gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.751
Κεφάλαιο 4
Στρασβούργο
Κατά τις 15.30 φθάνω στο Στρασβούργο.
Το Στρασβούργο, σύμβολο ενότητας της Ευρώπης, βρίσκεται κοντά στα γαλλογερμανικά σύνορα, και συγκεντρώνει τα χαρακτηριστικά και των δύο εθνών, αποκτώντας διεθνή ομορφιά
Στρασβούργο σημαίνει «η πόλη-σταυροδρόμι», και ήταν χαρακτηρισμένη από την Ρωμαϊκή εποχή οπότε και υπήρξε κέντρο διερχομένων. Ως πρωτεύουσα της Αλσατίας, πέρασε έναν σπουδαίο Μεσαίωνα. Τους τελευταίους αιώνες, το Στρασβούργο το διεκδικούσαν συνεχώς η Γερμανία και η Γαλλία. Έτσι το Στρασβούργο ανήκε μία περίοδο στη Γαλλία και μία περίοδο στη Γερμανία, έως το 1944, όπου έκτοτε μετά το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου ανήκει συνεχώς στη Γαλλία και είναι η πρωτεύουσα της Αλσατίας. Σήμερα το Στρασβούργο είναι Έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της ΕΕ.
Το ξενοδοχείο το οποίο είχα επιλέξει ήταν το Ibis Styles Strasbourg Centre Petite France, επί της οδού Quai De Paris 1, σε ένα όμορφο κτήριο με θέα το κανάλι και την απέναντι εκκλησία (Eglise Saint Jean).
Αφήνω τα πράγματα στο ξενοδοχείο και οδηγώ το αυτοκίνητο έως το parking με το οποίο συνεργάζεται το ξενοδοχείο, 50 μέτρα περίπου από αυτό. Μετά από ένα σύντομο ντους, αρχίζω την περιπλάνηση στην περιοχή της Petite France.
Petite France είναι η κεντρική συνοικία του Στρασβούργου. Είναι η πρώτη φορά όπου ολόκληρο ιστορικό κέντρο μιας πόλης ανακηρύχθηκε ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την Unesco. Τα κανάλια κλάδοι του ποταμού Ιλ, ο οποίος είναι παραπόταμος του Ρήνου, δημιουργούν ένα νησί, όπου εντός αυτού είναι τα κυριότερα αξιοθέατα του Στρασβούργου και το ξενοδοχείο μου.
Συνεχίζω να περπατώ κατά μήκος του καναλιού, προς το κέντρο της PetiteFrance.
Το κρύο ήταν τσουχτερό. Σε λιγότερο από πέντε λεπτά περπάτημα έφθασα στον προορισμό μου.
Όλη η συνοικία της Petite France είναι πανέμορφη χάρη στα κανάλια, τα ξύλινα σπίτια και τα παραδοσιακά αλσατικά ταβερνάκια winstubs.
Το σκοτάδι άρχισε να πέφτει και άρχισε να αναδεικνύεται ο θαυμάσια μελετημένος φωτισμός της πόλης.
Έβγαλα πολλές φωτογραφίες, έκανα βόλτα στα κανάλια και στο φράγμα Vauban του 17ου αιώνα.
Όμως το κρύο άρχισε να γίνεται εντονότερο. Κατευθυνόμενος προς την πλατεία Gutenberg και προς τον καθεδρικό ναό πέρασα από την εκκλησία του Αγίου Θωμά τη μεγαλύτερη προτεσταντική εκκλησία του Στρασβούργου.
Το κρύο συνέχιζε εντονότερο. Οι μετεωρολογικές προβλέψεις έδειχναν εκείνη την ημέρα θερμοκρασία -9 βαθμούς Κελσίου για το Στρασβούργο. Η αισθητή θερμοκρασία λόγω του υδάτινου στοιχείου ήταν σαφώς χαμηλότερη. Τα ένστικτά μου λειτουργούν κατάλληλα ακόμη μία φορά. Ακριβώς απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Θωμά, βρίσκεται ένα bar – restaurant, το Les Deux Gourmandes.
Ήταν το καταφύγιό μου. Ήπια τρία ποτήρια αλσατικά Pinot και άρχισα να βλέπω την κατάσταση αλλά και τον κόσμο γενικά με περισσότερη αισιοδοξία. Εκείνη τη στιγμή ήμουν πολύ ευχαριστημένος, που έφθασα στην Αλσατία.
Βγαίνω έξω από το μπαρ αισθανόμενος καλύτερα. Το κρύο δεν με ενοχλούσε ιδιαίτερα. Κατευθυνόμενος προς τον Καθεδρικό περνάω από την πλατεία Gutenberg. Η πλατεία είναι αφιερωμένη στον Johannes Gutenberg, (1400 - 1468), Γερμανό σιδηρουργό, χρυσοχόο, τυπογράφο και εκδότη. Ως γνωστόν ο Johannes Gutenberg είναι ο πατέρας της τυπογραφίας. Το έτος 1430 ο Johannes Gutenberg εγκαταστάθηκε στο Στρασβούργο, άρχισε να πειραματίζεται με τη σιδηρουργία και την τυπογραφία, κατάφερε να εκτυπώσει κατ αρχή μικρά βιβλία και ολοκλήρωσε τη δημιουργία του με την έκδοση της Βίβλου το έτος 1455. Ο φωτισμός της πόλης άρχισε να σου δημιουργεί τη ψευδαίσθηση ότι βρίσκεσαι σε παραμύθι.
Προχώρησα προς την πλατεία του καθεδρικού ναού.
Ο καθεδρικός ναός του Στρασβούργου (Cathedrale Notre Dame), με το περίφημο αστρονομικό ρολόι, ξεκίνησε να κτίζεται το έτος 1176 και αποπερατώθηκε το έτος 1439, όταν και έλαβε την τελική μορφή του. Μέχρι και μετά τα μέσα του 19ου αιώνα, ο καθεδρικός ναός του Στρασβούργου ήταν το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο με ύψος 142 μέτρων. Χαρακτηρίζεται αλλά και χαρακτηρίζει τον καθαρά γοτθικό ρυθμό. Ο Γκαίτε ο οποίος σπούδασε νομική στο Στρασβούργο, ανέβαινε τη σκάλα του πύργου του καθεδρικού, ώστε να νικήσει την υψοφοβία του. Ο Βίκτορ Ουγκό έγραψε για τον Cathedrale Notre Dame ότι «πρόκειται για ένα θαύμα, γιγάντιο και ταυτόχρονα κομψό». Πράγματι, χρειάζεται να στραβολαιμιάσεις για να τον θαυμάσεις και να διαθέτεις υπερευρυγώνιο (μάλλον fish eye) φακό στη φωτογραφική σου μηχανή για να τον απεικονίσεις.
Σήμερα η Notre Dame του Στρασβούργου, είναι η έκτη ψηλότερη εκκλησία του κόσμου. Αφού θαύμασα για ώρα τον καθεδρικό, συνέχισα τις βόλτες στον λιθόστρωτο λαβύρινθο της παλιάς πόλης, θαυμάζοντας τους υπέροχους φωτισμούς
σταματώ για λίγο σε ένα μπαράκι να πάρω μερικές ανάσες και να πιώ ένα ποτηράκι κρασί.
Στη συνέχεια γύρισα προς τον καθεδρικό και πέρασα από το παλάτι Rohan, το οποίο είναι δίπλα στο ναό και εκεί στεγάζονται σήμερα και τρία μουσεία, όπως το αρχαιολογικό, το μουσείο καλών τεχνών και το μουσείο διακοσμητικών τεχνών.
Στη συνέχεια βγαίνω για πρώτη φορά από το νησάκι,
για να παρατηρήσω από απέναντι το παλάτι Rohan και στο βάθος τη Notre Dame.
Όμως ο κυριότερος λόγος που πέρασα απέναντι, ήταν ότ η ώρα ήταν περασμένη για τα δεδομένα της κεντρικής Ευρώπης και ότι είχα πληροφορηθεί για ένα καλό αλσατικό ρεστοράν (winstubs), το οποίο ονομάζεται La Coccinelle, 22 Rue Sainte-Madeleine.
Πράγματι οι πληροφορίες μου ήταν ακριβέστατες αφού τόσο το φαγητό, όσο και το μπουκάλι με το αλσατικό κρασί ήταν θαυμάσια. Όταν βγήκα να περπατήσω και να χωνέψω, η ώρα πλησίαζε μεσάνυχτα. Ξαναπέρασα στο νησί.
Ο κόσμος είχε αραιώσει. Το κρύο ήταν τσουχτερό. Όμως απολάμβανα τον πολύ έντεχνο φωτισμό της πόλης.
Περπατούσα και ξαφνικά στο βάθος φαίνεται ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο, με έναν από τους ομορφότερους φωτισμούς που έχω δει σε χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Προχώρησα προς τα εκεί και βρέθηκα στην πλατεία Κλεμπέρ (Kleber), το κεντρικότερο σημείο του Στρασβούργου. Από το έτος 1840, η πλατεία έχει ονομαστεί έτσι, λόγω του Γάλλου στρατηγού Jean-Baptiste Kleber, το άγαλμα του οποίου δεσπόζει στο κέντρο της πλατείας.
Έκατσα αρκετή ώρα στην πλατεία. Θαύμαζα τους φωτισμούς και ιδιαίτερα αυτούς του χριστουγεννιάτικου δέντρου.
Όμως η ώρα όμως είχε προχωρήσει. Ήταν αρκετά μετά τα μεσάνυχτα και τις προηγούμενες νύχτες είχα κοιμηθεί απειροελάχιστα. Σκέφτηκα να πάω να κάνω ένα ακόμη ντους στο ξενοδοχείο μου, για να αποκτήσω κάποια ενέργεια. Άλλωστε το ξενοδοχείο ήταν κεντρικό, λιγότερο των πέντε λεπτών βαδίσματος από την πλατεία Κλεμπέρ.
Επιστρέφω στο ξενοδοχείο.
Συλλογίζομαι τις εικόνες τις οποίες είχα συλλέξει. Το Στρασβούργο κυρίως τη νύχτα έμοιαζε παραμυθούπολη. Συλλογίζομαι ότι πρέπει να απολαύσω αυτές τις εικόνες και στη συνέχεια της βραδιάς. Πρέπει να μου φύγει η κούραση. Κάνω ένα ντους. Ξαπλώνω λίγο ώστε να σηκωθώ σε πέντε λεπτά να βγω έξω. Άλλωστε δεν είχα πολύ χρόνο. Η ώρα ήταν περασμένες 02.00 πμ. Όμως η κόπωση με νικάει για πρώτη φορά σε αυτό το ταξίδι. Όταν ξύπνησα ήταν ώρα για πρωινό και όχι για μπαρότσαρκα.
Ανοίγω τις κουρτίνες. Είχε ξημερώσει. Και είχα κατέβει νότια και είχα κοιμηθεί περισσότερο. Φαίνεται ότι οι δυνάμεις μου με εγκαταλείπουν. Ελπίζω προσωρινά.
Η θέα από το δωμάτιο είναι πολύ ωραία. Έχει δύο τοίχους – κατ ουσία μεγάλα παράθυρα.
Βλέπω από τα παράθυρα το Στρασβούργο χιονισμένο.
Έπρεπε να το περιμένω μετά την πολύ χαμηλή θερμοκρασία της προηγούμενης ημέρας.
Κατεβαίνω για πρωινό.
Αν και τα ibis δεν διαθέτουν το πολύ πλούσιο πρωινό άλλων ξενοδοχείων, τους καταλογίζω δύο θετικά. Το πρώτο είναι ότι έχουν μηχάνημα για να πιείς φυσικό χυμό (σημαντικό εάν μάλιστα έχεις πιεί τα κρασάκια σου ή/και τα ποτάκια σου την προηγούμενη νύχτα) και το δεύτερο είναι ότι τα ibis styles είναι πράγματι στιλάτα.
Οπλίζομαι με τη φωτογραφική μηχανή, τη βιντεοκάμερα και το χάρτη του Στρασβούργου τον οποίο μου έδωσαν στη ρεσεψιόν. Βγαίνω έξω. Η χιονοθύελλα με περιμένει και μόλις βγαίνω έξω μου επιτίθεται. Προσπαθώ να βγάλω φωτογραφίες. Κατ αρχήν στοχεύω προς το κτήριο του ibis styles.
Στην περιοχή της Petite France το χιόνι πέφτει αδιάκοπα και με ισχυρή ένταση . Το χιόνι είχε στρωθεί για τα καλά
Κατευθύνθηκα προς την πλατεία Gutenberg. Η ένταση της χιονόπτωσης συνεχώς αυξανόταν, όπως φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία.
Μεγάλη εντύπωση μου έκαναν τα άμεσα αντανακλαστικά τόσο του Δήμου, όσο και των ιδιωτών στην αντιμετώπιση των καιρικών φαινομένων. Είναι προφανώς συνηθισμένοι. Στους δρόμους έβλεπα μηχανήματα εκχιονιστικά τα οποία καθάριζαν τους δρόμους και έριχναν αλάτι. Στους πεζόδρομους έβλεπα εργάτες του Δήμου οι οποίοι έριχναν αλάτι από σακιά που κουβαλούσαν. Μπροστά από τις πόρτες των καταστημάτων ή/και σπιτιών, ιδιώτες έριχναν αλάτι για να διευκολύνουν την πρόσβαση. Σκέφτηκα το πόσο έξυπνη και πρακτική ιδέα είχα στη Χαϊδελβέργη όταν αγόρασα τα αδιάβροχα παπούτσια.
Προχωράω προς τον περίτεχνο καθεδρικό Notre Dame του Στρασβούργου. Οι καιρικές συνθήκες βαίνουν συνεχώς προς το αγριότερο. Οι φωτογραφίες βγαίνουν πλέον πολύ δυσκολότερα.
Θέλω να ανέβω τη σκάλα του πύργου του καθεδρικού, όπως ο Γκαίτε, ο οποίος την ανέβαινε τακτικά, ώστε να νικήσει την υψοφοβία του.
Όμως, δυστυχώς, πρέπει όμως να φύγω. Και τα ωραία παραμύθια έχουν το τέλος τους. Αρχίζω το δρόμο της επιστροφής προς το ξενοδοχείο μου. Περνάω από την πλατεία Κλεμπέρ (Kleber), η οποία είναι – όπως έχω προαναφέρει – το κεντρικότερο σημείο του Στρασβούργου. Φωτογράφισα μετά δυσκολίας, λόγω χιονιά, το χριστουγεννιάτικο δέντρο, το οποίο μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση φωτισμένο το προηγούμενο βράδυ.
Συνεχίζω γρήγορα προς το ξενοδοχείο μου
κάνω γρήγορα checkout από το ξενοδοχείο, πάω να πάρω το αυτοκίνητο από το parking. Η ώρα ήταν περασμένες 01.00μμ.
Βγαίνω από το παγωμένο Στρασβούργο.
Ο χρόνος είναι αμείλικτος. Η ώρα είχε προχωρήσει. ‘Επρεπε να φθάσω σύντομα στο δρόμο του κρασιού. Τα Αλσατικά κρασιά με περιμένουν!
Θα ήταν αγενές να αρνηθώ την πρόσκληση των παραπάνω που φαίνονται στη φωτογραφική τεκμηρίωση. Άλλωστε είναι γνωστό ότι η ευγένεια με χαρακτηρίζει.
Έρχομαι με ταχύτητα στην πηγή! Σε λίγο θα είμαι στο δρόμο του κρασιού και στα χωριά του. Έφυγα από την πρωτεύουσα αλλά κατευθύνομαι στην καρδιά της Αλσατίας. Αλσατικά κρασιά έρχομαι!
Στρασβούργο
Κατά τις 15.30 φθάνω στο Στρασβούργο.
Το Στρασβούργο, σύμβολο ενότητας της Ευρώπης, βρίσκεται κοντά στα γαλλογερμανικά σύνορα, και συγκεντρώνει τα χαρακτηριστικά και των δύο εθνών, αποκτώντας διεθνή ομορφιά
Στρασβούργο σημαίνει «η πόλη-σταυροδρόμι», και ήταν χαρακτηρισμένη από την Ρωμαϊκή εποχή οπότε και υπήρξε κέντρο διερχομένων. Ως πρωτεύουσα της Αλσατίας, πέρασε έναν σπουδαίο Μεσαίωνα. Τους τελευταίους αιώνες, το Στρασβούργο το διεκδικούσαν συνεχώς η Γερμανία και η Γαλλία. Έτσι το Στρασβούργο ανήκε μία περίοδο στη Γαλλία και μία περίοδο στη Γερμανία, έως το 1944, όπου έκτοτε μετά το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου ανήκει συνεχώς στη Γαλλία και είναι η πρωτεύουσα της Αλσατίας. Σήμερα το Στρασβούργο είναι Έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της ΕΕ.
Το ξενοδοχείο το οποίο είχα επιλέξει ήταν το Ibis Styles Strasbourg Centre Petite France, επί της οδού Quai De Paris 1, σε ένα όμορφο κτήριο με θέα το κανάλι και την απέναντι εκκλησία (Eglise Saint Jean).
Αφήνω τα πράγματα στο ξενοδοχείο και οδηγώ το αυτοκίνητο έως το parking με το οποίο συνεργάζεται το ξενοδοχείο, 50 μέτρα περίπου από αυτό. Μετά από ένα σύντομο ντους, αρχίζω την περιπλάνηση στην περιοχή της Petite France.
Petite France είναι η κεντρική συνοικία του Στρασβούργου. Είναι η πρώτη φορά όπου ολόκληρο ιστορικό κέντρο μιας πόλης ανακηρύχθηκε ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την Unesco. Τα κανάλια κλάδοι του ποταμού Ιλ, ο οποίος είναι παραπόταμος του Ρήνου, δημιουργούν ένα νησί, όπου εντός αυτού είναι τα κυριότερα αξιοθέατα του Στρασβούργου και το ξενοδοχείο μου.
Συνεχίζω να περπατώ κατά μήκος του καναλιού, προς το κέντρο της PetiteFrance.
Το κρύο ήταν τσουχτερό. Σε λιγότερο από πέντε λεπτά περπάτημα έφθασα στον προορισμό μου.
Όλη η συνοικία της Petite France είναι πανέμορφη χάρη στα κανάλια, τα ξύλινα σπίτια και τα παραδοσιακά αλσατικά ταβερνάκια winstubs.
Το σκοτάδι άρχισε να πέφτει και άρχισε να αναδεικνύεται ο θαυμάσια μελετημένος φωτισμός της πόλης.
Έβγαλα πολλές φωτογραφίες, έκανα βόλτα στα κανάλια και στο φράγμα Vauban του 17ου αιώνα.
Όμως το κρύο άρχισε να γίνεται εντονότερο. Κατευθυνόμενος προς την πλατεία Gutenberg και προς τον καθεδρικό ναό πέρασα από την εκκλησία του Αγίου Θωμά τη μεγαλύτερη προτεσταντική εκκλησία του Στρασβούργου.
Το κρύο συνέχιζε εντονότερο. Οι μετεωρολογικές προβλέψεις έδειχναν εκείνη την ημέρα θερμοκρασία -9 βαθμούς Κελσίου για το Στρασβούργο. Η αισθητή θερμοκρασία λόγω του υδάτινου στοιχείου ήταν σαφώς χαμηλότερη. Τα ένστικτά μου λειτουργούν κατάλληλα ακόμη μία φορά. Ακριβώς απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Θωμά, βρίσκεται ένα bar – restaurant, το Les Deux Gourmandes.
Ήταν το καταφύγιό μου. Ήπια τρία ποτήρια αλσατικά Pinot και άρχισα να βλέπω την κατάσταση αλλά και τον κόσμο γενικά με περισσότερη αισιοδοξία. Εκείνη τη στιγμή ήμουν πολύ ευχαριστημένος, που έφθασα στην Αλσατία.
Βγαίνω έξω από το μπαρ αισθανόμενος καλύτερα. Το κρύο δεν με ενοχλούσε ιδιαίτερα. Κατευθυνόμενος προς τον Καθεδρικό περνάω από την πλατεία Gutenberg. Η πλατεία είναι αφιερωμένη στον Johannes Gutenberg, (1400 - 1468), Γερμανό σιδηρουργό, χρυσοχόο, τυπογράφο και εκδότη. Ως γνωστόν ο Johannes Gutenberg είναι ο πατέρας της τυπογραφίας. Το έτος 1430 ο Johannes Gutenberg εγκαταστάθηκε στο Στρασβούργο, άρχισε να πειραματίζεται με τη σιδηρουργία και την τυπογραφία, κατάφερε να εκτυπώσει κατ αρχή μικρά βιβλία και ολοκλήρωσε τη δημιουργία του με την έκδοση της Βίβλου το έτος 1455. Ο φωτισμός της πόλης άρχισε να σου δημιουργεί τη ψευδαίσθηση ότι βρίσκεσαι σε παραμύθι.
Προχώρησα προς την πλατεία του καθεδρικού ναού.
Ο καθεδρικός ναός του Στρασβούργου (Cathedrale Notre Dame), με το περίφημο αστρονομικό ρολόι, ξεκίνησε να κτίζεται το έτος 1176 και αποπερατώθηκε το έτος 1439, όταν και έλαβε την τελική μορφή του. Μέχρι και μετά τα μέσα του 19ου αιώνα, ο καθεδρικός ναός του Στρασβούργου ήταν το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο με ύψος 142 μέτρων. Χαρακτηρίζεται αλλά και χαρακτηρίζει τον καθαρά γοτθικό ρυθμό. Ο Γκαίτε ο οποίος σπούδασε νομική στο Στρασβούργο, ανέβαινε τη σκάλα του πύργου του καθεδρικού, ώστε να νικήσει την υψοφοβία του. Ο Βίκτορ Ουγκό έγραψε για τον Cathedrale Notre Dame ότι «πρόκειται για ένα θαύμα, γιγάντιο και ταυτόχρονα κομψό». Πράγματι, χρειάζεται να στραβολαιμιάσεις για να τον θαυμάσεις και να διαθέτεις υπερευρυγώνιο (μάλλον fish eye) φακό στη φωτογραφική σου μηχανή για να τον απεικονίσεις.
Σήμερα η Notre Dame του Στρασβούργου, είναι η έκτη ψηλότερη εκκλησία του κόσμου. Αφού θαύμασα για ώρα τον καθεδρικό, συνέχισα τις βόλτες στον λιθόστρωτο λαβύρινθο της παλιάς πόλης, θαυμάζοντας τους υπέροχους φωτισμούς
σταματώ για λίγο σε ένα μπαράκι να πάρω μερικές ανάσες και να πιώ ένα ποτηράκι κρασί.
Στη συνέχεια γύρισα προς τον καθεδρικό και πέρασα από το παλάτι Rohan, το οποίο είναι δίπλα στο ναό και εκεί στεγάζονται σήμερα και τρία μουσεία, όπως το αρχαιολογικό, το μουσείο καλών τεχνών και το μουσείο διακοσμητικών τεχνών.
Στη συνέχεια βγαίνω για πρώτη φορά από το νησάκι,
για να παρατηρήσω από απέναντι το παλάτι Rohan και στο βάθος τη Notre Dame.
Όμως ο κυριότερος λόγος που πέρασα απέναντι, ήταν ότ η ώρα ήταν περασμένη για τα δεδομένα της κεντρικής Ευρώπης και ότι είχα πληροφορηθεί για ένα καλό αλσατικό ρεστοράν (winstubs), το οποίο ονομάζεται La Coccinelle, 22 Rue Sainte-Madeleine.
Πράγματι οι πληροφορίες μου ήταν ακριβέστατες αφού τόσο το φαγητό, όσο και το μπουκάλι με το αλσατικό κρασί ήταν θαυμάσια. Όταν βγήκα να περπατήσω και να χωνέψω, η ώρα πλησίαζε μεσάνυχτα. Ξαναπέρασα στο νησί.
Ο κόσμος είχε αραιώσει. Το κρύο ήταν τσουχτερό. Όμως απολάμβανα τον πολύ έντεχνο φωτισμό της πόλης.
Περπατούσα και ξαφνικά στο βάθος φαίνεται ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο, με έναν από τους ομορφότερους φωτισμούς που έχω δει σε χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Προχώρησα προς τα εκεί και βρέθηκα στην πλατεία Κλεμπέρ (Kleber), το κεντρικότερο σημείο του Στρασβούργου. Από το έτος 1840, η πλατεία έχει ονομαστεί έτσι, λόγω του Γάλλου στρατηγού Jean-Baptiste Kleber, το άγαλμα του οποίου δεσπόζει στο κέντρο της πλατείας.
Έκατσα αρκετή ώρα στην πλατεία. Θαύμαζα τους φωτισμούς και ιδιαίτερα αυτούς του χριστουγεννιάτικου δέντρου.
Όμως η ώρα όμως είχε προχωρήσει. Ήταν αρκετά μετά τα μεσάνυχτα και τις προηγούμενες νύχτες είχα κοιμηθεί απειροελάχιστα. Σκέφτηκα να πάω να κάνω ένα ακόμη ντους στο ξενοδοχείο μου, για να αποκτήσω κάποια ενέργεια. Άλλωστε το ξενοδοχείο ήταν κεντρικό, λιγότερο των πέντε λεπτών βαδίσματος από την πλατεία Κλεμπέρ.
Επιστρέφω στο ξενοδοχείο.
Συλλογίζομαι τις εικόνες τις οποίες είχα συλλέξει. Το Στρασβούργο κυρίως τη νύχτα έμοιαζε παραμυθούπολη. Συλλογίζομαι ότι πρέπει να απολαύσω αυτές τις εικόνες και στη συνέχεια της βραδιάς. Πρέπει να μου φύγει η κούραση. Κάνω ένα ντους. Ξαπλώνω λίγο ώστε να σηκωθώ σε πέντε λεπτά να βγω έξω. Άλλωστε δεν είχα πολύ χρόνο. Η ώρα ήταν περασμένες 02.00 πμ. Όμως η κόπωση με νικάει για πρώτη φορά σε αυτό το ταξίδι. Όταν ξύπνησα ήταν ώρα για πρωινό και όχι για μπαρότσαρκα.
Ανοίγω τις κουρτίνες. Είχε ξημερώσει. Και είχα κατέβει νότια και είχα κοιμηθεί περισσότερο. Φαίνεται ότι οι δυνάμεις μου με εγκαταλείπουν. Ελπίζω προσωρινά.
Η θέα από το δωμάτιο είναι πολύ ωραία. Έχει δύο τοίχους – κατ ουσία μεγάλα παράθυρα.
Βλέπω από τα παράθυρα το Στρασβούργο χιονισμένο.
Έπρεπε να το περιμένω μετά την πολύ χαμηλή θερμοκρασία της προηγούμενης ημέρας.
Κατεβαίνω για πρωινό.
Αν και τα ibis δεν διαθέτουν το πολύ πλούσιο πρωινό άλλων ξενοδοχείων, τους καταλογίζω δύο θετικά. Το πρώτο είναι ότι έχουν μηχάνημα για να πιείς φυσικό χυμό (σημαντικό εάν μάλιστα έχεις πιεί τα κρασάκια σου ή/και τα ποτάκια σου την προηγούμενη νύχτα) και το δεύτερο είναι ότι τα ibis styles είναι πράγματι στιλάτα.
Οπλίζομαι με τη φωτογραφική μηχανή, τη βιντεοκάμερα και το χάρτη του Στρασβούργου τον οποίο μου έδωσαν στη ρεσεψιόν. Βγαίνω έξω. Η χιονοθύελλα με περιμένει και μόλις βγαίνω έξω μου επιτίθεται. Προσπαθώ να βγάλω φωτογραφίες. Κατ αρχήν στοχεύω προς το κτήριο του ibis styles.
Στην περιοχή της Petite France το χιόνι πέφτει αδιάκοπα και με ισχυρή ένταση . Το χιόνι είχε στρωθεί για τα καλά
Κατευθύνθηκα προς την πλατεία Gutenberg. Η ένταση της χιονόπτωσης συνεχώς αυξανόταν, όπως φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία.
Μεγάλη εντύπωση μου έκαναν τα άμεσα αντανακλαστικά τόσο του Δήμου, όσο και των ιδιωτών στην αντιμετώπιση των καιρικών φαινομένων. Είναι προφανώς συνηθισμένοι. Στους δρόμους έβλεπα μηχανήματα εκχιονιστικά τα οποία καθάριζαν τους δρόμους και έριχναν αλάτι. Στους πεζόδρομους έβλεπα εργάτες του Δήμου οι οποίοι έριχναν αλάτι από σακιά που κουβαλούσαν. Μπροστά από τις πόρτες των καταστημάτων ή/και σπιτιών, ιδιώτες έριχναν αλάτι για να διευκολύνουν την πρόσβαση. Σκέφτηκα το πόσο έξυπνη και πρακτική ιδέα είχα στη Χαϊδελβέργη όταν αγόρασα τα αδιάβροχα παπούτσια.
Προχωράω προς τον περίτεχνο καθεδρικό Notre Dame του Στρασβούργου. Οι καιρικές συνθήκες βαίνουν συνεχώς προς το αγριότερο. Οι φωτογραφίες βγαίνουν πλέον πολύ δυσκολότερα.
Θέλω να ανέβω τη σκάλα του πύργου του καθεδρικού, όπως ο Γκαίτε, ο οποίος την ανέβαινε τακτικά, ώστε να νικήσει την υψοφοβία του.
Όμως, δυστυχώς, πρέπει όμως να φύγω. Και τα ωραία παραμύθια έχουν το τέλος τους. Αρχίζω το δρόμο της επιστροφής προς το ξενοδοχείο μου. Περνάω από την πλατεία Κλεμπέρ (Kleber), η οποία είναι – όπως έχω προαναφέρει – το κεντρικότερο σημείο του Στρασβούργου. Φωτογράφισα μετά δυσκολίας, λόγω χιονιά, το χριστουγεννιάτικο δέντρο, το οποίο μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση φωτισμένο το προηγούμενο βράδυ.
Συνεχίζω γρήγορα προς το ξενοδοχείο μου
κάνω γρήγορα checkout από το ξενοδοχείο, πάω να πάρω το αυτοκίνητο από το parking. Η ώρα ήταν περασμένες 01.00μμ.
Βγαίνω από το παγωμένο Στρασβούργο.
Ο χρόνος είναι αμείλικτος. Η ώρα είχε προχωρήσει. ‘Επρεπε να φθάσω σύντομα στο δρόμο του κρασιού. Τα Αλσατικά κρασιά με περιμένουν!
Θα ήταν αγενές να αρνηθώ την πρόσκληση των παραπάνω που φαίνονται στη φωτογραφική τεκμηρίωση. Άλλωστε είναι γνωστό ότι η ευγένεια με χαρακτηρίζει.
Έρχομαι με ταχύτητα στην πηγή! Σε λίγο θα είμαι στο δρόμο του κρασιού και στα χωριά του. Έφυγα από την πρωτεύουσα αλλά κατευθύνομαι στην καρδιά της Αλσατίας. Αλσατικά κρασιά έρχομαι!
Last edited: