soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.781
- Likes
- 6.650
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Όπως ο κολυμβητής που πάει να βουτήξει σε άγνωστα νερά ελέγχει πρώτα με προσοχή τα αβαθή και κατόπιν βουτά στα βαθιά, έτσι κι’ εμείς αφού πρώτα πήγαμε σε δύο μικρές πόλεις της χώρας, γνωρίσαμε την συμπεριφορά των κατοίκων, τα εστιατόρια με τα μενού και τις τιμές, τα μέσα μεταφοράς, τα διάφορα παζαρέματα, εξοικειωθήκαμε με το νόμισμα τους και εν συνεχεία προχωρήσαμε για τις μεγάλες πόλεις με πρώτη τη Φες.
Δεν είχαμε γενικά στο ταξίδι μας σοβαρές ενοχλήσεις από διάφορους μεσάζοντες, πιλότους, πρόθυμους για να μας εξυπηρετήσουν…. Όμως δεν έλειψε η υπερτιμολόγηση στα ταξί όπως γίνεται σε όλους τους τουρίστες. Όταν π.χ. βρεθήκαμε έξω από το σταθμό των τρένων στη Φες με μια πανέμορφη πρόσοψη, όπου σε μια τεράστια πλατεία ήταν ένα μονάχα οδηγός ταξί μας ζήτησε 80 Ντιχράμ για το ριάντ. Πιάτσα άλλων ταξί δεν βλέπαμε κείνη τη στιγμή τελικά συμφωνήσαμε στα 60, που για 4 άτομα και 8 αποσκευές δεν ήταν πολλά για να μας πάει στο ριάντ μας, όταν τούτο ζητούσε 13 ευρώ για να μας παραλάβει από το σταθμό. 'Όπως και στις άλλες πόλεις, έτσι και δω, διάλεξα ριάντ όχι πολύ βαθιά σ αυτή τη τεράστια μεδίνα. Έτσι, ο υπάλληλος του μας περίμενε έξω από τα τείχη και μας συνόδεψε στον προορισμό μας.
Τα εξυπηρετικά κι εδώ τα παιδιά του ριάντ, με δύο απλές κινήσεις πάνω στο χάρτη της μεγαλύτερης μεδίνας της Αφρικής, όπως λέγεται, μου έλυσαν το πρόβλημα που με απασχολούσε από πριν το ταξίδι μας και ήταν το πώς θα κινηθώ σ αυτό το χάος. Από την Βlue Gate ή Bab Boujloud ξεκινούν δύο κεντρικές σημαντικές αρτηρίες η μια είναι Tala’a Kbira και η άλλη η Τala’a Schira οι οποίες ενώνονται στην περιοχή του Qarawiyine. Κατά τον περίπατο σας σ αυτές θα συναντήστε τα κυριότερα μνημεία (τα έχω σημειώσει στο χάρτη). Στο σημείο που συναντιούνται θα ξοδέψετε τον περισσότερο χρόνο σας για να περιπλανηθείτε σε πολλά εμπορικά σοκάκια, μικρομάγαζα με κάθε είδους πραματειές.
Η Mπλε πύλη με τα εστιατόρια και τα καφέ της για ντόπιους και για ξένους αποτελεί σημείο διερχομένων... Το εστιατόριο που μας πήγε ο υπάλληλος του ριάντ μετά το ταξίδι μας με το τρένο βρισκόταν σε μια βεράντα στον 3o όροφο. Στα τραπεζάκια μερικοί πελάτες τουρίστες αλλά και ντίπιοι απολάμβαναν τη νυχτερινή ηρεμία του χώρου. Γειτονεύαμε στα δεξιά μας με δύο άνδρες και στα αριστερά μ' ένα ζευγάρι από τη Γερμανία. Η συζήτηση μας πάνω στα φαγητά που παραγγείλαμε δεν τους έμεινε απαρατήρητη και σύντομα προκάλεσε επικοινωνία. Ο ένας από τους δύο εκ των δεξιών μας ήταν Γάλλος και ο άλλος Τούρκος από την Πόλη. Δεν έμοιαζε για Τούρκος, αλλά έμοιαζαν να είναι "ζευγάρι" . Το επόμενο βράδυ τους συναντήσαμε ξανά στο φημισμένο καφέ "Clock" στα σοκάκια της Φες.
Η γερμανιδούλα απ τα αριστερά μας συμπαθητική, χαριτωμένη, τσαχπινούλα, ασταμάτητα φλυαρούσα εν αντιθέσει με το σοβαρό φίλο της, μας ζήτησε και δοκίμασε απ' τα πιατάκια μας. Λάτρης του Αιγαίου και των νησιών του μας υποσχέθηκε μια επίσκεψη στην Μεγαλόνησο.
Ο λόγος που ταξιδέψαμε από το Μαρακές στη Φες ήταν γιατί απ εδώ ξεκινούσε το τριήμερο ταξίδι μας στην έρημο. Το γραφείο όπωε έδειχνε ο χάρτης βρισκόταν πολύ κοντά στο ξενοδοχείο. Ο ξενοδόχος θέλησε να με συνοδέψει, αλλά νομίζοντας ότι είναι σαν τα δικά μας τουριστικά γραφεία, αποφάσισα να πάω μόνος μου να κάνω έκπληξη στον Μαρβίν που και είμαστε και φίλοι στο C/S να τον βάλω να με κεράσει ένα ποτάκι όπως του είχα ζητήσει… Τελικά γραφείο δεν υπήρχε η διεύθυνση έβγαζε στο σπίτι του σε μοναχικά σοκάκια, και η συνάντηση έγινε στο ξενοδοχείο με τον αδερφό του ένας αγαθιάρη με μια ακατανόητη προφορά της αγγλικής γλώσσας.
Την επομένη μας ο Μαρβίν που είναι και το αφεντικό του πρακτορείου μας κάλεσε στο σπίτι του για diner όπως μου είπε. Ήταν γύρω στα 35 ψηλός, ασυνήθη λεπτός κι αδύνατος, η μαμά του που βρισκόταν συνεχώς τη κουζίνα και δεν κάθισε μαζί μας, όπως γίνεται στα χωριά μας και άλλα δύο χαμογελαστά αγοράκια σχημάτιζαν την παρέα μας στο σαλόνι. Δημιουργήσαμε όμορφη ατμόσφαιρα όπως ήταν φυσικό, με τη διαφορά ότι τι μαροκινό δείπνο ήταν μια πιατέλα με ξηρούς καρπούς και πορτοκαλάδα ή νερό. Βέβαια μας ρώτησε αν θέλουμε κοτόπουλο αλλά η απάντηση όταν καλούμε για δείπνο δεν χρειάζονται ερωτήσεις, εξ άλλου πριν λίγες ώρες είχαμε γευματίσει σ ένα μεγάλο εστιατόριο πανέμορφο και γεμάτο εσωτερικά με ισλαμική τέχνη και άλλα αραβουργήματα. Δεν τον ξέχασα πάντως και τον ευχαρίστησα... καταλλήλως μετά την επιστροφή μου από το ταξίδι για το μαροκινό βραδινό που μας πρόσφερε Εδώ του πλήρωσα το υπόλοιπο ποσό από τα συμφωνηθέντα, για το σημαντικότερο κομμάτι του ταξιδιού μας που περιμέναμε με ανυπομονησία και θα άρχιζε μεθαύριο νωρίς το πρωί. Το καπάρο ήταν το 1/8 του ποσού και τα είχα στείλει μέσω pay pal όταν τα πρακτορεία ζητούν περισσότερα συνήθως.
Royal Palace
Souk αγγεοπλαστικής. Όπως σε όλα τα σουκ, ο πελάτης βλέπει πως φτάχνονται τα πράγματα. Δεν τα αγοράζει έτοιμα από το μάρκετ όπου δεν γνωρίζει την προέλευση τους και τη μηχανή που τα φτιάζει
Εδώ ο νεαρός που δανείστηκε για λίγα λεπτά το καπέλο μου, στολίζει με ασημόσυρμα εξωτερικά το φλυτζανάκι το οποίο θα αποκτήσει μια τιμή στα 30 ευρώ.
Κοπέλες σχεδιάστριες με περίσσια προσοχή χωρίς να σηκώσουν το κεφάλι ούτε το βλέμμα σε μας που τις παρατηρούμε δίνουν την τελευταία πινελιά στα αγγεία πριν την πώληση
Επτά πιάτα χωρίς να τα παραγγείλουμε συνοδεύουν το κύριο μας φαγητό
Στην πλατεία των χάλκινων. Φωτό από την ταράτσα του υπαίθριου καφέ, όπου πήραμε καφέ τύπου ελληνικός σε ποτήρι νερού με τη διαφορά ότι ήταν ευχάριστα αρωματισμένος
Στο καλό εστιατόριο μου έτυχε το καλύτερο πιάτο που πήρα στο Μαρόκο. Μοσχάρι με σάλτσα από δαμάσκηνα, αμύγδαλα και σουσάμι
Το κάθετι είναι χρήσιμο στο Μαρόκο. Οι ίνες από το θάμνο αθάνατο κλώθονται και γίνονται χαλάκια.
Ο χάρτης της Μεδίνας στη Φες
Δεν είχαμε γενικά στο ταξίδι μας σοβαρές ενοχλήσεις από διάφορους μεσάζοντες, πιλότους, πρόθυμους για να μας εξυπηρετήσουν…. Όμως δεν έλειψε η υπερτιμολόγηση στα ταξί όπως γίνεται σε όλους τους τουρίστες. Όταν π.χ. βρεθήκαμε έξω από το σταθμό των τρένων στη Φες με μια πανέμορφη πρόσοψη, όπου σε μια τεράστια πλατεία ήταν ένα μονάχα οδηγός ταξί μας ζήτησε 80 Ντιχράμ για το ριάντ. Πιάτσα άλλων ταξί δεν βλέπαμε κείνη τη στιγμή τελικά συμφωνήσαμε στα 60, που για 4 άτομα και 8 αποσκευές δεν ήταν πολλά για να μας πάει στο ριάντ μας, όταν τούτο ζητούσε 13 ευρώ για να μας παραλάβει από το σταθμό. 'Όπως και στις άλλες πόλεις, έτσι και δω, διάλεξα ριάντ όχι πολύ βαθιά σ αυτή τη τεράστια μεδίνα. Έτσι, ο υπάλληλος του μας περίμενε έξω από τα τείχη και μας συνόδεψε στον προορισμό μας.
Τα εξυπηρετικά κι εδώ τα παιδιά του ριάντ, με δύο απλές κινήσεις πάνω στο χάρτη της μεγαλύτερης μεδίνας της Αφρικής, όπως λέγεται, μου έλυσαν το πρόβλημα που με απασχολούσε από πριν το ταξίδι μας και ήταν το πώς θα κινηθώ σ αυτό το χάος. Από την Βlue Gate ή Bab Boujloud ξεκινούν δύο κεντρικές σημαντικές αρτηρίες η μια είναι Tala’a Kbira και η άλλη η Τala’a Schira οι οποίες ενώνονται στην περιοχή του Qarawiyine. Κατά τον περίπατο σας σ αυτές θα συναντήστε τα κυριότερα μνημεία (τα έχω σημειώσει στο χάρτη). Στο σημείο που συναντιούνται θα ξοδέψετε τον περισσότερο χρόνο σας για να περιπλανηθείτε σε πολλά εμπορικά σοκάκια, μικρομάγαζα με κάθε είδους πραματειές.
Η Mπλε πύλη με τα εστιατόρια και τα καφέ της για ντόπιους και για ξένους αποτελεί σημείο διερχομένων... Το εστιατόριο που μας πήγε ο υπάλληλος του ριάντ μετά το ταξίδι μας με το τρένο βρισκόταν σε μια βεράντα στον 3o όροφο. Στα τραπεζάκια μερικοί πελάτες τουρίστες αλλά και ντίπιοι απολάμβαναν τη νυχτερινή ηρεμία του χώρου. Γειτονεύαμε στα δεξιά μας με δύο άνδρες και στα αριστερά μ' ένα ζευγάρι από τη Γερμανία. Η συζήτηση μας πάνω στα φαγητά που παραγγείλαμε δεν τους έμεινε απαρατήρητη και σύντομα προκάλεσε επικοινωνία. Ο ένας από τους δύο εκ των δεξιών μας ήταν Γάλλος και ο άλλος Τούρκος από την Πόλη. Δεν έμοιαζε για Τούρκος, αλλά έμοιαζαν να είναι "ζευγάρι" . Το επόμενο βράδυ τους συναντήσαμε ξανά στο φημισμένο καφέ "Clock" στα σοκάκια της Φες.
Η γερμανιδούλα απ τα αριστερά μας συμπαθητική, χαριτωμένη, τσαχπινούλα, ασταμάτητα φλυαρούσα εν αντιθέσει με το σοβαρό φίλο της, μας ζήτησε και δοκίμασε απ' τα πιατάκια μας. Λάτρης του Αιγαίου και των νησιών του μας υποσχέθηκε μια επίσκεψη στην Μεγαλόνησο.
Ο λόγος που ταξιδέψαμε από το Μαρακές στη Φες ήταν γιατί απ εδώ ξεκινούσε το τριήμερο ταξίδι μας στην έρημο. Το γραφείο όπωε έδειχνε ο χάρτης βρισκόταν πολύ κοντά στο ξενοδοχείο. Ο ξενοδόχος θέλησε να με συνοδέψει, αλλά νομίζοντας ότι είναι σαν τα δικά μας τουριστικά γραφεία, αποφάσισα να πάω μόνος μου να κάνω έκπληξη στον Μαρβίν που και είμαστε και φίλοι στο C/S να τον βάλω να με κεράσει ένα ποτάκι όπως του είχα ζητήσει… Τελικά γραφείο δεν υπήρχε η διεύθυνση έβγαζε στο σπίτι του σε μοναχικά σοκάκια, και η συνάντηση έγινε στο ξενοδοχείο με τον αδερφό του ένας αγαθιάρη με μια ακατανόητη προφορά της αγγλικής γλώσσας.
Την επομένη μας ο Μαρβίν που είναι και το αφεντικό του πρακτορείου μας κάλεσε στο σπίτι του για diner όπως μου είπε. Ήταν γύρω στα 35 ψηλός, ασυνήθη λεπτός κι αδύνατος, η μαμά του που βρισκόταν συνεχώς τη κουζίνα και δεν κάθισε μαζί μας, όπως γίνεται στα χωριά μας και άλλα δύο χαμογελαστά αγοράκια σχημάτιζαν την παρέα μας στο σαλόνι. Δημιουργήσαμε όμορφη ατμόσφαιρα όπως ήταν φυσικό, με τη διαφορά ότι τι μαροκινό δείπνο ήταν μια πιατέλα με ξηρούς καρπούς και πορτοκαλάδα ή νερό. Βέβαια μας ρώτησε αν θέλουμε κοτόπουλο αλλά η απάντηση όταν καλούμε για δείπνο δεν χρειάζονται ερωτήσεις, εξ άλλου πριν λίγες ώρες είχαμε γευματίσει σ ένα μεγάλο εστιατόριο πανέμορφο και γεμάτο εσωτερικά με ισλαμική τέχνη και άλλα αραβουργήματα. Δεν τον ξέχασα πάντως και τον ευχαρίστησα... καταλλήλως μετά την επιστροφή μου από το ταξίδι για το μαροκινό βραδινό που μας πρόσφερε Εδώ του πλήρωσα το υπόλοιπο ποσό από τα συμφωνηθέντα, για το σημαντικότερο κομμάτι του ταξιδιού μας που περιμέναμε με ανυπομονησία και θα άρχιζε μεθαύριο νωρίς το πρωί. Το καπάρο ήταν το 1/8 του ποσού και τα είχα στείλει μέσω pay pal όταν τα πρακτορεία ζητούν περισσότερα συνήθως.
Royal Palace
Souk αγγεοπλαστικής. Όπως σε όλα τα σουκ, ο πελάτης βλέπει πως φτάχνονται τα πράγματα. Δεν τα αγοράζει έτοιμα από το μάρκετ όπου δεν γνωρίζει την προέλευση τους και τη μηχανή που τα φτιάζει
Εδώ ο νεαρός που δανείστηκε για λίγα λεπτά το καπέλο μου, στολίζει με ασημόσυρμα εξωτερικά το φλυτζανάκι το οποίο θα αποκτήσει μια τιμή στα 30 ευρώ.
Κοπέλες σχεδιάστριες με περίσσια προσοχή χωρίς να σηκώσουν το κεφάλι ούτε το βλέμμα σε μας που τις παρατηρούμε δίνουν την τελευταία πινελιά στα αγγεία πριν την πώληση
Επτά πιάτα χωρίς να τα παραγγείλουμε συνοδεύουν το κύριο μας φαγητό
Στην πλατεία των χάλκινων. Φωτό από την ταράτσα του υπαίθριου καφέ, όπου πήραμε καφέ τύπου ελληνικός σε ποτήρι νερού με τη διαφορά ότι ήταν ευχάριστα αρωματισμένος
Στο καλό εστιατόριο μου έτυχε το καλύτερο πιάτο που πήρα στο Μαρόκο. Μοσχάρι με σάλτσα από δαμάσκηνα, αμύγδαλα και σουσάμι
Το κάθετι είναι χρήσιμο στο Μαρόκο. Οι ίνες από το θάμνο αθάνατο κλώθονται και γίνονται χαλάκια.
Ο χάρτης της Μεδίνας στη Φες
