Θεσσαλονίκη – Αθήνα και την 5 Μαρτίου 2012, φεύγουμε από Αθήνα με την Emirates για Dubai στις 4 το απόγευμα και από εκεί μετά από τέσσερεις ώρες χάζεμα στο duty free πετάμε για Singapore . Η Emirates όπως πάντα, καταπληκτική και άνετη και στις δυο πτήσεις . Κανονικά έπρεπε να φύγουμε ένα μήνα πιο πριν, θα γλυτώναμε και τις γρίπες ….τώρα θα γλυτώσουμε το κρύο και την απαίσια TV με την μιζέρια τα ψέματα και τον προεκλογικό πόλεμο. Το εισιτήριο με την Emirates είναι 544 ευρώ για ένα μήνα δυστυχώς .
Στην Σιγκαπούρη μείναμε 6 μέρες στο V Laventere hotel που το κλείσαμε από το outlet-hotels.com. περίπου 15% φτηνότερα από άλλα sites . Πολύ καλό με απέραντη θέα στον 14ο όροφο, μείναμε σε τρίκλινο με πρωινό 97 ευρώ/ημέρα.
Το μυστικό σ΄αυτήν την πόλη είναι να μένεις δίπλα στο μετρό. Το δικό μας, όπως και πολλά άλλα ξενοδοχεία, είναι πάνω από την στάση του μετρό. Οπότε γυρίσαμε παντού σαν τους τυφλοπόντικες, υπογείως, χωρίς να μας εμποδίζουν οι συχνές, ζεστές, σύντομες βροχούλες. Μην δειλιάστε και πάρτε το μετρό MRT από το αεροδρόμιο για το ξενοδοχείο σας αν αυτό είναι πάνω ή δίπλα από τον σταθμό, οι βαλίτσες τσουλάνε άνετα. Εμείς το χρησιμοποιήσαμε τρις φορές.
Στην Σιγκαπούρη μείναμε τόσες μέρες γιατί έπρεπε να δούμε και κάποια συγγενικά μας άτομα, ειδάλλως δεν αξίζει να χάνεις μέρες από το Μπαλί ή την Ταϋλάνδη. Τρείς μέρες χαλάλι για να δεις τον τόπο, την χλιδή του και μια μικρή γεύση της ζωής της πόλης.
Διάβασα ότι έχει γραφεί για την Σιγκαπούρη, από τους άλλους ταξιδιώτες του Travel stories, γι’ αυτό τον λόγο δεν θα σας κουράσω με επαναλήψεις .
Είναι μια πόλη κράτος δημιούργημα της πτώσης της βρετανικής αυτοκρατορίας μετά τον δεύτερο μεγάλο πόλεμο. Απέσπασαν ένα κομμάτι της αδύναμης Μαλαισίας και έφτιαξαν ένα ‘μέρος’ δικής τους επιρροής, επικαλούμενοι ότι ο Σερ Τόμας Στάμφορντ Ραφλς είχε αγοράσει την περιοχή πριν από μερικούς αιώνες, από τους ιθαγενείς της περιοχής! Όπως ο Έλγυν τον Παρθενώνα.
Οι κάτοικοι καλοσυνάτοι , χαμογελαστοί και εξυπηρετικοί. Μορφωμένοι με καλούς τρόπους και χωρίς εθνική συνείδηση καθώς έχουν μαζευτεί από παντού. Παντού νέοι άνθρωποι ως επί το πλείστον, διαρκώς πίσω από ένα i pad, είτε περπατούν, είτε οδηγούν και το αποκορύφωμα είναι μέσα στο μετρό MRT . Δεν έχω δει τέτοιο θέαμα πουθενά στον κόσμο, όλοι μα όλοι πίσω από ένα ηλεκτρονικό μαραφέτι .
Είναι μια όμορφη πόλη με πολλά μεγάλα πάρκα. Όταν λέμε πάρκο να σκέφτεστε ένα μεγάλο κομμάτι ζούγκλας που δεν καταστράφηκε αλλά αξιοποιήθηκε με μεράκι. Τα κτίρια εντυπωσιακά, επιβλητικά και τελευταίας τεχνολογίας όπως υπάρχουν σε αρκετές πόλεις της Αμερικής ή των Αραβικών, Dubai, Qatar, Bahrain. Υπάρχει μεγάλη αγορά εργασίας, αλλά το κόστος ζωής είναι ακριβό, με αποκορύφωμα τα ενοίκια. Πολλοί περνούν τα σύνορα καθημερινά διότι έχουν την κατοικία στην διπλανή φτηνή Μαλαισία, είναι οι άνθρωποι χαμηλού εισοδήματος.
Εκτός από τον τουρισμό, διότι όλοι οι περαστικοί σταματούν για κάποιες μέρες στην Σιγκαπούρη, το μεγάλο έσοδο είναι το λιμάνι με την διακίνηση και εμπορία του πετρελαίου, που δεν παράγουν. Αρκετές εφοπλιστικές εταιρείες ελληνικών συμφερόντων έχουν παράρτημα εδώ.
Παλιά η αγορά αυτής της πόλης ήταν φτηνή στα ηλεκτρονικά. Τώρα με 1,33 $/euro και 1,6 Sing$/Euro η Ελλάδα είναι 30% φτηνότερη. Ακόμα και στις περιοχές Arab street, Little India και China town που υπάρχουν παλιοί παραδοσιακοί ασιάτες καταστηματάρχες, πάλι το κόστος είναι μεγαλύτερο.
Αυτές οι περιοχές είναι από τα μέρη που αξίζει κάποιος να τις περπατήσει. Είναι ακίνδυνες, όπως όλη η Σιγκαπούρη, με όμορφα παλιά σπίτια αποικιακού ρυθμού, βαμμένα με όλα τα χρώματα της ίριδας. Το τζαμί στην πρώτη, το τέμπλο στην δεύτερη, και το τέμπλο και η παγόδα στην China town, αξίζουν μια επίσκεψη. Το περπάτημα και οι στάσεις για καφεδάκι με φρέσκους εξωτικούς χυμούς, στο Clark quay με τις παλιές μεταλλικές γέφυρες φερμένες από την Γλασκόβη και το Fullerton hotel και μετά η Marina bay είναι μια απόλαυση. Φυσικά αν δεν έχεις χρόνο στην διάθεσή σου, παίρνεις ένα πλοιάριο και τα γυρνάς μαζί με άλλους τουρίστες μέσα από το ποτάμι. Η τελευταία ατραξιόν στην Marina bay είναι η λειτουργία των πύργων Sand sky. Η θέα της περιοχής από την κορυφή του τρίτου πύργου είναι όμορφη και οι φωτογραφίες, αν δεν έχει υγρασία, είναι εξαιρετικές. Δεν χρειάζεται να δώσετε είσοδο 25 Sing$ για να ανεβείτε επισήμως, πάτε δίπλα στο ασανσέρ που ανεβαίνει στο cafe Ku de ta για να πιείτε έναν καφέ που στοιχίζει μόνο 12 Sing$ !
11 Μαρτίου. Τελευταία μέρα στην Σιγκαπούρη επισπευτήκαμε το Lao pa sat, ένα δαντελωτό, παλιό μεταλλικό κτίριο, φερμένο απ’ την Σκωτία και αυτό, όπου από πολύ παλιά ήταν λαϊκά εστιατόρια . Φάγαμε εκεί διάφορα ασιατικά φαγητά και αφού σεργιανήσαμε στην πόλη, πήραμε για άλλη μία φορά το μετρό και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο . Αύριο πετάμε Ταϊλάνδη .
Για φωτογραφίες στο Singapore Thailand Bali
12 Μαρτίου 2012 Σιγκαπούρη. Ξυπνήσαμε στις 6,30, σύραμε τις τεράστιες βαλίτσες μας για 5 λεπτά και πήραμε το μετρό κάτω από το ξενοδοχείο μας και σε 45 λεπτά ήμασταν στο αεροδρόμιο. Tigerairways μια από τις δύο αεροπορικές εταιρείες που κάνουν το 80% των πτήσεων στις γειτονικές χώρες . Έχουμε κλείσει 15 μέρες πριν τις θέσεις μας και έχουμε αγοράσει με 9,2 ευρώ έκαστος την θέση μας στις πρώτες σειρές οι οποίες έχουν απόσταση από τις μπροστινές κατά 18 εκατοστά extra . Ή κάποιος δίμετρος, με το ίδιο ποσό, να κλίσει στην έξοδο κινδύνου. Κόστος με όλα αυτά και μία βαλίτσα 20 κιλών 96 ευρώ. Με μια πονηρή σκέψη κλείσαμε παράθυρο και διάδρομο και πράγματι σε 3 πτήσεις κανείς δεν κάθισε ανάμεσά μας. Για να βοηθήσω τους μελλοντικούς ταξιδιώτες, να πω ότι για την χειραποσκευή που περιμέναμε να είναι αυστηροί, ούτε την κοίταξαν και αρκετοί επιβάτες για να μην πληρώσουν το 11 ευρώ που στοιχίζει κάθε βαλίτσα, την κουβαλούσαν σαν χειραποσκευή.
Επειδή διαφωνώ με κάποιον φίλο από τους Travelstories, καταθέτω ότι τα αεροπλάνα τόσο της Tigerairways όσο και της AirAsia.com είναι καινούργια, μεγάλα και οι θέσεις τους, όλες οικονομική κλάση, μπορεί να μην είναι Emirates αλλά καλύτερες από τις θέσεις της Lufthansa.
Πτήση TR 2152 στις 9,25’ , φτάσαμε στο Phuket σε μιάμιση ώρα και μια ώρα διαφορά με Σιγκαπούρη, η ώρα ήταν 10,10’ . Προορισμός μας ήταν να πάμε στο Ao Nang, επαρχία Krabi, ανατολικά του Phuket . Το αεροδρόμιο βρίσκετε στον βορά και στον νότο το λιμάνι με την αποβάθρα από όπου φεύγει το καραβάκι για Ao Nang στις 13,30’. Το προλαβαίναμε και γι’ αυτό είχαμε προγραμματίσει να μην μείνουμε καθόλου στο Phuket . Με παζάρια ένα mini bus ήθελε 500 μπατ για το λιμάνι και 3 Χ 600 για το καράβι + 500 το ταξί στο Ao Nang μας οδήγησαν στην απόφαση, ευτυχώς, να πάρουμε μια λιμουζίνα με 3.000 μπάτ , 75 ευρώ, και να πάμε οδικώς στο ξενοδοχείο μας στο Ao Nang . Το μεγάλο κέρδος ήταν ότι είδαμε την καταπράσινη ενδοχώρα με τα παραθαλάσσια χωριουδάκια της. Αγοράσαμε φρούτα στον δρόμο και σε δύο ώρες, πηγαίνοντας με μικρή ταχύτητα σε πολύ καλό δρόμο, φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας.
Διαβάζοντας τους φίλους Travelstories ένα μήνα ποιο μπροστά ακολουθήσαμε την σωστή συμβουλή τους και δεν μείναμε στο Ao Nang αλλά ποιο βόρεια . Από το Hotels.com και διαβάζοντας ,πάντα, τις κριτικές είχαμε κλείσει το Elements Krabi Resort & Spa . Μόλις φτάσαμε υποδοχή φιλικότατη και τα κορίτσια και αγόρια με τα χαμόγελά τους σε κατακτούν αμέσως. Το τρίκλινο δωμάτιο τεράστιο, πεντακάθαρο και με θέα στον κήπο και την θάλασσα που απέχει 50 μέτρα. Κόστος με πλούσιο πρωινό για τρία άτομα 117 ευρώ. Φυσικά υπάρχουν καταλύματα αξιοπρεπή με το ένα τρίτο αυτής της τιμής .
Να τονίσω εδώ για τους φίλους ότι ταξίδευα με δύο κυρίες ώριμες, έτσι οι τιμές που θα γράψω παρακάτω για όλη την εκδρομή, καθώς και τα μέρη που πήγαμε είναι αναλόγου ηλικίας. Δεν θα γράψω για νυχτερινή ζωή και αμαρτωλές νύχτες της Ταϊλάνδης . Αν με είχε διαβάσει ποιο μπροστά ο silversurfer δεν θα έψαχνε να βρει στο Ao Nang αυτά που βρήκε στο Phuket ! Γι’ αυτό μην με κατηγορήστε στο τέλος ότι χάσατε την ώρα σας χωρίς μια πιπεράτη ιστορία Ταϊλανδέζικου περιεχομένου.
Συνεχίζω : Το ίδιο απόγευμα με ένα από τα δωρεάν αυτοκίνητα του ξενοδοχείου κατεβήκαμε στην πόλη που είναι 15 λεπτά προς νότο και τριγυρίσαμε στα δεκάδες μαγαζάκια της παραλίας. Τα νερά ήταν τραβηγμένα και στην παραλία βγάλαμε μερικές πρώτες φωτογραφίες λίγη ώρα πριν από το σούρουπο . Κλείσαμε μια από τις δεκάδες ξύλινες βάρκες για την αυριανή εκδρομή και πήγαμε για φαγητό στο ποιο γνωστό για τους ντόπιους εστιατόριο θαλασσινών . Αν ξεχάστε την οξφορδιανή προφορά σας , με απλά Αγγλικά μπορείτε άνετα να συνεννοηθείτε σ’ ολόκληρη την νότια Ταϊλάνδη . Είπες, don’t make it very spicy , τότε θα ανάψεις ολόκληρος. Θα πρέπει να πεις, little spicy …ή …No chili . και το φαγητό θα είναι κανονικό . Το παν είναι να ξέρεις ξένες γλώσσες !!! me sex, you money έλεγε η πρώτη βόρεια ψυχούλα που έφτασε στο Dubai μετά την πτώση του τοίχους. Ότι φάγαμε στην Ταϊλάνδη ήταν φτηνό, πεντανόστιμο και εξωτικό. Στις 9,30 το βράδυ γυρίσαμε πάλι με το αυτοκίνητο του ξενοδοχείου για ύπνο και να στείλω την συνέχεια του ταξιδιού στους οπαδούς !
13 Μαρτίου 2012 Ao Nang
Αφού απολαύσαμε με το πάσο μας το πρωινό μας στο ξενοδοχείο και βγάλαμε φωτογραφίες από το μπαλκόνι και μέσα στον κήπο, κατεβήκαμε στο Ao Nang. Στην παραλία μας περίμενε χαμογελαστός ο captain Thi Thi, ιδιοκτήτης μιας ξύλινης βάρκας, long tail τις λένε εδώ γιατί έχει την προπέλα σαν ουρά. Την είχαμε κλείσει εχθές από ένα μικρόπρακτορείο από τα δεκάδες που υπάρχουν κατά μήκος της παραλιακής οδού. Κόστος 1.500 μπατ ( 37,5 ευρώ) για όλη την ημέρα και προορισμός οι δύο γειτονικές νότιες παραλίες. Μετά ανακαλύψαμε, από ένα ζευγάρι Σουηδών, ότι με 100 μπατ το άτομο θα μπορούσαμε να έρθουμε με όμοια βάρκα, δηλαδή σύνολο λιγότερο από τα μισά .
.... Δέκα λεπτά πιο νότια είναι η παραλία Ao Ton Sai, βγήκαμε να την δούμε και ακολούθως πλεύσαμε στην νοτιότερη, την γνωστή West Railay με τα πανάκριβα Resort . Πεντακάθαρη άσπρη αμμουδιά και τα νερά αρκετά διαυγή. Αρκετός κόσμος στην παραλία και περισσότεροι γύρω από τις πισίνες . Σε όλες τις παραλίες που επισπευτήκαμε στην περιοχή Krabi, πουθενά δεν υπάρχει ομπρέλα θαλάσσης προς εκμετάλλευση !! Εκτός από την απαίσια στενή λωρίδα στο Phi-Phi Island που θα τα πούμε ‘εν ευθέτω χρόνο’ .
Η Railay βρίσκεται στο νότο της χερσονήσου Phra Nang , στην μύτη υπάρχει ένας βράχος κατάφυτος και απότομος, όπου οι επίμονοι ταξιδιώτες σκαρφαλώνουν με σχοινιά στην κορυφή από όπου βλέπουν τις διπλανές παραλίες, τις βραχονησίδες και ένα lagoon που υπάρχει στα πόδια τους.
Από την δυτική παραλία διασχίσαμε ένα μονοπάτι ανάμεσα στο ξενοδοχεία και σε πέντε λεπτά φτάσαμε στην ανατολική παραλία Railay . Εδώ δεν μπορείς να κάνεις ευχάριστο μπάνιο γιατί η παραλία είναι γεμάτη από mangrove δέντρα και αυτά φύονται πάντα σε λασπώδη εδάφη. Από εδώ το μονοπάτι πηγαίνει πάνω, βόρεια για μια σπηλιά με σταλακτίτες και νότια σε μια άλλη σπηλιά, μικρή, την Sa Phara nang που βρίσκετε στην ρίζα του βράχου που λέγαμε ότι θέλει αναρρίχηση. Εμείς πήγαμε προς τα κάτω. Σε εκατό μέτρα το μονοπάτι βγάζει ξανά στην τελευταία από στις δυτικές παραλίες. Εδώ βρίσκετε και μια σπηλιά η Tom Phara nang , η σπηλιά της πριγκίπισσας !! Η πριγκίπισσα (Phara nang ) λοιπόν αυτή, έκανε παιδί με τον γιό της και κρύφτηκαν στην εν λόγω σπήλιά. Γι’ αυτό και η σπηλιά είναι αφιερωμένη στον θεό φαλλό (Lingam) και είναι γεμάτη από αφιερώματα ξύλινα και πέτρινα τα οποία κάποιες τουρίστριες προσπαθούν να καβαλήσουν !!! . :roll: Η παραλία πανέμορφη αλλά από τις 12 έως τις 4 γίνεται χαμός . Ενδιαφέρον έχουν οι διάφοροι επισκέπτες όπως θα δείτε και στις φωτό.
.... Ο captain Thi Thi μας περίμενε μαζί με δεκάδες άλλους βαρκάρηδες. Αργά και παραλιακά μας γύρισε πίσω στο Ao Nang, λίγο πριν το σούρουπο . Συνεννοηθήκαμε χωρίς πολλά παζάρια, αύριο και μεθαύριο να τον νοικιάσουμε για όλη την ημέρα για κάποιες καθορισμένες εκδρομές που κάνουν όλα τα πρακτορεία. Το κόστος χωρίς το νταβατζηλίκι των πρακτορείων ήταν το ίδιο αν πηγαίναμε τρία άτομα με άλλους επτά επιβάτες, μέσω πράκτορα . Επίσης αντί να ξεκινήσουμε στις 8,30’ είπαμε στον Thi Thi να μας περιμένει 10,30’ , τι διάολο πληρώνουμε το πλούσιο πρωινό στο ξενοδοχείο .
Αλλάξαμε ευρώ σε ένα από τα εκατοντάδες exchange με τιμή 1 προς 40 και βρίσαμε που για μια ακόμα φορά χαλάσαμε τα πρώτα λεφτά στο αεροδρόμιο. Μακριά από ‘αεροδρομικές’ συναλλαγές, πάντα θα στον πιάσουν………
..Ακολούθησε το πρώτο μασάζ σε ένα από τα δεκάδες μασαζάδικα. Το ψάξαμε, βρήκαμε ένα καθαρό με κλιματισμό και για μια ώρα ξεχαστήκαμε αποχαυνωμένοι. Κόστος 300 μπατ (7,5 ευρώ) , ντροπή μας. Κατόπιν πήγαμε για φαγητό διότι τα εστιατόρια δεν έχουν Ελληνικά ωράρια . 9 με 10 το αργότερο κλείνουν. Πήγαμε σε ένα καλό μαγαζί και φάγαμε ψητό στα κάρβουνα, όπως το ζητήσαμε, ένα κομμάτι barracuda (λούτσος) κομμένο σαν τα κούτσουρα της σόμπας !!! ούτε κεφάλι ούτε ουρά, σκέτο κρέας, με noodles θαλασσινών και μπύρες και φρέσκους χυμούς, ευρώ 33 για τρία άτομα.
Επιστροφή στις 10 με το αυτοκίνητο του ξενοδοχείου και πασάλειμμα με κρέμες γιατί γίναμε σαν τον κ@λ@ της μαϊμούς από τον ήλιο.
14 Μαρτίου 2012 Phang nga bay
Η ημέρα είναι προγραμματισμένη για εκδρομή σε τρία νησιά στον κόλπο του Phang nga, νότια από το ακρωτήρι Phra Nang. O captain Thi Thi μας περίμενε στην παραλία του Ao Nang και με την ίδια ξύλινη βάρκα ξεκινήσανε κατά τις 11. Περάσαμε δίπλα στις παραλίες του Phra Νang που δεν χορταίνεις να τις βλέπεις και συνεχίσαμε νοτιότερα. Πρώτο το νησάκι Poda περάσαμε κοντά του και το αφήσαμε για το απόγευμα. Στο δρόμο μας ανάμεσα στο τρία νησάκια, ξεπροβάλουν επιβλητικά πανύψηλα και κατακόρυφα βράχια σκεπασμένα από βλάστηση, τα Hong . Περνάμε κάτω από ένα ‘μπαλκόνι’ στο Poda που κρέμονται σταλακτίτες και μια παρέα κάνει αναρρίχηση στους κοφτερούς βράχους.
. Συνεχίζουμε και περνάμε κοντά από το τρίτο νησάκι το Tup που μαζί με το Chicken island συνδέονται με μια κάτασπρη αμμουδιά όταν τα νερά είναι κατεβασμένα.
. Στο Kho Houa Kvan ή Chicken island όπως το ονόμασαν οι ξένοι, όταν το βλέπεις από την νότια πλευρά μοιάζει με κότα καθισμένη , σταματάμε δίπλα σε άλλες βάρκες, περίπου πενήντα μέτρα από το νησί και βουτάμε και εμείς μαζί με όλους τους άλλους για να δούμε τα τροπικά ψάρια. Τα νερά φυσικά είναι ζεστά και λίγο πρασινωπά, αλλά βλέπαμε σε βάθος τεσσάρων μέτρων. Είχε μικρά και μεγάλα ψάρια, πολύχρωμα και εξοικειωμένα με τον κόσμο . Μετά από 45 λεπτά φεύγουμε και ξαναγυρνάμε στις αμμουδιές των τριών αυτών νησιών.
. Πολύ όμορφες παραλίες, άσπρη άμμος ψιλή φτιαγμένη από κοράλλια και κοχύλια. Δέντρα που κατεβαίνουν μέσα στο νερό και νερά καθαρά αλλά όχι κρυστάλλινα όπως σε πολλά μέρη της Ελλάδας ! Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα. Αυτό όμως που κλέβει το νου είναι τα ίδια τα νησιά με τους σχηματισμούς τους που ξεπροβάλουν μέσα από το νερό.
. Δημιουργήθηκαν πριν 130 εκατομμύρια χρόνια. Ήταν υποθαλάσσιες κοραλλιογενής ατόλες, όπου με τις μετακινήσεις και πιέσεις των ηπειρωτικών πλακών, βρέθηκαν στην επιφάνεια. Η βροχή και ο αέρας τα λάξευσαν και δημιουργήθηκαν σπηλιές όπου τα χελιδόνια κάνουν τις φωλιές τους και οι ντόπιοι τις μαζεύουν για να γίνουν σούπα στην Κίνα. Η τιμή τους ανά γραμμάριο, είναι διπλάσια του χρυσού. Hong λοιπόν στα Ταϊλανδέζικα λέγεται η αίθουσα και κατ επέκταση η σπηλιά (των χελιδονιών). Τα τελευταία χρόνια δημιουργήθηκε μια ιστορία γύρω από αυτά τα νησιά . Η φυλή που από χρόνια με ‘βασιλικό φιρμάνι’ μάζευε τις φωλιές και τις φίλαγε με φύλακες που έμεναν και μένουν συνέχεια μέσα στις σπηλιές, διαμαρτυρήθηκε ότι οι χιλιάδες τουρίστες ενοχλούν τα χελιδόνια και έπεσε η παραγωγή. Σταμάτησαν οι επισκέψεις για κάποιο διάστημα και ξανάρχισαν όταν το κράτος τους αποζημιώνει κάθε χρόνο από τον τζίρο των τουριστών.
. Και πάλι πριν το ηλιοβασίλεμα γυρίσαμε στο Ao Nang και η βραδιά μας τέλειωσε όμοια με την χθεσινή.
15 Μαρτίου 2012 Hong island
Το ξενοδοχείο μας βρίσκεται στην παραλία Klong Muang είπαμε στον captain Thi Τhi να έρθει από το Ao Nang και να μας πάρει μπροστά από το ξενοδοχείο μας κατά της 11. Όπως καταλαβαίνει κανείς, το μόνο μπάνιο που κάναμε στην παραλία του ξενοδοχείου μας, ήταν το βρέξιμο μέχρι τα γόνατα για να ανεβούμε στην βάρκα. Τρέχοντας κάθε μέρα στα νησιά και στις καλές παραλίες, λίγη σημασία έχει η παραλία και η πισίνα του ξενοδοχείου, άλλα πράγματα πρέπει να καθορίζουν την επιλογή μας. Εκτός αν πάμε για να αράξουμε.
....Να κάνω μια βασική παρένθεση εδώ. Για το ταξίδι μας αυτό, διάρκειας 30 ημερών σε τρις διαφορετικές χώρες, έχουμε κλείσει από το ιντερνέτ τις αεροπορικές πτήσεις και την διαμονή των πρώτων τριών ημερών στην Σιγκαπούρη και στην Ταϊλάνδη. Έτσι όταν αποφασίσαμε χθες να μείνουμε στο Elements για μια ακόμα μέρα, η τιμή που μας πρόσφεραν ήταν 3.600 από 4.700 μπάτ που κλείσαμε από το ιντερνέτ .
. . . Παρατείναμε την διαμονή μας για να δούμε το περίφημο Hong island που είναι απέναντι από την παραλία μας. Εχθές για όλη την ημέρα δώσαμε στην βάρκα 2.000 μπατ, σήμερα που η απόσταση είναι πιο μεγάλη από το Ao Nang θα δώσουμε 2.500 . Όλες τις μέρες η θάλασσα λάδι και βροχή καθόλου.
. . Φτάσαμε στο νησί Hong. Εκεί στην μέση του νησιού υπάρχει ένα Lagoon με βάθος μέχρι ένα μέτρο και οι βάρκες μπαίνουν μέσα από ένα στενό πέρασμα . Τα νερά είναι γαλαζοπράσινα και στις άκρες φυτρώνουν mangroves. Είναι μια εικόνα σαν να είσαι μέσα σε μια ταινία φαντασίας, χαμένος σε ένα juristic park στον παλιό κρατήρα ενός ηφαιστείου με τις απότομες καταπράσινες πλαγιές του.
. . . Επισκεφτήκαμε και άλλα δύο διπλανά νησάκια .το και το . Στο Pakbia βούτηξα με την μάσκα, είχε πολύ καθαρά νερά και χιλιάδες πολύχρωμα τροπικά ψάρια. Στο Lading, μπάνιο και ξάπλα στις πανέμορφες αμμουδιές με τα δέντρα από πάνω μας για ομπρέλες.
Γυρίσαμε ξενοδοχείο και το βράδυ στο Ao Nang για μασάζ και ψαροφαγία . Αύριο φεύγουμε από εδώ για την Kho Landa .
16 Μαρτίου 2012 Kho Landa
. . Το πρωί μετά το τελευταίο καλό πρόγευμα στο ξενοδοχείο μας, με το αυτοκίνητο τους, πήγαμε στο ποτάμι του Ao Nang, όπου στις εκβολές του είναι και το λιμάνι της περιοχής. Υπάρχουν δυο διαφορετικοί ναύλοι για να πάει κανείς σε όλες τις διαδρομές που ορίζουν τα νησιά και τα στεριανά μέρη όπως Phuket, Krabi, Ao Nang , μέχρι και το Langkawi στην Μαλαισία . Με το αργό πλοίο, το big boat όπως το ονομάζουν και το speed boat η διαφορά είναι στην ταχύτητα και στο κόστος. Το μεγάλο πλοίο πηγαίνει με 10 κόμβους και το ταχύπλοο με 30 και η τιμή με το πρώτο είναι σχεδόν η μισή. Εμείς για την Kho Landa προτιμήσαμε το αργό για να δούμε την διαδρομή και δώσαμε 11,8 ευρώ έκαστος. Έχει αυτήν την εποχή δυο δρομολόγια καθημερινά. Φύγαμε με το δεύτερο στις 12,30’ .
. . Με το που αποπλεύσαμε από το λιμάνι, σταματήσαμε 200 μέτρα μακριά από την παραλία του Railay, όπου άρχισε η μεταφόρτωση τουριστών από ένα πλοίο στο άλλο και ταυτόχρονα οι βάρκες έφερναν και έπαιρναν επιβάτες για τα ξενοδοχεία της ακτής. Είπαμε ότι αυτή η παραλία έχει μόνον θαλασσινή πρόσβαση . Τουρίστες , βαλίτσες, σακίδια με την βοήθεια των πληρωμάτων τακτοποιήθηκαν και ξεκινήσαμε.
. . Η Kho Landa όπου πολλοί την αποκαλούν Kolanda, είναι Νότια του Phra Nang και ανήκει και αυτό το νησί στην επαρχία Krabi . Στον βορά χωρίζεται με μια θαλάσσια λωρίδα από την στεριά και εκεί είναι το λιμάνι και το μεγάλο χωριό Saladan . Μας περίμενε ο Νικ ο οδηγός του ξενοδοχείου μας Bamboo bay resort, όπου φτάσαμε μετά από μία διαδρομή 40 λεπτών .
