VADIM
Member
- Μηνύματα
- 97
- Likes
- 1.029
- Επόμενο Ταξίδι
- Roadtrip Ηνωμένο Βασίλειο
- Ονειρεμένο Ταξίδι
- Moto road trip USA
Περιεχόμενα
Κεφάλαιο 2 (13/06 - 17/06)
Τετάρτη 13/06 (Bern - Colmar, 230 km)
Ξημέρωσε και η βροχή δεν λέει να σταματήσει. Όταν γίνεται ψιλόβροχο, φοράω τα αδιάβροχά μου και αποχαιρετώ τη Βέρνη.
Η βροχή με άφησε μετά από 100 km στο ύψος της Βασιλείας και - σύμφωνα με τις προβλέψεις - δεν θα με ξαναβρεί τις επόμενες μέρες. Περνάω τα σύνορα (τεράστιες ουρές ευτυχώς στο αντίθετο ρεύμα) και κινούμαι πλέον σε Γαλλικό έδαφος, στην Αλσατία.
Γρήγορα μπαίνω σε επαρχιακούς δρόμους. Τελικός προορισμός το Colmar, αλλά προέχει να εξερευνήσω τα υπόλοιπα απ' τα Αλσατικά κρασοχώρια που μου είχαν ξεφύγει σε προηγούμενη επίσκεψή μου. Η διαδρομή με τη σειρά είναι: Eguisheim - Turckheim - Hunawihr - Ribeauville - Selestat. Οι φωτογραφίες που παραθέτω παρακάτω μάλλον αδικούν αυτή την πανδαισία χρωμάτων, αυτή την ατέλειωτη ομορφιά. Κορυφαίο χωριό για μένα το Ribeauville. Ειδικά η μεγάλους μήκους κεντρική οδός του με μάγεψε. Τη διέσχισα με τη μοτό (μου πήρε 3 λεπτά να τη διασχίσω!) τραβώντας ένα μονοπλάνο με την προσαρμοσμένη στο κράνος gopro και δεν ήξερα τι να πρωτοθαυμάσω (μονταρισμένο σε κάποια δευτερόλεπτα μπορείτε να το δείτε στο φιλμάκι που κλείνει το κεφάλαιο).
Απομεσήμερο φτάνω στο Colmar, τακτοποιούμαι στο ξενοδοχείο (Hotel Colmar, 1 διαν/ση 88 € με πρωινό, 8,9/10) και βγαίνω τη βόλτα μου στο κέντρο. Αυτή είναι μια βόλτα στη μαγεία! Γύρω μου μπερδεύονται γλυκά ξύλινα σπιτάκια με πολύχρωμες στέγες, ανθισμένα μπαλκόνια, γραφικά σοκάκια, σιντριβάνια, εκκλησίες, αρχιτεκτονικά μνημεία και πάνω απ' όλα η Μικρή Βενετία με το γραφικό κανάλι της.
Και βέβαια - μη ξεχνιόμαστε - στην Αλσατία είμαι, στο δρόμο του κρασιού και της εξαιρετικής κουζίνας.
Πέμπτη 14/06 (Colmar - Stuttgart, 295 km)
Κάτω από έναν καταγάλανο ουρανό και ταξιδιάρικες θερμοκρασίες, μετά από 90 km μπαίνω στη Γερμανία, στο κρατίδιο Βάδης-Βιρτεμβέργης. Προορισμός μου η Στουτγκάρδη. Πρώτα όμως θέλω να χαθώ στα έλατα, τα ποτάμια, τους καταρράκτες και τα γοητευτικά χωριουδάκια του Μέλανα Δρυμού.
Και τα τρία χωριά που έχω επιλέξει είναι πανέμορφα. Πρώτη στάση στο Gengenbach.
Η δεύτερη στάση είναι στο χωριό με τα ρολόγια-κούκους, το Triberg.
Και η τελευταία στο διαμαντάκι του Μέλανα, το Schiltach. Εδώ θα δοκιμάσω - τι άλλο - μια αυθεντική black forest.
Με μάγεψε ο Μέλανας Δρυμός και οι δρόμοι του (απολαυστικοί για μηχανόβιους), τόσο που ξεχάστηκα. Απόγευμα μπαίνω στη Στουτγκάρδη, τακτοποίηση στο δωμάτιο (Central Classic Hotel, 2 διαν/σεις, 164 € με πρωινό, 8,5/10) και έξοδος για φαγητό. Σήμερα επιλέγω (από Trip Advisor πάντα) το La Bamboo με κουζίνα Σρι Λάνκα. Εξαιρετικό φαγητό, πολύ κοντά στο ινδικό που λατρεύω.
Η συνέχεια έχει γνωριμία με την πόλη. Έχοντας στο μυαλό μου τη Στουτγκάρδη συνδεδεμένη με το σύμβολό της - το αστέρι της Mercedes - περίμενα να βρω ... καμινάδες. Κι όμως, στο τέλος της διήμερης παραμονής μου η εικόνα ήταν διαφορετική. Η πόλη είναι συγκεντρωμένη μέσα σε μια κοιλάδα, περιτριγυρισμένη από καταπράσινους λόφους. Το κέντρο της είναι ζωντανό, μοντέρνο, γεμάτο πάρκα και ωραίους πεζόδρομους, εμπορικούς δρόμους (κυριότερος η Konigstrasse) και πάρα πολύ κόσμο να βολτάρει. Μαζί τους κι εγώ, μέχρι αργά το βράδυ, μ' ένα παγωτό στο χέρι από την καλύτερη gelateria της πόλης (όπως μου είπαν οι ντόπιοι), την Old Bridge.
Παρασκευή 15/06 (Stuttgart)
Σήμερα το πρόγραμμά μου είναι γεμάτο. Ξεκινάει με ένα μικρό ταξίδι 9 km στην ανατολική πλευρά της πόλης. Εκεί θα επισκεφθώ ένα διαφορετικό μουσείο, για το οποίο έχω ακούσει και διαβάσει υπερθετικά σχόλια: το μουσείο της Mercedes. Φθάνοντας, αντικρίζω ένα εντυπωσιακό φουτουριστικό κτίριο. Εξίσου εντυπωσιακή και η εσωτερική αρχιτεκτονική του. Πληρώνω το εισιτήριο των 10 € και ανεβαίνω με το ασανσέρ στον 8ο όροφο. Από εκεί και προς τα κάτω ξεκινάει ένα ταξίδι 100 και πλέον ετών, στο οποίο μπορείς να δεις τα σημαντικότερα γεγονότα που συνέβησαν στον πλανήτη μας, σε παράλληλη εξέλιξη με την ιστορία της Mercedes. Με γοήτεψε αυτό το ταξίδι των 8 ορόφων και κάποιες στιγμές (δεν το κρύβω) με συγκίνησε. Μην το χάσετε αν βρεθείτε εκεί κοντά!
Πέρασε η ώρα χωρίς να το καταλάβω στο μουσείο. Είναι μεσημέρι και μόλις προλαβαίνω για το δεύτερο μέρος του σημερινού μου προγράμματος. Που είναι και το σημαντικότερο, γιατί ικανοποιώ ένα όνειρο ζωής: Να δω ζωντανά τον Roger Federer. Ναι, πρόκειται για το τουρνουά τένις της Στουτγκάρδης και έχω πάρει εισιτήριο εδώ και 3 μήνες για τα προημιτελικά που γίνονται σήμερα. Φθάνω στις εγκαταστάσεις κατά τις 14:00, δεν έχει αρχίσει ακόμη ο αγώνας του Federer, "χτυπάω" βιαστικά ένα wurst μ' ένα ποτήρι βαρελίσια και έγκαιρα είμαι στην κερκίδα για να απολαύσω τον μέγιστο. Οκ, δεν θα γράψω περισσότερα, όσοι είναι fans του τένις θα με καταλάβουν. Συμμετείχε και το πατριωτάκι μας ο Nick Kyrgios. Μάλιστα σε κάποια στιγμή του αγώνα, ακούω μια αγριοφωνάρα σε άπταιστα ελληνικά από την άλλη πλευρά του γηπέδου "Γειά σου ρε μεγάλε Νικόλα". Ελλάδα είσαι παντού. (Για την ιστορία, το τουρνουά κέρδισε ο Federer).
Μια τόσο γεμάτη εικόνες και εμπειρίες μέρα, έπρεπε να κλείσει με ένα καλό δείπνο.
Σάββατο 16/06 (Stuttgart - Mainz, 227 km)
Είχα γράψει στην αρχή του ταξιδιωτικού, ότι η πορεία του ταξιδιού στο μεγαλύτερο μέρος του θα αποφασίζεται το προηγούμενο βράδυ. Αυτό ισχύει από εδώ και πέρα. Μέχρι χθες όλα ήταν προγραμματισμένα ώστε να συμπέσει η διαμονή μου στη Στουτγκάρδη με τον αγώνα τένις. Για επόμενο σταθμό μου επιλέγω τη πρωτεύουσα του κρατιδίου της Ρηνανίας-Παλατινάτου, το Mainz.
Σαββατιάτικο πρωινό λοιπόν, με ωραίο καιρό και τη βαλίτσα μου γεμάτη ωραίες εικόνες αποχαιρετώ την αγουροξυπνημένη Στουτγκάρδη. Περίπου 160 km αργότερα, αφήνω την εθνική για να κάνω μια μικρή επίσκεψη και στάση για καφέ στο Worms. Εδώ, το πιο σημαντικό αξιοθέατο είναι ο Καθεδρικός του Αγίου Πέτρου, ο οποίος δεσπόζει με τον όγκο του στην κεντρική πλατεία της παλιάς πόλης. Εντυπωσιακός ο ναός, αλλά η πόλη δεν μου λέει κάτι ιδιαίτερο, οπότε μετά από ένα καφέ και ένα σύντομο περίπατο, είμαι στη μηχανή μου και διανύω τα λίγα χιλιόμετρα που με χωρίζουν από το Mainz. Πριν μπω στην πόλη, κάνω μια στάση σ' έναν σταθμό για βενζίνη. Εκεί γνωρίζω έναν Γιαπωνέζο που θα γυρίζει την Ευρώπη με ποδήλατο για 6 μήνες. Ωραίος ο τύπος! Τον ξανασυνάντησα το βράδυ να βολτάρει κι αυτός στο κέντρο του Mainz. Τακτοποίηση λοιπόν στο δωμάτιο (Hotel Konigshof, 1 διαν/ση, 68 € με πρωινό, 8,1/10) και έξοδος στην πόλη.
Το Mainz έχει σημαντική βαρύτητα στην Ευρωπαϊκή ιστορία, όπως διαβάζω. Υπήρξε σπουδαία πόλη στα ρωμαϊκά χρόνια, όταν όλη η άνω Γερμανία διοικούνταν από εδώ. Είναι η πατρίδα του Ιωάννη Γουτεμβέργιου. Το σήμα κατατεθέν του Mainz είναι ο Καθεδρικός του Ναός. Ένα τεράστιο, υπέροχο οικοδόμημα από κόκκινο αμμόλιθο. Όλη η παλιά πόλη με τα σοκάκια της και τις πλατείες είναι απλωμένη γύρω από τον Καθεδρικό. Σπουδαιότερη και ομορφότερη πλατεία, η Markt με το αναγεννησιακό σιντριβάνι στο κέντρο της και τα καφέ και καταστήματα ολόγυρά της. Σάββατο απόγευμα και γίνεται ένας χαμός από κόσμο. Περιπλανιέμαι ατέλειωτα στις γωνιές της πόλης, που με κέρδισε απ' την αρχή. Κάποια στιγμή και χωρίς να το καταλάβω βγαίνω στις όχθες του Ρήνου και κινούμαι παράλληλά του, διασχίζοντας ήρεμα πανέμορφα πάρκα. Το Mainz ήταν από τις ευχάριστες εκπλήξεις του ταξιδιού μου.
Κυριακή 17/06 (Mainz - Traben/Trarbach, 113 km)
Κυριακάτικο ξύπνημα, ο καιρός συνεχίζει σε καλοκαιρινό τέμπο κι εγώ αποχαιρετώ το Mainz και κατευθύνομαι δυτικά, διασχίζοντας τους επαρχιακούς δρόμους της Ρηνανίας.
Πάω να συναντήσω τον Μοζέλα και τους μαιάνδρους του. Τον Μοζέλα τον είχα γνωρίσει πριν μια 5ετία με αυτοκίνητο, ερχόμενος από Λουξεμβούργο. Είχα φθάσει μέχρι το Bernkastel-Kues, ένα από τα πιο τουριστικά χωριά του. Τώρα πάω να συνεχίσω τη γνωριμία μαζί του, σ' ένα χωριό εξίσου τουριστικό, λίγα χλμ πιο ανατολικά, τη δίδυμη πόλη Traben-Trarbach. Το μεσημέρι με βρίσκει πάνω στη γέφυρα που ενώνει τις δύο πόλεις να απολαμβάνω και να φωτογραφίζω όλη αυτή την ομορφιά που με περιτριγυρίζει. Δείτε!
Εδώ τελειώνει και το δεύτερο κεφάλαιο. Να και ο χάρτης με τις διαδρομές του...
και βέβαια το 8λεπτο φιλμάκι που το υποστηρίζει:
Ραντεβού στο Κεφάλαιο Νο 3....
Τετάρτη 13/06 (Bern - Colmar, 230 km)
Ξημέρωσε και η βροχή δεν λέει να σταματήσει. Όταν γίνεται ψιλόβροχο, φοράω τα αδιάβροχά μου και αποχαιρετώ τη Βέρνη.
Η βροχή με άφησε μετά από 100 km στο ύψος της Βασιλείας και - σύμφωνα με τις προβλέψεις - δεν θα με ξαναβρεί τις επόμενες μέρες. Περνάω τα σύνορα (τεράστιες ουρές ευτυχώς στο αντίθετο ρεύμα) και κινούμαι πλέον σε Γαλλικό έδαφος, στην Αλσατία.
Γρήγορα μπαίνω σε επαρχιακούς δρόμους. Τελικός προορισμός το Colmar, αλλά προέχει να εξερευνήσω τα υπόλοιπα απ' τα Αλσατικά κρασοχώρια που μου είχαν ξεφύγει σε προηγούμενη επίσκεψή μου. Η διαδρομή με τη σειρά είναι: Eguisheim - Turckheim - Hunawihr - Ribeauville - Selestat. Οι φωτογραφίες που παραθέτω παρακάτω μάλλον αδικούν αυτή την πανδαισία χρωμάτων, αυτή την ατέλειωτη ομορφιά. Κορυφαίο χωριό για μένα το Ribeauville. Ειδικά η μεγάλους μήκους κεντρική οδός του με μάγεψε. Τη διέσχισα με τη μοτό (μου πήρε 3 λεπτά να τη διασχίσω!) τραβώντας ένα μονοπλάνο με την προσαρμοσμένη στο κράνος gopro και δεν ήξερα τι να πρωτοθαυμάσω (μονταρισμένο σε κάποια δευτερόλεπτα μπορείτε να το δείτε στο φιλμάκι που κλείνει το κεφάλαιο).
Απομεσήμερο φτάνω στο Colmar, τακτοποιούμαι στο ξενοδοχείο (Hotel Colmar, 1 διαν/ση 88 € με πρωινό, 8,9/10) και βγαίνω τη βόλτα μου στο κέντρο. Αυτή είναι μια βόλτα στη μαγεία! Γύρω μου μπερδεύονται γλυκά ξύλινα σπιτάκια με πολύχρωμες στέγες, ανθισμένα μπαλκόνια, γραφικά σοκάκια, σιντριβάνια, εκκλησίες, αρχιτεκτονικά μνημεία και πάνω απ' όλα η Μικρή Βενετία με το γραφικό κανάλι της.
Και βέβαια - μη ξεχνιόμαστε - στην Αλσατία είμαι, στο δρόμο του κρασιού και της εξαιρετικής κουζίνας.
Πέμπτη 14/06 (Colmar - Stuttgart, 295 km)
Κάτω από έναν καταγάλανο ουρανό και ταξιδιάρικες θερμοκρασίες, μετά από 90 km μπαίνω στη Γερμανία, στο κρατίδιο Βάδης-Βιρτεμβέργης. Προορισμός μου η Στουτγκάρδη. Πρώτα όμως θέλω να χαθώ στα έλατα, τα ποτάμια, τους καταρράκτες και τα γοητευτικά χωριουδάκια του Μέλανα Δρυμού.
Και τα τρία χωριά που έχω επιλέξει είναι πανέμορφα. Πρώτη στάση στο Gengenbach.
Η δεύτερη στάση είναι στο χωριό με τα ρολόγια-κούκους, το Triberg.
Και η τελευταία στο διαμαντάκι του Μέλανα, το Schiltach. Εδώ θα δοκιμάσω - τι άλλο - μια αυθεντική black forest.
Με μάγεψε ο Μέλανας Δρυμός και οι δρόμοι του (απολαυστικοί για μηχανόβιους), τόσο που ξεχάστηκα. Απόγευμα μπαίνω στη Στουτγκάρδη, τακτοποίηση στο δωμάτιο (Central Classic Hotel, 2 διαν/σεις, 164 € με πρωινό, 8,5/10) και έξοδος για φαγητό. Σήμερα επιλέγω (από Trip Advisor πάντα) το La Bamboo με κουζίνα Σρι Λάνκα. Εξαιρετικό φαγητό, πολύ κοντά στο ινδικό που λατρεύω.
Η συνέχεια έχει γνωριμία με την πόλη. Έχοντας στο μυαλό μου τη Στουτγκάρδη συνδεδεμένη με το σύμβολό της - το αστέρι της Mercedes - περίμενα να βρω ... καμινάδες. Κι όμως, στο τέλος της διήμερης παραμονής μου η εικόνα ήταν διαφορετική. Η πόλη είναι συγκεντρωμένη μέσα σε μια κοιλάδα, περιτριγυρισμένη από καταπράσινους λόφους. Το κέντρο της είναι ζωντανό, μοντέρνο, γεμάτο πάρκα και ωραίους πεζόδρομους, εμπορικούς δρόμους (κυριότερος η Konigstrasse) και πάρα πολύ κόσμο να βολτάρει. Μαζί τους κι εγώ, μέχρι αργά το βράδυ, μ' ένα παγωτό στο χέρι από την καλύτερη gelateria της πόλης (όπως μου είπαν οι ντόπιοι), την Old Bridge.
Παρασκευή 15/06 (Stuttgart)
Σήμερα το πρόγραμμά μου είναι γεμάτο. Ξεκινάει με ένα μικρό ταξίδι 9 km στην ανατολική πλευρά της πόλης. Εκεί θα επισκεφθώ ένα διαφορετικό μουσείο, για το οποίο έχω ακούσει και διαβάσει υπερθετικά σχόλια: το μουσείο της Mercedes. Φθάνοντας, αντικρίζω ένα εντυπωσιακό φουτουριστικό κτίριο. Εξίσου εντυπωσιακή και η εσωτερική αρχιτεκτονική του. Πληρώνω το εισιτήριο των 10 € και ανεβαίνω με το ασανσέρ στον 8ο όροφο. Από εκεί και προς τα κάτω ξεκινάει ένα ταξίδι 100 και πλέον ετών, στο οποίο μπορείς να δεις τα σημαντικότερα γεγονότα που συνέβησαν στον πλανήτη μας, σε παράλληλη εξέλιξη με την ιστορία της Mercedes. Με γοήτεψε αυτό το ταξίδι των 8 ορόφων και κάποιες στιγμές (δεν το κρύβω) με συγκίνησε. Μην το χάσετε αν βρεθείτε εκεί κοντά!
Πέρασε η ώρα χωρίς να το καταλάβω στο μουσείο. Είναι μεσημέρι και μόλις προλαβαίνω για το δεύτερο μέρος του σημερινού μου προγράμματος. Που είναι και το σημαντικότερο, γιατί ικανοποιώ ένα όνειρο ζωής: Να δω ζωντανά τον Roger Federer. Ναι, πρόκειται για το τουρνουά τένις της Στουτγκάρδης και έχω πάρει εισιτήριο εδώ και 3 μήνες για τα προημιτελικά που γίνονται σήμερα. Φθάνω στις εγκαταστάσεις κατά τις 14:00, δεν έχει αρχίσει ακόμη ο αγώνας του Federer, "χτυπάω" βιαστικά ένα wurst μ' ένα ποτήρι βαρελίσια και έγκαιρα είμαι στην κερκίδα για να απολαύσω τον μέγιστο. Οκ, δεν θα γράψω περισσότερα, όσοι είναι fans του τένις θα με καταλάβουν. Συμμετείχε και το πατριωτάκι μας ο Nick Kyrgios. Μάλιστα σε κάποια στιγμή του αγώνα, ακούω μια αγριοφωνάρα σε άπταιστα ελληνικά από την άλλη πλευρά του γηπέδου "Γειά σου ρε μεγάλε Νικόλα". Ελλάδα είσαι παντού. (Για την ιστορία, το τουρνουά κέρδισε ο Federer).
Μια τόσο γεμάτη εικόνες και εμπειρίες μέρα, έπρεπε να κλείσει με ένα καλό δείπνο.
Σάββατο 16/06 (Stuttgart - Mainz, 227 km)
Είχα γράψει στην αρχή του ταξιδιωτικού, ότι η πορεία του ταξιδιού στο μεγαλύτερο μέρος του θα αποφασίζεται το προηγούμενο βράδυ. Αυτό ισχύει από εδώ και πέρα. Μέχρι χθες όλα ήταν προγραμματισμένα ώστε να συμπέσει η διαμονή μου στη Στουτγκάρδη με τον αγώνα τένις. Για επόμενο σταθμό μου επιλέγω τη πρωτεύουσα του κρατιδίου της Ρηνανίας-Παλατινάτου, το Mainz.
Σαββατιάτικο πρωινό λοιπόν, με ωραίο καιρό και τη βαλίτσα μου γεμάτη ωραίες εικόνες αποχαιρετώ την αγουροξυπνημένη Στουτγκάρδη. Περίπου 160 km αργότερα, αφήνω την εθνική για να κάνω μια μικρή επίσκεψη και στάση για καφέ στο Worms. Εδώ, το πιο σημαντικό αξιοθέατο είναι ο Καθεδρικός του Αγίου Πέτρου, ο οποίος δεσπόζει με τον όγκο του στην κεντρική πλατεία της παλιάς πόλης. Εντυπωσιακός ο ναός, αλλά η πόλη δεν μου λέει κάτι ιδιαίτερο, οπότε μετά από ένα καφέ και ένα σύντομο περίπατο, είμαι στη μηχανή μου και διανύω τα λίγα χιλιόμετρα που με χωρίζουν από το Mainz. Πριν μπω στην πόλη, κάνω μια στάση σ' έναν σταθμό για βενζίνη. Εκεί γνωρίζω έναν Γιαπωνέζο που θα γυρίζει την Ευρώπη με ποδήλατο για 6 μήνες. Ωραίος ο τύπος! Τον ξανασυνάντησα το βράδυ να βολτάρει κι αυτός στο κέντρο του Mainz. Τακτοποίηση λοιπόν στο δωμάτιο (Hotel Konigshof, 1 διαν/ση, 68 € με πρωινό, 8,1/10) και έξοδος στην πόλη.
Το Mainz έχει σημαντική βαρύτητα στην Ευρωπαϊκή ιστορία, όπως διαβάζω. Υπήρξε σπουδαία πόλη στα ρωμαϊκά χρόνια, όταν όλη η άνω Γερμανία διοικούνταν από εδώ. Είναι η πατρίδα του Ιωάννη Γουτεμβέργιου. Το σήμα κατατεθέν του Mainz είναι ο Καθεδρικός του Ναός. Ένα τεράστιο, υπέροχο οικοδόμημα από κόκκινο αμμόλιθο. Όλη η παλιά πόλη με τα σοκάκια της και τις πλατείες είναι απλωμένη γύρω από τον Καθεδρικό. Σπουδαιότερη και ομορφότερη πλατεία, η Markt με το αναγεννησιακό σιντριβάνι στο κέντρο της και τα καφέ και καταστήματα ολόγυρά της. Σάββατο απόγευμα και γίνεται ένας χαμός από κόσμο. Περιπλανιέμαι ατέλειωτα στις γωνιές της πόλης, που με κέρδισε απ' την αρχή. Κάποια στιγμή και χωρίς να το καταλάβω βγαίνω στις όχθες του Ρήνου και κινούμαι παράλληλά του, διασχίζοντας ήρεμα πανέμορφα πάρκα. Το Mainz ήταν από τις ευχάριστες εκπλήξεις του ταξιδιού μου.
Κυριακή 17/06 (Mainz - Traben/Trarbach, 113 km)
Κυριακάτικο ξύπνημα, ο καιρός συνεχίζει σε καλοκαιρινό τέμπο κι εγώ αποχαιρετώ το Mainz και κατευθύνομαι δυτικά, διασχίζοντας τους επαρχιακούς δρόμους της Ρηνανίας.
Πάω να συναντήσω τον Μοζέλα και τους μαιάνδρους του. Τον Μοζέλα τον είχα γνωρίσει πριν μια 5ετία με αυτοκίνητο, ερχόμενος από Λουξεμβούργο. Είχα φθάσει μέχρι το Bernkastel-Kues, ένα από τα πιο τουριστικά χωριά του. Τώρα πάω να συνεχίσω τη γνωριμία μαζί του, σ' ένα χωριό εξίσου τουριστικό, λίγα χλμ πιο ανατολικά, τη δίδυμη πόλη Traben-Trarbach. Το μεσημέρι με βρίσκει πάνω στη γέφυρα που ενώνει τις δύο πόλεις να απολαμβάνω και να φωτογραφίζω όλη αυτή την ομορφιά που με περιτριγυρίζει. Δείτε!
Εδώ τελειώνει και το δεύτερο κεφάλαιο. Να και ο χάρτης με τις διαδρομές του...
και βέβαια το 8λεπτο φιλμάκι που το υποστηρίζει:
Ραντεβού στο Κεφάλαιο Νο 3....