kalspiros
Member
- Μηνύματα
- 2.554
- Likes
- 3.986
- Επόμενο Ταξίδι
- remaining UK
- Ταξίδι-Όνειρο
- yeah, whatever...
Καινούριο κεφάλαιο, να μην μιλήσουμε λίγο και για το φλέγον (κυριολεκτικά και σημασιολογικά) θέμα της θερμοκρασίας? Πως έμπλεξε ένας πολέμιος της ζέστης να κόβει μεταπτυχιακά για το κάθε είδος ζέστη ανά τον κόσμο είναι ανιχνεύσιμο. Το ποιον πρέπει να καταραστώ δεν έχω βρει ακόμα αλλά το δουλεύω. Όπως σημειώσανε (παραληρούσανε στην ουσία) αγαπητές συμφορουμίτισσες, η ζέστη θα είναι αφόρητη. Οκτώβρης μήνας και η ζέστη ΔΕΝ είναι αφόρητη. Μετά τα πρώτα μέτρα όμως (από τα περίπου 6.000 συνολικά τούτης της νύχτας), ζωηρές και χαρούμενες σταγόνες ιδρώτα κατρακυλούν από όλο μου το σώμα. Και αυτή είναι η μόνη ένδειξη γιατί κατά τ’ άλλα δεν νοιώθεις δυσφορία τούτη την βραδιά. Κι όμως είμαι έρμαιο του ιδρώτα μου που με κάνει να μοιάζω με μουσκεμένη γάτα. Σε τούτες τις χώρες λοιπόν, οφείλουμε με τα ρούχα μας να περιορίζουμε τις τριβές. Ή φοράμε κελεμπίες (jamais) ή περπατάμε σαν το ξύλινο στρατιωτάκι ή αρπάζουμε δυο τρία συγκάματα. Επιλέγω το 2 και συνεχίζω.
Κατεύθυνση προς την θάλασσα, προς το Financial Harbor.
Τρεις άκρως εντυπωσιακοί ουρανοξύστες δεσπόζουν το βλέμμα. Αρχιτεκτονική ευφυΐα. Λυτές αλλά πρωτότυπες γραμμές φωτισμένες από συστοιχίες led που αλλάζουν μόνιμα χρώματα. Λίγο πιο πίσω τρεις ακόμα πύργοι κατασκευάζονται. Πλησιάζω όμως για να ανακαλύψω το πραγματικό πνεύμα τούτης της ευμάρειας. Αν και υπάρχουν τελειωμένα κτίρια, η γύρω περιοχή είναι άσχημη, με λόφους άμμου, σκοτεινούς βρώμικους δρόμους με μίζερα παρτέρια. Μάλλον αυτή είναι και λειτουργία του Κόλπου. Larger than life κτίρια εκθαμβωτικά στον στενό χώρο του κτιρίου. Τα κοινωφελή έργα είναι ελάσσονος σημασίας. Αυτό που παίζει ρόλο είναι το θαύμα των κτιρίων, η πολυτέλεια, η επιφάνεια. Ό,τι βρίσκεται έξω από εδώ ανήκει σε όλους και εκείνοι οι «όλοι» δεν αξίζουν μία. Παρά μόνο τα κτίρια, ταμπουρωμένα πίσω από την εστέτ εικόνα. Τούτο είναι πιο έντονα αποτυπωμένο στην περιοχή απέναντι από το ιδιαίτερο World Trade Center (WTC) του Μπαχρέιν.
Περπατάς σε πεπαλαιωμένα, παραμελημένα πάρκα όπου πολλά τμήματά τους έχουν σκεπαστεί με την άμμο της ερήμου και απέναντί σου έχει το WTC, ένα ζεύγος ουρανοξυστών που ενώνονται μεταξύ τους με τρεις ανεμογεννήτριες, λαμπερό και φαντασμαγορικό.
Η Government avenue είναι παράλληλος της παραλιακής King Faisal. Την διαλέγω για την επιστροφή στο Friday Mosque αλλά και την προσέγγιση στο αληθινό κέντρο της πόλης, το Bab Al Bahrain.
Η ώρα είναι 21:30 και οι οικοδομές δουλεύουν ακόμα (τι αντοχές έχουν τούτοι οι άνθρωποι να χτίζουν σπίτια τον Ιούλιο με τα πενηντάρια που χτυπάει ο υδράργυρος?).
Σε όλη την διαδρομή, οι πεζοί είναι ελάχιστοι όπως και οι κελεμπίες. Τα αυτοκίνητα είναι μπόλικα τα οποία, κόντρα στο τι περίμενα, δεν είναι όλα τους υπερπολυτελή μεγαθήρια. Έξω από το Bab Al Bahrain βρίσκεται ένα σιντριβάνι. Γύρω του κάθονται παρέες ντόπιων και Ινδών. Το Bab Al είναι ένα λευκό κτίριο σε τοπική αρχιτεκτονική. Μπαίνω από την κεντρική πύλη, ο κεντρικός διάδρομος είναι καλυμμένος με πανιά για να δημιουργεί σκιά αλλά στην ουσία ο χώρος είναι ανοιχτός από παντού.
Αν δεν ερχόντουσαν δροσερές ριπές από κλιματιστικά από άγνωστες κατευθύνσεις, η κατάσταση εδώ πέρα θα ήταν αφόρητη και ειδικά τις ημέρες. Τα μαγαζιά είναι όλα ίδια και όμορφα. Μια πρωινή επίσκεψη πιστεύω θα αξίζει. Κοιτάω πίσω μου όπου οι ουρανοξύστες φωτοβολούν και μετά μπροστά μου. Το θέαμα παραπέμπει άμεσα στην Ευριπίδους. Μπρος κούκλα, πίσω πανούκλα.
Κατεύθυνση προς την θάλασσα, προς το Financial Harbor.
Τρεις άκρως εντυπωσιακοί ουρανοξύστες δεσπόζουν το βλέμμα. Αρχιτεκτονική ευφυΐα. Λυτές αλλά πρωτότυπες γραμμές φωτισμένες από συστοιχίες led που αλλάζουν μόνιμα χρώματα. Λίγο πιο πίσω τρεις ακόμα πύργοι κατασκευάζονται. Πλησιάζω όμως για να ανακαλύψω το πραγματικό πνεύμα τούτης της ευμάρειας. Αν και υπάρχουν τελειωμένα κτίρια, η γύρω περιοχή είναι άσχημη, με λόφους άμμου, σκοτεινούς βρώμικους δρόμους με μίζερα παρτέρια. Μάλλον αυτή είναι και λειτουργία του Κόλπου. Larger than life κτίρια εκθαμβωτικά στον στενό χώρο του κτιρίου. Τα κοινωφελή έργα είναι ελάσσονος σημασίας. Αυτό που παίζει ρόλο είναι το θαύμα των κτιρίων, η πολυτέλεια, η επιφάνεια. Ό,τι βρίσκεται έξω από εδώ ανήκει σε όλους και εκείνοι οι «όλοι» δεν αξίζουν μία. Παρά μόνο τα κτίρια, ταμπουρωμένα πίσω από την εστέτ εικόνα. Τούτο είναι πιο έντονα αποτυπωμένο στην περιοχή απέναντι από το ιδιαίτερο World Trade Center (WTC) του Μπαχρέιν.
Περπατάς σε πεπαλαιωμένα, παραμελημένα πάρκα όπου πολλά τμήματά τους έχουν σκεπαστεί με την άμμο της ερήμου και απέναντί σου έχει το WTC, ένα ζεύγος ουρανοξυστών που ενώνονται μεταξύ τους με τρεις ανεμογεννήτριες, λαμπερό και φαντασμαγορικό.
Η Government avenue είναι παράλληλος της παραλιακής King Faisal. Την διαλέγω για την επιστροφή στο Friday Mosque αλλά και την προσέγγιση στο αληθινό κέντρο της πόλης, το Bab Al Bahrain.
Η ώρα είναι 21:30 και οι οικοδομές δουλεύουν ακόμα (τι αντοχές έχουν τούτοι οι άνθρωποι να χτίζουν σπίτια τον Ιούλιο με τα πενηντάρια που χτυπάει ο υδράργυρος?).
Σε όλη την διαδρομή, οι πεζοί είναι ελάχιστοι όπως και οι κελεμπίες. Τα αυτοκίνητα είναι μπόλικα τα οποία, κόντρα στο τι περίμενα, δεν είναι όλα τους υπερπολυτελή μεγαθήρια. Έξω από το Bab Al Bahrain βρίσκεται ένα σιντριβάνι. Γύρω του κάθονται παρέες ντόπιων και Ινδών. Το Bab Al είναι ένα λευκό κτίριο σε τοπική αρχιτεκτονική. Μπαίνω από την κεντρική πύλη, ο κεντρικός διάδρομος είναι καλυμμένος με πανιά για να δημιουργεί σκιά αλλά στην ουσία ο χώρος είναι ανοιχτός από παντού.
Αν δεν ερχόντουσαν δροσερές ριπές από κλιματιστικά από άγνωστες κατευθύνσεις, η κατάσταση εδώ πέρα θα ήταν αφόρητη και ειδικά τις ημέρες. Τα μαγαζιά είναι όλα ίδια και όμορφα. Μια πρωινή επίσκεψη πιστεύω θα αξίζει. Κοιτάω πίσω μου όπου οι ουρανοξύστες φωτοβολούν και μετά μπροστά μου. Το θέαμα παραπέμπει άμεσα στην Ευριπίδους. Μπρος κούκλα, πίσω πανούκλα.
Attachments
Last edited by a moderator:
