Vrasidas Cub
Member
- Μηνύματα
- 74
- Likes
- 370
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Κεφάλαιο 5
- Κεφάλαιο 6
- Κεφάλαιο 7
- Κεφάλαιο 8
- Κεφάλαιο 9
- Κεφάλαιο 10
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Κεφάλαιο 15
- Κεφάλαιο 16
- Κεφάλαιο 17
- Κεφάλαιο 18
- Κεφάλαιο 19
- Κεφάλαιο 20
- Κεφάλαιο 21
- Κεφάλαιο 22
- Κεφάλαιο 23
- Κεφάλαιο 24
- Κεφάλαιο 25
- Κεφάλαιο 26
- Κεφάλαιο 27
- Κεφάλαιο 28
- Κεφάλαιο 29
Μέσα σε τρεις μέρες για ακόμη μια φορά κατάλαβα το πόσο λίγοι είμαστε μπροστά στο μεγαλείο της Φύσης και μέσα στο Σύμπαν. Η Κρήτη μια σταλιά σε έναν τόσο δα πλανήτη. Μια ξέρα μέσα σε μια λιμνοθάλασσα … αλλά ευλογημένη … Κι όμως αυτή την ξέρα θέλεις άπειρες ζωές για να τη γυρίσεις … για να ανακαλύψεις τις κρυμμένες αλλά και τις φανερές της ομορφιές. Και οι φανερές είναι αυτές που δεν διακρίνονται εύκολα … γιατί η αλαζονεία, η ματαιοδοξία, ο θυμός, η μικρότητα της ψυχής που κυριαρχεί στη ζωή μας, πέπλο βαρύ και σκοτεινό ακόμη και στις πιο ηλιόλουστες ημέρες …
Πρόλαβα και έριξα φευγαλέες ματιές σε μέρη που όσο και εάν καθόμουν δύσκολα θα μπορούσα να κατανοήσω … Πέρασα από χωριουδάκια με καφενεία όπως του βίντεο κλιπ με το τραγούδι “Να σταθώ στα πόδια μου” … ήθελα να σταματήσω, να μπω μέσα και να πιώ ένα ποτήρι γνήσιο κρασί … έτσι, στα βουβά … το πολύ ίσως μια “καλημέρα” … Κιότεψα όμως … δεν αισθανόμουν έτοιμος, ούτε άξιος να αντικρίσω βλέμματα που καίνε … κάλπικος ανάμεσα σε γνήσιους …
Πέρασα από φαράγγια άγρια, από αυτά όμως που καλοδέχονται τους ανθρώπους που ψάχνονται και προσπαθούν να κατανοήσουν … από αυτά που ανταμείβουν τον ιδρώτα του περιπατητή με φωνές και αντίλαλους απόκοσμους, φωνές που μόνο η καρδιά μπορεί να ακούσει … Φαράγγια που έχουν τις πόρτες πάντα ανοικτές … Αυτό το έβαλα καλά στο νου μου …
Είδα σχεδόν παντού ηλικιωμένους σε μικρές παρέες να κάθονται στα πεζούλια έξω από τις αυλές τους … να παρακολουθούν όσους περνούσαν από τα μέρη τους και τη ζωή που έσερναν μαζί τους, με ματιές γεμάτες στοχασμό και σοφία … Μια σοφία που όμως δεν γνωρίζουν ότι κατέχουν … μια σοφία που σε αυτά τα μέρη τη θεωρούν αυτονόητη … Μια σοφία που εκφράζεται με στίχους και λύρα … και τσούγκρισμα ποτηριών … Αυτές οι μικρές διάσπαρτες παρέες σε όλο το Νησί ήταν από τις πιο συγκινητικές εικόνες που τάραξαν το μυαλό … Θυμήθηκα παιδικά χρόνια με αντίστοιχες εικόνες, χρόνια ανέμελα και αθώα … Τότε που οι λέξεις προδοσία – εκδίκηση – μίσος ήταν άγνωστες … Οι κατάρες ήταν ακούσματα μόνο σε παραμύθια, από μάγισσες που στο τέλος πλήρωναν χωρίς έλεος τα πεπραγμένα τους … Ο ξενοδόχος όμως ξέρει και τη ζωή να κουμαντάρει και να τη γυρίζει όπως και όταν πρέπει στα δίκαια … Αλλιώς δεν θα υπήρχε ελπίδα και καμία τύχη επιβίωσης αυτού του πλανήτη …
