Tρίτη μέρα και καιρός να αρχίσουμε τις εκδρομές! Από εκείνη την ημέρα, αφεθήκαμε με τους φίλους μας στα έμπιστα χέρια του Wayan, του συμπαθέστατου, ευγενικού και πολύ φτηνού οδηγού μας.
Mε κάποιες δικές μου ενστάσεις, επισκεπτήκαμε το πάρκο με τους ελέφαντες. Ως ενεργή εθελόντρια φιλόζωος, καθόλου δεν μου άρεσε η ιδέα. Ο Αυστραλός αν δεν κάνω λάθος επιχειρηματίας, έχει κάνει τρελή μπίζνα, το εισιτήριο αν θυμάμαι καλά ήταν στα 25? το άτομο, τρελό ποσό για το Μπαλί. Στην είσοδο άπειρες φωτογραφίες από τους διάσημους celebrities που έχουν επισκεπτεί το πάρκο-προσωπικά με κάτι τέτοια ξερνάω. Είχαμε αναμονή 1 ώρα! Ο χώρος υπέροχος, κάναμε βόλτα με ελέφαντες, ήταν γλυκύτατοι. Έπιασα κουβέντα με τον οδηγό του δικού μας ελέφαντα, ήταν από τη Σουμάτρα όπως και όλοι οι ελέφαντες. Μου είπε πως στη Σουμάτρα κοντεύουν να εξαφανιστούν και πως σε αυτό το πάρκο γίνεται προσπάθεια διάσωσης και αναπαραγωγής τους. Τώρα...αλήθεια...ψέμματα...σε διακοπές ήμουν και επέλεξα να τον πιστέψω. Η αλήθεια είναι πως δεν είδα κάτι άσχημα αλλά...ποιος ξέρει.
Φεύγοντας από το πάρκο, επισκεπτήκαμε διάφορα χωριά, το καθένα έχει την "ειδικότητά" του , στο ένα είναι τα ξυλόγλυπτα, σε άλλο βρίσκει κανείς χρυσά κοσμήματα, στο παράλλο γλυπτά από μάρμαρο και ούτω καθεξής. Αν κάποιος θέλει περισσότερες πληροφορίες για τα ονόματα των χωριών , είμαι στη διάθεσή του αν και σχεδόν όλοι οι οδηγοί και οι εκδρομές περιλαμβάνουν επίσκεψη εκεί.
Στη συνέχεια πήγαμε στο ηφαίστειο Kινταμάνι και τη λίμνη Mπατούρ. Οκ, όμορφο τοπίο αλλά δεν θα το πρότεινα, είναι μεγάλη η διαδρομή και θεωρώ ότι μπορεί κανείς να το αφήσει. Εκτός εάν έχει κάποιος τον χρόνο και την όρεξη να κατεβεί στη λίμνη ή να κάνει πεζοπορία στο ηφαίστειο. Εμείς είδαμε απλά τη θέα, μας έκαναν εντύπωση κάποιοι μικροπωλητές που υπήρχαν εκεί, μιλούσαν όλοι μόνο Ισπανικά και σε όψη έμοιαζαν με Περουβιανούς. Κατά τ'άλλα, μικροπωλητές που σε κυνηγούν από πίσω διαρκώς και με πολύ φορτικό τρόπο για να σου πουλήσουν το οτιδήποτε, υπήρχαν παντού και πάντα!
Τελευταία μας στάση αν θυμάμαι καλά ήταν σε μία φυτεία καφέ. Δοκιμάσαμε διάφορες ποικιλίες καφέ και τσαγιού. Στα προσφέρουν δωρεάν ώστε να δελεαστείς να ψωνίσεις. Είχαν και πολλά άλλα προϊόντα, όπως μπαχαρικά, τοπικά ποτά κλπ αλλά μην κάνετε το λάθος να ψωνίσετε από εκεί, τα ίδια προϊόντα τα βρήκαμε στο Ubud σε πολύ πιο χαμηλές τιμές.
Το βράδυ πήγαμε για φαγητό στο φημισμένο Mozaik. Είναι το πιο καλό εστιατόριο του Ubud, από τα πιο φημισμένα γενικά στην Ασία, πολλάκις βραβευμένο σε παγκόσμιους διαγωνισμούς. Δεν θα το συνιστούσα ούτε αυτό. Ο εσωτερικός χώρος όπου είναι lounge και πίνει κανείς ένα ποτό μέχρι να πάει στο τραπέζι του καρα-κιτς (και μόνο εκεί, στον εσωτερικό χώρο επιτρέπεται το κάπνισμα), ο εξωτερικός χώρος σε κήπο, πολύ όμορφος. Το μενού είναι degustation, οι τιμές υψηλές, το ξέραμε. Το φαγητό οκ, έχω φάει πολύ καλύτερο στη ζωή μου και αυτό που μας απογοήτευσε πλήρως ήταν η αντιμετώπιση σε ένα δικό τους λάθος. Στο επιδόρπιο ενός από εμάς, βρέθηκε γυαλί. Οκ, λάθη γίνονται, έχω εργαστεί πολλά χρόνια στον χώρο της εστίασης, αλλά τα λάθη φροντίζουμε να τα διορθώσουμε και να φύγει ο πελάτης ευχαριστημένος, να ξεχάσει την όποια δυσαρέσκειά του. Ο maitre άφαντος, θέλησαν απλά να αντικαταστήσουν το ένα επιδόρπιο. Στη χώρα μας, σε ανάλογο συμβάν, θα έκανε ο maitre και το προσωπικό τούμπες, πολλές φορές γίνεται μεγάλη έκπτωση ενώ άλλες δεν χρεώνεται καν ο λογαριασμός. Εκεί, μετά από πολλή γκρίνια, κουβέντα, πίεση, αξιώθηκαν να μας κάνουν ένα 10% (μόνο στο φαγητό, ποτά κανονικότατα).
Φύγαμε μέσα στα νεύρα. Μόλις ξάπλωσα σε εκείνο το μαγικό κρεβάτι, τα ξέχασα όλα
Mε κάποιες δικές μου ενστάσεις, επισκεπτήκαμε το πάρκο με τους ελέφαντες. Ως ενεργή εθελόντρια φιλόζωος, καθόλου δεν μου άρεσε η ιδέα. Ο Αυστραλός αν δεν κάνω λάθος επιχειρηματίας, έχει κάνει τρελή μπίζνα, το εισιτήριο αν θυμάμαι καλά ήταν στα 25? το άτομο, τρελό ποσό για το Μπαλί. Στην είσοδο άπειρες φωτογραφίες από τους διάσημους celebrities που έχουν επισκεπτεί το πάρκο-προσωπικά με κάτι τέτοια ξερνάω. Είχαμε αναμονή 1 ώρα! Ο χώρος υπέροχος, κάναμε βόλτα με ελέφαντες, ήταν γλυκύτατοι. Έπιασα κουβέντα με τον οδηγό του δικού μας ελέφαντα, ήταν από τη Σουμάτρα όπως και όλοι οι ελέφαντες. Μου είπε πως στη Σουμάτρα κοντεύουν να εξαφανιστούν και πως σε αυτό το πάρκο γίνεται προσπάθεια διάσωσης και αναπαραγωγής τους. Τώρα...αλήθεια...ψέμματα...σε διακοπές ήμουν και επέλεξα να τον πιστέψω. Η αλήθεια είναι πως δεν είδα κάτι άσχημα αλλά...ποιος ξέρει.
Φεύγοντας από το πάρκο, επισκεπτήκαμε διάφορα χωριά, το καθένα έχει την "ειδικότητά" του , στο ένα είναι τα ξυλόγλυπτα, σε άλλο βρίσκει κανείς χρυσά κοσμήματα, στο παράλλο γλυπτά από μάρμαρο και ούτω καθεξής. Αν κάποιος θέλει περισσότερες πληροφορίες για τα ονόματα των χωριών , είμαι στη διάθεσή του αν και σχεδόν όλοι οι οδηγοί και οι εκδρομές περιλαμβάνουν επίσκεψη εκεί.
Στη συνέχεια πήγαμε στο ηφαίστειο Kινταμάνι και τη λίμνη Mπατούρ. Οκ, όμορφο τοπίο αλλά δεν θα το πρότεινα, είναι μεγάλη η διαδρομή και θεωρώ ότι μπορεί κανείς να το αφήσει. Εκτός εάν έχει κάποιος τον χρόνο και την όρεξη να κατεβεί στη λίμνη ή να κάνει πεζοπορία στο ηφαίστειο. Εμείς είδαμε απλά τη θέα, μας έκαναν εντύπωση κάποιοι μικροπωλητές που υπήρχαν εκεί, μιλούσαν όλοι μόνο Ισπανικά και σε όψη έμοιαζαν με Περουβιανούς. Κατά τ'άλλα, μικροπωλητές που σε κυνηγούν από πίσω διαρκώς και με πολύ φορτικό τρόπο για να σου πουλήσουν το οτιδήποτε, υπήρχαν παντού και πάντα!
Τελευταία μας στάση αν θυμάμαι καλά ήταν σε μία φυτεία καφέ. Δοκιμάσαμε διάφορες ποικιλίες καφέ και τσαγιού. Στα προσφέρουν δωρεάν ώστε να δελεαστείς να ψωνίσεις. Είχαν και πολλά άλλα προϊόντα, όπως μπαχαρικά, τοπικά ποτά κλπ αλλά μην κάνετε το λάθος να ψωνίσετε από εκεί, τα ίδια προϊόντα τα βρήκαμε στο Ubud σε πολύ πιο χαμηλές τιμές.
Το βράδυ πήγαμε για φαγητό στο φημισμένο Mozaik. Είναι το πιο καλό εστιατόριο του Ubud, από τα πιο φημισμένα γενικά στην Ασία, πολλάκις βραβευμένο σε παγκόσμιους διαγωνισμούς. Δεν θα το συνιστούσα ούτε αυτό. Ο εσωτερικός χώρος όπου είναι lounge και πίνει κανείς ένα ποτό μέχρι να πάει στο τραπέζι του καρα-κιτς (και μόνο εκεί, στον εσωτερικό χώρο επιτρέπεται το κάπνισμα), ο εξωτερικός χώρος σε κήπο, πολύ όμορφος. Το μενού είναι degustation, οι τιμές υψηλές, το ξέραμε. Το φαγητό οκ, έχω φάει πολύ καλύτερο στη ζωή μου και αυτό που μας απογοήτευσε πλήρως ήταν η αντιμετώπιση σε ένα δικό τους λάθος. Στο επιδόρπιο ενός από εμάς, βρέθηκε γυαλί. Οκ, λάθη γίνονται, έχω εργαστεί πολλά χρόνια στον χώρο της εστίασης, αλλά τα λάθη φροντίζουμε να τα διορθώσουμε και να φύγει ο πελάτης ευχαριστημένος, να ξεχάσει την όποια δυσαρέσκειά του. Ο maitre άφαντος, θέλησαν απλά να αντικαταστήσουν το ένα επιδόρπιο. Στη χώρα μας, σε ανάλογο συμβάν, θα έκανε ο maitre και το προσωπικό τούμπες, πολλές φορές γίνεται μεγάλη έκπτωση ενώ άλλες δεν χρεώνεται καν ο λογαριασμός. Εκεί, μετά από πολλή γκρίνια, κουβέντα, πίεση, αξιώθηκαν να μας κάνουν ένα 10% (μόνο στο φαγητό, ποτά κανονικότατα).
Φύγαμε μέσα στα νεύρα. Μόλις ξάπλωσα σε εκείνο το μαγικό κρεβάτι, τα ξέχασα όλα
Attachments
-
223 KB Προβολές: 277
-
200 KB Προβολές: 290
-
217,1 KB Προβολές: 226