. . Από ερωτευμένους νεαρούς που είχαν πάει τα Χριστούγεννα συμβουλευτήκαμε να πάμε στην παραλία Bamboo bay ή Mai Pai όπως την ξέρουν οι ντόπιοι . Είναι στην τελευταία νότια παραλία του νησιού, όπου όλα είναι ποιο ήσυχα αλλά απομακρυσμένα. Οι βόρειες παραλίες έχουν άλλους ρυθμούς. Όσο ποιο βόρεια τόσο και ποιο ταραχώδης κατάσταση. Όμως ‘εκεί στον νότο’ είσαι αποκλεισμένος , εκτός αν κινείσαι με μηχανάκι που είναι τσάμπα. Για αυτοκίνητο που η ημερήσια τιμή ήταν 38 ευρώ , διάβασα στους όρους ασφάλειας ότι σε περίπτωση ατυχήματος πληρώνεις το 50% του ενοικίου για όσες μέρες θα κάνει το αυτοκίνητο να φτιαχτεί . Πιάσ’ τα’ αυγό και κούρευτό. Έτσι οι μετακινήσεις μας έγιναν με οδηγό, μετά από τα απαραίτητα παζάρια .
. . Τα bungalows του ξενοδοχείου τοποθετημένα αμφιθεατρικά, ψηλά σε μια πλαγιά, έχουν μια φανταστική θέα στην κάτασπρη παραλία. Καλό αυτό για το τυχόν τσουνάμι !! Η τιμή για τρίκλινο 52 ευρώ χωρίς τίποτα. Μόλις φτάσαμε τους βάλαμε να το καθαρίσουν και ιδίως το μπάνιο γιατί ήταν …….. Η ξενοδόχα είχε το πιο ψεύτικο χαμόγελο όλης της Ταϊλάνδης και οι υπηρεσίες της, από το μπουκάλι νερό μέχρι τις ενοικιάσεις εκδρομών, ήταν κατά 40% καπελωμένες . Μια συμβουλή επίσης για τα μέρη αυτά. Να ελέγχετε τους λογαριασμούς σας πριν πληρώσετε , πάντα και παντού θα υπάρχει ένα συστηματικό λάθος .
. . Είπαμε τις επόμενες μέρες να κοιτάξουμε στις βορειότερες παραλίες για άλλο κατάλυμα . Αυτό το κλείσαμε τηλεφωνικά για τρεις μέρες .
17 Μαρτίου 2012 Saladan
. . Ξυπνήσαμε με το πάσο μας και ξεκινήσαμε για την ‘πρωτεύουσα’ Saladan να δούμε και να μάθουμε, για πράγματα που δεν μπόρεσα να τα βρω μέσα από τις ιστορίες των Travelstories .
. . Αφού φάγαμε πρωινό με αυγά που μύριζαν χωριό και φρέσκο χυμό μάνγκο σε Γαλλικό café πάνω στον κεντρικό δρόμο, πήγαμε σε διάφορα πρακτορεία , πήραμε τιμές και παζαρέψαμε για ενοικίαση αυτοκινήτου (αποκλείστηκε), για αυτοκίνητο με οδηγό και για τις διάφορες εκδρομές στα γύρο νησιά .
. . Η Kolanda πρώτοανακαλύφτηκε από τους Σουηδούς στα τέλη τις δεκαετίας του 90 !! Μέχρι τότε είναι ένα ήσυχο μέρος, όπως πολλά άλλα, στην αναπτυσσόμενη Ταϊλάνδη . Γι’ αυτό μην εκπλαγείτε που οι μισοί τουρίστες είναι Σουηδοί . Πολλές κοπέλες αλλά και οικογένειες με μικρά παιδιά. Οι υπόλοιποι Γερμανοί, Γάλλοι, και άξεστοι Ρώσοι . Ο κεντρικός δρόμος δεξιά, μόλις βγεις από την προβλήτα είναι γεμάτος από τουριστικά πρακτορεία , εστιατόρια πάνω στους πασσάλους , καμιά δεκαριά γραφεία καταδύσεων Ευρωπαίων ιδιοκτητών και άλλα τόσα μασαζάδικα . Ο δρόμος κάθετος σ’ αυτόν έχει δέκα καταστήματα πολυτελών οπτικών, ξανά γραφεία καταδύσεων και δυο τρία μαγαζιά με φτηνιάρικα ρούχα. Πιο κάτω αριστερά και ένα μεγαλούτσικο super market.
. . Η Kolanda είναι πιο ακριβή στις μετακινήσεις από το Ao Nang. Οι εκδρομές στα νησιά, γίνονται με ακριβά ταχύπλοα. Ακόμα και το tuk-tuk στοιχίζει παραπάνω. Κατά τα άλλα το φαγητό και τα καταλύματα έχουν το ίδιο κόστος. Το νησί μόλις μετά τον Γενάρη ολοκλήρωσε την άσφαλτο μέχρι κάτω στο νότο. Για να πάει κάποιος από την μια παραλία στην άλλη, θα χρειαστεί να πάρει ένα από τα εκατοντάδες ταξί. Υπάρχει διατίμηση από τον οργανισμό τουρισμού του νησιού, ανάλογα με την απόσταση. Η Saladan δεν είναι μέρος για να μείνεις, παρά να ψωνίσεις τα απαραίτητα και να ξαναγυρίσεις πίσω στην παραλία σου, όποια κι’ αν είναι αυτή.
. . Πέρασα αρκετή ώρα φωτογραφίζοντας έναν ξερακιανό γέρο βαρκάρη, που με την παλιά βάρκα του, περνούσε επιβάτες με τα μηχανάκια τους, στην απέναντι στεριανή όχθη.
18 March 2012 Koh Cheuk -Koh Mook - Koh Kradan- Koh Ngai
. . Μια από τις ημερήσιες εκδρομές όλων των πρακτορείων είναι η επίσκεψη σε κάποια νησάκια νότια της Kolanda.( 28 ευρώ). Μάλιστα σε ένα από αυτά το Koh Kradan ή το Koh Ngai προγραμματίζουμε να μείνουμε για δύο μέρες . Όλοι λένε, να τα επισκεφτείς και την άλλη μέρα να πας για να μείνεις σ’ όποιο σου άρεσε περισσότερο.
. . Στις 9,30 το πρωί, ήρθε έξω- έξω στην παραλία μας, Bamboo bay, ένα ταχύπλοο και μας πήρε μαζί με άλλους 12 που τους είχε πάρει από τις πιο βόρειες παραλίες. Ξεκινήσαμε και σε 8 μίλια φτάσαμε στο νησί Koh Cheuk. Εκεί βουτήξαμε 70 μέτρα μακριά από την παραλία για να δούμε ψαράκια και κάτι μισοπεθαμένα κοράλλια . Πολλές βάρκες, καΐκια και ταχύπλοα είχαν έρθει για τον ίδιο λόγο. Τα νερά θολά και η ορατότητα γύρο στα 4 μέτρα.
. . Σε 40 λεπτά φύγαμε και πήγαμε στο νησί Koh Mook όπου διαδραματίστηκαν σκηνές απείρου κάλους. Φτάνοντας, υπήρχαν αγκυροβολημένα καμιά εικοσαριά βάρκες, έξη μεγάλα σκάφη και άλλα τόσα ταχύπλοα . “Φορέστε σωσίβια, διατάζει ο μούτσος, βγάλτε τα γυαλιά σας, δώστε μου τις φωτογραφικές μηχανές, βουτήξτε όλοι μέσα στο νερό, πιάστε ο ένας τον κώλο του μπροστινού σας και ακολουθήστε με σε μία γραμμή “.
Δεν παίρνω όρκο ότι έτσι τα είπε, γιατί δεν κατάλαβε κανείς απ’ ότι είδα στο βλέμμα των συνεπιβατών μου , αλλά είμαι σίγουρος, ότι κάτι τέτοιο εννοούσε . Βουτάμε λοιπόν μέσα στην θάλασσα ογδόντα μέτρα μακριά από την χαμηλή είσοδο μιας σπηλιάς . Έλα όμως που το ίδιο έκαναν και από τα άλλα πλεούμενα. Πεντακόσια περίπου άτομα κολυμπώντας με σωσίβια προσπαθούσαμε να μπούμε σε μια σήραγγα πλάτους 5 μέτρων ύψους από το νερό, 40 εκατοστά μέχρι ένα μέτρο και μήκους 80 κατασκότεινων μέτρων. Ταυτόχρονα, άλλοι τόσοι προσπαθούσαν να βγουν από την σήραγγα. Αυτή δε καλυμμένη με τα ποιο κοφτερά κοχύλια που υπάρχουν.
. . Πιασμένοι ο ένας πίσω από τον άλλο και κλωτσώντας ο ένας τα μούτρα του άλλου μέσα σε πίσσα σκοτάδι, προσπαθούσαμε να μαντέψουμε προς τα πού να πάμε. Που και που ο μούτσος οδηγός, άναβε έναν φακό. Αυτοί που είχαν κλειστοφοβία δεν είχαν καταλάβει που χώθηκαν και μετά τα πρώτα δέκα μέτρα μέσα στο σκοτάδι, άρχισαν τις τσιρίδες και τα κλάματα . Από τις φωνές και τον αντίλαλο δεν άκουγες τίποτα.:roll:
. . Μετά από μια αιωνιότητα και δέκα λεπτά, φώτισε και βγήκαμε στο φως.. Σαν τον χαμένο παράδεισο μια γαλάζια αμμουδιά 50 μέτρα όλη και όλη, τεράστια δέντρα τριγύρω και τα τοιχώματα αυτού του κρατήρα να υψώνονται κατάφυτα στα 150 μέτρα . Αν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί που καταλάμβαναν κάθε τετραγωνικό μέτρο, θα ήταν ακόμα ποιο φανταστικά. Μείναμε 15 λεπτά και ξανά στην τρύπα για να γυρίσουμε . Όταν θα πάτε, θυμηθείτε να φορέσετε βατραχοπέδιλα που έχουν σε κάθε σκάφος. Αν το ξεχάσετε,….θα με θυμηθείτε.
. . Επόμενη στάση σε ένα άλλο κομμάτι του επίγειου παραδείσου. Koh Kradan. Βγήκαμε σε μια παραλία άσπρη και πανέμορφη, με τα δέντρα δίπλα στο κύμα. Το πλήρωμα έβγαλε ψυγεία με παγωμένα αναψυκτικά και φρούτα και ζεστά φαγητά. Φάγαμε μεσημεριάτικα νοστιμότατα Ταϊλανδέζικα. Πλατσουρίσαμε στα πεντακάθαρα νερά, ταΐσαμε τα ψαράκια με καρπούζι και ανανά. Δεν φοβούνται τίποτα, έτρωγαν μέσα από τα χέρια μας.
. . Πίσω από την αμμουδιά, μέσα στα δέντρα υπήρχαν bungalows και αντισκηνάκια . Ένα δωμάτιο με 8 στρώματα στο πάτωμα, ανεμιστήρα και τουαλέτα, 150 μπάτ την ημέρα. Πιο κάτω είχε ξενοδοχείο καλό, αλλά δεν υπήρχαν διαθέσιμα δωμάτια. Έπρεπε να είχαμε κλείσει 20 μέρες πιο πριν. Καθίσαμε μιάμιση ώρα στο Koh Kradan και τα σκάφη που κατέφθαναν ξέβραζαν δεκάδες τουρίστες.
. . Στο τέλος κολυμπήσαμε κοντά στο νησί Koh Ngai και είδαμε πάλι μεγάλα και πολύχρωμα τροπικά ψάρια. Τα νερά ήταν πολύ καθαρά και τα κορράλια ζωντανά . Δυστυχώς δεν μας πήγαν στην ανατολική πλευρά του νησιού με τις ωραίες παραλίες. Έπρεπε να νοικιάσουμε long tail boat και να κανονίσουμε μόνοι μας την εκδρομή, με το ίδιο κόστος. Στις 3,30΄ μας ξεφορτώθηκαν στην παραλία μας όπου και κολυμπήσαμε μέχρι το σούρουπο . (6,30΄)
. . Το βράδυ άνοιξαν οι ουρανοί και ‘φάγαμε’ την πρώτη μας τροπική καταιγίδα για τρείς ώρες . Κατά την διάρκεια της βροχής κόπηκε και το ρεύμα. Επάνω από την σκεπή μας άρχισε να ακούγετε ανά ένα λεπτό μια δυνατή ακαθόριστη κραυγή. Κάτι μεταξύ μοσχαριού και καμήλας !!!! Βρε πως ανέβηκε στην σκεπή η αγελάδα, αναρωτιόμασταν.
Μετά από μέρες, στο Phuket , είδαμε την σαύρα Geco και την ακούσαμε να κάνει αυτόν τον ήχο .
Καμιά άλλη μέρα δεν μας έβρεξε στην Ταϊλάνδη.
Θα αναρωτηθείτε τι κάνουν τα μικρά καβουράκια στις τρεις τελευταίες φωτογραφίες . Είναι μικρότερα από την ψιλή φακή το καθ΄ ένα. Καθαρίζουν την άμμο όταν είναι τραβηγμένα τα νερά !! Εκατομμύρια σ’ όλη την παραλία , την κάνουν να μοιάζει σαν δαντέλα.
19 March 2012 Koh Landa beaches
. . Σήμερα ήταν προγραμματισμένο πρωί πρωί να πάμε για ψάρεμα ανοικτής θαλάσσης. Ξιφίες, τόνοι, μπαρακούντες και άλλα τέτοια . Όμως εχθές το βράδυ, λίγο πριν από την καταιγίδα, τηλεφώνησαν από το πρακτορείο και το ακύρωσαν διότι, λέει, χάλασε το ταχύπλοο.
. . Η ημέρα ήταν καταπληκτική. Δροσιά και καθαρότητα στην ατμόσφαιρα. Οπότε ασχοληθήκαμε με το ξενοδοχείο και το μπαράκι του και με την παραλία μας Bamboo bay .
. . Επειδή κάποιοι ρώτησαν για την Koh Landa. Σας στέλνω φωτογραφίες από της βορειότερες παραλίες, κάποιες από στεριά και άλλες από την θάλασσα, για να τις δείτε.
. . Προσωπικά, αν ήξερα, θα πήγαινα να μείνω δύο τρείς παραλίες παραπάνω. Είναι όμορφες και αυτές, δεν έχουν και τόσο κόσμο για να ενοχλείσαι και υπάρχει μεγάλη γκάμα επιλογής καταλύματος. Το δε κόστος μετακίνησης φτηνότερο.
Πινακίδες για το τσουνάμι υπάρχουν παντού, κάθε 300 μέτρα στις παραλίες και τα χωριά .
20 March 2012 Kοh Landa tour
. . Κανονίσαμε να νοικιάσουμε ένα αυτοκίνητο με οδηγό τον Mr. Bond με σκοπό να κάνουμε τον γύρο του νησιού και να επισκεφτούμε την ανατολική πλευρά του νησιού . Ξεκινήσαμε από το ξενοδοχείο μας και η πρώτη στάση έγινε στην βορειότερη παραλία Kan Tnang bay και στην συνέχεια στην Klong Nin beach πριν στρίψουμε για να διασχίσουμε το νησί από δύση προς ανατολή .
. . Διασχίσαμε ένα τροπικό δάσος περνώντας από τρία μικρά χωριουδάκια που φαινόταν να ακολουθούν την καθημερινή αγροτική τους ζωή, χωρίς καμιά συμμετοχή στον τουριστικό ίστρο του νησιού. Σε 20 λεπτά φτάσαμε σε ένα ύψωμα όπου βρισκόταν ένα ωραίο καφέ - εστιατόριο, view point restaurant, όνομα και πράμα. Φάγαμε ένα θαυμάσιο πρωινό με τα αβγουλάκια μας, και βλέπαμε στα πόδια μας, όλη την ανατολική παραλία. Μετά από την νιρβάνα, μας αποχαιρέτισαν φιλικότατα οι κοπελιές του εστιατορίου και κατηφορίσαμε ως την παραλία, στο χωριό Je Lee. Από εκεί πήγαμε νότια ακριβώς πίσω από την Bamboo bay για να δούμε τους Sang Ga, δηλαδή τους γύφτους της θάλασσας .
. . Οι Sang Ga είναι οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού, ήρθαν πριν από 500 χρόνια. Κανείς δεν ξέρει από πού ήρθαν γιατί δεν έχουν στην γλώσσα τους γραφή . Ζούσαν πάντα πάνω στις βάρκες τους, θα έχετε δει φαντάζομαι αρκετά ντοκιμαντέρ,( όσοι δεν παρακολουθείτε τα Τούρκικα σήριαλ) , όμως η κυβέρνηση και οι μοντέρνοι καιροί, τους υποχρέωσαν σιγά σιγά να κατοικίσουν σε σπίτια που έφτιαξαν στην παραλία .
. . Παρόλο που τον Δεκέμβρη του 2004 η Kolanda δεν έπαθε μεγάλη καταστροφή από το τσουνάμι, το χωριό Sang Ga U έπαθε μεγάλη ζημιά. Τα νερά έφτασαν πολλά μέτρα πάνω και οι ¨γύφτοι¨ έχασαν τα ψαρόσπιτά τους . Σήμερα η κυβέρνηση τους έκανε νέα σπίτια ανάμεσα στα επιδιορθωμένα παλιά, διότι οι τουρίστες επισκέπτες είναι πάρα πολλοί . Φιλικότατοι οι κάτοικοι και χαμογελαστοί. Τους πετύχαμε την ώρα της μεσημεριανής ξεκούρασης. Οι νεότεροι ασχολούνταν με τις βάρκες τους και με ξύλινους κιούρτους που κατασκεύαζαν, για να πιάνουν πολύ μεγάλα ψάρια. Οι γυναίκες σε παρέες, με τα κουτσούβελα τους, έξω από τις καλύβες τους, όλες με κάποια χειρωνακτική εργασία . Πολλές γυναίκες μάζευαν και καθάριζαν cashew nuts, τα οποία είχαν επεξεργαστεί κατάλληλα. Αυτή την επίσκεψη την συνιστώ σε κάθε επισκέπτη. Περπατήστε στα δρομάκια του χωριού, έτσι κι’ αλλιώς η ανατολική ακτή δεν προσφέρετε για μπάνιο στις παραλίες. Είδαμε πολλά νέα παιδία, δυο - δυο πάνω στα μηχανάκια τους, να κάνουν τον γύρο του νησιού.
. . Από εκεί γυρίσαμε πίσω στο παλιό χωριό Kolanda, old town village , φτιαγμένο στα μισά της ανατολικής παραλίας. Είναι ένα χωρίο, κατά μήκος ενός παραλιακού δρόμου 400 μέτρων, με παλιά ξύλινα σπίτια από τις δυό πλευρές του. Αφού καθίσαμε να πιούμε τον συνήθη φρέσκο χυμό ( mix mango papaya, little ice ).
Συνεχίσαμε και φτάσαμε σε ένα πάρκο προστατευμένο, το Mangrove forest . Πληρώνεις ένα μικρό ποσό για να χρησιμοποιήσεις ένα μονοπάτι πάνω σε πασσάλους . Όπως είναι γνωστό τα Mangrove αναπτύσσονται σε λασπώδεις θαλάσσιες περιοχές και έτσι ήταν η πρώτη φορά που περπάτησα ανάμεσα στα δέντρα αυτά φωτογραφίζοντας τα χιλιάδες καβουράκια με την μια μεγαλύτερη πορτοκαλί δαγκάνα. Υπάρχει στην άκρη του καναλιού ένα πλωτό εστιατόριο με κλουβιά στο νερό μα διάφορα ψάρια, αλλά το νερό είναι τόσο θολό που δεν σου κάνει όρεξη. Αγοράσαμε δυό μεγάλα καβούρια ψητά και συνεχίσαμε για την Saladan στον βορά .
. . Μετά από ένα καλό μασάζ και την καθιερωμένη ψαροφαγία, αρχίσαμε την επιστροφή για το ξενοδοχείο μας. On the way περάσαμε από τις παραλίες Klong Dao beach και την Phra Ae beach
. . Λίγο πριν φτάσουμε, είδαμε και τις πρώτες μαϊμουδίτσες που τα απογεύματα κατεβαίνουν κοντά στον δρόμο .
Κόστος ενοικίασης αυτοκινήτου όλη την ημέρα με A/C 1500 bat .
..
21 March 2012 Phi Phi Islands
. . Σήμερα το πρωί στις 9, ήρθε στην παραλία μας ένα ταχύπλοο και μαζί με άλλους 22 που είχε μαζέψει από τις παραπάνω παραλίες (σχεδόν όλοι Σουηδοί) , φύγαμε δυτικά για μια ημερήσια εκδρομή στο συγκρότημα νησιών Phi Phi Islands .
. . Το νότιο, το μικρό είναι το Phi Phi Lay . Πήγαμε στην παραλία Maya bay. Πανέμορφο νησάκι αλλά σχεδόν όλη η Σουηδία και Γερμανία ήταν εκεί μαζί με Ρώσους . Στο Google earth είχαμε δει δεκάδες πανέμορφες φωτογραφίες με την παραλία άδεια, αλλά και πολλές με εκατοντάδες τουρίστες . Εμείς πετύχαμε την δεύτερη κατηγορία .
. . Φύγαμε σε 20 λεπτά και πήγαμε στο μεγάλο, το Phi Phi Don, κοντά στην παραλία του καρχαρία και βουτήξαμε καταμεσής της θάλασσας για να δούμε τα κοράλλια και τα τροπικά ψάρια. Τα νερά ήταν πεντακάθαρα και ήταν πολύ ωραία.
. . Κατόπιν μετά από 40 λεπτά βουτιά πήγαμε, χωρίς να πιάσουμε στεριά, σε άλλο κομμάτι του παραδείσου. Bamboo island . Πανέμορφο νησάκι με ζαχαρένιες πεντακάθαρες αμμουδιές . Φτάσαμε από τους πρώτους και μέχρι να βγάλουν το φαγητό να μας ταΐσουν, όπως ήταν στο πρόγραμμα, κατέφτασαν δεκάδες ταχύπλοα και ξύλινα με εκατοντάδες τουρίστες σαν και μας. Μόλις που πρόλαβα να βγάλω μερικές φωτό χωρίς τους βαρβάρους .
. . Φάγαμε το καυτερούτσικο Ταιλανδέζικο φαί, κολυμπήσαμε στην παραλία και παίξαμε με ψάρια, του κιλού, που ερχόταν και έτρωγαν κοτόπουλο και ρύζι μέσα από τα χέρια μου και έριχναν και καμία δαγκωματιά στα δάκτυλα . Μετά χαζέψαμε με τις διάφορες εθνικότητες. Μείναμε περίπου μιάμιση ώρα, μέχρι που έγινε αδιαχώρητο στην παραλία και φύγαμε εκεί που άρχισε η Ρωσίδα να ποζάρει…. καλλιτεχνικά. :roll:
. . Στο Phi Phi Don , αράξαμε στο χειρότερο μέρος του νησιού. Δεν περιγράφεται, και δεν καταλαβαίνω γιατί τα τουριστικά γραφεία δεν πάνε σε άλλα μέρη του πανέμορφού αυτού νησιού και όλα πάνε σ’ αυτό το σημείο.
. . Είναι μια στενή λωρίδα γης όπου στην νότια παραλία μαζεύονται όλα τα πλεούμενα με τους τουρίστες και καταλαμβάνουν σχεδόν όλη την παραλία . Αλλά και βαθύτερα, πάνω από χίλια σκάφη είναι ρεμετζαρισμένα κάνοντας το τοπίο να υποφέρει . Για να κάνεις μπάνιο πρέπει να βουτήξεις στα δυο τρία μέτρα χώρο που αφήνουν μερικά ταχύπλοα μεταξύ τους .
. . Στην βόρεια πλευρά αυτής της λουρίδας, που απέχει πέντε λεπτά με τα πόδια, θα δει κανείς ένα τοπίο Ελληνικού κάλους. Ενοικιαζόμενες ομπρέλες να κατακλύζουν όλη την παραλία .
. . Tις βόρειες παραλίες του νησιού, που είναι πολύ όμορφες, πρέπει να τις επισκεφτείς με βάρκα . Η διαμονή προς τα πάνω είναι πολύ ακριβή και πρέπει να κλείσεις δωμάτια προκαταβολικά.
. .Δυστυχώς σ’ αυτό το σημείο καθίσαμε μιάμιση ώρα !!!!
Πήραμε τον γυρισμό κατά τις 2 το μεσημέρι και φτάνοντας στην Kolanda, άρχισε η διανομή του κόσμου από παραλία σε παραλία. Εμείς κατεβήκαμε τελευταίοι πάνω στην Saladan και έτσι είχαμε την ευκαιρία να δούμε όλη την δυτική πλευρά δια θαλάσσης .
22 March 2012
. . Μη μπορώντας να βρούμε λογική διαμονή στα όμορφα νησάκια και στα βόρεια resort του Phi Phi Don, δεν μετακομίσαμε από το Bamboo hotel, διότι μας έδεσε μια σχέση μαζοχισμού μαζί του. Άνετα θα μπορούσαμε να πάμε σε οποιαδήποτε βόρεια παραλία, αλλά δεν πήγαμε. Δεν ξέρουμε γιατί.
. . Μπάνιο και μεσημεριάτικος ύπνος. Το απόγευμα καθίσαμε στο μπαλκόνι μας και το σούρουπο κατεβήκαμε στο μπαράκι και φάγαμε στο εστιατόριο τα συνηθισμένα και φυσικά διορθώσαμε για μια ακόμα φορά τον λογαριασμό που μας έδωσε η κλέφτρα ξενοδόχα .
. . Αποφασίσαμε να κάνουμε αυτό που αποφύγαμε ερχόμενοι την πρώτη μέρα στην Ταϊλάνδη......... Να μείνουμε στο Phuket έστω και μια μέρα.
. . Ψάξαμε στο ιντερνέτ και πυροβολώντας στον αέρα, κλείσαμε ένα ξενοδοχείο για τις επόμενες τρεις μέρες!!!!! μέχρι να πετάξουμε για Bali . Αύριο λοιπόν φεύγουμε για Phuket
23 March 2012
. .Πήραμε το καραβάκι που μας πάει από την Kolanda στο Phi Phi Don και από εκεί στο Phuket . Επιβιβάσεις και μετεπιβιβάσεις όπως τις περιγράψαμε μέχρι τώρα. Φτάνουμε στο Port of Phuket το μεσημέρι. Τραβάμε μια σύγχυση στο λιμάνι με τους taxi union. Ζητάνε για το ξενοδοχείο μας περισσότερα από την ταρίφα για αεροδρόμιο, που είναι οκτώ φορές ποιο μακριά.!!!! Μονοπώλιο όμως….και οι γλυκές χαμογελαστές Ταϊλανδέζικές φάτσες, γίνονται σκ@@φατσες που δεν σε κοιτάζουν γιατί ξέρουν ότι δεν έχεις άλλη επιλογή, το λιμάνι είναι περιφραγμένο για άλλους οδηγούς. :russianroulette:
. . Το ξενοδοχείο Kantary Bay βρίσκετε στο νοτιοανατολικό τμήμα του Phuket στο Cape Panwa και είναι πολύ καλό.
. . Νωρίς το απόγευμα μπροστά από το ξενοδοχείο, πήραμε έναν οδηγό με 12 ευρώ, από τις 18,00 έως τις 22,30 και μας γύρισε μέσα στο κέντρο του Phuket για χάζεμα και μετά σε μια ψαροταβέρνα για ζωντανό ροφαδάκι στα κάρβουνα .
24 March 2012 Phuket
. . Το ξενοδοχείο είναι ένα συγκρότημα και πιάνει από την μια πλευρά ως την απέναντι του ακρωτηρίου Cape Panwa. Η ανατολική παραλία πολύ καλή όταν τα νερά είναι ανεβασμένα. Κόστος 78 ευρώ για τρία άτομα σε σουίτα δύο δωματίων με πλουσιότατο πρόγευμα. Υπήρχε δε και πλήρης κουζίνα για μαγείρεμα καθώς και πλυντήριο ρούχων !! . . . Όπως μάθαμε αργότερα από τους γηραιούς Βρετανούς γείτονες μας, το 50% των ενοίκων, έρχεται με ένα πακέτο τεσσάρων μηνών και τους στοιχίζει περίπου 1000 ευρώ τον μήνα .:roll:
. . Δηλαδή κλείνουν την θέρμανση στο ‘ χωριό’ τους, παίρνουν την σύνταξη στο Phuket και τους μένουν στην άκρη για να τριγυρίζουν τα γειτονικά κράτη όπου γίνεται γάμος ή πανηγύρι . Ακόμα και οι γάμοι συμφέρουν, κάποιοι στο τζάμπα παντρεύτηκαν στην παραλία και πολύ όμορφα μάλιστα .
. . Οπότε τέρμα τα κοριτσάκια που ξέρατε στα νησάκια, εδώ είμαι ο ποιο νέος !!!! κοιτάξτε τις φωτό προσεκτικά.
. . Το απογευματάκι με τον ίδιο ταξιτζή μας Mr Pisanu, πήγαμε γύρω στην πόλη και φωτογραφήσαμε την παλιά συνοικία και τα σπίτια με τα Ινδονησιακά – Πορτογαλικά στοιχεία αρχιτεκτονικής .
. . Τελευταία πήγαμε στο βραδινό παζάρι, night market, που γίνεται κάθε Σαββάτο βράδυ . Χαζέψαμε και φάγαμε Ταϊλανδέζικα ‘ βρώμικα’ και δεν πάθαμε τίποτα …….Κάτι σαν τα πανηγύρια που κάνουμε τα καλοκαίρια στα χωριά μας. Εκατοντάδες πραματευτάδες, μαγαζάκια, λάμπες, φωνές, τσίκνα και καπνοί . Και τουρίστες. Πολλοί τουρίστες. Βαβυλωνία .
. . Την τελευταία μέρα μας την περάσαμε ξάπλα στην παραλία του ξενοδοχείου Kantary και Panwa . Το τι γίνεται στην αμαρτωλή Patong beach κάθε βράδυ δεν σας το λέω, τα έχουν αφηγηθεί άλλοι.
Πάμε για λίγο ύπνο γιατί αύριο ταξιδεύουμε στις 6,30’ για Μπάλι.
. . Σας ευχαριστούμε όμορφα νησάκια της νότιας Ταϊλάνδης για αυτά που μας χαρίσατε .
. . Η συνέχεια αυτού του ταξιδιού μάλλον θα πρέπει να πάει σε άλλη Ταξιδιωτική ιστορία . Αρκετά σας κούρασα με 12 κεφάλαια .
Στην Σιγκαπούρη μείναμε 6 μέρες στο V Laventere hotel που το κλείσαμε από το outlet-hotels.com. περίπου 15% φτηνότερα από άλλα sites . Πολύ καλό με απέραντη θέα στον 14ο όροφο, μείναμε σε τρίκλινο με πρωινό 97 ευρώ/ημέρα.
Το μυστικό σ΄αυτήν την πόλη είναι να μένεις δίπλα στο μετρό. Το δικό μας, όπως και πολλά άλλα ξενοδοχεία, είναι πάνω από την στάση του μετρό. Οπότε γυρίσαμε παντού σαν τους τυφλοπόντικες, υπογείως, χωρίς να μας εμποδίζουν οι συχνές, ζεστές, σύντομες βροχούλες. Μην δειλιάστε και πάρτε το μετρό MRT από το αεροδρόμιο για το ξενοδοχείο σας αν αυτό είναι πάνω ή δίπλα από τον σταθμό, οι βαλίτσες τσουλάνε άνετα. Εμείς το χρησιμοποιήσαμε τρις φορές.
Στην Σιγκαπούρη μείναμε τόσες μέρες γιατί έπρεπε να δούμε και κάποια συγγενικά μας άτομα, ειδάλλως δεν αξίζει να χάνεις μέρες από το Μπαλί ή την Ταϋλάνδη. Τρείς μέρες χαλάλι για να δεις τον τόπο, την χλιδή του και μια μικρή γεύση της ζωής της πόλης.
Διάβασα ότι έχει γραφεί για την Σιγκαπούρη, από τους άλλους ταξιδιώτες του Travel stories, γι’ αυτό τον λόγο δεν θα σας κουράσω με επαναλήψεις .
Είναι μια πόλη κράτος δημιούργημα της πτώσης της βρετανικής αυτοκρατορίας μετά τον δεύτερο μεγάλο πόλεμο. Απέσπασαν ένα κομμάτι της αδύναμης Μαλαισίας και έφτιαξαν ένα ‘μέρος’ δικής τους επιρροής, επικαλούμενοι ότι ο Σερ Τόμας Στάμφορντ Ραφλς είχε αγοράσει την περιοχή πριν από μερικούς αιώνες, από τους ιθαγενείς της περιοχής! Όπως ο Έλγυν τον Παρθενώνα.
Οι κάτοικοι καλοσυνάτοι , χαμογελαστοί και εξυπηρετικοί. Μορφωμένοι με καλούς τρόπους και χωρίς εθνική συνείδηση καθώς έχουν μαζευτεί από παντού. Παντού νέοι άνθρωποι ως επί το πλείστον, διαρκώς πίσω από ένα i pad, είτε περπατούν, είτε οδηγούν και το αποκορύφωμα είναι μέσα στο μετρό MRT . Δεν έχω δει τέτοιο θέαμα πουθενά στον κόσμο, όλοι μα όλοι πίσω από ένα ηλεκτρονικό μαραφέτι .
Είναι μια όμορφη πόλη με πολλά μεγάλα πάρκα. Όταν λέμε πάρκο να σκέφτεστε ένα μεγάλο κομμάτι ζούγκλας που δεν καταστράφηκε αλλά αξιοποιήθηκε με μεράκι. Τα κτίρια εντυπωσιακά, επιβλητικά και τελευταίας τεχνολογίας όπως υπάρχουν σε αρκετές πόλεις της Αμερικής ή των Αραβικών, Dubai, Qatar, Bahrain. Υπάρχει μεγάλη αγορά εργασίας, αλλά το κόστος ζωής είναι ακριβό, με αποκορύφωμα τα ενοίκια. Πολλοί περνούν τα σύνορα καθημερινά διότι έχουν την κατοικία στην διπλανή φτηνή Μαλαισία, είναι οι άνθρωποι χαμηλού εισοδήματος.
Εκτός από τον τουρισμό, διότι όλοι οι περαστικοί σταματούν για κάποιες μέρες στην Σιγκαπούρη, το μεγάλο έσοδο είναι το λιμάνι με την διακίνηση και εμπορία του πετρελαίου, που δεν παράγουν. Αρκετές εφοπλιστικές εταιρείες ελληνικών συμφερόντων έχουν παράρτημα εδώ.
Παλιά η αγορά αυτής της πόλης ήταν φτηνή στα ηλεκτρονικά. Τώρα με 1,33 $/euro και 1,6 Sing$/Euro η Ελλάδα είναι 30% φτηνότερη. Ακόμα και στις περιοχές Arab street, Little India και China town που υπάρχουν παλιοί παραδοσιακοί ασιάτες καταστηματάρχες, πάλι το κόστος είναι μεγαλύτερο.
Αυτές οι περιοχές είναι από τα μέρη που αξίζει κάποιος να τις περπατήσει. Είναι ακίνδυνες, όπως όλη η Σιγκαπούρη, με όμορφα παλιά σπίτια αποικιακού ρυθμού, βαμμένα με όλα τα χρώματα της ίριδας. Το τζαμί στην πρώτη, το τέμπλο στην δεύτερη, και το τέμπλο και η παγόδα στην China town, αξίζουν μια επίσκεψη. Το περπάτημα και οι στάσεις για καφεδάκι με φρέσκους εξωτικούς χυμούς, στο Clark quay με τις παλιές μεταλλικές γέφυρες φερμένες από την Γλασκόβη και το Fullerton hotel και μετά η Marina bay είναι μια απόλαυση. Φυσικά αν δεν έχεις χρόνο στην διάθεσή σου, παίρνεις ένα πλοιάριο και τα γυρνάς μαζί με άλλους τουρίστες μέσα από το ποτάμι. Η τελευταία ατραξιόν στην Marina bay είναι η λειτουργία των πύργων Sand sky. Η θέα της περιοχής από την κορυφή του τρίτου πύργου είναι όμορφη και οι φωτογραφίες, αν δεν έχει υγρασία, είναι εξαιρετικές. Δεν χρειάζεται να δώσετε είσοδο 25 Sing$ για να ανεβείτε επισήμως, πάτε δίπλα στο ασανσέρ που ανεβαίνει στο cafe Ku de ta για να πιείτε έναν καφέ που στοιχίζει μόνο 12 Sing$ !
11 Μαρτίου. Τελευταία μέρα στην Σιγκαπούρη επισπευτήκαμε το Lao pa sat, ένα δαντελωτό, παλιό μεταλλικό κτίριο, φερμένο απ’ την Σκωτία και αυτό, όπου από πολύ παλιά ήταν λαϊκά εστιατόρια . Φάγαμε εκεί διάφορα ασιατικά φαγητά και αφού σεργιανήσαμε στην πόλη, πήραμε για άλλη μία φορά το μετρό και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο . Αύριο πετάμε Ταϊλάνδη .
Για φωτογραφίες στο Singapore Thailand Bali
12 Μαρτίου 2012 Σιγκαπούρη. Ξυπνήσαμε στις 6,30, σύραμε τις τεράστιες βαλίτσες μας για 5 λεπτά και πήραμε το μετρό κάτω από το ξενοδοχείο μας και σε 45 λεπτά ήμασταν στο αεροδρόμιο. Tigerairways μια από τις δύο αεροπορικές εταιρείες που κάνουν το 80% των πτήσεων στις γειτονικές χώρες . Έχουμε κλείσει 15 μέρες πριν τις θέσεις μας και έχουμε αγοράσει με 9,2 ευρώ έκαστος την θέση μας στις πρώτες σειρές οι οποίες έχουν απόσταση από τις μπροστινές κατά 18 εκατοστά extra . Ή κάποιος δίμετρος, με το ίδιο ποσό, να κλίσει στην έξοδο κινδύνου. Κόστος με όλα αυτά και μία βαλίτσα 20 κιλών 96 ευρώ. Με μια πονηρή σκέψη κλείσαμε παράθυρο και διάδρομο και πράγματι σε 3 πτήσεις κανείς δεν κάθισε ανάμεσά μας. Για να βοηθήσω τους μελλοντικούς ταξιδιώτες, να πω ότι για την χειραποσκευή που περιμέναμε να είναι αυστηροί, ούτε την κοίταξαν και αρκετοί επιβάτες για να μην πληρώσουν το 11 ευρώ που στοιχίζει κάθε βαλίτσα, την κουβαλούσαν σαν χειραποσκευή.
Επειδή διαφωνώ με κάποιον φίλο από τους Travelstories, καταθέτω ότι τα αεροπλάνα τόσο της Tigerairways όσο και της AirAsia.com είναι καινούργια, μεγάλα και οι θέσεις τους, όλες οικονομική κλάση, μπορεί να μην είναι Emirates αλλά καλύτερες από τις θέσεις της Lufthansa.
Πτήση TR 2152 στις 9,25’ , φτάσαμε στο Phuket σε μιάμιση ώρα και μια ώρα διαφορά με Σιγκαπούρη, η ώρα ήταν 10,10’ . Προορισμός μας ήταν να πάμε στο Ao Nang, επαρχία Krabi, ανατολικά του Phuket . Το αεροδρόμιο βρίσκετε στον βορά και στον νότο το λιμάνι με την αποβάθρα από όπου φεύγει το καραβάκι για Ao Nang στις 13,30’. Το προλαβαίναμε και γι’ αυτό είχαμε προγραμματίσει να μην μείνουμε καθόλου στο Phuket . Με παζάρια ένα mini bus ήθελε 500 μπατ για το λιμάνι και 3 Χ 600 για το καράβι + 500 το ταξί στο Ao Nang μας οδήγησαν στην απόφαση, ευτυχώς, να πάρουμε μια λιμουζίνα με 3.000 μπάτ , 75 ευρώ, και να πάμε οδικώς στο ξενοδοχείο μας στο Ao Nang . Το μεγάλο κέρδος ήταν ότι είδαμε την καταπράσινη ενδοχώρα με τα παραθαλάσσια χωριουδάκια της. Αγοράσαμε φρούτα στον δρόμο και σε δύο ώρες, πηγαίνοντας με μικρή ταχύτητα σε πολύ καλό δρόμο, φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας.
Διαβάζοντας τους φίλους Travelstories ένα μήνα ποιο μπροστά ακολουθήσαμε την σωστή συμβουλή τους και δεν μείναμε στο Ao Nang αλλά ποιο βόρεια . Από το Hotels.com και διαβάζοντας ,πάντα, τις κριτικές είχαμε κλείσει το Elements Krabi Resort & Spa . Μόλις φτάσαμε υποδοχή φιλικότατη και τα κορίτσια και αγόρια με τα χαμόγελά τους σε κατακτούν αμέσως. Το τρίκλινο δωμάτιο τεράστιο, πεντακάθαρο και με θέα στον κήπο και την θάλασσα που απέχει 50 μέτρα. Κόστος με πλούσιο πρωινό για τρία άτομα 117 ευρώ. Φυσικά υπάρχουν καταλύματα αξιοπρεπή με το ένα τρίτο αυτής της τιμής .
Να τονίσω εδώ για τους φίλους ότι ταξίδευα με δύο κυρίες ώριμες, έτσι οι τιμές που θα γράψω παρακάτω για όλη την εκδρομή, καθώς και τα μέρη που πήγαμε είναι αναλόγου ηλικίας. Δεν θα γράψω για νυχτερινή ζωή και αμαρτωλές νύχτες της Ταϊλάνδης . Αν με είχε διαβάσει ποιο μπροστά ο silversurfer δεν θα έψαχνε να βρει στο Ao Nang αυτά που βρήκε στο Phuket ! Γι’ αυτό μην με κατηγορήστε στο τέλος ότι χάσατε την ώρα σας χωρίς μια πιπεράτη ιστορία Ταϊλανδέζικου περιεχομένου.
Συνεχίζω : Το ίδιο απόγευμα με ένα από τα δωρεάν αυτοκίνητα του ξενοδοχείου κατεβήκαμε στην πόλη που είναι 15 λεπτά προς νότο και τριγυρίσαμε στα δεκάδες μαγαζάκια της παραλίας. Τα νερά ήταν τραβηγμένα και στην παραλία βγάλαμε μερικές πρώτες φωτογραφίες λίγη ώρα πριν από το σούρουπο . Κλείσαμε μια από τις δεκάδες ξύλινες βάρκες για την αυριανή εκδρομή και πήγαμε για φαγητό στο ποιο γνωστό για τους ντόπιους εστιατόριο θαλασσινών . Αν ξεχάστε την οξφορδιανή προφορά σας , με απλά Αγγλικά μπορείτε άνετα να συνεννοηθείτε σ’ ολόκληρη την νότια Ταϊλάνδη . Είπες, don’t make it very spicy , τότε θα ανάψεις ολόκληρος. Θα πρέπει να πεις, little spicy …ή …No chili . και το φαγητό θα είναι κανονικό . Το παν είναι να ξέρεις ξένες γλώσσες !!! me sex, you money έλεγε η πρώτη βόρεια ψυχούλα που έφτασε στο Dubai μετά την πτώση του τοίχους.
Ότι φάγαμε στην Ταϊλάνδη ήταν φτηνό, πεντανόστιμο και εξωτικό. Στις 9,30 το βράδυ γυρίσαμε πάλι με το αυτοκίνητο του ξενοδοχείου για ύπνο και να στείλω την συνέχεια του ταξιδιού στους οπαδούς ! 13 Μαρτίου 2012 Ao Nang
Αφού απολαύσαμε με το πάσο μας το πρωινό μας στο ξενοδοχείο και βγάλαμε φωτογραφίες από το μπαλκόνι και μέσα στον κήπο, κατεβήκαμε στο Ao Nang. Στην παραλία μας περίμενε χαμογελαστός ο captain Thi Thi, ιδιοκτήτης μιας ξύλινης βάρκας, long tail τις λένε εδώ γιατί έχει την προπέλα σαν ουρά. Την είχαμε κλείσει εχθές από ένα μικρόπρακτορείο από τα δεκάδες που υπάρχουν κατά μήκος της παραλιακής οδού. Κόστος 1.500 μπατ ( 37,5 ευρώ) για όλη την ημέρα και προορισμός οι δύο γειτονικές νότιες παραλίες. Μετά ανακαλύψαμε, από ένα ζευγάρι Σουηδών, ότι με 100 μπατ το άτομο θα μπορούσαμε να έρθουμε με όμοια βάρκα, δηλαδή σύνολο λιγότερο από τα μισά .
.... Δέκα λεπτά πιο νότια είναι η παραλία Ao Ton Sai, βγήκαμε να την δούμε και ακολούθως πλεύσαμε στην νοτιότερη, την γνωστή West Railay με τα πανάκριβα Resort . Πεντακάθαρη άσπρη αμμουδιά και τα νερά αρκετά διαυγή. Αρκετός κόσμος στην παραλία και περισσότεροι γύρω από τις πισίνες . Σε όλες τις παραλίες που επισπευτήκαμε στην περιοχή Krabi, πουθενά δεν υπάρχει ομπρέλα θαλάσσης προς εκμετάλλευση !! Εκτός από την απαίσια στενή λωρίδα στο Phi-Phi Island που θα τα πούμε ‘εν ευθέτω χρόνο’ .
Η Railay βρίσκεται στο νότο της χερσονήσου Phra Nang , στην μύτη υπάρχει ένας βράχος κατάφυτος και απότομος, όπου οι επίμονοι ταξιδιώτες σκαρφαλώνουν με σχοινιά στην κορυφή από όπου βλέπουν τις διπλανές παραλίες, τις βραχονησίδες και ένα lagoon που υπάρχει στα πόδια τους.
Από την δυτική παραλία διασχίσαμε ένα μονοπάτι ανάμεσα στο ξενοδοχεία και σε πέντε λεπτά φτάσαμε στην ανατολική παραλία Railay . Εδώ δεν μπορείς να κάνεις ευχάριστο μπάνιο γιατί η παραλία είναι γεμάτη από mangrove δέντρα και αυτά φύονται πάντα σε λασπώδη εδάφη. Από εδώ το μονοπάτι πηγαίνει πάνω, βόρεια για μια σπηλιά με σταλακτίτες και νότια σε μια άλλη σπηλιά, μικρή, την Sa Phara nang που βρίσκετε στην ρίζα του βράχου που λέγαμε ότι θέλει αναρρίχηση. Εμείς πήγαμε προς τα κάτω. Σε εκατό μέτρα το μονοπάτι βγάζει ξανά στην τελευταία από στις δυτικές παραλίες. Εδώ βρίσκετε και μια σπηλιά η Tom Phara nang , η σπηλιά της πριγκίπισσας !! Η πριγκίπισσα (Phara nang ) λοιπόν αυτή, έκανε παιδί με τον γιό της και κρύφτηκαν στην εν λόγω σπήλιά. Γι’ αυτό και η σπηλιά είναι αφιερωμένη στον θεό φαλλό (Lingam) και είναι γεμάτη από αφιερώματα ξύλινα και πέτρινα τα οποία κάποιες τουρίστριες προσπαθούν να καβαλήσουν !!! . :roll: Η παραλία πανέμορφη αλλά από τις 12 έως τις 4 γίνεται χαμός . Ενδιαφέρον έχουν οι διάφοροι επισκέπτες όπως θα δείτε και στις φωτό.
.... Ο captain Thi Thi μας περίμενε μαζί με δεκάδες άλλους βαρκάρηδες. Αργά και παραλιακά μας γύρισε πίσω στο Ao Nang, λίγο πριν το σούρουπο . Συνεννοηθήκαμε χωρίς πολλά παζάρια, αύριο και μεθαύριο να τον νοικιάσουμε για όλη την ημέρα για κάποιες καθορισμένες εκδρομές που κάνουν όλα τα πρακτορεία. Το κόστος χωρίς το νταβατζηλίκι των πρακτορείων ήταν το ίδιο αν πηγαίναμε τρία άτομα με άλλους επτά επιβάτες, μέσω πράκτορα . Επίσης αντί να ξεκινήσουμε στις 8,30’ είπαμε στον Thi Thi να μας περιμένει 10,30’ , τι διάολο πληρώνουμε το πλούσιο πρωινό στο ξενοδοχείο .
Αλλάξαμε ευρώ σε ένα από τα εκατοντάδες exchange με τιμή 1 προς 40 και βρίσαμε που για μια ακόμα φορά χαλάσαμε τα πρώτα λεφτά στο αεροδρόμιο. Μακριά από ‘αεροδρομικές’ συναλλαγές, πάντα θα στον πιάσουν………
..Ακολούθησε το πρώτο μασάζ σε ένα από τα δεκάδες μασαζάδικα. Το ψάξαμε, βρήκαμε ένα καθαρό με κλιματισμό και για μια ώρα ξεχαστήκαμε αποχαυνωμένοι. Κόστος 300 μπατ (7,5 ευρώ) , ντροπή μας. Κατόπιν πήγαμε για φαγητό διότι τα εστιατόρια δεν έχουν Ελληνικά ωράρια . 9 με 10 το αργότερο κλείνουν. Πήγαμε σε ένα καλό μαγαζί και φάγαμε ψητό στα κάρβουνα, όπως το ζητήσαμε, ένα κομμάτι barracuda (λούτσος) κομμένο σαν τα κούτσουρα της σόμπας !!! ούτε κεφάλι ούτε ουρά, σκέτο κρέας, με noodles θαλασσινών και μπύρες και φρέσκους χυμούς, ευρώ 33 για τρία άτομα.
Επιστροφή στις 10 με το αυτοκίνητο του ξενοδοχείου και πασάλειμμα με κρέμες γιατί γίναμε σαν τον κ@λ@ της μαϊμούς από τον ήλιο.
14 Μαρτίου 2012 Phang nga bay
Η ημέρα είναι προγραμματισμένη για εκδρομή σε τρία νησιά στον κόλπο του Phang nga, νότια από το ακρωτήρι Phra Nang. O captain Thi Thi μας περίμενε στην παραλία του Ao Nang και με την ίδια ξύλινη βάρκα ξεκινήσανε κατά τις 11. Περάσαμε δίπλα στις παραλίες του Phra Νang που δεν χορταίνεις να τις βλέπεις και συνεχίσαμε νοτιότερα. Πρώτο το νησάκι Poda περάσαμε κοντά του και το αφήσαμε για το απόγευμα. Στο δρόμο μας ανάμεσα στο τρία νησάκια, ξεπροβάλουν επιβλητικά πανύψηλα και κατακόρυφα βράχια σκεπασμένα από βλάστηση, τα Hong . Περνάμε κάτω από ένα ‘μπαλκόνι’ στο Poda που κρέμονται σταλακτίτες και μια παρέα κάνει αναρρίχηση στους κοφτερούς βράχους.
. Συνεχίζουμε και περνάμε κοντά από το τρίτο νησάκι το Tup που μαζί με το Chicken island συνδέονται με μια κάτασπρη αμμουδιά όταν τα νερά είναι κατεβασμένα.
. Στο Kho Houa Kvan ή Chicken island όπως το ονόμασαν οι ξένοι, όταν το βλέπεις από την νότια πλευρά μοιάζει με κότα καθισμένη , σταματάμε δίπλα σε άλλες βάρκες, περίπου πενήντα μέτρα από το νησί και βουτάμε και εμείς μαζί με όλους τους άλλους για να δούμε τα τροπικά ψάρια. Τα νερά φυσικά είναι ζεστά και λίγο πρασινωπά, αλλά βλέπαμε σε βάθος τεσσάρων μέτρων. Είχε μικρά και μεγάλα ψάρια, πολύχρωμα και εξοικειωμένα με τον κόσμο . Μετά από 45 λεπτά φεύγουμε και ξαναγυρνάμε στις αμμουδιές των τριών αυτών νησιών.
. Πολύ όμορφες παραλίες, άσπρη άμμος ψιλή φτιαγμένη από κοράλλια και κοχύλια. Δέντρα που κατεβαίνουν μέσα στο νερό και νερά καθαρά αλλά όχι κρυστάλλινα όπως σε πολλά μέρη της Ελλάδας ! Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα. Αυτό όμως που κλέβει το νου είναι τα ίδια τα νησιά με τους σχηματισμούς τους που ξεπροβάλουν μέσα από το νερό.
. Δημιουργήθηκαν πριν 130 εκατομμύρια χρόνια. Ήταν υποθαλάσσιες κοραλλιογενής ατόλες, όπου με τις μετακινήσεις και πιέσεις των ηπειρωτικών πλακών, βρέθηκαν στην επιφάνεια. Η βροχή και ο αέρας τα λάξευσαν και δημιουργήθηκαν σπηλιές όπου τα χελιδόνια κάνουν τις φωλιές τους και οι ντόπιοι τις μαζεύουν για να γίνουν σούπα στην Κίνα. Η τιμή τους ανά γραμμάριο, είναι διπλάσια του χρυσού. Hong λοιπόν στα Ταϊλανδέζικα λέγεται η αίθουσα και κατ επέκταση η σπηλιά (των χελιδονιών). Τα τελευταία χρόνια δημιουργήθηκε μια ιστορία γύρω από αυτά τα νησιά . Η φυλή που από χρόνια με ‘βασιλικό φιρμάνι’ μάζευε τις φωλιές και τις φίλαγε με φύλακες που έμεναν και μένουν συνέχεια μέσα στις σπηλιές, διαμαρτυρήθηκε ότι οι χιλιάδες τουρίστες ενοχλούν τα χελιδόνια και έπεσε η παραγωγή. Σταμάτησαν οι επισκέψεις για κάποιο διάστημα και ξανάρχισαν όταν το κράτος τους αποζημιώνει κάθε χρόνο από τον τζίρο των τουριστών.
. Και πάλι πριν το ηλιοβασίλεμα γυρίσαμε στο Ao Nang και η βραδιά μας τέλειωσε όμοια με την χθεσινή.
15 Μαρτίου 2012 Hong island
Το ξενοδοχείο μας βρίσκεται στην παραλία Klong Muang είπαμε στον captain Thi Τhi να έρθει από το Ao Nang και να μας πάρει μπροστά από το ξενοδοχείο μας κατά της 11. Όπως καταλαβαίνει κανείς, το μόνο μπάνιο που κάναμε στην παραλία του ξενοδοχείου μας, ήταν το βρέξιμο μέχρι τα γόνατα για να ανεβούμε στην βάρκα. Τρέχοντας κάθε μέρα στα νησιά και στις καλές παραλίες, λίγη σημασία έχει η παραλία και η πισίνα του ξενοδοχείου, άλλα πράγματα πρέπει να καθορίζουν την επιλογή μας. Εκτός αν πάμε για να αράξουμε.
....Να κάνω μια βασική παρένθεση εδώ. Για το ταξίδι μας αυτό, διάρκειας 30 ημερών σε τρις διαφορετικές χώρες, έχουμε κλείσει από το ιντερνέτ τις αεροπορικές πτήσεις και την διαμονή των πρώτων τριών ημερών στην Σιγκαπούρη και στην Ταϊλάνδη. Έτσι όταν αποφασίσαμε χθες να μείνουμε στο Elements για μια ακόμα μέρα, η τιμή που μας πρόσφεραν ήταν 3.600 από 4.700 μπάτ που κλείσαμε από το ιντερνέτ .
. . . Παρατείναμε την διαμονή μας για να δούμε το περίφημο Hong island που είναι απέναντι από την παραλία μας. Εχθές για όλη την ημέρα δώσαμε στην βάρκα 2.000 μπατ, σήμερα που η απόσταση είναι πιο μεγάλη από το Ao Nang θα δώσουμε 2.500 . Όλες τις μέρες η θάλασσα λάδι και βροχή καθόλου.
. . Φτάσαμε στο νησί Hong. Εκεί στην μέση του νησιού υπάρχει ένα Lagoon με βάθος μέχρι ένα μέτρο και οι βάρκες μπαίνουν μέσα από ένα στενό πέρασμα . Τα νερά είναι γαλαζοπράσινα και στις άκρες φυτρώνουν mangroves. Είναι μια εικόνα σαν να είσαι μέσα σε μια ταινία φαντασίας, χαμένος σε ένα juristic park στον παλιό κρατήρα ενός ηφαιστείου με τις απότομες καταπράσινες πλαγιές του.
. . . Επισκεφτήκαμε και άλλα δύο διπλανά νησάκια .το και το . Στο Pakbia βούτηξα με την μάσκα, είχε πολύ καθαρά νερά και χιλιάδες πολύχρωμα τροπικά ψάρια. Στο Lading, μπάνιο και ξάπλα στις πανέμορφες αμμουδιές με τα δέντρα από πάνω μας για ομπρέλες.
Γυρίσαμε ξενοδοχείο και το βράδυ στο Ao Nang για μασάζ και ψαροφαγία . Αύριο φεύγουμε από εδώ για την Kho Landa .
16 Μαρτίου 2012 Kho Landa
. . Το πρωί μετά το τελευταίο καλό πρόγευμα στο ξενοδοχείο μας, με το αυτοκίνητο τους, πήγαμε στο ποτάμι του Ao Nang, όπου στις εκβολές του είναι και το λιμάνι της περιοχής. Υπάρχουν δυο διαφορετικοί ναύλοι για να πάει κανείς σε όλες τις διαδρομές που ορίζουν τα νησιά και τα στεριανά μέρη όπως Phuket, Krabi, Ao Nang , μέχρι και το Langkawi στην Μαλαισία . Με το αργό πλοίο, το big boat όπως το ονομάζουν και το speed boat η διαφορά είναι στην ταχύτητα και στο κόστος. Το μεγάλο πλοίο πηγαίνει με 10 κόμβους και το ταχύπλοο με 30 και η τιμή με το πρώτο είναι σχεδόν η μισή. Εμείς για την Kho Landa προτιμήσαμε το αργό για να δούμε την διαδρομή και δώσαμε 11,8 ευρώ έκαστος. Έχει αυτήν την εποχή δυο δρομολόγια καθημερινά. Φύγαμε με το δεύτερο στις 12,30’ .
. . Με το που αποπλεύσαμε από το λιμάνι, σταματήσαμε 200 μέτρα μακριά από την παραλία του Railay, όπου άρχισε η μεταφόρτωση τουριστών από ένα πλοίο στο άλλο και ταυτόχρονα οι βάρκες έφερναν και έπαιρναν επιβάτες για τα ξενοδοχεία της ακτής. Είπαμε ότι αυτή η παραλία έχει μόνον θαλασσινή πρόσβαση . Τουρίστες , βαλίτσες, σακίδια με την βοήθεια των πληρωμάτων τακτοποιήθηκαν και ξεκινήσαμε.
. . Η Kho Landa όπου πολλοί την αποκαλούν Kolanda, είναι Νότια του Phra Nang και ανήκει και αυτό το νησί στην επαρχία Krabi . Στον βορά χωρίζεται με μια θαλάσσια λωρίδα από την στεριά και εκεί είναι το λιμάνι και το μεγάλο χωριό Saladan . Μας περίμενε ο Νικ ο οδηγός του ξενοδοχείου μας Bamboo bay resort, όπου φτάσαμε μετά από μία διαδρομή 40 λεπτών .
. . Από ερωτευμένους νεαρούς που είχαν πάει τα Χριστούγεννα συμβουλευτήκαμε να πάμε στην παραλία Bamboo bay ή Mai Pai όπως την ξέρουν οι ντόπιοι . Είναι στην τελευταία νότια παραλία του νησιού, όπου όλα είναι ποιο ήσυχα αλλά απομακρυσμένα. Οι βόρειες παραλίες έχουν άλλους ρυθμούς. Όσο ποιο βόρεια τόσο και ποιο ταραχώδης κατάσταση. Όμως ‘εκεί στον νότο’ είσαι αποκλεισμένος , εκτός αν κινείσαι με μηχανάκι που είναι τσάμπα. Για αυτοκίνητο που η ημερήσια τιμή ήταν 38 ευρώ , διάβασα στους όρους ασφάλειας ότι σε περίπτωση ατυχήματος πληρώνεις το 50% του ενοικίου για όσες μέρες θα κάνει το αυτοκίνητο να φτιαχτεί . Πιάσ’ τα’ αυγό και κούρευτό. Έτσι οι μετακινήσεις μας έγιναν με οδηγό, μετά από τα απαραίτητα παζάρια .
. . Τα bungalows του ξενοδοχείου τοποθετημένα αμφιθεατρικά, ψηλά σε μια πλαγιά, έχουν μια φανταστική θέα στην κάτασπρη παραλία. Καλό αυτό για το τυχόν τσουνάμι !! Η τιμή για τρίκλινο 52 ευρώ χωρίς τίποτα. Μόλις φτάσαμε τους βάλαμε να το καθαρίσουν και ιδίως το μπάνιο γιατί ήταν ……..
Η ξενοδόχα είχε το πιο ψεύτικο χαμόγελο όλης της Ταϊλάνδης και οι υπηρεσίες της, από το μπουκάλι νερό μέχρι τις ενοικιάσεις εκδρομών, ήταν κατά 40% καπελωμένες . Μια συμβουλή επίσης για τα μέρη αυτά. Να ελέγχετε τους λογαριασμούς σας πριν πληρώσετε , πάντα και παντού θα υπάρχει ένα συστηματικό λάθος . . . Είπαμε τις επόμενες μέρες να κοιτάξουμε στις βορειότερες παραλίες για άλλο κατάλυμα . Αυτό το κλείσαμε τηλεφωνικά για τρεις μέρες .
17 Μαρτίου 2012 Saladan
. . Ξυπνήσαμε με το πάσο μας και ξεκινήσαμε για την ‘πρωτεύουσα’ Saladan να δούμε και να μάθουμε, για πράγματα που δεν μπόρεσα να τα βρω μέσα από τις ιστορίες των Travelstories .
. . Αφού φάγαμε πρωινό με αυγά που μύριζαν χωριό και φρέσκο χυμό μάνγκο σε Γαλλικό café πάνω στον κεντρικό δρόμο, πήγαμε σε διάφορα πρακτορεία , πήραμε τιμές και παζαρέψαμε για ενοικίαση αυτοκινήτου (αποκλείστηκε), για αυτοκίνητο με οδηγό και για τις διάφορες εκδρομές στα γύρο νησιά .
. . Η Kolanda πρώτοανακαλύφτηκε από τους Σουηδούς στα τέλη τις δεκαετίας του 90 !! Μέχρι τότε είναι ένα ήσυχο μέρος, όπως πολλά άλλα, στην αναπτυσσόμενη Ταϊλάνδη . Γι’ αυτό μην εκπλαγείτε που οι μισοί τουρίστες είναι Σουηδοί . Πολλές κοπέλες αλλά και οικογένειες με μικρά παιδιά. Οι υπόλοιποι Γερμανοί, Γάλλοι, και άξεστοι Ρώσοι . Ο κεντρικός δρόμος δεξιά, μόλις βγεις από την προβλήτα είναι γεμάτος από τουριστικά πρακτορεία , εστιατόρια πάνω στους πασσάλους , καμιά δεκαριά γραφεία καταδύσεων Ευρωπαίων ιδιοκτητών και άλλα τόσα μασαζάδικα . Ο δρόμος κάθετος σ’ αυτόν έχει δέκα καταστήματα πολυτελών οπτικών, ξανά γραφεία καταδύσεων και δυο τρία μαγαζιά με φτηνιάρικα ρούχα. Πιο κάτω αριστερά και ένα μεγαλούτσικο super market.
. . Η Kolanda είναι πιο ακριβή στις μετακινήσεις από το Ao Nang. Οι εκδρομές στα νησιά, γίνονται με ακριβά ταχύπλοα. Ακόμα και το tuk-tuk στοιχίζει παραπάνω. Κατά τα άλλα το φαγητό και τα καταλύματα έχουν το ίδιο κόστος. Το νησί μόλις μετά τον Γενάρη ολοκλήρωσε την άσφαλτο μέχρι κάτω στο νότο. Για να πάει κάποιος από την μια παραλία στην άλλη, θα χρειαστεί να πάρει ένα από τα εκατοντάδες ταξί. Υπάρχει διατίμηση από τον οργανισμό τουρισμού του νησιού, ανάλογα με την απόσταση. Η Saladan δεν είναι μέρος για να μείνεις, παρά να ψωνίσεις τα απαραίτητα και να ξαναγυρίσεις πίσω στην παραλία σου, όποια κι’ αν είναι αυτή.
. . Πέρασα αρκετή ώρα φωτογραφίζοντας έναν ξερακιανό γέρο βαρκάρη, που με την παλιά βάρκα του, περνούσε επιβάτες με τα μηχανάκια τους, στην απέναντι στεριανή όχθη.
18 March 2012 Koh Cheuk -Koh Mook - Koh Kradan- Koh Ngai
. . Μια από τις ημερήσιες εκδρομές όλων των πρακτορείων είναι η επίσκεψη σε κάποια νησάκια νότια της Kolanda.( 28 ευρώ). Μάλιστα σε ένα από αυτά το Koh Kradan ή το Koh Ngai προγραμματίζουμε να μείνουμε για δύο μέρες . Όλοι λένε, να τα επισκεφτείς και την άλλη μέρα να πας για να μείνεις σ’ όποιο σου άρεσε περισσότερο.
. . Στις 9,30 το πρωί, ήρθε έξω- έξω στην παραλία μας, Bamboo bay, ένα ταχύπλοο και μας πήρε μαζί με άλλους 12 που τους είχε πάρει από τις πιο βόρειες παραλίες. Ξεκινήσαμε και σε 8 μίλια φτάσαμε στο νησί Koh Cheuk. Εκεί βουτήξαμε 70 μέτρα μακριά από την παραλία για να δούμε ψαράκια και κάτι μισοπεθαμένα κοράλλια . Πολλές βάρκες, καΐκια και ταχύπλοα είχαν έρθει για τον ίδιο λόγο. Τα νερά θολά και η ορατότητα γύρο στα 4 μέτρα.
. . Σε 40 λεπτά φύγαμε και πήγαμε στο νησί Koh Mook όπου διαδραματίστηκαν σκηνές απείρου κάλους. Φτάνοντας, υπήρχαν αγκυροβολημένα καμιά εικοσαριά βάρκες, έξη μεγάλα σκάφη και άλλα τόσα ταχύπλοα . “Φορέστε σωσίβια, διατάζει ο μούτσος, βγάλτε τα γυαλιά σας, δώστε μου τις φωτογραφικές μηχανές, βουτήξτε όλοι μέσα στο νερό, πιάστε ο ένας τον κώλο του μπροστινού σας και ακολουθήστε με σε μία γραμμή “.
Δεν παίρνω όρκο ότι έτσι τα είπε, γιατί δεν κατάλαβε κανείς απ’ ότι είδα στο βλέμμα των συνεπιβατών μου , αλλά είμαι σίγουρος, ότι κάτι τέτοιο εννοούσε . Βουτάμε λοιπόν μέσα στην θάλασσα ογδόντα μέτρα μακριά από την χαμηλή είσοδο μιας σπηλιάς . Έλα όμως που το ίδιο έκαναν και από τα άλλα πλεούμενα. Πεντακόσια περίπου άτομα κολυμπώντας με σωσίβια προσπαθούσαμε να μπούμε σε μια σήραγγα πλάτους 5 μέτρων ύψους από το νερό, 40 εκατοστά μέχρι ένα μέτρο και μήκους 80 κατασκότεινων μέτρων. Ταυτόχρονα, άλλοι τόσοι προσπαθούσαν να βγουν από την σήραγγα. Αυτή δε καλυμμένη με τα ποιο κοφτερά κοχύλια που υπάρχουν.
. . Πιασμένοι ο ένας πίσω από τον άλλο και κλωτσώντας ο ένας τα μούτρα του άλλου μέσα σε πίσσα σκοτάδι, προσπαθούσαμε να μαντέψουμε προς τα πού να πάμε. Που και που ο μούτσος οδηγός, άναβε έναν φακό. Αυτοί που είχαν κλειστοφοβία δεν είχαν καταλάβει που χώθηκαν και μετά τα πρώτα δέκα μέτρα μέσα στο σκοτάδι, άρχισαν τις τσιρίδες και τα κλάματα . Από τις φωνές και τον αντίλαλο δεν άκουγες τίποτα.:roll:
. . Μετά από μια αιωνιότητα και δέκα λεπτά, φώτισε και βγήκαμε στο φως.. Σαν τον χαμένο παράδεισο μια γαλάζια αμμουδιά 50 μέτρα όλη και όλη, τεράστια δέντρα τριγύρω και τα τοιχώματα αυτού του κρατήρα να υψώνονται κατάφυτα στα 150 μέτρα . Αν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί που καταλάμβαναν κάθε τετραγωνικό μέτρο, θα ήταν ακόμα ποιο φανταστικά. Μείναμε 15 λεπτά και ξανά στην τρύπα για να γυρίσουμε . Όταν θα πάτε, θυμηθείτε να φορέσετε βατραχοπέδιλα που έχουν σε κάθε σκάφος. Αν το ξεχάσετε,….θα με θυμηθείτε.
. . Επόμενη στάση σε ένα άλλο κομμάτι του επίγειου παραδείσου. Koh Kradan. Βγήκαμε σε μια παραλία άσπρη και πανέμορφη, με τα δέντρα δίπλα στο κύμα. Το πλήρωμα έβγαλε ψυγεία με παγωμένα αναψυκτικά και φρούτα και ζεστά φαγητά. Φάγαμε μεσημεριάτικα νοστιμότατα Ταϊλανδέζικα. Πλατσουρίσαμε στα πεντακάθαρα νερά, ταΐσαμε τα ψαράκια με καρπούζι και ανανά. Δεν φοβούνται τίποτα, έτρωγαν μέσα από τα χέρια μας.
. . Πίσω από την αμμουδιά, μέσα στα δέντρα υπήρχαν bungalows και αντισκηνάκια . Ένα δωμάτιο με 8 στρώματα στο πάτωμα, ανεμιστήρα και τουαλέτα, 150 μπάτ την ημέρα. Πιο κάτω είχε ξενοδοχείο καλό, αλλά δεν υπήρχαν διαθέσιμα δωμάτια. Έπρεπε να είχαμε κλείσει 20 μέρες πιο πριν. Καθίσαμε μιάμιση ώρα στο Koh Kradan και τα σκάφη που κατέφθαναν ξέβραζαν δεκάδες τουρίστες.
. . Στο τέλος κολυμπήσαμε κοντά στο νησί Koh Ngai και είδαμε πάλι μεγάλα και πολύχρωμα τροπικά ψάρια. Τα νερά ήταν πολύ καθαρά και τα κορράλια ζωντανά . Δυστυχώς δεν μας πήγαν στην ανατολική πλευρά του νησιού με τις ωραίες παραλίες. Έπρεπε να νοικιάσουμε long tail boat και να κανονίσουμε μόνοι μας την εκδρομή, με το ίδιο κόστος. Στις 3,30΄ μας ξεφορτώθηκαν στην παραλία μας όπου και κολυμπήσαμε μέχρι το σούρουπο . (6,30΄)
. . Το βράδυ άνοιξαν οι ουρανοί και ‘φάγαμε’ την πρώτη μας τροπική καταιγίδα για τρείς ώρες . Κατά την διάρκεια της βροχής κόπηκε και το ρεύμα. Επάνω από την σκεπή μας άρχισε να ακούγετε ανά ένα λεπτό μια δυνατή ακαθόριστη κραυγή. Κάτι μεταξύ μοσχαριού και καμήλας !!!! Βρε πως ανέβηκε στην σκεπή η αγελάδα, αναρωτιόμασταν.
Μετά από μέρες, στο Phuket , είδαμε την σαύρα Geco και την ακούσαμε να κάνει αυτόν τον ήχο .Καμιά άλλη μέρα δεν μας έβρεξε στην Ταϊλάνδη.
Θα αναρωτηθείτε τι κάνουν τα μικρά καβουράκια στις τρεις τελευταίες φωτογραφίες . Είναι μικρότερα από την ψιλή φακή το καθ΄ ένα. Καθαρίζουν την άμμο όταν είναι τραβηγμένα τα νερά !! Εκατομμύρια σ’ όλη την παραλία , την κάνουν να μοιάζει σαν δαντέλα.
19 March 2012 Koh Landa beaches
. . Σήμερα ήταν προγραμματισμένο πρωί πρωί να πάμε για ψάρεμα ανοικτής θαλάσσης. Ξιφίες, τόνοι, μπαρακούντες και άλλα τέτοια . Όμως εχθές το βράδυ, λίγο πριν από την καταιγίδα, τηλεφώνησαν από το πρακτορείο και το ακύρωσαν διότι, λέει, χάλασε το ταχύπλοο.
. . Η ημέρα ήταν καταπληκτική. Δροσιά και καθαρότητα στην ατμόσφαιρα. Οπότε ασχοληθήκαμε με το ξενοδοχείο και το μπαράκι του και με την παραλία μας Bamboo bay .
. . Επειδή κάποιοι ρώτησαν για την Koh Landa. Σας στέλνω φωτογραφίες από της βορειότερες παραλίες, κάποιες από στεριά και άλλες από την θάλασσα, για να τις δείτε.
. . Προσωπικά, αν ήξερα, θα πήγαινα να μείνω δύο τρείς παραλίες παραπάνω. Είναι όμορφες και αυτές, δεν έχουν και τόσο κόσμο για να ενοχλείσαι και υπάρχει μεγάλη γκάμα επιλογής καταλύματος. Το δε κόστος μετακίνησης φτηνότερο.
Πινακίδες για το τσουνάμι υπάρχουν παντού, κάθε 300 μέτρα στις παραλίες και τα χωριά .
20 March 2012 Kοh Landa tour
. . Κανονίσαμε να νοικιάσουμε ένα αυτοκίνητο με οδηγό τον Mr. Bond με σκοπό να κάνουμε τον γύρο του νησιού και να επισκεφτούμε την ανατολική πλευρά του νησιού . Ξεκινήσαμε από το ξενοδοχείο μας και η πρώτη στάση έγινε στην βορειότερη παραλία Kan Tnang bay και στην συνέχεια στην Klong Nin beach πριν στρίψουμε για να διασχίσουμε το νησί από δύση προς ανατολή .
. . Διασχίσαμε ένα τροπικό δάσος περνώντας από τρία μικρά χωριουδάκια που φαινόταν να ακολουθούν την καθημερινή αγροτική τους ζωή, χωρίς καμιά συμμετοχή στον τουριστικό ίστρο του νησιού. Σε 20 λεπτά φτάσαμε σε ένα ύψωμα όπου βρισκόταν ένα ωραίο καφέ - εστιατόριο, view point restaurant, όνομα και πράμα. Φάγαμε ένα θαυμάσιο πρωινό με τα αβγουλάκια μας, και βλέπαμε στα πόδια μας, όλη την ανατολική παραλία. Μετά από την νιρβάνα, μας αποχαιρέτισαν φιλικότατα οι κοπελιές του εστιατορίου και κατηφορίσαμε ως την παραλία, στο χωριό Je Lee. Από εκεί πήγαμε νότια ακριβώς πίσω από την Bamboo bay για να δούμε τους Sang Ga, δηλαδή τους γύφτους της θάλασσας .
. . Οι Sang Ga είναι οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού, ήρθαν πριν από 500 χρόνια. Κανείς δεν ξέρει από πού ήρθαν γιατί δεν έχουν στην γλώσσα τους γραφή . Ζούσαν πάντα πάνω στις βάρκες τους, θα έχετε δει φαντάζομαι αρκετά ντοκιμαντέρ,( όσοι δεν παρακολουθείτε τα Τούρκικα σήριαλ) , όμως η κυβέρνηση και οι μοντέρνοι καιροί, τους υποχρέωσαν σιγά σιγά να κατοικίσουν σε σπίτια που έφτιαξαν στην παραλία .
. . Παρόλο που τον Δεκέμβρη του 2004 η Kolanda δεν έπαθε μεγάλη καταστροφή από το τσουνάμι, το χωριό Sang Ga U έπαθε μεγάλη ζημιά.
Τα νερά έφτασαν πολλά μέτρα πάνω και οι ¨γύφτοι¨ έχασαν τα ψαρόσπιτά τους . Σήμερα η κυβέρνηση τους έκανε νέα σπίτια ανάμεσα στα επιδιορθωμένα παλιά, διότι οι τουρίστες επισκέπτες είναι πάρα πολλοί . Φιλικότατοι οι κάτοικοι και χαμογελαστοί. Τους πετύχαμε την ώρα της μεσημεριανής ξεκούρασης. Οι νεότεροι ασχολούνταν με τις βάρκες τους και με ξύλινους κιούρτους που κατασκεύαζαν, για να πιάνουν πολύ μεγάλα ψάρια. Οι γυναίκες σε παρέες, με τα κουτσούβελα τους, έξω από τις καλύβες τους, όλες με κάποια χειρωνακτική εργασία . Πολλές γυναίκες μάζευαν και καθάριζαν cashew nuts, τα οποία είχαν επεξεργαστεί κατάλληλα. Αυτή την επίσκεψη την συνιστώ σε κάθε επισκέπτη. Περπατήστε στα δρομάκια του χωριού, έτσι κι’ αλλιώς η ανατολική ακτή δεν προσφέρετε για μπάνιο στις παραλίες. Είδαμε πολλά νέα παιδία, δυο - δυο πάνω στα μηχανάκια τους, να κάνουν τον γύρο του νησιού. . . Από εκεί γυρίσαμε πίσω στο παλιό χωριό Kolanda, old town village , φτιαγμένο στα μισά της ανατολικής παραλίας. Είναι ένα χωρίο, κατά μήκος ενός παραλιακού δρόμου 400 μέτρων, με παλιά ξύλινα σπίτια από τις δυό πλευρές του. Αφού καθίσαμε να πιούμε τον συνήθη φρέσκο χυμό ( mix mango papaya, little ice ).
Συνεχίσαμε και φτάσαμε σε ένα πάρκο προστατευμένο, το Mangrove forest . Πληρώνεις ένα μικρό ποσό για να χρησιμοποιήσεις ένα μονοπάτι πάνω σε πασσάλους . Όπως είναι γνωστό τα Mangrove αναπτύσσονται σε λασπώδεις θαλάσσιες περιοχές και έτσι ήταν η πρώτη φορά που περπάτησα ανάμεσα στα δέντρα αυτά φωτογραφίζοντας τα χιλιάδες καβουράκια με την μια μεγαλύτερη πορτοκαλί δαγκάνα. Υπάρχει στην άκρη του καναλιού ένα πλωτό εστιατόριο με κλουβιά στο νερό μα διάφορα ψάρια, αλλά το νερό είναι τόσο θολό που δεν σου κάνει όρεξη. Αγοράσαμε δυό μεγάλα καβούρια ψητά και συνεχίσαμε για την Saladan στον βορά .. . Μετά από ένα καλό μασάζ και την καθιερωμένη ψαροφαγία, αρχίσαμε την επιστροφή για το ξενοδοχείο μας. On the way περάσαμε από τις παραλίες Klong Dao beach και την Phra Ae beach
. . Λίγο πριν φτάσουμε, είδαμε και τις πρώτες μαϊμουδίτσες που τα απογεύματα κατεβαίνουν κοντά στον δρόμο .
Κόστος ενοικίασης αυτοκινήτου όλη την ημέρα με A/C 1500 bat .
..
21 March 2012 Phi Phi Islands
. . Σήμερα το πρωί στις 9, ήρθε στην παραλία μας ένα ταχύπλοο και μαζί με άλλους 22 που είχε μαζέψει από τις παραπάνω παραλίες (σχεδόν όλοι Σουηδοί) , φύγαμε δυτικά για μια ημερήσια εκδρομή στο συγκρότημα νησιών Phi Phi Islands .
. . Το νότιο, το μικρό είναι το Phi Phi Lay . Πήγαμε στην παραλία Maya bay. Πανέμορφο νησάκι αλλά σχεδόν όλη η Σουηδία και Γερμανία ήταν εκεί μαζί με Ρώσους . Στο Google earth είχαμε δει δεκάδες πανέμορφες φωτογραφίες με την παραλία άδεια, αλλά και πολλές με εκατοντάδες τουρίστες . Εμείς πετύχαμε την δεύτερη κατηγορία .
. . Φύγαμε σε 20 λεπτά και πήγαμε στο μεγάλο, το Phi Phi Don, κοντά στην παραλία του καρχαρία και βουτήξαμε καταμεσής της θάλασσας για να δούμε τα κοράλλια και τα τροπικά ψάρια. Τα νερά ήταν πεντακάθαρα και ήταν πολύ ωραία.
. . Κατόπιν μετά από 40 λεπτά βουτιά πήγαμε, χωρίς να πιάσουμε στεριά, σε άλλο κομμάτι του παραδείσου. Bamboo island . Πανέμορφο νησάκι με ζαχαρένιες πεντακάθαρες αμμουδιές . Φτάσαμε από τους πρώτους και μέχρι να βγάλουν το φαγητό να μας ταΐσουν, όπως ήταν στο πρόγραμμα, κατέφτασαν δεκάδες ταχύπλοα και ξύλινα με εκατοντάδες τουρίστες σαν και μας. Μόλις που πρόλαβα να βγάλω μερικές φωτό χωρίς τους βαρβάρους .
. . Φάγαμε το καυτερούτσικο Ταιλανδέζικο φαί, κολυμπήσαμε στην παραλία και παίξαμε με ψάρια, του κιλού, που ερχόταν και έτρωγαν κοτόπουλο και ρύζι μέσα από τα χέρια μου και έριχναν και καμία δαγκωματιά στα δάκτυλα . Μετά χαζέψαμε με τις διάφορες εθνικότητες. Μείναμε περίπου μιάμιση ώρα, μέχρι που έγινε αδιαχώρητο στην παραλία και φύγαμε εκεί που άρχισε η Ρωσίδα να ποζάρει…. καλλιτεχνικά. :roll:
. . Στο Phi Phi Don , αράξαμε στο χειρότερο μέρος του νησιού. Δεν περιγράφεται, και δεν καταλαβαίνω γιατί τα τουριστικά γραφεία δεν πάνε σε άλλα μέρη του πανέμορφού αυτού νησιού και όλα πάνε σ’ αυτό το σημείο.
. . Είναι μια στενή λωρίδα γης όπου στην νότια παραλία μαζεύονται όλα τα πλεούμενα με τους τουρίστες και καταλαμβάνουν σχεδόν όλη την παραλία . Αλλά και βαθύτερα, πάνω από χίλια σκάφη είναι ρεμετζαρισμένα κάνοντας το τοπίο να υποφέρει . Για να κάνεις μπάνιο πρέπει να βουτήξεις στα δυο τρία μέτρα χώρο που αφήνουν μερικά ταχύπλοα μεταξύ τους .
. . Στην βόρεια πλευρά αυτής της λουρίδας, που απέχει πέντε λεπτά με τα πόδια, θα δει κανείς ένα τοπίο Ελληνικού κάλους. Ενοικιαζόμενες ομπρέλες να κατακλύζουν όλη την παραλία .
. . Tις βόρειες παραλίες του νησιού, που είναι πολύ όμορφες, πρέπει να τις επισκεφτείς με βάρκα . Η διαμονή προς τα πάνω είναι πολύ ακριβή και πρέπει να κλείσεις δωμάτια προκαταβολικά.
. .Δυστυχώς σ’ αυτό το σημείο καθίσαμε μιάμιση ώρα !!!!
Πήραμε τον γυρισμό κατά τις 2 το μεσημέρι και φτάνοντας στην Kolanda, άρχισε η διανομή του κόσμου από παραλία σε παραλία. Εμείς κατεβήκαμε τελευταίοι πάνω στην Saladan και έτσι είχαμε την ευκαιρία να δούμε όλη την δυτική πλευρά δια θαλάσσης .
22 March 2012
. . Μη μπορώντας να βρούμε λογική διαμονή στα όμορφα νησάκια και στα βόρεια resort του Phi Phi Don, δεν μετακομίσαμε από το Bamboo hotel, διότι μας έδεσε μια σχέση μαζοχισμού μαζί του. Άνετα θα μπορούσαμε να πάμε σε οποιαδήποτε βόρεια παραλία, αλλά δεν πήγαμε. Δεν ξέρουμε γιατί.
. . Μπάνιο και μεσημεριάτικος ύπνος. Το απόγευμα καθίσαμε στο μπαλκόνι μας και το σούρουπο κατεβήκαμε στο μπαράκι και φάγαμε στο εστιατόριο τα συνηθισμένα και φυσικά διορθώσαμε για μια ακόμα φορά τον λογαριασμό που μας έδωσε η κλέφτρα ξενοδόχα .
. . Αποφασίσαμε να κάνουμε αυτό που αποφύγαμε ερχόμενοι την πρώτη μέρα στην Ταϊλάνδη......... Να μείνουμε στο Phuket έστω και μια μέρα.
. . Ψάξαμε στο ιντερνέτ και πυροβολώντας στον αέρα, κλείσαμε ένα ξενοδοχείο για τις επόμενες τρεις μέρες!!!!! μέχρι να πετάξουμε για Bali . Αύριο λοιπόν φεύγουμε για Phuket
23 March 2012
. .Πήραμε το καραβάκι που μας πάει από την Kolanda στο Phi Phi Don και από εκεί στο Phuket . Επιβιβάσεις και μετεπιβιβάσεις όπως τις περιγράψαμε μέχρι τώρα. Φτάνουμε στο Port of Phuket το μεσημέρι. Τραβάμε μια σύγχυση στο λιμάνι με τους taxi union. Ζητάνε για το ξενοδοχείο μας περισσότερα από την ταρίφα για αεροδρόμιο, που είναι οκτώ φορές ποιο μακριά.!!!! Μονοπώλιο όμως….και οι γλυκές χαμογελαστές Ταϊλανδέζικές φάτσες, γίνονται σκ@@φατσες που δεν σε κοιτάζουν γιατί ξέρουν ότι δεν έχεις άλλη επιλογή, το λιμάνι είναι περιφραγμένο για άλλους οδηγούς. :russianroulette:
. . Το ξενοδοχείο Kantary Bay βρίσκετε στο νοτιοανατολικό τμήμα του Phuket στο Cape Panwa και είναι πολύ καλό.
. . Νωρίς το απόγευμα μπροστά από το ξενοδοχείο, πήραμε έναν οδηγό με 12 ευρώ, από τις 18,00 έως τις 22,30 και μας γύρισε μέσα στο κέντρο του Phuket για χάζεμα και μετά σε μια ψαροταβέρνα για ζωντανό ροφαδάκι στα κάρβουνα .
24 March 2012 Phuket
. . Το ξενοδοχείο είναι ένα συγκρότημα και πιάνει από την μια πλευρά ως την απέναντι του ακρωτηρίου Cape Panwa. Η ανατολική παραλία πολύ καλή όταν τα νερά είναι ανεβασμένα. Κόστος 78 ευρώ για τρία άτομα σε σουίτα δύο δωματίων με πλουσιότατο πρόγευμα. Υπήρχε δε και πλήρης κουζίνα για μαγείρεμα καθώς και πλυντήριο ρούχων !! . . . Όπως μάθαμε αργότερα από τους γηραιούς Βρετανούς γείτονες μας, το 50% των ενοίκων, έρχεται με ένα πακέτο τεσσάρων μηνών και τους στοιχίζει περίπου 1000 ευρώ τον μήνα .:roll:
. . Δηλαδή κλείνουν την θέρμανση στο ‘ χωριό’ τους, παίρνουν την σύνταξη στο Phuket και τους μένουν στην άκρη για να τριγυρίζουν τα γειτονικά κράτη όπου γίνεται γάμος ή πανηγύρι . Ακόμα και οι γάμοι συμφέρουν, κάποιοι στο τζάμπα παντρεύτηκαν στην παραλία και πολύ όμορφα μάλιστα .
. . Οπότε τέρμα τα κοριτσάκια που ξέρατε στα νησάκια,
εδώ είμαι ο ποιο νέος !!!! κοιτάξτε τις φωτό προσεκτικά. . . Το απογευματάκι με τον ίδιο ταξιτζή μας Mr Pisanu, πήγαμε γύρω στην πόλη και φωτογραφήσαμε την παλιά συνοικία και τα σπίτια με τα Ινδονησιακά – Πορτογαλικά στοιχεία αρχιτεκτονικής .
. . Τελευταία πήγαμε στο βραδινό παζάρι, night market, που γίνεται κάθε Σαββάτο βράδυ . Χαζέψαμε και φάγαμε Ταϊλανδέζικα ‘ βρώμικα’ και δεν πάθαμε τίποτα …….Κάτι σαν τα πανηγύρια που κάνουμε τα καλοκαίρια στα χωριά μας. Εκατοντάδες πραματευτάδες, μαγαζάκια, λάμπες, φωνές, τσίκνα και καπνοί . Και τουρίστες. Πολλοί τουρίστες. Βαβυλωνία .
. . Την τελευταία μέρα μας την περάσαμε ξάπλα στην παραλία του ξενοδοχείου Kantary και Panwa . Το τι γίνεται στην αμαρτωλή Patong beach κάθε βράδυ δεν σας το λέω, τα έχουν αφηγηθεί άλλοι.
Πάμε για λίγο ύπνο γιατί αύριο ταξιδεύουμε στις 6,30’ για Μπάλι.
. . Σας ευχαριστούμε όμορφα νησάκια της νότιας Ταϊλάνδης για αυτά που μας χαρίσατε .
. . Η συνέχεια αυτού του ταξιδιού μάλλον θα πρέπει να πάει σε άλλη Ταξιδιωτική ιστορία . Αρκετά σας κούρασα με 12 κεφάλαια .