Ανέβηκα βουνά που μέσα στην ερημιά ποτέ δεν αισθάνθηκα μόνος … Βουνά που έχουν ποτιστεί με αίμα για πάθος ελευθερίας, ανεξαρτησίας … βουνά που θέλεις μια και δυό και τρεις ζωές να τα περπατήσεις όπως τους αξίζει … Άφησα όμως εκκρεμότητες … μονοπάτια χωμάτινα που η ταπεινή πάπια έκανε πίσω … Χωμάτινα μονοπάτια που όπου και αν οδηγούν είναι σίγουρα καλά …
Οδήγησα στη βροχή ανάμεσα σε καταπληκτικά τοπία … Τι συγκλονιστικό να οδηγάς και ταυτόχρονα να ξεπλένεις ενοχές … Ενοχές με ύπουλη τέχνη ριζωμένες στα βαθειά, ενοχές που κατασκευάστηκαν για να εξυπηρετούν σκοπούς άλλων ανθρώπων … σκοπούς όχι πάντα καλοπροαίρετους …
Είδα ότι έχω πολύ περισσότερα από ότι χρειάζομαι … και κατάλαβα ότι στην ουσία δεν έχω αυτά που πράγματι χρειάζομαι … Αυτά τα λίγα που αρκούνται σε μια καλή κουβέντα και ένα χάδι στα μαλλιά …
Κατάλαβα πως όταν όλα καταρρέουν γύρω σου, αυτό είναι λύτρωση … απλά τα πάντα έρχονται στη θέση τους, εκεί που έπρεπε να ήταν απαρχής … Πίσω από τα σύννεφα ο ήλιος θα λάμπει πάντα … και ο ήλιος είναι απείρως δυνατότερος από τις πρόσκαιρες συννεφιές, που ποτέ δεν είναι μόνιμες, που και αυτές καλώς υπάρχουν …
Είδα και οδήγησα ανάμεσα σε τεράστιους ελαιώνες … μια απέραντη θάλασσα από πράσινο της ελιάς. Ο μεγαλύτερος ίσως θησαυρός του Νησιού … Περιποιημένα κτήματα από νοικοκυραίους που σέβονται παραδόσεις και μοχθούν για αξιοπρέπεια … Πώς να μην σεβαστείς αυτόν το λαό και τον τόπο του …
Μπήκα σε μοναστήρια που τα μάτια βούρκωσαν πριν ακόμα διαβώ το προαύλιο … Ένιωσα την ανατριχίλα της Πίστης τόσο σε Θεό όσο και σε ανθρώπους … ακόμα και όταν η προδοσία και η αχαριστία κυλά στο αίμα τους … Αρκεί να κατανοήσεις τους λόγους που εξυπηρετούν και από που προέρχονται αυτά τα απάνθρωπα χαρακτηριστικά ... Με βαθιά την πεποίθηση όμως ότι κανείς δεν γεννιέται κακός και σκατόψυχος άνθρωπος ... Ακόμα και σε αυτή την κατρακύλα, η Δύναμη πάντα δίνει χρόνο και ευκαιρίες για αναθεωρήσεις ζωής και επανορθώσεις ...
Πρόλαβα και έριξα φευγαλέες ματιές σε μέρη που όσο και εάν καθόμουν δύσκολα θα μπορούσα να κατανοήσω … Πέρασα από χωριουδάκια με καφενεία όπως του βίντεο κλιπ με το τραγούδι “Να σταθώ στα πόδια μου” … ήθελα να σταματήσω, να μπω μέσα και να πιώ ένα ποτήρι γνήσιο κρασί … έτσι, στα βουβά … το πολύ ίσως μια “καλημέρα” … Κιότεψα όμως … δεν αισθανόμουν έτοιμος, ούτε άξιος να αντικρίσω βλέμματα που καίνε … κάλπικος ανάμεσα σε γνήσιους …
Πέρασα από φαράγγια άγρια, από αυτά όμως που καλοδέχονται τους ανθρώπους που ψάχνονται και προσπαθούν να κατανοήσουν … από αυτά που ανταμείβουν τον ιδρώτα του περιπατητή με φωνές και αντίλαλους απόκοσμους, φωνές που μόνο η καρδιά μπορεί να ακούσει … Φαράγγια που έχουν τις πόρτες πάντα ανοικτές … Αυτό το έβαλα καλά στο νου μου …
Είδα σχεδόν παντού ηλικιωμένους σε μικρές παρέες να κάθονται στα πεζούλια έξω από τις αυλές τους … να παρακολουθούν όσους περνούσαν από τα μέρη τους και τη ζωή που έσερναν μαζί τους, με ματιές γεμάτες στοχασμό και σοφία … Μια σοφία που όμως δεν γνωρίζουν ότι κατέχουν … μια σοφία που σε αυτά τα μέρη τη θεωρούν αυτονόητη … Μια σοφία που εκφράζεται με στίχους και λύρα … και τσούγκρισμα ποτηριών … Αυτές οι μικρές διάσπαρτες παρέες σε όλο το Νησί ήταν από τις πιο συγκινητικές εικόνες που τάραξαν το μυαλό … Θυμήθηκα παιδικά χρόνια με αντίστοιχες εικόνες, χρόνια ανέμελα και αθώα … Τότε που οι λέξεις προδοσία – εκδίκηση – μίσος ήταν άγνωστες … Οι κατάρες ήταν ακούσματα μόνο σε παραμύθια, από μάγισσες που στο τέλος πλήρωναν χωρίς έλεος τα πεπραγμένα τους … Ο ξενοδόχος όμως ξέρει και τη ζωή να κουμαντάρει και να τη γυρίζει όπως και όταν πρέπει στα δίκαια … Αλλιώς δεν θα υπήρχε ελπίδα και καμία τύχη επιβίωσης αυτού του πλανήτη …
Ανέβηκα βουνά που μέσα στην ερημιά ποτέ δεν αισθάνθηκα μόνος … Βουνά που έχουν ποτιστεί με αίμα για πάθος ελευθερίας, ανεξαρτησίας … βουνά που θέλεις μια και δυό και τρεις ζωές να τα περπατήσεις όπως τους αξίζει … Άφησα όμως εκκρεμότητες … μονοπάτια χωμάτινα που η ταπεινή πάπια έκανε πίσω … Χωμάτινα μονοπάτια που όπου και αν οδηγούν είναι σίγουρα καλά …
Οδήγησα στη βροχή ανάμεσα σε καταπληκτικά τοπία … Τι συγκλονιστικό να οδηγάς και ταυτόχρονα να ξεπλένεις ενοχές … Ενοχές με ύπουλη τέχνη ριζωμένες στα βαθειά, ενοχές που κατασκευάστηκαν για να εξυπηρετούν σκοπούς άλλων ανθρώπων … σκοπούς όχι πάντα καλοπροαίρετους …
Είδα ότι έχω πολύ περισσότερα από ότι χρειάζομαι … και κατάλαβα ότι στην ουσία δεν έχω αυτά που πράγματι χρειάζομαι … Αυτά τα λίγα που αρκούνται σε μια καλή κουβέντα και ένα χάδι στα μαλλιά …
Κατάλαβα πως όταν όλα καταρρέουν γύρω σου, αυτό είναι λύτρωση … απλά τα πάντα έρχονται στη θέση τους, εκεί που έπρεπε να ήταν απαρχής … Πίσω από τα σύννεφα ο ήλιος θα λάμπει πάντα … και ο ήλιος είναι απείρως δυνατότερος από τις πρόσκαιρες συννεφιές, που ποτέ δεν είναι μόνιμες, που και αυτές καλώς υπάρχουν …
Είδα και οδήγησα ανάμεσα σε τεράστιους ελαιώνες … μια απέραντη θάλασσα από πράσινο της ελιάς. Ο μεγαλύτερος ίσως θησαυρός του Νησιού … Περιποιημένα κτήματα από νοικοκυραίους που σέβονται παραδόσεις και μοχθούν για αξιοπρέπεια … Πώς να μην σεβαστείς αυτόν το λαό και τον τόπο του …
Μπήκα σε μοναστήρια που τα μάτια βούρκωσαν πριν ακόμα διαβώ το προαύλιο … Ένιωσα την ανατριχίλα της Πίστης τόσο σε Θεό όσο και σε ανθρώπους … ακόμα και όταν η προδοσία και η αχαριστία κυλά στο αίμα τους … Αρκεί να κατανοήσεις τους λόγους που εξυπηρετούν και από που προέρχονται αυτά τα απάνθρωπα χαρακτηριστικά ... Με βαθιά την πεποίθηση όμως ότι κανείς δεν γεννιέται κακός και σκατόψυχος άνθρωπος ... Ακόμα και σε αυτή την κατρακύλα, η Δύναμη πάντα δίνει χρόνο και ευκαιρίες για αναθεωρήσεις ζωής και επανορθώσεις ...