Καμπότζη Λάος Ταϊλάνδη «Holiday in Cambodia» κι άλλες ιστορίες από την Ινδοκίνα

[thanos75]

Τα «πλωτά» χωριά της Καμπότζης



Η περασμένη νύχτα ήταν έντονη, η κούραση μεγάλη μετά από ένα τέτοιο ταξίδι και η πορεία προδιαγεγραμμένη. Ξεκουραστήκαμε αρκετά μιας και δεν υπήρχε λόγος να ξεκινήσουμε και να ξυπνήσουμε πολύ πρωί, ήπιαμε τους καφέδες μας, συντονιστήκαμε κι ετοιμαστήκαμε για την πρώτη από τις δραστηριότητες που είχαμε κλείσει.

Το μικρό λεωφορείο ήταν στην ώρα του νωρίς το μεσημέρι στο ξενοδοχείο για να μας παραλάβει, ξεκινώντας αρχικά τη διαδρομή του εντός Siem Reap με κατεύθυνση το αεροδρόμιο. Σε κάποια φάση έστριψε στη μέση του πουθενά, περνώντας από μια στενή γέφυρα με τη συνέχεια να διεξάγεται σε χωματόδρομο -ή υπό κατασκευή δρόμο αν προτιμάτε- κάνοντας την πρώτη στάση δροσιάς κανένα 40λεπτο μετά.

View attachment 498939 View attachment 498940

*Η εκδρομή/δραστηριότητα κλείστηκε μέσω της πλατφόρμας get your guide σε κόστος 19€ κατ’ άτομο και συμπεριλαμβάνει όσα θα δείτε σε αυτό και το επόμενο κεφάλαιο εκτός φαγητών και ποτών, με λίγα λόγια μεταφορές και ξεναγήσεις.

Η στάση ήταν περισσότερο για να συντονιστούμε με τον ξεναγό μας που έφερε το όνομα Τομ, κατόπιν «βαφτίσεως» του από έναν Αυστραλό που τον βοήθησε να μάθει Αγγλικά όπως μας εξήγησε. Με υπερηφάνεια μας ανακοίνωσε την καταγωγή του από τα συγκεκριμένα χωριά που είχε την χαρά να μας δείξει τις επόμενες ώρες. Μπορεί να ήμασταν σχετικά ενήμεροι για το τι επρόκειτο να δούμε, ωστόσο η πραγματικότητα ήταν πολύ πιο εντυπωσιακή και διαφορετική, κάτι που καταλάβαινες από τη διαδρομή ακόμα και τις πρώτες κιόλας στιγμές, αντικρύζοντας κυρίως κυβερνητικά κτήρια (αδόκιμος ο όρος) όπως της αστυνομίας και του νοσοκομείου:

View attachment 498969

Το λεωφορείο επιτέλους σταμάτησε λίγο μετά την είσοδο του στο χωριό «Kampong Phluk» όπου και θα λάμβανε χώρα το κυρίως μέρος της περιήγησης, με τις πρώτες εικόνες να είναι κιόλας αποστομωτικές, παίρνοντας μια ισχυρή δόση του μεγαλείου αυτών εδώ των ανθρώπων και της χώρας:

View attachment 498941
(Το «κάπνισμα» των ψαριών)
View attachment 498942

Πρακτικά μιλάμε για χωριό του οποίου τα οικήματα είναι χτισμένα πάνω σε ξύλινους πασσάλους ή καλύτερα δοκάρια λόγω του νερού, αν κι εμείς θα το βλέπαμε σε μια διαφορετική του εκδοχή καθώς βρισκόμασταν στην ξηρή περίοδο:

View attachment 498944 View attachment 498943

Δε ξέρω τι να πω και τι να πρωτογράψω, δε ξέρω πώς να μεταφέρω αυτό το έντονο συναίσθημα εντυπωσιασμού που ένιωθα από τις πρώτες κιόλας στιγμές, λες και ήμουν συμμετέχων σε κάποιο ντοκιμαντέρ απ’ αυτά που βλέπεις και αντιλαμβάνεσαι ότι είναι τόσο μακρινά από τη δική σου πραγματικότητα. Τα κλικ της φωτογραφικής μηχανής ήταν αλλεπάλληλα όπως είναι λογικό:

View attachment 498945
View attachment 498946

Ο Τομ μας πληροφόρησε πως αυτό που γίνεται με την επίσκεψη μας είναι πάρα πολύ σημαντικό, καθώς τα εισοδήματα πλέον των ντόπιων βασίζονται κατά κύριο λόγο (έως κι 70%) στον τουρισμό και λιγότερο στην αλιεία ή σε άλλες δραστηριότητες:

View attachment 498947

Το νερό ήταν σαφώς λιγότερο την εποχή της δικής μας άνοιξης με τη βροχερή σεζόν να ξεκινάει γύρω στον Ιούνιο όπως πληροφορηθήκαμε. Σε κάθε περίπτωση είναι αδιανόητο να φανταστείς πως τα μονοπάτια και οι δρόμοι που περπατάς σε λίγους μήνες δε θα υπάρχουν, με τις πλημμύρες να καλύπτουν αρκετά μέτρα ύψους, σίγουρα κοντά στα πέντε όπως αντιλαμβάνεται κάποιος βλέποντας τα σπίτια:

View attachment 498948 View attachment 498949

Το κάτω μέρος που είναι επιπλέον ενισχυμένο για λόγους στατικότητας, στα περισσότερα σπίτια χρησιμοποιείται ως αποθηκευτικός χώρος ή σε κάποια άλλα και κάτι περισσότερο, μέχρι βέβαια να ξεκινήσουν οι πρώτες βροχές:

View attachment 498950 View attachment 498951

Βλέπαμε από τη μία τα παιδάκια (εκπαιδευμένα όλα απέναντι στους τουρίστες) να παίζουν αμέριμνα κι από την άλλη τα βίντεο που μας έδειχνε ο Τομ στο κινητό του κάνοντας τις ίδιες διαδρομές στη βροχερή περίοδο με βάρκα, μη μπορώντας να κατανοήσουμε ότι πρόκειται για το ίδιο μέρος!

View attachment 498952

• Εδώ είναι το σπίτι του φίλου μου του ΧΧΧ, θέλετε να ανεβούμε; Αρκεί βέβαια να βγάλετε τα παπούτσια σας.
• Και το ρωτάς; Που θα ξαναβρούμε τέτοια ευκαιρία!

View attachment 498953

Κι ανεβήκαμε, με την αίσθηση να είναι πολύ περίεργη και το μικρό κούνημα να δίνει αρχικά την εντύπωση ότι βρίσκεσαι σε πλωτό μέσο. Ίσως η επίσκεψη αυτή να μην ήταν και τόσο αυθόρμητη, αλλά δεν έχει και σημασία τώρα που το σκέφτομαι.
Είδαμε το εσωτερικό αυτού του ιδιαίτερου σπιτιού, το σαλόνι και το υπνοδωμάτιο του,

View attachment 498954 View attachment 498955

την κουζίνα και την «βεράντα» του με την καταπληκτική θέα,

View attachment 498956 View attachment 498957

αλλά και το ντους σε συνδυασμό με τον απόπατο. Φαντάζομαι αλλά δε θέλω να ξέρω που καταλήγουν όλα, μιας και δε νομίζω να υπάρχει αποχέτευση στο χωριό. Ο Τομ μια φορά δήλωνε ευθαρσώς ότι «με αυτό το νερό μεγαλώσαμε όλοι, βλέπετε να έχουμε πάθει κάτι;»

View attachment 498958

Τα παιδάκια του ιδιοκτήτη βρήκαν την ευκαιρία με τους χαζούς τουρίστες να εξασκήσουν τα Αγγλικά τους κάνοντας μας απλές ερωτήσεις, Αγγλικά τα οποία είναι στα πλαίσια δωρεάν εκμάθησης απ’ ότι είχαμε ενημερωθεί με απώτερο σκοπό να τους δοθεί ένα καλύτερο μέλλον, δουλεύοντας είτε στο κοντινό Siem Reap είτε στη μακρινή Ταιλάνδη…

• Τα παιδιά πουλάνε και κρύες μπύρες άμα θέλετε, είπε ο Τομ κοιτώντας με νόημα εμένα και το Νίκο λες και είχαμε δώσει κάποιο δικαίωμα..
• Αφού είναι έτσι ευχαρίστως, δε θα πούμε όχι, θα βγούμε και μια αναμνηστική μιας και το προτείνεις

View attachment 498959

Πήραμε τις ανάσες δροσιάς και φορέσαμε πάλι τα παπούτσια, μιας και δεν είναι να κυκλοφορείς ξυπόλητος εκτός σπιτιών, συναντώντας κι ένα ψόφιο αρουραίο λίγο πιο κάτω.
Απείχαμε μόνο μερικά μέτρα από μια γέφυρα που μόλις την είδα είπα το Νίκο «σε παρακαλώ, κάνε να είμαστε τυχεροί να μας αφήσει να την περάσουμε» κάτι που εν τέλει έγινε προς μεγάλη μου ικανοποίηση. Βέβαια δεν ήταν τόσο χαβαλέ όσο φαίνεται, καθώς και ύψος διέθεταν αλλά σίγουρα δεν ήταν προσαρμοσμένες και κατασκευασμένες για τα κιλά μας, με τα όχι και τόσο γερά σανίδια να τρίζουν προς προειδοποίηση μας:

View attachment 498960
View attachment 498961

Τουλάχιστον είχα την ευκαιρία εξαιρετικών λήψεων από κει πάνω όταν κατάφερα να ισορροπήσω:

View attachment 498962
View attachment 498963

Αυτό που δεν είχα υπολογίσει ήταν ότι θα περνούσαμε και μια άλλη και ίσως και χειρότερη γέφυρα που έχρηζε μεγαλύτερης προσοχής προκειμένου να επιστρέψουμε στον κεντρικό δρόμο, νικώντας παρλληλα και μια μικρή προσωπική μου φοβία με τα σάπια σανίδια.

View attachment 498964

Κινηθήκαμε για λίγο ακόμα με τα πόδια εντός οικισμού βλέποντας εικόνες από το ψιλικατζίδικο και το μικρό κουρείο με τους θαμώνες του Kampong Phluk, αλλά και τις ετοιμασίες ενός γάμου, με την ιδέα να μας μπαίνει επιτόπου με τον Νίκο, κάτι που αν είχαμε ψάξει καλύτερα θα κάναμε σίγουρα. Ναι, μας επιβεβαίωσε κι ο ξεναγός, υπάρχουν ξενώνες αλλά και σπίτια προς ενοικίαση για τουρίστες.
Πόσο πολύ θα άξιζε αλήθεια να περάσουμε εκεί ένα βράδυ!

View attachment 498965
View attachment 498966

Με αυτές τις σκέψεις και τις ασύλληπτες εικόνες που είδαν τα μάτια μας ξαναμπήκαμε στο λεωφορείο για μια ολιγόλεπτη διαδρομή ως τις όχθες του ποταμού «Tahas» προκειμένου να επιβιβαστούμε στη μεγάλη βάρκα:

View attachment 498967
View attachment 498968

Η εκδρομή είχε ακόμα συνέχεια…

Καταπληκτική ιστορία, καταπληκτικες εικόνες και έχω να πω με συγκίνηση το εξής: Διαθέτω ακριβώς το ίδιο μαγιό που έχει κ ο Νίκος🫠

 

[psilos3]

Καταπληκτική ιστορία, καταπληκτικες εικόνες και έχω να πω με συγκίνηση το εξής: Διαθέτω ακριβώς το ίδιο μαγιό που έχει κ ο Νίκος🫠

Χαχαχ, ωραίος, παρατηρητικός πάνω απ' όλα!
Ευχαριστώ για τα ωραία σου λόγια φίλε.

 

[erodios]

Πόσο μ' αρέσει η εξιστόρησή σου @psilos3! Θα μου επιτρέψεις όμως να σου πω ότι εκεί που απογειώνομαι και σκάει το χαμόγελο στο χείλι μου είναι όταν αυτοσαρκαστικά αναφέρεσαι στα μπιρόνια και στους λάτρεις τους!!

 

[psilos3]

Εξερευνώντας το Krong Siem Reap



Δε θέλαμε να το κάψουμε, όχι πως υπήρχε ιδιαίτερη βιασύνη αλλά γιατί να χάσουμε το πρωινό; Ξυπνήσαμε μια λογική ώρα λοιπόν με σκοπό να φάμε και να οργανωθούμε πίνοντας ένα καφεδάκι, χαιρετώντας και τους Γερμανούς που είχαν βγάλει ρίζες στην πισίνα. Τι διάλο, εκεί κοιμήθηκαν;

Να και το δωμάτιο μας τώρα που τα λέμε, με την περίεργη διαρρύθμιση ξεχωριστού ντους από τουαλέτας, τη βουδιστικού τύπου είσοδο και το ωραίο αίθριο για τα γεύματα:

Περιττό πλέον να κάνω αναφορά στην υπερβολική ζέστη και της συγκεκριμένης ημέρας που από νωρίς καταλάβαμε ότι θα έχουμε αντίπαλο, κατεβαίνοντας στη γνωστή διαδρομή προς το κέντρο:

Αφού φτάσαμε και πάλι στο ποτάμι, συνειδητοποιήσαμε πως θα χρειαστούμε μια γενναία ποσότητα καφέ ακόμη, προτού συνεχίσουμε προς την αλλιώτικη την ώρα εκείνη Pub street. Καμία σχέση με το βράδυ:

Η κλειστή αγορά ήταν ακόμα πιο ζεστή με τους ανεμιστήρες οροφής να είναι απλά διακοσμητικοί, έτσι η πρώτη σοβαρή στάση για ψώνια έγινε λίγο αργότερα στο κατάστημα ρούχων μιας πολύ ευγενικής κοπέλας που κατάφερε να μας ψυχολογήσει, ψωνίζοντας τα παραδοσιακά πουκαμισάκια της Ασίας αλλά και μερικές φανελίτσες για τη συλλογή μας.

Θα επανερχόμασταν αργότερα για τα υπόλοιπα, μιας και οι απαντήσεις που έλαβα ψάχνοντας τον ντόπιο καφέ ήταν εξωφρενικές, τύπου 25$ τα 250 γραμμάρια. Δε πίνουμε μια μπύρα να το φιλοσοφήσουμε και βλέπουμε;

Δε χρειάστηκε και πολύ, θα ακολουθούσαμε ότι μπορούσαμε από το πρόγραμμα της ημέρας και θα κάναμε και τα ψώνια μας, πρώτα όμως έπρεπε να προμηθευτούμε από ένα μπουκάλι παγωμένο νερό από το κλασσικό 24ωρο μάρκετ καθώς ο ήλιος δεν έκανε αστεία:

Θα ανεβαίναμε παράλληλα με την pub street, ανάμεσα από τα στενάκια με τα σπίτια των ντόπιων, εικόνες τόσο περίεργες για το κέντρο άλλης πόλης, όχι όμως αυτής εδώ της ηπείρου:

Ο στόχος μας εξάλλου βρισκόταν πολύ κεντρικά, πέφτοντας πάνω στη μεγαλεπήβολη είσοδο του μερικά λεπτά μετά:

Γεγονός είναι πως ο ναός «Wat Preah Prom Rath» σ’ εντυπωσιάζει με το καλημέρα, όντας κυρίως τόσο μακριά από τα δικά μας δεδομένα:

Πρακτικά πρόκειται για ένα λειτουργικό βουδιστικό μοναστήρι με μια τυπική παγόδα τύπου Χμερ, που βρίσκονται σε μια μεγάλη αυλή με αγάλματα που απεικονίζουν διαφορετικές βουδιστικές πεποιθήσεις, αλλά και για μια αίθουσα που περιβάλλεται από ζωγραφισμένους στο χέρι τοίχους που περιέχουν ένα γιγάντιο άγαλμα του καθισμένου Βούδα:

Η χρονολογία της τοποθεσίας μας πηγαίνει πίσω στις αρχές του 16ου αιώνα, όπου για χάρη ενός μύθου κάποιου βουδιστή μοναχού που σώθηκε με μια κατεστραμμένη βάρκα ως εκ θαύματος από τα ποτάμια της περιοχής, ξεκίνησε ουσιαστικά η κατασκευή:

Αφού εξερευνήσαμε αρκετά το χώρο και ήπιαμε το νεράκι μας, συνεχίσαμε προς το επόμενο αξιοθέατο. Θα ήταν εμπειρία να τσιμπήσουμε αυτό το τουκ-τουκ Harley Davidson, ωστόσο είπαμε να συνεχίσουμε ποδαράτοι:

Σειρά είχε ακόμη ένας θρησκευτικός τόπος λατρείας της περιοχής με το όνομα «Wat Bo» από την άλλη πλευρά του ποταμού τη φορά αυτή, με τον χώρο να είναι την ώρα εκείνη λιγότερο πολυσύχναστος και σαφώς πιο ήσυχος, δίνοντας αφορμή και για …σιέστα:

Ο ναός του 18ου αιώνα είναι ένας από τους παλαιότερους γνωστούς βουδιστικούς ναούς στο Siem Reap και στο εσωτερικό του υπάρχουν αγιογραφίες που χρονολογούνται από τον 19ο αιώνα και είναι σε πολύ καλή κατάσταση έως σήμερα. Αυτό που δε ξέραμε όμως είναι οι κατάλληλες ώρες επίσκεψης προκειμένου να δούμε τους μοναχούς, κάτι που συμβαίνει συνήθως μετά τις πέντε. Έτσι αρκεστήκαμε σε μερικές φωτογραφίες –με μια Ασιάτισσα να ποζάρει με καμάρι μόλις με είδε με τη μηχανή- και μια μικρή περιήγηση ακόμα ανάμεσα σε παγόδες:

Τι καλύτερο από μια στάση για μερικές στάλες δροσιάς στον απάλευτο καύσωνα; Το ψιλικατζίδικο – σπίτι του φιλόξενου Καμποτζιανού για δύο παγωμένες ήταν το καλύτερο δυνατό:

Βερισκόμασταν εδώ και ώρα σε μια διαφορετική περιοχή σε σχέση με το κέντρο πλάι στο ποτάμι, στολισμένο με αμέτρητα σημαιάκια ίσως και στα πλαίσια κάποιας γιορτής, δε κατάλαβα καλά:

Το μόνο σίγουρο ήταν πως τα οικήματα και τα κτήρια ήταν εντελώς διαφορετικά στην πλευρά αυτής της πόλης, με αρκετά κυβερνητικά εξ αυτών καθώς και πρεσβείες. Τι πιο σύνηθες από μια φωτογράφηση γάμου ντάλα μεσημέρι που πάλι πέτυχα σε ταξίδι θα μου πει κανείς. Στα δικά σας οι λεύτερες:

Ένα ανοικτό γήπεδο beach (ή καλύτερα χωμάτινου) volley που αρκετοί ντόπιοι δοκίμαζαν τις τύχες τους μας υπενθύμισε ότι φτάναμε στην επόμενη στάση της ημέρας, την πιο κυριλέ αγορά «Made in Cambodia», που αφορούσε είδη λαϊκής τέχνης, κοσμήματα, αναμνηστικά, και πολλά άλλα ωραία πράγματα, χωρίς όμως να μου θυμίζει και τόσο Ασία αλλά την αντίστοιχη στη Νέα Ορλεάνη όπως πριν δυο χρόνια.

Ψωνίσαμε κι εμείς κάποια δωράκια πριν σταθούμε όπως είναι λογικό στον πάγκο με τα ποτά, όπου η πολύ ευγενική πωλήτρια μάλλον έκοψε τι μπεκρόμουτρα πελάτες είμαστε και μας έδωσε να δοκιμάσουμε πολλά και διάφορα τοπικά εκλεκτά ποτά όπως ρούμι, αλλά κι ένα καταπληκτικό απόσταγμα μπανάνας που ψωνίσαμε και οι δύο. Παρόλο που η τιμή ήταν τσιμπημένη, δε μπορούσαμε να μη το πάρουμε καθώς μας άρεσε πολύ, είχαμε πλέον και παραδοτέα βαλίτσα στη συνέχεια του ταξιδιού, οπότε δεν αποτελούσε πρόβλημα!

Ακόμα ένα μέρος λατρείας όμως στην περιοχή περίμενε την επίσκεψη μας, μάλιστα εντός του συγκροτήματος της βασιλικής κατοικίας, με το όνομα «Preah Ang Chek Preah Ang Chorm» και τα ιδιαίτερα αγάλματα του –λαυτρευτικά και μη- ,μέρος των Βασιλικών κήπων κάποια εξ αυτών. Αρκετά καταστήματα πλανοδίων με ένα είδος λουλουδιού που αγοράζουν οι πιστοί ως προσφορά βρίσκονται περιμετρικά των κιγκλιδωμάτων:

Ώρα να συνεχίσουμε την πορεία μας…