dimosf
Member
- Μηνύματα
- 2.302
- Likes
- 5.905
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΝΟΡΒΗΓΙΑ-ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
Besalú. Η όμορφη αυτή μεσαιωνική πόλη είναι περίπου 25χμ νοτιοδυτικά της Figueres. Είναι χτισμένη στο σημείο που ενώνονται δύο ποταμοί. Οι Capellada και Fluviá.
Η διαδρομή είναι μέσα από καταπράσινα, ήμερα αγροτικά τοπία. Η βροχή ήταν σχετικά δυνατή αλλά όταν φτάσαμε απλά ψιχάλιζε. Δεν μπορούσαμε να μπούμε με το αυτοκίνητο στο κέντρο της και σταματήσαμε πάνω στον κεντρικό δρόμο. Μιας και η ώρα ήταν περασμένη και εμείς πεινάγαμε, ένα κεμπαμπτζίδικο, ακριβώς απέναντι από εκεί που παρκάραμε, ήταν η λύση. Σαν αποφάγαμε πήραμε την ομπρέλα μας και χωθήκαμε στα πλακόστρωτα. Τι όμορφη που είναι! Είναι γνωστή για τις δύο Ρομανικές εκκλησίες της αλλά και το Εβραϊκό Λουτρό του 13ου αι. Όμως το πιο εντυπωσιακό αξιοθέατο είναι το μεσαιωνικό γεφύρι στον ποταμό Fluviá.

Πήραμε την C. Major που ήταν ο κύριος δρόμος της πόλης κάποτε και σήμερα το πλακόστρωτο που βγάζει

στην κεντρική πλατεία, την Plaça Major ή αλλιώς Plaça de la Libertat,

που έχει γύρω όμορφα πέτρινα κτίρια όπως το Δημαρχείο (Ajuntament).

Πριν φτάσουμε στην πλατεία περάσαμε από τον St. Vicenç,

τη Ρομανική εκκλησία που έχει όμως αρκετές, μεταγενέστερες προσθήκες, όπως το καμπαναριό του 16ου αι.
Όταν φτάσαμε στην πλατεία έβρεχε κανονικά.

Μπήκαμε σε ένα μαγαζί με πολύ καλόγουστα δωράκια, αφ’ ενός για να γλυτώσουμε από τη βροχή, αφ’ ετέρου για να πάρουμε το κατιτίς μας. Εκεί έμαθα και πως θα βρω το μεσαιωνικό γεφύρι. Γυρίσαμε στο αυτοκίνητο ενώ η βροχή είχε δυναμώσει. Με τέτοια βροχή άντε να δεις γεφύρι. Όταν μπήκαμε στο αυτοκίνητο άνοιξαν οι ουρανοί και το νερό έπεφτε με το τουλούμι. Ξεκινήσαμε με κατεύθυνση τη Girona, με σκοπό να τη δούμε λίγο, αν μας το επέτρεπε ο καιρός. Κατεβαίνοντας τον κατηφορικό δρόμο, στην έξοδο της πόλης βλέπω δεξιά το γεφύρι. Αναστροφή στον κυκλικό κόμβο και παρκάρω απέναντι του.
-Που πας τρελέ με τέτοια βροχή;
Χωρίς να ακούσω κατεβαίνω φορώντας το αδιάβροχο, σηκώνω το ένα μέρος του πάνω από τη μηχανή, για να την προφυλάξω,

τραβάω μερικές φωτογραφίες και χώνομαι κάτω από ένα υπόστεγο από όπου φαινόταν ένα μέρος της γέφυρας.

Τι ομορφιά είναι αυτή! Χαλάλι το νερό που «έφαγα» για χάρη της.
Η διαδρομή είναι μέσα από καταπράσινα, ήμερα αγροτικά τοπία. Η βροχή ήταν σχετικά δυνατή αλλά όταν φτάσαμε απλά ψιχάλιζε. Δεν μπορούσαμε να μπούμε με το αυτοκίνητο στο κέντρο της και σταματήσαμε πάνω στον κεντρικό δρόμο. Μιας και η ώρα ήταν περασμένη και εμείς πεινάγαμε, ένα κεμπαμπτζίδικο, ακριβώς απέναντι από εκεί που παρκάραμε, ήταν η λύση. Σαν αποφάγαμε πήραμε την ομπρέλα μας και χωθήκαμε στα πλακόστρωτα. Τι όμορφη που είναι! Είναι γνωστή για τις δύο Ρομανικές εκκλησίες της αλλά και το Εβραϊκό Λουτρό του 13ου αι. Όμως το πιο εντυπωσιακό αξιοθέατο είναι το μεσαιωνικό γεφύρι στον ποταμό Fluviá.

Πήραμε την C. Major που ήταν ο κύριος δρόμος της πόλης κάποτε και σήμερα το πλακόστρωτο που βγάζει

στην κεντρική πλατεία, την Plaça Major ή αλλιώς Plaça de la Libertat,

που έχει γύρω όμορφα πέτρινα κτίρια όπως το Δημαρχείο (Ajuntament).

Πριν φτάσουμε στην πλατεία περάσαμε από τον St. Vicenç,

τη Ρομανική εκκλησία που έχει όμως αρκετές, μεταγενέστερες προσθήκες, όπως το καμπαναριό του 16ου αι.
Όταν φτάσαμε στην πλατεία έβρεχε κανονικά.

Μπήκαμε σε ένα μαγαζί με πολύ καλόγουστα δωράκια, αφ’ ενός για να γλυτώσουμε από τη βροχή, αφ’ ετέρου για να πάρουμε το κατιτίς μας. Εκεί έμαθα και πως θα βρω το μεσαιωνικό γεφύρι. Γυρίσαμε στο αυτοκίνητο ενώ η βροχή είχε δυναμώσει. Με τέτοια βροχή άντε να δεις γεφύρι. Όταν μπήκαμε στο αυτοκίνητο άνοιξαν οι ουρανοί και το νερό έπεφτε με το τουλούμι. Ξεκινήσαμε με κατεύθυνση τη Girona, με σκοπό να τη δούμε λίγο, αν μας το επέτρεπε ο καιρός. Κατεβαίνοντας τον κατηφορικό δρόμο, στην έξοδο της πόλης βλέπω δεξιά το γεφύρι. Αναστροφή στον κυκλικό κόμβο και παρκάρω απέναντι του.
-Που πας τρελέ με τέτοια βροχή;
Χωρίς να ακούσω κατεβαίνω φορώντας το αδιάβροχο, σηκώνω το ένα μέρος του πάνω από τη μηχανή, για να την προφυλάξω,

τραβάω μερικές φωτογραφίες και χώνομαι κάτω από ένα υπόστεγο από όπου φαινόταν ένα μέρος της γέφυρας.

Τι ομορφιά είναι αυτή! Χαλάλι το νερό που «έφαγα» για χάρη της.