν και πόλη των ονείρων και ίσως να είναι υπερβολικός αυτός ο τίτλος. Το Piran ήταν μέρος της Ενετικής αυτοκρατορίας από τα τέλη του 13ου αιώνα έως το τέλος του 18ου αιώνα και στη συνέχεια μέρος της Ιταλίας από το 1918 έως το 1947. Έτσι περισσότερο αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε μια Ιταλική παραλιακή πόλη. Η γειτνίαση με τη θάλασσα και η πλούσια ιστορία κάνουν την πόλη του Piran το καμάρι της Σλοβενίας το διαμάντι της χερσονήσου της Ίστρια στην Αδριατική θάλασσα.
Από το δεύτερο μισό του 13ου αιώνα, η Ενετική Δημοκρατία ξεκίνησε την κατάκτηση των πόλεων της Ίστρια, το Koper κατά το έτος 1279, ένα χρόνο αργότερα την Izola, και τέλος το 1283 το Piran. Γι’ αυτό και το Piran έχει επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από την Ενετική Δημοκρατία αλλά και την περίοδο της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας (από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα), το οποίο αντικατοπτρίζεται στην αρχιτεκτονική του και του δίνει μια αξεπέραστη γοητεία.
Με το που πατήσαμε το πόδι μας ήδη η φωτογραφική μηχανή είχε πάρει φωτιά. Όχι ότι θέλω και πολύ αλλά πραγματικά το Piran είναι μια ζωντανή καρτ ποστάλ. Ακολουθήσαμε τον κεντρικό δρόμο και χαζεύαμε ενθουσιασμένοι κάθε τι που βλέπαμε μπροστά μας!
Συνεχίσαμε ευθεία και κάναμε την κυκλική διαδρομή γύρω από τη μαρίνα και το λιμάνι. Το κτίριο δεξιά είναι το Ναυτικό Μουσείο της πόλης.
Από τις αγαπημένες σκηνές όσων έχουν έρθει στο Piran είναι αυτή
Στην άκρη του λιμανιού κάναμε τη φωτογράφιση μας και αράξαμε λίγα λεπτά απολαμβάνοντας την ήρεμη θάλασσα και το τοπίο.
Από το λιμάνι του Piran πραγματοποιούνται δρομολόγια και εκδρομές μέχρι τηΒενετία η οποία απέχει γύρω στα 55 μίλια. Για σκεφτείτε να είστε στο Πιράν και σε 2,30 ώρες με το ferry San Frangisk να βρεθείτε στη Βενετία! Καθόλου άσχημη ιδέα για εκδρομή. Θα το έκανα στάνταρ αν είχα στη διάθεση μου 1-2 μέρες. Βέβαια 70€ ταξίδι μετ’ επιστροφής δεν τα λες και λίγα αλλά θα πας και Βενετία μη τα θες όλα δικά σου! Επιλογές το San Frangisk ή venezia lines. Και για όποιον ενδιαφέρεται:
http://www.sloveniaforyou.com/Ferry.htm
http://www.venezialines.com/prices/istra-venice
Σε απόσταση αναπνοής από την προβλήτα είναι η κεντρική πλατεία της πόλης ηTartinijev trg η οποία ήταν γεμάτη με μηχανόβιους που μάλλον κάποια σύναξη θα είχαν στην περιοχή όπως είδαμε νωρίτερα και στο Portoroz.
Η πλατεία Tartini πήρε το όνομά της από τον πιο διάσημο άνδρα στο Piran, τον γνωστό Giuseppe Tartini, συνθέτη και βιρτουόζο βιολονίστα που γεννήθηκε σε ένα σπίτι μόλις λίγα βήματα από την πλατεία. Είναι ένα από τα παλαιότερα σπίτια που περιβάλλει την πλατεία και αναφέρεται από το 1384. Ο Tartini έγραψε πάνω από 300 συνθέσεις, πολλές από τις οποίες συγκαταλέγονται στα καλύτερα μουσικά δημιουργήματα του 18ου αιώνα και έκανε το όνομα της γενέτειράς του, γνωστό σε όλη την Ευρώπη. Στην πλατεία δεσπόζει το άγαλμα του που τοποθετήθηκε εκεί το 1892, στη 200η επέτειος από τη γέννησή του.
Όταν οι Βενετοί ήρθαν στο Piran στο τέλος του 13ου αιώνα, έχτισαν το κτίριο του Δημαρχείου κοντά στο λιμάνι και έξω από τα τείχη της πόλης. Εκείνο το κτίριο κατεδαφίστηκε το έτος 1877. Αυτό που βλέπουμε λοιπόν στην πλατεία είναι το νέο Δημαρχείο που χτίστηκε το 1879. Ένα πέτρινο λιοντάρι στο κέντρο του κτιρίου είναι ενθύμιο της Ενετικής Γαληνοτάτης Δημοκρατίας από το παλιό κτίριο του Δημαρχείου. Το βενετσιάνικο λιοντάρι είναι εντοιχισμένο σε διάφορα κτίρια της πόλης όπως και άλλα οικόσημα από το παλιό Δημαρχείο.
Το γοτθικό Ενετικό σπίτι που είναι σε μια διασταύρωση στην πλατεία Tartini είναι από τα ελάχιστα κτίρια που σώζονται στην αρχική του μορφή, το παλαιότερο διατηρημένο σπίτι στην πλατεία Tartini. Εγώ όμως είχα διαβάσει και είχα δει φωτογραφίες από ένα όμορφο κόκκινο παλάτι με το εντυπωσιακό γοτθικό του μπαλκόνι, ένα από τα ωραιότερα δείγματα της Ενετικής γοτθικής αρχιτεκτονικής στο Piran. Αυτό εδώ!
Όμως το έβαψαν λευκό και δεν μπορείς να το εντοπίσεις εύκολα! Κρίμα γιατί έχασε μέρος της βενετσιάνικης αίγλης του από την αλλαγή χρώματος!
Δίχως καθυστέρηση και χωρίς να υπάρχει ακόμα θέμα πείνας, δίψας, τουαλέτας (αυτό πάει για τον Rose) ήμασταν έτοιμοι να ανηφορίσουμε προς τα τείχη της πόλης. Ο δρόμος που οδηγεί εκεί η οδός ulica IX.Korpusa. Δεν βρήκαμε από την αρχή την κεντρική οδό αλλά ανηφορίσαμε να στενά της πόλης μέχρι να βρούμε τον σωστό δρόμο.
Τα τείχη της πόλης Piran κατασκευάστηκαν για να προστατεύσουν την πόλη από τις οθωμανικές επιδρομές. Τα πρώτο τείχος χτίστηκε τον 7ο αιώνα αλλά πολλά τμήματα των τειχών της πόλης είναι από διαφορετικές εποχές, με σημαντικά τμήματα να παραμένουν καλά διατηρημένο έως σήμερα. Η είσοδος είναι δωρεάν
Τα σκαλιά μέχρι να ανέβουμε τους πύργους των τειχών ήταν κάπως κουραστικά αλλά η απουσία τουριστών μας έκανε να απολαύσουμε περισσότερο την τρομερή θέα. Την ομορφότερη θέα του Piran. Η παλιά πόλη, τα τείχη και η Αδριατική θάλασσα στα πόδια μας!
Στο τοπίο κυριαρχεί το καμπαναριό της εκκλησίας του San Marco! Όχι συγνώμη της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου (Sv. Jurij).
Άποψη της πλατείας Tartini
Αν και δεν χορταίναμε την στιγμή με την υπέροχη θέα και την ηρεμία που είχαμε το πήραμε απόφαση και κατεβήκαμε από τα τείχη. Κατηφορίσαμε από την ulica IX.Korpusa και γρήγορα προσεγγίσαμε την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.
Από το σημείο αυτό ξεκινά ένα ωραίο παραλιακό μονοπάτι που φτάνει μέχρι την παραλία Fiesa. Ήμασταν έτοιμοι να κατέβουμε αλλά είναι 1 χλμ. η απόσταση και θα απομακρυνόμασταν χάνοντας χρόνο. Έτσι αρκεστήκαμε στο να χαλαρώσουμε για λίγο με τον Rose να έχει ξαπλώσει στο τοιχάκι του δρόμου κι εμένα να αγναντεύω την θάλασσα!
Ένα ωραίο γραφικό σημείο της παλιάς πόλης λίγο πριν την Adamiceva ulica τον δρόμο που βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.
Ο ναός χτίστηκε το 1614 στο αρχιτεκτονικό ύφος ενετικής Αναγέννησης, στην ίσια θέση που υπήρχε η πρώτη εκκλησία στην κορυφή του λόφου του 12ου αιώνα. Το καμπαναριό της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου που είναι ξεχωριστό κτίριο από την εκκλησία, είναι πιστό αντίγραφο από το Campanile του San Marco στη Βενετία
Όταν μπήκαμε στην είσοδο του καμπαναριού η αλέγρα και κεφάτη υπάλληλος μας ενημέρωσε πως μόνο η ανάβαση στην κορυφή του πύργου γίνεται μόνο από το κλιμακοστάσιο. Α δεν έχει ασανσέρ δηλαδή. Βλέποντας μας προβληματισμένους μας είπε πως για 1€ δεν είναι και άσχημα! Δίκιο είχε. Το ανέβασμα από τις σκάλες δεν ήταν κάτι τρομερό και ανεβαίνοντας μετρούσαμε τα ξύλινα σκαλοπάτια και τα μετρήσαμε 150 περίπου.
Καλά που αποφασίσαμε να ανέβουμε γιατί η θέα ήταν εξαιρετική. Ήμασταν ολομόναχοι ευτυχώς γιατί είναι πολύ μικρό και στενό το μέρος στην κορυφή του καμπαναριού. Έτσι ανενόχλητοι θαυμάσαμε το υπέροχο πανόραμα και βγάλαμε τις φωτογραφίες μας χωρίς να μας εμποδίζουν ή να εμποδίζουμε.
Η θάλασσα της Αδριατικής, η πλατεία Tartini, τα τείχη καθώς και πολλά άλλα μέρη της πόλης, ήταν μπροστά μας για τα μάτια μας μόνο!
Αφού χορτάσαμε θέα και λήψεις κατεβήκαμε και χαλαρώσαμε στο προαύλιο. Μπροστά από την εξώθυρα της εκκλησίας είναι ένα μεγάλο γκαζόν που κάποτε ήταν νεκροταφείο, και αποτελεί πλέον ένα ακόμα σημείο για τους επισκέπτες να ατενίσουν ολόκληρο το κόλπο της Τεργέστης, την πόλη και τους παραθαλάσσιους οικισμούς.
Η συνέχεια ήταν εξίσου υπέροχη. Τα γραφικά δρομάκια μας έβγαλαν στο παραλιακό μέτωπο του Piran. Η πλατεία Prvomajski trg βρίσκεται ανάμεσα στα στενά της παλιάς πόλης και ήταν μια τρομερή ανακάλυψη αφού τη συναντήσαμε τυχαία. Καταπληκτική γωνιά και Ιταλική με τα όλα της!
Η παραλιακή στο Piran είναι το ιδανικό μέρος για περίπατο. Περιποιημένη και πεντακάθαρη. Μου άρεσαν πολύ οι μεγάλοι ογκόλιθοι που βρίσκονται κατά μήκος της ακτής και ενώ δεν υπάρχει παραλία, έχει αρκετά σημεία με χειρολαβές και σκάλα πισίνας για όποιον θέλει να βουτήξει στην θάλασσα η οποία ήταν πεντακάθαρη και κρυστάλλινη. Είχε τόση ζέστη εκείνη την ώρα που λυπήθηκα που δεν είχαμε μαγιό να βουτήξουμε. Είχε αρκετούς που μπήκαν στη θάλασσα και τους ζήλεψα.
Προς το τέλος, στην ''μύτη'' του Piran συναντήσαμε και μια πέτρινη γοργόνα
Καθίσαμε στα βράχια για ξεκούραση και απολαύσαμε την θαλασσινή αύρα. Έβλεπα κάτι όμορφα ενοικιαζόμενα δωμάτια και ξενοδοχεία και σκέφτηκα τι ωραία θα ήταν να διανυκτερεύαμε. Αν ήξερα πόσο θα με μάγευε το μέρος αυτό θα το είχα κανονίσει. Εγώ πάντως σας προτείνω , αν βρεθείτε στο Piran και είναι καλοκαιρινή περίοδος να μείνετε ένα βράδυ.
Για να πάμε πάλι στην πλατεία Tartini επιλέξαμε όχι τον εύκολο δρόμο ευθεία αλλά να μπλεχτούμε στα στενά πλακόστρωτα δρομάκια της πόλης. Περάσαμε έξω από σπίτια και αυλές και νοιώσαμε ακόμα καλύτερα την Ιταλική φινέτσα και ομορφιά του πανέμορφου Piran.
Είχε περάσει η ώρα και είχαμε στη διάθεση μας γύρω στα 60 λεπτά μέχρι την αναχώρηση του τελευταίου λεωφορείου για Λιουμπλιάνα. Καθίσαμε στα τραπεζάκια της πλατείας και φάγαμε απλά και γρήγορα ένα κλασικό και αγαπημένο μπιφτέκι pleskavica, ένα καταπληκτικό παγωτό μαύρης σοκολάτας και υπερπλήρεις είχαμε ολοκληρώσει μια εξαιρετική εκδρομή.
Ο σταθμός λεωφορείων ήταν πολύ κοντά οπότε χωρίς να βιαστούμε και δίχως άγχος περπατήσαμε μέχρι εκεί κατά μήκος της μαρίνας.
Πόσο θα ήθελα να ήμασταν στη δύση του ηλίου. Το ηλιοβασίλεμα στο Piran είναι ξακουστό και πανέμορφο σύμφωνα με τα λεγόμενα πολλών αλλά δυστυχώς η αναχώρηση ήταν στις 7 η ώρα. Γι’ αυτό ξαναλέω η διανυκτέρευση επιβάλλεται. Μέχρι να έρθει το λεωφορείο αγνάντευα τη θάλασσα και έπαιρνα τις τελευταίες εικόνες του Piran. Όπως μας καλωσόρισε έτσι μας αποχαιρετά!
Η βροχή είχε κοπάσει και με το που φτάσαμε στο Piran είχε ήδη σταματήσει. Όχι μόνο σταμάτησε αλλά ο ήλιος εμφανίστηκε δειλά η θερμοκρασία ανέβηκε και μύρισε καλοκαίρι ξανά! Το χαμόγελο επανήλθε η διάθεση ανέβηκε στο φουλ και η όρεξη για να λιώσω το Piran ήταν μεγάλη.
Ο σταθμός λεωφορείων στο Piran βρίσκεται λίγο πριν το κέντρο της παλιάς πόλης ακριβώς δίπλα στη θάλασσα και την μαρίνα με τα σκάφη.
Η πρώτη εικόνα επιβεβαίωσε τον τίτλο της πιο φωτογενούς πόλης της Σλοβενίας και μιας από τις πιο γοητευτικές τις Μεσογείου με πλούσια ιστορία. Η πιο όμορφη από τις παράκτιες πόλεις της Σλοβενίας, σκαρφαλωμένη σε ένα μικρό κομμάτι γης που προεξέχει στη θάλασσα.
Την αποκαλούν και πόλη των ονείρων και ίσως να είναι υπερβολικός αυτός ο τίτλος. Το Piran ήταν μέρος της Ενετικής αυτοκρατορίας από τα τέλη του 13ου αιώνα έως το τέλος του 18ου αιώνα και στη συνέχεια μέρος της Ιταλίας από το 1918 έως το 1947. Έτσι περισσότερο αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε μια Ιταλική παραλιακή πόλη. Η γειτνίαση με τη θάλασσα και η πλούσια ιστορία κάνουν την πόλη του Piran το καμάρι της Σλοβενίας το διαμάντι της χερσονήσου της Ίστρια στην Αδριατική θάλασσα.
Από το δεύτερο μισό του 13ου αιώνα, η Ενετική Δημοκρατία ξεκίνησε την κατάκτηση των πόλεων της Ίστρια, το Koper κατά το έτος 1279, ένα χρόνο αργότερα την Izola, και τέλος το 1283 το Piran. Γι’ αυτό και το Piran έχει επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από την Ενετική Δημοκρατία αλλά και την περίοδο της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας (από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα), το οποίο αντικατοπτρίζεται στην αρχιτεκτονική του και του δίνει μια αξεπέραστη γοητεία.
Με το που πατήσαμε το πόδι μας ήδη η φωτογραφική μηχανή είχε πάρει φωτιά. Όχι ότι θέλω και πολύ αλλά πραγματικά το Piran είναι μια ζωντανή καρτ ποστάλ. Ακολουθήσαμε τον κεντρικό δρόμο και χαζεύαμε ενθουσιασμένοι κάθε τι που βλέπαμε μπροστά μας!
Συνεχίσαμε ευθεία και κάναμε την κυκλική διαδρομή γύρω από τη μαρίνα και το λιμάνι. Το κτίριο δεξιά είναι το Ναυτικό Μουσείο της πόλης.
Από τις αγαπημένες σκηνές όσων έχουν έρθει στο Piran είναι αυτή
Στην άκρη του λιμανιού κάναμε τη φωτογράφιση μας και αράξαμε λίγα λεπτά απολαμβάνοντας την ήρεμη θάλασσα και το τοπίο.
Από το λιμάνι του Piran πραγματοποιούνται δρομολόγια και εκδρομές μέχρι τηΒενετία η οποία απέχει γύρω στα 55 μίλια. Για σκεφτείτε να είστε στο Πιράν και σε 2,30 ώρες με το ferry San Frangisk να βρεθείτε στη Βενετία! Καθόλου άσχημη ιδέα για εκδρομή. Θα το έκανα στάνταρ αν είχα στη διάθεση μου 1-2 μέρες. Βέβαια 70€ ταξίδι μετ’ επιστροφής δεν τα λες και λίγα αλλά θα πας και Βενετία μη τα θες όλα δικά σου! Επιλογές το San Frangisk ή venezia lines. Και για όποιον ενδιαφέρεται:
http://www.sloveniaforyou.com/Ferry.htm
http://www.venezialines.com/prices/istra-venice
Σε απόσταση αναπνοής από την προβλήτα είναι η κεντρική πλατεία της πόλης ηTartinijev trg η οποία ήταν γεμάτη με μηχανόβιους που μάλλον κάποια σύναξη θα είχαν στην περιοχή όπως είδαμε νωρίτερα και στο Portoroz.
Η πλατεία Tartini πήρε το όνομά της από τον πιο διάσημο άνδρα στο Piran, τον γνωστό Giuseppe Tartini, συνθέτη και βιρτουόζο βιολονίστα που γεννήθηκε σε ένα σπίτι μόλις λίγα βήματα από την πλατεία. Είναι ένα από τα παλαιότερα σπίτια που περιβάλλει την πλατεία και αναφέρεται από το 1384. Ο Tartini έγραψε πάνω από 300 συνθέσεις, πολλές από τις οποίες συγκαταλέγονται στα καλύτερα μουσικά δημιουργήματα του 18ου αιώνα και έκανε το όνομα της γενέτειράς του, γνωστό σε όλη την Ευρώπη. Στην πλατεία δεσπόζει το άγαλμα του που τοποθετήθηκε εκεί το 1892, στη 200η επέτειος από τη γέννησή του.
Όταν οι Βενετοί ήρθαν στο Piran στο τέλος του 13ου αιώνα, έχτισαν το κτίριο του Δημαρχείου κοντά στο λιμάνι και έξω από τα τείχη της πόλης. Εκείνο το κτίριο κατεδαφίστηκε το έτος 1877. Αυτό που βλέπουμε λοιπόν στην πλατεία είναι το νέο Δημαρχείο που χτίστηκε το 1879. Ένα πέτρινο λιοντάρι στο κέντρο του κτιρίου είναι ενθύμιο της Ενετικής Γαληνοτάτης Δημοκρατίας από το παλιό κτίριο του Δημαρχείου. Το βενετσιάνικο λιοντάρι είναι εντοιχισμένο σε διάφορα κτίρια της πόλης όπως και άλλα οικόσημα από το παλιό Δημαρχείο.
Το γοτθικό Ενετικό σπίτι που είναι σε μια διασταύρωση στην πλατεία Tartini είναι από τα ελάχιστα κτίρια που σώζονται στην αρχική του μορφή, το παλαιότερο διατηρημένο σπίτι στην πλατεία Tartini. Εγώ όμως είχα διαβάσει και είχα δει φωτογραφίες από ένα όμορφο κόκκινο παλάτι με το εντυπωσιακό γοτθικό του μπαλκόνι, ένα από τα ωραιότερα δείγματα της Ενετικής γοτθικής αρχιτεκτονικής στο Piran. Αυτό εδώ!
Όμως το έβαψαν λευκό και δεν μπορείς να το εντοπίσεις εύκολα! Κρίμα γιατί έχασε μέρος της βενετσιάνικης αίγλης του από την αλλαγή χρώματος!
Δίχως καθυστέρηση και χωρίς να υπάρχει ακόμα θέμα πείνας, δίψας, τουαλέτας (αυτό πάει για τον Rose) ήμασταν έτοιμοι να ανηφορίσουμε προς τα τείχη της πόλης. Ο δρόμος που οδηγεί εκεί η οδός ulica IX.Korpusa. Δεν βρήκαμε από την αρχή την κεντρική οδό αλλά ανηφορίσαμε να στενά της πόλης μέχρι να βρούμε τον σωστό δρόμο.
Τα τείχη της πόλης Piran κατασκευάστηκαν για να προστατεύσουν την πόλη από τις οθωμανικές επιδρομές. Τα πρώτο τείχος χτίστηκε τον 7ο αιώνα αλλά πολλά τμήματα των τειχών της πόλης είναι από διαφορετικές εποχές, με σημαντικά τμήματα να παραμένουν καλά διατηρημένο έως σήμερα. Η είσοδος είναι δωρεάν
Τα σκαλιά μέχρι να ανέβουμε τους πύργους των τειχών ήταν κάπως κουραστικά αλλά η απουσία τουριστών μας έκανε να απολαύσουμε περισσότερο την τρομερή θέα. Την ομορφότερη θέα του Piran. Η παλιά πόλη, τα τείχη και η Αδριατική θάλασσα στα πόδια μας!
Στο τοπίο κυριαρχεί το καμπαναριό της εκκλησίας του San Marco! Όχι συγνώμη της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου (Sv. Jurij).
Άποψη της πλατείας Tartini
Αν και δεν χορταίναμε την στιγμή με την υπέροχη θέα και την ηρεμία που είχαμε το πήραμε απόφαση και κατεβήκαμε από τα τείχη. Κατηφορίσαμε από την ulica IX.Korpusa και γρήγορα προσεγγίσαμε την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.
Από το σημείο αυτό ξεκινά ένα ωραίο παραλιακό μονοπάτι που φτάνει μέχρι την παραλία Fiesa. Ήμασταν έτοιμοι να κατέβουμε αλλά είναι 1 χλμ. η απόσταση και θα απομακρυνόμασταν χάνοντας χρόνο. Έτσι αρκεστήκαμε στο να χαλαρώσουμε για λίγο με τον Rose να έχει ξαπλώσει στο τοιχάκι του δρόμου κι εμένα να αγναντεύω την θάλασσα!
Ένα ωραίο γραφικό σημείο της παλιάς πόλης λίγο πριν την Adamiceva ulica τον δρόμο που βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.
Ο ναός χτίστηκε το 1614 στο αρχιτεκτονικό ύφος ενετικής Αναγέννησης, στην ίσια θέση που υπήρχε η πρώτη εκκλησία στην κορυφή του λόφου του 12ου αιώνα. Το καμπαναριό της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου που είναι ξεχωριστό κτίριο από την εκκλησία, είναι πιστό αντίγραφο από το Campanile του San Marco στη Βενετία
Όταν μπήκαμε στην είσοδο του καμπαναριού η αλέγρα και κεφάτη υπάλληλος μας ενημέρωσε πως μόνο η ανάβαση στην κορυφή του πύργου γίνεται μόνο από το κλιμακοστάσιο. Α δεν έχει ασανσέρ δηλαδή. Βλέποντας μας προβληματισμένους μας είπε πως για 1€ δεν είναι και άσχημα! Δίκιο είχε. Το ανέβασμα από τις σκάλες δεν ήταν κάτι τρομερό και ανεβαίνοντας μετρούσαμε τα ξύλινα σκαλοπάτια και τα μετρήσαμε 150 περίπου.
Καλά που αποφασίσαμε να ανέβουμε γιατί η θέα ήταν εξαιρετική. Ήμασταν ολομόναχοι ευτυχώς γιατί είναι πολύ μικρό και στενό το μέρος στην κορυφή του καμπαναριού. Έτσι ανενόχλητοι θαυμάσαμε το υπέροχο πανόραμα και βγάλαμε τις φωτογραφίες μας χωρίς να μας εμποδίζουν ή να εμποδίζουμε.
Η θάλασσα της Αδριατικής, η πλατεία Tartini, τα τείχη καθώς και πολλά άλλα μέρη της πόλης, ήταν μπροστά μας για τα μάτια μας μόνο!
Αφού χορτάσαμε θέα και λήψεις κατεβήκαμε και χαλαρώσαμε στο προαύλιο. Μπροστά από την εξώθυρα της εκκλησίας είναι ένα μεγάλο γκαζόν που κάποτε ήταν νεκροταφείο, και αποτελεί πλέον ένα ακόμα σημείο για τους επισκέπτες να ατενίσουν ολόκληρο το κόλπο της Τεργέστης, την πόλη και τους παραθαλάσσιους οικισμούς.
Η συνέχεια ήταν εξίσου υπέροχη. Τα γραφικά δρομάκια μας έβγαλαν στο παραλιακό μέτωπο του Piran. Η πλατεία Prvomajski trg βρίσκεται ανάμεσα στα στενά της παλιάς πόλης και ήταν μια τρομερή ανακάλυψη αφού τη συναντήσαμε τυχαία. Καταπληκτική γωνιά και Ιταλική με τα όλα της!
Η παραλιακή στο Piran είναι το ιδανικό μέρος για περίπατο. Περιποιημένη και πεντακάθαρη. Μου άρεσαν πολύ οι μεγάλοι ογκόλιθοι που βρίσκονται κατά μήκος της ακτής και ενώ δεν υπάρχει παραλία, έχει αρκετά σημεία με χειρολαβές και σκάλα πισίνας για όποιον θέλει να βουτήξει στην θάλασσα η οποία ήταν πεντακάθαρη και κρυστάλλινη. Είχε τόση ζέστη εκείνη την ώρα που λυπήθηκα που δεν είχαμε μαγιό να βουτήξουμε. Είχε αρκετούς που μπήκαν στη θάλασσα και τους ζήλεψα.
Προς το τέλος, στην ''μύτη'' του Piran συναντήσαμε και μια πέτρινη γοργόνα
Καθίσαμε στα βράχια για ξεκούραση και απολαύσαμε την θαλασσινή αύρα. Έβλεπα κάτι όμορφα ενοικιαζόμενα δωμάτια και ξενοδοχεία και σκέφτηκα τι ωραία θα ήταν να διανυκτερεύαμε. Αν ήξερα πόσο θα με μάγευε το μέρος αυτό θα το είχα κανονίσει. Εγώ πάντως σας προτείνω , αν βρεθείτε στο Piran και είναι καλοκαιρινή περίοδος να μείνετε ένα βράδυ.
Για να πάμε πάλι στην πλατεία Tartini επιλέξαμε όχι τον εύκολο δρόμο ευθεία αλλά να μπλεχτούμε στα στενά πλακόστρωτα δρομάκια της πόλης. Περάσαμε έξω από σπίτια και αυλές και νοιώσαμε ακόμα καλύτερα την Ιταλική φινέτσα και ομορφιά του πανέμορφου Piran.
Είχε περάσει η ώρα και είχαμε στη διάθεση μας γύρω στα 60 λεπτά μέχρι την αναχώρηση του τελευταίου λεωφορείου για Λιουμπλιάνα. Καθίσαμε στα τραπεζάκια της πλατείας και φάγαμε απλά και γρήγορα ένα κλασικό και αγαπημένο μπιφτέκι pleskavica, ένα καταπληκτικό παγωτό μαύρης σοκολάτας και υπερπλήρεις είχαμε ολοκληρώσει μια εξαιρετική εκδρομή.
Ο σταθμός λεωφορείων ήταν πολύ κοντά οπότε χωρίς να βιαστούμε και δίχως άγχος περπατήσαμε μέχρι εκεί κατά μήκος της μαρίνας.
Πόσο θα ήθελα να ήμασταν στη δύση του ηλίου. Το ηλιοβασίλεμα στο Piran είναι ξακουστό και πανέμορφο σύμφωνα με τα λεγόμενα πολλών αλλά δυστυχώς η αναχώρηση ήταν στις 7 η ώρα. Γι’ αυτό ξαναλέω η διανυκτέρευση επιβάλλεται. Μέχρι να έρθει το λεωφορείο αγνάντευα τη θάλασσα και έπαιρνα τις τελευταίες εικόνες του Piran. Όπως μας καλωσόρισε έτσι μας αποχαιρετά!
Last edited:
