Primo
Member
- Μηνύματα
- 28
- Likes
- 20
- Επόμενο Ταξίδι
- Πορτογαλία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Σιγκαπούρη
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο][B][I][U]2η ΜΕΡΑ[/U][/I][/B
- Κεφάλαιο 3ο][B][I][U]3η ΜΕΡΑ[/U][/I][/B
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο][B][I][U]4Η ΜΕΡΑ(1ο μέρος!)[/U][/I][/B
- Κεφάλαιο 8ο][B][I][U]4Η ΜΕΡΑ([/U][/I][/B][B][I][U]2ο μέρος!)[/U][/I][/B
- Κεφάλαιο 9ο][B][I][U]5Η ΜΕΡΑ[/U][/I][/B
- Κεφάλαιο 10ο][B][I][U]6Η ΜΕΡΑ[/U][/I][/B
Αφετέρου σκέφτηκα το εξής: μόλις κατέστρεψα την εκδρομή… Γιατί τώρα πρέπει να τρέχουμε σε αστυνομίες, εγώ δεν είχα λεφτά καθόλου και υπήρχε και το θέμα της ταυτότητας-πώς γυρνάς πίσω που φεύγαμε σε 3 μέρες..? Και θέλαμε τόσο πολύ αυτό το ταξίδι και εγώ τους το χάλασα κλπ κλπ..
Απλά δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω όμως τι μου είχε συμβεί- δεν γινόταν αυτό… Με έπιασε μία τρέλα, φρίκαρα…Ρώτησα ένα πεζό που είναι το πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα και μου είπε κοντά στην Leidseplein-πάλι καλά..!- και με ρώτησε τι μου είχε συμβεί- του εξήγησα και μου ευχήθηκε καλή τύχη.. Μακάρι…
Οπότε με την Ειρήνη και τον Παναγιώτη τραβήξαμε για το τμήμα ψάχνοντας τριγύρω και στην πλατεία βρήκαμε κάτι αστυνομικούς τούμπανα (πραγματικά!!), τους είπα τι συνέβη και μας έδειξαν το τμήμα να πάμε για κατάθεση..Καλά, ο αστυνομικός όλα τα λεφτά! Σου εμπνέει σεβασμό και ότι όλα θα πάνε καλά- εν μέρει μου έφυγε η πολλά ανησυχία.. Φαντάσου λέω να ήμουν τώρα στην Ελλάδα-ούτε κατά διάνοια τέτοια εξυπηρέτηση..
Φτάνουμε στο τμήμα όπου η αστυνομικός στο γραφείο μου έδωσε μία αίτηση να συμπληρώσω και της εξήγησα ότι δεν ξέρω τι να κάνω με την ταυτότητα , καθώς δεν ξέρω αν θα μπορούσα να επιστρέψω στην Ελλάδα.. Μου πρότεινε να πάμε στην Ελληνική πρεσβεία στη Χάγη(!), για να μου δώσουν κάποιο πιστοποιητικό…Δοκιμάζει η κοπέλα να πάρει τηλέφωνο και βγαίνει τηλεφωνητής (περίεργο!!!!) .
Αν έχετε το Θεό σας..το ηχογραφημένο μήνυμα έλεγε στα ελληνικά ότι λόγω πεντηκοστής ( πρέπει να ήταν από το Πάσχα το μήνυμα!!!!!!!!! ) , η υπηρεσία δεν είναι ανοιχτή εκείνη την Δευτέρα…Και το σαββατοκύριακο επίσης δεν λειτουργούσε. Δεδομένου ότι ήταν Παρασκευή, άρχισα να απελπίζομαι…
Η αστυνομικός μου έδωσε ένα έγγραφο με την κατάθεσή μου και μας πρότεινε να πάμε σε ένα άλλο αστυνομικό τμήμα όχι πολύ μακριά, ώστε να αυξηθούν οι πιθανότητες να βρεθεί έστω και το πορτοφόλι μου..Επίσης μας είπε το πρωί του Σαββάτου να πάμε σε ένα κτίριο όπου πήγαιναν τα απωλεσθέντα αντικείμενα, μήπως ήταν εκεί η τσάντα.. Γενικά με καθησύχασε λέγοντας ότι συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις βρίσκονται κάποια αντικείμενα..Ξέρω’γω, θα δείξει…
Πήγαμε και στο επόμενο αστυνομικό τμήμα, και στο δρόμο συνειδητοποίησα κάτι ακόμα πιο τραγικό…Το Άμστερνταμ είναι γεμάτο κανάλια…! Η τσάντα το πιο πιθανόν είναι να βρίσκεται σε κάποιο πάτο και να κάνει παρέα με τα ψάρια ή και τις πάπιες.. Τώρα μόνο ένα θαύμα με έσωζε…
Φτάσαμε και στο άλλο τμήμα και τους έδειξα την κατάθεση.. Εκεί λοιπόν που περιμέναμε, μπαίνει μέσα ένας μάυρος ( δεν μιλάω ρατσιστικά), και μπάινει απευθείας μέσα στο δωμάτιο του WC, προσπερνώντας την ρεσεψιόν όπου είμασταν εμείς.. Η αστυνομικός που κοίταζε την κατάθεσή μου, τον ρωτάει κάτι στα Ολλανδικά, μάλλον κάτι σαν ‘’τι κάνεις?’’και αυτός της απάντησε μάλλον ότι ήθελε να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα.. και χωρίς να κλείσει την πόρτα (!), αρχίζει να ξεκουμπώνει το παντελόνι του… !
Τότε λοιπόν, η αστυνομικός σηκώνει το τηλέφωνο που συνδεόταν με το μέσα δωμάτιο και τότε εμφάνίζονται 2 αστυνομικοί από την πόρτα, 2 τούμπανα , και ο ένας ήταν απίστευτα όμορφος ..ειλικρινά…και τον αρπάζουν από τα χέρια και τον βγάζουνε έξω από το τμήμα… Εντάξει, respect, τους κοίταζα με το στόμα ανοιχτό λες και είδα τον Σούπερμαν….Η αστυνομικός χαμογέλασε επίσης γιατί πραγματικά ήταν πολύ αστεία όλη η φάση.. Και αυτός δεν μπορούσε να πάει στο διπλανό καφέ να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα?? Στο τμήμα βρήκε να πάει???Whatever!!
Δεν είχαμε κάτι άλλο να κάνουμε οπότε γυρνάγαμε προς το σπίτι και είπαμε να βγούμε για φαγητό, να βρούμε την Έφη και τον Γιάννη. Συναντηθήκαμε σε ένα ιταλικό εστιατόριο, συμπαθητικό, και πηραμε καρμπονάρα, αραμπιάτα, η οποία μου είπαν ότι ήταν απίστευτα καυτερή, και μία πίτσα.. Προσωπικά δεν είχα και τα κέφια μου, και τα παιδιά μου έλεγαν ότι θα κάλυπταν τα δικά μου έξοδα αλλά και πάλι δεν ήταν αυτό..δεν είχα τίποτα..ή όπως έλεγαν η Έφη και ο Γιάννης ‘’Συνειδητοποιείς ότι η Τζότζο( εγώ), αυτή την στιγμή δεν έχει Τίιι-πο-τααααα!!!!! Και ίσχυε!! Μόνο το κινητό μου είχα στην τσέπη μου επειδή δεν το βάζω ποτέ στην τσάντα, και είναι το μόνο που δεν θα με πείραζε να χάσω, γιατί θέλω να πάρω καινούριο!!!!!
Εκείνη την στιγμή κοίταξα τον εαυτό μου.Φορούσα την φαρδιά μάυρη φόρμα για το σπίτι, ένα γκρι –εμπριμέ κοντομάνικο που φόραγα στον ύπνο, μπότες , και την αρκούδα( ένα μπουφάν υφασμάτινο αλλά με γούνινη επένδυση,αρκετά ζεστό) ..ήμουν το πιο αντισεξουαλικό πλάσμα στο Άμστερνταμ..τα μαλλιά δεν τα σχολιάζω με την υγρασία..Το περίεργο ήταν ότι στον γυρισμό προς το σπίτι, εισέπραξα αρκετά κολακευτικά βλέμματα…τέλοσπάντων..
Γυρίσαμε σπίτι και σκεφτόμουν,πώς γίνεται να ξέχασα την τσάντα μου..Και τότε θυμήθηκα.. Κλείδωνα το ποδήλατο όταν μου φώναξε από πάνω ο Παναγιώτης για τα κλειδιά τα οποία μας πέταξε και τα έψαχνα στην κουκούλα της Ειρήνης και μετά προσπαθήσαμε να ανοίξουμε την πόρτα..Η προσοχή μου απλά αποσπάστηκε..και επειδή η τσάντα ήταν ελαφριά και η αρκούδα είναι ένα μπουφάν χοντρό, ποτέ δεν ένιωθα ως αισθητό βάρος την τσάντα..οπότε και την ξέχασα…
Προσπάθησα να χαλαρώσω στο σπίτι και να σκεφτώ την επόμενη κίνησή μου..είχα να πάω στο Lost and Found κτίριο, να επιστρέψω το κ***ποδήλατο (με το συμπάθειο, αλλά με κατέστρεψε!!), να παώ για κανένα νέο στο τμήμα,και να τηλεφωνήσω και στην Lufthansa με την οποία πετούσαμε να δω αν θα είχαν σε κάθε περίπτωση πρόβλημα να δεχτούν την αναφορά της αστυνομίας, αν δεν έβρισκα την ταυτότητα
…πωωω…πάει το ταξίδι μας…
Αλλά είχα ένα προαίσθημα..καλό..η 1η ημέρα ήταν γκαντέμικη, η 2η τέλεια, η 3η καταστροφική, οπότε αναλογικά η 4η πρέπει να είναι σούπερ!!!!ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ!!! Η Έφη επέμενε ότι θα έπρεπε να ειδοποιήσω τους γονείς μου, αλλά αρνήθηκα αμέσως. Ήμουν κατηγορηματική ότι το πρόβλημα θα το λύσω μόνη μου..στο κάτω κάτω δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι..αν στο τέλος προέκυπτε μεγάλο πρόβλημα τότε θα τους το έλεγα..
Οπότε πάμε για ύπνο..και μακάρι η αυριανή μέρα να ήταν καλή…
Απλά δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω όμως τι μου είχε συμβεί- δεν γινόταν αυτό… Με έπιασε μία τρέλα, φρίκαρα…Ρώτησα ένα πεζό που είναι το πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα και μου είπε κοντά στην Leidseplein-πάλι καλά..!- και με ρώτησε τι μου είχε συμβεί- του εξήγησα και μου ευχήθηκε καλή τύχη.. Μακάρι…
Οπότε με την Ειρήνη και τον Παναγιώτη τραβήξαμε για το τμήμα ψάχνοντας τριγύρω και στην πλατεία βρήκαμε κάτι αστυνομικούς τούμπανα (πραγματικά!!), τους είπα τι συνέβη και μας έδειξαν το τμήμα να πάμε για κατάθεση..Καλά, ο αστυνομικός όλα τα λεφτά! Σου εμπνέει σεβασμό και ότι όλα θα πάνε καλά- εν μέρει μου έφυγε η πολλά ανησυχία.. Φαντάσου λέω να ήμουν τώρα στην Ελλάδα-ούτε κατά διάνοια τέτοια εξυπηρέτηση..
Φτάνουμε στο τμήμα όπου η αστυνομικός στο γραφείο μου έδωσε μία αίτηση να συμπληρώσω και της εξήγησα ότι δεν ξέρω τι να κάνω με την ταυτότητα , καθώς δεν ξέρω αν θα μπορούσα να επιστρέψω στην Ελλάδα.. Μου πρότεινε να πάμε στην Ελληνική πρεσβεία στη Χάγη(!), για να μου δώσουν κάποιο πιστοποιητικό…Δοκιμάζει η κοπέλα να πάρει τηλέφωνο και βγαίνει τηλεφωνητής (περίεργο!!!!) .
Αν έχετε το Θεό σας..το ηχογραφημένο μήνυμα έλεγε στα ελληνικά ότι λόγω πεντηκοστής ( πρέπει να ήταν από το Πάσχα το μήνυμα!!!!!!!!! ) , η υπηρεσία δεν είναι ανοιχτή εκείνη την Δευτέρα…Και το σαββατοκύριακο επίσης δεν λειτουργούσε. Δεδομένου ότι ήταν Παρασκευή, άρχισα να απελπίζομαι…
Η αστυνομικός μου έδωσε ένα έγγραφο με την κατάθεσή μου και μας πρότεινε να πάμε σε ένα άλλο αστυνομικό τμήμα όχι πολύ μακριά, ώστε να αυξηθούν οι πιθανότητες να βρεθεί έστω και το πορτοφόλι μου..Επίσης μας είπε το πρωί του Σαββάτου να πάμε σε ένα κτίριο όπου πήγαιναν τα απωλεσθέντα αντικείμενα, μήπως ήταν εκεί η τσάντα.. Γενικά με καθησύχασε λέγοντας ότι συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις βρίσκονται κάποια αντικείμενα..Ξέρω’γω, θα δείξει…
Πήγαμε και στο επόμενο αστυνομικό τμήμα, και στο δρόμο συνειδητοποίησα κάτι ακόμα πιο τραγικό…Το Άμστερνταμ είναι γεμάτο κανάλια…! Η τσάντα το πιο πιθανόν είναι να βρίσκεται σε κάποιο πάτο και να κάνει παρέα με τα ψάρια ή και τις πάπιες.. Τώρα μόνο ένα θαύμα με έσωζε…
Φτάσαμε και στο άλλο τμήμα και τους έδειξα την κατάθεση.. Εκεί λοιπόν που περιμέναμε, μπαίνει μέσα ένας μάυρος ( δεν μιλάω ρατσιστικά), και μπάινει απευθείας μέσα στο δωμάτιο του WC, προσπερνώντας την ρεσεψιόν όπου είμασταν εμείς.. Η αστυνομικός που κοίταζε την κατάθεσή μου, τον ρωτάει κάτι στα Ολλανδικά, μάλλον κάτι σαν ‘’τι κάνεις?’’και αυτός της απάντησε μάλλον ότι ήθελε να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα.. και χωρίς να κλείσει την πόρτα (!), αρχίζει να ξεκουμπώνει το παντελόνι του… !
Τότε λοιπόν, η αστυνομικός σηκώνει το τηλέφωνο που συνδεόταν με το μέσα δωμάτιο και τότε εμφάνίζονται 2 αστυνομικοί από την πόρτα, 2 τούμπανα , και ο ένας ήταν απίστευτα όμορφος ..ειλικρινά…και τον αρπάζουν από τα χέρια και τον βγάζουνε έξω από το τμήμα… Εντάξει, respect, τους κοίταζα με το στόμα ανοιχτό λες και είδα τον Σούπερμαν….Η αστυνομικός χαμογέλασε επίσης γιατί πραγματικά ήταν πολύ αστεία όλη η φάση.. Και αυτός δεν μπορούσε να πάει στο διπλανό καφέ να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα?? Στο τμήμα βρήκε να πάει???Whatever!!
Δεν είχαμε κάτι άλλο να κάνουμε οπότε γυρνάγαμε προς το σπίτι και είπαμε να βγούμε για φαγητό, να βρούμε την Έφη και τον Γιάννη. Συναντηθήκαμε σε ένα ιταλικό εστιατόριο, συμπαθητικό, και πηραμε καρμπονάρα, αραμπιάτα, η οποία μου είπαν ότι ήταν απίστευτα καυτερή, και μία πίτσα.. Προσωπικά δεν είχα και τα κέφια μου, και τα παιδιά μου έλεγαν ότι θα κάλυπταν τα δικά μου έξοδα αλλά και πάλι δεν ήταν αυτό..δεν είχα τίποτα..ή όπως έλεγαν η Έφη και ο Γιάννης ‘’Συνειδητοποιείς ότι η Τζότζο( εγώ), αυτή την στιγμή δεν έχει Τίιι-πο-τααααα!!!!! Και ίσχυε!! Μόνο το κινητό μου είχα στην τσέπη μου επειδή δεν το βάζω ποτέ στην τσάντα, και είναι το μόνο που δεν θα με πείραζε να χάσω, γιατί θέλω να πάρω καινούριο!!!!!
Εκείνη την στιγμή κοίταξα τον εαυτό μου.Φορούσα την φαρδιά μάυρη φόρμα για το σπίτι, ένα γκρι –εμπριμέ κοντομάνικο που φόραγα στον ύπνο, μπότες , και την αρκούδα( ένα μπουφάν υφασμάτινο αλλά με γούνινη επένδυση,αρκετά ζεστό) ..ήμουν το πιο αντισεξουαλικό πλάσμα στο Άμστερνταμ..τα μαλλιά δεν τα σχολιάζω με την υγρασία..Το περίεργο ήταν ότι στον γυρισμό προς το σπίτι, εισέπραξα αρκετά κολακευτικά βλέμματα…τέλοσπάντων..
Γυρίσαμε σπίτι και σκεφτόμουν,πώς γίνεται να ξέχασα την τσάντα μου..Και τότε θυμήθηκα.. Κλείδωνα το ποδήλατο όταν μου φώναξε από πάνω ο Παναγιώτης για τα κλειδιά τα οποία μας πέταξε και τα έψαχνα στην κουκούλα της Ειρήνης και μετά προσπαθήσαμε να ανοίξουμε την πόρτα..Η προσοχή μου απλά αποσπάστηκε..και επειδή η τσάντα ήταν ελαφριά και η αρκούδα είναι ένα μπουφάν χοντρό, ποτέ δεν ένιωθα ως αισθητό βάρος την τσάντα..οπότε και την ξέχασα…
Προσπάθησα να χαλαρώσω στο σπίτι και να σκεφτώ την επόμενη κίνησή μου..είχα να πάω στο Lost and Found κτίριο, να επιστρέψω το κ***ποδήλατο (με το συμπάθειο, αλλά με κατέστρεψε!!), να παώ για κανένα νέο στο τμήμα,και να τηλεφωνήσω και στην Lufthansa με την οποία πετούσαμε να δω αν θα είχαν σε κάθε περίπτωση πρόβλημα να δεχτούν την αναφορά της αστυνομίας, αν δεν έβρισκα την ταυτότητα
…πωωω…πάει το ταξίδι μας…
Αλλά είχα ένα προαίσθημα..καλό..η 1η ημέρα ήταν γκαντέμικη, η 2η τέλεια, η 3η καταστροφική, οπότε αναλογικά η 4η πρέπει να είναι σούπερ!!!!ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ!!! Η Έφη επέμενε ότι θα έπρεπε να ειδοποιήσω τους γονείς μου, αλλά αρνήθηκα αμέσως. Ήμουν κατηγορηματική ότι το πρόβλημα θα το λύσω μόνη μου..στο κάτω κάτω δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι..αν στο τέλος προέκυπτε μεγάλο πρόβλημα τότε θα τους το έλεγα..
Οπότε πάμε για ύπνο..και μακάρι η αυριανή μέρα να ήταν καλή…
Attachments
-
77,4 KB Προβολές: 266