kalspiros
Member
- Μηνύματα
- 2.554
- Likes
- 3.986
- Επόμενο Ταξίδι
- remaining UK
- Ταξίδι-Όνειρο
- yeah, whatever...
Το μόνο που θυμάμαι από το αεροδρόμιο του Κατάρ ήταν η απορία για τον λόγο κατασκευής του καινούριου καθώς τούτο εδώ είναι αξιοπρεπέστατο. Ας είναι, έξω με περιμένει ο Ahmed ο οποίος θα με πάει στο καράβι, ο χώρος παραμονής μου για τις προσεχείς 5 ημέρες. Φτάνουμε στην αρχή του νούμερο 1 αξιοθέατου της Ντόχα, την Al Corniche,
ο δρόμος δηλαδή του παραλιακού μετώπου. Από εκεί παίρνουμε την λάντζα. Το καράβι πηγαινοερχόταν κοντά στα παράλια άρα θέα προς την πόλη υπήρχε μόνο όταν το επέτρεπε η άθλια ατμόσφαιρα της ερήμου. Στην ουσία το μόνο που σου μένει εκτός από την πνιχτή ζέστη ήταν η αίσθηση ότι ο ήλιος βρίσκεται παντού. Με τούτη την ατμόσφαιρα, όλα φαντάζουν άσπρα και λουσμένα με ένα εκτυφλωτικό φως. Βρίσκεσαι μόνιμα μέσα σε μια φωτογραφία καμένη από την πολύ έκθεση. Τις επόμενες 3 ημέρες, μόνο αυτό. Την τέταρτη μέρα απομακρυνόμαστε από την παλιά πόλη, την περιοχή του souq, του μνημείου του μαργαριταριού, του ισλαμικού μουσείου και του λιμανιού και πλησιάζουμε την Al Corniche για την οποία όλοι μιλάνε και είναι περήφανοι στο Κατάρ. Την περιοχή των ουρανοξυστών. Κάθε βράδυ τους χάζευα από το κατάστρωμα, τούτη την φορά όμως ήταν δίπλα μας. Όλη η ζωή στον δρόμο καταγραφόταν ξεκάθαρα από αυτή την απόσταση και ακόμα και ο πιτσιρικάς ευρυγώνιός μου κωλυόταν στο να συμπεριλάβει ολόκληρα κτίρια. Όπως ανέφερα και παραπάνω, η θέα είναι εκπληκτική, τα κτίρια πανέμορφα, οι συστοιχίες led πολλές φορές πέρα από τα όρια του κιτς αλλά και πάλι eye-popping. Δυο Έλληνες και ένας Ιταλός στην πλώρη του καραβιού δεν μπορούσαμε να πάρουμε τα μάτια μας από τα παιχνιδίσματα και τις εκπλήξεις που επιφύλασσαν οι φωτισμοί των κτιρίων.
Φτάνουμε στην τελευταία μέρα. Κατεβαίνω στο κατάστρωμα και εντελώς τυχαίως παίρνει το μάτι μου τον Ahmed που ετοιμαζόταν για ψώνια στην πόλη. Αύριο πρωί φεύγω άρα δεν παραλείπω να αδράξω την ευκαιρία για να βγω μαζί του. Κατά την πορεία με την λάντζα με ενημερώνει ότι πρέπει να πάμε στο παλιό κέντρο, στην κεντρική λαχαναγορά και στο καινούριο κέντρο….. όπως καταλαβαίνετε μετά βίας κατάφερα να συγκρατήσω τον ενθουσιασμό καθώς εγώ: «έρχομαι μαζί σας για να σας βοηθήσω και να αντιληφθώ επαρκώς τον τρόπο λειτουργίας του καραβιού» Τρελά φούμαρα δηλαδή!
Προσγιάλωση στο μνημείο του μαργαριταριού
και από εκεί ατέρμονοι κύκλοι γύρω από το souq αλλά δυστυχώς καμία εν τω έσω επισκόπηση. Κρίμα. Το Waqif souq πρέπει να είναι θαυμάσιο. Παραδοσιακά κτίρια το ζώνουν, με εμφανή κορμούς δέντρων για δοκάρια στις πλάκες και με όμορφα μπαλκόνια ενώ ακόμα και τα κλιματιστικά βρίσκονται κρυμμένα σε καλαίσθητα καλύμματα. Τα στενά που οδηγούν εντός δεν πρέπει να έχουν αλλάξει εδώ και πολλά χρόνια. Μην παραλείψετε λοιπόν να το επισκεφτείτε. Στην συνέχεια κατευθυνόμαστε προς λαχαναγορά (μια ιδιαίτερη εμπειρία!) και κατόπιν, βόλτα στο νέο κέντρο.. Προσεχώς ντε!
ο δρόμος δηλαδή του παραλιακού μετώπου. Από εκεί παίρνουμε την λάντζα. Το καράβι πηγαινοερχόταν κοντά στα παράλια άρα θέα προς την πόλη υπήρχε μόνο όταν το επέτρεπε η άθλια ατμόσφαιρα της ερήμου. Στην ουσία το μόνο που σου μένει εκτός από την πνιχτή ζέστη ήταν η αίσθηση ότι ο ήλιος βρίσκεται παντού. Με τούτη την ατμόσφαιρα, όλα φαντάζουν άσπρα και λουσμένα με ένα εκτυφλωτικό φως. Βρίσκεσαι μόνιμα μέσα σε μια φωτογραφία καμένη από την πολύ έκθεση. Τις επόμενες 3 ημέρες, μόνο αυτό. Την τέταρτη μέρα απομακρυνόμαστε από την παλιά πόλη, την περιοχή του souq, του μνημείου του μαργαριταριού, του ισλαμικού μουσείου και του λιμανιού και πλησιάζουμε την Al Corniche για την οποία όλοι μιλάνε και είναι περήφανοι στο Κατάρ. Την περιοχή των ουρανοξυστών. Κάθε βράδυ τους χάζευα από το κατάστρωμα, τούτη την φορά όμως ήταν δίπλα μας. Όλη η ζωή στον δρόμο καταγραφόταν ξεκάθαρα από αυτή την απόσταση και ακόμα και ο πιτσιρικάς ευρυγώνιός μου κωλυόταν στο να συμπεριλάβει ολόκληρα κτίρια. Όπως ανέφερα και παραπάνω, η θέα είναι εκπληκτική, τα κτίρια πανέμορφα, οι συστοιχίες led πολλές φορές πέρα από τα όρια του κιτς αλλά και πάλι eye-popping. Δυο Έλληνες και ένας Ιταλός στην πλώρη του καραβιού δεν μπορούσαμε να πάρουμε τα μάτια μας από τα παιχνιδίσματα και τις εκπλήξεις που επιφύλασσαν οι φωτισμοί των κτιρίων.
Φτάνουμε στην τελευταία μέρα. Κατεβαίνω στο κατάστρωμα και εντελώς τυχαίως παίρνει το μάτι μου τον Ahmed που ετοιμαζόταν για ψώνια στην πόλη. Αύριο πρωί φεύγω άρα δεν παραλείπω να αδράξω την ευκαιρία για να βγω μαζί του. Κατά την πορεία με την λάντζα με ενημερώνει ότι πρέπει να πάμε στο παλιό κέντρο, στην κεντρική λαχαναγορά και στο καινούριο κέντρο….. όπως καταλαβαίνετε μετά βίας κατάφερα να συγκρατήσω τον ενθουσιασμό καθώς εγώ: «έρχομαι μαζί σας για να σας βοηθήσω και να αντιληφθώ επαρκώς τον τρόπο λειτουργίας του καραβιού» Τρελά φούμαρα δηλαδή!
Προσγιάλωση στο μνημείο του μαργαριταριού
και από εκεί ατέρμονοι κύκλοι γύρω από το souq αλλά δυστυχώς καμία εν τω έσω επισκόπηση. Κρίμα. Το Waqif souq πρέπει να είναι θαυμάσιο. Παραδοσιακά κτίρια το ζώνουν, με εμφανή κορμούς δέντρων για δοκάρια στις πλάκες και με όμορφα μπαλκόνια ενώ ακόμα και τα κλιματιστικά βρίσκονται κρυμμένα σε καλαίσθητα καλύμματα. Τα στενά που οδηγούν εντός δεν πρέπει να έχουν αλλάξει εδώ και πολλά χρόνια. Μην παραλείψετε λοιπόν να το επισκεφτείτε. Στην συνέχεια κατευθυνόμαστε προς λαχαναγορά (μια ιδιαίτερη εμπειρία!) και κατόπιν, βόλτα στο νέο κέντρο.. Προσεχώς ντε!
Attachments
Last edited by a moderator:
