5η Μέρα
Τελευταία μας μέρα σ’ αυτήν την υπέροχη πόλη
, με καιρό επιτέλους ηλιόλουστο
και προορισμό την villaborgese, αφού πρώτα πήραμε το πρωινό μας σε ένα μαγαζάκι έξω από αυτή. Μπαίνοντας στον κήπο είναι σαν να μεταφέρεσαι ξαφνικά μακριά από την πόλη, τεράστιος, πράσινος, πανέμορφος, αν και η λίμνη που είχε μέσα ήταν χωρίς νερό. Στην πινακοθήκη μέσα στον κήπο αποφασίσαμε να μην μπούμε, αλλά νοικιάσαμε ένα ποδήλατο για τρία άτομα της μιας ώρας για να γυρίσουμε στον κήπο. Είχε πολύ πλάκα. Μετά τον κήπο, τελευταία βόλτα piazza del popolo, via del corso για να κάνουμε μερικά ψώνια 
, via condotti με τα ακριβότερα μαγαζιά, piazza di spagna, Fontana di trevi…ο κόσμος που υπήρχε πραγματικά απερίγραπτος παντού
, γι’ αυτό κατά τη γνώμη μου είναι καλύτερο να γυρνάει κανείς στη Ρώμη τα κεντρικά αξιοθέατα απόγευμα προς βράδυ αν θέλει να τα απολαύσει αλλιώς με το ζόρι θα τα πλησιάσει, σε όλες τις πλατείες δεν έπεφτε καρφίτσα και στα ισπανικά σκαλιά ισα ισα βρήκαμε λίγο χώρο να κάτσουμε. Ώρα για τον τελευταίο καφέ και παγωτό στην Gelateria A. Cecere via del Lavatore 84 ξανά, σημείωση έχει πολύ ωραίο cappuccino, φαγητό στο L’archetto Via dell'Archetto, όπου δοκιμάσαμε και μακαρόνια με βότκα έχει μεγάλη ποικιλία και γενικά ήταν πάρα πολύ καλό… Γυρνώντας στο ξενοδοχείο μας περίμενε ήδη το βανακι με το οποίο κλείσαμε το ίδιο πρωί για να μας πάει πίσω στο αεροδρόμιο όπου πετούσαμε στις 9:00μμ…
Ο δρόμος της επιστροφής μας άφησε γεμάτες χαρά
, εικόνες, γεύσεις, αναμνήσεις, νοσταλγία, λύπη
… και όνειρα για το επόμενο ταξίδι……
Τελευταία μας μέρα σ’ αυτήν την υπέροχη πόλη
, με καιρό επιτέλους ηλιόλουστο και προορισμό την villaborgese, αφού πρώτα πήραμε το πρωινό μας σε ένα μαγαζάκι έξω από αυτή. Μπαίνοντας στον κήπο είναι σαν να μεταφέρεσαι ξαφνικά μακριά από την πόλη, τεράστιος, πράσινος, πανέμορφος, αν και η λίμνη που είχε μέσα ήταν χωρίς νερό. Στην πινακοθήκη μέσα στον κήπο αποφασίσαμε να μην μπούμε, αλλά νοικιάσαμε ένα ποδήλατο για τρία άτομα της μιας ώρας για να γυρίσουμε στον κήπο. Είχε πολύ πλάκα. Μετά τον κήπο, τελευταία βόλτα piazza del popolo, via del corso για να κάνουμε μερικά ψώνια , via condotti με τα ακριβότερα μαγαζιά, piazza di spagna, Fontana di trevi…ο κόσμος που υπήρχε πραγματικά απερίγραπτος παντού, γι’ αυτό κατά τη γνώμη μου είναι καλύτερο να γυρνάει κανείς στη Ρώμη τα κεντρικά αξιοθέατα απόγευμα προς βράδυ αν θέλει να τα απολαύσει αλλιώς με το ζόρι θα τα πλησιάσει, σε όλες τις πλατείες δεν έπεφτε καρφίτσα και στα ισπανικά σκαλιά ισα ισα βρήκαμε λίγο χώρο να κάτσουμε. Ώρα για τον τελευταίο καφέ και παγωτό στην Gelateria A. Cecere via del Lavatore 84 ξανά, σημείωση έχει πολύ ωραίο cappuccino, φαγητό στο L’archetto Via dell'Archetto, όπου δοκιμάσαμε και μακαρόνια με βότκα έχει μεγάλη ποικιλία και γενικά ήταν πάρα πολύ καλό… Γυρνώντας στο ξενοδοχείο μας περίμενε ήδη το βανακι με το οποίο κλείσαμε το ίδιο πρωί για να μας πάει πίσω στο αεροδρόμιο όπου πετούσαμε στις 9:00μμ…Ο δρόμος της επιστροφής μας άφησε γεμάτες χαρά
, εικόνες, γεύσεις, αναμνήσεις, νοσταλγία, λύπη… και όνειρα για το επόμενο ταξίδι……
ο καιρός είχε άλλα σχέδια, είναι που λένε όταν κάνεις σχέδια ο Θεός γελάει- Ανεβήκαμε στον τρούλο, αφού πληρώσαμε 7€ για να ανεβούμε με το ασανσέρ-ότι γλυτώνεις καλό είναι- και πράγματι είναι φοβερά στενά και κουραστικά . Κάναμε ένα μέτρο θαυμάζοντας τη θέα βγάλαμε και μερικές φώτο και θα συνεχίζαμε τον κύκλο, όταν ξαφνικά άνοιξαν οι ουρανοί..Ξεκίνησε να βρέχει καταρρακτωδώς και εμείς κρυφτήκαμε κάτω από τα διαζώματα που έχει –όχι ότι δεν βρεχόμασταν κι εκεί- Σε κάποια στιγμή φεύγει από δίπλα μας ο κόσμος που υπήρχε, και μου λέει η φίλη μου έχουν φύγει όλοι ήμαστε μόνες μας, τρομοκρατημένη και εγώ
λέω πάμε να φύγουμε κι εμείς, και ξεκινάμε να τρέχουμε τον γύρω του τρούλου για να βρούμε την έξοδο, συνειδητοποιώντας ότι κανείς δεν είχε φύγει όλοι περίμεναν στα διαζώματα βλέποντας 3 τρελές 
. Πήραμε το μετρό και κατεβήκαμε στη στάση barberini ένας καφές στο caffe de Pari–δεν μας άρεσε ιδιαίτερα- και κατευθυνθήκαμε για την κρύπτη των Kαπουτσίνων και την Santa Maria della Concezione dei Cappuccini- αρκετά διαφορετικό θέαμα αλλά και μακάβριο με τα χιλιάδες κόκκαλα των καλόγερων που δημιουργούσαν τους διάκοσμους στις κρύπτες. Φεύγοντας από κει πήγαμε στο Κολοσσαίο και βγάλαμε τα εισιτήρια από την αρχαία αγορά που διαρκούν 2 μέρες. Είχαμε αποφασίσει να μην πάρουμε την romapass, αφού σαν φοιτήτριες θα είχαμε τις ίδιες εκπτώσεις που παρείχε η κάρτα, οι μετακινήσεις μας με το μετρό ήταν λίγες και τα 2 μουσεία που υποτίθεται πως παρείχε δωρεάν μας βγήκαν όλα μαζί όσο και η κάρτα, βέβαια ίσως αν την είχαμε να χρησιμοποιούσαμε πιο άνετα το μετρό, είναι στην κρίση του καθενός. Αφού βγάλαμε τα εισιτήρια πήγαμε πρώτα στη Βασιλική του Σαν Κλεμέντε. Δοκίμασα και ένα νοστιμότατο cannoli (ιταλικό γλυκό) από το ζαχαροπλαστείο cuiricuiriπου ήταν δίπλα, και πραγματικά δεν είχε τίποτα άλλο, οπότε και να μην το επισκεπτόμουν δεν θα είχε διαφορά, καθώς η φίλη μου που έφαγε ένα από το φούρνο κάτω από το ξενοδοχείο ήταν εξίσου νόστιμο. Μετά σειρά είχε η αρχαία αγορά,- το Κολοσσαίο το αφήσαμε για την επόμενη μέρα μιας και έβρεχε,- την οποία με την βροχή δεν την ευχαριστηθήκαμε καθόλου, και η αλήθεια είναι πως μοιάζει κάπως με αυτή της Αθήνας που ούτε την έχουμε επισκεφτεί από μέσα, τα δικά μας που είναι κοντά δεν τα εκτιμούμε. Μέσα στην αρχαία αγορά υπήρχε ένα κτίριο το οποίο φιλοξενούσε φωτογραφίες της αρχαίας Αθήνας, αυτή η έκθεση ήταν πολύ ωραία. Από την αρχαία αγορά βγαίνοντας πέσαμε πάνω στο δημαρχείο, στο καπιτώλιο , την εκκλησία Santa Maria in Aracoeli Basilica και την piazza venezia Συνέχεια είχε το trastevere για φαγητό όπου σταματήσαμε σε ένα από τα πρώτα που πέσαμε πάνω- γιατί δεν αντέχαμε άλλο περπάτημα- το Carlo menta Via della Lungaretta, 101, το οποίο το είχα και στις σημειώσεις μου, τουριστικό μεν φθηνό δε όμως από ποιότητα φαγητού μέτριο, άλλωστε ότι πληρώνεις παίρνεις. Στη συνέχεια βόλτα στα στενάκια του trastevere, ένα σφηνάκι σοκολάτας από το Rivendita libri, cioccolata e vino Vicolo del cinque 11/aκαι ένα aperol spritz σε ένα bar. Κουρασμένες πλέον πήραμε το λεωφορείο προς το Βατικανό, και από κει με τα πόδια για το ξενοδοχείο αφού πρώτα πήραμε στο χέρι ένα παγωτό από την αγαπημένη μας gelateria L'Arena del Gelato Via di Porta Castello, 8/A - δεν γινόταν απλά να την προσπεράσουμε
