gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.801
Κεφάλαιο 6
Eguisheim
Πριν αποφασίσω για διανυκτέρευση στο Eguisheim είχα διαβάσει ότι στη Γαλλία πολλά χωριά είχαν σχεδιαστεί με ομόκεντρο σχεδιασμό Το Eguisheim είναι το πλέον χαρακτηριστικό γαλλικό χωριό με αυτόν τον ομόκεντρο σχεδιασμό και ένα από τα παλαιότερα χωριά με αυτόν τον σχεδιασμό. Οι παραπάνω πληροφορίες με εξίταραν.
Το Eguisheim δεν φαίνεται να έχει αλλάξει τους τελευταίους αιώνες. Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, το χωριό αυτό οχυρώθηκε για πρώτη φορά το έτος 1257 και τον 16ο αιώνα κατασκευάστηκαν στενά πέτρινα σοκάκια σε κύκλους, δίνοντας στο Eguisheim τον μοναδικό αυτό χαρακτήρα
Το Eguisheim με πληθυσμό 1500 περίπου κατοίκων ψηφίστηκε ως το αγαπημένο χωριό της Γαλλίας το έτος 2013.
Το ξενοδοχείο το οποίο είχα επιλέξει στο Eguisheim ήταν το Hοtel Saint Hubert, ανάντη του χωριού και σε μικρή απόσταση από αυτό. Σκέφτηκα ότι αυτό θα είναι το απόλυτο ησυχαστήριο στο μέσον ενός σχετικά πυκνού και κουραστικού ταξιδιού. Παρκάρω έξω από το ξενοδοχείο, παίρνω την χειραποσκευή μου και μπαίνω στο ξενοδοχείο. Η ώρα ήταν περασμένες 19.00. Σκέφτομαι πόσο γρήγορα περνά η ώρα όταν ταξιδεύεις. Συλλογίζομαι όμως ότι αυτή η ώρα πολλαπλασιάζεται όταν είσαι σε ένα μέρος το οποίο ή δεν έχεις επισκεφτείς ή έχεις καιρό να το επισκεφτείς. Πόσο δίκιο είχε ο Αϊνστάιν με τη θεωρία της σχετικότητας.
Συλλογίζομαι το πόσo χρόνo, σχετικά, παραπάνω σου προσφέρουν τα ταξίδια.
Τέλος πάντων ας διακόψω τους συλλογισμούς και ας ασχοληθώ με κάτι πιο πρακτικό .Αρχίζω να σκέφτομαι ότι πολύ στη θεωρία το έχω ρίξει, αλλά πράξη μηδέν. Μου έρχεται στο μυαλό το ανέκδοτο με τον μηχανικό και τον μαθηματικό που μας λέγανε οι καθηγητές μας στο πολυτεχνείο και σκάω μόνος μου στα γέλια. Συλλογίζομαι ότι ωραία εποχή ήταν τότε στη σχολή, ωραιότερη όμως είναι τώρα στα κρασοχώρια. Κάθε πράγμα στον καιρό του και το κρασί στην Αλσατία.
Μπαίνω στο ξενοδοχείο και κάνω check in.
Η προειδοποίηση της γυναίκας στο ξενοδοχείο ήταν σαφής! «μην πας μετά τις 21.00 για φαί. Δεν θα βρείς τίποτα ανοιχτό»
Έπρεπε να επιταχύνω.
Μετά από ένα σύντομο ντους, μια ματιά στο χάρτη του δρόμου του κρασιού που βρήκα στο ξενοδοχείο, καθώς και μια σύντομη ανάγνωση στο βιβλίο μου για την περιοχή, ετοιμάστηκα να βγω. Πρέπει να σημειώσω, ότι στο βιβλίο μου, μια έκδοση του National Geographic, είχε μια εκτενή αναφορά στα αλσατικά κρασιά. Έτσι ανέφερε ότι τα κρασιά της Αλσατίας παρασκευάζονται το καθένα από καθορισμένη ποικιλία σταφυλιού, φέροντας και το όνομα της ποικιλίας αυτού.
Οι βασικές ποικιλίες οι οποίες αναφερόντουσαν στο βιβλίο ήταν οι εξής:
Riesling: φρουτώδη κρασιά με άρωμα λουλουδιών.
Gewurztraminer: δυνατά αρωματικά κρασιά με φρουτώδη και πιπεράτη γεύση.
Tokay Pinot Gris: κρασί με μεστή γεύση και σύνθετο άρωμα.
Pinot Blanc: δροσιστικά, αρμονικά στη γεύση κρασιά.
Sylvaner: ελαφρά δροσιστικά λευκά κρασιά.
Muscated’Alsace: γεύση εσπεριδοειδούς, ελαφρώς αρωματικό και ιδιαίτερα ξηρά κρασιά
Βγαίνω από το ξενοδοχείο και αρχίζω την περιπλάνηση.
Παρατηρώ ότι στο trip advisor αρκετά εστιατόρια στο Eguisheim έχουν σχεδόν άριστο χαρακτηρισμό. Αποφάσισα να πάω στο πρώτο εξ αυτών.
Αυτό το οποίο αναφερόταν ως πρώτο στην κατάταξη ήταν το Au Vieux Porche, 16 rue Trois Châteaux.
Μεγάλη εντύπωση μου έκανε ότι έξω από το ρεστοράν είχε σε βαρέλια όλες τις ποικιλίες των αλσατικών κρασιών που είχα διαβάσει μόλις πριν στο βιβλίο.
και συγκεκριμένα:
το Sylvaner
το Pinot Blanc
το Riesling
το Tokay Pinot Gris
το Muscate d’ Alsace
το Gewurztraminer
Ως απεριτίφ με κέρασαν ένα Pinot Blanc, ενώ στη συνέχεια παρήγγειλα ένα μπουκάλι Riesling.
Τα φαγητά ήταν εξαιρετικά και το ρεστοράν δικαίωσε τη φήμη του.
Στη συνέχεια δοκίμασα και τα υπόλοιπα αλσατικά κρασιά και επιβεβαίωσα τις γεύσεις που είχαν αναφερθεί στο βιβλίο μου..
Χάρηκα πολύ που βρέθηκα στην Αλσατία.
Ήμουν ο τελευταίος πελάτης που βγήκα από το ρεστοράν. Είχα φάει υπέροχα. Όμως, από τον δικαιολογημένο φόβο μήπως κλείσουν τα εστιατόρια, δεν είχα εξερευνήσει το χωριό.
Αρχίζω την περιπλάνηση στο χωριό. Ο χώρος είναι μαγευτικός. Ήμουν μόνος. Αισθανόμουν ως φάντασμα.
Κάποια στιγμή, αποφασίζω να επιστρέψω στο ξενοδοχείο. Ήταν μετά τα μεσάνυχτα και είχα πει ότι το βράδυ αυτό θα ήταν νύχτα ξεκούρασης.
Ήμουν μαγεμένος από το χωριό.
Ξυπνάω νωρίς το πρωί και βουτάω στην πισίνα του ξενοδοχείου πριν από το πρωινό.
Ο χώρος του πρωινού ήταν υπέροχος όπως φαίνεται και στις παρακάτω φωτογραφίες.
Η θέα προς τους αμπελώνες ήταν απρόσκοπτη.
Στη συνέχεια και πριν από το πολύωρο ταξίδι, που είχα μπροστά μου, έκανα μια σύντομη βόλτα στο χωριό για να το δω ημέρα και παράλληλα να χωνέψω. Σε αντίθεση με το προηγούμενο βράδυ, το χωριό είχε έντονη ζωή το πρωί.
Η χριστουγεννιάτικη αγορά ήταν μικρή, όμως ήταν από τις ομορφότερες που συνάντησα στο ταξίδι μου αυτό.
Όμως δυστυχώς έπρεπε να φύγω. Όπως έχω αναφέρει και προηγούμενα το ταξίδι αυτό δεν ήταν για άραγμα. Σήμερα είχα να διανύσω πολλά χιλιόμετρα. Η ξεκούραση την οποία είχα προγραμματίσει στη μέση, περίπου, ενός απρογραμμάτιστου ταξιδιού είχε ολοκληρωθεί. Έπρεπε να επιστρέψω στο Βέλγιο. Η αγαπημένη μου Αμβέρσα με περιμένει. Τέλος τα αλσατικά κρασιά. Οι μοναστηριακές μπύρες είναι στην Αμβέρσα και με περιμένουν. Τα χιλιόμετρα τα οποία πρέπει να διανυθούν είναι πολλά. Όμως δεν πτοούμαι. Αμβέρσα έρχομαι!
Eguisheim
Πριν αποφασίσω για διανυκτέρευση στο Eguisheim είχα διαβάσει ότι στη Γαλλία πολλά χωριά είχαν σχεδιαστεί με ομόκεντρο σχεδιασμό Το Eguisheim είναι το πλέον χαρακτηριστικό γαλλικό χωριό με αυτόν τον ομόκεντρο σχεδιασμό και ένα από τα παλαιότερα χωριά με αυτόν τον σχεδιασμό. Οι παραπάνω πληροφορίες με εξίταραν.
Το Eguisheim δεν φαίνεται να έχει αλλάξει τους τελευταίους αιώνες. Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, το χωριό αυτό οχυρώθηκε για πρώτη φορά το έτος 1257 και τον 16ο αιώνα κατασκευάστηκαν στενά πέτρινα σοκάκια σε κύκλους, δίνοντας στο Eguisheim τον μοναδικό αυτό χαρακτήρα
Το Eguisheim με πληθυσμό 1500 περίπου κατοίκων ψηφίστηκε ως το αγαπημένο χωριό της Γαλλίας το έτος 2013.
Το ξενοδοχείο το οποίο είχα επιλέξει στο Eguisheim ήταν το Hοtel Saint Hubert, ανάντη του χωριού και σε μικρή απόσταση από αυτό. Σκέφτηκα ότι αυτό θα είναι το απόλυτο ησυχαστήριο στο μέσον ενός σχετικά πυκνού και κουραστικού ταξιδιού. Παρκάρω έξω από το ξενοδοχείο, παίρνω την χειραποσκευή μου και μπαίνω στο ξενοδοχείο. Η ώρα ήταν περασμένες 19.00. Σκέφτομαι πόσο γρήγορα περνά η ώρα όταν ταξιδεύεις. Συλλογίζομαι όμως ότι αυτή η ώρα πολλαπλασιάζεται όταν είσαι σε ένα μέρος το οποίο ή δεν έχεις επισκεφτείς ή έχεις καιρό να το επισκεφτείς. Πόσο δίκιο είχε ο Αϊνστάιν με τη θεωρία της σχετικότητας.
Συλλογίζομαι το πόσo χρόνo, σχετικά, παραπάνω σου προσφέρουν τα ταξίδια.
Τέλος πάντων ας διακόψω τους συλλογισμούς και ας ασχοληθώ με κάτι πιο πρακτικό .Αρχίζω να σκέφτομαι ότι πολύ στη θεωρία το έχω ρίξει, αλλά πράξη μηδέν. Μου έρχεται στο μυαλό το ανέκδοτο με τον μηχανικό και τον μαθηματικό που μας λέγανε οι καθηγητές μας στο πολυτεχνείο και σκάω μόνος μου στα γέλια. Συλλογίζομαι ότι ωραία εποχή ήταν τότε στη σχολή, ωραιότερη όμως είναι τώρα στα κρασοχώρια. Κάθε πράγμα στον καιρό του και το κρασί στην Αλσατία.
Μπαίνω στο ξενοδοχείο και κάνω check in.
Η προειδοποίηση της γυναίκας στο ξενοδοχείο ήταν σαφής! «μην πας μετά τις 21.00 για φαί. Δεν θα βρείς τίποτα ανοιχτό»
Έπρεπε να επιταχύνω.
Μετά από ένα σύντομο ντους, μια ματιά στο χάρτη του δρόμου του κρασιού που βρήκα στο ξενοδοχείο, καθώς και μια σύντομη ανάγνωση στο βιβλίο μου για την περιοχή, ετοιμάστηκα να βγω. Πρέπει να σημειώσω, ότι στο βιβλίο μου, μια έκδοση του National Geographic, είχε μια εκτενή αναφορά στα αλσατικά κρασιά. Έτσι ανέφερε ότι τα κρασιά της Αλσατίας παρασκευάζονται το καθένα από καθορισμένη ποικιλία σταφυλιού, φέροντας και το όνομα της ποικιλίας αυτού.
Οι βασικές ποικιλίες οι οποίες αναφερόντουσαν στο βιβλίο ήταν οι εξής:
Riesling: φρουτώδη κρασιά με άρωμα λουλουδιών.
Gewurztraminer: δυνατά αρωματικά κρασιά με φρουτώδη και πιπεράτη γεύση.
Tokay Pinot Gris: κρασί με μεστή γεύση και σύνθετο άρωμα.
Pinot Blanc: δροσιστικά, αρμονικά στη γεύση κρασιά.
Sylvaner: ελαφρά δροσιστικά λευκά κρασιά.
Muscated’Alsace: γεύση εσπεριδοειδούς, ελαφρώς αρωματικό και ιδιαίτερα ξηρά κρασιά
Βγαίνω από το ξενοδοχείο και αρχίζω την περιπλάνηση.
Παρατηρώ ότι στο trip advisor αρκετά εστιατόρια στο Eguisheim έχουν σχεδόν άριστο χαρακτηρισμό. Αποφάσισα να πάω στο πρώτο εξ αυτών.
Αυτό το οποίο αναφερόταν ως πρώτο στην κατάταξη ήταν το Au Vieux Porche, 16 rue Trois Châteaux.
Μεγάλη εντύπωση μου έκανε ότι έξω από το ρεστοράν είχε σε βαρέλια όλες τις ποικιλίες των αλσατικών κρασιών που είχα διαβάσει μόλις πριν στο βιβλίο.
και συγκεκριμένα:
το Sylvaner
το Pinot Blanc
το Riesling
το Tokay Pinot Gris
το Muscate d’ Alsace
το Gewurztraminer
Ως απεριτίφ με κέρασαν ένα Pinot Blanc, ενώ στη συνέχεια παρήγγειλα ένα μπουκάλι Riesling.
Τα φαγητά ήταν εξαιρετικά και το ρεστοράν δικαίωσε τη φήμη του.
Στη συνέχεια δοκίμασα και τα υπόλοιπα αλσατικά κρασιά και επιβεβαίωσα τις γεύσεις που είχαν αναφερθεί στο βιβλίο μου..
Χάρηκα πολύ που βρέθηκα στην Αλσατία.
Ήμουν ο τελευταίος πελάτης που βγήκα από το ρεστοράν. Είχα φάει υπέροχα. Όμως, από τον δικαιολογημένο φόβο μήπως κλείσουν τα εστιατόρια, δεν είχα εξερευνήσει το χωριό.
Αρχίζω την περιπλάνηση στο χωριό. Ο χώρος είναι μαγευτικός. Ήμουν μόνος. Αισθανόμουν ως φάντασμα.
Κάποια στιγμή, αποφασίζω να επιστρέψω στο ξενοδοχείο. Ήταν μετά τα μεσάνυχτα και είχα πει ότι το βράδυ αυτό θα ήταν νύχτα ξεκούρασης.
Ήμουν μαγεμένος από το χωριό.
Ξυπνάω νωρίς το πρωί και βουτάω στην πισίνα του ξενοδοχείου πριν από το πρωινό.
Ο χώρος του πρωινού ήταν υπέροχος όπως φαίνεται και στις παρακάτω φωτογραφίες.
Η θέα προς τους αμπελώνες ήταν απρόσκοπτη.
Στη συνέχεια και πριν από το πολύωρο ταξίδι, που είχα μπροστά μου, έκανα μια σύντομη βόλτα στο χωριό για να το δω ημέρα και παράλληλα να χωνέψω. Σε αντίθεση με το προηγούμενο βράδυ, το χωριό είχε έντονη ζωή το πρωί.
Η χριστουγεννιάτικη αγορά ήταν μικρή, όμως ήταν από τις ομορφότερες που συνάντησα στο ταξίδι μου αυτό.
Όμως δυστυχώς έπρεπε να φύγω. Όπως έχω αναφέρει και προηγούμενα το ταξίδι αυτό δεν ήταν για άραγμα. Σήμερα είχα να διανύσω πολλά χιλιόμετρα. Η ξεκούραση την οποία είχα προγραμματίσει στη μέση, περίπου, ενός απρογραμμάτιστου ταξιδιού είχε ολοκληρωθεί. Έπρεπε να επιστρέψω στο Βέλγιο. Η αγαπημένη μου Αμβέρσα με περιμένει. Τέλος τα αλσατικά κρασιά. Οι μοναστηριακές μπύρες είναι στην Αμβέρσα και με περιμένουν. Τα χιλιόμετρα τα οποία πρέπει να διανυθούν είναι πολλά. Όμως δεν πτοούμαι. Αμβέρσα έρχομαι!
Last edited:
