ka8y
Member
- Μηνύματα
- 66
- Likes
- 311
- Επόμενο Ταξίδι
- Ισλανδία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Παταγονία
Φτάνουμε λοιπον στην Suceava, και λιγο πριν μπουμε στην πόλη στρίβουμε σε έναν μικρό δρόμο για να δουμε και κατι χωριά...
Φτάσαμε λοιπον και στο μεσαιωνικό κάστρο της Suceava! Για μένα το πιο ωραίο απ όσα είδαμε! Για άλλη μια φορά η (ληγμένη εδω και 2 χρόνια) φοιτητικη κάρτα ISIC έκανε το θαύμα της και πλήρωσα φοιτητικό
Ο μικρός κοίταζε να δει που ειναι το τελεφερίκ (μα ειναι δυνατον να υπαρχει κάστρο χωρίς τελεφερίκ???)
Αυτό που μου άρεσε πιο πολύ απ όλα ειναι οτι κάθε αίθουσα του κάστρου ήταν διαδραστική. Είχε παιχνιδια, ειχε προβολές στους τοίχους, ακουστικό υλικό... εδώ πχ στεκόσουν κάπου και σε έντυνε στην απέναντι οθόνη με ρούχα εποχής! Και μετά αν ηθελες σε τραβαγε snapshot και την αγόραζες στην έξοδο!
Αφού είδαμε την Suceava απο μακρυά (το κάστρο ήταν πριν μπεις στην πόλη), και ο μπλε οδηγός έλεγε οτι απο τότε ηταν μια βιομηχανική πόλη, είπαμε να μην την επισκευθούμε και να πάμε απευθείας στα μοναστήρια. Η ώρα ήταν ήδη 2:30, και είπαμε να δούμε σε πια μοναστήρια να πάμε. Η μάνα τα είχε "βαθμολογήσει" πάνω στον μπλε οδηγό οποτε διαλέξαμε τρια απο αυτά. Μετά μας έκοψε να δούμε στο Google και τι ώρα κλείνουν, και ω! Κλείναν στις 4, και απείχαμε μια ώρα απο εκεί! Οπότε είπαμε να πάμε σε ένα απο αυτά που λεγαμε (Voroneț) και άλλο ενα που έκλεινε το βράδυ (Mănăstirea Humorului). Φτάσαμε στις 3:30 στο πρωτο. Ο μικρός κοιμήθηκε εντωμεταξύ και δεν ξύπναγε με τίποτα και πήγαμε στα μοναστήρια εναλλαξ - η μία στο αμάξι η άλλη στο μοναστήρι.
Ήταν πολύ εντυπωσιακά, ζωγραφισμένα όλα απ έξω και ενω μου φαίνονταν ολα "τα ιδια" με τον οδηγό ανα χείρας "διαβασα" αναλυτικά τις τοιχογραφίες και την "ιστορια" που ήταν γραμμένη σε αυτα..
Όταν πια είδαμε και τα μοναστήρια και καταλάβαμε οτι σε μία μέρα είχαμε κάνει ήδη 7 ώρες στο αυτοκίνητο αποφασίσαμε να "κάψουμε" το maramures. Όλα σε ένα ταξίδι 5 ημερών δεν χωράνε. Γιατι μπορεί σαν χιλιόμετρα να μην ηταν πολλά, αλλά οι ώρες στον δρόμο πολλές (και ποσο να αντέξεις την ερώτηση -που θα ξαναέχει τελεφερίκ? - Η απάντηση ήταν "σε 2 μέρες" (στο τρανσφαγκαράσαν)).
Μία σκέψη για το βράδυ ήταν να κοιμηθούμε στα μοναστήρια όπως μας είχαν πει οι δικοί μας - απορίφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες και ξεκινήσαμε να κατεβούμε πάλι προς τα νότια.
Επιλογή 1) Μέχρι κάπου ο δρόμος που είχαμε έρθει (κεντρικός, φορτηγά, χωριά, κλπ) - 123 km 2 ώρες
Επιλογή 2) Δρόμος επαρχιακός, μέσα απο Εθνικό Δρυμό, παράλληλος με ποτάμι, δίπλα στο βουνό Ceahlău. - 100 κμ, 2 ώρες Ε, διαλέξαμε το 2ο. Το είχε και σαν βασική διαδρομή ο μπλε οδηγός, το Google maps δεν το πρότεινε, είπαμε να πάμε
Ξεκινάμε, και ο δρόμος φαινόταν οτι είχε ζήσει καλύτερες μέρες, ενα μονιμο γκουπ γκουπ ακουγότανε
Ψάχνω για πανσιον (ευτυχώς πριν ανέβουμε στο βουνο γιατι δεν είχε και δίκτυο!) και βρίσκω μια, το Booking έλεγε Checkin μέχρι τις 6, η ώρα ήταν ήδη 5:30, λέω ας πάρω ένα τηλέφωνο.. Η γλυκήτατη κυρία δεν μίλαγε αγγλικά, μίλαγε όμως ιταλικά, μίλαγα εγω ισπανικά, βγάλαμε μια συννενόηση οτι θα πάμε κατα τις 8 και οτι "no booking!", βάλαμε και copy/paste την διευθυνση του δωματίου στο google maps, και πηγαίναμε...
Πάμε, πάμε, πάμε, ερημιά, σκοτάδια, περνάγαμε απο κάτι χωριά, σκοτάδια και εκεί, κάποια στιγμή στην μέση ενός (σκοτεινού) χωριού 5-6 κολοκύθες παρατεταγμένες να κλείνουν τον δρόμο. Σταματάμε και αναρωτιόμαστε τι κάνουμε? Είναι λογω halloween? κάποιος μας κάνει πλάκα? Να βγούμε απο το αυτοκινητο στα μαύρα σκοτάδια και τις ερημιές να τις κουνήσουμε? Σε όλα ΟΧΙ, περάσαμε πάνω απο τις κολοκύθες
. Κλείναμε 9 ώρες στο αυτοκίνητο και το maps ελεγε οτι σε 2 λεπτά φτάνουμε.. μπαίνουμε στο (ω-τι-εκπληξη-σκοτεινο-και-ερημο) χωριό, στριβουμε εκει που μας λέει αριστερά...και είναι ενα οικοπεδο με ενα τεράααστιο παρατημένο μισογκρεμισμένο κτίριο.. Οπα λέμε κατι δεν πάει καλά.. ψάχνω στο Google και καταλαβαίνουμε οτι μας έχει πάει στην οδο Petru Voda στην περιοχή poiana teiului και οχι στο χωριό Petru Voda της ίδιας περιοχής... άλλα 10 χλμ λοιπον...
Φθάνουμε, άλλα σκοτάδια και εκεί, στο τσακ να πω να κάνουμε αλλα 40κμ να πάμε σε μια πολη να κοιμηθούμε αλλα ω! το βρήκαμε! Ευγενέστατη η κυρία, μας πήγε στο δωμάτιο, στα ιταλοισπανικά την ρωτήσαμε αν έχει κάτι να φάμε και μας είπε να κατέβουμε σε 10 λεπτά και οτι εχει σουπα με κάτι και σαρμα-κατι.
Η πείνα μας είχε πεθάνει (απο το πρωί με οτι ψιλολοίδια ειχαμε πάρει απο τον φούρνο και τον κιούρτο) κατεβαίνουμε λοιπον κάτω, και βλέπουμε ενα στρωμένο τραπέζι και μια σουπιέρα ΤΕΡΑΣΤΙΑ με γιουβαρλάκια! Η κυρία μας έφερε και σπιτικο λικεράκι, ψωμί.. και πάνω που νομίζαμε οτι σκάσαμε, ήρθανε και τα ντολμαδάκια και οι λαχανοντολμάδες...(σαρμαδάκια!) μαζί με smetana (σαν sour cream..) και ένα γλυκό σαν πανετόνε... και όλα αυτά για 40 ron (9 ευρώ?) ολοι μαζί!
Μετά νιώθαμε κάπως έτσι....
Το δωμάτιο που μείναμε ήταν η Pensiunea Paradiso.
Φτάσαμε λοιπον και στο μεσαιωνικό κάστρο της Suceava! Για μένα το πιο ωραίο απ όσα είδαμε! Για άλλη μια φορά η (ληγμένη εδω και 2 χρόνια) φοιτητικη κάρτα ISIC έκανε το θαύμα της και πλήρωσα φοιτητικό
Αυτό που μου άρεσε πιο πολύ απ όλα ειναι οτι κάθε αίθουσα του κάστρου ήταν διαδραστική. Είχε παιχνιδια, ειχε προβολές στους τοίχους, ακουστικό υλικό... εδώ πχ στεκόσουν κάπου και σε έντυνε στην απέναντι οθόνη με ρούχα εποχής! Και μετά αν ηθελες σε τραβαγε snapshot και την αγόραζες στην έξοδο!
Αφού είδαμε την Suceava απο μακρυά (το κάστρο ήταν πριν μπεις στην πόλη), και ο μπλε οδηγός έλεγε οτι απο τότε ηταν μια βιομηχανική πόλη, είπαμε να μην την επισκευθούμε και να πάμε απευθείας στα μοναστήρια. Η ώρα ήταν ήδη 2:30, και είπαμε να δούμε σε πια μοναστήρια να πάμε. Η μάνα τα είχε "βαθμολογήσει" πάνω στον μπλε οδηγό οποτε διαλέξαμε τρια απο αυτά. Μετά μας έκοψε να δούμε στο Google και τι ώρα κλείνουν, και ω! Κλείναν στις 4, και απείχαμε μια ώρα απο εκεί! Οπότε είπαμε να πάμε σε ένα απο αυτά που λεγαμε (Voroneț) και άλλο ενα που έκλεινε το βράδυ (Mănăstirea Humorului). Φτάσαμε στις 3:30 στο πρωτο. Ο μικρός κοιμήθηκε εντωμεταξύ και δεν ξύπναγε με τίποτα και πήγαμε στα μοναστήρια εναλλαξ - η μία στο αμάξι η άλλη στο μοναστήρι.
Ήταν πολύ εντυπωσιακά, ζωγραφισμένα όλα απ έξω και ενω μου φαίνονταν ολα "τα ιδια" με τον οδηγό ανα χείρας "διαβασα" αναλυτικά τις τοιχογραφίες και την "ιστορια" που ήταν γραμμένη σε αυτα..
Όταν πια είδαμε και τα μοναστήρια και καταλάβαμε οτι σε μία μέρα είχαμε κάνει ήδη 7 ώρες στο αυτοκίνητο αποφασίσαμε να "κάψουμε" το maramures. Όλα σε ένα ταξίδι 5 ημερών δεν χωράνε. Γιατι μπορεί σαν χιλιόμετρα να μην ηταν πολλά, αλλά οι ώρες στον δρόμο πολλές (και ποσο να αντέξεις την ερώτηση -που θα ξαναέχει τελεφερίκ? - Η απάντηση ήταν "σε 2 μέρες" (στο τρανσφαγκαράσαν)).
Μία σκέψη για το βράδυ ήταν να κοιμηθούμε στα μοναστήρια όπως μας είχαν πει οι δικοί μας - απορίφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες και ξεκινήσαμε να κατεβούμε πάλι προς τα νότια.
Επιλογή 1) Μέχρι κάπου ο δρόμος που είχαμε έρθει (κεντρικός, φορτηγά, χωριά, κλπ) - 123 km 2 ώρες
Επιλογή 2) Δρόμος επαρχιακός, μέσα απο Εθνικό Δρυμό, παράλληλος με ποτάμι, δίπλα στο βουνό Ceahlău. - 100 κμ, 2 ώρες Ε, διαλέξαμε το 2ο. Το είχε και σαν βασική διαδρομή ο μπλε οδηγός, το Google maps δεν το πρότεινε, είπαμε να πάμε
Ξεκινάμε, και ο δρόμος φαινόταν οτι είχε ζήσει καλύτερες μέρες, ενα μονιμο γκουπ γκουπ ακουγότανε
Πάμε, πάμε, πάμε, ερημιά, σκοτάδια, περνάγαμε απο κάτι χωριά, σκοτάδια και εκεί, κάποια στιγμή στην μέση ενός (σκοτεινού) χωριού 5-6 κολοκύθες παρατεταγμένες να κλείνουν τον δρόμο. Σταματάμε και αναρωτιόμαστε τι κάνουμε? Είναι λογω halloween? κάποιος μας κάνει πλάκα? Να βγούμε απο το αυτοκινητο στα μαύρα σκοτάδια και τις ερημιές να τις κουνήσουμε? Σε όλα ΟΧΙ, περάσαμε πάνω απο τις κολοκύθες
Φθάνουμε, άλλα σκοτάδια και εκεί, στο τσακ να πω να κάνουμε αλλα 40κμ να πάμε σε μια πολη να κοιμηθούμε αλλα ω! το βρήκαμε! Ευγενέστατη η κυρία, μας πήγε στο δωμάτιο, στα ιταλοισπανικά την ρωτήσαμε αν έχει κάτι να φάμε και μας είπε να κατέβουμε σε 10 λεπτά και οτι εχει σουπα με κάτι και σαρμα-κατι.
Η πείνα μας είχε πεθάνει (απο το πρωί με οτι ψιλολοίδια ειχαμε πάρει απο τον φούρνο και τον κιούρτο) κατεβαίνουμε λοιπον κάτω, και βλέπουμε ενα στρωμένο τραπέζι και μια σουπιέρα ΤΕΡΑΣΤΙΑ με γιουβαρλάκια! Η κυρία μας έφερε και σπιτικο λικεράκι, ψωμί.. και πάνω που νομίζαμε οτι σκάσαμε, ήρθανε και τα ντολμαδάκια και οι λαχανοντολμάδες...(σαρμαδάκια!) μαζί με smetana (σαν sour cream..) και ένα γλυκό σαν πανετόνε... και όλα αυτά για 40 ron (9 ευρώ?) ολοι μαζί!
Μετά νιώθαμε κάπως έτσι....
Το δωμάτιο που μείναμε ήταν η Pensiunea Paradiso.
Last edited: