giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.727
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Λίμνη Bled: Ήρεμη δύναμη!
Όσο υπερβολικό και παράξενο κι αν ακούγεται, η λίμνη Bled ήταν ένα μίνι ταξιδιωτικό απωθημένο μου. Όχι ότι ξυπνούσα και κοιμόμουν με τη σκέψη της αλλά πολλές φορές με έπιανα ασυναίσθητα να την θαυμάζω και να ''ταξιδεύω'' μέσω του Google earth. Χωρίς να έχω στα σχέδια ένα ταξίδι στη Σλοβενία την μελετούσα, έβλεπα φωτό και έψαχνα πληροφορίες. Αχρείαστες να είναι! Και να που τελικά από ώρα σε ώρα θα βρισκόμουν εκεί. Προϋπόθεση ο καλός καιρός. Αλοίμονο να πετύχουμε την καρποσταλική Bled με τις πολλές δραστηριότητες με άσχημο καιρό. Αλλά δεν έχω παράπονο. Ξεκινήσαμε με ηλιόλουστη μέρα από τον σταθμό τρένων.
Για να πάς στη Λίμνη Μπλεντ έχεις δύο επιλογές. Με λεωφορείο που πάει μέχρι το τέρμα στον οικισμό της λίμνης, ή με το τρένο που όμως πρέπει να κατέβεις στον σταθμό Lesce-Bled και από εκεί να πάρεις τοπικό λεωφορείο που πάει μέχρι τη Λίμνη. Εμείς επιλέξαμε το τρένο μιας και ο γυρισμός μας θα ήταν με το λεωφορείο κι έτσι για ποικιλία και για να δούμε λίγη σλοβένικη φύση κατά τη διαδρομή. Το εισιτήριο μέχρι τον σταθμό Lesce-Bled κόστισε 6,90€ το άτομο το οποίο αγοράσαμε από τα ταμεία του κεντρικού σταθμού.
Η διαδρομή ήταν ενδιαφέρουσα με κύριο στοιχείο τις καταπράσινες εκτάσεις, τα βουνά και τους οικισμούς. Σε 45 λεπτά περίπου κατεβήκαμε στον σταθμό Lesce-Bled.
Με το που κατεβήκαμε κατευθείαν ένας ταξιτζής μας προσέγγισε για να μας πάει στη Λίμνη bled με 12€ δηλαδή από 6 το άτομο. Η πρόταση του απορρίφθηκε χωρίς σκέψη καθώς ζήτησε πολλά χρήματα για μια απόσταση 5χλμ. Ο ίδιος πλησίασε και μια τρελοπαρέα backpackers που τους έκανε καλύτερη προσφορά με 3€ τον καθένα οι οποίοι δεν δελεάστηκαν καθόλου και μια από τις κοπέλες του απάντησε ''ευγενέστατα'', ούτε στα όνειρά σου!
Το θέμα ήταν ότι για ελάχιστα λεπτά χάσαμε το λεωφορείο, απ’ ‘ότι είδαμε στα δρομολόγια που αναγράφονται στη στάση και έπρεπε να περιμένουμε το επόμενο σε 30 λεπτά. Σκεφτήκαμε για λίγο την λύση του ταξί αλλά για μισή ώρα αναμονή δεν άξιζαν τα 12€ από τη στιγμή που η τιμή του εισιτηρίου για τη λίμνη είναι 1,30€ το άτομο.
Η απέναντι στάση κατεβάζει τον κόσμο που έρχεται από τη Bled
Άφιξη στο τέρμα της διαδρομής, τον σταθμό του Bled
Η θερμοκρασία ήταν καλή με ένα δροσερό αεράκι, με ήλιο και σύννεφα που θα έστηναν το σκηνικό για τις καλύτερες φωτογραφικές λήψεις. Τι να κάνω ο καθένας με την τρέλα του! Ο σταθμός βρίσκεται κοντά στη λίμνη και δεν ήταν δύσκολο να κατευθυνθούμε στο πρώτο σημαντικό κομμάτι της περιοχής το κάστρο.
Η λίμνη Bled είναι το πιο δυνατό τουριστικό χαρτί της Σλοβενίας και ένα από τα ωραιότερα τουριστικά θέρετρα των Άλπεων. Το στολίδι των Ιουλιανών Άλπεων η λίμνη Bled φημίζεται πάνω απ’ όλα για το ειδυλλιακό φυσικό της τοπίο, για το θρυλικό νησί στη μέση της λίμνης, τα πολιτιστικά μνημεία όπως το κάστρο αλλά και τις πολλές δραστηριότητες που προσφέρει στους επισκέπτες όπως κολύμβηση σε οργανωμένες περιοχές, ξενοδοχεία με πισίνες, μονοπάτια για πεζοπορία στους γύρω λόφους, τένις και γήπεδα γκολφ, καζίνο, κωπηλασία και ποδηλασία. Σε μια ημερήσια εκδρομή στη Bled μπορείς να δεις και να κάνεις τα βασικά. Να ανέβεις στο κάστρο, να χαλαρώσεις αγναντεύοντας στις όχθες, να κάνεις ποδήλατο και άντε αν είσαι και δραστήριος να κάνεις καμιά πεζοπορία στους λόφους.
Όμως το χαρακτηριστικό που κάνει την Μπλεντ τόσο ξεχωριστή είναι σίγουρα η φύση της. Το φαράγγι Vintgar του άγριου ποταμού Radovna, η άθικτη φύση του Εθνικού Πάρκου Triglav, οι λόφοι για πεζοπορία γύρω στη λίμνη, δάση, λιβάδια και βοσκοτόπια, η σπηλιά κάτω από το Babji zob, ο καταρράκτης ''Iglica'', η χαράδρα Pokljuka. Με λίγα λόγια αν κάποιος μπορεί να μείνει λίγες μέρες στην περιοχή θα απολαύσει μοναδικές ομορφιές που προσφέρει η φύση της Σλοβενίας. Γι’ αυτό όποιος φυσιολάτρης ενδιαφέρεται ας μελετήσει το επίσημο site της λίμνης Bled να πάρει ιδέες για εξορμήσεις και δραστηριότητες:
http://www.bled.si/en/what-to-see
Βέβαια καλές και χρυσές όλες αυτές οι επιλογές που προσφέρει η λίμνη αλλά όπως διαπιστώσαμε είναι και πολύ ακριβές. Για τα βασικά μόνο δηλαδή την είσοδο στο κάστρο, την βαρκάδα στο νησί, την επίσκεψη στην εκκλησία του νησιού, την ενοικίαση ποδηλάτου, ε δεν θα πιείς έναν καφέ, δεν θα φας κάτι, δεν θα δοκιμάσεις το ξακουστό γλυκό? Μαζί με τα εισιτήρια λεωφορείου ή τρένου όλη η ημερήσια εκδρομή θα κοστίσει το λιγότερο 60-80€!
Ξεκινήσαμε λοιπόν για την ανάβαση μας προς το κάστρο που στέκει ψηλά στο λόφο. Ανηφορίζοντας στην αρχή του μονοπατιού συναντήσαμε τον όμορφο νέο-γοτθικό ενοριακό ναό sv. Martina του 1905 στον οποίο έχει βάλει το χεράκι του και ο Joze Plecnik.
Το κάστρο μας περιμένει. Ανεβαίνοντας τα σκαλιά προς τον λόφο
Η εκκλησία sv. Martina και ο προαύλιος χώρος
Από εκεί άρχισε το ανηφορικό και κάπως κουραστικό μονοπάτι με τα σκαλοπάτια που θα μας οδηγούσε στην είσοδο του κάστρου.
Στο χώρο έξω από το κάστρο είχε σταθμευμένα πολλά αυτοκίνητα και τουριστικά λεωφορεία οπότε καταλάβαμε πως οι μοναξιές που απολαύσαμε στην εκδρομή στην Αδριατική θάλασσα δεν θα επαναληφτεί καις τη λίμνη Bled.
Πριν μπούμε μέσα έξω από το εκδοτήριο έχεις την πρώτη εικόνα της γύρω περιοχής με τις Ιουλιανές Άλπεις και την λίμνη που άστραφτε από τον ήλιο!
Νόμιζα πως για να δεις την θέα από την αυλή του κάστρου χωρίς να μπεις στο χώρο του μουσείου είναι ελεύθερη η είσοδος. Αφελής η σκέψη μου γι’ αυτό και από το εκδοτήριο πληρώσαμε 10€ το άτομο για την είσοδο μας στο κάστρο. Ο αέρας ήταν αρκετά δυνατός και όλοι είχαν συνωστιστεί σε ένα μέρος. Κατάλαβα πως όλοι ήθελαν να δουν την πανοραμική θέα της λίμνης και του νησιού.
Η θέα είναι από αυτές που λέμε breathtaking! Όλο το τοπίο είναι μια ζωγραφιά και είναι η στιγμή που συνειδητοποιείς πως επιτέλους βρίσκεσαι στο σωστό μέρος, το μέρος που πάντα ήθελες να δεις από κοντά!
Ωστόσο αυτή η θέα αν και εντυπωσιακή δεν θεωρείται η καλύτερη για να δεις πανοραμικά την περιοχή. Αυτήν θα την ανακαλύπταμε αργότερα!
Η ιστορία του κάστρου πάει αιώνες πίσω στο 1011 όταν χτίστηκε το πρώτο κομμάτι του ενώ στα τέλη του Μεσαίωνα χτίστηκαν οι δύο πύργοι και το σύστημα οχυρώσεων βελτιώθηκε. Στο 1511 το κάστρο υπέστη σοβαρές ζημιές από το σεισμό και αργότερα αποκαταστάθηκε στη σημερινή του μορφή. Το πιο ενδιαφέρον από όλα τα διατηρητέα κτίρια είναι σίγουρα η γοτθική εκκλησία στην επάνω αυλή του 16ου αιώνα.
Μια φυσική πισίνα. Η Grajsko kopalisce είναι η μόνη που ορίζεται ως υπαίθρια περιοχή κολύμβησης και βρίσκεται ακριβώς κάτω από το κάστρο. Έτοιμοι για βουτιά!
Στην αυλή του κάστρου εκτός από πολύ κόσμο είχε και μια ομιλία κάτι σαν διάλεξη. Τι έλεγαν δεν ξέρω αλλά γενικά τους καλοκαιρινούς μήνες είναι η εποχή πολλών πολιτιστικών εκδηλώσεων που γίνονται στο κάστρο. Τα διάφορα δωμάτια είναι εκθεσιακοί χώροι που παρουσιάζουν την αρχαία ιστορία του Μπλεντ από τις πρώτες ανασκαφές, και το κάστρο στα επιμέρους στάδια της ιστορικής εξέλιξης του. Φυσικά υπάρχει και κατάστημα σουβενίρ αλλά και ένα ακριβό εστιατόριο.
Η περιήγηση μας στα διάφορα δωμάτια ήταν υπερβολικά επιφανειακή αφού η ανάβαση μας εδώ ήταν μόνο και μόνο για την εξαίρετη θέα του νησιού Bled, της πόλης του Bled και του ευρύτερου τοπίου της περιοχής Gorenjska.
Όταν κατεβήκαμε πια από το κάστρο είχαμε την πρώτη επαφή μας με την λαμπερή λίμνη. Η βόλτα στις όχθες της είναι από τις ομορφότερες εμπειρίες και τα τοπία σε όποια κατεύθυνση και να κοιτάξεις παρακαλάνε για φωτογραφία! Ο καιρός μας έκανε το χατίρι ακόμα και στα σύννεφα που πάντα δημιουργούν τις καλύτερες συνθήκες μαζί με τον γαλανό ουρανό. Σε πολλά σημεία υπάρχουν παγκάκια για ανάπαυση και χαλάρωση ενώ οι κοινωνικοί κύκνοι μέσα και έξω από τη λίμνη συναναστρέφονται με τους επισκέπτες. Επίσης κάτω από το κάστρο είναι ένα από τα σημεία εκκίνησης για τις παραδοσιακές βάρκες Pletna που σε μεταφέρουν στο νησάκι. Εκείνη την ώρα φυσούσε αρκετά και η λίμνη είχε κύμα οπότε το αφήσαμε για αργότερα.
Η Grajsko kopalisce είναι η οργανωμένη παραλία του Bled κάτω ακριβώς από τον βράχο του κάστρου. Τις ηλιόλουστες και ζεστές μέρες είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στους τουρίστες και περιλαμβάνει πάνω από 1000 αποδυτήρια, πρόσφατα ανακαινισμένες τουαλέτες και ντους, και ενοικίαση ομπρέλας. Μπροστά από την είσοδο, υπάρχει ένα Boathouse, όπου μπορεί κανείς να νοικιάσει μια βάρκα με κουπιά για το νησάκι Bled. Επίσης υπάρχουν αρκετά περίπτερα στην περιοχή κολύμβησης που πωλούν ποτά και σνακ.
Αν ήμασταν εκεί κατακαλόκαιρο με περισσότερη ζέστη, είμαι σίγουρος πως θα αράζαμε στις ξαπλώστρες και το γρασίδι και θα κολυμπούσαμε στη λίμνη. Θα ήταν σίγουρα μια διαφορετική εμπειρία.
Η βόλτα συνεχίστηκε με κατεύθυνση προς το κέντρο του χωριού. Οι πάπιες και οι κύκνοι μας καλημέρισαν, τα σκάφη περίμεναν καρτερικά τον κόσμο και όλο το τοπίο ήταν ένα φανταστικό αλλά αληθινό σκηνικό και είχαμε ακόμα να δούμε και να ανακαλύψουμε πολλά!
Πριν συνεχίσουμε όμως κάναμε μια στάση για να τσιμπήσουμε κάτι και να δοκιμάσουμε το περιβόητο παραδοσιακό γλυκό της Σλοβενίας που το αυθεντικό βρίσκεται στο Bled. To Park Restaurant and Cafe στην Cesta svobode 15, είναι το καφέ εστιατόριο του ξενοδοχείου Park στην όχθη της λίμνης Bled και διαθέτει μια μεγάλη βεράντα, για ένα γεύμα που σερβίρεται με θέα στη λίμνη Bled και τις Άλπεις.
Καθίσαμε έχοντας απέναντί μας την εκπληκτική θέα και χαλαρώσαμε πριν συνεχίσουμε γιατί μας περίμενε ένας Γολγοθάς χωρίς να το ξέρουμε! Το καφέ είναι ακριβό αφού ένα μικρό μπέργκερ κοστίζει 13€. Τι να κάνουμε πήραμε κι εμείς από ένα να κόψει την πείνα μας και δεν τρελαθήκαμε και ιδιαίτερα.
Η στάση εδώ όμως δεν έγινε μόνο για ξεκούραση ή για να φάμε. Το ζαχαροπλαστείο του Hotel Park φημίζεται πως παρασκευάζει το αυθεντικό, το καλύτερο κέικ κρέμας σε όλη τη Σλοβενία. Το παραδοσιακό αυτό γλυκό και θρυλικό επιδόρπιο είναι το σύμβολο της κουζίνας του Bled και το Park Restaurant and Cafe είναι η γενέτειρα του. Το Bled cream cake παρασκευάζεται σύμφωνα με την αρχική συνταγή που τελειοποιήθηκε στη δεκαετία του 1940 και μάλιστα αναγνωρίζεται ως ένα πιάτο με προστατευόμενη ονομασία προέλευσης. Που σημαίνει πως δεν νοείται να έρθει κάποιος εδώ και δεν θα δοκιμάσει αυτό το γλυκό. Μη φανταστείτε κάτι εξωπραγματικό. Ουσιαστικά σαν μιλφέιγ είναι αλλά ξετρελαθήκαμε από την φρεσκάδα του και την γεύση του.Και όλως περιέργως με φυσιολογικότατη τιμή μόνο 3,70€ το κομμάτι.
Ένα κλασικό και ένα με παραλλαγή με σοκολάτα. Χρυσή τραγανή κρούστα από ζύμη βουτύρου, μια νόστιμη κρέμα βανίλιας όχι πολύ γλυκιά , που ολοκληρώνεται με σαντιγί και ένα στρώμα ζύμη βουτύρου ξανά, πασπαλισμένο με ζάχαρη άχνη.
http://www.sava-hotels-resorts.com/en/bled/gastronomy/park-restaurant-and-cafe-/
Έτσι για να μη ξεχνιόμαστε την ώρα που φεύγαμε από το καφέ έπιασε μια απότομη βροχή ενώ είχε ήλιο. Κράτησε 5 λεπτά και έφερε ζέστη αλλά και την ηρεμία στη λίμνη αφού είχε σταματήσει εντελώς ο αέρας. Και όλα αυτά χωρίς να γκρινιάξω προηγουμένως! Τέλεια λοιπόν και πάμε στο καλύτερο κομμάτι που είναι η ποδηλατάδα.
Δίπλα σχεδόν από το Park Restaurant and Cafe είναι το κέντρο πληροφοριών της λίμνης. Το κέντρο παρέχει χάρτες, σουβενίρ και πληροφορίες για όλες τις δραστηριότητες. Και βέβαια διαθέτει και ενοικιαζόμενα ποδήλατα.
Η διαδρομή γύρω από τη λίμνη είναι 6 χιλιόμετρα με πολλά σημεία αναψυχής, ξεκούρασης και με μονοπάτια περιπάτου. Όμως όταν διαθέτεις μία μέρα ο καλύτερος τρόπος και ο πιο γρήγορος για να ανακαλύψεις το μοναδικό περιβάλλον γύρω από τη λίμνη είναι το ποδήλατο. Δεν υπάρχουν ειδικές λωρίδες για την ποδηλασία στο Bled, αλλά δεδομένου της ελαφριάς κίνησης μπορεί προσεκτικά και άνετα ο καθένας να ακολουθήσεις το μονοπάτι στην όχθη ή τον κεντρικό δρόμο. Σταματάς όπου θες, κάθεσαι όση ώρα θες, κάνεις ότι θες μαζί με το ποδηλατάκι σου που το κλειδώνεις για ασφάλεια.
Συμπληρώσαμε ένα χαρτί με τα στοιχεία μας και το ξενοδοχείο που μένουμε στη Λιουμπλιάνα και ενημερώσαμε πως τα θέλουμε για τρείς ώρες. Βέβαια ο κύριος μας είπε πως μπορούμε να το έχουμε όσο θέλουμε με ανάλογη αύξηση του κόστους αρκεί να το επιστρέψουμε πριν τις 19:00 που κλείνει. Για 3 ώρες η ενοικίαση ήταν 6€ το κάθε ποδήλατο. Εγώ ζήτησα ένα μικρό ποδήλατο χωρίς σίδερο στη μέση ανάλογο του ύψους μου!
Έτσι ξεκινήσαμε γεμάτοι ανυπομονησία για τη διαδρομή μας. Παραμάσχαλα με την φωτογραφική στο χέρι από την αρχή της διαδρομής σταματούσα κάθε λίγο και λιγάκι. Ο Rose αντέδρασε. Συγνώμη αυτή η δουλειά θα γίνεται? Και απαντάω με θράσσος! Ναι αυτό θα γίνεται. Δεν κάνουμε αγώνα δρόμου αλλά πρέπει να απολαύσουμε τη διαδρομή και να σταματάμε σε όποιο σημείο μας κάνει κλικ.
Έτσι λοιπόν σταματούσαμε συνέχεια για στάση, ξεκούραση και κυρίως για να θαυμάσουμε και να φωτογραφίσουμε το υπέροχο τοπίο. Η ποδηλατική μου ικανότητα βέβαια ήταν για γέλια και για κλάματα. Και όντως γελάσαμε πολύ. Ο Rose να εξαφανίζεται κι εγώ να αγκομαχώ παλεύοντας με τις ταχύτητες. Πήγαινα όμως με το πάσο μου και έστω και με μικρή δυσκολία ειδικά στις μίνι ανηφόρες, απόλαυσα αυτή την ωραία ποδηλατάδα περιμετρικά της λίμνης.
Συχνά πυκνά συναντούσαμε τις βαρκούλες Pletna που μετέφεραν τους τουρίστες στο νησάκι. Δεν ξέρω γιατί δεν το αποφασίζαμε να ανέβουμε. Θα αφήναμε τα ποδήλατα και θα επιστρέφαμε λίγη ώρα μετά. Ίσως το κόστος των 14€ το άτομο μας φαίνονταν υπερβολικό. Και κατά τη γνώμη μου είναι μεγάλο ποσό για μια βαρκάδα ελάχιστων λεπτών.
Η προέλευση του σκάφους Pletna πάει πίσω στο 1590, ενώ το μέγεθος του επιτρέπει την ασφαλή μεταφορά 20 ατόμων. Είναι αναγνωρίσιμο από μακριά, καθώς είναι εξοπλισμένο με μια πολύχρωμη τέντα που προστατεύει τους επιβάτες από τον ήλιο και τη βροχή. Το οδηγεί με τα δύο κουπιά ο κωπηλάτης Pletna (Pletnarstvo), που είναι ένα επάγγελμα σεβαστό στην περιοχή και διαδόθηκε από γενιά σε γενιά. Οι κωπηλάτες Pletna περιμένουν στο Spa Park, κάτω από το Park Hotel Bled, στην Mlino και στο κέντρο Κωπηλασίας Bled.
Εντωμεταξύ υπάρχει και άλλος τρόπος να μεταβεί κανείς στο νησάκι. Να νοικιάσει μια απλή βάρκα και να κωπηλατήσει μόνος του μέχρι το νησί και να επιστρέψει. Ωραίο και ρομαντικό αλλά νομίζω πως αν το τολμούσαμε εμείς θα γελούσε κάθε πικραμένος. Σαν ιδέα μου αρέσει και αν η λίμνη είναι ήρεμη δεν νομίζω να είναι κάτι δύσκολο. Απλά εγώ δεν θα το ρίσκαρα! Κρίμα δεν θα ήταν να γυρίσει η βάρκα και να βρεθούμε μέσα στη λίμνη?
Έτσι λοιπόν προβληματιστήκαμε και το αφήσαμε και πάλι, με την σκέψη ίσως να το κάνουμε στο τέλος αφού παραδώσουμε τα ποδήλατα. Συνεχίσαμε το ποδήλατό μας, κάναμε τις στάσεις μας και απολαύσαμε τη θέα του νησιού με την εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου με τα 99 πέτρινα σκαλοπάτια που ήταν απέναντί μας και την βλέπαμε πια καθαρά.
Οι περισσότεροι που επισκέπτονται το νησάκι είναι για να χτυπήσουν την καμπάνα της εκκλησίας του 1534! Γιατί το κάνουν αυτό? Γιατί ο θρύλος θέλει όποιος χτυπήσει την καμπάνα τρείς φορές, η Παναγία πραγματοποιεί την επιθυμία και την ευχή που θα κάνει!
Όλα ωραία και καλά μέχρι στιγμής. Αλλά ρε παιδί μου λίγη δράση λίγη περιπέτεια για τη συνέχεια. Διότι ενώ όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι άραζαν στις όχθες της λίμνης και έπιναν τα δροσερά τους ποτά, εμένα με έτρωγε ο κώλος μου για ορειβασίες και περιπέτειες. Τους λόφους γύρω από την λίμνη τους είχα γενικά στο μυαλό μου και μάλλον είχα απορρίψει την ιδέα να ανέβουμε για να δούμε και την καλύτερη πανοραμική θέα. Έλα όμως που στο σημείο που ήμασταν να σου οι ταμπέλες που οδηγούσαν στους λόφους.
Γέλα αλλά θα σου κοπεί το γέλιο σε λίγο!
Δεν κλειδώνουμε τα ποδήλατα να πάμε για λίγη πεζοπορία? Ο Rose δεν τρελαινόταν αλλά έστω και με το ζόρι συμφώνησε αφού είπα την επιθυμία μου. Οι πληροφορίες στο ίντερνετ έκαναν λόγο για τον λόφο Ojstrica, για μια διαδρομή 20 λεπτών που οδηγεί στα 611 μέτρα. Για τον λόφο Osojnica για μια διαδρομή 45 λεπτών μακριά με τα πόδια κατά μήκος στο απότομο δασικό μονοπάτι που οδηγεί στην Mala Osojnica στα 685 μέτρα, και ένα άλλο σε απόσταση ακόμα 20 λεπτών που οδηγεί στην κορυφή της Velika Osojnica στα 756 όπου είναι το σημείο με την καλύτερη θέα στην ευρύτερη περιοχή του Bled.
Δεν ξέρω γιατί αυτά τα λεπτά και αυτά τα μέτρα τα πήρα αψήφιστα και μπήκα στη διαδικασία να κάνουμε την ανάβαση. Και πόσο αστείο να είσαι αρχάριος και να κάνεις μια διαδρομή απαιτητική, χωρίς μπουκαλάκια νερό, χωρίς κατάλληλα παπούτσια και εξοπλισμό. Διότι φίλοι μου αυτά δεν γίνονται έτσι απλά ''άντε εκεί που πίνουμε καφέ και την αράζουμε, πάμε και για μια αναρρίχηση στο βουνό μέσα στις λάσπες?''. Η κατάσταση ήταν ειλικρινά να γελάει κάθε πικραμένος.
Από την αρχή η υπόθεση μύριζε μπαρούτι. Η λασπουριά και η δύσκολη ανηφόρα είχε δυσχεράνει την κατάσταση. Τα ολόλευκα 2 ημερών καινούρια παπούτσια του Rose είχαν γίνει κώλος και με το δίκιο του γκρίνιαζε και απαίτησε όταν επιστρέψουμε Θες/νικη να του πάρω καινούρια! Εγώ δεν μιλούσα και σαν βρεγμένη γάτα παραδέχτηκα τη λάθος απόφαση να ανηφορίσουμε. Όμως είχαμε προχωρήσει αρκετά και δεν υπήρχε γυρισμός. Σε ένα σημείο συναντήσαμε δυο κοπέλες που κατέβαιναν και μας είπαν πως δεν έχουμε πολύ δρόμο ακόμα για τον πιο χαμηλό λόφο Ojstrica.
Τα 20 λεπτά ήδη μας είχαν φανεί ώρες. Αλλά ρε παιδί μου εμείς είμαστε για τα δύσκολα. Διότι μπήκαμε που μπήκαμε σ’ αυτή την γελοία διαδικασία ας το πάμε μέχρι το τέρμα. Πάμε στον ψηλότερο λόφο Velika Osojnica! Ακολούθησαν σκηνές απείρου κάλλους! Μη μπω σε λεπτομέρειες αλλά μιλάμε για πολύ κούραση. Άθλια μονοπάτια ανηφορικά τρελά μέσα στη λασπουριά, σε κάποια σημεία τα σημάδια δεν ήταν εμφανή, η κούραση και η δίψα δεν έστεκε και το μόνο ας πούμε θετικό ήταν πως είχαμε σκιά από τα δέντρα. Αν μας χτυπούσε και ο ήλιος λογικά θα ήμασταν ακόμα εκεί!
Σε συνολικά 40 λεπτά ήμασταν στο σημείο που οι πινακίδες ενημέρωναν τις δύο κατευθύνσεις του λόφου Mala Osojnica και Velika Osojnica. Σε ημιλιπόθυμη κατάσταση και με την διάθεση μας να είναι στα πιο χαμηλά επίπεδα, ένα παγκάκι ήταν εκεί να ξαποστάσουμε.
Στο σημείο εκείνο κατέβαινε ένας μοναχικός γιαπωνέζος. Ρωτήσαμε τον νεαρό πόσα λεπτά θέλει ακόμα για να φτάσουμε στον ψηλότερο λόφο Velika Osojnica και μας είπε περίπου 20 λεπτά! Μας είπε πως πολλές φορές σκέφτηκε να τα παρατήσει αλλά συνέχισε και η θέα τον αποζημίωσε. 20 λεπτά ακόμα μου φαινόταν Γολγοθάς!
Τι απελπισία ήταν αυτή! Σφίξαμε τα δόντια και συνεχίσαμε. Νομίζαμε πως δεν θα φτάσουμε ποτέ. Υπερβολικά δύσκολη η ανάβαση και μάλιστα προς το τέλος τα βελάκια στα δέντρα είχαν ξεθωριάσει και δεν ήταν ξεκάθαρη η κατεύθυνση.
Συνολικά 65 λεπτά μας φάνηκαν αιώνας. Με λίγο ψάξιμο βρήκαμε επιτέλους το σημείο. Κατακτήσαμε την κορυφή των 756 μέτρων και ήταν σαν να κατακτούμε το λιγότερο τον Όλυμπο! Ξέρω θέλετε να δείτε ποια είναι αυτή η περιβόητη θέα που αντικρίσαμε.
Θέλετε να με ρωτήσετε αν άξιζε αυτή η τρελή ταλαιπωρία για αυτή τη θέα? ΌΧΙ δεν άξιζε! Και το δήλωσα εξ αρχής ειλικρινά και στον Rose. Ακόμα και με ειδικά παπούτσια και πιο καλά εξοπλισμένοι δεν αξίζει φίλοι μου τέτοια κούραση για να δεις 5 λεπτά τη θέα. Διότι θα ξαποστάσεις λίγο και θα κατέβεις κατευθείαν αφού δεν έχει κάτι άλλο να κάνεις. Όπως είπε και ο Rose για να το λες εσύ αυτό πάει να πει πως ακόμα κι εσύ ο ατρόμητος και ακούραστος έφτασες στο αμήν. Κι έτσι ήταν!
Ευτυχώς δεν χαθήκαμε στο κατέβασμα και κάναμε την απόσταση στο μισό χρόνο περίπου. Στη διαδρομή με έπιασε νευρικό γέλιο για την κωμικοτραγική κατάσταση που ζήσαμε πριν λίγη ώρα. Και πρέπει να σας πω πως κάθε φορά που θυμάμαι τη σκηνή με εμάς χαμένους μέσα στο δάσους γελάω!
Για να εξιλεωθώ προσφέρθηκα να πλύνω τα παπούτσια του Rose που είχαν γίνει ένα χάλι. Σε μια γωνιά της λίμνης σαν τον καημένο άστεγο έκανα μπουγάδα και προσπάθησα να σώσω τα παπούτσια του που είχαν γίνει για πέταμα. Δεν κατάφερα και πολλά.
Ιδού το ντοκουμέντο της πλύσης! Τα δικά μου πάντως πλύθηκαν μια χαρά και επανήλθαν στην αρχική τους κατάσταση!
Πέρασαν λίγα λεπτά και είχαμε σχεδόν συνέλθει. Σιγά σιγά ξανά παίρναμε τα πάνω μας! Η ηρεμία του τοπίου βοήθησε τους ταλαίπορούς ορειβάτες της συμφοράς!
Θέλαμε οπωσδήποτε να χαλαρώσουμε μετά από την εξαντλητική ανάβαση. Με το ποδήλατό μας λίγο μετά φτάσαμε στο κέντρο Κωπηλασίας Bled (Veslaska zveza Slovenije) εκεί που είναι και η Pansion Zaka. Σαν ψέμα μου φαινόταν ότι καθόμασταν επιτέλους. Το μέρος ήταν ήρεμο και η θέα απέναντι πανέμορφη. Από το αναψυκτήριο πήραμε μπύρες και παγωτά και αποβάλαμε την κούραση και την κακή διάθεση που είχαμε πριν λίγο.
Όταν επιστρέψαμε τα ποδήλατα είχαμε κλείσει ήδη 4 ώρες. Ο ευγενικός υπάλληλος μας χάρισε μια ώρα και αντί για 8€ μας πήρε 6€ τον καθένα. Τον ευχαριστήσαμε ζεστά και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Με την ώρα περασμένη και με την ταλαιπωρία της πεζοπορίας αναβάλαμε οριστικά την βαρκάδα μέχρι το νησάκι. Και είναι κάτι που τελικά μετάνιωσα. Εσείς σαν βρεθείτε στη λίμνη Bled δεν θα το αμελήσετε. Οκ?
Έτσι πήραμε το δρόμο για τον σταθμό των λεωφορείων για την επιστροφή μας στη Λιουμπλιάνα. Το εισιτήριο κόστισε 6,30€ το άτομο.
Ήταν μια καταπληκτική εκδρομή και η εξαντλητική απρόσμενη ανάβαση στον λόφο πρόσθεσε μια πινελιά που θα θυμόμαστε σίγουρα με χιούμορ. Πιστεύω να βοήθησα ώστε να οργανώσετε σωστά την περιήγηση σας στη λίμνη.
Ελπίζω μέσα από την ιστορία μου να γνωρίσατε αυτή τη μικρή χώρα με τις απίστευτες ομορφιές. Η Σλοβενία είναι μια χώρα με καταπληκτικά μέρη, με ανεπανάληπτη φύση, πανέμορφες πόλεις, πολιτιστικά μνημεία και πλούσια ιστορία. Ήταν μια αποκάλυψη, ένα ταξίδι ανέλπιστα όμορφο. Βάλτε την στα άμεσα σχέδια σας!
Όσο υπερβολικό και παράξενο κι αν ακούγεται, η λίμνη Bled ήταν ένα μίνι ταξιδιωτικό απωθημένο μου. Όχι ότι ξυπνούσα και κοιμόμουν με τη σκέψη της αλλά πολλές φορές με έπιανα ασυναίσθητα να την θαυμάζω και να ''ταξιδεύω'' μέσω του Google earth. Χωρίς να έχω στα σχέδια ένα ταξίδι στη Σλοβενία την μελετούσα, έβλεπα φωτό και έψαχνα πληροφορίες. Αχρείαστες να είναι! Και να που τελικά από ώρα σε ώρα θα βρισκόμουν εκεί. Προϋπόθεση ο καλός καιρός. Αλοίμονο να πετύχουμε την καρποσταλική Bled με τις πολλές δραστηριότητες με άσχημο καιρό. Αλλά δεν έχω παράπονο. Ξεκινήσαμε με ηλιόλουστη μέρα από τον σταθμό τρένων.
Για να πάς στη Λίμνη Μπλεντ έχεις δύο επιλογές. Με λεωφορείο που πάει μέχρι το τέρμα στον οικισμό της λίμνης, ή με το τρένο που όμως πρέπει να κατέβεις στον σταθμό Lesce-Bled και από εκεί να πάρεις τοπικό λεωφορείο που πάει μέχρι τη Λίμνη. Εμείς επιλέξαμε το τρένο μιας και ο γυρισμός μας θα ήταν με το λεωφορείο κι έτσι για ποικιλία και για να δούμε λίγη σλοβένικη φύση κατά τη διαδρομή. Το εισιτήριο μέχρι τον σταθμό Lesce-Bled κόστισε 6,90€ το άτομο το οποίο αγοράσαμε από τα ταμεία του κεντρικού σταθμού.
Η διαδρομή ήταν ενδιαφέρουσα με κύριο στοιχείο τις καταπράσινες εκτάσεις, τα βουνά και τους οικισμούς. Σε 45 λεπτά περίπου κατεβήκαμε στον σταθμό Lesce-Bled.
Με το που κατεβήκαμε κατευθείαν ένας ταξιτζής μας προσέγγισε για να μας πάει στη Λίμνη bled με 12€ δηλαδή από 6 το άτομο. Η πρόταση του απορρίφθηκε χωρίς σκέψη καθώς ζήτησε πολλά χρήματα για μια απόσταση 5χλμ. Ο ίδιος πλησίασε και μια τρελοπαρέα backpackers που τους έκανε καλύτερη προσφορά με 3€ τον καθένα οι οποίοι δεν δελεάστηκαν καθόλου και μια από τις κοπέλες του απάντησε ''ευγενέστατα'', ούτε στα όνειρά σου!
Το θέμα ήταν ότι για ελάχιστα λεπτά χάσαμε το λεωφορείο, απ’ ‘ότι είδαμε στα δρομολόγια που αναγράφονται στη στάση και έπρεπε να περιμένουμε το επόμενο σε 30 λεπτά. Σκεφτήκαμε για λίγο την λύση του ταξί αλλά για μισή ώρα αναμονή δεν άξιζαν τα 12€ από τη στιγμή που η τιμή του εισιτηρίου για τη λίμνη είναι 1,30€ το άτομο.
Η απέναντι στάση κατεβάζει τον κόσμο που έρχεται από τη Bled
Άφιξη στο τέρμα της διαδρομής, τον σταθμό του Bled
Η θερμοκρασία ήταν καλή με ένα δροσερό αεράκι, με ήλιο και σύννεφα που θα έστηναν το σκηνικό για τις καλύτερες φωτογραφικές λήψεις. Τι να κάνω ο καθένας με την τρέλα του! Ο σταθμός βρίσκεται κοντά στη λίμνη και δεν ήταν δύσκολο να κατευθυνθούμε στο πρώτο σημαντικό κομμάτι της περιοχής το κάστρο.
Η λίμνη Bled είναι το πιο δυνατό τουριστικό χαρτί της Σλοβενίας και ένα από τα ωραιότερα τουριστικά θέρετρα των Άλπεων. Το στολίδι των Ιουλιανών Άλπεων η λίμνη Bled φημίζεται πάνω απ’ όλα για το ειδυλλιακό φυσικό της τοπίο, για το θρυλικό νησί στη μέση της λίμνης, τα πολιτιστικά μνημεία όπως το κάστρο αλλά και τις πολλές δραστηριότητες που προσφέρει στους επισκέπτες όπως κολύμβηση σε οργανωμένες περιοχές, ξενοδοχεία με πισίνες, μονοπάτια για πεζοπορία στους γύρω λόφους, τένις και γήπεδα γκολφ, καζίνο, κωπηλασία και ποδηλασία. Σε μια ημερήσια εκδρομή στη Bled μπορείς να δεις και να κάνεις τα βασικά. Να ανέβεις στο κάστρο, να χαλαρώσεις αγναντεύοντας στις όχθες, να κάνεις ποδήλατο και άντε αν είσαι και δραστήριος να κάνεις καμιά πεζοπορία στους λόφους.
Όμως το χαρακτηριστικό που κάνει την Μπλεντ τόσο ξεχωριστή είναι σίγουρα η φύση της. Το φαράγγι Vintgar του άγριου ποταμού Radovna, η άθικτη φύση του Εθνικού Πάρκου Triglav, οι λόφοι για πεζοπορία γύρω στη λίμνη, δάση, λιβάδια και βοσκοτόπια, η σπηλιά κάτω από το Babji zob, ο καταρράκτης ''Iglica'', η χαράδρα Pokljuka. Με λίγα λόγια αν κάποιος μπορεί να μείνει λίγες μέρες στην περιοχή θα απολαύσει μοναδικές ομορφιές που προσφέρει η φύση της Σλοβενίας. Γι’ αυτό όποιος φυσιολάτρης ενδιαφέρεται ας μελετήσει το επίσημο site της λίμνης Bled να πάρει ιδέες για εξορμήσεις και δραστηριότητες:
http://www.bled.si/en/what-to-see
Βέβαια καλές και χρυσές όλες αυτές οι επιλογές που προσφέρει η λίμνη αλλά όπως διαπιστώσαμε είναι και πολύ ακριβές. Για τα βασικά μόνο δηλαδή την είσοδο στο κάστρο, την βαρκάδα στο νησί, την επίσκεψη στην εκκλησία του νησιού, την ενοικίαση ποδηλάτου, ε δεν θα πιείς έναν καφέ, δεν θα φας κάτι, δεν θα δοκιμάσεις το ξακουστό γλυκό? Μαζί με τα εισιτήρια λεωφορείου ή τρένου όλη η ημερήσια εκδρομή θα κοστίσει το λιγότερο 60-80€!
Ξεκινήσαμε λοιπόν για την ανάβαση μας προς το κάστρο που στέκει ψηλά στο λόφο. Ανηφορίζοντας στην αρχή του μονοπατιού συναντήσαμε τον όμορφο νέο-γοτθικό ενοριακό ναό sv. Martina του 1905 στον οποίο έχει βάλει το χεράκι του και ο Joze Plecnik.
Το κάστρο μας περιμένει. Ανεβαίνοντας τα σκαλιά προς τον λόφο
Η εκκλησία sv. Martina και ο προαύλιος χώρος
Από εκεί άρχισε το ανηφορικό και κάπως κουραστικό μονοπάτι με τα σκαλοπάτια που θα μας οδηγούσε στην είσοδο του κάστρου.
Στο χώρο έξω από το κάστρο είχε σταθμευμένα πολλά αυτοκίνητα και τουριστικά λεωφορεία οπότε καταλάβαμε πως οι μοναξιές που απολαύσαμε στην εκδρομή στην Αδριατική θάλασσα δεν θα επαναληφτεί καις τη λίμνη Bled.
Πριν μπούμε μέσα έξω από το εκδοτήριο έχεις την πρώτη εικόνα της γύρω περιοχής με τις Ιουλιανές Άλπεις και την λίμνη που άστραφτε από τον ήλιο!
Νόμιζα πως για να δεις την θέα από την αυλή του κάστρου χωρίς να μπεις στο χώρο του μουσείου είναι ελεύθερη η είσοδος. Αφελής η σκέψη μου γι’ αυτό και από το εκδοτήριο πληρώσαμε 10€ το άτομο για την είσοδο μας στο κάστρο. Ο αέρας ήταν αρκετά δυνατός και όλοι είχαν συνωστιστεί σε ένα μέρος. Κατάλαβα πως όλοι ήθελαν να δουν την πανοραμική θέα της λίμνης και του νησιού.
Η θέα είναι από αυτές που λέμε breathtaking! Όλο το τοπίο είναι μια ζωγραφιά και είναι η στιγμή που συνειδητοποιείς πως επιτέλους βρίσκεσαι στο σωστό μέρος, το μέρος που πάντα ήθελες να δεις από κοντά!
Ωστόσο αυτή η θέα αν και εντυπωσιακή δεν θεωρείται η καλύτερη για να δεις πανοραμικά την περιοχή. Αυτήν θα την ανακαλύπταμε αργότερα!
Η ιστορία του κάστρου πάει αιώνες πίσω στο 1011 όταν χτίστηκε το πρώτο κομμάτι του ενώ στα τέλη του Μεσαίωνα χτίστηκαν οι δύο πύργοι και το σύστημα οχυρώσεων βελτιώθηκε. Στο 1511 το κάστρο υπέστη σοβαρές ζημιές από το σεισμό και αργότερα αποκαταστάθηκε στη σημερινή του μορφή. Το πιο ενδιαφέρον από όλα τα διατηρητέα κτίρια είναι σίγουρα η γοτθική εκκλησία στην επάνω αυλή του 16ου αιώνα.
Μια φυσική πισίνα. Η Grajsko kopalisce είναι η μόνη που ορίζεται ως υπαίθρια περιοχή κολύμβησης και βρίσκεται ακριβώς κάτω από το κάστρο. Έτοιμοι για βουτιά!
Στην αυλή του κάστρου εκτός από πολύ κόσμο είχε και μια ομιλία κάτι σαν διάλεξη. Τι έλεγαν δεν ξέρω αλλά γενικά τους καλοκαιρινούς μήνες είναι η εποχή πολλών πολιτιστικών εκδηλώσεων που γίνονται στο κάστρο. Τα διάφορα δωμάτια είναι εκθεσιακοί χώροι που παρουσιάζουν την αρχαία ιστορία του Μπλεντ από τις πρώτες ανασκαφές, και το κάστρο στα επιμέρους στάδια της ιστορικής εξέλιξης του. Φυσικά υπάρχει και κατάστημα σουβενίρ αλλά και ένα ακριβό εστιατόριο.
Η περιήγηση μας στα διάφορα δωμάτια ήταν υπερβολικά επιφανειακή αφού η ανάβαση μας εδώ ήταν μόνο και μόνο για την εξαίρετη θέα του νησιού Bled, της πόλης του Bled και του ευρύτερου τοπίου της περιοχής Gorenjska.
Όταν κατεβήκαμε πια από το κάστρο είχαμε την πρώτη επαφή μας με την λαμπερή λίμνη. Η βόλτα στις όχθες της είναι από τις ομορφότερες εμπειρίες και τα τοπία σε όποια κατεύθυνση και να κοιτάξεις παρακαλάνε για φωτογραφία! Ο καιρός μας έκανε το χατίρι ακόμα και στα σύννεφα που πάντα δημιουργούν τις καλύτερες συνθήκες μαζί με τον γαλανό ουρανό. Σε πολλά σημεία υπάρχουν παγκάκια για ανάπαυση και χαλάρωση ενώ οι κοινωνικοί κύκνοι μέσα και έξω από τη λίμνη συναναστρέφονται με τους επισκέπτες. Επίσης κάτω από το κάστρο είναι ένα από τα σημεία εκκίνησης για τις παραδοσιακές βάρκες Pletna που σε μεταφέρουν στο νησάκι. Εκείνη την ώρα φυσούσε αρκετά και η λίμνη είχε κύμα οπότε το αφήσαμε για αργότερα.
Η Grajsko kopalisce είναι η οργανωμένη παραλία του Bled κάτω ακριβώς από τον βράχο του κάστρου. Τις ηλιόλουστες και ζεστές μέρες είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στους τουρίστες και περιλαμβάνει πάνω από 1000 αποδυτήρια, πρόσφατα ανακαινισμένες τουαλέτες και ντους, και ενοικίαση ομπρέλας. Μπροστά από την είσοδο, υπάρχει ένα Boathouse, όπου μπορεί κανείς να νοικιάσει μια βάρκα με κουπιά για το νησάκι Bled. Επίσης υπάρχουν αρκετά περίπτερα στην περιοχή κολύμβησης που πωλούν ποτά και σνακ.
Αν ήμασταν εκεί κατακαλόκαιρο με περισσότερη ζέστη, είμαι σίγουρος πως θα αράζαμε στις ξαπλώστρες και το γρασίδι και θα κολυμπούσαμε στη λίμνη. Θα ήταν σίγουρα μια διαφορετική εμπειρία.
Η βόλτα συνεχίστηκε με κατεύθυνση προς το κέντρο του χωριού. Οι πάπιες και οι κύκνοι μας καλημέρισαν, τα σκάφη περίμεναν καρτερικά τον κόσμο και όλο το τοπίο ήταν ένα φανταστικό αλλά αληθινό σκηνικό και είχαμε ακόμα να δούμε και να ανακαλύψουμε πολλά!
Πριν συνεχίσουμε όμως κάναμε μια στάση για να τσιμπήσουμε κάτι και να δοκιμάσουμε το περιβόητο παραδοσιακό γλυκό της Σλοβενίας που το αυθεντικό βρίσκεται στο Bled. To Park Restaurant and Cafe στην Cesta svobode 15, είναι το καφέ εστιατόριο του ξενοδοχείου Park στην όχθη της λίμνης Bled και διαθέτει μια μεγάλη βεράντα, για ένα γεύμα που σερβίρεται με θέα στη λίμνη Bled και τις Άλπεις.
Καθίσαμε έχοντας απέναντί μας την εκπληκτική θέα και χαλαρώσαμε πριν συνεχίσουμε γιατί μας περίμενε ένας Γολγοθάς χωρίς να το ξέρουμε! Το καφέ είναι ακριβό αφού ένα μικρό μπέργκερ κοστίζει 13€. Τι να κάνουμε πήραμε κι εμείς από ένα να κόψει την πείνα μας και δεν τρελαθήκαμε και ιδιαίτερα.
Η στάση εδώ όμως δεν έγινε μόνο για ξεκούραση ή για να φάμε. Το ζαχαροπλαστείο του Hotel Park φημίζεται πως παρασκευάζει το αυθεντικό, το καλύτερο κέικ κρέμας σε όλη τη Σλοβενία. Το παραδοσιακό αυτό γλυκό και θρυλικό επιδόρπιο είναι το σύμβολο της κουζίνας του Bled και το Park Restaurant and Cafe είναι η γενέτειρα του. Το Bled cream cake παρασκευάζεται σύμφωνα με την αρχική συνταγή που τελειοποιήθηκε στη δεκαετία του 1940 και μάλιστα αναγνωρίζεται ως ένα πιάτο με προστατευόμενη ονομασία προέλευσης. Που σημαίνει πως δεν νοείται να έρθει κάποιος εδώ και δεν θα δοκιμάσει αυτό το γλυκό. Μη φανταστείτε κάτι εξωπραγματικό. Ουσιαστικά σαν μιλφέιγ είναι αλλά ξετρελαθήκαμε από την φρεσκάδα του και την γεύση του.Και όλως περιέργως με φυσιολογικότατη τιμή μόνο 3,70€ το κομμάτι.
Ένα κλασικό και ένα με παραλλαγή με σοκολάτα. Χρυσή τραγανή κρούστα από ζύμη βουτύρου, μια νόστιμη κρέμα βανίλιας όχι πολύ γλυκιά , που ολοκληρώνεται με σαντιγί και ένα στρώμα ζύμη βουτύρου ξανά, πασπαλισμένο με ζάχαρη άχνη.
http://www.sava-hotels-resorts.com/en/bled/gastronomy/park-restaurant-and-cafe-/
Έτσι για να μη ξεχνιόμαστε την ώρα που φεύγαμε από το καφέ έπιασε μια απότομη βροχή ενώ είχε ήλιο. Κράτησε 5 λεπτά και έφερε ζέστη αλλά και την ηρεμία στη λίμνη αφού είχε σταματήσει εντελώς ο αέρας. Και όλα αυτά χωρίς να γκρινιάξω προηγουμένως! Τέλεια λοιπόν και πάμε στο καλύτερο κομμάτι που είναι η ποδηλατάδα.
Δίπλα σχεδόν από το Park Restaurant and Cafe είναι το κέντρο πληροφοριών της λίμνης. Το κέντρο παρέχει χάρτες, σουβενίρ και πληροφορίες για όλες τις δραστηριότητες. Και βέβαια διαθέτει και ενοικιαζόμενα ποδήλατα.
Η διαδρομή γύρω από τη λίμνη είναι 6 χιλιόμετρα με πολλά σημεία αναψυχής, ξεκούρασης και με μονοπάτια περιπάτου. Όμως όταν διαθέτεις μία μέρα ο καλύτερος τρόπος και ο πιο γρήγορος για να ανακαλύψεις το μοναδικό περιβάλλον γύρω από τη λίμνη είναι το ποδήλατο. Δεν υπάρχουν ειδικές λωρίδες για την ποδηλασία στο Bled, αλλά δεδομένου της ελαφριάς κίνησης μπορεί προσεκτικά και άνετα ο καθένας να ακολουθήσεις το μονοπάτι στην όχθη ή τον κεντρικό δρόμο. Σταματάς όπου θες, κάθεσαι όση ώρα θες, κάνεις ότι θες μαζί με το ποδηλατάκι σου που το κλειδώνεις για ασφάλεια.
Συμπληρώσαμε ένα χαρτί με τα στοιχεία μας και το ξενοδοχείο που μένουμε στη Λιουμπλιάνα και ενημερώσαμε πως τα θέλουμε για τρείς ώρες. Βέβαια ο κύριος μας είπε πως μπορούμε να το έχουμε όσο θέλουμε με ανάλογη αύξηση του κόστους αρκεί να το επιστρέψουμε πριν τις 19:00 που κλείνει. Για 3 ώρες η ενοικίαση ήταν 6€ το κάθε ποδήλατο. Εγώ ζήτησα ένα μικρό ποδήλατο χωρίς σίδερο στη μέση ανάλογο του ύψους μου!
Έτσι ξεκινήσαμε γεμάτοι ανυπομονησία για τη διαδρομή μας. Παραμάσχαλα με την φωτογραφική στο χέρι από την αρχή της διαδρομής σταματούσα κάθε λίγο και λιγάκι. Ο Rose αντέδρασε. Συγνώμη αυτή η δουλειά θα γίνεται? Και απαντάω με θράσσος! Ναι αυτό θα γίνεται. Δεν κάνουμε αγώνα δρόμου αλλά πρέπει να απολαύσουμε τη διαδρομή και να σταματάμε σε όποιο σημείο μας κάνει κλικ.
Έτσι λοιπόν σταματούσαμε συνέχεια για στάση, ξεκούραση και κυρίως για να θαυμάσουμε και να φωτογραφίσουμε το υπέροχο τοπίο. Η ποδηλατική μου ικανότητα βέβαια ήταν για γέλια και για κλάματα. Και όντως γελάσαμε πολύ. Ο Rose να εξαφανίζεται κι εγώ να αγκομαχώ παλεύοντας με τις ταχύτητες. Πήγαινα όμως με το πάσο μου και έστω και με μικρή δυσκολία ειδικά στις μίνι ανηφόρες, απόλαυσα αυτή την ωραία ποδηλατάδα περιμετρικά της λίμνης.
Συχνά πυκνά συναντούσαμε τις βαρκούλες Pletna που μετέφεραν τους τουρίστες στο νησάκι. Δεν ξέρω γιατί δεν το αποφασίζαμε να ανέβουμε. Θα αφήναμε τα ποδήλατα και θα επιστρέφαμε λίγη ώρα μετά. Ίσως το κόστος των 14€ το άτομο μας φαίνονταν υπερβολικό. Και κατά τη γνώμη μου είναι μεγάλο ποσό για μια βαρκάδα ελάχιστων λεπτών.
Η προέλευση του σκάφους Pletna πάει πίσω στο 1590, ενώ το μέγεθος του επιτρέπει την ασφαλή μεταφορά 20 ατόμων. Είναι αναγνωρίσιμο από μακριά, καθώς είναι εξοπλισμένο με μια πολύχρωμη τέντα που προστατεύει τους επιβάτες από τον ήλιο και τη βροχή. Το οδηγεί με τα δύο κουπιά ο κωπηλάτης Pletna (Pletnarstvo), που είναι ένα επάγγελμα σεβαστό στην περιοχή και διαδόθηκε από γενιά σε γενιά. Οι κωπηλάτες Pletna περιμένουν στο Spa Park, κάτω από το Park Hotel Bled, στην Mlino και στο κέντρο Κωπηλασίας Bled.
Εντωμεταξύ υπάρχει και άλλος τρόπος να μεταβεί κανείς στο νησάκι. Να νοικιάσει μια απλή βάρκα και να κωπηλατήσει μόνος του μέχρι το νησί και να επιστρέψει. Ωραίο και ρομαντικό αλλά νομίζω πως αν το τολμούσαμε εμείς θα γελούσε κάθε πικραμένος. Σαν ιδέα μου αρέσει και αν η λίμνη είναι ήρεμη δεν νομίζω να είναι κάτι δύσκολο. Απλά εγώ δεν θα το ρίσκαρα! Κρίμα δεν θα ήταν να γυρίσει η βάρκα και να βρεθούμε μέσα στη λίμνη?
Έτσι λοιπόν προβληματιστήκαμε και το αφήσαμε και πάλι, με την σκέψη ίσως να το κάνουμε στο τέλος αφού παραδώσουμε τα ποδήλατα. Συνεχίσαμε το ποδήλατό μας, κάναμε τις στάσεις μας και απολαύσαμε τη θέα του νησιού με την εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου με τα 99 πέτρινα σκαλοπάτια που ήταν απέναντί μας και την βλέπαμε πια καθαρά.
Οι περισσότεροι που επισκέπτονται το νησάκι είναι για να χτυπήσουν την καμπάνα της εκκλησίας του 1534! Γιατί το κάνουν αυτό? Γιατί ο θρύλος θέλει όποιος χτυπήσει την καμπάνα τρείς φορές, η Παναγία πραγματοποιεί την επιθυμία και την ευχή που θα κάνει!
Όλα ωραία και καλά μέχρι στιγμής. Αλλά ρε παιδί μου λίγη δράση λίγη περιπέτεια για τη συνέχεια. Διότι ενώ όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι άραζαν στις όχθες της λίμνης και έπιναν τα δροσερά τους ποτά, εμένα με έτρωγε ο κώλος μου για ορειβασίες και περιπέτειες. Τους λόφους γύρω από την λίμνη τους είχα γενικά στο μυαλό μου και μάλλον είχα απορρίψει την ιδέα να ανέβουμε για να δούμε και την καλύτερη πανοραμική θέα. Έλα όμως που στο σημείο που ήμασταν να σου οι ταμπέλες που οδηγούσαν στους λόφους.
Γέλα αλλά θα σου κοπεί το γέλιο σε λίγο!
Δεν κλειδώνουμε τα ποδήλατα να πάμε για λίγη πεζοπορία? Ο Rose δεν τρελαινόταν αλλά έστω και με το ζόρι συμφώνησε αφού είπα την επιθυμία μου. Οι πληροφορίες στο ίντερνετ έκαναν λόγο για τον λόφο Ojstrica, για μια διαδρομή 20 λεπτών που οδηγεί στα 611 μέτρα. Για τον λόφο Osojnica για μια διαδρομή 45 λεπτών μακριά με τα πόδια κατά μήκος στο απότομο δασικό μονοπάτι που οδηγεί στην Mala Osojnica στα 685 μέτρα, και ένα άλλο σε απόσταση ακόμα 20 λεπτών που οδηγεί στην κορυφή της Velika Osojnica στα 756 όπου είναι το σημείο με την καλύτερη θέα στην ευρύτερη περιοχή του Bled.
Δεν ξέρω γιατί αυτά τα λεπτά και αυτά τα μέτρα τα πήρα αψήφιστα και μπήκα στη διαδικασία να κάνουμε την ανάβαση. Και πόσο αστείο να είσαι αρχάριος και να κάνεις μια διαδρομή απαιτητική, χωρίς μπουκαλάκια νερό, χωρίς κατάλληλα παπούτσια και εξοπλισμό. Διότι φίλοι μου αυτά δεν γίνονται έτσι απλά ''άντε εκεί που πίνουμε καφέ και την αράζουμε, πάμε και για μια αναρρίχηση στο βουνό μέσα στις λάσπες?''. Η κατάσταση ήταν ειλικρινά να γελάει κάθε πικραμένος.
Από την αρχή η υπόθεση μύριζε μπαρούτι. Η λασπουριά και η δύσκολη ανηφόρα είχε δυσχεράνει την κατάσταση. Τα ολόλευκα 2 ημερών καινούρια παπούτσια του Rose είχαν γίνει κώλος και με το δίκιο του γκρίνιαζε και απαίτησε όταν επιστρέψουμε Θες/νικη να του πάρω καινούρια! Εγώ δεν μιλούσα και σαν βρεγμένη γάτα παραδέχτηκα τη λάθος απόφαση να ανηφορίσουμε. Όμως είχαμε προχωρήσει αρκετά και δεν υπήρχε γυρισμός. Σε ένα σημείο συναντήσαμε δυο κοπέλες που κατέβαιναν και μας είπαν πως δεν έχουμε πολύ δρόμο ακόμα για τον πιο χαμηλό λόφο Ojstrica.
Τα 20 λεπτά ήδη μας είχαν φανεί ώρες. Αλλά ρε παιδί μου εμείς είμαστε για τα δύσκολα. Διότι μπήκαμε που μπήκαμε σ’ αυτή την γελοία διαδικασία ας το πάμε μέχρι το τέρμα. Πάμε στον ψηλότερο λόφο Velika Osojnica! Ακολούθησαν σκηνές απείρου κάλλους! Μη μπω σε λεπτομέρειες αλλά μιλάμε για πολύ κούραση. Άθλια μονοπάτια ανηφορικά τρελά μέσα στη λασπουριά, σε κάποια σημεία τα σημάδια δεν ήταν εμφανή, η κούραση και η δίψα δεν έστεκε και το μόνο ας πούμε θετικό ήταν πως είχαμε σκιά από τα δέντρα. Αν μας χτυπούσε και ο ήλιος λογικά θα ήμασταν ακόμα εκεί!
Σε συνολικά 40 λεπτά ήμασταν στο σημείο που οι πινακίδες ενημέρωναν τις δύο κατευθύνσεις του λόφου Mala Osojnica και Velika Osojnica. Σε ημιλιπόθυμη κατάσταση και με την διάθεση μας να είναι στα πιο χαμηλά επίπεδα, ένα παγκάκι ήταν εκεί να ξαποστάσουμε.
Στο σημείο εκείνο κατέβαινε ένας μοναχικός γιαπωνέζος. Ρωτήσαμε τον νεαρό πόσα λεπτά θέλει ακόμα για να φτάσουμε στον ψηλότερο λόφο Velika Osojnica και μας είπε περίπου 20 λεπτά! Μας είπε πως πολλές φορές σκέφτηκε να τα παρατήσει αλλά συνέχισε και η θέα τον αποζημίωσε. 20 λεπτά ακόμα μου φαινόταν Γολγοθάς!
Τι απελπισία ήταν αυτή! Σφίξαμε τα δόντια και συνεχίσαμε. Νομίζαμε πως δεν θα φτάσουμε ποτέ. Υπερβολικά δύσκολη η ανάβαση και μάλιστα προς το τέλος τα βελάκια στα δέντρα είχαν ξεθωριάσει και δεν ήταν ξεκάθαρη η κατεύθυνση.
Συνολικά 65 λεπτά μας φάνηκαν αιώνας. Με λίγο ψάξιμο βρήκαμε επιτέλους το σημείο. Κατακτήσαμε την κορυφή των 756 μέτρων και ήταν σαν να κατακτούμε το λιγότερο τον Όλυμπο! Ξέρω θέλετε να δείτε ποια είναι αυτή η περιβόητη θέα που αντικρίσαμε.
Θέλετε να με ρωτήσετε αν άξιζε αυτή η τρελή ταλαιπωρία για αυτή τη θέα? ΌΧΙ δεν άξιζε! Και το δήλωσα εξ αρχής ειλικρινά και στον Rose. Ακόμα και με ειδικά παπούτσια και πιο καλά εξοπλισμένοι δεν αξίζει φίλοι μου τέτοια κούραση για να δεις 5 λεπτά τη θέα. Διότι θα ξαποστάσεις λίγο και θα κατέβεις κατευθείαν αφού δεν έχει κάτι άλλο να κάνεις. Όπως είπε και ο Rose για να το λες εσύ αυτό πάει να πει πως ακόμα κι εσύ ο ατρόμητος και ακούραστος έφτασες στο αμήν. Κι έτσι ήταν!
Ευτυχώς δεν χαθήκαμε στο κατέβασμα και κάναμε την απόσταση στο μισό χρόνο περίπου. Στη διαδρομή με έπιασε νευρικό γέλιο για την κωμικοτραγική κατάσταση που ζήσαμε πριν λίγη ώρα. Και πρέπει να σας πω πως κάθε φορά που θυμάμαι τη σκηνή με εμάς χαμένους μέσα στο δάσους γελάω!
Για να εξιλεωθώ προσφέρθηκα να πλύνω τα παπούτσια του Rose που είχαν γίνει ένα χάλι. Σε μια γωνιά της λίμνης σαν τον καημένο άστεγο έκανα μπουγάδα και προσπάθησα να σώσω τα παπούτσια του που είχαν γίνει για πέταμα. Δεν κατάφερα και πολλά.
Ιδού το ντοκουμέντο της πλύσης! Τα δικά μου πάντως πλύθηκαν μια χαρά και επανήλθαν στην αρχική τους κατάσταση!
Πέρασαν λίγα λεπτά και είχαμε σχεδόν συνέλθει. Σιγά σιγά ξανά παίρναμε τα πάνω μας! Η ηρεμία του τοπίου βοήθησε τους ταλαίπορούς ορειβάτες της συμφοράς!
Θέλαμε οπωσδήποτε να χαλαρώσουμε μετά από την εξαντλητική ανάβαση. Με το ποδήλατό μας λίγο μετά φτάσαμε στο κέντρο Κωπηλασίας Bled (Veslaska zveza Slovenije) εκεί που είναι και η Pansion Zaka. Σαν ψέμα μου φαινόταν ότι καθόμασταν επιτέλους. Το μέρος ήταν ήρεμο και η θέα απέναντι πανέμορφη. Από το αναψυκτήριο πήραμε μπύρες και παγωτά και αποβάλαμε την κούραση και την κακή διάθεση που είχαμε πριν λίγο.
Όταν επιστρέψαμε τα ποδήλατα είχαμε κλείσει ήδη 4 ώρες. Ο ευγενικός υπάλληλος μας χάρισε μια ώρα και αντί για 8€ μας πήρε 6€ τον καθένα. Τον ευχαριστήσαμε ζεστά και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Με την ώρα περασμένη και με την ταλαιπωρία της πεζοπορίας αναβάλαμε οριστικά την βαρκάδα μέχρι το νησάκι. Και είναι κάτι που τελικά μετάνιωσα. Εσείς σαν βρεθείτε στη λίμνη Bled δεν θα το αμελήσετε. Οκ?
Έτσι πήραμε το δρόμο για τον σταθμό των λεωφορείων για την επιστροφή μας στη Λιουμπλιάνα. Το εισιτήριο κόστισε 6,30€ το άτομο.
Ήταν μια καταπληκτική εκδρομή και η εξαντλητική απρόσμενη ανάβαση στον λόφο πρόσθεσε μια πινελιά που θα θυμόμαστε σίγουρα με χιούμορ. Πιστεύω να βοήθησα ώστε να οργανώσετε σωστά την περιήγηση σας στη λίμνη.
Ελπίζω μέσα από την ιστορία μου να γνωρίσατε αυτή τη μικρή χώρα με τις απίστευτες ομορφιές. Η Σλοβενία είναι μια χώρα με καταπληκτικά μέρη, με ανεπανάληπτη φύση, πανέμορφες πόλεις, πολιτιστικά μνημεία και πλούσια ιστορία. Ήταν μια αποκάλυψη, ένα ταξίδι ανέλπιστα όμορφο. Βάλτε την στα άμεσα σχέδια σας!
ΤΕΛΟΣ
Last edited:
