underwater
Member
- Μηνύματα
- 2.902
- Likes
- 13.508
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ανταρκτική
Η ξενάγηση
Η συμπαθητική νεαρή κοπελίτσα που μου έπιασε κουβέντα έξω από το πανεπιστήμιο είχε απίστευτη διάθεση να με βοηθήσει να προσανατολιστώ, αλλά τα φτωχά αγγλικά της δυσκόλευαν την κατάσταση. Δεν καταλάβαινε τι ακριβώς έψαχνα κι ας προσπαθούσα να εξηγήσω. Δεν άργησε να επιστρατεύσει τα "μεγάλα μέσα", φωνάζοντας μια μικροκαμωμένη ξανθιά κοπέλα που βγήκε από το κτίριο λίγο αργότερα. Εγώ μιλούσα κι εκείνες κάτι έλεγαν μεταξύ τους προσπαθώντας να βγάλουν άκρη. "Ά! Λες για το κτίριο που έχει μπροστά έναν τεράστιο Λένιν! Λοιπόν, αν θες έλα μαζί μας μέχρι εκεί, θα πάμε στο σινεμά και είναι πολύ κοντά!".
Ξεκινήσαμε λοιπόν να περπατάμε όλες μαζί, ενώ παράλληλα συζητούσαμε. Κάθε τόσο μου έδειχναν κάποιο κτίριο, κάνοντας μου μια μίνι ξενάγηση στην πρωτεύουσα της χώρας που δεν υπάρχει!
-Αλήθεια, τόσα μέρη υπάρχουν, πώς και αποφάσισες να έρθεις εδώ; Δε γνωρίζει πολύς κόσμος τη χώρα μας.
-Αγαπώ το να ταξιδεύω και να ψάχνω ενδιαφέροντα και όχι τόσο γνωστά μέρη. Και η αλήθεια είναι ότι ήδη μου αρέσει πολύ εδώ!
- (κοιτώντας με καλά-καλά) Τι ακριβώς σου αρέσει;
Κόλλησα. Δεν ήξερα τι να πω. Φοβόμουν ότι θα παρεξηγούνταν αν έλεγα αυτά που πραγματικά σκεφτόμουν περί χρονοκάψουλας, σοβιετικών καταλοίπων και της έλξης που δημιουργεί η αίσθηση του να εισέρχεσαι σε ένα τόσο "κλειστό" μέρος. Άσε που ίσως να μην καταλάβαιναν και τα αγγλικά μου και το πράγμα να γινόταν ακόμα χειρότερο.
-Μου αρέσει που όλα είναι πράσινα, η αρχιτεκτονική, το ότι είναι αρκετά διαφορετικά από εκεί που μένω.
Κούνησαν το κεφάλι. Θα ήθελαν πολύ να ταξιδέψουν στο μέλλον και εκείνες, είπαν.
Συνεχίσαμε το περπάτημα. Σε κάποια φάση μου λένε "Έχεις δει κάτι σουπερμάρκετ που στην ταμπέλα γράφουν Sheriff";
Το περίεργο θα ήταν να μην τα είχα δει.
"Αυτός είναι πολύ πλούσιος και έχει πάρα πολλά μαγαζιά, εταιρείες και διάφορα άλλα εδώ. Συνεργάζεται με τους Ρώσους. Γενικά οι Ρώσοι βοηθούν πολύ τη χώρα μας. Να, βλέπεις αυτό εδώ το κτίριο; Είναι του Sheriff".
Από ό, τι διάβασα ο "Sheriff", πρώην πράκτορας της KGB, εκτός από τα σουπερμάρκετ κατέχει ένα τηλεοπτικό κανάλι, μια κατασκευαστική εταιρεία, ένα δίκτυο τηλεφωνίας, βενζινάδικα, την ομάδα Sheriff Tiraspol, ξενοδοχείο κι ένας Θεός ξέρει τι άλλο, αποτελώντας κάτι σαν αυτοκράτορα στο λιλιπούτειο κρατίδιο. Κάθε λίγο και λιγάκι οι κοπελίτσες στέκονταν και μου έδειχναν το χ, ψ κτίριο λέγοντάς μου ότι ήταν του Sheriff. Αν μου έδειχναν κάποιον οίκο ανοχής και με ενημέρωναν ότι ήταν και εκείνος του Sheriff δεν θα μου έκανε καμία, μα καμία εντύπωση.
-Τι σπουδάζετε κορίτσια;
-Οικονομικά. Για να γίνουμε λογίστριες.
Τις φαντάστηκα 2-3 χρόνια μετά να εργάζονται σε μια από τις εταιρείες του Σερίφη. Ή σε κάποια κυβερνητική υπηρεσία. Δε νομίζω ότι υπάρχουν πολλές ακόμα επιλογές στην Υπερδνειστερία.
-Αλήθεια, μου είπατε πως θέλετε να ταξιδέψετε. Πόσο εύκολο είναι για εσάς άραγε;
-Είναι δύσκολο, δεν ξέρει πολύς κόσμος τη χώρα μας. Αν δουν το διαβατήριό μας δεν θα μας αφήσουν να περάσουμε κάπου αλλού. Όμως πολλοί βγάζουν αν θέλουν και μολδάβικο διαβατήριο. Ή ουκρανικό. Δεν έχουν δηλαδή όλοι μόνο το δικό μας. Αν έχεις και άλλο είναι ευκολότερο να ταξιδέψεις.
Με ρωτουσαν για την Ελλάδα, τα αξιοθέατα, τον καιρό. Για τη δουλειά μου, τις σπουδές μου, την προσωπική μου ζωή. Τους έκανε εντύπωση το ότι ταξίδευα μόνη.
Μου έδειχναν τις τράπεζές τους. Κάθε τετράγωνο και μία διαφορετική.
-Βρε κορίτσια, πολλές τράπεζες έχετε! Στην Ελλάδα έχουμε πολύ λιγότερες, βέβαια περνάμε εδώ και χρόνια οικονομική κρίση και έχουν συγχωνευτεί.
-Και σε εμάς η οικονομική κατάσταση δεν είναι καλή. Οι μισθοί είναι πολύ χαμηλοί. Γενικά δυσκολευόμαστε. Αλλά έχουμε πάρα πολλές τράπεζες!
Κάποια στιγμή περάσαμε και το σινεμά, άλλωστε όλη εκείνη την ώρα απλά περπατούσαμε στην 25ης Οκτωβρίου, την κεντρική λεωφόρο.
-Να, βλέπεις από μακριά το άγαλμα του Λένιν που διακρίνεται; Εκεί θα πας. Και το ποτάμι με τη γέφυρα είναι όλο κάτω. Έχει και μαγαζιά να κάτσεις αν θες.
Τις χαιρέτησα και τις ευχαρίστησα, καθώς με άφηναν για να πάνε να δουν ταινία στον βασικό κινηματογράφο της πόλης. Μου άρεσε η συμπεριφορά τους, η αμεσότητά τους, η διάθεσή τους να με βοηθήσουν. Μου έκανε εντύπωση η αθωότητά τους και ο απλός τρόπος που έβλεπαν τα πράγματα. Μου έδωσαν την αίσθηση ότι έπλητταν κάπως και πνίγονταν στον μικρόκοσμό τους (η μία ήταν από το Τιρασπόλ, η άλλη από μια μικρή πόλη της Υπερδνειστερίας και είχε μετακομίσει για σπουδές), ενώ ταυτόχρονα εξέφραζαν μια τρυφερότητα για τη χώρα τους και τις ιδιαιτερότητές της. Μου μίλησαν για ταξίδια και για την επιθυμία τους να δουν και άλλα πράγματα. Άραγε θα το προσπαθήσουν; Άραγε θα το καταφέρουν;
Εύχομαι να βρουν το δρόμο τους, όποιος κι αν είναι αυτός.
Η συμπαθητική νεαρή κοπελίτσα που μου έπιασε κουβέντα έξω από το πανεπιστήμιο είχε απίστευτη διάθεση να με βοηθήσει να προσανατολιστώ, αλλά τα φτωχά αγγλικά της δυσκόλευαν την κατάσταση. Δεν καταλάβαινε τι ακριβώς έψαχνα κι ας προσπαθούσα να εξηγήσω. Δεν άργησε να επιστρατεύσει τα "μεγάλα μέσα", φωνάζοντας μια μικροκαμωμένη ξανθιά κοπέλα που βγήκε από το κτίριο λίγο αργότερα. Εγώ μιλούσα κι εκείνες κάτι έλεγαν μεταξύ τους προσπαθώντας να βγάλουν άκρη. "Ά! Λες για το κτίριο που έχει μπροστά έναν τεράστιο Λένιν! Λοιπόν, αν θες έλα μαζί μας μέχρι εκεί, θα πάμε στο σινεμά και είναι πολύ κοντά!".
Ξεκινήσαμε λοιπόν να περπατάμε όλες μαζί, ενώ παράλληλα συζητούσαμε. Κάθε τόσο μου έδειχναν κάποιο κτίριο, κάνοντας μου μια μίνι ξενάγηση στην πρωτεύουσα της χώρας που δεν υπάρχει!
-Αλήθεια, τόσα μέρη υπάρχουν, πώς και αποφάσισες να έρθεις εδώ; Δε γνωρίζει πολύς κόσμος τη χώρα μας.
-Αγαπώ το να ταξιδεύω και να ψάχνω ενδιαφέροντα και όχι τόσο γνωστά μέρη. Και η αλήθεια είναι ότι ήδη μου αρέσει πολύ εδώ!
- (κοιτώντας με καλά-καλά) Τι ακριβώς σου αρέσει;
Κόλλησα. Δεν ήξερα τι να πω. Φοβόμουν ότι θα παρεξηγούνταν αν έλεγα αυτά που πραγματικά σκεφτόμουν περί χρονοκάψουλας, σοβιετικών καταλοίπων και της έλξης που δημιουργεί η αίσθηση του να εισέρχεσαι σε ένα τόσο "κλειστό" μέρος. Άσε που ίσως να μην καταλάβαιναν και τα αγγλικά μου και το πράγμα να γινόταν ακόμα χειρότερο.
-Μου αρέσει που όλα είναι πράσινα, η αρχιτεκτονική, το ότι είναι αρκετά διαφορετικά από εκεί που μένω.
Κούνησαν το κεφάλι. Θα ήθελαν πολύ να ταξιδέψουν στο μέλλον και εκείνες, είπαν.
Συνεχίσαμε το περπάτημα. Σε κάποια φάση μου λένε "Έχεις δει κάτι σουπερμάρκετ που στην ταμπέλα γράφουν Sheriff";
Το περίεργο θα ήταν να μην τα είχα δει.
"Αυτός είναι πολύ πλούσιος και έχει πάρα πολλά μαγαζιά, εταιρείες και διάφορα άλλα εδώ. Συνεργάζεται με τους Ρώσους. Γενικά οι Ρώσοι βοηθούν πολύ τη χώρα μας. Να, βλέπεις αυτό εδώ το κτίριο; Είναι του Sheriff".
Από ό, τι διάβασα ο "Sheriff", πρώην πράκτορας της KGB, εκτός από τα σουπερμάρκετ κατέχει ένα τηλεοπτικό κανάλι, μια κατασκευαστική εταιρεία, ένα δίκτυο τηλεφωνίας, βενζινάδικα, την ομάδα Sheriff Tiraspol, ξενοδοχείο κι ένας Θεός ξέρει τι άλλο, αποτελώντας κάτι σαν αυτοκράτορα στο λιλιπούτειο κρατίδιο. Κάθε λίγο και λιγάκι οι κοπελίτσες στέκονταν και μου έδειχναν το χ, ψ κτίριο λέγοντάς μου ότι ήταν του Sheriff. Αν μου έδειχναν κάποιον οίκο ανοχής και με ενημέρωναν ότι ήταν και εκείνος του Sheriff δεν θα μου έκανε καμία, μα καμία εντύπωση.
-Τι σπουδάζετε κορίτσια;
-Οικονομικά. Για να γίνουμε λογίστριες.
Τις φαντάστηκα 2-3 χρόνια μετά να εργάζονται σε μια από τις εταιρείες του Σερίφη. Ή σε κάποια κυβερνητική υπηρεσία. Δε νομίζω ότι υπάρχουν πολλές ακόμα επιλογές στην Υπερδνειστερία.
-Αλήθεια, μου είπατε πως θέλετε να ταξιδέψετε. Πόσο εύκολο είναι για εσάς άραγε;
-Είναι δύσκολο, δεν ξέρει πολύς κόσμος τη χώρα μας. Αν δουν το διαβατήριό μας δεν θα μας αφήσουν να περάσουμε κάπου αλλού. Όμως πολλοί βγάζουν αν θέλουν και μολδάβικο διαβατήριο. Ή ουκρανικό. Δεν έχουν δηλαδή όλοι μόνο το δικό μας. Αν έχεις και άλλο είναι ευκολότερο να ταξιδέψεις.
Με ρωτουσαν για την Ελλάδα, τα αξιοθέατα, τον καιρό. Για τη δουλειά μου, τις σπουδές μου, την προσωπική μου ζωή. Τους έκανε εντύπωση το ότι ταξίδευα μόνη.
Μου έδειχναν τις τράπεζές τους. Κάθε τετράγωνο και μία διαφορετική.
-Βρε κορίτσια, πολλές τράπεζες έχετε! Στην Ελλάδα έχουμε πολύ λιγότερες, βέβαια περνάμε εδώ και χρόνια οικονομική κρίση και έχουν συγχωνευτεί.
-Και σε εμάς η οικονομική κατάσταση δεν είναι καλή. Οι μισθοί είναι πολύ χαμηλοί. Γενικά δυσκολευόμαστε. Αλλά έχουμε πάρα πολλές τράπεζες!
Κάποια στιγμή περάσαμε και το σινεμά, άλλωστε όλη εκείνη την ώρα απλά περπατούσαμε στην 25ης Οκτωβρίου, την κεντρική λεωφόρο.
-Να, βλέπεις από μακριά το άγαλμα του Λένιν που διακρίνεται; Εκεί θα πας. Και το ποτάμι με τη γέφυρα είναι όλο κάτω. Έχει και μαγαζιά να κάτσεις αν θες.
Τις χαιρέτησα και τις ευχαρίστησα, καθώς με άφηναν για να πάνε να δουν ταινία στον βασικό κινηματογράφο της πόλης. Μου άρεσε η συμπεριφορά τους, η αμεσότητά τους, η διάθεσή τους να με βοηθήσουν. Μου έκανε εντύπωση η αθωότητά τους και ο απλός τρόπος που έβλεπαν τα πράγματα. Μου έδωσαν την αίσθηση ότι έπλητταν κάπως και πνίγονταν στον μικρόκοσμό τους (η μία ήταν από το Τιρασπόλ, η άλλη από μια μικρή πόλη της Υπερδνειστερίας και είχε μετακομίσει για σπουδές), ενώ ταυτόχρονα εξέφραζαν μια τρυφερότητα για τη χώρα τους και τις ιδιαιτερότητές της. Μου μίλησαν για ταξίδια και για την επιθυμία τους να δουν και άλλα πράγματα. Άραγε θα το προσπαθήσουν; Άραγε θα το καταφέρουν;
Εύχομαι να βρουν το δρόμο τους, όποιος κι αν είναι αυτός.
