dimosf
Member
- Μηνύματα
- 2.302
- Likes
- 5.885
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΝΟΡΒΗΓΙΑ-ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
Το Βροχερό Ταξί!
Το πρωί αφού παραλάβαμε το αυτοκίνητο, ξεκινήσαμε και ακολουθώντας τον παραλιακό δρόμο μπήκαμε σε λίγο στον αυτοκινητόδρομο (Autopista). Εξαιρετικός δρόμος με «τσουχτερά» διόδια. Η κατεύθυνσή μας βορειοανατολική προς τα Ισπανογαλλικά σύνορα. Περίπου 100 χμ μετά περνάγαμε έξω από την Girona με προορισμό την πόλη Figueres, για να επισκεφτούμε το μουσείο Νταλί (Teatre Museu Dalí).
Η πόλη αυτή είναι η γενέτειρα του καλλιτέχνη και σ’ αυτήν πέθανε το 1989. Εκεί στα 1974 πήρε το πρώην θέατρο της πόλης του 19ου αι. που είχε καταστραφεί στα τέλη του Ισπανικού Εμφυλίου και το μετέτρεψε σε μουσείο όπου σήμερα στεγάζεται μέρος της δουλειάς του μεγαλύτερου, ίσως, εκπρόσωπου του σουρεαλισμού, της αμφιλεγόμενης αυτής μεγαλοφυΐας, που έχει λάτρεις και φανατικούς «εχθρούς» σε όλο τον κόσμο. Το μουσείο αυτό δεν είναι απλά ένα κτίριο που στεγάζει έργα τέχνης, αλλά θεωρείται το μεγαλύτερο έργο σουρεαλιστικής τέχνης στον κόσμο.
Το μουσείο είναι εξαιρετικά εντυπωσιακό ακόμα και απ’ έξω. Κόκκινο κεραμιδί με ένα κυλινδρικό «πύργο» με πολλά τεράστια αυγά στο πάνω μέρος.
Μέσα υπάρχει ένα κυκλικό αίθριο στο οποίο δεσπόζει το έργο «Βροχερό ταξί».
Στο εσωτερικό κυκλικοί διάδρομοι γεμάτοι έργα,
μικρές και μεγάλες αίθουσες με κατασκευές πολύ ιδιόμορφες (αναμενόμενο άλλωστε).
Τι να πει κανείς γι αυτό το μουσείο. Ακόμα κι αν δεν σου αρέσει η τέχνη του Νταλί, δεν μπορείς να μην παραδεχτείς πως τέτοιο μουσείο δεν ξανάδες και ίσως δεν πρόκειται να ξαναδείς (αν και ποτέ μη λες ποτέ…..). Ο Νταλί έκανε και εδώ το «θαύμα» του. Ένα μόνο αρνητικό. Η πολυκοσμία! Χαμός και κυρίως γκρουπ Ρώσων (δυστυχώς αγενέστατοι), Γιαπωνέζοι (πρωτότυπο!!!) και σχολεία. Τα παιδιά, μικρά και μεγάλα, Ισπανοί και ξένοι, έκαναν φοβερή φασαρία, αδιαφορώντας τελείως για τα έργα του Νταλί, ασχολούμενα μόνο να πειράζουν το ένα τ’ άλλο και με τα κινητά τους. Κρίμα!
Κάναμε μια «κατάδυση» στο έργο του μεγάλου καλλιτέχνη για περίπου δύο ώρες και φύγαμε. Η πόλη δεν λέει τίποτα και έτσι δεν είχαμε παρά να ξεκινήσουμε για την επόμενη στάση μας τη μικρή πόλη Besalú. Βέβαια πριν φύγουμε ψωνίσαμε κάτι μικρά δωράκια. Είχε αρχίσει να βρέχει και μέχρι να πάμε στο αυτοκίνητο, γίναμε ολίγον τι μούσκεμα. Όταν είχαμε έρθει έκανε πολύ ζέστη και έτσι είχα αφήσει το μπουφάν στο αυτοκίνητο.
Το πρωί αφού παραλάβαμε το αυτοκίνητο, ξεκινήσαμε και ακολουθώντας τον παραλιακό δρόμο μπήκαμε σε λίγο στον αυτοκινητόδρομο (Autopista). Εξαιρετικός δρόμος με «τσουχτερά» διόδια. Η κατεύθυνσή μας βορειοανατολική προς τα Ισπανογαλλικά σύνορα. Περίπου 100 χμ μετά περνάγαμε έξω από την Girona με προορισμό την πόλη Figueres, για να επισκεφτούμε το μουσείο Νταλί (Teatre Museu Dalí).
Η πόλη αυτή είναι η γενέτειρα του καλλιτέχνη και σ’ αυτήν πέθανε το 1989. Εκεί στα 1974 πήρε το πρώην θέατρο της πόλης του 19ου αι. που είχε καταστραφεί στα τέλη του Ισπανικού Εμφυλίου και το μετέτρεψε σε μουσείο όπου σήμερα στεγάζεται μέρος της δουλειάς του μεγαλύτερου, ίσως, εκπρόσωπου του σουρεαλισμού, της αμφιλεγόμενης αυτής μεγαλοφυΐας, που έχει λάτρεις και φανατικούς «εχθρούς» σε όλο τον κόσμο. Το μουσείο αυτό δεν είναι απλά ένα κτίριο που στεγάζει έργα τέχνης, αλλά θεωρείται το μεγαλύτερο έργο σουρεαλιστικής τέχνης στον κόσμο.
Το μουσείο είναι εξαιρετικά εντυπωσιακό ακόμα και απ’ έξω. Κόκκινο κεραμιδί με ένα κυλινδρικό «πύργο» με πολλά τεράστια αυγά στο πάνω μέρος.
Μέσα υπάρχει ένα κυκλικό αίθριο στο οποίο δεσπόζει το έργο «Βροχερό ταξί».
Στο εσωτερικό κυκλικοί διάδρομοι γεμάτοι έργα,
μικρές και μεγάλες αίθουσες με κατασκευές πολύ ιδιόμορφες (αναμενόμενο άλλωστε).
Τι να πει κανείς γι αυτό το μουσείο. Ακόμα κι αν δεν σου αρέσει η τέχνη του Νταλί, δεν μπορείς να μην παραδεχτείς πως τέτοιο μουσείο δεν ξανάδες και ίσως δεν πρόκειται να ξαναδείς (αν και ποτέ μη λες ποτέ…..). Ο Νταλί έκανε και εδώ το «θαύμα» του. Ένα μόνο αρνητικό. Η πολυκοσμία! Χαμός και κυρίως γκρουπ Ρώσων (δυστυχώς αγενέστατοι), Γιαπωνέζοι (πρωτότυπο!!!) και σχολεία. Τα παιδιά, μικρά και μεγάλα, Ισπανοί και ξένοι, έκαναν φοβερή φασαρία, αδιαφορώντας τελείως για τα έργα του Νταλί, ασχολούμενα μόνο να πειράζουν το ένα τ’ άλλο και με τα κινητά τους. Κρίμα!
Κάναμε μια «κατάδυση» στο έργο του μεγάλου καλλιτέχνη για περίπου δύο ώρες και φύγαμε. Η πόλη δεν λέει τίποτα και έτσι δεν είχαμε παρά να ξεκινήσουμε για την επόμενη στάση μας τη μικρή πόλη Besalú. Βέβαια πριν φύγουμε ψωνίσαμε κάτι μικρά δωράκια. Είχε αρχίσει να βρέχει και μέχρι να πάμε στο αυτοκίνητο, γίναμε ολίγον τι μούσκεμα. Όταν είχαμε έρθει έκανε πολύ ζέστη και έτσι είχα αφήσει το μπουφάν στο αυτοκίνητο.